നബി സ്വ ജനിച്ചത് റബി ഉൽ അവ്വൽ 12 ന്

 

دليل الميلاد

 https://www.facebook.com/105124895675696/posts/pfbid02kMN8iWikZzUQjQvzZHDrFWbepxsGRXC5Nzddx81PvSPSKRRWu2FqNatxrVLkCjhxl/?sfnsn=mo

👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

🔷 *اظهار الفرح والسرور في مولد سيدنا المبرور*

             عيد مولد رسول الله صل الله عليه وسلم هو يوم ولادة منقذ ومنجى البشرية محمد بن عبد الله،عليه أفضل الصلاة والسلام ولهذا اليوم مكانة خاصة بقلوب المسلمين، حيث يحتفل المسلمون بهذه المناسبة العظيمة ويتبادلون التهاني ويعدون الحلوى، ويكثرون من الصلاة  على رسول الله صلى الله عليه وسلم، 

وفي هذا المقال سنقدم كلمات عن أدلة عيد المولد النبوي مختصرا......

👈 ففى صحيح البخارى رحمة الله عليه 

قَالَ عُرْوَةُ وَثُوَيْبَةُ مَوْلاَةٌ لأَبِي لَهَبٍ كَانَ أَبُو لَهَبٍ أَعْتَقَهَا فَأَرْضَعَتِ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَلَمَّا مَاتَ أَبُو لَهَبٍ أُرِيَهُ بَعْضُ أَهْلِهِ بِشَرِّ حِيبَةٍ قَالَ لَهُ مَاذَا لَقِيتَ قَالَ أَبُو لَهَبٍ لَمْ أَلْقَ بَعْدَكُمْ غَيْرَ أَنِّي سُقِيتُ فِي هَذِهِ بِعَتَاقَتِي ثُوَيْبَةَ

قد اعطى الله ثوبا لإضهار فرحه بمولد رسول الله صل الله عليه وسلم وان كان كافرا.

 

👈 الوقت واليوم ثم اليلة والشهر التى ولد فيه رسول الله صل الله عليه وسلم له فضل جليل ليس فيه قولان . نالت ليلة القدر والشهر الرمضان شرفا بنزول القرأن فيه ويتكرر ذكريات  نزول القرآن عاما فعاما  فكيف لم يلصق 

الشرف والفضل فى صاحب القرآن صل الله عليه وسلم

👈 قال تعالى عن يوم ميلاد سيدنا يحيى عليه السلام (وسلام عليه يوم ولد) وقال تعالى عن ميلاد سيدنا عيسى عليه السلام على لسانه: (والسلام عليَّ يوم ولدت) إذن فأولى تعظيم ميلاد إمام المرسلين وخاتم النبيين ﷺ.

👈 وقد ثبت عنه صلى الله عليه وسلم أنه سئل عن صوم الإثنين، فقال: فيه ولدت وفيه أنزل علي. رواه مسلم

قد أعلن الله بلسان رسوله شرفية مولد رسول الله صل الله عليه وسلم.

👈 لقد صح أن النبي صلى الله عليه وسلم قال في فضل الجمعة : "وفيه خلق آدم" أخرجه مالك في الموطأ والترمذي  وقال : فقد تشرف يوم الجمعة بخلق آدم ، فبدلالة النص  وقياس الأولى ثبت فضل اليوم الذي ولد فيه المصطفى  صلى الله عليه وآله وسلم أيضا. 

ولا يختص هذا الفضل بنفس اليوم الذي ولد فيه رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم فقط ، بل يكون له نفس الفضل كلما تكرر ، كما هو الفضل في يوم الجمعة

👈 أورد البهقى وحسنه السيوطي عن أنس رضي الله عنه: (أن النبى ﷺ عقَّ عن نفسه بعد النبوة)، مع أنه قد ورد أن جده عبد المطلب عقَّ عنه في سابع ولادته ﷺ، والعقيقة لا تعاد مرة ثانية ولكن هذا لتشريع الذبح أو الصدقات في مثل هذا اليوم

👈 الفرح برسول الله ﷺ، والفرح به ﷺ مطلوب بأمر القرءان من قوله تعالى: (قل بفضل الله وبرحمته فبذلك فليفرحوا)، قال ابن عباس رضي الله عنهما في تفسير هذه الآية: فضل الله العلم ورحمته محمد ﷺ قال الله تعالى: (وما أرسلناك إلا رحمة للعالمين) والفرح به ﷺ يكون طول العام ولكن يشتد في أيام ميلاده ﷺ كاالقرأة القرآن وهى تشتد فى شهر الذى أنزل

👈 ذكر ابن تيمية كلامًا عن الاحتفال بالمولد خلاصته في قوله: فتعظيم المولد، واتخاذه موسمًا  قد يفعله بعض الناس، ويكون له فيه أجر عظيم، لحسن قصده، وتعظيمه لرسول الله صلى الله عليه وآله وصحبه وسلم(اقتضاء) 

وقد علم إبن التيمية أن عمل كما المولد كما فينا ولا فضل المولد محدثة بعد خير القرون ولكن وهو يقر الى قد أعلن رسول الله صل الله عليه وسلم:

قال ﷺ: (من سن في الإسلام سنة حسنة عُمل بها بعده، كُتب له مثل أجر من عمل بها ولا ينقص من أجورهم شيئ).(رواه مسلم)

ولذالك قال الإمام الشافعي رضي الله عنه:

المحدثات من الأمور ضربان أحدهما ما أحدث يخالف كتابا أو سنة أو أثرا أو إجماعا فهذه البدعة الضلالة، والثاني ما أحدث من الخير لا خلاف فيه لواحد من هذا فهذه محدثة غير مذمومة. رواه البيهقي في مناقب الشافعي (ج1/469) وذكره الحافظ ابن حجر في فتح ا

الباري (13/267).

