ഇസ്ലാം:മുല കുടിയും സബാസ്റ്റ്യൻ പുന്നക്കലിന്റെ ഉരുണ്ടു കളിയും

 https://youtu.be/PpTGbNhOvU0

https://youtu.be/PpTGbNhOvU0

മുല കുടിയും സബാസ്റ്റ്യൻ പുന്നക്കലിന്റെ ഉരുണ്ടു കളിയും

Club House ചർച്ച

അസ് ലം സഖാഫി പരപ്പനങ്ങാടി

ഇസ് ലാം വിമർശനം : രതി ഇസ്ലാമിൽ ഉണ്ടോ

 وفي سنن ابن ماجه

باب مَنْ أَتَى ذَاتَ مَحْرَمٍ وَمَنْ أَتَى بَهِيمَةً

2564 حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ إِبْرَاهِيمَ الدِّمَشْقِيُّ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي فُدَيْكٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْمَعِيلَ عَنْ دَاوُدَ بْنِ الْحُصَيْنِ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَنْ وَقَعَ عَلَى ذَاتِ مَحْرَمٍ فَاقْتُلُوهُ وَمَنْ وَقَعَ عَلَى بَهِيمَةٍ فَاقْتُلُوهُ وَاقْتُلُوا الْبَهِيمَةَ

التالي  السابق

 الشرح 

قوله : ( من وقع على ذات محرم ) لعل هذا كان على ما عليه عمل الجاهلية من اعتقادهم أن أمثال ذلك حلال فإنه حينئذ يصير [ ص: 119 ] مرتدا فيستحق القتل . قوله : (واقتلوا البهيمة ) زاد الترمذي فقيل : لابن عباس ما شأن البهيمة فقال ما سمعت من رسول الله - صلى الله عليه وسلم - كره أن يؤكل من لحمها ، أو ينتفع بها وقد عمل بها ذلك العمل . وقيل : حكمة قتلها خوف أن تأتي بصورة قبيحة يشبه بعضها الآدمي وبعضها البهيمة ، وأكثر الفقهاء كما حكاه الخطابي على عدم العمل بهذا الحديث فلا تقتل البهيمة ومن وقع عليها ، وإنما عليه التعزير ترجيحا لما رواه الترمذي عن ابن عباس قال : " من أتى بهيمة فلا حد عليه " . قال الترمذي : هذا أصح من الحديث الأول ، والعمل على هذا عند أهل العلم . كذا ذكره السيوطي في حاشية الكتاب 

(.شرح السندي لابن ماجه)

قال الشوكاني

3133 - ( وعن عمرو بن أبي عمرو عن عكرمة عن ابن عباس أن النبي صلى الله عليه وسلم قال : { من وقع على بهيمة فاقتلوه واقتلوا البهيمة } . رواه أحمد وأبو داود والترمذي وقال : لا نعرفه إلا من حديث عمرو بن أبي عمرو . وروى الترمذي وأبو داود من حديث عاصم عن أبي رزين عن ابن عباس أنه قال : من أتى بهيمة فلا حد عليه . وذكر أنه أصح ) . الحديث الذي رواه عكرمة أخرجه أيضا النسائي وابن ماجه قال الترمذي : هذا حديث لا نعرفه إلا من حديث عمرو بن أبي عمرو عن عكرمة عن ابن عباس عن النبي صلى الله عليه وسلم . وقد رواه سفيان الثوري عن عاصم عن أبي رزين عن ابن عباس أنه قال : " من أتى بهيمة فلا حد عليه " حدثنا بذلك محمد بن بشار ، حدثنا عبد الرحمن بن مهدي ، حدثنا سفيان ، وهذا أصح من الحديث الأول . والعمل على هذا عند أهل العلم وهو قول أحمد وإسحاق انتهى .

وقد روى هذا الحديث ابن ماجه في سننه من حديث إبراهيم بن إسماعيل عن داود بن الحصين عن عكرمة عن ابن عباس قال : قال رسول الله صلى الله عليه وسلم { : من وقع على ذات محرم فاقتلوه ، ومن وقع على بهيمة فاقتلوه واقتلوا البهيمة } وإبراهيم المذكور قد وثقه أحمد . وقال البخاري : منكر الحديث ، وضعفه غير واحد من الحفاظ

 ، وأخرجه أبو يعلى الموصلي من " حديث عبد الغفار بن عبد الله بن الزبير عن علي بن مسهر عن محمد بن عمرو عن أبي سلمة بن عبد الرحمن عن أبي هريرة مرفوعا ، وذكر ابن عدي عن أبي يعلى أنه قال : بلغنا أن عبد الغفار رجع عنه ، وذكر ابن عدي أنهم كانوا لقنوه . وأخرج هذا الحديث البيهقي بلفظ : " ملعون من وقع على بهيمة وقال : اقتلوه واقتلوها لا يقال هذه التي فعل بها كذا وكذا " ومال البيهقي إلى تصحيحه . ورواه أيضا من طريق عباد بن منصور عن عكرمة . ورواه عبد الرزاق عن إبراهيم بن محمد عن داود بن الحصين عن عكرمة ، وإبراهيم ضعيف ، وإن كان الشافعي يقوي أمره ، إذا عرفت هذا تبين لك أنه لم يتفرد برواية الحديث عمرو بن أبي عمرو عن عكرمة كما قال الترمذي ، بل رواه عن عكرمة جماعة كما بينا . وقد قال البيهقي : رويناه عن عكرمة من أوجه مع أن تفرد عمرو بن أبي عمرو لا يقدح في الحديث فقد قدمنا أنه احتج به الشيخان ووثقه يحيى بن معين . وقال البخاري : عمرو صدوق ولكنه روى عن عكرمة مناكير .

والأثر الذي رواه أبو رزين عن ابن عباس أخرجه أيضا النسائي ، ولا حكم لرأي ابن عباس إذا انفرد ، فكيف إذا عارض المروي عن رسول الله صلى الله عليه وسلم من طريقه ؟ .

. [ ص: 142 ] وقد اختلف أهل العلم فيمن وقع على بهيمة ، فأخرج البيهقي عن جابر بن زيد أنه قال : من أتى البهيمة أقيم عليه الحد . وأخرج أيضا عن الحسن بن علي رضي الله عنهما أنه قال : إن كان محصنا رجم وروي أيضا عن الحسن البصري أنه قال : هو بمنزلة الزاني ، قال الحاكم : أرى أن يجلد ولا يبلغ به الحد ، وهو مجمع على تحريم إتيان البهيمة ، كما حكى ذلك صاحب البحر .

وقد ذهب إلى أنه يوجب الحد كالزنا الشافعي في قول له والهادوية وأبو يوسف ، وذهب أبو حنيفة ومالك والشافعي في قول له والمرتضى والمؤيد بالله والناصر والإمام يحيى إلى أنه يوجب التعزير فقط إذ ليس بزنا . ورد بأنه فرج محرم شرعا مشتهى طبعا فأوجب الحد كالقبل . وذهب الشافعي في قول له إلى أنه يقتل أخذا بحديث الباب ، وفي الحديث دليل على أنها تقتل البهيمة ; والعلة في ذلك ما روى أبو داود والنسائي أنه قيل لابن عباس : ما شأن البهيمة ؟ قال : ما أراه قال ذلك إلا أنه يكره أن يؤكل لحمها . وقد عمل بها ذلك العمل . وقد تقدم أن العلة أن يقال : هذه التي فعل بها كذا وكذا . وقد ذهب إلى تحريم لحم البهيمة المفعول بها وإلى أنها تذبح علي عليه السلام والشافعي في قول له ، وذهبت القاسمية والشافعي في قول له وأبو حنيفة وأبو يوسف إلى أنه يكره أكلها تنزيها فقط . قال في البحر : إنها تذبح البهيمة ولو كانت غير مأكولة لئلا تأتي بولد مشوه ، كما روى أن راعيا أتى بهيمة فأتت بولد مشوه انتهى ، وأما حديث " أن النبي صلى الله عليه وسلم نهى عن ذبح الحيوان إلا لأكله فهو عموم مخصص لحديث الباب .

