Monday, February 28, 2022

ഇസ്‌ലാം : സ്വഫിയ്യ ബീവി വിമർശകർക്ക് മറുപടിصفية رد علي الشبهاة

 


وفي سيرة الحليية


وغيبوا الجلد الذي كان فيه حليّ بني النضير، أي وعقود الدر والجوهر الذي جلوا به، لأنهم لما جلوا كان سلام بن أبي الحقيق رافعا له ليراه الناس وهو يقول بأعلى صوته: هذا أعددناه لرفع الأرض وخفضها كما تقدم، فقال رسول الله ﷺ لسعية ابن عمرو: أي وهو عمّ حيي بن أخطب. وفي لفظ: سعية بن سلام بن أبي الحقيق. وفي الإمتاع: وسأل كنانة بن أبي الحقيق: أين مسك: أي جلد حيي بن أخطب، أي وإنما نسب إليه الجلد المذكور، فقيل كنز حيي، لأن حييا كان عظيم بني النضير، وإلا فهو لا يكون إلا عند بني الحقيق، فقال: أذهبته الحروب والنفقات، فدفع رسول الله ﷺ سعية بن عمرو للزبير  فمسه بعذاب، فقال: رأيت حييا يطوف في خربة هاهنا فذهبوا إلى الخربة، ففتشوها فوجدوا ذلك الجلد.


قال: وفي رواية أنه أتي بكنانة، وهو زوج صفية تزوجها بعد أن طلقها سلام بن مشكم، وبالربيع أخوه، فقال لهما رسول الله ﷺ: أين آنيتكما التي كنتم تعيرونها أهل مكة، أي لأن أعيان مكة إذا كان لأحدهم عرس ويرسلون فيستعيرون من ذلك الحلي انتهى، أي والآنية والكنز عبارة عن حلي كان أولا في جلد شاة، ثم كان لكثرته في جلد ثور، ثم كان لكثرته في جلد بعير كما تقدم فقالا: أذهبته النفقات والحروب، فقال: العهد قريب، والمال أكثر من ذلك، إنكما إن كتمتماني شيئا فاطلعت عليه استحللت دماءكما وذراريكما، فقالا: نعم، فأخبره الله بموضع ذلك الحلي، أي فإنه قال لرجل من الأنصار: اذهب إلى محل كذا وكذا، ثم ائت النخل، فانظر نخلة عن يمينك أو قال عن يسارك مرفوعة فائتني بما فيها فانطلق فجاءه بالآنية.


ويمكن الجمع بين هذا وما تقدم وما يأتي أنهم فتشوا عليه في خربة حتى وجدوه، بأن التفتيش كان في أول الأمر، وإعلام الله تعالى له بذلك كان بعد، فجيء به فقوم بعشرة آلاف دينار؛ أي لأنه وجد فيه أساور ودمالج وخلاخيل وأقرطة وخواتيم الذهب، وعقود الجوهر والزمرد، وعقود أظفار مجزع بالذهب، فضرب أعناقهما وسبي أهلهما.


أي وفي لفظ آخر: لما فتحت خيبر أتي رسول الله ﷺ بكنانة بن الربيع وفي لفظ: ابن ربيعة بن أبي الحقيق، وكان عنده كنز بني النضير، فسأله عنه، فجحد أن يكون يعلم مكانه، فأتى رسول الله ﷺ رجل من اليهود فقال: إني رأيت كنانة يطيف بهذه الخربة كل غداة، أي فإن كنانة حين رأى النبي ﷺ فتح حصن النطاة وتيقن ظهوره عليهم دفنه في خربة.


أي وفيه أن هذا لا يناسب ما سبق من أن حييا كان يطيف بتلك الخربة، إلا أن يقال جاز أن يكون دفنه في تلك الخربة في محل آخر غير الذي دفنه فيه حيي، فقال رسول الله ﷺ لكنانة: أرأيت إن وجدته عندك أقتلك؟ قال نعم، فأمر رسول الله ﷺ بالخربة فحفرت، فأخرج منها بعض كنزهم، ثم سأله ما بقي فأبى أن يؤديه، فأمر به الزبير  فقال: عذبه حتى نستأصل ما عنده، فكان الزبير  يقدح بزند، أي بالزناد الذي يستخرج به النار على صدره حتى أشرف على نفسه.


وأخذ منه جواز العقوبة لمن يتهم ليقر بالحق، فهو من السياسة الشرعية، ثم دفعه لمحمد بن مسلمة  فضرب عنقه بأخيه محمود. أي ولا مانع أن يكون السؤال وتعذيب الزبير وقع لسعية وكنانة أيضا.


وأمر رسول الله ﷺ بالغنائم: أي التي غنمت قبل الصلح فجمعت، وأصاب رسول الله ﷺ سبايا منها صفية  بنت حيي بن أخطب، من سبط هارون بن عمران أخي موسى عليهما الصلاة والسلام، فاصطفى رسول الله ﷺ صفية لنفسه، وجعلها عند أم سليم التي هي أم أنس خادمه حتى اهتدت وأسلمت، ثم أعتقها وتزوجها وجعل عتقها صداقها: أي أعتقها بلا عوض وتزوجها بلا مهر لا في الحال ولا في المآل: أي لم يجعل لها شيئا غير العتق.


وقد سئل أنس  عن صفية، فقيل له: يا أبا حمزة ما أصدقها؟ قال: نفسها، أعتقها وتزوجها، وهذا يردّ ما استدلّ به بعض فقهائنا: على أن من خصائصه جواز نكاح الأمة الكتابية، وجواز وطئها بملك اليمين من أنه كان يطأ صفية قبل إسلامها بملك اليمين.


ويرد أيضا على من استدل من فقهائنا على استحباب الوليمة للسرية، بأنه أولم على صفية كما علمت أنها زوجة لا سرية.


أي لكن ذكر بعض فقهائنا أنه لما أولم على صفية ، قالوا: إن لم يحجبها فهي أم ولد، وإن حجبها فهي امرأته، وذلك دليل على استحباب الوليمة للسرية، إذ لو اختصت بالزوجة لم يترددوا في كونها زوجة أو سرية، وذلك بعد أن خيرها بين أن يعتقها فترجع إلى من بقي من أهلها، أو تسلم فيتخذها لنفسه، فقالت: أختار الله ورسوله.


وذكر في الأصل أن جعل عتق الأمة صداقها من خصائصه، وقد ذكره الجلال السيوطي في الخصائص الصغرى. وذهب الإمام أحمد  إلى عدم الخصوصية. وقال ابن حبان: لم ينقل دليل على أنه خاص به دون أمته.


وقيل إن دحية الكلبي  سأل رسول الله ﷺ صفية فوهبها له، وقيل وقعت في سهمه ، ثم ابتاعها منه بتسعة رؤوس، أي وإطلاق الشراء في ذلك على سبيل المجاز، على أنه يخالف ما تقدّم أنها من صفية قبل القسمة.


وفي البخاري «فجمع السبي فجاء دحية  فقال: يا نبي الله أعطني جارية من السبي، فقال: اذهب فخذ جارية، فأخذ صفية بنت حيي، فجاء رجل إلى النبي ﷺ فقال: يا رسول الله أعطيت دحية صفية سيدة قريظة والنضير، لا تصلح إلا لك، فقال: ادعوه بها، فجاء بها، فلما نظر إليها النبي ﷺ قال: خذ جارية من السبي غيرها» أي فأخذ غيرها.


أي والتي أخذها غيرها هي أخت كنانة بن الربيع بن أبي الحقيق زوج صفية كما في الأم لإمامنا الشافعي  عن سيرة الواقدي، وقول الرجل للنبي يا نبي الله أعطيت دحية صفية يدل على أنه اسمها، وحينئذٍ يخالف ما قيل إن اسمها زينب فسماها صفية كما تقدم.


وفي رواية أن صفية سبيت هي وبنت عمّ لها، وأن بلالا جاء بهما فمرّ على قتلى يهود، فلما رأتهم بنت عم صفية صاحت وصكت وجهها وحثت التراب على رأسها، فلما رآها قال: اعزبوا عني هذه الشيطانة، وقال لبلال: أنزعت منك الرحمة يا بلال حتى تمرّ بامرأتين على قتلى رجالهما؟ ثم دفع بنت عمها لدحية الكلبي ، وفي رواية: وأعطى دحية بنت عمها عوضا عنها.


أي وقد جاء أنه لما دخل بصفية رأى بأعلى عينها خضرة فقال: ما هذه الخضرة؟ قالت: كان رأسي في حجر بن أبي الحقيق ـ تعني زوجها، أي وهي عروس ـ وأنا نائمة، فرأيت كأن القمر وقع في حجري، فأخبرته بذلك، فلطمني وقال: تتمني ملك العرب، وفي لفظ: حين نزل رسول الله ﷺ خيبر وكنت عروسا رأت كأن الشمس نزلت حتى وقعت على صدرها فقصت ذلك على زوجها قال: والله ما تتمنين إلا هذا الملك الذي نزل بنا فلطم وجهها لطمة اخضرت عينها منها. ولا مانع من تعدد الرؤية أو أنها رأت الشمس والقمر في وقت واحد، وسيأتي في الكلام على زوجاته أنها قصت ذلك على أبيها ففعل بها ذلك، وسيأتي أنه لا مانع من تعدد الواقعة وأنهما فعلا بها ذلك.


وتقدم أن جويرية  رأت القمر أيضا وقع في حجرها، وكون صفية  كانت عروسا عند مجيئه خيبر ربما يدل على أن سلام بن مشكم طلقها قبل الدخول بها، فقد تقدّم أن كنانة تزوّج بها بعد أن طلقها سلام بن مشكم فليتأمل.


وعن صفية  أنها قالت «انتهيت إلى رسول الله ﷺ وما من الناس أحد أكره إليّ منه قتل أبي وزوجي وقومي، فقال: يا صفية أما إني أعتذر إليك مما صنعت بقومك، إنهم قالوا لي كذا وكذا، وقالوا فيّ كذا وكذا، وفي رواية: إن قومك صنعوا كذا وكذا، وما زال يعتذر إليّ حتى ذهب ذلك من نفسي، فما قمت من مقعدي ومن الناس أحد أحب إليّ منه » وأعرس بها رسول الله ﷺ بعد أن طهرت من الحيض في قبة بعد أن دفعها لأم سليم لتصلح من شأنها، وبات تلك الليلة أبو أيوب الأنصاري رضي الله تعالى متوشحا سيفه يحرسه ويطوف بتلك القبة حتى أصبح رسول الله، فرأى مكان أبي أيوب، فقال: مالك يا أبا أيوب؟ قال: يا رسول الله خفت عليك من هذه المرأة، قتلت أباها وزوجها وقومها وهي حديثة عهد بكفر، فبت أحفظك، فقال: اللهم احفظ أبا أيوب كما بات يحفظني. قال السهيلي : فحرس الله أبا أيوب بهذه الدعوة، حتى إن الروم لتحرس قبره ويستشفون به فيستصحون، أي ويستسقون به فيسقون.