👈 قال الإمام النووى رحمه الله 

قوله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ (مَنْ سَنَّ فِي الإِسْلاَمِ سُنَّةً حَسَنَةً، فَلَهُ أَجْرُهَا…) إلى ءاخره، فيه الحث على الابتداء بالخيرات، وسن السنن الحسنات، والتحذير من اختراع الأباطيل والمستقبحات.

👈 وقال أبو حامد الغزالي رحمه الله في كتابه إحياء علوم الدين، كتاب ءاداب الأكل ج2/3 ما نصه:

وما يقال إنه أبدع بعد رسول الله صلى الله عليه وسلم فليس كل ما أبدع منهيا بل المنهي بدعة تضاد سنة ثابتة وترفع أمرا من الشرع مع بقاء علته بل الإبداع قد يجب في بعض الأحوال إذا تغيرت الأسباب.

👈 وقال النووى فى شرحه على صحيح مسلم رحمهما الله 

قوله صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ (وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ) هذا عامٌّ مخصوص، والمراد غالب البدع.

👈 ابن الحاج المالكي،  قال: "فكان يجب أن نزداد يوم الاثنين الثاني عشر في ربيع الأول من العبادات والخير شكرا للمولى على ما أولانا من هذه النعم العظيمة وأعظمها ميلاد المصطفى صلى الله عليه وآله وسلم(مدخل).

👈 ابن الجوزي،  قال عن المولد النبوي: "من خواصه أنه أمان في ذلك العام وبشرى عاجلة بنيل البغية والمرام(السيرة الحلبية). 

 👈 الحافظ ابن حجر العسقلاني،  ;قال الحافظ السيوطي: "وقد سئل شيخ الإسلام حافظ العصر أبو الفضل ابن حجر عن عمل المولد فأجاب بما نصه: أصل عمل المولد بدعة لم تنقل عن السلف الصالح من القرون الثلاثة، ولكنها مع ذلك اشتملت على محاسن وضدها، فمن تحرى في عملها المحاسن وتجنب ضدها كانت بدعة حسنة، وقد ظهر لي تخريجها على أصل ثابت، وهو ما ثبت في الصحيحين من أن النبي صلى الله عليه وآله وسلم قدم المدينة فوجد اليهود يصومون يوم عاشوراء فسألهم، فقالوا: هو يوم أغرق الله فيه فرعون، ونجى موسى، فنحن نصومه شكرا لله، فيستفاد منه فعل الشكر لله على ما من به في يوم معين من إسداء نعمة، أو دفع نقمة.. إلى أن قال : وأي نعمة أعظم من نعمة بروز هذا النبي.. نبي الرحمة في ذلك اليوم، فهذا ما يتعلق بأصل عمله، وأما ما يعمل فيه: فينبغي أن يقتصر فيه على ما يفهم الشكر لله تعالى من نحو ما تقدم من التلاوة والإطعام والصدقة وإنشاد شيء من المدائح النبوية والزهدية المحركة للقلوب إلى فعل الخير والعمل للآخرة(حسن المقصد في عمل المولد، تأليف: جلال الدين السيوطي، ص10).

👈 الحافظ عبد الرحيم العراقي، حيث قال: "إن اتخاذ الوليمة وإطعام الطعام مستحب في كل وقت فكيف إذا انضم إلى ذلك الفرح والسرور بظهورنوررسول الله في هذا الشهر الشريف ولا يلزم من كونه بدعة كونه مكروها فكم من بدعة مستحبة قد تكون واجبة(شرح المواهب).

👈 الامام أبو شامة (شيخ النووي) رحمهما الله حيث قال: "ومن أحسن ما ابتدع في زماننا ما يُفعل كل عام في اليوم الموافق لمولده صلى الله عليه وآله وسلم من الصدقات، والمعروف، وإظهار الزينة والسرور، فإن ذلك مشعرٌ بمحبته صلى الله عليه وآله وسلم وتعظيمه في قلب فاعل ذلك وشكراً لله تعالى على ما منّ به من إيجاد رسوله الذي أرسله رحمة للعالمين"

( الباعث على إنكار البدع والحوادث، تأليف: أبو شامة، ص13).

👈 الامام أحمد القسطلاني (شارح البخاري)، حيث قال: "فرحم الله امرءا اتخذ ليالي شهر مولده المبارك أعيادا، ليكون أشد علة على من في قلبه مرض وإعياء داء"

(مواهب اللدنية).

👈 وقد الف العلماء من غابر الزمان الى الآن مئلفات كثير لبيان فضل مولد رسول الله صل الله عليه وسلم:-

ومن بعضها.......👇👇👇👇👇👇

١ - الحافظ عبد الرحيم العراقي: توفي 808 هـ، له مولد باسم "المورد الهني في المولد السني".

٢ - الحافظ ابن كثير: توفي 774 هـ، وله مولد طبع بتحقيق صلاح الدين المنجد.

٣ - الحافظ السخاوي: توفي 902 هـ، وله مولد باسم "الفخر العلوي في المولد النبوي".

٤ - الحافظ ابن الجوزي: توفي 597 هـ، وله مولد باسم "العروس"، وقد طبع في مصر.

٥ - الحافظ أبو الخطاب عمر بن علي بن محمد المعروف بابن دحية الكلبي: توفي 633 هـ، وله مولد باسم "التنوير في مولد البشير النذير".

