الرحمن على العرش استوي ليس بمعني جلس كتاب الأسماء والصفات - البيهقي

 كتاب الأسماء والصفات - البيهقي

[أبو بكر البيهقي]

فهرس الكتاب  باب ما جاء في قول الله عز وجل الرحمن على العرش استوى ما جاء في قول الله عز وجل: الرحمن على العرش استوى، وقوله عز وجل: ثم استوى على العرش، وقال تعالى: إن ربكم الله الذي خلق السماوات والأرض في ستة أيام ثم استوى على العرش، وقال جل وعلا: الله الذي رفع

  + - التشكيل

٨٦٩ - أخبرنا أبو عبد الله الحافظ، أخبرني محمد بن يزيد، سمعت أبا يحيى البزاز، يقول: سمعت العباس بن حمزة، يقول: سمعت أحمد بن أبي الحواري، يقول: سمعت سفيان بن عيينة، يقول: كل ما وصف الله تعالى من نفسه في كتابه فتفسيره تلاوته، والسكوت عليه. ⦗٣٠٨⦘

٨٧٠ - أخبرنا محمد بن عبد الله الحافظ، قال: هذه نسخة الكتاب الذي أملاه الشيخ أبو بكر أحمد بن إسحاق بن أيوب في مذهب أهل السنة فيما جرى بين محمد بن إسحاق بن خزيمة وبين أصحابه، فذكرها وذكر فيها: {الرحمن على العرش استوى} [طه: ٥] بلا كيف، والآثار عن السلف في مثل هذا كثيرة" وعلى هذه الطريق يدل مذهب الشافعي رضي الله عنه، وإليها ذهب أحمد بن حنبل والحسين بن الفضل البجلي. ومن المتأخرين أبو سليمان الخطابي. وذهب أبو الحسن علي بن إسماعيل الأشعري إلى أن الله تعالى جل ثناؤه فعل في العرش فعلا سماه استواء، كما فعل في غيره فعلا سماه رزقا أو نعمة أو غيرهما من أفعاله. ثم لم يكيف الاستواء إلا أنه جعله من صفات الفعل لقوله: {الرحمن على العرش استوى} [طه: ٥] وثم للتراخي، والتراخي إنما يكون في الأفعال، وأفعال الله تعالى توجد بلا مباشرة منه إياها ولا حركة. وذهب أبو الحسن علي بن محمد بن مهدي الطبري في آخرين من أهل النظر إلى أن الله تعالى في السماء فوق كل شيء مستو على عرشه بمعنى أنه عال عليه، ومعنى الاستواء: الاعتلاء، كما يقول: استويت على ظهر الدابة، واستويت على السطح. بمعنى علوته، واستوت الشمس على رأسي، واستوى الطير على قمة رأسي، بمعنى علا في الجو، فوجد فوق رأسي. والقديم سبحانه عال على عرشه لا قاعد ولا قائم ولا مماس ولا مباين عن العرش، يريد به: مباينة الذات التي هي بمعنى الاعتزال أو التباعد، لأن المماسة والمباينة التي هي ضدها، والقيام والقعود من أوصاف الأجسام، والله عز وجل أحد صمد لم يلد ولم يولد ولم ⦗٣٠٩⦘ يكن له كفوا أحد، فلا يجوز عليه ما يجوز على الأجسام تبارك وتعالى. وحكى الأستاذ أبو بكر بن فورك هذه الطريقة عن بعض أصحابنا أنه قال: استوى بمعنى: علا، ثم قال: ولا يريد بذلك علوا بالمسافة والتحيز والكون في مكان متمكنا فيه، ولكن يريد معنى قول الله عز وجل: {أأمنتم من في السماء} [الملك: ١٦] أي: من فوقها على معنى نفي الحد عنه، وأنه ليس مما يحويه طبق أو يحيط به قطر، ووصف الله سبحانه وتعالى بذلك بطريقة الخبر، فلا نتعدى ما ورد به الخبر. قلت: وهو على هذه الطريقة من صفات الذات، وكلمة ثم تعلقت بالمستوى عليه، لا بالاستواء، وهو كقوله: {ثم الله شهيد على ما يفعلون} [يونس: ٤٦] يعني: ثم يكون عملهم فيشهده، وقد أشار أبو الحسن علي بن إسماعيل إلى هذه الطريقة حكاية، فقال: وقال بعض أصحابنا: إنه صفة ذات، ولا يقال: لم يزل مستويا على عرشه، كما أن العلم بأن الأشياء قد حدثت من صفات الذات، ولا يقال: لم يزل عالما بأن قد حدثت، ولما حدثت بعد، قال: وجوابي هو الأول وهو أن الله مستو على عرشه وأنه فوق الأشياء بائن منها، بمعنى أنها لا تحله ولا يحلها، ولا يمسها ولا يشبهها، وليست البينونة بالعزلة تعالى الله ربنا عن الحلول والمماسة علوا كبيرا. قال: وقد قال بعض أصحابنا: إن الاستواء صفة الله تعالى تنفي الاعوجاج عنه، وفيما كتب إلي الأستاذ أبو منصور بن أبي أيوب أن كثيرا من متأخري أصحابنا ذهبوا إلى أن الاستواء هو القهر والغلبة، ومعناه أن الرحمن غلب العرش وقهره، وفائدته الإخبار عن قهره مملوكاته، وأنها لم تقهره، وإنما خص العرش بالذكر لأنه أعظم المملوكات، فنبه بالأعلى على الأدنى، قال: والاستواء بمعنى القهر والغلبة شائع في اللغة، كما يقال: استوى فلان على الناحية إذا غلب أهلها، وقال الشاعر في بشر بن مروان:

[البحر الرجز]

قد استوى بشر على العراق ... من غير سيف ودم مهراق

⦗٣١٠⦘ يريد: أنه غلب أهله من غير محاربة. قال: وليس ذلك في الآية بمعنى الاستيلاء، لأن الاستيلاء غلبة مع توقع ضعف، قال: ومما يؤيد ما قلناه قوله عز وجل: {ثم استوى إلى السماء وهي دخان} [فصلت: ١١] والاستواء إلى السماء هو القصد إلى خلق السماء، فلما جاز أن يكون القصد إلى السماء استواء جاز أن تكون القدرة على العرش استواء.