نيل الاوتار138/7

ഇസ്ലാം വിമർശനം മുല കുടി ഹദീസുകൾ

 മുല കുടി ഹദീസുകൾ

ഇസ്ലാം വിമർശനം

മുല കുടി ഹദീസുകൾ

 أخرج مسلم في صحيحه عن عائشة رضي الله عنها أن سالما مولى أبي حذيفة كان مع أبي حذيفة وأهله في بيتهم، فأتت تعني ابنة سهيل النبي صلى الله عليه وسلم فقالت: إن سالما قد بلغ ما يبلغ الرجال وعقل ما عقلوه، وإنه يدخل علينا وإني أظن أن في نفس أبي حذيفة من ذلك شيئا، فقال لها النبي صلى الله عليه وسلم: أرضعيه تحرمي عليه ويذهب الذي في نفس أبي حذيفة، فرجعت فقالت: إني قد أرضعته فذهب الذي في نفس أبي حذيفة، وفي رواية أخرى لمسلم: فقال النبي صلى الله عليه وسلم: أرضعيه، قالت: وكيف أرضعه وهو رجل كبير؟! فتبسم رسول الله صلى الله عليه وسلم وقال: قد علمت أنه رجل كبير.

 نص عليهما النووي عند شرحه للحديث

، فقال: قوله صلى الله عليه وسلم أرضعيه: قال القاضي: لعلها حلبته ثم شربه من غير أن يمس ثديها ولا التقت بشرتاهما، وهذا الذي قاله القاضي حسن، ويحتمل أنه يعفى عن مسه للحاجة، كما خص بالرضاع مع الكبر. اهـ.

ثم أخرج عن الواقدي عن محمد بن عبد الله بن أخي الزهري عن أبيه قال كانت تحلب في مسعط أو إناء قدر رضعته فيشربه سالم في كل يوم حتى مضت خمسة أيام فكان بعد يدخل عليها وهي حاسر رخصة من رسول الله صلى الله عليه وسلم لسهلة (11353) سهلة بنت عاصم بن عدي الأنصارية

الاصابة لابن حجر7/193

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ صَالِحٍ، حَدَّثَنَا عَنْبَسَةُ، حَدَّثَنِي يُونُسُ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، حَدَّثَنِي عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ، عَنْ عَائِشَةَ، زَوْجِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم وَأُمِّ سَلَمَةَ أَنَّ أَبَا حُذَيْفَةَ بْنَ عُتْبَةَ بْنِ رَبِيعَةَ بْنِ عَبْدِ شَمْسٍ كَانَ تَبَنَّى سَالِمًا وَأَنْكَحَهُ ابْنَةَ أَخِيهِ هِنْدَ بِنْتَ الْوَلِيدِ بْنِ عُتْبَةَ بْنِ رَبِيعَةَ وَهُوَ مَوْلًى لاِمْرَأَةٍ مِنَ الأَنْصَارِ كَمَا تَبَنَّى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم زَيْدًا وَكَانَ مَنْ تَبَنَّى رَجُلاً فِي الْجَاهِلِيَّةِ دَعَاهُ النَّاسُ إِلَيْهِ وَوُرِّثَ مِيرَاثَهُ حَتَّى أَنْزَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى فِي ذَلِكَ ‏{‏ ادْعُوهُمْ لآبَائِهِمْ ‏}‏ إِلَى قَوْلِهِ ‏{‏ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ ‏}‏ فَرُدُّوا إِلَى آبَائِهِمْ فَمَنْ لَمْ يُعْلَمْ لَهُ أَبٌ كَانَ مَوْلًى وَأَخًا فِي الدِّينِ فَجَاءَتْ سَهْلَةُ بِنْتُ سُهَيْلِ بْنِ عَمْرٍو الْقُرَشِيِّ ثُمَّ الْعَامِرِيِّ - وَهِيَ امْرَأَةُ أَبِي حُذَيْفَةَ - فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّا كُنَّا نَرَى سَالِمًا وَلَدًا وَكَانَ يَأْوِي مَعِي وَمَعَ أَبِي حُذَيْفَةَ فِي بَيْتٍ وَاحِدٍ وَيَرَانِي فُضْلاً وَقَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ فِيهِمْ مَا قَدْ عَلِمْتَ فَكَيْفَ تَرَى فِيهِ فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ أَرْضِعِيهِ ‏"‏ ‏.‏ فَأَرْضَعَتْهُ خَمْسَ رَضَعَاتٍ فَكَانَ بِمَنْزِلَةِ وَلَدِهَا مِنَ الرَّضَاعَةِ فَبِذَلِكَ كَانَتْ عَائِشَةُ - رضى الله عنها - تَأْمُرُ بَنَاتِ أَخَوَاتِهَا وَبَنَاتِ إِخْوَتِهَا أَنْ يُرْضِعْنَ مَنْ أَحَبَّتْ عَائِشَةُ أَنْ يَرَاهَا وَيَدْخُلَ عَلَيْهَا وَإِنْ كَانَ كَبِيرًا خَمْسَ رَضَعَاتٍ ثُمَّ يَدْخُلَ عَلَيْهَا وَأَبَتْ أُمُّ سَلَمَةَ وَسَائِرُ أَزْوَاجِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم أَنْ يُدْخِلْنَ عَلَيْهِنَّ بِتِلْكَ الرَّضَاعَةِ أَحَدًا مِنَ النَّاسِ حَتَّى يَرْضَعَ فِي الْمَهْدِ وَقُلْنَ لِعَائِشَةَ وَاللَّهِ مَا نَدْرِي لَعَلَّهَا كَانَتْ رُخْصَةً مِنَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم لِسَالِمٍ دُونَ النَّاسِ ‏.‏

Grade: Sahih (Al-Albani)  صحيح   (الألباني)حكم   :

Reference : Sunan Abi Dawud 2061

1453 وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ نَافِعٍ عَنْ زَيْنَبَ بِنْتِ أُمِّ سَلَمَةَ قَالَتْ قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ لِعَائِشَةَ إِنَّهُ يَدْخُلُ عَلَيْكِ الْغُلَامُ الْأَيْفَعُ الَّذِي مَا أُحِبُّ أَنْ يَدْخُلَ عَلَيَّ قَالَ فَقَالَتْ عَائِشَةُ أَمَا لَكِ فِي رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أُسْوَةٌ قَالَتْ إِنَّ امْرَأَةَ أَبِي حُذَيْفَةَ قَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ سَالِمًا يَدْخُلُ عَلَيَّ وَهُوَ رَجُلٌ وَفِي نَفْسِ أَبِي حُذَيْفَةَ مِنْهُ شَيْءٌ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَرْضِعِيهِ حَتَّى يَدْخُلَ عَلَيْكِ