٦ - شمس الدين ابن ناصر الدين الدمشقي: توفي 842 هـ، وله مولد باسم "المورد الصاوي في مولد الهادي" وكذلك "جامع الآثار في مولد المختار" و"اللفظ الرائق في مولد خير الخلائق".

٧ - الشيخ ملا علي القاري: توفي 1014 هـ، وله مولد باسم "المورد الروي في المولد النبوي" وهو مطبوع

٨ - الحافظ شمس الدين ابن الجزري: توفي 660 هـ، إمام القراء، وله مولد باسم "عرف التعريف بالمولد الشريف".

علي زين العابدين السمهودي: توفي 911 هـ، وله مولد اسمه "الموارد الهنية في مولد خير البرية".

٩ - الحافظ محمد الشيباني المعروف بابن الديبع: توفي 944 هـ.

١٠ - خاتم المحققين، الامام ابن حجر الهيتمي: توفي 974 هـ، وله مولد باسم "إتمام النعمة على العالم بمولد سيد ولد آدم".

١١ - الامام خطيب الشربيني: توفي 1014 هـ، وله مولد باسم "المولد الروي في المولد النبوي".

١٢ - المحدث جعفر بن حسن البرزنجي: توفي 1177 هـ، وله مولد باسم "عقد الجوهر في مولد النبي الأزهر"، وهو من أكثر الموالد انتشارًا في البلاد الإسلامية.

١٣ -أبو البركات أحمد الدردير: توفي 1201 هـ، وله مولد مطبوع في مصر.

١٤ - عبد الهادي نجا الأيباري المصري: توفي 1305 هـ، وله مولد مخطوط.

١٥ - الشيخ يوسف النبهاني: توفي 1350 هـ، وله مولد باسم "جواهر النظم البديع في مولد الشفيع"، طبع في بيروت.

عمر بن حفيظ: وله مولد باسم "الضياء اللامع بذكر مولد النبي الشافع".

١٦ - نوح القضاة: مفتي الأردن سابقًا: وله مولد باسم "مولد الهادي "، طبع في الأردن.

المولد العثماني. المسمى الأسرارالربانية تأليف الإمام السيد محمد عثمان المرغني (المتوفي عام 1343 هـ).

وقد خالف فيه من أئمة الاسلام تاج الدين الفاكهاني رحمة الله عليه حيث قال: "لا أعلم لهذا المولد أصلا في كتاب ولا سنّة ولا ينقل عمله عن أحد من علماء الأمة الذين هم القدوة في الدين المتمسّكون بآثار المتقدمين

وقد اجاب جلال الدين السيوطى رحمه الله فى رسالته التى صنفه لجواب الإمام الفاكهانى ولكن وليس ينكر إنكار الوهابية ولكن وهو يقول 'لا اعلم' ولكن لم يقل ليس له اصل.....

      ------------🌹🌹🌹---------------

ബിദ്അത്ത് എന്ത് ?പുത്തൻ വാദം (ഭാഗം - 1 )

 الفوائد الفضفرية

പുത്തൻ വാദം (ഭാഗം - 1 )

- July 26, 2022

പുത്തൻ വാദം

(ഭാഗം - 1 ) 

🌱☘️🌷🌾🌿🌻🍃🌳🌸🌴🌷🍀🏵️🌳🌺🪴🥀 

'ബിദ്അത്'- ഇതിനെ നിർവ്വചിക്കുന്നതിൽ ചിലർക്ക് അൽപം ധാരണാ പിശകുകൾ വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ഭാഷാപരമായി 'മുമ്പ് ഇല്ലാത്തത് ' എന്ന് ലളിതമായി പറയാമെങ്കിലും സാങ്കേതികമായി ചില വിശദീകരണങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്, പറയാം. 

തിരുനബി (സ്വ) തങ്ങളുടെ കാലത്തില്ലാത്ത എല്ലാം ബിദ്അതാണ്. പക്ഷെ, ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തത് എന്ന അർത്ഥത്തിനല്ല ആ പ്രയോഗമുള്ളത്.   അങ്ങനെ വരണമെങ്കിൽ إجماع കൊണ്ട് സ്ഥിരപ്പെട്ടതിനോടോ, മദ്ഹബിന്റെ ഉസ്വൂല് - ഖവാഇദിനോടോ എതിരായ കാര്യമായിരിക്കണം. അപ്പോൾ മാത്രമാണ് നിഷിദ്ധമായ ബിദ്അതാവുക. ബിദ്അത് കാരണമായി أهل السنة والجماعة യിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോയവനായി വിധി എഴുതണമെങ്കിൽ, إجماع കൊണ്ട് സ്ഥിരപ്പെട്ട കാര്യത്തെ നിഷേധിക്കുക തന്നെ ചെയ്യണം. കർമ്മശാസ്ത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് 'ബിദ്അത്' എന്ന് പറയുന്നതിൽ മറ്റൊരു സങ്കൽപമാണുള്ളത്.  ശാഫിഈ മദ്ഹബനുസരിച്ച് വുളൂഅ് ചെയ്യുമ്പോൾ مسح الرقبة സുന്നത്തില്ല - എന്ന് പറഞ്ഞിടത്ത് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് ബിദ്അതാണെന്ന് കൂടി ഇമാം നവവി (റ) പറഞ്ഞത് കാണാം. 