فإن غزا مع يزيد بن معاوية سنة خمسين، فلما بلغوا القسطنطينية مات أبو أيوب  هنالك، فأوصى يزيد أن يدفنه في أقرب موضع من مدينة الروم، فركب المسلمون ومشوا به حتى إذا لم يجدوا مكانا مساغا دفنوه، فسألتهم الروم عن شأنهم، فأخبروهم أنه كبير من أكابر الصحابة، فقالت الروم ليزيد: ما أحمقك وأحمق من أرسلك أأمنت أن ننبشه بعدك، فنحرق عظامه، فحلف لهم يزيد لئن فعلتم ذلك ليهدمن كل كنيسة بأرض العرب، وينبش قبورهم، فحينئذٍ حلفوا بدينهم ليكرمن قبره وليحرسنه ما استطاعوا.


أي وجاء أنه لما قطع ستة أميال من خيبر وأراد أن يعرس بها فأبت، فوجد النبي ﷺ في نفسه، فلما سار ووصل الصهباء مال إلى دومة هناك فطاوعته، فقال لها: ما حملك على إبائك حين أردت المنزل الأول؟ قالت: يا رسول الله خشيت عليك قرب يهود، وهذا المحل الذي هو الصهباء هو الذي ردت فيه الشمس لعليّ بعدما غربت كما تقدم.


وأقام بذلك المحل ثلاثة أيام، وجعل وليمتها حيسا في نطع صغير، والحيس: تمر وأقط وسمن. أي ففي البخاري «فأصبح النبي ﷺ عروسا، فقال: من كان عنده شيء فليجيء به وبسط نطعا، فجعل الرجل يجيء بالتمر، وجعل الرجل يجيء بالسمن، أي وجعل الرجل يجيء بالأقط، وذكر أيضا السويق».


ولا يخفى أن الحيس خلط السمن و التمر والأقط إلا أنه قد يخلط مع هذه الثلاثة السويق، وهذا يدل على أن الوليمة على صفية  كانت نهارا.


وذهب ابن الصلاح من أئمتنا إلى أن الأفضل فعلها ليلا، قال بعضهم: وهو متجه إن ثبت أنه فعلها ليلا، أي لأحد من نسائه. وقد جاء «لا بد للعرس من وليمة».


وقال لأنس: آذن من حولك: أي ليأكلوا من ذلك الحيس، وكان يضع لها ركبته لتركب، فتضع رجلها على ركبته الشريفة حتى تركب. وفي لفظ: لما وضع ركبته لتركب عليها أبت أن تضع قدمها على ركبته الشريفة ووضعت فخذها على ركبته، أي ولعل هذا الثاني منها كان في أول الأمر، فلا مخالفة.


وعن صفية : ما رأيت أحدا قط أحسن خلقا من رسول الله، لقد رأيته ركب بي في خيبر وأنا على عجز ناقته ليلا، فجعلت أنعس فتضرب رأسي مؤخرة الرحل فيمسني بيده ويقول: يا هذه مهلا.


ونهى عن إتيان الحبالى من النساء اللاتي سبين، وأن لا يصيب أحد امرأة من السبي غير حامل حتى يستبرئها أي تحيض.


أي وفي لفظ: أمر مناديه ينادي أن من آمن بالله واليوم الآخر لا يسق بمائة زرع الغير، ولا يطأ امرأة حتى تنقضي عدتها: أي حتى تحيض.


وبلغه عن شخص أنه ألمّ بامرأة من السبي حبلى، فقال: لقد هممت أن ألعنه لعنة تدخل معه في قبره. ونهى عن أكل الثوم.


ورأيت في كلام بعضهم أن غالب اقتياتهم في خيبر كان أكل الثوم والكراث حتى تقرحت أشاقهم، أي وذلك قبل النهي.


ഇസ്ലാമിക വിമർശകർക്ക് മറുപടി ചോദ്യം ഖിബ്ലയുടെ നേരെ തുപ്പരുത്

 


Aslam Kamil saquafi parappanangadi


ഇസ്ലാമിക വിമർശകർക്ക് മറുപടി


ചോദ്യം


ഖിബ്ലയുടെ നേരെ തുപ്പരുത് അവന്റെയും ഖിബ് ലയുടേയും ഇടയിൽ നിൻറെ രക്ഷിതാവ് ഉണ്ട് എന്ന് പ്രത്യ ക്ഷ്യം അറിയിക്കുന്ന ഹദീസിൻറെ ഉദ്ദേശമന്ത് ?


മറുപടി


അത് ആലങ്കാരിക പ്രയോഗമാണ്..

ആലങ്കാരിക

 പ്രയോഗത്തിന് നേർ അർത്ഥം ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നതല്ല എന്ന്  അതിനെപ്പറ്റി അറിയുന്നവർക്ക്  വിശദീകരിക്കേണ്ടതില്ല.

മറിച്ച് അതിനാൽ മറ്റൊരു അർത്ഥമായിരിക്കും ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുക .  അത് സാഹിത്യത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്.


ചോദ്യത്തിൽ പറയപ്പെട്ട ഹദീസ്  വിവിധ രീതിയിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

അവൻ  റബ്ബിനോട് സംഭാഷണം നടത്തുകയാണ് അതുകൊണ്ട് ഖിബിലക്ക് നേരെ തുപ്പരുത് എന്ന് ഒരു റിപ്പോർട്ടിൽ കാണാം ബുഖാരി 397


ചോദ്യത്തിൽ പറഞ്ഞ റിപ്പോർട്ടിലെ ഉദ്ദേശിച്ച അർത്ഥം നിസ്കരിക്കുന്നവൻറെയും കിബിലയുടെയും ഇടയിലുള്ള ഉള്ള സ്ഥലം അല്ലാഹുവിനെ ആദരിക്കുകയും ബഹുമാനിക്കുകയും അവന്റെ പ്രീതി കാംക്ഷിക്കുകയും  ചെയ്യുന്ന സ്ഥലമാണ് എന്നാണ്.

ഈ വിശദീകരണത്തിൽ നിന്നും അല്ലാഹു എല്ലാ സ്ഥലത്തും ഉള്ളവനാണ് എന്ന് ചിലരുടെ വാദം ശരിയല്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

ഇത് ഇമാം ഇബ്നുഹജർ അസ്ഖലാനി ഫത്ഹുൽ ബാരി സഹീഹുൽ ബുഖാരിയുടെ വിശദീകരണത്തിലും  الباري605/


ഇമാം ഇറക്കി ത്വർഹുതസ്രീബിലും380/2

 മറ്റുപണ്ഡിതന്മാരും  രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട് .


ആലങ്കാരിക പ്രയോഗങ്ങളെ പറ്റി ഒരു ചുക്കും അറിയാത്തവരാണ് വിമർശനങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുന്നത് എന്ന് ഈ വിശദീകരണത്തിൽ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാം.

പണ്ഡിതന്മാരുടെ വിശദീകരണം താഴെ നൽകുന്നു.


وفي صحيح البخاري


باب حك البزاق باليد من المسجد


397 حدثنا قتيبة قال حدثنا إسماعيل بن جعفر عن حميد عن أنس بن مالك أن النبي صلى الله عليه وسلم رأى نخامة في القبلة فشق ذلك عليه حتى رئي في وجهه فقام فحكه بيده فقال إن أحدكم إذا قام في صلاته فإنه يناجي ربه أو إن ربه بينه وبين القبلة فلا يبزقن أحدكم قبل قبلته ولكن عن يساره أو تحت قدميه ثم أخذ طرف ردائه فبصق فيه ثم رد بعضه على بعض فقال أو يفعل هكذا


وفي فتح الباري605/1


قوله : ( أو أن ربه ) كذا للأكثر بالشك كما سيأتي في الرواية الأخرى بعد خمسة أبواب . وللمستملي والحموي " وأن ربه " بواو العطف ، والمراد بالمناجاة من قبل العبد حقيقة النجوى ومن قبل الرب لازم ذلك فيكون مجازا ، والمعنى إقباله عليه بالرحمة والرضوان ، وأما قوله : ( أو إن ربه بينه وبين القبلة ) وكذا في الحديث الذي بعده " فإن الله قبل وجهه " فقال الخطابي : معناه أن توجهه إلى القبلة مفض بالقصد منه إلى [ ص: 606 ] ربه فصار في التقدير : فإن مقصوده بينه وبين قبلته . وقيل هو على حذف مضاف أي عظمة الله أو ثواب الله .


وقال ابن عبد البر : هو كلام خرج على التعظيم لشأن القبلة . وقد نزع به بعض المعتزلة القائلين بأن الله في كل مكان ، وهو جهل واضح ; لأن في الحديث أنه يبزق تحت قدمه ، وفيه نقض ما أصلوه ، وفيه الرد على من زعم أنه على العرش بذاته [1] تؤول به هذا جاز أن يتأول به ذاك والله أعلم .



وفي طرح التثريب 380/2



الحافظ أبو الفضل زين الدين عبد الرحيم بن الحسين بن عبد الرحمن بن أبي بكر بن إبراهيم، الكردي الرازناني الأصل، المهراني، المصري، الشافعي، (725-80هـ، 1325-1404م). يقال له: العراق


وعن همام عن أبي هريرة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا قام أحدكم للصلاة فلا يبصق أمامه


 فإنه مناج لله عز وجل ما دام في مصلاه ولا عن يمينه فإن عن يمينه ملكا ولكن ليبصق عن شماله أو تحت رجليه فيدفنه رواه البخاري .


. وعن نافع عن ابن عمر أن رسول الله صلى الله عليه وسلم رأى بصاقا في جدار القبلة فحكه ثم أقبل على الناس فقال إذا كان أحدكم يصلي فلا يبصق قبل وجهه فإن الله قبل وجهه إذا صلى وفي رواية للبخاري فتغيظ على أهل المسجد



والصواب ما قدمناه بدليل ما للقاضي إسماعيل بإسناد صحيح من حديث حذيفة أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال إذا قام الرجل في صلاته أقبل الله تعالى عليه بوجهه فلا يبزقن أحدكم في قبلته الحديث وقال صاحب المفهم إنه لما كان المصلي يتوجه بوجهه وقصده وكليته إلى هذه الجهة نزلها في حقه وجود منزلة الله تعالى فيكون هذا من باب الاستعارة كما قال الحجر الأسود يمين الله في الأرض أي بمنزلة يمين الله قلت .


وقد أول الإمام أحمد هذا الحديث قال القرطبي وقد يجوز أن يكون من باب حذف المضاف وإقامة المضاف إليه مقامه فكأنه قال مستقبل قبلة ربه أو رحمة ربه كما قال في الحديث الآخر فلا تبصق قبل القبلة فإن الرحمة تواجهه قلت ولا أحفظ هذا اللفظ في البصاق وإنما هو في مسح الحصا كما رواه أصحاب السنن الأربعة من حديث أبي ذر عن النبي صلى الله عليه وسلم قال إذا قام أحدكم إلى الصلاة فلا يمسح الحصا فإن الرحمة تواجهه .


Aslam Kamil saquafi parappanangadi

لمس المرءةസ്ത്രീയെ തൊട്ടാൽ വുളു മുറിയുമോ ?

 



സ്ത്രീയെ തൊട്ടാൽ വുളു മുറിയുമോ ? 

ഒഹാബി തട്ടിപ്പ് പിടികൂടുന്നു.



