*തിരു നബി ഭാര്യയെ സംശയിച്ചോ?*
*വിമർശകർക്ക് മറുപടി*
ഭാര്യയെ സംശയിച്ചു ഭാര്യയുടെ അരികിൽ ഒരാൾ വരുന്നുണ്ടന്ന സംശയത്തിന്റെ പേരിൽ തിരുനബി ഒരാളെ വധിക്കാൻ അലി റ യെ വിടുകയും അയാൾ ലംഗം മുറിഞ്ഞവനാണന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ വെറുതെ വിടുകയും ചെയ്ത സംഭവത്തിൽ പ്രവാചകൻ ഭാര്യയെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചത് ശരിയാണോ ?
മറുപടി -
ഭാര്യയുടെ അരികിൽ സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടി വിലക്ക് വന്നതിന് ശേഷം പിതൃവ്യപുത്രൻ വന്നപ്പോൾ ചില കപടൻമാർ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ആരോപണങ്ങൾ പറഞ്ഞു പരത്തിയപ്പോൾ വരുന്നയാൾ ലിംഗം മുറിക്കപ്പെട്ടവൻ ആണെന്നും ഇത്തരം ആവശ്യങ്ങൾ ഒന്നും അയാൾക്ക് ഇല്ല എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തൽ ആവശ്യമായി വന്നപ്പോൾ
തിന്മ ചെയ്യാൻ സാധ്യതയില്ലാത്തവൻ ആണെങ്കിൽ പോലും ഇനിമുതൽ ഇങ്ങനെ വരൽ ഇല്ലെന്ന് കരാർ ലംഘനം നടത്തിയതിന്റെ പേരിൽ അയാളെ ശിക്ഷിക്കാനും
ഭയപ്പെടുത്താനും അയാൾ ലിംഗം ഖേദിക്കപ്പെട്ടവൻ ആണെന്ന് തൻറെ
അനുയായികളെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനും
അലിയാരെ പറഞ്ഞയക്കുകയായിരുന്നു.
ഒരിക്കലും ഭാര്യയെ നബി തങ്ങൾ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതല്ല. ഭാര്യയെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചു എന്ന് ഹദീസിൽ ഇല്ല തന്നെ ഉണ്ട് എന്ന പ്രചരണം പച്ചക്കളമാണ് അനുയായികൾക്ക് കാര്യം മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്കൽ മാത്രമായിരുന്നു ലക്ഷ്യം വരില്ലെന്ന് കരാർ ലംഘനം നടത്തി വീണ്ടും വരുന്നയാളെ തടയുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു ഉദ്ദേശം ഇത് പണ്ഡിതന്മാർ നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുമ്പ് വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
പ്രശസ്ത പണ്ഡിതൻ ഇമാം സ്വാലിഹി സുബുലുൽ ഹുദയിൽ പറയുന്നു.
ഇമാം ഹളറമി റ പറഞ്ഞു.
വ്യഭിചാരത്തിന് സാക്ഷികളോ മൊഴി പറയലോ ഇല്ലാതെ തിരുനബി കൊല്ലാൻ വേണ്ടി കൽപ്പിച്ചു എന്ന് ഭാവിക്കാൻ സാധ്യമല്ല.നേരിട്ട് അയാളെ കണ്ടുകൊണ്ടു തന്നെ പാപം ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് അനുയായികളെ അറിയിച്ചു കൊടുക്കലായിരുന്നു ലക്ഷ്യം. അങ്ങനെയാണ് അലിയാരെയും കൂടെയുള്ളവരെയും അയാളുടെ അരികിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചത്.അപ്പോൾ അയാൾ ലിംഗം ചോദിക്കപ്പെട്ട ആളാണെന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കി.
അപ്പോൾ അയാളെ കൊല്ലാൻ അവർക്ക് സാധിച്ചില്ല. അതായിരുന്നു തിരുനബിയുടെ ലക്ഷ്യം.കുട്ടിയുടെ കാര്യത്തിൽ തർക്കിച്ച രണ്ട് സ്ത്രീയോട് കുട്ടിയെ പാതിയാക്കാൻ വേണ്ടി കത്തി കൊണ്ടുവരാൻ സുലൈമാൻ നബി പറഞ്ഞപ്പോൾ ആരാണ് കുട്ടിയുടെ ഉമ്മ എന്ന് വ്യക്തമായത് പോലെയാണ് ഈ സംഭവവും
അല്ലാതെ അവിടുത്തെ ഭാര്യയെ തിരു നബി തെറ്റിദ്ധരിച്ചതല്ല.