ﻭﻻ ﻳﺴﻦ ﻣﺴﺢ اﻟﺮﻗﺒﺔ ﺇﺫ ﻟﻢ ﻳﺜﺒﺖ ﻓﻴﻪ ﺷﻲء ﻗﺎﻝ اﻟﻨﻮﻭﻱ: ﺑﻞ ﻫﻮ ﺑﺪﻋﺔ. اه 

(فتح المعين- ص: ١٨) 

ഇവിടെ പറഞ്ഞ ബിദ്അതിനർത്ഥം മുമ്പ് പറഞ്ഞ പോലെ, ആ കാര്യം ചെയ്തവൻ أهل السنة യിൽ നിന്ന് പുറത്ത് പോകും എന്നല്ല. കാരണം ഹനഫീ മദ്ഹബിൽ مسح الرقبة സുന്നത്താണ്. അവരും أهل السنة യിൽ പെട്ടവരാണല്ലോ. അപ്പോൾ ബിദ്അതാണെന്ന് പറയുന്നതിനർത്ഥം - നമ്മുടെ മദ്ഹബനുസരിച്ച് സുന്നത്താണെന്ന ഹുക്മ് സ്ഥിരപ്പെടുന്നതിനുള്ള دليل ഇല്ല എന്നാണ്. 

ഇനി ബിദ്അത് ആകലോടു കൂടെ നല്ലകാര്യമാവുന്നതുമുണ്ട്. തിരുനബി (സ്വ) തങ്ങളുടെ വഫാതിന് ശേഷം നടന്ന ഖുർആൻ ക്രോഡീകരണവും തറാവീഹ് നിസ്കാരം ഒരു ഇമാമിന്റെ കീഴിൽ നടത്തിയതും ഇതിനുദാഹരണമാണ്. ഖലീഫാ ഉമർ (റ) വിന്റെ ഇതു സംബന്ധിച്ച نِعْمَ البِدْعَةُ هَذِهِ എന്ന വാക്ക് പ്രസിദ്ധമാണല്ലോ. (സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി-2010). 

അപ്പോൾ ബിദ്അതിൽ പല ഇനങ്ങളുണ്ട്. അതിൽ അപകടകരമായത് أهل السنة യിൽ നിന്ന് പുറത്ത് പോകുന്ന ബിദ്അതാണ്. ഇതിനെ സംബന്ധിച്ചാണ് സാധാരണയിൽ  'ബിദ്അത്' എന്ന് പ്രയോഗിക്കുന്നതും. ഈ അപകടം مجمعٌ عليه ആയ കാര്യത്തെ നിഷേധിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ഉണ്ടാവുക എന്നതാണ് ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്.

ഇമാം കുർദീ (റ) മുബ്തദിഇനെ നിർവ്വചിച്ചത് കാണുക: 

والمبتدع من يعتقد ما أجمع أهل السنة على خلافه. اه

(الحواشي المدنية: ٢/٤٠). 

അഹ്‌ലുസ്സുന്ന: ഏകോപിച്ച കാര്യത്തിനെതിരിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവനാണ് മുബ്തദിഅ്. 

എന്താണ് إجماع.? 

ഇസ്‌ലാം ദീനിനെ വിശദീകരിക്കുന്നതിൽ മുജ്തഹിദുകൾക്ക് പ്രധാനമായും നാല് പ്രമാണങ്ങളാണുള്ളത് : ഖുർആൻ, ഹദീസ്, ഇജ്മാഅ്, ഖിയാസ്. ഇതിന് പുറമെ ഇസ്തിഹ്സാൻ, ഇസ്തിസ്വ് ഹാബ് തുടങ്ങി വേറെയും പ്രമാണരീതികൾ ഇവർക്കിടയിലുണ്ടെങ്കിലും അവയെല്ലാം ഖണ്ഡിതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നതല്ല. മുഖ്യമായ നാലെണ്ണത്തിൽ ഖുർആനിനും ഹദീസിനും അതിന്റേതായ മഹത്വം നിലനിൽക്കലോടു കൂടെ إجماع നാണ് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നത്. ഇക്കാര്യം ഇമാം താജുദ്ദീനുസ്സുബ്കീ (റ) പറയുന്നുണ്ട്:

(و)-يرجّح- (الإجماع على النص) لأنه يؤمن فيه النسخ بخلاف النص. اه 

(جمع الجوامع: ٢/٣٧٢) 

ഇജ്മാഅ്, നസ്ഖ് ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല എന്നതാണ് കാരണം. എന്നല്ല, ഖുർആൻ ഖുർആനാണെന്ന് സ്ഥിരപ്പെടുന്നതും  'ഇജ്മാഅ്' എന്ന പ്രമാണം കൊണ്ടാണല്ലോ. ഇങ്ങനെ തെളിവായി കണക്കാക്കുന്നതിൽ نص നേക്കാളും സ്ഥാനമുണ്ടായതിനാൽ തന്നെയാണ് ഫുഖഹാഇന്റെ ഇബാറ: കളിലെല്ലാം 

والأصل قبل الإجماع قوله تعالى

എന്ന പ്രയോഗം കാണുന്നത്. 