1453 وَحَدَّثَنِي أَبُو الطَّاهِرِ وَهَارُونُ بْنُ سَعِيدٍ الْأَيْلِيُّ وَاللَّفْظُ لِهَارُونَ قَالَا حَدَّثَنَا ابْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِي مَخْرَمَةُ بْنُ بُكَيْرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ سَمِعْتُ حُمَيْدَ بْنَ نَافِعٍ يَقُولُ سَمِعْتُ زَيْنَبَ بِنْتَ أَبِي سَلَمَةَ تَقُولُ سَمِعْتُ أُمَّ سَلَمَةَ زَوْجَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تَقُولُ لِعَائِشَةَ وَاللَّهِ مَا تَطِيبُ نَفْسِي أَنْ يَرَانِي الْغُلَامُ قَدْ اسْتَغْنَى عَنْ الرَّضَاعَةِ فَقَالَتْ لِمَ قَدْ جَاءَتْ سَهْلَةُ بِنْتُ سُهَيْلٍ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي لَأَرَى فِي وَجْهِ أَبِي حُذَيْفَةَ مِنْ دُخُولِ سَالِمٍ قَالَتْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَرْضِعِيهِ فَقَالَتْ إِنَّهُ ذُو لِحْيَةٍ فَقَالَ أَرْضِعِيهِ يَذْهَبْ مَا فِي وَجْهِ أَبِي حُذَيْفَةَ فَقَالَتْ وَاللَّهِ مَا عَرَفْتُهُ فِي وَجْهِ أَبِي حُذَيْفَةَ

1454 حَدَّثَنِي عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ شُعَيْبِ بْنِ اللَّيْثِ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي حَدَّثَنِي عُقَيْلُ بْنُ خَالِدٍ عَنْ ابْنِ شِهَابٍ أَنَّهُ قَالَ أَخْبَرَنِي أَبُو عُبَيْدَةَ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زَمْعَةَ أَنَّ أُمَّهُ زَيْنَبَ بِنْتَ أَبِي سَلَمَةَ أَخْبَرَتْهُ أَنَّ أُمَّهَا أُمَّ سَلَمَةَ زَوْجَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَتْ تَقُولُ أَبَى سَائِرُ أَزْوَاجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ يُدْخِلْنَ عَلَيْهِنَّ أَحَدًا بِتِلْكَ الرَّضَاعَةِ وَقُلْنَ لِعَائِشَةَ وَاللَّهِ مَا نَرَى هَذَا إِلَّا رُخْصَةً أَرْخَصَهَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِسَالِمٍ خَاصَّةً فَمَا هُوَ بِدَاخِلٍ عَلَيْنَا أَحَدٌ بِهَذِهِ الرَّضَاعَةِ وَلَا رَائِينَا

صحيح مسلم

وقولها ( يدخل عليك الغلام الأيفع ) هو بالياء المثناة من تحت وبالفاء ، وهو الذي قارب البلوغ ولم يبلغ وجمعه ( أيفاع ) وقد أيفع الغلام ويفع وهو يافع ، والله أعلم .شرح مسلم للنووي

وقد كانت سهلة بنت سهيل قد تبنت سالما مولى أبي حذيفة وكان يدخل عليها فرخص لها رسول الله صلى الله عليه وسلم أن ترضعه خمس رضعات

(٢٧٠)

أخبرنا محمد بن عمر حدثني معمر ومحمد بن عبد الله عن الزهري عن أبي عبيدة عن عبد الله بن زمعة عن أمه عن أم سلمة قالت أبى أزواج النبي صلى الله عليه وسلم أن يأخذن بهذا وقلن إنما هذه رخصة من رسول الله صلى الله عليه وسلم لسهلة بنت سهيل أخبرنا خالد بن مخلد حدثنا سليمان بن بلال عن يحيى بن سعيد قال حدثتني عمرة بنت عبد الرحمن أن امرأة أبي حذيفة بن عتبة ذكرت لرسول الله صلى الله عليه وسلم سالما مولى أبي حذيفة ودخوله عليها فأمرها رسول الله صلى الله عليه وسلم أن ترضعه فأرضعته وهو رجل كبير بعدما شهد بدرا أخبرنا محمد بن عمر حدثنا محمد بن عبد الله بن أخي الزهري عن أبيه قال كان يحلب في مسعط أو إناء قدر رضعة فيشربه سالم كل يوم خمسة أيام وكان بعد يدخل عليها وهو حاسر رخصة من رسول الله لسهلة بنت سهيل طبقات ابن سعد8/271

3183 - عن عائشة رضي الله عنها أنها قالت: كان فيما أنزل من القرآن: عشر رضعات معلومات يحرمن. ثم نسخن: بخمس معلومات. فتوفي رسول الله صلى الله عليه وسلم وهن فيما يقرأ من القرآن.

مسلم

3185 - عن عائشة رضي الله عنها قالت: جاءت سهلة بنت سهيل إلى النبي صلى الله عليه وسلم فقالت: يا رسول الله إني أرى في وجه أبي حذيفة من دخول سالم (وهو حليفة). فقال النبي صلى الله عليه وسلم "أرضعيه" قالت: وكيف أرضعه؟ وهو رجل كبير. فتبسم رسول الله صلى الله عليه وسلم وقال "قد علمت أنه رجل كبير". زاد عمرو في حديثه وكان قد شهد بدراً وفي رواية ابن أبي عمر فضحك رسول الله صلى الله عليه وسلم.

3186 - عن عائشة رضي الله عنها: أن سالماً مولى أبي حذيفة كان مع أبي حذيفة وأهله في بيتهم. فأتت (تعني ابنة سهيل) النبي صلى الله عليه وسلم فقالت: إن سالماً قد بلغ ما يبلغ الرجال. وعقل ما عقلوا وإنه يدخل علينا. وإني أظن أن في نفس أبي حذيفة من ذلك شيئاً. فقال لها النبي صلى الله عليه وسلم "أرضعيه تحرمي عليه، ويذهب الذي في نفس أبي حذيفة" فرجعت فقالت: إني قد أرضعته، فذهب الذي في نفس أبي حذيفة.

صحيح مسلم

قال أبو عمر : " صفة رضاع الكبير أن يحلب له اللبن ويسقاه فأما أن تلقمه المرأة ثديها فلا ينبغي عند أحد من العلماء، وهذا ما رجحه القاضي والنووي ". ( شرح الزرقاني3/316 )

روى ابن سعد في طبقاته ما يؤكد هذا المعنى ، فعن محمد بن عبد الله ابن أخي الزهري عن أبيه قال : " كانت سهلة تحلب في مسعط أو إناء قدر رضعته فيشربه سالم في كل يوم حتى مضت خمسة أيام فكان بعد ذلك يدخل عليها وهي حاسر رخصة من رسول الله صلى الله عليه وسلم لسهلة ". (الطبقات الكبرى8/271 الإصابة لابن حجر7/716).

قال ابن قتيبة :

فأراد رسول الله صلى الله عليه و سلم - بمحلها عنده، و ما أحب من ائتلافهما، و نفي الوحشة عنهما - أن يزيل عن أبي حذيفة هذه الكراهة، و يطيب نفسه بدخوله فقال لها "أرضعيه". و لم يرد : ضعي ثديك في فيه، كما يفعل بالأطفال. و لكن أراد: احلبي له من لبنك شيئا، ثم ادفعيه إليه ليشربه ...

هذَا ما نفهمُهُ ...