٨٧١ - أخبرنا أبو عبد الله الحافظ، ومحمد بن موسى، قالا: ثنا أبو العباس محمد بن يعقوب، ثنا محمد بن الجهم، ثنا يحيى بن زياد الفراء في قوله عز وجل: {ثم استوى إلى السماء فسواهن} [البقرة: ٢٩] قال: الاستواء في كلام العرب على جهتين: إحداهما: أن يستوي الرجل وينتهي شبابه وقوته، أو يستوي من اعوجاج، فهذان وجهان؛ ووجه ثالث أن تقول: كان مقبلا على فلان ثم استوى علي يشاتمني وإلي سواء، على معنى أقبل إلي وعلي، فهذا معنى قوله: استوى إلى السماء والله أعلم. قال: وقد قال ابن عباس رضي الله عنهما: «ثم استوى صعد» وهذا كقولك للرجل: كان قاعدا فاستوى قائما، أو كان قائما فاستوى قاعدا، وكل في كلام العرب جائز. قلت: قوله: استوى بمعنى أقبل صحيح، لأن الإقبال هو القصد إلى خلق السماء، والقصد هو الإرادة وذلك هو الجائز في صفات الله تعالى. ولفظ ثم تعلق بالخلق لا بالإرادة. وأما ما حكي عن ابن عباس رضي الله عنهما فإنما أخذه عن تفسيره الكلبي، والكلبي ضعيف، والرواية عنه عندنا في أحد الموضعين كما ذكره الفراء

<<

٨٧٣ - فأما ما أخبرنا أبو عبد الرحمن محمد بن عبد الرحمن بن محمد بن محبور الدهان، أنا الحسين بن محمد بن هارون، أنا أحمد بن محمد بن محمد بن نصر اللباد، ثنا يوسف بن بلال، عن محمد بن مروان عن الكلبي، عن أبي صالح، عن ابن عباس، رضي الله عنهما في قوله: {ثم استوى على العرش} [الأعراف: ٥٤] يقول: استقر على العرش، ويقال امتلأ به، ويقال: قائم على العرش، وهو السرير "

وبهذا الإسناد في موضع آخر عن ابن عباس رضي الله عنهما في قوله {ثم استوى على العرش} [الأعراف: ٥٤] يقول: استوى عنده الخلائق، القريب والبعيد، وصاروا عنده سواء " ويقال: استوى استقر على السرير. ويقال: امتلأ به. فهذه الرواية منكرة، وإنما أضاف في الموضع الثاني القول الأول إلى ابن عباس رضي الله عنهما دون ما بعده، وفيه أيضا ركاكة، ومثله لا ⦗٣١٢⦘ يليق بقول ابن عباس رضي الله عنهما، إذا كان الاستواء بمعنى استواء الخلائق عنده، فإيش المعنى في قوله: {على العرش} [الأعراف: ٥٤] ؟ وكأنه مع سائر الأقاويل فيها من جهة من دونه، وقد قال في موضع آخر بهذا الإسناد استوى على العرش يقول: استقر أمره على السرير، ورد الاستقرار إلى الأمر، وأبو صالح هذا والكلبي ومحمد بن مروان كلهم متروك عند أهل العلم بالحديث، لا يحتجون بشيء من رواياتهم لكثرة المناكير فيها، وظهور الكذب منهم في رواياتهم.

٨٧٤ - أخبرنا أبو سعد أحمد بن محمد الماليني، أنا أبو أحمد عبد الله بن عدي الحافظ، ثنا محمد بن يوسف بن عاصم البخاري، ثنا عبد الله بن محمد الزهري، ثنا سفيان، عن محمد بن قيس، عن حبيب بن أبي ثابت، قال: كنا نسميه دروغ زن، يعني أبا صالح مولى أم هانئ.

٨٧٥ - وأخبرنا أبو عبد الله الحافظ، أنا أبو بكر الحفيد، ثنا هارون بن عبد الصمد، ثنا علي بن المديني، قال: سمعت يحيى بن سعيد القطان، يحدث عن سفيان، قال: قال الكلبي: قال لي أبو صالح: كل ما حدثتك كذب ⦗٣١٣⦘

٨٧٦ - أخبرنا أبو سعد الماليني، ثنا أبو أحمد بن عدي، ثنا أحمد بن حفص، ثنا أبو حفص الفلاس، ثنا أبو عاصم، عن سفيان، عن الكلبي، قال: قال لي أبو صالح: «انظر كل شيء رويت عني عن ابن عباس رضي الله عنهما، فلا تروه» . قال: وأخبرنا أبو أحمد قال: سمعت عبدان يقول: سمعت زيد بن الحريش يقول: سمعت أبا معاوية يقول: قلنا للكلبي: «بين لنا ما سمعت من أبي صالح وما هو قولك، فإذا الأمر عنده قليل» . قال: وأخبرنا أبو أحمد، ثنا الجنيدي، ثنا البخاري قال: محمد بن السائب أبو النضر الكلبي الكوفي تركه يحيى بن سعيد وعبد الرحمن بن مهدي

٨٧٧ - أخبرنا أبو عبد الله الحافظ، قال: سمعت أبا العباس محمد بن يعقوب يقول: سمعت العباس بن محمد، يقول: سمعت يحيى بن معين، يقول: الكلبي ليس بشيء

٨٧٨ - أخبرنا أبو سهل أحمد بن محمد بن إبراهيم بن مهران المزكي، ثنا أبو الحسين محمد بن أحمد بن حامد العطار، أخبرني أبو عبد الله الراوساني، قال: سمعت محمد بن إسماعيل البخاري، يقول: محمد بن مروان الكوفي صاحب الكلبي سكتوا عنه، لا يكتب حديثه البتة قلت: وكيف يجوز أن يكون مثل هذه الأقاويل صحيحة عن ابن عباس رضي الله عنهما، ثم لا يرويها ولا يعرفها أحد من أصحابه الثقات الأثبات، مع شدة الحاجة إلى معرفتها، وما تفرد به الكلبي وأمثاله يوجب الحد، والحد يوجب الحدث لحاجة الحد إلى حاد خصه به، والباري قديم لم يزل. ⦗٣١٤⦘

٨٧٩ - أخبرنا أبو عبد الله الحافظ، قال: سمعت أبا نصر أحمد بن سهل الفقيه وأبا صالح خلف بن محمد يقولان: سمعنا صالح بن محمد، يقول: سمعت أبا عبد الله محمد بن زياد الأعرابي صاحب النحو يقول: قال " لي أحمد بن أبي دؤاد: يا أبا عبد الله، يصح هذا في اللغة، ومخرج الكلام الرحمن علا من العلو، والعرش استوى؟ قال: قلت: يجوز على معنى، ولا يجوز على معنى، إذا قلت: الرحمن علا من العلو، فقد تم الكلام، ثم قلت: العرش استوى. يجوز إن رفعت العرش، لأنه فاعل، ولكن إذا قلت: له ما في السماوات وما في الأرض، فهو العرش. وهذا كفر " وفيما روى أبو الحسن بن مهدي الطبري، عن أبي عبد الله نفطويه قال: أخبرني أبو سليمان يعني داود قال: كنا عند ابن الأعرابي فأتاه رجل فقال: يا أبا عبد الله، ما معنى قوله: {الرحمن على العرش استوى} [طه: ٥] فقال: إنه مستو على عرشه كما أخبر. فقال الرجل: إنما معنى قوله: {استوى} [الأعراف: ٥٤] أي: استولى. فقال له ابن الأعرابي: ما يدريك؟ العرب لا تقول استولى على العرش فلان، حتى يكون له فيه مضاد، فأيهما غلب قيل: قد استولى عليه، والله تعالى لا مضاد له فهو على عرشه كما أخبر