ഇമാം നവവി റ ശറഹു ൽ മുഹദ്ധബിൽ 2/35പറയുന്നു.



ഇമാം ശീറാസി റ യെ ഉദ്ധരിച്ചു പറയുന്നു.

നിക്ഷയം സ്ത്രീകളെ തൊട്ടാൽ വുളു മുറിയും

തൊടുക എന്നൽ പുരുഷൻ സ്ത്രീയുടേയോ സ്ത്രീ പുരുഷന്റെയോ തൊലി തമ്മിൽ മറകൂടാതെ ചേരലാണ് . അതിന്റെ തെളിവ് വിശുദ്ധ ഖുർആനിൽ അല്ലാഹു പറഞ്ഞു നിങ്ങൾ വെള്ളമില്ലെങ്കിൽ തയമ്മം ചെയ്യണം.


35/2

قال المصنف رحمه الله تعالى ( وأما لمس النساء فإنه ينقض الوضوء ، وهو أن يلمس الرجل بشرة المرأة أو المرأة بشرة الرجل بلا حائل بينهما فينتقض وضوء اللامس منهما لقوله تعالى : { أو لامستم النساء فلم تجدوا ماء فتيمموا } 


ഇമാം നവവി റ 

പറയുന്നു.


നമ്മുടെ മദ്ഹബ് അന്യ സ്ത്രീപുരുഷന്മാർ തൊലി തമ്മിൽ ചേരൽ  വുളു മുറിയുന്നതാണ്.മറയുണ്ടെങ്കൽ മുറിയില്ല.

ഈ അഭിപ്രായമാണ് .

 ഉമർ റ ഇബ്നു മസ്ഊദ് റ ഇബ്ൻ ഉമർ റ സൈദ്ബ്നു അസ് ലം റ മക് ഹൂൽ റ ശഅബി റ നഖഇ റ അത്വാഉ റ സുഹ്രി റ  യഹ് യ ബ്നു സഈദ് റ റബീഅത്ത് റ സഈദ് ബ്നു അബ്ദുൽ അസീസ് എന്നി പണ്ഡിതന്മാർക്കുള്ളത് .


മുറിയില്ല എന്നഭിപ്രായമുള്ള  പണ്ഡിതന്മാരുമുണ്ട്.


വികാരത്തോടെ തൊട്ടാൽ മുറിയുമെന്നാണ്  ഇമാം മാലിക് റ ഹകം  റഹമ്മാദ്  റ ലൈസ് റ  ഇസ് ഹാഖ് റ എന്നിവരിൽ നിന്നും ഉദ്ധരിച്ച അഭിപ്രായമാണിത്  .


മുറിയും എന്ന് പറയുന്ന നമ്മുടെ പണ്ഡിതന്മാരുടെ തെളിവ്.

1 നിങ്ങൾ സ്ത്രീകളെ തൊട്ടാൽ എന്ന ആയത്ത്

ലമസ് എന്ന വാക്കിന്റെ അർഥം കൈ കൊണ്ട് തൊടലാണ്. അതിന്ന് ആയത്തുകളും ഹദീസുകളും തെളിവുണ്ട്


ല മസ് എന്നാൽ  കൈ കൊണ്ടും മറ്റും   തൊടുന്നതിന് ആണ് . ഇബ്നു ദുറൈദ് ഇത് തന്നെ പറയുന്നു.


മാലിക് ഇമാമും ശാഫിഈ ഇമാമും അവരുടെ പണ്ഡിതന്മാരും തെളിവായി പിടിക്കുന്ന മറ്റൊരു തെളിവ് 

ഇബ്ൻ ഉമർ പിതാവിൽ നിന്നും  പിതാവ് പറഞ്ഞു.

പുരുഷൻ ഭാര്യയെ ചുമ്പിക്കുന്നതും കൈ കൊണ്ട് തൊടുന്നതും (ആയത്തിൽ പറഞ്ഞ ) മുലാ മസത്തിൽ ഉൾപെടും അത് കൊണ്ട് വല്ലവനും ഭാര്യയെ ചുംബിക്കുകയോ കൈകൊണ്ട് തൊടുകയോ ചെയ്താൽ അവൻ ചെയ്യേണ്ടതാണ്.ഈ ഹദീസിനെ പരമ്പര അങ്ങേയറ്റം സ്വഹീഹായ താണ്.


മുറിയില്ല എന്ന് പറയുന്ന ചിലർ കൊണ്ടുവന്ന  ഒരു തെളിവ് ആഇശ  റ  പറയുന്നു തിരുനബി അവിടത്തെ ഭാര്യമാരിൽ ചിലരെ ചുംബിക്കുകയും വുളു ചെയ്യാതെ പള്ളിയിലേക്ക് പുറപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

മറുപടി


 രണ്ട് രീതിയിൽ പറയാം 

ഒന്ന്  ഈ ഹദീസ് പണ്ഡിതന്മാരുടെ ഏകകണ്ഠമായ പ്രകാരം ദുർബലമാണ് .

ദുർബലമാണെന്ന് പറഞ്ഞവരിൽ സുഫ്‌യാനുസാരി റ  യഹ്യബ്നു സഈദ് റ അഹമദ്ബ്നു ഹമ്പൽ അബൂദാവൂദ് അബൂബക്കർ ന്നയ്സാബൂരി ദാറഖുത്‌നി ബൈഹഖി .മുൻഗാമികളും പിൻഗാമികളും മായ ധാരാളം പണ്ഡിതന്മാർ رضي الله عنهم


രണ്ടാമത്തെ മറുപടി

സഹീഹ് ആണെന്ന്  പറഞ്ഞാൽ പോലും  മറയുടെ മുകളിലൂടെ സംഭവിച്ചത് ആവാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. വുളു  മുറിയും എന്നറിയിക്കുന്ന മറ്റു തെളിവുകൾക്കിടയിൽ ഏകോപിപ്പിക്കൽ ഇത് കൊണ്ട്  സാധ്യമാകുന്നതാണ് 


മുറിയില്ല എന്ന് പറയുന്നവർക്കുള്ള രണ്ടാമത്തെ തെളിവ് ഇബ്റാഹീം തൈമി യിൽ നിന്നും ആ ഇശ റ പറയുന്നു.

തിരുനബി വുളു ഇന്ന് ശേഷം ഭാര്യയെ ചുമ്പിച്ചു വുളു മടക്കിയില്ല എന്ന റിപ്പോർട്ട്


മറുപടി


നേരത്തെ പറഞ്ഞ രണ്ട് കാരണങ്ങൾ (1 ദുർഭലമാണ് 2 സ്വഹീഹാണന്ന് സമ്മധിച്ചാൽ തന്നെ അത് മറയുടെ പിന്നിലാണ്.)

 തന്നെയാണ് ഇതിനുള്ള മറുപടി


ഇത് ളഈഫാണന്ന് പറയാൻ രണ്ട് കാരണമുണ്ട്. ഒന്ന് അബൂ റൗഖ് എന്നയാളെ യഹ് യ അടക്കമുള്ള പണ്ഡിതർ ദുർബലമാക്കിയിട്ടുണ്ട്.

കാരണം രണ്ട് ഇബ്രാഹിം തൈമി ആയിഷ റ യിൽ നിന്നും നേരിൽ കേട്ടിട്ടില്ല. ഇത് അബൂദാവൂദും  മറ്റും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.ഇമാം ബൈഹഖി ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്.അപ്പോൾ ഹദീസിൽ ദുർബലവും മുർസലുമാണെന്ന് മനസ്സിലായി.ഇമാം ബൈഹഖി പറയുന്നു ഈ വിഷയത്തെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത എല്ലാ ഹദീസുകളും ദുർബലമാണ്.


സൈനബയുടെ പുത്രി ഉമാമയെ ചുമന്ന് നബി നിസ്കരിച്ചു എന്ന ഹദീസ് കൊണ്ടുള്ള തെളിവിന്ന് മറുപടി . പലവിധത്തിൽ പറയാം 1 അതിൽ തെലി സ്പർശിച്ചു എന്ന് വരില്ല.

2 . ഉമാമ വുളു മുറിയാത്ത ചെറിയ കുട്ടിയാണ് . 3 ഉമാമ  തിരുനബിയുടെ മഹ്റമാണ്.


അവരുടെ മറ്റാരു തെളിവ്


 അവിടന്ന് സുജൂദിലേക്ക് പോയപ്പോൾ 

ആ ഇശാ ബീവിയുടെ കൈ അവിടത്തെ പാതത്തിൽ തട്ടി എന്ന ഹദീസ്


മറുപടി


 മേൽ ഹദീസിൽ തിരുനബി തൊലിയിൽ തൊട്ടു എന്ന് വരില്ല. മറയുടെ മുകളിലൂടെ യാവാം.


അവരുടെ മറ്റാരു തെളിവ്


തിരുനബിയുടെ കൈ ആഇശ ഉറങ്ങുമ്പോൾ അവരുടെ പാതത്തിൽ തൊട്ടത്


മറുപടി


തൊലിയിൽ സ്പർശിച്ചു എന്ന് വരില്ല. മറയുടെ മുകളിലൂടെ യാവാം. ഉറങ്ങുന്ന സ്ത്രീയുടെ കാലിൽ മറയുണ്ടാവലാണ് പതിവ്


ശറഹുൽ മുഹദ്ധബ് 2 / 35


Aslam Kamil saquafi parappanangadi


( فرع ) في مذاهب العلماء في اللمس قد ذكرنا أن مذهبنا أن التقاء بشرتي الأجنبي والأجنبية ينقض سواء أكان بشهوة وبقصد أم لا ، ولا ينتقض مع وجود حائل وإن كان رقيقا . وبهذا قال عمر بن الخطاب وعبد الله بن مسعود وعبد الله بن عمر وزيد بن أسلم ومكحول والشعبي والنخعي وعطاء بن السائب والزهري ويحيى بن سعيد الأنصاري وربيعة وسعيد بن عبد العزيز وهي إحدى الروايتين عن الأوزاعي .


" المذهب الثاني " لا ينتقض الوضوء باللمس مطلقا وهو مروي عن ابن عباس وعطاء وطاوس ومسروق والحسن وسفيان الثوري وبه قال أبو حنيفة ، لكنه قال إذا باشرها دون الفرج وانتشر فعليه الوضوء .


" المذهب الثالث " إن لمس بشهوة انتقض وإلا فلا ، وهو مروي عن الحكم وحماد ومالك والليث وإسحاق ، ورواية عن الشعبي والنخعي وربيعة والثوري . وعن أحمد ثلاث روايات كالمذاهب الثلاثة .


" المذهب الرابع " : إن لمس عمدا انتقض وإلا فلا ، وهو مذهب داود ، وخالفه ابنه فقال : لا ينتقض بحال .


" والخامس " إن لمس بأعضاء الوضوء انتقض وإلا فلا ، حكاه صاحب الحاوي عن الأوزاعي ، وحكى عنه أنه لا ينتقض إلا اللمس باليد .


" السادس " إن لمس بشهوة انتقض وإن لمس فوق حائل رقيق ، حكي عن ربيعة ومالك في رواية عنهما .