ചുരുക്കത്തിൽ ലിംഗം ചേദിക്കപ്പെട്ടയാളാണെങ്കിൽ വരെ തിരുനബിയുടെ ഭാര്യയുടെ അരികിലേക്ക് സംസാരിക്കാൻ വരുന്നതും
നിർത്തലാക്കാൻ വേണ്ടി തിരുനബി ആയാളുമായി കരാർ ചെയ്യുകയും ആ കരാർ ലംഘനം നടത്തി ക്കൊണ്ടു വീണ്ടുംവരുന്നത് തടയാനും അതിൻറെ പേരിൽ അയാളെ ഭയപ്പെടുത്താനും അയാൾ തിന്മ ചെയ്യുന്ന ആളല്ല അതിനയാൾ അസാധ്യമായവനാണ് എന്ന് ജനങ്ങളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തലും ആയിരുന്നു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞയച്ചതിന്റെ ലക്ഷ്യം
ഇമാം ത്വിബ്രി റ യെ പോലുള്ള പണ്ഡിതൻമാർ ഇത് വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
Aslam Kamil Saquafi parappanangadi
هناك شبهة يرددها كثيرا النصارى، فأرجو من فضيلتكم التفصيل في الرد عليها ليطمئن قلبي: وهي أمر رسول الله صلى الله عليه وسلم عليا أن يقتل رجلا كان يتهم بأم ولده دون أن يتبين رسول الله صلى الله عليه وسلم من الأمر، فذهب علي ـ رضي الله عنه ـ لينفذ ما قاله رسول الله صلى الله عليه وسلم في قتل هذا الرجل المظلوم البريء، فهل رسول الله صلى الله عليه وسلم أمر بقتله حقا كما هو واضح في الحديث؟ أم هو ـ كما قال بعض العلماء ـ تخويف فقط كما حدث في قصة عثمان، وإن كان كذلك فأين الدليل على أنه كان تخويفا فقط؟ لأنه لو كان رسول الله صلى الله عليه وسلم هو من ذهب إلى الرجل ليقتله لقلنا من الممكن أن يقصد من الأمر التخويف فقط ، لكن الحديث يقول إنه قال لعلي اذهب واقتله، ولو أن سترة الرجل لم تقع لكن من الممكن أن يقتل علي الرجل البريء من غير ذنب أليس كذلك؟ وجزاكم الله خيرا.
الإجابــة
الحمد لله، والصلاة والسلام على رسول الله، وعلى آله وصحبه، أما بعد:
فإن النبي صلى الله عليه وسلم أمر بقتل هذا الرجل كما في صحيح مسلم عن أنس أن رجلا كان يتهم بأم ولد رسول الله صلى الله عليه وسلم، فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم لعلي اذهب فاضرب عنقه، فأتاه علي فإذا هو في ركي يتبرد فيها، فقال له علي اخرج، فناوله يده فأخرجه، فإذا هو مجبوب ليس له ذكر، فكف علي عنه، ثم أتى النبي صلى الله عليه وسلم فقال يا رسول الله إنه لمجبوب ما له ذكر، وقد تكلم عليه ابن القيم في الزاد فحمله على التخويف، وشبهه بقول سليمان للمرأتين اللتين اختصمتا إليه في الولد ائتني بالسكين حتى أشق الولد بينهما فقال: تأوله بعضهم على أنه لم يرد حقيقة القتل، إنما أراد تخويفه ليزدجر عن مجيئه إليها، قال: وهذا كما قال سليمان للمرأتين اللتين اختصمتا إليه في الولد بالسكين حتى أشق الولد بينهما ولم يرد أن يفعل ذلك، بل قصد استعلام الأمر من القول، ولذلك كان من تراجم الأئمة على هذا الحديث الحاكم يوهم خلاف الحق ليتوصل به إلى معرفة الحق، فأحب رسول الله أن يعرف براءته وبراءة مارية، وعلم أنه إذا عاين السيف كشف عن حقيقة حاله، فجاء كما قدره رسول الله، وأحسن من هذا أن يقال إن النبي صلى الله عليه وسلم أمر عليا ـ رضي الله عنه ـ بقتله تعزيرا لإقدامه على خلوته بأم ولده فلما تبين لعلي حقيقة الحال وأنه بريء من الريبة كف عنه واستغنى عن القتل بتبيين الحال، والتعزير بالقتل ليس بلازم كالحد، بل هو تابع دائر معها وجودا وعدما. انتهى.