ബനൂ ഖുറൈള യുദ്ധം

 ബനൂ ഖുറൈള യുദ്ധം

ഇസ്ലാമി നേയും   മുസ്ലിമീങ്ങളെയും കൊല്ലുകയും നാമവശേഷ മാക്കുകയും ചെയ്യാൻ വേണ്ടി സഖ്യകക്ഷികളായി മദീനയെ ആക്രമിക്കാൻ വേണ്ടി വന്ന ശത്രുക്കൾക്ക് ഒത്താശകൾ ചെയ്ത് കാറാർ ലങ്കനം നടത്തിയ  ബനൂ ഖുറൈളക്കാർക്കെതിരെ  തിരുനബിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്ന യുദ്ധമാണ്  ബനൂ  ഖുറൈള

 യുദ്ധം.

ബനൂ  ഖുറൈള ജൂതന്മാർ രാജ്യത്തെ അക്രമിക്കാൻ വേണ്ടി വന്ന ശത്രു സൈന്യത്തിന് വേണ്ടി ഒത്താശ ചെയ്തപ്പോൾ അവരെ പിടികൂടി പ്രായപൂർത്തിയായ വരെ വധിച്ചു കളയുകയും പ്രായപൂർത്തി ആകാത്തവരെ വധശിക്ഷയിൽ നിന്നും മാറ്റിനിർത്തുകയും ചെയ്യുകയായിരുന്നു ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന മുഹമ്മദ് നബി ചെയ്തത്.

രാജ്യത്തെ അക്രമിക്കാൻ വേണ്ടി വന്ന ശത്രുക്കൾക്ക് ഒറ്റുകൊടുക്കുന്നവരെ വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കുകയല്ലാതെ മറ്റെന്ത് മാർഗ്ഗമാണ് ചെയ്യേണ്ടത്.

 Aslam Kamil Saquafi parappanangadi

https://chat.whatsapp.com/Io6efs5AMs2E7RrBkKDAFW

പ്രാവിനെ വളർത്തൽ*اتخاذ الحمام

 

*പ്രാവിനെ വളർത്തൽ*

പ്രാവിനെ വളർത്തൽ വധി എന്ത് ?

പ്രാവിനേയും മറ്റു പക്ഷികളേയും വളർത്തൽ
മുട്ടക്ക് വേണ്ടിയോ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയോ എഴുത്ത് അയക്കാൻ വേണ്ടി യോ സന്തോശത്തിന് വേണ്ടി യോ അനുവദനീയമാണ്

മത്സരം നടത്തി കൊണ്ട് കളിക്കലും  പറപ്പിച്ചു  കളിക്കലും കറാഹത്താണ് .

കളിക്കുമ്പോൾ മറ്റു ജനങ്ങളുടെ പക്ഷികളെ കട്ടെടുക്കുന്നുണ്ടങ്കിൽ ഹറാമാണ്
(ശർവാനി)
പറപ്പിച്ചു കളിക്കൽ ദാരിദ്രമുണ്ടാക്കുമെന്ന് ചിലർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്

പൈസ വെച്ച് കൊണ്ട് ചൂതാട്ട കളിയും ഹറാമാണ്.

അനുവദനീയമായ നിലക്ക് വളർത്തുമ്പോൾ അവയുടെ തീറ്റയും മറ്റു ബാധ്യതയും വീട്ടുകയും ഉപദ്രവിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യണം ഇല്ലങ്കിൽ അതിന്റെ ദുരന്തഫലം അനുഭവികേണ്ടിവന്നേക്കാം

ويجوز اللعب بالخاتم وبالحمام إن خليا عن مال تحفة المحتاج

فرع ) اتخاذ الحمام للبيض أو الفرخ أو الأنس أو حمل الكتب أي على أجنحتها مباح ويكره اللعب به بالتطيير والمسابقة ولا ترد به الشهادة روض مع شرحه زاد المغني قال القاضي حسين هذا أي كراهة اللعب بالحمام حيث لم يسرق اللاعب طيور الناس فإن فعله حرم وبطلت شهادته شرواني

فصل: ويجوز اتخاذ الحمام لما روى عبادة بن الصامت رضي الله عنه أن رجلا شكى إلى النبي صلى الله عليه وسلم الوحشة فقال: اتخذ زوجا من حمام ولأن فيه منفعة لأنه يأخذ بيضه وفرخه ويكره اللعب به لما روي أن النبي صلى الله عليه وسلم رأى رجلا يسعى بحمامة فقال: شيطان يتبع شيطانة وحكمه في رد الشهادة حكم الشطرنج وقد بيناه. Lالمهذب للشيرازي

وعن إبراهيم النخعي رضي الله عنه قال: " من لعب بالحمام الطيارة لم يمت حتى يذوق الفقر ". وعن سفيان الثوري رضي الله عنه قال: سمعت أن اللعب بالحمام هو من عمل آل لوط

Aslam Kamil Saquafi
Parappanangadi

ഹൃദയത്തിലുള്ളത് മഹാന്മാർ അറിയുമോ ?

 

ഹൃദയത്തിലുള്ളത് മഹാന്മാർ അറിയുമോ ?

ചോദ്യം

ഒരു ഒഹാബി എഴുതുന്നു

കുപ്പിക്കകത്തുള്ള വസ്തുവിനെ പോലെ കാൻ മാൻ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഖൽബകം എന്നോവർ* എന്ന് മൂഹിയുദ്ധീൻ മാലയിൽ എഴുതി പഠിപ്പിക്കുന്നു,
ഇത് അല്ലാഹുവിന്റെ സ്വിഫത് അതായത് വിശേഷണത്തിൽ പങ്കു ചേർക്കൽ ആണ്
എന്താണ് മറുപടി

മറുപടി

അല്ലാഹു ഹൃദയത്തിലുള്ളത് അറിയുന്നവനാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതിൻറെ അർത്ഥം അല്ലാഹു സ്വന്തമായി അറിയുന്നവനാണ് എന്നതാണ് . സ്വന്തമായി  അറിയുമെന്ന് വിശ്വസിക്കൽ ആണ് അല്ലാഹുവിൻറെ സിഫത്തിൽ പങ്കുചേർക്കുക എന്നാൽ .