=====================

أخبرنا محمد بن عمر حدثنا محمد بن عبد الله بن أخي الزهري عن أبيه قال كان يحلب في مسعط أو إناء قدر رضعة فيشربه سالم كل يوم خمسة أيام وكان بعد يدخل عليها وهو حاسر رخصة من رسول الله لسهلة بنت سهيل >>> الطبقات الكبرى الجزء الثامن ( 113 من 118 )

وهذا يبين لنا انه غير التقام للثدي كما يقولون المتأولون

لغة: شرب اللبن من الضرع أو الثدى، تقول: رضع يرضع بكسر الضاد فيهما، وبفتح الضاد فى المضارع ، كما فى اللسان (1).

1- لسان العرب لابن منظور، مادة (رضع) طبعة دار المعارف.

قال الإمام ‏ابن عبد البر في التمهيد (8\257): «هكذا إرضاع الكبير كما ذكر: يحلب له اللبن ويسقاه. وأما أن تلقمه المرأة ثديها –كما تصنع بالطفل– فلا. لأن ذلك لا ‏يَحِلُّ عند جماعة العلماء. وقد أجمع فقهاء الأمصار على التحريم بما يشربه الغلام الرضيع من لبن المرأة، وإن لم يمصه من ثديها. وإنما اختلفوا في السعوط به وفي ‏الحقنة والوجور وفي حين يصنع له منه، بما لا حاجة بنا إلى ذكره هاهنا».‏ وقال ابن حجر في الفتح (9\148): «التغذية بلبن المرضعة يحرِّم، سواء كان بشرب أم بأكل، بأيِّ صفةٍ كان، حتى الوجور والسعوط والثرد والطبخ، وغير ذلك إذا ما وقع ذلك بالشرط المذكور من العدد، لأن ذلك يطرد الجوع»

അസ് ലം സഖാഫി

പരപ്പനങ്ങാടി

محمد اسلم الثقافي الكاملي باربننغادي

ഇസ്ല ലാം:തിരു നബി മൃഗഭോഗം അനുവദിച്ചോ

 https://youtu.be/ji6xxO1GUbk

https://youtu.be/ji6xxO1GUbk

തിരു നബി മ്രഗഭോഗം അനുവദിച്ചോ?

പാസ്റ്റർമാരുടെ കള്ളവാദത്തിന് മറുപടി

കവർച്ച നടത്തുകയും ഖബ്റുകൾക്ക് മീതെയുള്ള ഖുബ്ബകൾ പൊളിക്കുകയും ചെയ്തവരുടെ പിൻഗാമികൾ

 https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=988209695333878&id=100024345712315

 മക്കയിലും മദീനയിലും കവർച്ച

നടത്തുകയും ഖബ്റുകൾക്ക്

മീതെയുള്ള ഖുബ്ബകൾ പൊളിക്കുകയും

ചെയ്തവരുടെ പിൻഗാമികൾ ഇപ്പോൾ

ചോദിക്കുന്നു, മക്കയിലും മദീനയിലും

ജാറങ്ങളുണ്ടോയെന്ന്..!

ഇത് വലിയ ചോദ്യമായി കാണുന്നു,

പാവം അനിയായികൾ.!!!

മൊയ്തു മൗലവി എഴുതിയ ഈ ചരിത്രം

ഒന്ന് വായിച്ചു നോക്കൂ....

(ഇന്ത്യൻ മുസ്‌ലിംകളും സ്വാതന്ത്ര പ്രസ്ഥാനവും, പേജ് :68)👇👇👇👇

ഇസ്ലാം:ഉമൈമ യുടെ വിവാഹം വിമർശകർ കാണുക

 

ഉമൈമ യുടെ വിവാഹം

വിമർശകർ കാണുക

 مَنْ طَلَّقَ وَهَلْ يُوَاجِهُ الرَّجُلُ امْرَأَتَهُ بِالطَّلَاقِ

4955 حَدَّثَنَا الْحُمَيْدِيُّ حَدَّثَنَا الْوَلِيدُ حَدَّثَنَا الْأَوْزَاعِيُّ قَالَ سَأَلْتُ الزُّهْرِيَّ أَيُّ أَزْوَاجِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اسْتَعَاذَتْ مِنْهُ قَالَ أَخْبَرَنِي عُرْوَةُ عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّ ابْنَةَ الْجَوْنِ لَمَّا أُدْخِلَتْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَدَنَا مِنْهَا قَالَتْ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْكَ فَقَالَ لَهَا لَقَدْ عُذْتِ بِعَظِيمٍ الْحَقِي بِأَهْلِكِ

4957 حَدَّثَنَا أَبُو نُعَيْمٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ غَسِيلٍ عَنْ حَمْزَةَ بْنِ أَبِي أُسَيْدٍ عَنْ أَبِي أُسَيْدٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ خَرَجْنَا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى انْطَلَقْنَا إِلَى حَائِطٍ يُقَالُ لَهُ الشَّوْطُ حَتَّى انْتَهَيْنَا إِلَى حَائِطَيْنِ فَجَلَسْنَا بَيْنَهُمَا فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اجْلِسُوا هَا هُنَا وَدَخَلَ وَقَدْ أُتِيَ بِالْجَوْنِيَّةِ فَأُنْزِلَتْ فِي بَيْتٍ فِي نَخْلٍ فِي بَيْتِ أُمَيْمَةَ بِنْتِ النُّعْمَانِ بْنِ شَرَاحِيلَ وَمَعَهَا دَايَتُهَا حَاضِنَةٌ لَهَا فَلَمَّا دَخَلَ عَلَيْهَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ هَبِي نَفْسَكِ لِي قَالَتْ وَهَلْ تَهَبُ الْمَلِكَةُ نَفْسَهَا لِلسُّوقَةِ قَالَ فَأَهْوَى بِيَدِهِ يَضَعُ يَدَهُ عَلَيْهَا لِتَسْكُنَ فَقَالَتْ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْكَ فَقَالَ قَدْ عُذْتِ بِمَعَاذٍ ثُمَّ خَرَجَ عَلَيْنَا فَقَالَ يَا أَبَا أُسَيْدٍ اكْسُهَا رَازِقِيَّتَيْنِ وَأَلْحِقْهَا بِأَهْلِهَا وَقَالَ الْحُسَيْنُ بْنُ الْوَلِيدِ النَّيْسَابُورِيُّ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَبَّاسِ بْنِ سَهْلٍ عَنْ أَبِيهِ وَأَبِي أُسَيْدٍ قَالَا تَزَوَّجَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أُمَيْمَةَ بِنْتَ شَرَاحِيلَ فَلَمَّا أُدْخِلَتْ عَلَيْهِ بَسَطَ يَدَهُ إِلَيْهَا فَكَأَنَّهَا كَرِهَتْ ذَلِكَ فَأَمَرَ أَبَا أُسَيْدٍ أَنْ يُجَهِّزَهَا وَيَكْسُوَهَا ثَوْبَيْنِ رَازِقِيَّيْنِ 

وفي فتح الباري

قال ابن عبد البر : أجمعوا على أن النبي صلى الله عليه وسلم تزوج الجونية . واختلفوا في سبب فراقه فقال قتادة : لما دخل عليها دعاها فقالت : تعالى أنت . فطلقها 

والصحيح أن اسمها أميمة بنت النعمان بن شراحيل كما في حديث أبي أسيد ، وقال مرة : أميمة بنت شراحيل فنسبت لجده

وإنما هي الكندية

[ ص: 269 ] قوله ( باب من طلق ، وهل يواجه الرجل امرأته بالطلاق ) كذا للجميع وحذف ابن بطال من الترجمة قوله " من طلق " فكأنه لم يظهر له وجهه ، وأظن المصنف قصد إثبات مشروعية جواز الطلاق وحمل حديث " أبغض الحلال إلى الله الطلاق " على ما إذا وقع من غير سبب ، وهو حديث أخرجه أبو داود وغيره ، وأعل بالإرسال ، وأما المواجهة فأشار إلى أنها خلاف الأولى لأن ترك المواجهة أرفق وألطف إلا إن احتيج إلى ذكر ذلك . ثم ذكر المصنف في الباب ثلاثة أحاديث .