'ഇജ്മാഅ്' - എന്നാൽ ഒരു കാലഘട്ടത്തിലെ മുജ്തഹിദുകളായ ഇമാമുകളെല്ലാം ഒരു കാര്യത്തിൽ ഏകോപിക്കുക എന്നാണ്. ആ കാര്യത്തെ കുറിച്ച് കിതാബുകളിൽ مجمعٌ عليه എന്നും പറയും. ഉദാഹരണമായി, നിസ്കാരത്തിൽ കൈ കെട്ടുകയാണെങ്കിൽ അത് നെഞ്ചിന് താഴെയായിരിക്കണം എന്നതിൽ പ്രസ്തുത ഏകോപനമുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. (കെട്ടുകയാണെങ്കിൽ - എന്ന് പറഞ്ഞത്, മാലികീ മദ്ഹബിലെ വീക്ഷണത്തെ കൂടി പരിഗണിച്ചതിനാലാണ്. തക്ബീർ ചൊല്ലിയിട്ട് രണ്ട് കൈകളും താഴ്ത്തിയിട്ട് - إرسال ആണ് വേണ്ടതെന്നും അവരുടെ മദ്ഹബിലുണ്ട് )

പൊക്കിളിന് മീതെയായിരിക്കണം എന്നതിൽ ഈ ഏകോപനമില്ല. ഹനഫീ മദ്ഹബിൽ പൊക്കിളിന് താഴെയാണ്. എന്നാലും നെഞ്ചിന് താഴെയായിരിക്കണം എന്ന് അവരും പറയുന്നുണ്ടല്ലോ. അപ്പോൾ നെഞ്ചിന് മീതെ കൈ കെട്ടുന്നത് إجماع ന് വിരുദ്ധമായതും അങ്ങനെ ആകാമെന്ന് വിശ്വസിച്ചാൽ അവൻ أهل السنة യിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോവുന്ന مبتدع ഉം ആയിത്തീരും. അപ്പോൾ നെഞ്ചിന് മുകളിലായിരിക്കണം എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഹദീസുകളെ ഈ إجماع നോട് യോജിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വ്യാഖാനിച്ച് മനസ്സിലാക്കണം. 'ഇജ്മാഅ്' ഒരിക്കലും പിഴക്കില്ല എന്നതാണ് ഇതിനു കാരണം.

قال رسول الله صلى الله تعالى عليه وسلم: ان الله لا يجمع أمتي على ضلالة. رواه الترمذي (رقم الحديث: ٢١٦٧). 

തറാവീഹ് നിസ്കാരത്തിലും ഇത് തന്നെയാണ് കാര്യം. അത് ഇരുപത് റക്അത് ഉണ്ട് എന്നതിൽ ഈ സമവായമുണ്ട്. (ഇരുപതേ ഉള്ളൂ എന്നല്ല. കാരണം, മാലികീ മദ്ഹബിൽ 36 റക്അത് നിസ്കരിക്കുന്ന രൂപവും ഉണ്ടല്ലോ.) ഇരുപതിൽ താഴെ എത്ര നിസ്കരിച്ചാലും അതിന്റെ പ്രതിഫലം നൽകപ്പെടുമെങ്കിലും ഇരുപത് ഇല്ല എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നിടത്താണ് നിഷിദ്ധമുള്ളതും ബിദ്അത് വരുന്നതും. 

'ഇജ്മാഅ്' സ്ഥിരപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ, ആ തലമുറ ഒന്നടങ്കം വിശ്വസിച്ച് ചെയ്ത് പോരുന്ന കാര്യമായി അത് മാറുമല്ലോ. അവരോട് തുടർന്ന് ശേഷമുള്ള തലമുറകളെല്ലാം അങ്ങനെ തന്നെ. അപ്പോൾ مجمعٌ عليه ആയ കാര്യത്തെ നിഷേധിക്കുന്ന മുബ്തദിഉകൾ ഒരു തലമുറയെ മുഴുവൻ നിഷേധിക്കുകയും കളവാക്കുകയും ചെയ്യുകയാണ്. ഇതിലൂടെ, പാരമ്പര്യമായി മാത്രം കിട്ടേണ്ട ഇസ്‌ലാമിക വിശ്വാസ- കർമ്മ കാര്യങ്ങളിൽ ഇവർക്ക് യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാതാവുകയുമാണ് ചെയ്യുന്നത്. കഷ്ടം ! 

ഇമാം കുർദീ(റ) യെ മുകളിൽ ഉദ്ധരിച്ചല്ലോ. ഇത് മറ്റു ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും കാണാം. ഈ വിശദീകരണം - مجمعٌ عليه യെ നിഷേധിക്കുമ്പോഴാണ് مبتدع ആവുക എന്നതിന്റെ ഉത്‌ഭവം, പ്രധാനമായും معتزلة നെ വിശദീകരിച്ചിടത്ത് നിന്നാണ് കാണുന്നത്. ഇമാം തഫ്താസാനീ (റ) പറയുന്നു: 

لأنهم- أي المعتزلة- أول فرقة أسّسوا قواعد الخلاف، لِمَا ورد به ظاهر السنة وجرى عليه جماعة الصحابة رضوان الله عليهم أجمعين. اه

(شرح العقائد- ص: ١٢) 

സ്വഹാബതിന്റെ ഏകോപനമുണ്ടായ കാര്യത്തിനെതിരിൽ അവർ നിലകൊണ്ടതാണ് അവരുടെ പ്രശ്നമായിട്ട് പറഞ്ഞത്. 

സ്വഹാബതിന്റെ إجماع ന് എതിര് നിൽക്കൽ മാത്രമാണ് പ്രശ്നമെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല. الظاهرية അങ്ങനെ വാദിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അത് പിഴച്ച വാദമാണെന്ന് ഇമാം താജുദ്ദീൻ അസ്സുബ്കീ (റ) വ്യക്തമാക്കിയതാണ്: 

وأنه لا يختص بالصحابة وخالف الظاهرية. اه 

(جمع الجوامع: ٢/١٧٨). 