അമ്പിയ ഔലിയാക്കൾക്ക് കറാമത്ത് കൊണ്ട് മറ്റുള്ളവരുടെ ഹൃദയത്തിലുള്ളത് അറിയുമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നത് ശിർക്കല്ല .

താഴെയുള്ള ഒരു ഹദീസ് നോക്കൂ ..ഇമാം ബുഖാരി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത ഈ ഹദീസിൽ കാണാം

عن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: هل ترون قبلتي ههنا؟ والله ما يخفى علي ركوعكم ولا خشوعكم ، وإني لأراكم وراء ظهري (رواه البخاري رحمه الله
“നിങ്ങൾ എന്റെ മുന്നിലുള്ളതിനെ കാണുന്നില്ലേ ? അപ്രകാരം, അല്ലഹുവാണെ സത്യം നിങ്ങളുടെ റുകൂ‍ഉം നിങ്ങളുടെ ഭയഭക്തിയും എനിക്ക് ഗോപ്യമല്ല, നിശ്ചയം നിങ്ങളെ ഞാൻ പിന്നിലൂടെ കാണുന്നുണ്ട്”

പിന്നിലുള്ളതും ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളിലുള്ളതുമൊക്കെ കാണുമെന്നാണ് നബി ഇവിടെ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത് തിരു നബി صلي الله عليه وسلم ഇവിടെ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്.
ഇത് ശിർക്കായിരുന്നെങ്കിൽ ആദ്യത്തെ മുശ്രിക്ക് മുത്ത് നബി ആകുമായിരുന്നു.
വഹാബി പുരോഹിത വർഗ്ഗമല്ലാതെ ഇങ്ങനെ പറയുകയില്ല.
അപ്പോൾ മുഅജിസത്ത് കറാമത്ത് മുഖേന വിദൂരയുള്ളത് കാണുമെന്നോ അദൃശ്യം അറിയുമെന്നോ ഹൃദയത്തിലുള്ളത് കാണുമെന്നോ പറഞ്ഞാൽ അത് അല്ലാഹുവിൻറെ സിഫത്തിൽ പങ്കു ചേർക്കൽ അല്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം

Aslam Kamil parappanangadi

എന്തുകൊണ്ട് ഇസ്ലാം അടിമത്വം വിരോധിച്ചില്ല? അമുസ്ലിമീങ്ങളെ കണ്ടടുത്ത് കൊല്ലണമെന്ന് ഇസ്ലാം പഠിപ്പിച്ചോ?

 *ഇസ്ലാം ഭീകരതയാ* ?

ചോദ്യം

എന്തുകൊണ്ട് ഇസ്ലാം അടിമത്വം വിരോധിച്ചില്ല?

അമുസ്ലിമീങ്ങളെ കണ്ടടുത്ത് കൊല്ലണമെന്ന് ഇസ്ലാം പഠിപ്പിച്ചോ?

മറുപടി

 യുദ്ധത്തിൽ പിടിക്കപ്പെടുന്നവർ 

കൊല്ലപ്പെടാത്തവരാണങ്കിൽ

 അവരെ തടവുകാരായി പിടിച്ച് വീട്ട് ജോലിയിലുംമറ്റും  പങ്കാളിയാക്കുക എന്നതാണ് അന്ന് കാലങ്ങളായി ഉള്ള സാഹചര്യം -അത് മൂസാ നബിയുടെ കാലത്തും മറ്റും അങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു. ഇത് ബൈബിളിൽ കാണാം.

ഇസ്ലാം വരുന്നതിനു മുമ്പ് യജമാനന്മാർ അടിമകളെ ധാരാളം പീഡിപ്പിച്ചിരുന്നു. യുദ്ധത്തടുവുകാരാണ് അടിമകളായി വരുന്നത് -

ഇസ്ലാം മാത്രം അത് വിരോധിച്ചാൽ ശത്രുക്കൾ മുസ്‌ലിമീങ്ങളെ അടിമകളാക്കുകയും മുസ്ലീങ്ങൾക്ക് ശത്രുക്കളായ തടവുകാരെ പിടിച്ച്  വെറുതെ വിടുകയും ചെയ്യേണ്ടിവരും. അത് ശത്രുക്കൾക്ക് വളമാകും. കൂടുതൽ ശത്രുക്കൾ യുദ്ധത്തിന് തയ്യാറാകും .

അപ്പോൾ എന്തുകൊണ്ട് ഇന്ത്യ  നിരുപാധികം യുദ്ധത്തെ നിരോധിച്ചില്ല എന്ന് ചോദിക്കും പോലെയാണ് മേൽ ചോദ്യം.

 

എന്നല്ല ധാരാളം അടിമകൾ നിലനിൽക്കുന്ന കാലത്ത് അവരെ മുഴുവനും വെറുതെ വിട്ടു കഴിഞ്ഞാൽ സംരക്ഷിക്കാൻ ആളില്ലാത്ത കുറെ ആളുകൾ വളരുകയും നാട്ടിൽ കുഴപ്പങ്ങൾ ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്യും.

എന്ന് മാത്രമല്ല പിടിക്കപ്പെട്ടാൽ സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും ദുർബലന്മാരും ഒക്കെ അടിമകളാക്കപ്പെടും എന്ന് ഭയമുണ്ടാകുമ്പോൾ യുദ്ധസാഹചര്യം ഇല്ലാതെയാക്കാൻ കഴിയും. യുദ്ധത്തിൽ ധീരമായി മരിക്കുക എന്നത് ധീരന്മാർ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതാണ് .എന്നാൽ അടിമകളായി പിടിക്കപ്പെടുക എന്നത് ആർക്കും പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ഇഷ്ടമല്ല,

അടിമകളായി പിടിക്കപ്പെടുന്നവരെ അവർ അവിശ്വാസികൾ ആണെങ്കിലും വധിച്ചു കളയുക എന്നതല്ല ഇസ്ലാമിൻറെ വഴി .മറിച്ച് വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കേണ്ട അതിഭീകരന്മാർ ആണെങ്കിൽ അവർക്ക് വധ ശിക്ഷ നൽകുകയും അല്ലാത്തവരെ വെറുതെ വിടുകയോ ഫിദ്യ നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയോ അതിന് സാഹചര്യമില്ലാത്തവർ അടിമകളാക്കാൻ പറ്റുന്നവരെ അടിമകളായി പിടിക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്യപ്പെടും. ഇത് വിശുദ്ധ ഖുർആനിലും പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഇങ്ങനെ പിടിക്കപ്പെട്ട വീട്ടുജോലിയിൽ നിർത്തപ്പെടുന്നവരെ അടിമകൾ എന്ന് വിളിക്കരുത്