أحدها حديث عائشة .

قوله ( إن ابنة الجون ) زاد في نسخة الصغاني " الكلبية " وهو بعيد على ما سأبينه ، ووقع في " كتاب الصحابة لأبي نعيم " من طريق عبيد بن القاسم عن هشام بن عروة عن أبيه " عن عائشة أن عمرة بنت الجون تعوذت من رسول الله صلى الله عليه وسلم حين أدخلت عليه ، قال : لقد عذت بمعاذ " الحديث . وعبيد متروك . والصحيح أن اسمها أميمة بنت النعمان بن شراحيل كما في حديث أبي أسيد ، وقال مرة : أميمة بنت شراحيل فنسبت لجدها ،

 وإنما هي الكندية ، فكأنما الكلمة تصحفت

 . 

. ومن طريق عمرو بن شعيب عن أبيه عن جده " أن الكندية لما وقع التخيير اختارت قومها ففارقها ، فكانت تقول : أنا الشقية " . ومن طريق سعيد بن أبي هند أنها استعاذت منه فأعاذها

(4957 حَدَّثَنَا أَبُو نُعَيْمٍ)

 الشرح 

قوله ( حدثنا عبد الرحمن بن غسيل ) كذا في رواية الأكثر بغير ألف ولام وفي رواية النسفي " ابن الغسيل " وهو أوجه ولعلها كانت ابن غسيل الملائكة فسقط لفظ الملائكة ، والألف واللام بدل الإضافة ، وعبد الرحمن ينسب إلى جد أبيه وهو عبد الرحمن بن سليمان بن عبد الله بن حنظلة بن أبي عامر الأنصاري ، وحنظلة هو غسيل الملائكة استشهد بأحد وهو جنب فغسلته الملائكة وقصته مشهورة ، ووقع في رواية الجرجاني عبد الرحيم والصواب عبد الرحمن كما نبه عليه الجياني .

قوله ( إلى حائط يقال له الشوط ) بفتح المعجمة وسكون الواو بعدها مهملة وقيل معجمة هو بستان في المدينة معروف .

قوله ( حتى انتهينا إلى حائطين جلسنا بينهما ، فقال النبي صلى الله عليه وسلم : اجلسوا هـاهنا ودخل ) أي إلى الحائط . له رواية لابن سعد عن أبي أسيد قال " تزوج رسول الله صلى الله عليه وسلم امرأة من بني الجون فأمرني أن آتيه بها فأتيته بها فأنزلتها بالشوط من وراء ذباب في أطم ، ثم أتيت النبي صلى الله عليه وسلم فأخبرته ، فخرج يمشي ونحن معه . وذباب بضم المعجمة وموحدتين مخففا جبل معروف بالمدينة ، والأطم الحصون وهو الأجم أيضا والجمع آطام وآجام كعنق وأعناق ، وفي رواية لابن سعد أن النعمان بن الجون الكندي أتى النبي صلى الله عليه وسلم مسلما فقال : ألا أزوجك أجمل أيم في العرب ؟ فتزوجها وبعث معه أبا أسيد الساعدي ، قال أبو أسيد : فأنزلتها في بني ساعدة فدخل عليها نساء الحي فرحين بها وخرجن فذكرن من جمالها .

قوله ( ومعها دايتها حاضنة لها ) الداية بالتحتانية الظئر المرضع وهي معربة ، ولم أقف على تسمية هذه الحاضنة .

قوله ( هبي نفسك لي إلخ ) السوقة بضم السين المهملة يقال للواحد من الرعية والجمع ، قيل لهم ذلك لأن الملك يسوقهم فيساقون إليه ويصرفهم على مراده ، وأما أهل السوق فالواحد منهم سوقي ، قال ابن المنير : هذا من بقية ما كان فيها من الجاهلية ، والسوقة عندهم من ليس بملك كائنا من كان ، فكأنها استبعدت أن يتزوج الملكة من ليس بملك ، وكان صلى الله عليه وسلم قد خير أن يكون ملكا نبيا فاختار أن يكون عبدا نبيا تواضعا منه صلى الله عليه وسلم لربه . ولم يؤاخذها النبي صلى الله عليه وسلم بكلامها معذرة لها لقرب عهدها بجاهليتها ، وقال غيره يحتمل أنها لم تعرفه صلى الله عليه وسلم فخاطبته بذلك ، وسياق القصة من مجموع طرقها يأبى هذا الاحتمال ، نعم سيأتي في أواخر الأشربة من طريق أبي حازم عن سهل بن سعد قال " ذكر للنبي صلى الله عليه وسلم امرأة من العرب ، فأمر أبا أسيد الساعدي أن يرسل إليها فقدمت ، فنزلت في أجم بني ساعدة ، فخرج النبي صلى الله عليه وسلم حتى جاء بها فدخل عليها فإذا امرأة منكسة رأسها ، فلما كلمها قالت : أعوذ بالله منك ، قال : لقد أعذتك مني . فقالوا لها أتدرين من هذا ؟ هذا رسول الله صلى الله عليه وسلم جاء ليخطبك ، قالت كنت أنا أشقى من ذلك .

 ثم أخرج من طريق عبد الواحد بن أبي عون قال قدم النعمان بن أبي الجون الكندي على رسول الله صلى الله عليه وسلم مسلما فقال : يا رسول الله ألا أزوجك أجمل أيم في العرب ، كانت تحت ابن عم لها فتوفي وقد رغبت فيك ؟ قال : نعم . قال : فابعث من يحملها إليك . فبعث معه أبا أسيد الساعدي . قال أبو أسيد فأقمت ثلاثة أيام ثم تحملت معي في محفة فأقبلت بها حتى قدمت المدينة فأنزلتها في بني ساعدة ، ووجهت إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم وهو في بني عمرو بن عوف فأخبرته الحديث . قال ابن أبي عون : وكان ذلك في ربيع الأول سنة تسع . 

ثم أخرج من [ ص: 272 ] طريق أخرى عن عمر بن الحكم عن أبي أسيد قال بعثني رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى الجونية فحملتها حتى نزلت بها في أطم بني ساعدة ، ثم جئت رسول الله صلى الله عليه وسلم فأخبرته ، فخرج يمشي على رجليه حتى جاءها الحديث

 . والقصة التي في حديث أبي أسيد فيها أشياء مغايرة لهذه القصة ، فيقوى التعدد ، ويقوى أن التي في حديث أبي أسيد اسمها أميمة والتي في حديث سهل اسمها أسماء والله أعلم . وأميمة كان قد عقد عليها ثم فارقها وهذه لم يعقد عليها بل جاء ليخطبها فقط .