മുഅ്തസിലതിന്റെ കാര്യത്തിൽ അവരുടെ എതിർപ്പ് സ്വഹാബതിന്റെ إجماع നെതിരായിരിക്കുമല്ലോ ഉണ്ടാവുക. കാരണം താബിഈ പ്രമുഖനായ ഹസ്വനുൽ ബസ്വരീ (റ) വിന്റെ ശിഷ്യനാണല്ലോ ഇവരുടെ തലവൻ - വാസ്വിലു ബ്നു അത്വാഅ്. അപ്പോൾ താബിഉകളുടെ കാലത്തുള്ള ഇയാളുടെ മുൻതലമുറ സ്വഹാബത് തന്നെ. അത് കൊണ്ടാണ് ശറഹുൽ അഖാഇദിൽ جماعة الصحابة എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞ് നിർത്തിയത്.

ഇതേ പ്രകാരം വ്യാഖ്യാനിക്കേണ്ടതാണ് താബിഇയ്യായ മുജാഹിദ് (റ) വിന്റെ അഹ്‌ലുസ്സുന്ന: യെ വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള വാക്ക്: 

فعلى المؤمن اتباع السنة والجماعة ، فالسنة ما سنه رسول الله - صلى الله عليه وسلم - والجماعة ما اتفق عليه أصحاب رسول الله - صلى الله عليه وسلم وجرى عليه الصحابة. اه

(غنية: ١/١٦٥) 

അതിനാൽ ഈ ഉദ്ധരണിയും الظاهرية ന്റെ വാദത്തിന് സഹായകമല്ല. 

ഇമാം ശാഫിഈ (റ) ബിദ്അതിനെ നിർവ്വചിച്ചത് ഇങ്ങനെയാണ് : 

قال الإمام الشافعي رضي الله عنه:

المحدثات من الأمور ضربان أحدهما ما أحدث يخالف كتابا أو سنة أو أثرا أو إجماعا فهذه البدعة الضلالة، والثاني ما أحدث من الخير لا خلاف فيه لواحد من هذا فهذه محدثة غير مذمومة.

رواه البيهقي في مناقب الشافعي(١/٤٦٩)

وذكره الحافظ ابن حجر في فتح الباري 

ഇതിൽ مجمعٌ عليه യെ നിഷേധിക്കുക എന്നതിന് പുറമെ ഖുർആനിനോട് എതിരായാലും ഹദീസിൽ വന്നതിനോട് എതിരായാലും, എല്ലാം ബിദ്അത് വരുമെന്ന് പറയുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ ഇത് കർമ്മശാസ്ത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതിനെയും ഉൾക്കൊള്ളിക്കുന്ന വ്യാപകാർത്ഥത്തിലുള്ള നിർവ്വചനമാണ്. വാജിബ്, സുന്നത്ത് , ഹറാം, കറാഹത് , മുബാഹ് തുടങ്ങിയ പഞ്ചവിധികളിലേക്ക് ബിദ്അതിനെ ഓഹരി ചെയ്തു കൊണ്ടുള്ള പിൽക്കാല ഇമാമുകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തിൽ നിന്നും ഇത് വ്യക്തമാണ്. 

وقال العز بن عبد السلام: البدعة منقسمة إلى واجبة ومحرّمة ومندوبة ومكروهة ومباحة ثم قال: والطريق في ذلك أن تُعرض البدعة على قواعد الشريعة، فإن دخلت في قواعد الإيجاب فهي واجبة، أو في قواعد التحريم فهي محرمة، أو الندب فمندوبة، أو المكروه فمكروهة، أو المباح فمباحة. انتهى 

(قواعد الأحكام: ٢/١٧٢). 

ഇമാം നവവി (റ) (وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ) എന്ന ഹദീസ് വ്യാഖ്യാനിച്ചു കൊണ്ട് شرح مسلم ലും ഇത് പറയുന്നുണ്ട്. അപ്പോൾ ഇമാം ശാഫിഈ(റ), ബിദ്അതിനെ വിശദീകരിച്ചത് വ്യാപകാർത്ഥത്തിലാണെന്നും അതിൽ مجمعٌ عليه ആയതിനെ നിഷേധിക്കുക എന്ന ഒരൊറ്റ പോയിന്റിൽ മാത്രമാണ് أهل السنة യിൽ നിന്ന് പുറത്തു പോകുന്ന ബിദ്അത് വരുന്നത് എന്നും മറ്റു ഗ്രന്ഥങ്ങളെല്ലാം പരിശോധിച്ചാൽ വ്യക്തമാകുന്നതാണ്.

ഒരു കാര്യത്തിൽ إجماع വരുന്നതോടെ അത് വിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഗമായി- എന്നതും അടിവരയിടേണ്ടതാണ്. مجمعٌ عليه ക്ക് എതിരിലുള്ള പ്രവർത്തനത്തേക്കാൾ ഭീകരമാണ് അതിനെ നിഷേധിച്ചു കൊണ്ടുള്ള വിശ്വാസം. അതായത് مجمعٌ عليه ആയതിന്റെ എതിരിൽ വിശ്വസിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് അവൻ مبتدع ആവുക. മേലുദ്ദരിച്ച ഇമാം കുർദി(റ) യുടെ വാക്കിൽ നിന്നും ഇത് സുതരാം വ്യക്തമാണ്. മിൻഹാജിലെ 'ബിസ്മി' ഫാതിഹ:യിൽ പെട്ടതാണെന്ന് പറഞ്ഞിടത്ത് വ്യാഖ്യാതാക്കൾ عَمَلًا എന്ന് പറഞ്ഞത് കാണാം. 