 എന്നും നിങ്ങളുടെ സഹോദര സഹോദരിമാരായി കാണണമെന്നുമാണ് തിരുനബി പഠിപ്പിച്ചത്.നിങ്ങൾ ധരിക്കുന്ന വസ്ത്രം അവരെയും ധരിപ്പിക്കണമെന്നും നിങ്ങൾ കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണം തന്നെ അവർക്കും ഭക്ഷിപ്പിക്കണം എന്നും  കൂടെത്തന്നെ അവരെയും ഭക്ഷണം കഴിക്കണമെന്നും

കഴിയാത്ത ജോലികൾ അവരെ ഏൽപ്പിക്കരുതെന്നും അവരെ അനാവശ്യമായി അടിക്കരുതെന്നും പ്രയാസപ്പെടുത്തരുതെന്നും പ്രവാചകർ പ്രത്യേകം നിർദ്ദേശം നൽകുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

യുദ്ധ തടവുകാരായി പിടിക്കപ്പെടുന്നവരെ പലപ്പോഴും തിരുനബി മോചിപ്പിച്ചിരുന്നു.

ബദറിൽ എഴുപതോളം ആളുകളെ പിടിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി. അതിൽ

കൂടുതൽ ഭീകരവാദികളായ രണ്ടോ മൂന്നോ പേരെ മാത്രം വധശിക്ഷ വഴിയിൽ വെച്ച് നടപ്പാക്കിയത്. ബാക്കിയുള്ളവരെ  മദീനയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നതിനു ശേഷം സഹാബികൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും അവർക്ക് ഉള്ള ഭക്ഷണം നല്ല നിലയിൽ നൽകണമെന്ന് തിരുനബി നിർദേശിച്ചിരുന്നു.

ദണ്ഡം വാങ്ങിയും ദണ്ഡം കൊടുക്കാൻ കഴിയാത്ത വരെ വെറുതെ വിട്ടയക്കുകയാണ് അവിടെന്ന് ചെയ്തത് . അക്ഷരങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നവരെ അതിനു വേണ്ടി നിർത്തുകയും അതിനുപകരം അവരെ വിട്ടയക്കുകയും ചെയ്തു .

അവിശ്വാസികളായി പിടിക്കപ്പെടുന്ന വരെ മുഴുവനും കണ്ടെടുത്തുവെച്ച് കൊല്ലണമെന്ന് നിയമം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ആ 70 യുദ്ധത്തടവുകാരെയും തിരുനബി കൊല്ലുമായിരുന്നു. പക്ഷേ അവിടുന്ന് അവരെ കൊന്നിട്ടില്ല. അവരെ മോചിപ്പിച്ചു വിട്ടയക്കുകയായിരുന്നു ചെയ്തത്.

തിരുനബി മക്കയിൽ നിന്നും ഹിജ്റ വന്നു മദീനയുടെ ഭരണാധികാരിയായി മദീനയിൽ എത്തിയപ്പോൾ

മദീനയിലെ ജൂത ഗോത്രങ്ങളുമായും പരസ്പരം ഐക്യ കരാർ നടത്തുകയായിരുന്നു. അതിന് മദീന കരാർ എന്നാണ് പേര്.ഈ രാജ്യത്തെ ശത്രുക്കൾ ആക്രമിക്കാൻ വന്നാൽ നമ്മൾ കൂട്ടമായി ശത്രുക്കളെ നേരിടണമെന്നും നമ്മൾ പരസ്പരം സൗഹാർദത്തിൽ മാത്രം ജീവിക്കണമെന്ന് ആയിരുന്നു കരാറിന്റെ ഉള്ളടക്കം.

ഈ കരാർ ലംഘിച്ചുകൊണ്ട് ആദ്യം ബനൂ നളീർ ഗോത്രക്കാർ തിരുനബിയെ വധിക്കാൻ വേണ്ടി പ്ലാൻ ഇടുകയും തലനാരിയക്ക് തിരുനബി രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്തു. മദീനയുടെ ഭരണാധികാരിയായ മുഹമ്മദ് നബിയെ വധിക്കാൻ വേണ്ടി അവർ ഗൂഢാലോചന നടത്തിയ അതിനുവേണ്ടി തിരുനബിയെ അവരുടെ തട്ടകങ്ങളിലേക്ക് വിളിച്ചുവരുത്തി .

ഈ വിവരം അല്ലാഹുവിൻറെ ദിവ്യ സന്ദേശം മുഖേന അല്ലാഹു തിരുനബിക്ക് അറിയിച്ചു കൊടുത്തപ്പോൾ തിരുനബി രക്ഷപ്പെടുകയായിരുന്നു.

ഭരണാധികാരിയെ വധിക്കാൻ വേണ്ടി ഗൂഢാലോചന നടത്തുകയും കരാർ ലംഘിക്കുകയും ചെയ്ത ഈ വിഭാഗത്തെ തിരുനബിക്ക് വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കാമായിരുന്നിട്ടും അവരുടെ അപേക്ഷ പ്രകാരം അവർക്ക് ആവശ്യമുള്ള സമ്പത്തുകൾ എടുക്കാൻ അനുവദിച്ചു കൊണ്ട് ഖൈബറിലേക്കും മറ്റും നാടുകടത്തുകയായിരുന്നു ചെയ്തത്.അവിശ്വാസികൾ മുഴുവനും കണ്ടിടത്ത് വധിച്ചു കളയണമെന്ന് ഖുർആൻ കൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഇവിടെ അവരെ തിരുനബി അവരെ നാടുകടത്തേണ്ടിയില്ലായിരുന്നു.

പിന്നീട്  മദീനയിൽ അവശേഷിക്കുന്ന ജൂത ഗോത്രമായ  ബനൂ ഖുറൈളക്കാർ രാജ്യത്ത് അക്രമിക്കാൻ വരുന്ന ശത്രുക്കൾക്കെതിരെ ഒറ്റക്കെട്ടായി നാം നേരിടണമെന്നും പരസ്പരം സൗഹാർദ്ദത്തിൽ ജീവിക്കണമെന്നും മദീനയിലെ ഭരണാധികാരി തിരുനബിയോട് കരാർ ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും ആ കരാർ മുഴുവനും ലംഘിച്ചുകൊണ്ട് മക്കയിൽ രഹസ്യമായി പോവുകയും മദീനയിലേക്ക് നിങ്ങൾ യുദ്ധത്തിന് വരുകയാണെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ മുസ്ലിമീങ്ങൾക്കെതിരെ നിങ്ങളെ സഹായിക്കാം എന്ന് വാഗ്ദത്തം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു .

അപ്പോൾ  മക്കയിലെ ശത്രുക്കളും ചുറ്റുഭാഗത്തുള്ള എല്ലാ ശത്രുക്കളായ കക്ഷികളും ഒരുമിച്ചു കൂടി മദീനയെ ആക്രമിക്കാൻ വേണ്ടി വന്നപ്പോൾ തിരുനബി കിടങ്ങുകൾ കുഴിച്ച് അവരരേ പ്രധിരോധിച്ചു  ഖന്തഖ് യുദ്ധം ( കിടങ്ങ് യുദ്ധം) എന്നും അഹ്സാബ് യുദ്ധം  ( സഖ്യകക്ഷികൾ )എന്നും ഈ യുദ്ധത്തിന് പേര് പറയും.ഈ യുദ്ധം വലിയ പ്രതിസന്ധികൾ നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. ശത്രുക്കൾ എണ്ണമറ്റതായിരുന്നു. എല്ലാവരും സഖ്യകക്ഷികൾ ആയി വന്നതായിരുന്നു.

മദീനയെ ശത്രുക്കൾ വളയുകയായിരുന്നു.ഇസ്ലാമിനെ നാമവശേഷമാക്കാം എന്നായിരുന്നു അവയുടെ അവരുടെ ചിന്ത.

ധാരാളം കക്ഷികളായി മദീന വളഞ്ഞപ്പോൾ കരാർ ലംഘനം നടത്തിയ ഈ യുദ്ധത്തിൻറെ കാരണക്കാരായ ഒറ്റുകാരായ ജൂത ഗോത്രം ബനൂ ഖുറൈളക്കാർ ശത്രുക്കൾക്ക് എല്ലാ സഹായങ്ങളും ഉള്ളിൽ നിന്ന് തന്നെ നൽകുകയും മുസ്ലിമീങ്ങൾക്ക് എതിരെ യുദ്ധത്തിൽ പങ്കാളിയാവുകയും ചെയ്തു.

 അങ്ങനെ യുദ്ധം അല്ലാഹുവിൻറെ പ്രത്യേക സഹായംകൊണ്ട് മുസ്ലിമീങ്ങൾ വിജയിക്കുകയും ശത്രുക്കൾ പരാജയപ്പെട്ടു പോകുകയും ചെയ്തു .

യുദ്ധം അവസാനിച്ചപ്പോൾ

ശത്രുക്കൾ മുഴുവനും മദീന വളഞ്ഞ ഈ പ്രതിസന്ധിഘട്ടത്തിൽ

കറാർലങ്കനം നടത്തി ശത്രുക്കളുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ഒറ്റുക്കാരായി പ്രവർത്തിക്കുകയും  മുസ്ലിമീങ്ങളെക്കെതിരെ ശത്രുക്കളെ സഹായിക്കുകയും യുദ്ധം ചെയ്യുകയും ചെയ്ത ബനൂ ഖുറൈള എന്ന ജൂത ഗോത്രത്തിനെതിരെ  നടപടി സ്വീകരിക്കണമെന്ന് അല്ലാഹുവിൻറെ ഓർഡർ വന്നു. അപ്പോൾ ജൂതന്മാരുടെ കോട്ട വളയാൻ വേണ്ടി തിരുനബി തൻറെ അനുയായികളെ വിടുകയും

അവസാനം അവർ പരാജയപ്പെട്ട് കീഴടങ്ങുകയും ചെയ്തു.ഈ സമയത്ത് ജൂതന്മാരുടെ വേദഗ്രന്ഥമായ തോറയുടെ നിയമപ്രകാരം അവർ നിക്ഷയിച്ച മധ്യസ്ഥൻ സഅദി ന്റെ   തീരുമാനപ്രകാരം തന്നെ സ്ത്രീകളെയും കുട്ടികളെയും തടവുകാരായി പിടിക്കപ്പെടുകയും പ്രായപൂർത്തിയായ പുരുഷന്മാരെ വധിച്ചു കളയുകയും ചെയ്തു.

യുദ്ധസമയത്ത് കരാർ ലംഘനം നടത്തി 

 ശത്രു രാജ്യത്തെ സഹായിക്കുകയും മുസ്ലിമീങ്ങൾക്കെതിരെ  യുദ്ധം ചെയ്യുകയും  ചെയ്ത ഈ ജൂതന്മാർക്ക് വധശിക്ഷ അല്ലാതെ വഴിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.

അതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ് തിരുനബി അവരെ വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കിയത്.

മറ്റു അധിക സാഹചര്യങ്ങളിലും തിരുനബി ശത്രുക്കളെ പലപ്പോഴും മോചിപ്പിക്കൽ ആയിരുന്നു പതിവ്.

എല്ലാ അവിശ്വാസികളെയും കണ്ടെടുത്തുവെച്ച് കൊല്ലണമെന്ന് ഖുർആനിൽ ഒരിടത്തും പറഞ്ഞിട്ടില്ല.

യുദ്ധസാഹചര്യം വിവരിച്ച സ്ഥലത്ത് ശത്രുക്കളായ അവിശ്വാസികളെ യുദ്ധ ഘട്ടങ്ങളിൽ കണ്ടെടുത്തുവെച്ച് കൊല്ലേണ്ടി വരും എന്നത് തീർച്ചയാണ് .അതാണ് ഖുർആനിൽ പഠിപ്പിച്ചത് അതിനെ ദുർവ്യാഖ്യാനം ചെയ്യുകയാണ് ചില ഇക്കാലഘട്ടത്തിലുള്ള ഇസ്ലാമി വിരോധികൾ .

 നബിയുടെ മരണസമയത്ത് പോലും തൻറെ പടയങ്കി ജൂതന്റെ അരികിൽ പണയത്തിൽ ആയിരുന്നു എന്ന് സഹീഹുൽ ബുഖാരിയിൽ കാണാം

മക്ക വിജയസമയത്ത് തന്നെ ആക്രമിച്ച മക്കയിലെ മുഴുവൻ ശത്രുക്കളോടും അവിടുന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചത് നിങ്ങൾക്ക് പ്രതികാരമില്ല നിങ്ങൾ മോചിതരാണ് എന്നായിരുന്നു.

“മത കാര്യത്തില്‍ നിങ്ങളോട് യുദ്ധം ചെയ്യാതിരിക്കുകയും, നിങ്ങളുടെ വീടുകളില്‍നിന്ന് നിങ്ങളെ പുറത്താക്കാതിരിക്കുകയു ചെയ്യുന്നവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം നിങ്ങള്‍ അവര്‍ക്ക് നന്മ ചെയ്യുന്നതില്‍ നിന്നും നിങ്ങളവരോട് നീതി കാണിക്കുന്നതില്‍നിന്നും അല്ലാഹു നിങ്ങളെ വിലക്കുന്നില്ല. തീര്‍ച്ചയായും അല്ലാഹു നീതി പാലിക്കുന്നവരെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു” (ഖുര്‍ ആന്‍ 60:8).