" السابع " إن لمس من تحل له لم ينتقض وإن لمس من تحرم عليه انتقض . حكاه ابن المنذر وصاحب الحاوي عن عطاء وهذا خلاف ما حكاه الجمهور عنه ولا يصح هذا عن أحد إن شاء الله . [ ص: 35 ]


 واحتج لمن قال لا ينتقض مطلقا بحديث حبيب بن أبي ثابت عن عروة عن عائشة رضي الله عنها " { أن النبي صلى الله عليه وسلم قبل بعض نسائه ثم خرج إلى الصلاة ولم يتوضأ } "


 وعن أبي روق عن إبراهيم التيمي عن عائشة " { أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يقبل بعد الوضوء ثم لا يعيد الوضوء } " وبحديث عائشة المتقدم أن يدها وقعت على قدم النبي صلى الله عليه وسلم وهو ساجد وهو صحيح كما سبق 


وبالحديث المتفق على صحته { : أن النبي صلى الله عليه وسلم صلى وهو حامل أمامة بنت زينب ، رضي الله عنها فكان إذا سجد وضعها ، وإذا قام رفعها } " رواه البخاري ومسلم وبحديث عائشة في الصحيحين { : أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يصلي وهي معترضة بينه وبين القبلة ، فإذا أراد أن يسجد غمز رجلها فقبضتها } " . وفي رواية للنسائي بإسناد صحيح " فإذا أراد أن يوتر مسني برجله " واحتجوا بالقياس على المحارم والشعر ، قالوا : ولو كان اللمس ناقضا لنقض لمس الرجل ، كما أن جماع الرجل الرجل كجماعه المرأة


 . واحتج أصحابنا بقول الله تعالى { : أو لامستم النساء } واللمس يطلق على الجس باليد ، قال الله تعالى { : فلمسوه بأيديهم } وقال النبي صلى الله عليه وسلم لماعز رضي الله عنه { لعلك قبلت أو لمست } الحديث ، ونهى عن بيع الملامسة ، وفي الحديث الآخر : " { واليد زناها اللمس } " . وفي حديث عائشة " { قل يوم إلا ورسول الله صلى الله عليه وسلم يطوف علينا فيقبل ويلمس }


 " قال أهل اللغة : اللمس يكون باليد وبغيرها ، وقد يكون بالجماع ، قال ابن دريد : اللمس أصله باليد ليعرف مس الشيء وأنشد الشافعي وأصحابنا وأهل اللغة في هذا قول الشاعر :

وألمست كفي كفه طلب الغنى ولم أدر أن الجود من كفه يعدي


[ ص: 36 ] قال أصحابنا : ونحن نقول بمقتضى اللمس مطلقا ، فمتى التقت البشرتان انتقض ، سواء كان بيد أو جماع 


، واستدل مالك ثم الشافعي وأصحابهما بحديث مالك عن ابن شهاب عن سالم بن عبد الله بن عمر عن أبيه " قال قبلة الرجل امرأته وجسها بيده من الملامسة ، فمن قبل امرأته أو جسها بيده فعليه الوضوء " وهذا إسناد في نهاية من الصحة كما تراه .


فإن قيل ذكر النساء قرينة تصرف اللمس إلى الجماع ، كما أن الوطء أصله الدوس بالرجل وإذا قيل وطئ المرأة لم يفهم منه إلا الجماع ، فالجواب أن العادة لم تجر بدوس المرأة بالرجل ، فلهذا صرفنا الوطء إلى الجماع بخلاف اللمس فإن استعماله في الجس باليد للمرأة وغيرها مشهور . وذكر أصحابنا أقيسة كثيرة منها أنه لمس يوجب الفدية على المحرم ، فنقض كالجماع قال إمام الحرمين في ( الأساليب ) : الوجه أن يقال ما ينقض الوضوء لا يعلل وفاقا ، قال : وقد اتفق الأئمة على أن اقتضاء الأحداث الوضوء ليس مما يعلل ، وإذا كان كذلك فلا مجال للقياس ، وليس لمس الرجل الرجل في معنى لمسه المرأة ، فإن لمسها يتعلق به وجوب الفدية وتحريم المصاهرة وغير ذلك ، فلا مطمع لهم في القياس على الرجل ، وقد سلم أكثرهم أن الرجل والمرأة إذا تجردا وتعانقا وانتشر له وجب الوضوء ، فيقال لهم بم نقضتم في الملامسة الفاحشة ؟ فإن قالوا بالقياس لم يقبل ، وإن قالوا لقربه من الحدث ، قلنا : القرب من الحدث ليس حدثا بالاتفاق ، ولا يرد علينا النائم فإنه إنما انتقض بالسنة لكونه لا يشعر بالخارج ، فلم يبق لهم ما يوجب الوضوء في الملامسة الفاحشة إلا ظاهر القرآن العزيز وليس فيه فرق بين الملامسة الفاحشة وغيرها .



وأما الجواب عن احتجاجهم بحديث حبيب بن أبي ثابت فمن وجهين أحسنهما وأشهرهما أنه حديث ضعيف باتفاق الحفاظ ، ممن ضعفه سفيان الثوري ويحيى بن سعيد القطان وأحمد بن حنبل وأبو داود وأبو بكر النيسابوري وأبو الحسن الدارقطني وأبو بكر البيهقي وآخرون من المتقدمين والمتأخرين . [ ص: 37 ] قال أحمد بن حنبل وأبو بكر ا 

لنيسابوري وغيرهما : غلط حبيب من قبلة الصائم إلى القبلة في الوضوء ، وقال أبو داود : روي عن سفيان الثوري أنه قال : ما حدثنا حبيب إلا عن عروة المزني يعني لا عن عروة بن الزبير وعروة المزني مجهول ، وإنما صح من حديث عائشة { : أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يقبل وهو صائم } " .


( والجواب الثاني ) لو صح لحمل على القبلة فوق حائل بين الأدلة ، 


.والجواب عن حديث أبي روق بالوجهين السابقين وضعفوا الحديث بوجهين : أحدهما : ضعف أبي روق ضعفه يحيى بن معين وغيره . والثاني : أن إبراهيم التيمي لم يسمع عائشة ، هكذا ذكره الحافظ أبو داود وآخرون وحكاه عنهم البيهقي فتبين أن الحديث ضعيف مرسل ، قال البيهقي : وقد روينا سائر ما روي في هذا الباب في الخلافيات وبينا ضعفها فالحديث الصحيح عن عائشة في قبلة الصائم ، فحمله الضعفاء من الرواة على ترك الوضوء منها .


والجواب عن حديث حمل أمامة في الصلاة ورفعها ووضعها من أوجه أظهرها : أنه لا يلزم من ذلك التقاء البشرتين . والثاني : أنها صغيرة لا تنقض الوضوء . والثالث : أنها محرم . والجواب عن حديث عائشة في وقوع يدها على بطن قدم النبي صلى الله عليه وسلم أنه يحتمل كونه فوق حائل ، والجواب عن حديثها الآخر أنه لمس من وراء حائل وهذا هو الظاهر فيمن هو نائم في فراش وهذان الجوابان إذا سلمنا انتقاض ظهر الملموس وإلا فلا يحتاج إليهما . وأما قياسهم على الشعر والمحارم ولمس الرجل الرجل فجوابه ما سبق أن الشعر لا يلتذ بلمسه ، والمحرم والرجل ليسا مظنة شهوة وقد سبق عن إمام الحرمين إبطال القياس في هذا الباب . واحتج لمن قال ينقض اللمس بشهوة دون غيره بحديث أمامة والظاهر أنه كان يحصل معه مباشرة لكن بغير شهوة . ولأنها مباشرة بلا شهوة [ ص: 38 ] فأشبهت مباشرة الشعر والمحارم والرجل ولأنها ملامسة فاشترط في ترتب الحكم عليها الشهوة كمباشرة المحرم بالحج .



 واحتج أصحابنا بقول الله تعالى { : أو لامستم النساء } ولم يفرق . والجواب عن حديث أمامة بالأوجه الثلاثة السابقة . وعن الشعر وما بعده بأنه ليس مظنة شهوة ولذة . وعن مباشرة المحرم بأنه منع من الترفه وذلك يختص بالشهوة بخلاف هذا ، واحتج لداود بقول الله تعالى ( { : أو لامستم } ) وهذا يقتضي قصدا . واحتج أصحابنا بالآية وليس فيها فرق . ولأن الأحداث لا فرق فيها بين العمد والسهو كالبول والنوم والريح . وقولهم : " اللمس يقتضي القصد " غلط لا يعرف عن أحد من أهل اللغة وغيرهم ، بل يطلق اللمس على القاصد والساهي كما يطلق اسم القاتل والمحدث والنائم والمتكلم على من وجد ذلك منه قصدا أو سهوا أو غلبة . واحتج لمن خص النقض باليد بالقياس على مس الذكر . واحتجاج الأصحاب بالآية ، والملامسة لا تختص باليد ، وغير اليد في معناها في هذا وليس على اختصاص اليد دليل . وأما مس الذكر باليد فمثير للشهوة بخلاف غير اليد ولمس المرأة يثير الشهوة بأي عضو كان ، واحتج لمن قال : اللمس فوق حائل رقيق ينقض بأنه مباشرة بشهوة . فأشبه مباشرة البشرة . واحتج الأصحاب بأن المباشرة فوق حائل لا تسمى لمسا . ولهذا لو حلف لا يلمسها فلمس فوق حائل لم يحنث والله أعلم .


شرح المهذب 235

Aslam Kamil saquafi parappanangadi


സ്ത്രീയെ തൊട്ടാൽ വുളു മുറിയൽ نقص الضوء بلمس المرءة

 

സ്ത്രീയെ തൊട്ടാൽ വുളു മുറിയൽ

نقص الضوء بلمس المرءة

35/2وفي شرح المهذب

قال المصنف رحمه الله تعالى ( وأما لمس النساء فإنه ينقض الوضوء ، وهو أن يلمس الرجل بشرة المرأة أو المرأة بشرة الرجل بلا حائل بينهما فينتقض وضوء اللامس منهما لقوله تعالى : { أو لامستم النساء فلم تجدوا ماء فتيمموا } 

( فرع ) في مذاهب العلماء في اللمس قد ذكرنا أن مذهبنا أن التقاء بشرتي الأجنبي والأجنبية ينقض سواء أكان بشهوة وبقصد أم لا ، ولا ينتقض مع وجود حائل وإن كان رقيقا . وبهذا قال عمر بن الخطاب وعبد الله بن مسعود وعبد الله بن عمر وزيد بن أسلم ومكحول والشعبي والنخعي وعطاء بن السائب والزهري ويحيى بن سعيد الأنصاري وربيعة وسعيد بن عبد العزيز وهي إحدى الروايتين عن الأوزاعي .