( والبسملة منها)... عملا. اه

(شرح المحلي: ١/١٤٨) 

അത് -'ബിസ്മി' ഫാതിഹ:യുടെ ഭാഗമാണെന്നത് വിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഗമല്ല എന്നാണ് അതിന്റെ പൊരുൾ. അതിൽ മുൻകാലത്തുള്ളവരുടെ ഏകോപനമില്ല എന്നതാണ് കാരണം. ഖൽയൂബി ഇതിലേക്ക് സൂചിപ്പിച്ചത് കാണാം: 

(قوله عملا ) أي من حيث العمل، فلا يجب اعتقاد أنها من الفاتحة....لعدم تواترها. اه

(حاشية القليوبي: ١/١٤٨) 

ബിദ്അതിന്റെ ഗൗരവം ! 

ഒരു കാര്യത്തിൽ إجماع ഉണ്ടാകലോടു കൂടെ, അത് ضروري ഉം കൂടെ ആണെങ്കിൽ, അത് നിഷേധിച്ചാൽ കുഫ്റ് വരും. ضروري ഇല്ലാത്തതാണെങ്കിൽ بدعة ഉം. എന്നാൽ രണ്ട് രൂപത്തിലും കുഫ്റ് വരുമെന്ന് جوهرة التوحيد ൽ പറഞ്ഞത് പ്രബലമല്ല. 

ومن لمعلومٍ ضرورةً جَحَد # مِن دِينِنا يُقْتَلُ كُفْرًا ليس حدّ

ومثل هذا مَن نَفَى لِمُجْمعٍ # أو استباح كالزِّنى فَلْتَسْمعِ. اه 

(جوهرة التوحيد). 

ഇതിനെ വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ട് ഇബ്റാഹീം അൽ- ബാജൂരീ പറയുന്നു: 

وظاهر كلام الناظم أن من نفى مجمعا عليه يكفر وإن لم يكن معلوما من الدين بالضرورة... وهو ضعيف وإن جزم به الناظم، والراجح أنه لا يكفر من نفى المجمع عليه إلا إذا كان معلوما من الدين بالضرورة. اه

(شرح الباجوري- ص:٣٢٤) 

ഈ അഭിപ്രായാന്തരം ഇബ്നു ഹജർ (റ) തുഹ്ഫ:യിൽ സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് : 

ﻭاﻟﺠﻮاﺏ ﺑﺄﻧﺎ ﻟﻢ ﻧﻜﻔﺮﻩ ﻹﻧﻜﺎﺭ اﻟﻤﺠﻤﻊ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻞ ﻟﻜﻮﻧﻪ ﺿﺮﻭﺭﻳﺎ ﻻ ﻳﺘﺄﺗﻰ ﺇﻻ ﻋﻠﻰ اﻟﻤﻌﺘﻤﺪ ﺃﻧﻪ ﻻ ﺑﺪ ﻓﻲ اﻟﺘﻜﻔﻴﺮ ﻣﻦ ﻛﻮﻧﻪ ﺿﺮﻭﺭﻳﺎ. اه 

(تحفة: ٩/١٦٧) 

അപ്പോൾ مجمعٌ عليه യെ നിഷേധിച്ചാൽ بدعة വരുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല. എന്നല്ല, കുഫ്റ് വരും എന്ന് വരെ പറഞ്ഞവരുണ്ട്. معاذ الله. 

റബ്ബ് സ്വാലിഹീങ്ങളോടു കൂടെ ചേർത്തട്ടെ - ആമീൻ.

( തുടരും - إن شاء الله )

✍️ അഷ്റഫ് സഖാഫി പള്ളിപ്പുറം 

( തയ്യാറാക്കിയത്: 

അബൂ ഹസന: ഊരകം)

💫

الفوائد الفضفرية

എല്ലാ ബിദ്അഅത്തുകളും നരകത്തിൽ എന്നതിെന്റെ അർഥംന

 

പുത്തൻ വാദിക്ക് സലാം െല്ലسلام المبتدع,

 

നബിദിനം:റബിഉൽ അവ്വലിലും മറ്റും മൗലിദ് സംഘടിപ്പിക്കൽ പുണ്യമാണ് ഫത്ഹുൽ മുഈനിന്റെ വിവരണം ഇആനത്തുത്വാലിബീൻ

 അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=

Aslam kamil saquafi parappanangadi

📚🔎___________________🔍📚

﷽​​

ﷺ

*റബിഉൽ അവ്വലിലും മറ്റും മൗലിദ് സംഘടിപ്പിക്കൽ പുണ്യമാണ് ഫത്ഹുൽ മുഈനിന്റെ വ്യാഖ്യാനം ഇആനത്തുത്വാലിബീൻ*

(فائدة) في فتاوى الحافظ السيوطي في باب الوليمة (سئل) عن عمل المولد النبوي في شهر ربيع الأول ما حكمه من حيث الشرع؟ وهل هو محمود أو مذموم؟ وهل يثاب فاعله أو لا؟ قال: (والجواب) عندي أن أصل عمل المولد الذي

هو اجتماع الناس وقراءة ما تيسر من القرآن ورواية الأخبار الواردة في مبدأ أمر النبي - صلى الله عليه وسلم - وما وقع في مولده من الآيات ثم يمد لهم سماط يأكلونه وينصرفون من غير زيادة على ذلك من البدع الحسنة التي يثاب عليها صاحبها لما فيه من تعظيم قدر النبي - صلى الله عليه وسلم - وإظهار الفرح والاستبشار بمولده الشريف.