قوله ( فأهوى بيده ) أي أمالها إليها . ووقع في رواية ابن سعد " فأهوى إليها ليقبلها ، وكان إذا اختلى النساء أقعى وقبل 

" وفي رواية لابن سعد " فدخل عليها داخل من النساء وكانت من أجمل النساء فقالت : إنك من الملوك فإن كنت تريدين أن تحظي عند رسول الله صلى الله عليه وسلم فإذا جاءك فاستعيذي منه " ووقع عنده عن هشام بن محمد عن عبد الرحمن بن الغسيل بإسناد حديث الباب " إن عائشة وحفصة دخلتا عليها أول ما قدمت فمشطتاها وخضبتاها ، وقالت لها إحداهما : إن النبي صلى الله عليه وسلم يعجبه من المرأة إذا دخل عليها أن تقول أعوذ بالله منك " .

" .

قوله ( ثم خرج علينا فقال : يا أبا أسيد اكسها رازقيين ) براء ثم زاي ثم قاف بالتثنية صفة موصوف محذوف للعلم به ، والرازقية ثياب من كتان بيض طوال قاله أبو عبيدة . وقال غيره . يكون في داخل بياضها زرقة ، والرازقي الصفيق . قال ابن التين : متعها بذلك إما وجوبا وإما تفضلا . قلت : وسيأتي حكم المتعة في كتاب النفقات .

قوله ( وألحقها بأهلها ) قال ابن بطال : ليس في هذا أنه واجهها بالطلاق . وتعقبه ابن المنير بأن ذلك ثبت في حديث عائشة أول أحاديث الباب ، فيحمل على أنه قال لها الحقي بأهلك ، ثم لما خرج إلى أبي أسيد قال له ألحقها بأهلها ، فلا منافاة ، فالأول قصد به الطلاق والثاني أراد به حقيقة اللفظ وهو أن يعيدها إلى أهلها ، لأن أبا أسيد هو الذي كان أحضرها كما ذكرناه . 

ووقع في رواية لابن سعد عن أبي أسيد قال " فأمرني فرددتها إلى قومها " وفي أخرى له " فلما وصلت بها تصايحوا وقالوا : إنك لغير مباركة ، فما دهاك ؟ قالت : خدعت . قال فتوفيت في خلافة عثمان "

 . قال " وحدثني هشام بن محمد عن أبي خيثمة زهير بن معاوية أنها ماتت كمدا " ثم روي بسند فيه الكلبي " أن المهاجر بن أبي أمية تزوجها ، فأراد عمر معاقبتها فقالت : ما ضرب علي الحجاب ، ولا سميت أم المؤمنين . فكف عنها " وعن الواقدي : سمعت من يقول إن عكرمة بن أبي جهل خلف عليها ، قال : وليس ذلك بثبت . ولعل ابن بطال أراد أنه لم يواجهها بلفظ الطلاق . وقد أخرج ابن سعد من طريق [ ص: 273 ] هشام بن عروة عن أبيه أن الوليد بن عبد الملك كتب إليه يسأله ، فكتب إليه : ما تزوج النبي صلى الله عليه وسلم كندية إلا أخت بني الجون فملكها . فلما قدمت المدينة نظر إليها فطلقها ولم يبن بها . فقوله فطلقها يحتمل أن يكون باللفظ المذكور قبل ويحتمل أن يكون واجهها بلفظ الطلاق ، ولعل هذا هـو السر في إيراد الترجمة بلفظ الاستفهام دون بت الحكم . واعترض بعضهم بأنه لم يتزوجها إذ لم يجر ذكر صورة العقد ، وامتنعت أن تهب له نفسها فكيف يطلقها ؟ والجواب أنه صلى الله عليه وسلم كان له أن يزوج من نفسه بغير إذن المرأة وبغير إذن وليها ، فكان مجرد إرساله إليها وإحضارها ورغبته فيها كافيا في ذلك ، ويكون قوله " هبي لي نفسك " تطييبا لخاطرها واستمالة لقلبها ، ويؤيده قوله في رواية لابن سعد " إنه اتفق مع أبيها على مقدار صداقها ، وأن أباها قال له : إنها رغبت فيك وخطبت إليك " .

الأول قال القاضي عياض في أوائل كتاب الجهاد من " شرح مسلم " قال البخاري في تاريخه : الحسين بن الوليد بن علي النيسابوري القرشي مات سنة ثلاث ومائتين ، ولم يذكر في باب الحسن مكبرا من اسمه الحسن بن الوليد ، وذكر في صحيحه في كتاب الطلاق الحسن بن الوليد النيسابوري عن عبد الرحمن عن عباس بن سهل عن أبيه وأبي أسيد " تزوج رسول الله صلى الله عليه وسلم أميمة بنت شراحيل " كذا ذكره مكبرا . قلت : لم أره في شيء من النسخ المعتمدة من البخاري إلا مصغرا ، ويؤيده اقتصاره عليه في تاريخه والله أعلم .

فتح الباري

ഇസ്‌ലാം:തിരുനബിയുടെ വേര് തേടുന്ന പിതൃശൂന്യൻ അറിയാൻ

 *തിരുനബിയുടെ വേര് തേടുന്ന പിതൃശൂന്യൻ അറിയാൻ* 

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=298054645217224&id=100050380724734

*തിരുനബിയുടെ വേര് തേടുന്ന പിതൃശൂന്യൻ അറിയാൻ* 

തിരുനബിയുടെ പിതാവിനെ തിരെ സംശയങ്ങൾ ഉൽപാദിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന തന്തയില്ലത്ത പോസ്റ്റ് കുറേ നാളായി കറങ്ങി നടക്കുന്നു. ആദ്യം അവഗണിച്ചു. വീണ്ടും വന്നു. വിഷയം ഒന്ന് പഠിച്ചു. അറബിയിൽ നല്ലൊരു മറുപടിയൊക്കെ  സെറ്റ് ചെയ്തു വെച്ചു. പബ്ലിഷ് ചെയ്തില്ല. പിന്നെയീ റമളാനിൽ വീണ്ടും ദേ വരുന്നു;ശല്യം..എൻ്റെ ക്ഷമകെട്ടു.  പോസ്റ്റ്മാനെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ നബി വിരോധം പതിവാക്കിയ ഒരു കൃസ്ത്യൻ ഐഡിയിലാണ് എത്തിയത്. ഫേക്കാണോ എന്നറിയില്ല. സ്വന്തം ദൈവത്തിൻ്റെ 

ജന്മത്തിൽ തന്നെ ദിവ്യ ഗർഭ തത്വം സ്വീകരിക്കുന്നവർ മറ്റുള്ളവരുടെ പ്രവാചകരിൽ ആ ജാതിയൊന്നും ആരോപിച്ച് വഷളകളാകേണ്ടതില്ലല്ലോ.

ഏതായാലും പാടി പതിഞ്ഞ ഇസ് ലാം വിമർശനങ്ങൾ ക്കൊക്കെ നല്ല കിടു മറുപടി കിട്ടിയതുകൊണ്ടായിരിക്കണം അച്ചായൻ തന്തയില്ലായ്മ പ്രകടിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചത്.

പോസ്റ്റിൽ പറഞ്ഞ ചരിത്ര സംഭവങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ചില കാര്യങ്ങൾ പറയാം.