واحتج لمن قال لا ينتقض مطلقا بحديث حبيب بن أبي ثابت عن عروة عن عائشة رضي الله عنها " { أن النبي صلى الله عليه وسلم قبل بعض نسائه ثم خرج إلى الصلاة ولم يتوضأ } "


وعن أبي روق عن إبراهيم التيمي عن عائشة " { أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يقبل بعد الوضوء ثم لا يعيد الوضوء } " وبحديث عائشة المتقدم أن يدها وقعت على قدم النبي صلى الله عليه وسلم وهو ساجد وهو صحيح كما سبق

وبالحديث المتفق على صحته { : أن النبي صلى الله عليه وسلم صلى وهو حامل أمامة بنت زينب ، رضي الله عنها فكان إذا سجد وضعها ، وإذا قام رفعها } " رواه البخاري ومسلم وبحديث عائشة في الصحيحين { : أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يصلي وهي معترضة بينه وبين القبلة ، فإذا أراد أن يسجد غمز رجلها فقبضتها } " . وفي رواية للنسائي بإسناد صحيح " فإذا أراد أن يوتر مسني برجله " واحتجوا بالقياس على المحارم والشعر ، قالوا : ولو كان اللمس ناقضا لنقض لمس الرجل ، كما أن جماع الرجل الرجل كجماعه المرأة

وأما الجواب عن احتجاجهم بحديث حبيب بن أبي ثابت فمن وجهين أحسنهما وأشهرهما أنه حديث ضعيف باتفاق الحفاظ ، ممن ضعفه سفيان الثوري ويحيى بن سعيد القطان وأحمد بن حنبل وأبو داود وأبو بكر النيسابوري وأبو الحسن الدارقطني وأبو بكر البيهقي وآخرون من المتقدمين والمتأخرين . [ ص: 37 ] قال أحمد بن حنبل وأبو بكر ا
لنيسابوري وغيرهما : غلط حبيب من قبلة الصائم إلى القبلة في الوضوء ، وقال أبو داود : روي عن سفيان الثوري أنه قال : ما حدثنا حبيب إلا عن عروة المزني يعني لا عن عروة بن الزبير وعروة المزني مجهول ، وإنما صح من حديث عائشة { : أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يقبل وهو صائم } " .

( والجواب الثاني ) لو صح لحمل على القبلة فوق حائل بين الأدلة ،

والجواب عن حديث أبي روق بالوجهين السابقين وضعفوا الحديث بوجهين : أحدهما : ضعف أبي روق ضعفه يحيى بن معين وغيره . والثاني : أن إبراهيم التيمي لم يسمع عائشة ، هكذا ذكره الحافظ أبو داود وآخرون وحكاه عنهم البيهقي فتبين أن الحديث ضعيف مرسل ، قال البيهقي : وقد روينا سائر ما روي في هذا الباب في الخلافيات وبينا ضعفها فالحديث الصحيح عن عائشة في قبلة الصائم ، فحمله الضعفاء من الرواة على ترك الوضوء منها .

والجواب عن حديث حمل أمامة في الصلاة ورفعها ووضعها من أوجه أظهرها : أنه لا يلزم من ذلك التقاء البشرتين . والثاني : أنها صغيرة لا تنقض الوضوء . والثالث : أنها محرم . والجواب عن حديث عائشة في وقوع يدها على بطن قدم النبي صلى الله عليه وسلم أنه يحتمل كونه فوق حائل ، والجواب عن حديثها الآخر أنه لمس من وراء حائل وهذا هو الظاهر فيمن هو نائم في فراش


واحتج أصحابنا بقول الله تعالى { : أو لامستم النساء } واللمس يطلق على الجس باليد ، قال الله تعالى { : فلمسوه بأيديهم } وقال النبي صلى الله عليه وسلم لماعز رضي الله عنه { لعلك قبلت أو لمست } الحديث ، ونهى عن بيع الملامسة ، وفي الحديث الآخر : " { واليد زناها اللمس } " . وفي حديث عائشة " { قل يوم إلا ورسول الله صلى الله عليه وسلم يطوف علينا فيقبل ويلمس }

قال أهل اللغة : اللمس يكون باليد وبغيرها ، وقد يكون بالجماع ، قال ابن دريد : اللمس أصله باليد ليعرف مس الشيء وأنشد الشافعي وأصحابنا وأهل اللغة في هذا قول الشاعر :
وألمست كفي كفه طلب الغنى ولم أدر أن الجود من كفه يعدي

[ ص: 36 ] قال أصحابنا : ونحن نقول بمقتضى اللمس مطلقا ، فمتى التقت البشرتان انتقض ، سواء كان بيد أو جماع

واستدل مالك ثم الشافعي وأصحابهما بحديث مالك عن ابن شهاب عن سالم بن عبد الله بن عمر عن أبيه " قال قبلة الرجل امرأته وجسها بيده من الملامسة ، فمن قبل امرأته أو جسها بيده فعليه الوضوء " وهذا إسناد في نهاية من الصحة كما تراه .

فإن قيل ذكر النساء قرينة تصرف اللمس إلى الجماع ، كما أن الوطء أصله الدوس بالرجل وإذا قيل وطئ المرأة لم يفهم منه إلا الجماع ، فالجواب أن العادة لم تجر بدوس المرأة بالرجل ، فلهذا صرفنا الوطء إلى الجماع بخلاف اللمس فإن استعماله في الجس باليد للمرأة وغيرها مشهور .

شرح المهذب 2/35

Sunday, February 27, 2022

ഇമാം നവവി

 https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=5186848238016720&id=100000747860028


*പ്രിയപ്പെട്ട* 

*ഇമാം നവവി(റ)*

=================

വഫാത്ത് ദിനം 

റജബ് : 24

=================


ഉപ്പാ.......

നമ്മുടെ വീട് മുഴുവനും പ്രകാശിക്കുന്നത്

ഞാൻ കാണുന്നു........,


ഏഴുവയസ്സ് പ്രായമുള്ള കുട്ടിക്കാലത്ത്  ഒരു രാത്രി ഉറക്കിൽ നിന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു കൊണ്ട് കുട്ടി പറയുകയാണ്.


സാത്വികനായിരുന്ന പിതാവ് പറയുകയാണ് . മകൻ കണ്ടത് ലൈലത്തുൽ ഖദ്റിനെയാണ്. അന്ന്

റമളാനിലെ ഇരുപത്തേഴാം രാവായിരുന്നു.


ആ കുട്ടിയായിരുന്നു *ഇമാം നവവി(റ).*


അത്ഭുതകരമായ ജീവിതത്തിലൂടെ ചരിത്രത്തിലെ  അപൂർവ്വ വ്യക്തിത്വമായി മാറിയ മഹാത്മാവ് ,

45 വയസ്സ് മാത്രമായിരുന്നു ആ ജീവിതം , നൂറ്റാണ്ടുകൾ ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ

ചെയ്തു തീർത്ത അത്ഭുത ജീവിതം.


പഠന കാലത്ത് ദിനവും വിവിധ ഫന്നുകളിൽ 12 കിതാബുകൾ പാഠം മാറുകയും അത് പഠിക്കുകയും നോട്ട് എഴുതുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂർ ഉള്ള ഒരു ദിനത്തിലെ കാര്യങ്ങളായിരുന്നു. എങ്ങിനെയിത് സാധ്യമാക്കി. വലിയ തൗഫീഖ് തന്നെ. സമയത്തിൽ വലിയ 

ബറക്കത്ത് ലഭിച്ച അനുഗ്രഹീതർ . 


രചനാ രംഗത്ത്

ഇമാമവർകൾ സൃഷ്ടിച്ച വിസ്മയങ്ങൾ ഒത്തിരിയാണ്.


 സ്വഹീഹ് മുസ്‌ലിമിൻ്റെ ശറഹുകളിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനം ഇമാമിൻ്റെ

ശറഹു മുസ്‌ലിമാണ്. ഇതിൻ്റെ പ്രത്യേകത 

ഫിഖ്ഹ് അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയുള്ള രചനയാണ്.


സുപരിചിതമായ ഇബ്നു ഹജർ(റ)ൻ്റെ തുഹ്ഫ, ഇമാം മഹല്ലി (റ) യുടെ മഹല്ലി

ഇമാം റംലി (റ) യുടെ നിഹായ , ഇമാം 

ശർബീനി (റ) യുടെ മുഗ്നിയും

അടക്കമുളള ഒത്തിരി വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ 

കൊണ്ട് സമ്പന്നമായ മിൻഹാജ് ഇമാമിൻ്റെ ശ്രദ്ധേയമായ രചനയാണ്.


ശൈഖ് അബു ഇസ്ഹാബ് 

ശീറാസി(റ)യുടെ

മുഹദ്ദബിന് പ്രൗഢമായൊരു വ്യാഖ്യാനമുണ്ട്

ഇമാമവർകൾക്ക് , ഒമ്പത് വാള്യങ്ങളുള്ള ശറഹുൽ മുഹദ്ദബ് .


റൗളയും ,രിയാളുസ്വാലിഹീനും ,അൽ അർബഊന ന്നവവിയ്യ അടങ്ങുന്ന 

രചനകൾ നീണ്ടതാണ്. ഹദീസ് പണ്ഡിതർക്ക് ശറഹു മുസ്‌ലിമും , കർമ്മശാസ്ത്ര പണ്ഡിതർക്ക് മിൻഹാജും , ചരിത്ര പണ്ഡിതർ ക്ക് തഹ്ദീബുൽ അസ്മാഇ വ ലുഗാത്തും

വലിയ റഫറൻസായി നിലകൊള്ളുന്നു.

സദാ സമയവും ഇമാം നവവി (റ) സ്മരിക്കപ്പെടുകയാണ്.

രണ്ടാം ശാഫിഈ എന്നാണ് മഹാനവർകളെ വിളിക്കപ്പെടുന്നത്. അത്യത്ഭുതത്തോടെയാണ് ലോകം മഹാനരിലേക്ക് നോക്കുന്നത്..


ലോകം കൊടുത്ത ആദരവുകളുടെ ചരിതങ്ങൾ എമ്പാടും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു.


ഇമാം താജുദ്ദീൻ സുബ്കി (റ) പറയുന്നു:


"തൻ്റെ പിതാവായ ഇമാം തഖ്യുദ്ദീൻ സുബ്കി (റ) കോവർ കഴുതപ്പുറത്ത് യാത്ര ചെയ്യുന്ന വേളയിൽ വഴിമധ്യെ ഒരു വൃദ്ധനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും , 

ധാരാളമായി സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു. സംസാരത്തിനിടയിൽ പെട്ടെന്ന് ചാടിയിറങ്ങി.

ആ വൃദ്ധനെ കൈ പിടിക്കുകയും  ദുആ ചെയ്യിപ്പിക്കുകയും , തൻ്റെ കൂടെ ആ കോവർ കഴുതപ്പുറത്ത് യാത്ര ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.


എന്തായിരുന്നു കാരണം. ?


ആ വൃദ്ധൻ മഹാത്മാവായ 

ഇമാം നവവി(റ)യെ

കണ്ട മനുഷ്യനായിരുന്നു.


മാത്രവുമല്ല ,  ഇമാം നവവി(റ)

മുദർരിസായിരുന്ന സ്ഥലത്ത് ഹി: 742 ൽ

ഇമാം തഖ് യുദ്ദീൻ സുബ്കി (റ) മുദരിസായി

എത്തിയപ്പോൾ മഹാനവർകൾ ഇരുന്ന ഇരിപ്പടത്തിന്മേൽ ഇമാം സുബ്കി (റ) ചുംബിക്കുമായിരുന്നു.