“മതകാര്യത്തില്‍ നിങ്ങളോട് യുദ്ധം ചെയ്യുകയും നിങ്ങളുടെ വീടുകളി ല്‍നിന്ന് നിങ്ങളെ പുറത്താക്കുകയും നിങ്ങളെ പുറത്താക്കുന്നതില്‍ പരസ്പരം സഹകരിക്കുകയും ചെയ്തവരെ സംബന്ധിച്ചുമാത്രമാണ് അവരോട് മൈത്രി കാണിക്കുന്നത് അല്ലാഹു നിരോധിക്കുന്നത്. വല്ലവരും അവരോട് മൈത്രീബന്ധം പുലര്‍ത്തുന്നപക്ഷം അവര്‍ തന്നെയാകുന്നു അക്രമകാരികള്‍” (60:9).

*അവിശ്വാസിയെ അഭമാനിക്കരുത് .

കൊല്ലരുത്*

തിരുനബി സ്വ പറയുന്നു. കരാറിൽ ഏർപെട്ട ഒരു അവിശ്വാസിയെ ഒരാൾ കൊന്നാൽ അവൻ സ്വർഗീയ പരിമളം എത്തിക്കുകയില്ല . സ്വർഗീയ പരിമളം നാൽപത് വർഷത്തെ ദൂരത്തേക്ക് അടിച്ചു  വീശുന്നതാണ് (സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി 3166)

തിരുനബി പറയുന്നു.

ഒരാൾ കരാറിൽ ഏർപെട്ട അവിശ്വാസിയെ ആക്രമിക്കുകയോ അപമാനിക്കുകയോ അവൻറെ കഴിവിനപ്പുറം അവനെ നിർബന്ധിപ്പിക്കുകയോ അവൻറെ ഇഷ്ടമില്ലാതെ ധനം അപഹരിക്കുകയോ ചെയ്താൽ അന്ത്യനാളിൽ ഞാൻ അവൻക്കെതിരെ വാദിക്കുന്നതാണ്. അബൂദാവൂദ് 3052

അഹമദ് 23958

Aslam Kamil saquafi parappanangadi

3166 حَدَّثَنَا قَيْسُ بْنُ حَفْصٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ حَدَّثَنَا مُجَاهِدٌ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا مُعَاهَدًا لَمْ يَرِحْ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ وَإِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ أَرْبَعِينَ عَامًا البخاري3166

قال النبي صلى الله عليه وسلم

ألا من ظَلمَ معاهَدًا أوِ انتقصَه أو كلَّفَه فوقَ طاقتِه أو أخذَ منهُ شيئًا بغيرِ طيبِ نفسٍ فأنا خَصمهُ يومَ القيامةِ

| المحدث : السخاوي | المصدر : الأجوبة المرضية

الصفحة أو الرقم: 1/16 | خلاصة حكم المحدث : إسناده لا بأس به

ألا مَن ظلمَ مُعاهدًا، أوِ انتقصَهُ، أو كلَّفَهُ فوقَ طاقتِهِ، أو أخذَ منهُ شيئًا بغَيرِ طيبِ نفسٍ، فأَنا حَجيجُهُ يومَ القيامةِ

| المصدر : صحيح أبي داود

الصفحة أو الرقم: 3052 | خلاصة حكم المحدث : صحيح

روى الإمام أحمد (23958) ، وابن حبان (4862) ، والطبراني في "المعجم الكبير" (796) ، والحاكم (24) ، وابن المبارك في "الزهد" (826) ، والنسائي في "السنن الكبرى" (11794) ، والبيهقي في "الشعب" (10611)

അസ് ലം  M K S പരപ്പനങ്ങാടി

 https://chat.whatsapp.com/Io6efs5AMs2E7RrBkKDAFW

 

അടിമ മോചനത്തെ തിരുനബി നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തിയോ* ? ഇസ്ലാമിക വിമർശകർക്ക് മറുപടി

 *അടിമ മോചനത്തെ തിരുനബി നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തിയോ*

 ?

ഇസ്ലാമിക വിമർശകർക്ക് മറുപടി .

ചോദ്യം :

 തൻറെ മരണശേഷം തൻറെ അടിമയെ മോചിപ്പിച്ചു എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ച വ്യക്തിയോട് തിരുനബി എന്തുകൊണ്ട് ആ അടിമ മോചനത്തെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തി അതിനെ വില്പന നടത്തിയത് എന്ത് കൊണ്ട് ?

മറുപടി

മേൽ സംഭവത്തിന്റെ വിശദരൂപം സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരിയിൽ ഇങ്ങനെ കാണാം അൻസാരികളിൽ പെട്ട ഒരാൾ മരണശേഷം തൻറെ അടിമയെ മോചിതനാണന്ന്  പ്രഖ്യാപിച്ചു.

ആ വ്യക്തിയുടെ കയ്യിൽ മറ്റൊരു സമ്പത്തും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.മോചന വിവരം അറിഞ്ഞ തിരുനബി അടിമയെ വിൽപ്പന നടത്തുകയും അതിൻറെ വില ആ വ്യക്തിക്ക് നൽകുകയും ചെയ്തു. സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി 997

ഇമാം അബൂഹനീഫ മാലിക് മറ്റു ധാരാളം പണ്ഡിതന്മാർ വിവരിക്കുന്നു.നബി അതിന് വില്പന നടത്താൻ ഉള്ള കാരണം ആ വ്യക്തിക്ക് ധാരാളം കടങ്ങൾ  മറ്റൊരു സമ്പത്തും അദ്ദേഹത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. മറ്റൊരു സമ്പത്തും അദ്ദേഹത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.അപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കടം വീട്ടണമെങ്കിൽ ഈ അടിമയെ വിൽപ്പന നടത്തൽ അത്യാവശ്യമായിരുന്നു.ഇതുകൊണ്ട് നിൻറെ കടം വീട്ടുകാർ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടായിരുന്നു വിൽപ്പന നടത്തിയതിനുശേഷം ആ സമ്പത്ത് അയാൾക്ക് തിരുനബി നൽകിയത്. ഫത്ഹുൽ ബാരി ശറഹ് സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി 11 /298

ചുരുക്കത്തിൽ അടിമ മോചനത്തെ തിരുനബി ധാരാളം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും അതിൻറെ പുണ്യത്തെ പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് പക്ഷേ കടക്കാരനായി കൊണ്ടും കടം വീട്ടാതെയും ഉള്ള ഈ സാഹചര്യത്തിൽ കടം വീട്ടലിന് പ്രാധാന്യം നൽകണമെന്ന് അവിടുന്ന് പഠിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ഇതൊന്നും അറിയാതെ ഇസ്ലാം വിമർശകർ ഹദീസിന്റെ ചില ഭാഗങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്ന് തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയാണ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് . ഇവർക്ക് തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കൽ അല്ലാതെ യാഥാർത്ഥ്യം പറഞ്ഞു നിലനിൽപ്പില്ല എന്നത് വ്യക്തമാണ്.