وقال الإمام ابن تيمية ـ رحمه الله ـ في الصارم المسلول: ثم إن من نكح أزواجه أو سراريه فإن عقوبته القتل جزاء له بما انتهك من حرمته، فالشاتم له أولى، والدليل على ذلك ما روى مسلم في صحيحه عن زهير عن عفان عن حماد عن ثابت عن أنس: أن رجلا كان يتهم بأم ولد النبي فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم لعلي اذهب فاضرب عنقه فأتاه علي فإذا هو ركي يتبرد فقال له علي اخرج فناوله يده فأخرجه فإذا هو مجبوب ليس له ذكر فكف علي ثم أتى النبي فقال يارسول الله إنه لمجبوب ماله ذكر ـ فهذا الرجل أمر النبي رسول الله صلى الله عليه وسلم بضرب عنقه لما قد استحل من حرمته ولم يأمر بإقامة حد الزنى، لأن حد الزنى ليس هو ضرب الرقبة، بل إن كان محصنا رجم وإن كان غير محصن جلد ولا يقام عليه الحد إلا بأربعة شهداء أو بالاقرار المعتبر، فلما أمر النبي رسول الله صلى الله عليه وسلم بضرب عنقه من غير تفصيل بين أن يكون محصنا أو غير محصن علم أن قتله لما انتهكه من حرمته. اهـ.
وقد حمله بعض أهل العلم على أنه كان معاهدا وانتقض عهده بدخوله على مارية أو على أنه كان منافقا ومستحقا للقتل بطريق آخر أو على أنه كان بريئا فأراد صلى الله عليه وسلم إظهار براءته، ففي شرح النووي على صحيح مسلم: ذكر في الباب حديث أنس أن رجلا كان يتهم بأم ولده فأمر عليا ـ رضى الله عنه ـ أن يذهب يضرب عنقه فذهب فوجده يغتسل في ركي وهو البئر فرآه مجبوبا فتركه، قيل لعله كان منافقا ومستحقا للقتل بطريق آخر وجعل هذا محركا لقتله بنفاقه وغيره لا بالزنى وكف عنه علي ـ رضى الله عنه ـ اعتمادا على أن القتل بالزنى وقد علم انتفاء الزنى والله أعلم. انتهى.
وقال الصالحي في سبل الهدى والرشاد: قال الحضيري: إن الحديث قد استشكله جماعة من العلماء، حتى قال ابن جرير: يجوز أن يكون المذكور من أهل العهد، وفي عهده أن لا يدخل على مارية، فقال: ودخل عليها، فأمر رسول الله صلى الله عليه وسلم بقتله لنقض عهده،
وقال النووي تبعا للقاضي: قيل لعله كان منافقا ومستحقا للقتل بطريق آخر، وجعل هذا محركا لقتله بنفاقه وغيره لا بالزنا، وكف عنه علي اعتمادا على أن القتل بالزنا وقد علم انتفاء الزنا، وفيه نظر أيضا، لأنا نعتبر نفي ظن الزنا من مارية، فإنه لو أمر بقتله بذلك، لأمر بإقامة الحد عليها أيضا، ولم يقع ذلك معاذ الله أن يختلج ذلك في خاطره أو يتفوه به
وأحسن ما يقال في الجواب عن هذا الحديث، ما أشار إليه أبو محمد بن حزم في الإيصال إلى فهم كتاب الخصال، فانه قال: من ظن أنه صلى الله عليه وسلم أمر بقتله حقيقة بغير بينة ولا إقرار فقد جهل، وإنما كان النبي صلى الله عليه وسلم يعلم أنه بريء مما نسب إليه ورمي به، وأن الذي ينسب إليه كذب، فأراد صلى الله عليه وسلم إظهار الناس على براءته يوقفهم على ذلك مشاهدة، فبعث عليا ومن معه فشاهدوه مجبوبا - أي مقطوع الذكر - فلم يمكنه قتله لبراءته مما نسب إليه، وجعل هذا نظير قصة سليمان في حكمه بين المرأتين المختلفتين في الولد، فطلب السكين ليشقه نصفين إلهاما، ولظهور الحق، وهذا حسن. انتهى كلام الحضيري.
والجدير بالملاحظة أن النبي صلى الله عليه وسلم يأتيه الوحي من السماء، ولا ينطق عن الهوى، وهو معصوم من الكبائر، ولا يقر على الخطأ، وبالتالي فلا يقاس قوله وفعله على قول أو فعل غيره.
والله أعلم.