അദ്ധ്യാത്മിക പാതയിലൂടെ ജീവിതം ധന്യമാക്കിയ ഫഖീഹായ മഹാൻ ഖുതുബിൻ്റെ പദവിയെത്തിച്ചവരായിരുന്നു. അവിടുത്തെ വിർദു ന്നവവി ശ്രേഷ്ഠമായ ഔറാദാണ്. വിശ്വാസികൾ നിത്യവും പാരായണം ചെയ്തു വരുന്നു. 


ഇമാമുനാ ശാഫിഈ (റ)യെ പ്രണയിച്ചൊരു ജീവിതമായിരുന്നു.

അതിരുകളില്ലാത്ത പ്രണയം. അങ്ങിനെ

ലയിച്ച് ലയിച്ച് രണ്ടാം ശാഫിയായി .


ഇമാം ശാഫിഈ(റ)ൻ്റ ഖബ്ർ സിയാറത്ത് ചെയ്യാനായി ഈജിപ്തിലേക്കു പുറപ്പെട്ടു,  ഇമാം ശാഫിഈ(റ)യുടെ ജാറത്തിന്റെ ഖുബ്ബ ദര്‍ശിച്ചതോടെ ആ സ്ഥലത്ത് 

നിന്ന് പിന്നെ  ഒരടി മുന്നോട്ട് നീങ്ങിയില്ല,

എന്തേ അങ്ങ് മുമ്പോട്ട് പോകാത്തത് ? ഇമാം ശാഫിഈ(റ) ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെങ്കില്‍ അവിടുന്ന് താമസിക്കുന്ന വീടു കണ്ടാല്‍ പിന്നെ ഞാന്‍ ഒരടി മുന്നോട്ട് നീങ്ങുകയില്ലായിരുന്നു. ഇതായിരുന്നു

മഹാനവർകളുടെ മറുപടി


തൻ്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരായ ഇമാം ശാഫിഈ (റ) യുടെ മഖാമിലെ ഖുബ്ബയുടെ മഹത്വം

എടുത്തുദ്ധരിച്ചവരായിരുന്നു ഇമാമവർകൾ .


ആ ധന്യ ജീവിതം ഹിജ്റ:676,

റജബ്: 24 ന് റബ്ബിൻ്റെ റഹ്മത്തിലേക്ക്

യാത്രയായി.


റബ്ബ് അവിടുത്തെ ബറക്കത്തിനാൽ

നമ്മെ ഈമാനും ,ഇൽമുമുള്ളവരാക്കി

അനുഗ്രഹിക്കുമാറാകട്ടെ ,ആമീൻ .


പ്രാർത്ഥനകളും സ്മരണകളും

നടത്തുക.

അൽഫാതിഹ


മുഹമ്മദ് സാനി നെട്ടൂർ

ഇമാം നവവി(റ)*

  *ഇമാം നവവി(റ)* 


 *പേർ: യഹ്‌യ* 

 *ജനനം: ഹിജ്‌റ 631* *മുഹര്‍റം* 

 *പിതാവ്: ശറഫ്ബ്‌നുല്‍ മുര്‍റി(റ)* 

 *വഫാത്ത്: ഹിജ്റ 676* *റജബ്24* 

 *വയസ്സ് :45* 


    *ബാല്യത്തിലെ അൽഭുതം* 


 *قال ابن العطار رحمه الله: وذكر لى بعض الصالحين الكبار... فلما بلغ سبع سنين - وكانت ليلة السابع والعشرين  من رمضان - قال والده: وكان نائما في جنبى، فانتبه نصف الليل وأيقظني، وقال : يا أبت ما هذا النور قد ملأ الدار!؟* *فاستيقظ أهله جميعا، ولم نر شيئا، فعرفت أنها ليلة القدر.(المنهج السوى في ترجمة الإمام الننوي للإمام السيوطي:٣٠)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *ഇമാം നവവി(റ)യുടെ പിതാവ് പറയുന്നതായി ഇബ്നുൽ അത്വാറ്(റ) പറയുന്നു:  മകന്* 

 *ഏഴു വയസ്സുള്ള സമയം റമളാനിലെ* *ഇരുപത്തിയേഴാം രാവ് - എന്റെയടുത്ത് രാത്രി ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു* *നവവി(റ). അര്‍ധ രാത്രിയായപ്പോള്‍ എന്നെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി കുട്ടി ചോദിച്ചു: ‘ഉപ്പാ, എന്താണീ വീട്ടിലാകെ ഒരു പ്രകാശം കാണുന്നത്?’ ശേഷം* *വീട്ടുകാരെയെല്ലാം യഹ്‌യ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി. പക്ഷേ അവരാരും തന്നെ പ്രകാശം കണ്ടില്ല.  പിതാവ് ശറഫ് അനുസ്മരിക്കുന്നു:* *‘ലൈലത്തുല്‍ ഖദ്‌റിന്റെ ഒളിവാണ് മകന്‍* *കണ്ടത്.’ (അൽമൻഹജുസ്സവി ഫീ തർജുമതിൽ ഇമാമിന്നവവി(റ) :30)*


 *ഗുരുവിന്റെ ദീർഘവീക്ഷണം* 


 *ﻭَﻗَﺎﻝَ ﺷَﻴْﺨﻪ ﻓِﻲ اﻟﻄَّﺮِﻳﻘَﺔ اﻟﺸَّﻴْﺦ ﻳﺎﺳﻴﻦ ﺑﻦ ﻳُﻮﺳُﻒ اﻟﺰَّﺭْﻛَﺸِﻲّ ﺭَﺃَﻳْﺖ اﻟﺸَّﻴْﺦ ﻣﺤﻴﻲ اﻟﺪّﻳﻦ ﻭَﻫُﻮَ اﺑْﻦ ﻋﺸﺮ ﺳِﻨِﻴﻦ ﺑﻨﻮﻯ ﻭَاﻟﺼﺒﻴﺎﻥ ﻳﻜﺮﻫﻮﻧﻪ ﻋﻠﻰ اﻟﻠّﻌﺐ ﻣَﻌَﻬﻢ ﻭَﻫُﻮَ ﻳﻬﺮﺏ ﻣِﻨْﻬُﻢ ﻭﻳﺒﻜﻲ ﻹﻛﺮاﻫﻬﻢ ﻭَﻳﻘْﺮَﺃ اﻟْﻘُﺮْﺁﻥ ﻓِﻲ ﺗِﻠْﻚَ اﻟْﺤَﺎﻝ ﻓَﻮَﻗﻊ ﻓِﻲ ﻗﻠﺒِﻲ ﺣﺒﻪ* *ﻭَﺟﻌﻠﻪ ﺃَﺑﻮﻩُ ﻓِﻲ ﺩﻛﺎﻥ ﻓَﺠﻌﻞ ﻻَ ﻳﺸْﺘَﻐﻞ ﺑِﺎﻟْﺒﻴﻊِ ﻭَاﻟﺸِّﺮَاء ﻋَﻦ اﻟْﻘُﺮْﺁﻥ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﺄﺗﻴﺖ اﻟَّﺬِﻱ ﻳﻘﺮﺋﻪ اﻟْﻘُﺮْﺁﻥ ﻓﻮﺻﻴﺘﻪ ﺑِﻪِ ﻭَﻗﻠﺖ ﻟَﻪُ ﻫَﺬَا اﻟﺼَّﺒِﻲ ﻳُﺮْﺟَﻰ ﺃَﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﺃﻋﻠﻢ ﺃﻫﻞ ﺯَﻣَﺎﻧﻪ ﻭﺃﺯﻫﺪﻫﻢ ﻭَﻳﻨْﺘَﻔﻊ اﻟﻨَّﺎﺱ ﺑِﻪِ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻟﻲ ﻣﻨﺠﻢ ﺃَﻧْﺖ ﻓَﻘﻠﺖ ﻻَ ﻭَﺇِﻧَّﻤَﺎ ﺃﻧﻄﻘﻨﻲ اﻟﻠﻪ ﺑﺬﻟﻚ ﻓَﺬﻛﺮ ﺫَﻟِﻚ ﻟﻮاﻟﺪﻩ ﻓﺤﺮﺹ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﺇِﻟَﻰ ﺃَﻥ ﺧﺘﻢ اﻟْﻘُﺮْﺁﻥ ﻭَﻗﺪ ﻧﺎﻫﺰ اﻻﺣﺘﻼﻡ.* 

 *(طبقات الشافعية الكبرى-٨/٣٩٦)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️


 *ഇമാം നവവി(റ)വിന്റെ ആത്മിയ ഗുരുവായ* 

 *ശൈഖ് യാസീനു ബ്‌നു യൂസുഫില്‍ മാറാക്കിശി(റ) പറയുന്നു: ഞാൻ* *നവയില്‍ വെച്ച്  നവവി(റ) നെ കണ്ടു. അന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് പത്ത് വയസ്സാണ് പ്രായം. കൂട്ടുകാര്‍ കളിക്കാനായി അദ്ദേഹത്തെ* *നിര്‍ബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു പക്ഷേ അദ്ദേഹം അവിടെ നിന്ന് ഓടിപ്പോയി, അവർ നിർബന്ധിച്ചതിന്റെ പേരിൽ  കരഞ്ഞ്* *കൊണ്ടോടുമ്പോഴും അദ്ദേഹം ഖുര്‍ആന്‍ പാരായണം* *ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ‘എനിക്ക് ആ കുട്ടിയോട് വലിയ ഇഷ്ടം തോന്നി.* 

 *അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിതാവ് അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ കടയിൽ കച്ചവടത്തിനായി നിയമിച്ചു. പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്* *കച്ചവടത്തിൽ തീരെ താല്പര്യമില്ലായിരുന്നു. ആ സമയത്തും മഹാൻ  ഖുർആൻ* *പാരായണത്തിൽ വ്യാപൃതനായിരുന്നു.* 

 *ഞാൻ കുട്ടിയെ ഖുര്‍ആന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന ഉസ്താദിനെ സമീപിച്ച് ചില നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കി. ഞാന്‍* *ഗുരുനാഥനോടിങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ഈ കുട്ടി സമകാലത്തെ വലിയ പണ്ഡിതനും വലിയ* *പരിത്യാഗിയുമായിത്തീരുമെന്നും ഇവനെ കൊണ്ട് സമുദായത്തിന് വലിയ ഉപകാരം ലഭിക്കുമെന്നും എനിക്കു പ്രതീക്ഷയുണ്ട്.’* 


 *ഇതു കേട്ട് ഗുരു ചോദിച്ചു: നിങ്ങളെന്താ ജ്യോത്സ്യനാണോ?* 


 *ഞാന്‍: ‘അല്ല, പക്ഷേ അല്ലാഹു എന്നെക്കൊണ്ടിതു പറയിപ്പിച്ചതാണ്.’* 


 *തുടര്‍ന്ന്  ഇമാമവര്‍കളുടെ പിതാവിനോട് ഈ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു.  കുട്ടിയെ ഖുര്‍ആന്‍ പൂര്‍ണമായും ഹിഫ്ളാക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കാൻ നിര്‍ദേശിച്ചു. ഇതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഇമാം ചെറുപ്പത്തിലേ ഖുര്‍ആന്‍ ഹൃദിസ്ഥമാക്കി.* 