باب جواز بيع المدبر

997 حدثنا أبو الربيع سليمان بن داود العتكي حدثنا حماد يعني ابن زيد عن عمرو بن دينار عن جابر بن عبد الله أن رجلا من الأنصار أعتق غلاما له عن دبر لم يكن له مال غيره فبلغ ذلك النبي صلى الله عليه وسلم فقال من يشتريه مني فاشتراه نعيم بن عبد الله بثمان مائة درهم فدفعها إليه قال عمرو سمعت جابر بن عبد الله يقول عبدا قبطيا مات عام أول صحيح البخاري

وفي فتح البارى

وقال أبو حنيفة ومالك - رضي الله عنهما - وجمهور العلماء والسلف من الحجازيين والشاميين والكوفيين - رحمهم الله تعالى - : لا يجوز بيع المدبر ، قالوا : وإنما باعه النبي صلى الله عليه وسلم في دين كان على سيده ، وقد جاء في رواية للنسائي والدارقطني : أن النبي صلى الله عليه وسلم قال له : ( اقض به دينك ) قالوا : وإنما دفع إليه ثمنه ليقضي به دينه ،

അസ് ലം കാമിൽ പരപ്പനങ്ങാടി

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid036baHpahDzJxL6kffLoTpsDeuBY68VWJ5x5b1EjnEG2ErYano1btGRJerbmCww8Bhl&id=100016744417795&mibextid=Nif5oz

രോഗം വന്നാൽ ചികിൽസിക്കുന്നതിന്റെ വിധി എന്ത്

 

ചോദ്യം :

രോഗം വന്നാൽ ചികിൽസിക്കുന്നതിന്റെ വിധി എന്ത് ?

ഉത്തരം

രോഗം വന്നാൽ ചികിത്സിക്കൽ സുന്നത്താണ് -തിരുനബി പറഞ്ഞു.നിങ്ങൾ ചികിത്സിക്കും മരുന്നു വെച്ചിട്ടല്ലാതെ ഒരു രോഗവും അല്ലാഹു ഇറക്കിയിട്ടില്ല.

ഈ ഹദീസിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ചികിത്സിക്കൽ സുന്നത്താണെന്ന് പണ്ഡിതന്മാർ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

باب لكل داء دواء واستحباب التداوي

2204 حدثنا هارون بن معروف وأبو الطاهر وأحمد بن عيسى قالوا حدثنا ابن وهب أخبرني عمرو وهو ابن الحارث عن عبد ربه بن سعيد عن أبي الزبير عن جابر عن رسول الله صلى الله عليه وسلم أنه قال لكل داء دواء فإذا أصيب دواء الداء برأ بإذن الله عز وجل عرض الحاشية

قوله صلى الله عليه وسلم : ( لكل داء دواء ، فإذا أصيب دواء الداء برئ بإذن الله ) الدواء بفتح الدال ممدود ، وحكى جماعات منهم الجوهري فيه لغة بكسر الدال . قال القاضي : هي لغة الكلابيين ، وهو شاذ . وفي هذا الحديث إشارة إلى استحباب الدواء ، وهو مذهب أصحابنا ، وجمهور السلف ، وعامة الخلف .

شرح مسلم

ويستحب أن يتداوى لما روى أبو الدرداء أن رسول الله صلى الله عليه وسلم [ ص: 98 ] قال : " { إن الله تعالى أنزل الداء والدواء ، وجعل لكل داء دواء فتداووا ولا تداووا بالحرام 

 المهذب

ويستحب التداوي لما ذكره المصنف مع غيره من الأحاديث المشهورة في التداوي وإن ترك التداوي توكلا فهو فضيلة .

( فرع ) في جملة من الأحاديث الواردة في الدواء والتداوي عن أبي هريرة عن النبي صلى الله عليه وسلم قال : " { إن الله لم ينزل داء إلا أنزل له شفاء } " رواه البخاري .

وعن جابر عن النبي صلى الله عليه وسلم أنه [ ص: 99 ] قال " { لكل داء دواء فإذا أصيب دواء الداء برئ بإذن الله عز وجل } " رواه مسلم .

وعن أسامة بن شريك قال " { أتيت رسول الله صلى الله عليه وسلم وأصحابه كأنما على رءوسهم الطير فسلمت ثم قعدت فجاء الأعراب من هاهنا وها هنا فقالوا : يا رسول الله نتداوى ؟ قال : تداووا فإن الله لم يضع داء إلا وضع له دواء غير الهرم } رواه أبو داود والترمذي والنسائي وابن ماجه وغيرهم بأسانيد صحيحة . قال الترمذي حديث حسن صحيح . 

شرح المهذب

ويسن) للمريض (التداوي) لخبر: إن الله لم يضع داء إلا وأنزل له دواء غير الهرم قال الترمذي: حسن صحيح وروى ابن حبان والحاكم عن ابن مسعود: ما أنزل الله داء إلا وأنزل له دواء جهله من جهله وعلمه من علمه، فعليكم بألبان البقر فإنها ترم من كل الشجر - أي تأكل. وفي رواية: عليكم بالحبة السوداء فإن فيها شفاء من كل داء إلا السام يريد الموت. قال في المجموع: فإن ترك التداوي توكلا فهو أفضل. فإن قيل: إنه (ص) فعله وهو رأس المتوكلين.

أجيب بأنه فعله لبيان الجواز. وفي فتاوى ابن البرزي أن من قوي توكله فالترك له أولى، ومن ضعفت نفسه وقل صبره فالمداواة له أفضل، وهو كما قال الأذرعي حسن، ويمكن حمل كلام المجموع عليه. ونقل القاضي عياض الاجماع على عدم وجوبه. فإن قيل: هلا وجب كأكل الميتة للمضطر وإساغة اللقمة بالخمر أجيب بأنا لا نقطع بإفادته بخلافهما، ويجوز استيصاف الطبيب الكافر واعتماد وصفه كما صرح به الأصحاب على دخول الكافر الحرم. (ويكره إكراهه) أي المريض، (عليه) أي التداوي باستعمال الدواء، وكذا إكراهه على الطعام كما في المجموع لما في ذلك من التشويش عليه.

مغني المحتاج

Aslam Kamil Saquafi parappanangadi