ഒന്ന്: തിരുനബി(സ)യുടെ പിതാവ് അബ്ദുല്ലാഹ് എന്നവർ തൻ്റെ പത്നി ആമിനാ ബീവിയെ വിവാഹം കഴിച്ചത്, തൻ്റെ പിതാമഹൻ അബ്ദുൽ മുത്തലിബ് ഹാലയെ വിവാഹം കഴിച്ച അതേ ദിവസമായിരുന്നു എന്നത് ഒരു കഥ മാത്രമാണ്, ചരിത്രപരമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ട ഒരു യഥാർത്ഥ്യമല്ല. കാരണം ഈ വിവരണം ഉദ്ധരിക്കപ്പെടുന്നത് വാഖിദിയിൽ നിന്നാണ്.അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വിവരണങ്ങൾ ഇസ് ലാമിക നിരൂപക ലോകം തള്ളിക്കളഞ്ഞതാണ്. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ നിറയെ നുണകളാണന്ന് പറയുന്നത് ഇമാം ശാഫിഈ (റ) ആണ്. അദ്ദേഹം ഹദീസുകൾ നിർമ്മിച്ചുണ്ടാക്കുന്നയാളാണ് എന്ന് ഇസ്ഹാഖ് ബിൻ റാഹവൈഹി പറയുന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഒരക്ഷരം പോലും എടുക്കാൻ കൊള്ളില്ലന്ന് ഇമാം ബുഖാരി (റ).  നിരൂപകന്മാർ ഒന്നടങ്കം തള്ളിക്കളയുന്നയാളുടെ ഒരു വാറോലയാണോ നബിനിന്ദകൻ്റെ   ഇമ്മിണി ബല്യ തെളിവ്?

രണ്ട്: ഇനി അന്ന് തന്നെ രണ്ട് വിവാഹവും നടന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് വാദത്തിന് വേണ്ടി സങ്കൽപ്പിച്ചാൽ തന്നെ, വിവാഹം നടന്നു എന്നത് കൊണ്ട് അവർ തമ്മിൽ വീട് കൂടി എന്ന് അർത്ഥമില്ല, ശൈശവ വിവാഹം നിലനിന്നിരുന്ന കാലമായിരുന്നു അത്. കൊച്ചു കുട്ടികളാകുമ്പോൾ തന്നെ വിവാഹം നടക്കും.എന്നാൽ വീട് കൂടലും ലൈംഗിക ബന്ധവുമൊക്കെ അതിനുള്ള ശാരീരിക വളർച്ച നടന്ന് കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷമാണ് ഉണ്ടാവുക. ഈ രണ്ട് വിവാഹങ്ങളെ പരാമർശിക്കുന്ന വിവരണത്തിൽ തന്നെ ആമിന നന്നേ ചെറുതായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാണ്, കാരണം അബ്ദുൽ മുത്തലിബ് അബ്ദുല്ലായെയും കൂട്ടി അവരുടെ വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ *ആമിന തൻ്റെ പിതൃവ്യൻ്റെ മടിത്തട്ടിലായിരുന്നു* എന്ന് പറയുന്നുണ്ട്. അന്ന് വീട് കൂടാൻ പരുവത്തിലുള്ള ഒരു മുതിർന്ന പെൺകുട്ടിയായിരുന്നില്ല എന്നർത്ഥം. ആ രിവായ: ശരിയാണന്ന് സങ്കൽപിക്കുകയാണങ്കിൽ രണ്ട് വിവാഹവും അന്ന് നടന്നിരിക്കണം. എന്നാൽ അബ്ദുൽ മുത്തലിബ് ഹാലയുമായി വീട് കൂടി അതിൽ അബ്ദുൽ മുത്തലിബിന് ഹംസ എന്ന കുഞ്ഞ് പിറന്നു. അബ്ദുല്ല ആമിനയുമായി വീട് കൂടാൻ വീണ്ടും വർഷങ്ങളെടുത്തു. വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അബ്ദുൽ മുത്തലിബ് അബ്ദുല്ലയും കൂട്ടി വീണ്ടും ഈ വീട്ടിലെത്തി. അന്ന് ആമിനാ കുഞ്ഞുകുട്ടിയല്ല, രാജകുമാരിയാണ്, അന്നാണ് അവർ വീട് കൂടിയത്.ആദ്യ രിവായ ശരിയല്ലങ്കിൽ വിവാഹം തന്നെ ഈ രണ്ടാം വരവിലാണ് കഴിച്ചത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

മൂന്ന്: ആമിന ബീവിയുമായി വിവാഹം നടന്നത് ഹാലയുമായി വിവാഹം നടന്ന ദിവസമല്ല എന്ന് തെളിയിക്കുന്ന സംഭവം ഇബ്നു ഇസ്ഹാഖ് ഉദ്ധരിക്കുന്നുണ്ട്.

അബ്ദുല്ലയേയും കൂട്ടി ആമിനയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഉമ്മു ഖനാൽ എന്ന സ്ത്രീ വഴിയിൽ വെച്ച് അബ്ദുല്ലയെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുകയും വിവാഹാഭ്യർത്ഥന നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ അത് അബ്ദുല്ല നിരാകരിക്കുകയാണ്. അങ്ങനെ ആമിന ബീവി യുടെ പിതാവ് വഹബിനെ സമീപിക്കുയും വിവാഹം നടത്തുകയും ചെയ്തു. *അന്ന് ആമിനാ പ്രായം കൊണ്ടും മഹിമ കൊണ്ടും അവരുടെ ഗോത്രത്തിലെ രാജ്ഞിയായിരുന്നു* എന്ന് ആ രിവായതിൽ കാണാം. (മടിത്തട്ടിൽ കിടക്കുന്ന കുട്ടിയല്ല എന്നർത്ഥം) *അബ്ദുൽ മുത്തലിബിൻ്റെ വിവാഹത്തെ കുറിച്ച് ഈ രിവായത്തിൽ ഒന്നും തന്നെ പറയുന്നുമില്ല*. വീട് കൂടി തിരിച്ച് വരുമ്പോൾ വഴിൽ ഉമ്മു ഖനാൽ എന്ന യുവതിയെ വീണ്ടും കണ്ടു. പക്ഷേ,അവർ പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. കാരണം അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ അവരുടെ പ്രതികരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു: ഇന്നലെ താങ്കളെ കണ്ടപ്പോൾ ഒരു പ്രത്യേക പ്രകാശമുണ്ടായിരുന്നു, ഇന്നത് കാണുന്നില്ല. എനിക്ക് നിങ്ങളെ ആവശ്യമില്ല. *പ്രവാചകത്വത്തിൻ്റെ പ്രകാശം ആമിന ബീവിയുടെ ഉദരത്തിലെത്തി എന്നർത്ഥം*. തിരു നബി 

യെ ഗർഭം ചുമന്ന് രണ്ട് മാസമായപ്പോഴേക്കും അബ്ദുല്ല മരണപ്പെടുകയും ചെയ്തു. പിതാമഹനാണ് മുത്ത് നബിയെ പോറ്റിയത്. നബി ജനിക്കുമ്പോൾ ഹാലയിൽ അബദുൽ മുത്തലിബിന് 4 വയസ്സുള്ള പുത്രനുണ്ടായിരുന്നു.! ഇതിന് ആർക്കാണ്, എന്തിനാണ് ചൊറിയുന്നത്?