 *(ത്വബഖാത്തു ശ്ശാഫിയ്യത്തിൽ കുബ്റാ:8/396)*


 *ശാഫിഈ ഇമാമി(റ)നോട്  ആദരവ്* 


 *ولقد حكي عن الإمام النووي رحمه الله تعالى أنه لما أتى إلى مصر لزيارة قبر الشافعي رضي الله عنه وقف عند باب القرافة من بعيد ونزل الجمل وذلك بحيث يرى القبة الشريفة وسلم عليه فقيل له: ألا تتقدم؟ فقال: لو كان الشافعي حيا ما كان* *مقامي أن أتقرب منه إلا على هذا من المسافة أو كما قال...* 

 *(إتحاف السادة المتقين للإمام السيد مرتضى الزبيدي ج: ٤ ص: ٤٥٧)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *സയ്യിദ് മുർതളസ്സബീദി(റ) ഉദ്ധരിക്കുന്നു: ഇമാം നവവി(റ) ഒരിക്കൽ ഇമാം ശാഫിഈ(റ)വിന്റെ ഖബ്റ് സിയാറത്ത് ചെയ്യാൻ മിസ്റിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ  മഖാമിന്റെ കവാടത്തിൽ നിന്നും കുറച്ചു അകലെ വെച്ച്  ഒട്ടകപ്പുറത്ത് നിന്നും ഇറങ്ങുകയും ഖുബ്ബ കാണുന്ന വിധത്തിൽ* *അവിടെത്തന്നെ നിന്ന് സിയാറത്ത് ചെയ്യുകയും സലാം പറയുകയും ചെയ്തു. ഒരാൾ ചോദിച്ചു: അങ്ങെന്താണ് മുന്നോട്ട് പോകാത്തത്?* 

 *നവവി(റ): ശാഫിഈ ഇമാം(റ) ഇപ്പോൾ ജീവിച്ചിരുപ്പുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനിത്ര ദൂരത്തേ നിൽക്കുകയുള്ളു.* 

 *(ഇത്ഹാഫ്:4/357)*


 *വൃദ്ധന്റെ കോലത്തിൽ ഇബ്‌ലീസ്* 


 *قال : وكنت مريضة بالمدرسة الرواحية ، فبينما أنا في بعض الليالي في الصفة الشرقية منها ، ووالدي واخوتي وجماعة من أقاربي نائمون إلى جنبي ، إذ نشطني الله تعالی وعافاني من الحمى ، فاشتاقت نفسي إلى الذكر ، فجعلت أسبح ، فبينا أنا كذلك بين الجهر والاسرار ، إذا شیخ حسن الصورة جميل* *المنظر ، يتوضأ على حافة البركة وقت نصف الليل او قريب منه ، فلما فرغ من وضوئه أتاني وقال لي يا ولدي لا تذكر الله تعالی تشوش على والدك واخوتك وأهلك ومن في هذه المدرسة ، أنت ؟ فقال ، أنا ناصح لك، ودعني أكون من کنت ، فوقع في نفسي أنه إبليس ، فقلت : أعوذ بالله من الشيطان الرجيم ، ورفعت صوتي بالتسبيح ، فأعرض عني ومشى إلى ناحية باب المدرسة ، فانبهت والدي والجماعة على صوتي فقمت إلى باب المدرسة فوجدته مقفلا ، وفتشتها فلم أجد فيها أحدا غير من كان فيها ، فقال لي والدي : با يحيى ، ما خبرك ؟ فأخبرته الخبر ، فجعلوا يتعجبون ، وقعدنا كلنا نسبح ونذكر.* 

 *(المنهج السوي في ترجمة الإمام النووي:٥٥)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *ഇമാം സുയുത്വി(റ) ഉദ്ധരിക്കുന്നു: ഇമാം നവവി(റ) പറയുന്നു: റവാഹിയ്യ* *മദ്‌റസയിലായിരിക്കെ ഞാൻ രോഗിയായി.*  *അന്നു രാത്രി  മദ്‌റസയുടെ കിഴക്ക് വശത്തായിരുന്നു ഞാന്‍. പിതാവും മറ്റ് സഹോദരങ്ങളും എന്റെ അടുത്തായി* *കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കെ എന്റെ പനി സുഖപ്പെടുകയും ഞാന്‍ ഉന്മേഷവാനാവുകയും ചെയ്തു. അപ്പോള്‍* *അല്‍പം ദിക്ര്‍ ചൊല്ലാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു. അങ്ങനെ അധികം ഉറക്കെയും എന്നാല്‍ തീരെ* *പതുക്കെയുമല്ലാത്ത വിധത്തില്‍ ഞാന്‍ തസ്ബീഹ് ചൊല്ലാനാരംഭിച്ചു. അര്‍ധ രാത്രിയായപ്പോള്‍ കാണാനഴകുള്ള ഒരു വൃദ്ധന്‍ ഹൗളില്‍ നിന്ന് വുളു ചെയ്യുന്നത് കണ്ടു. ശേഷം അയാള്‍ എന്റെയടുത്തുവന്നു പറഞ്ഞു: ‘മോനേ, നീ ദിക്ര്‍ ചൊല്ലണ്ട. നിന്റെ പിതാവിനും സഹോദരങ്ങള്‍ക്കും കുടുംബത്തിനും ഈ മദ്‌റസയിലുള്ളവര്‍ക്കും അതൊരു ശല്യമാകും.’ ഞാനപ്പോള്‍ ചോദിച്ചു: കാരണവരേ, നിങ്ങളാരാണ്?* 


 *‘അത് വിടുക. ഞാനാരെങ്കിലുമായിക്കോട്ടെ. നിന്റെയൊരു ഗുണകാംക്ഷിയാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോളൂ’ എന്നായിരുന്നു വൃദ്ധന്റെ മറുപടി.* 


 *ഇത് ഇബ്‌ലീസാണെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു. ഉടന്‍ ഞാന്‍* ‘ *അഊദുബില്ലാഹി….’ ചൊല്ലി. ഉറക്കെ തസ്ബീഹും ആരംഭിച്ചു. ഇത് കേട്ടതും വൃദ്ധന്‍* *വാതിലിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങി. ഞാന്‍ തസ്ബീഹ് തുടര്‍ന്നു.* *പിതാവിനെയടക്കം എല്ലാവരെയും* *ഉണര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ വാതിലിനു സമീപം ചെന്നു* *നോക്കിയപ്പോള്‍ അത് പൂട്ടിയ അവസ്ഥയില്‍* *തന്നെയായിരുന്നു. ആ വൃദ്ധനെ അവിടമാകെ തിരഞ്ഞെങ്കിലും* *നേരത്തെയുണ്ടായിരുന്നവരല്ലാതെ ആരെയും കണ്ടില്ല. ഞാനിങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് കണ്ട് പിതാവ് ചോദിച്ചു: ‘യഹ്‌യാ, എന്താണിത്?’ ഞാന്‍ സംഭവം വിവരിച്ചപ്പോള്‍ എല്ലാവരും അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ഉടന്‍ ഞങ്ങളെല്ലാം* *കൂട്ടമായി* *തസ്ബീഹും മറ്റു ദിക്‌റുകളും ആരംഭിച്ചു.’* 

 *(അൽമൻഹജുസ്സവി:55)*



 *ദിനേന 12 സബ്കുകൾ* 


 *തന്റെ പഠനത്തെക്കുറിച്ച് ഇമാം നവവി(റ)ന്റെ വിവരണം ശിഷ്യന്‍ ഉദ്ധരിക്കുന്നതിങ്ങനെ:* *‘ഞാന്‍ എല്ലാ ദിവസവും മഹാന്മാരായ ഗുരുവര്യന്മാരുടെ അടുത്തു നിന്ന് 12 പാഠങ്ങള്‍* *ഓതുമായിരുന്നു. വസ്വീത്വില്‍ (ഇമാം ഗസ്സാലി-റ-യുടെ ഫിഖ്ഹ് ഗ്രന്ഥം) നിന്ന് രണ്ടു പാഠവും അല്‍മുഹദ്ദബ് (ഇമാം ശീറാസി-റ-യുടെ കര്‍മശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥം),* *അല്‍ജംഉ ബൈനസ്സ്വഹീഹൈനി (ഹാഫിള് അബൂഅബ്ദില്ലാഹില്‍ ഉന്‍ദുലൂസി-റ-യുടെ ഹദീസ് കിതാബ്),* *സ്വഹീഹ് മുസ്‌ലിം, ഇബ്‌നു ജിന്നി(റ)യുടെ ലുമഅ്(വ്യാകരണ ഗ്രന്ഥം),* *ഇബ്‌നുസ്സക്കീത്ത്(റ)യുടെ ഇസ്വ്‌ലാഹുല്‍ മന്‍ത്വിഖ് (സാഹിത്യ കൃതി), ഇല്‍മുസ്സ്വര്‍ഫ്, ഉസ്വൂലുല്‍ ഫിഖ്ഹ്, അസ്മാഉര്‍രിജാല്‍ (ഹദീസ് നിവേദക ചരിത്രം), ഉസ്വൂലുദ്ദീന്‍ (വിശ്വാസ കാര്യം)* *എന്നിവകളില്‍ ഓരോ പാഠവുമായിരുന്നു നിത്യവും പഠിച്ചിരുന്നത്.’*


 *അറിവിനായുള്ള ജീവിതം* 


 *ഇബ്‌നുല്‍ അത്താര്‍ പറഞ്ഞു: മുഴുവന്‍ സമയവും അറിവു ശേഖരണത്തിനും സല്‍കര്‍മ നിര്‍വഹണത്തിനും വിനിയോഗിച്ചിരുന്ന ഇമാം ദിവസം ഒരു തവണ മാത്രമേ ഭക്ഷണം* *കഴിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. അത്താഴ സമയത്ത് ഒരു പ്രാവശ്യം വെള്ളവും കുടിക്കും.* *ഉറക്കം വരുമെന്ന് ഭയന്ന് ഒരിക്കലും തണുത്ത വെള്ളം കുടിച്ചിരുന്നില്ല. ഭക്ഷണത്തിന് വേണ്ടി കൂടുതല്‍ സമയം ചെലവഴിക്കുകയോ ഒരേ സമയം രണ്ട് തരം കറികള്‍* *ഉപയോഗിക്കുകയോ ചെയ്തിരുന്നില്ല. പിതാവ് എത്തിച്ചുകൊടുക്കുന്ന ഉണങ്ങിയ കാരക്ക, അത്തിപ്പഴം പോലുള്ള ലളിത ഭക്ഷണമായിരുന്നു കഴിച്ചിരുന്നത്.* *ഭൗതികമായ ആഡംബരങ്ങളില്‍ നിന്ന് പൂര്‍ണമായും വിട്ടുനിന്നു. ആരാധനാ കാര്യങ്ങളില്‍ വളരെ ശ്രദ്ധ പുലര്‍ത്തുകയും അതിനായി ഏറെ സമയം വിനിയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു* *(ശദറാത്തുദ്ദഹബ് 5/353).*