നാല്: ഹാഫിള് അബൂ നുഐം ദലാഇലുന്നബുവ്വ:യിൽ ഉദ്ധരിച്ച ഒരു സംഭവം ഇങ്ങനെ: ശൈത്യകാലത്തെ യമൻ യാത്രയിൽ അബ്ദുൽ മുത്തലിബ് ഒരു ജൂതപുരോഹിതനെ കണ്ടു. അദ്ദേഹം തൻ്റെ മൂക്കിലേക്ക് നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു:

നിങ്ങളുടെ ഒരു കയ്യിൽ അധികാരവും മറു കയ്യിൽ നുബുവ്വതും ഞാൻ കാണുന്നു. ബനൂ സഹ്റ ഗോത്രത്തിൽ നിന്നാണന്നാണ് കാണുന്നത്. താങ്കൾ കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഇല്ലന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ തിരിച്ചു പോയാൽ ആ ഗോത്രത്തിൽ നിന്ന് വിവാഹം കഴിക്കണമെന്ന് പുരോഹിതൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. അങ്ങനെ വുഹൈബ് ബിൻ അബ്ദി മനാഫിൻ്റെ മകൾ ഹാലയെ വിവാഹിച്ചു. അതിൽ ഹംസയും സ്വഫിയ്യയും പിറന്നു. *പിന്നീട് അബ്ദുൽ മുത്തലിബിൻ്റെ മകൻ അബ്ദുല്ലാഹ് വഹബിൻ്റെ മകൾ ആമിനാ യെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അതിൽ തിരുനബി പിറന്നു:* ഈ വിവാഹം നടന്നപ്പോൾ ഖുറൈശികൾ പറഞ്ഞു:  അബ്ദുല്ലാഹ് അതിജയിച്ചുവല്ലോ.!

അഞ്ച്: ഇനി അബ്ദുൽ മുത്തലിബ് ഹാല യുമായി വീട് കൂടിയ അന്ന് തന്നെയാണ് അബ്ദുല്ല ആമിനയുമായും വീട് കൂടിയത് എന്ന് ക്രിസ്ത്യൻ മിഷണറി മാർക്ക് വേണ്ടി അങ്ങ് സമ്മതിച്ചു കൊടുത്താൽ എന്ത് തേങ്ങയാണ് വരാനുള്ളത്?  രണ്ട് പേരും ഒരേ സമയം ഗർഭിണികളായിട്ടുണ്ടാകും.

ഹംസ (റ) ന് തിരുനബിയേക്കാൾ 4 വയസ്സുണ്ട് എന്നത് ശരിയുമാണങ്കിൽ (അത് ഖണ്ഡിതമായി തെളിഞ്ഞ ചരിത്രമൊന്നുമല്ല) ഹംസ (റ) ജനിച്ച് 4 വർഷം കഴിഞ്ഞായിരിക്കും മുഹമ്മദ് നബിയുടെ ജനനം. അതയത് 4 വർഷം ഉമ്മയുടെ ഗർഭത്തിൽ കിടന്നിട്ടുണ്ടാകും. ജനിച്ച് വീഴുന്നതിൻ്റെ എത്രയോ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പേ മുൻ പ്രവാചകരുടെ പ്രവചനങ്ങളിലൂടെയും അശരീരി കളിലൂടെയും സ്വപ്നദർശങ്ങളിലൂടെയും അൽഭുതമായി മാറിയ, ഗർഭത്തിലായിരിക്കെ മാതാവിന് ഒട്ടേറെ വിസ്മയങ്ങൾ ഉണ്ടായതായി ചരിത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങൾ സാക്ഷീകരിക്കുന്ന, *ജനിച്ച ഉടനെയും അതിനു പിറകെയെയും ഒട്ടേറെ അൽഭുതങ്ങൾക്ക് കാരണമായ ഒരു കുഞ്ഞിൻ്റെ ഗർഭകാലം മാത്രം എന്തിന് അൽഭുതമാകാതിരിക്കണം?*

അല്ലെങ്കിലും ഈ ചെറിയ അൽഭുതത്തിൽ കൃസ്ത്യാനികൾക്ക് കൃമികടിക്കുന്നതെന്തിനാണ്? അവരുടെ ദൈവവും ദൈവപുത്രനും പൂർണമനുഷ്യനുമായ യേശു ജനിച്ചതെങ്ങനെയാണ്? (ഈസാ നബിയെക്കുറിച്ചല്ല പറയുന്നത് )

യൂസുഫ് എന്നൊരാൾ മറിയയെ വിവാഹാലോചന നടത്തിയതും  തന്നോടൊപ്പം വീട് കൂടുന്നതിന് മുമ്പേ ഗർഭിണിയാകുന്നതുമാണ് ബൈബിളിൽ നാം വായിക്കുന്നത്. 

" അവൻ്റെ അമ്മയായ മർയം, യോസേഫിന് പ്രതിശ്രുത വധുവായിരിക്കെ, അവർ സഹവസിക്കും മുമ്പ് പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ ഗർഭിണിയായി കാണപ്പെട്ടു. അവളുടെ ഭർത്താവായ യോസേഫ് നീതിമാനായിരുന്നു അവളെ അപഹാസയാക്കാൻ അയാൾക്ക് മനസ്സ് വന്നതുമില്ല.തന്മൂലം അവളെ രഹസ്യമായി ഉപേക്ഷിക്കാൻ അയാൾ തീരുമാനിച്ചു. " (മത്തായി 1:18- 19 )

*ഭർത്താവുമായി  വീട് കൂടുന്നതിന് മുമ്പ് ഗർഭിണിയാകുന്നതാണോ വീട് കൂടിയ ശേഷം നാല് കൊല്ലം വരെ ഗർഭം പ്രസവിക്കാതിരിക്കുന്നതാണോ എറ്റവും വലിയ അൽഭുതം?* 

ആറ്: തിരുനബിയുടെ വേര് തേടുന്ന ഈ അഭിശപ്തനായ നസ്രാണിയുടെ തന്തയുടെ തന്തയുടെ തന്ത ആരാണ്?

വല്ല രേഖ കൊണ്ടും തെളിയിക്കാമോ?

ആ നാട്ടുകാരുടെ വല്ല ചരിത്രവും ഉദ്ധരിക്കാമോ? എന്നാൽ 1400 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ചരിത്രത്തിൽ ജീവിച്ച മുഹമ്മദ് നബിയുടെ ഉപ്പ അബ്ദുല്ലയാണ് എന്നതിന് അവിടുത്തെ ശത്രുക്കൾ തന്നെ പറഞ്ഞ ഒട്ടേറെ സുശക്തമായ രേഖകൾ ഹാജരാക്കാം. അവിടുത്തെ 25 ഉപ്പാപ്പമാരുടെ ചരിത്രവും  പറഞ്ഞ് തരാം.

ആറ് : 'കുന്നിൻ ചെരുവിലെ ഈത്തപ്പന ' എന്ന് *ഖുറൈശികൾ ആക്ഷേപിച്ചത് നസബിനെ കുറിച്ചല്ല; ഹസബിനെ കുറിച്ചാണ്*, അറബി അറിയാത്ത പടുജാഹിലുകളായ നബിനിന്ദകർക്ക് എന്ത് ഹസബ് എന്ത് നസബ് ? മുഹമ്മദ് (സ) അറബിക്ക് ക്ക് സുപ്രിയമായ ഈന്തപ്പപോലെ  ആദരണീയനാണന്ന് അവർക്കറിയാം, എന്നാൽ അവിടുത്തെ വംശമായ ഹാശിം അത്ര തന്നെ മികച്ചതായില്ല എന്നാണ് ആക്ഷേപം. അത് ഹദീസിൻ്റെ മറ്റാരു രിവായത്തിൽ വ്യക്തമായി പറയുന്നുമുണ്ട്. മാത്രവുമല്ല; അതിന് ആ ഹദീസിൽ തന്നെ തിരുനബി നല്ല മറുപടിയും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. 

 *ഡോ ഫൈസൽ അഹ്സനി രണ്ടത്താണി*