[26/02, 10:14 pm] Ustha: *സമയത്തിൽ ബറകത്തുള്ള മഹാൻ* 


 *ഇമാം യാഫിഈ(റ) പറയുന്നു: ആയുസ്സിലും സമയത്തിലും ബറകത്ത് നല്‍കപ്പെട്ട മഹാനാണ് ഇമാം നവവി(റ).* *അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രത്യേക പരിഗണന മഹാനു ലഭിച്ചിരുന്നു. ആ പരിഗണനയുടെ ബറകത്താണ് ജീവിതത്തിലും രചനയിലും പ്രകടിതമായത്.* *അതുകൊണ്ടാണ് സര്‍വ നാടുകളിലും സകല ജനങ്ങളും മഹാന്റെ കിതാബുകള്‍ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ക്കുന്നത് (മിര്‍ആതുല്‍ ജിനാന്‍, 4/185).*

[26/02, 10:14 pm] Ustha: *കണ്ട കണ്ണുകളോട് ആദരവ്* 


 *وقال الشيخ تاج الدين السبكي رحمه الله في الترشيح : واقف الوالد مرة وهو راكب على بغلته شيخا عاميا  ماشيا، فتحادثا، فوقع في كلام ذلك الشيخ أنه رأى النووى،  ففي الحال نزل عن بغلته وقبل يد ذلك الشيخ العامى وسأله الدعاء، وقال له  اركب خلفي، فلا اركب وعين رأت وجه النووي تمشي بين يدي.* 

 *(المنهج السوي في ترجمة الإمام النووي: ٦١)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *താജുദ്ദീനുസ്സുബ്കി(റ) പറയുന്നു: എന്റെ പിതാവ് തഖിയുദ്ദീനുസ്സുബ്കി(റ) ഒരിക്കൽ തന്റെ കുതിരപ്പുറത്തു യാത്ര ചെയ്യവേ യാദൃശ്ചികമായി നടന്നു പോകുന്ന വൃദ്ധനായ ഒരു സാധാരണക്കാരനെ കാണാനിടയായി. അവർ പരസ്പരം കുറച്ചു സമയം സംസാരിച്ചു. സംസാര മധ്യേ ആ വൃദ്ധന്‍ താന്‍ ഇമാം നവവി(റ)വിനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. അതുകേട്ട* *ഉടനെ മഹാനവർകൾ തന്റെ കുതിരപ്പുറത്തു നിന്ന് താഴെയിറങ്ങി ആ വൃദ്ധന്റെ കൈ പിടിച്ചു ചുംബിച്ച് കൊണ്ട്* *പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്‍  വാഹനത്തിൽ എന്റെ പിന്നിൽ കയറണം. ഇമാം നവവി(റ)വിനെ കണ്ട നിങ്ങള്‍ നടക്കുമ്പോൾ ഞാന്‍ വാഹനപ്പുറത്ത് സഞ്ചരിക്കുകയില്ല.* 

 *(അൽമൻഹജുസ്സവി:61)*

Friday, February 25, 2022

ഇമാം നവവി رض

 [Repost with updation]

#തിരുത്തപ്പെടേണ്ട_ധാരണ...

ഇന്ന് ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه വിന്റെ വഫാത് ദിനം (ഹിജ്റഃ 676 റജബ് 24 ബുധനാഴ്ച രാവിൽ).

'45 അല്ലെങ്കിൽ 46 വർഷം കൊണ്ട് ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه തീർത്ത വിപ്ലവങ്ങൾ...' ചിലരെങ്കിലും ഇങ്ങിനെ ധരിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം. മഹാനവർകളുടെ ആകെ ആയുസ്സിനെക്കുറിച്ചാണിതെങ്കിൽ പന്തികേടൊന്നുമില്ല. നേരെമറിച്ച്, വൈജ്ഞാനിക രംഗത്ത് അവിടുന്ന് ചെലവിട്ട കാലയളവിനെക്കുറിച്ചാണെങ്കിൽ ആ ധാരണ  തിരുത്തപ്പെടേണ്ടതല്ലേ?. കാരണം, ഇമാം നവവി (റ) -ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ ഖ്വുർആൻ പഠനമാരംഭിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും- ഔദ്യോഗികമായി ഇൽമിയ്യായ മേഖലയിലേക്ക് കടന്നു വന്നത് പത്തൊമ്പതാം വയസ്സിൽ മാത്രമാണ്.  വിശ്രുതരായ നിരവധി പണ്ഡിതന്മാർ ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. 26 അല്ലെങ്കിൽ 27 വർഷം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് മഹാനവർകൾ ഈ വിപ്ലവങ്ങളെല്ലാം തീർത്തതെന്നർത്ഥം. ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه വിനെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോൾ കൂടുതലെഴുതുന്നില്ല. ചില വിവരങ്ങൾ മാത്രം താഴെ ചേർക്കുന്നു...


ഇമാം സുയൂത്വി رضي الله تعالى عنه ഉദ്ധരിക്കുന്നു:

ونوزع مرة في النقل عن الوسيط فقال: "أتنازعني وقد طالعته أربعمائة مرة؟".

__المنهاج السوي للإمام السيوطي ص: ٤٣


ഇമാം ഇബ്നുൽ അത്ത്വാർ رضي الله تعالى عنه പറയുന്നു:

وقال لي جماعة من أقاربه وأصحابه بنوى: إنهم سألوه يوما أن لا ينساهم في عرصات القيامة، فقال لهم: "إن كان ثم جاه، والله لا دخلت الجنة وأحد ممن أعرفه ورائي، ولا أدخلها إلا بعدهم".

__تحفة الطالبين للإمام ابن العطار ص: ١٥٤


ഇമാം അസ്സയിദ് മുർതളാ അസ്സബീദീ رضي الله تعالى عنه പറയുന്നു:

ولقد حكي عن الإمام النووي رحمه الله تعالى أنه لما أتى إلى مصر لزيارة قبر الشافعي رضي الله عنه وقف عند باب القرافة من بعيد ونزل الجمل وذلك بحيث يرى القبة الشريفة وسلم عليه فقيل له: ألا تتقدم؟ فقال: لو كان الشافعي حيا ما كان مقامي أن أتقرب منه إلا على هذا من المسافة أو كما قال...

__إتحاف السادة المتقين للإمام السيد مرتضى الزبيدي ج: ٤ ص: ٤٥٧، وكذا في المطلب التام السوي للعلامة مصطفى البكري ٣١


ഇമാം സഖാവി رضي الله تعالى عنه പറയുന്നു:

بل حكى (أي: الإمام تاج الدين السبكي رضي الله تعالى عنه) عن والده (وهو الإمام تقي الدين السبكي رضي الله تعالى عنه) أيضا أنه رافق في مسيره -وهو راكب بغلته- شيخا ماشيا فتحادثا فكان في كلام ذاك الشيخ: أنه رأى النواوي قال: ففي الحال نزل الوالد عن بغلته وقبل يد ذاك الشيخ وهو عامي جلف وسأله الدعاء ثم دعاه حتى أردفه معه وقال: لا أركب وعين رأت وجه النواوي تمشي بين يدي أبدا

__المنهل العذب الروي للإمام السخاوي ص: ٦٤


ഇമാം ഇബ്‌നു ഇമാമില്‍ കാമിലിയ്യ: رضي الله تعالى عنه പറയുന്നു:

وكان رحمه الله إذا ذكر الصالحين ذكرهم بتعظيم وتوقير واحترام، وسوَّدهم وذكر مناقبهم، وكراماتهم.

__بغيةالراوي للإمام ابن إمام الكاملية ص: ٣٧


ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه വിന്റെ ചരിത്രം പരാമർശിച്ച ഗ്രന്ഥങ്ങൾ നിരവധിയാണ്...

അവിടുത്തെക്കുറിച്ച് പറയുന്നതിനു മാത്രമായുള്ള പൗരാണികമായ അഞ്ച് രചനകൾ തന്നെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു.


١) تحفة الطالبين في ترجمة شيخنا الإمام النووي محيي الدين

ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه യുടെ ശിഷ്യനും 'മുഖ്തസ്വറുന്നവവി' എന്ന പേരില്‍ വിശ്രുതനുമായ ഇമാം അലാഉദ്ദീൻ ഇബ്‌നുൽ അത്ത്വാര്‍ رضي الله تعالى عنه (വഫാത്: ഹി.724)  ആണിതിന്റെ രചയിതാവ്.

http://www.feqhweb.com/dan3/uploads/13581553681.pdf


٢) ترجمة الشيخ محيي الدين يحيى الحزامي النووي الدمشقي الشافعي

ഇമാം ഇബ്നു സ്സ്വൈറഫീ (റ) ആണ് (വഫാത്: ഹി.738) ഇതിന്റെ രചയിതാവ്.


٣) بغية الراوي في ترجمة الإمام النواوي

ഇമാം കമാലുദ്ദീൻ ഇബ്‌നു ഇമാമില്‍ കാമിലിയ്യഃ رضي الله تعالى عنه (വഫാത്: ഹി.874) ആണ് ഇതിന്റെ രചയിതാവ്.

http://ia600701.us.archive.org/31/items/LQa3alshr12/3shr146.pdf


٤) المنهل العذب الروي في ترجمة قطب الأولياء النووي

ഇമാം ശംസുദ്ദീൻ അസ്സഖാവീ رضي الله تعالى عنه (വഫാത്: ഹി. 902) ആണ് ഇതിന്റെ രചയിതാവ്.

http://archive.org/download/abu_yaala_tarjamanawawi_shakhawi/tarjamanawawi_shakhawi.pdf


٤) المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي

ഇമാം ജലാലുദ്ദീൻ അസ്സുയൂത്വി رضي الله تعالى عنه (വഫാത്: ഹി. 911) ആണിതിന്റെ രചയിതാവ്.

http://www.archive.org/download/nawawisayuti/nawawi_sayuti.pdf


ഇവകളിൽ ഇമാം കമാലുദ്ദീൻ ഇബ്‌നു ഇമാമില്‍ കാമിലിയ്യഃ (റ) യുടെയും ഇമാം സഖാവീ (റ) യുടെയും ഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഇമാം നവവീ (റ) യുടെ മഖ്ബറക്കരികിൽ ഓതപ്പെട്ടതായി ഇമാം സഖാവി (റ) അൽ ജവാഹിറു വദ്ദുററിൽ (3/ 1276) രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.


ഇമാം നവവീ رضي الله تعالى عنه വിന്റെയും മറ്റു മഹാന്മാരുടെയും ബറകാത്ത് കൊണ്ട് അല്ലാഹു سبحانه وتعالى നമുക്ക് ഉപകാര പ്രദമായ വിജ്ഞാനം നൽകട്ടെ... ആമീൻ, ആമീൻ, ആമീൻ.


ദുആ വസ്വിയ്യതോടെ,

അഹ്മദ് കാമിൽ സഖാഫി മമ്പീതി

#മഅ്ദിൻ_സ്കൂൾ_ഓഫ്_എക്സലൻസ്_മലപ്പുറം

+917736366189

മദ്ഹബിന് വിരുദ്ധമായി ഒരു ഹദീസ് കണ്ടാൽ

  *മദ്ഹബ് സ്വീകരിക്കൽ* -* ഇസ്ലാമിക ആദര്‍ശ പഠനത്തിന് ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബല്‍ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക*  https://islamicglobalvoice.blogspot....