وقد بسط الكلام على ذلك شيخ الإسلام ببلد الله الحرام مولانا وأستاذنا العارف بربه المنان سيدنا أحمد بن زيني دحلان في سيرته النبوية، ولا بأس بإيراده هنا، فأقول: قال رضي الله عنه ومتعنا والمسلمين بحياته.

(فائدة) جرت العادة أن الناس إذا سمعوا ذكر وضعه - صلى الله عليه وسلم - يقومون تعظيما له - صلى الله عليه وسلم - وهذا القيام مستحسن لما فيه من تعظيم النبي - صلى الله عليه وسلم -، وقد فعل ذلك كثير من علماء الأمة الذين يقتدى بهم.

قال الحلبي في السيرة فقد حكى بعضهم أن الإمام السبكي اجتمع عنده كثير من علماء عصره فأنشد منشده قول الصرصري في مدحه - صلى الله عليه وسلم -: قليل لمدح المصطفى الخط بالذهب على ورق من خط أحسن من كتب وأن تنهض الأشراف عند سماعه قياما صفوفا أو جثيا على الركب فعند ذلك قام الإمام السبكي وجميع من بالمجلس، فحصل أنس كبير في ذلك المجلس وعمل المولد.

واجتماع الناس له كذلك مستحسن.

قال الإمام أبو شامة شيخ النووي: ومن أحسن ما ابتدع في زماننا ما يفعل كل عام في اليوم الموافق ليوم مولده - صلى الله عليه وسلم - من الصدقات والمعروف، وإظهار الزينة والسرور، فإن ذلك - مع ما فيه من الإحسان للفقراء - مشعر بمحبة النبي - صلى الله عليه وسلم - وتعظيمه في قلب فاعل ذلك وشكر الله تعالى على ما من به من إيجاد رسول الله - صلى الله عليه وسلم - الذي أرسله رحمة للعالمين.

قال السخاوي: إن عمل المولد حدث بعد القرون الثلاثة ثم لا زال أهل الإسلام من سائر الأقطار والمدن الكبار يعملون المولد، ويتصدقون في لياليه بأنواع الصدقات، ويعتنون بقراءة مولده الكريم، ويظهر عليهم من

بركاته كل فضل عميم.

وقال ابن الجوزي: من خواصه أنه أمان في ذلك العام، وبشرى عاجلة بنيل البغية والمرام، وأول من أحدثه من الملوك الملك المظفر أبو سعيد صاحب أربل، وألف له الحافظ ابن دحية تأليفا سماه التنوير في مولد البشير النذير، فأجازه الملك المظفر بألف دينار وصنع الملك المظفر المولد، وكان يعمله في ربيع الأول ويحتفل به احتفالا هائلا، وكان شهما شجاعا، بطلا عاقلا، عالما عادلا، وطالت مدته في ملك إلى أن مات وهو محاصر الفرنج بمدينة عكا سنة ثلاثين وستمائة، محمود السيرة والسريرة.

قال سبط ابن الجوزي في مرآة الزمان: (حكى) لي بعض من حضر سماط المظفر في بعض المواليد فذكر أنه عد فيه خمسة آلاف رأس غنم شواء، وعشرة آلاف دجاجة، ومائة ألف زبدية وثلاثين ألف صحن حلوى، وكان يحضر عنده في الموالد أعيان العلماء والصوفية، فيخلع عليهم، ويطلق لهم البخور، وكان يصرف على الموالد ثلاثمائة ألف دينار.

واستنبط الحافظ ابن حجر تخريج عمل المولد على أصل ثابت في السنة، وهو ما في الصحيحين أن النبي - صلى الله عليه وسلم - قدم المدينة فوجد اليهود يصومون يوم عاشوراء، فسألهم، فقالوا هو يوم أغرق الله فيه فرعون، ونجى موسى، ونحن نصومه شكرا.

فقال نحن أولى بموسى منكم وقد جوزي أبو لهب بتخفيف العذاب عنه يوم الإثنين بسبب إعتاقه ثويبة لما بشرته بولادته - صلى الله عليه وسلم -، وأنه يخرج له من بين إصبعيه ماء يشربه كما أخبر بذلك العباس في منام رأى فيه أبا لهب.

ورحم الله القائل، وهو حافظ الشام شمس الدين محمد بن ناصر، حيث قال: إذا كان هذا كافرا جاء ذمه وتبت يداه في الجحيم مخلدا أتى أنه في يوم الإثنين دائما يخفف عنه للسرور بأحمد فما الظن بالعبد الذي كان عمره بأحمد مسرورا ومات موحدا قال الحسن البصري، قدس الله سره: وددت لو كان لي مثل جبل أحد ذهبا لأنفقته على قراءة مولد الرسول.

قال الجنيدي البغدادي رحمه الله: من حضر مولد الرسول وعظم قدره فقد فاز بالإيمان.

قال معروف الكرخي قدس الله سره:

من هيأ لأجل قراءة مولد الرسول طعاما، وجمع إخوانا، وأوقد سراجا، ولبس جديدا، وتعطر وتجمل تعظيما لمولده حشره الله تعالى يوم القيامة مع الفرقة الأولى من النبيين، وكان في أعلى عليين.

ومن قرأ مولد الرسول - صلى الله عليه وسلم - على دراهم مسكوكة فضة كانت أو ذهبا وخلط تلك الدراهم مع دراهم أخر وقعت فيها البركة ولا يفتقر صاحبها ولا تفرغ يده ببركة

مولد الرسول - صلى الله عليه وسلم -.

وقال الإمام اليافعي اليمنى: من جمع لمولد النبي - صلى الله عليه وسلم - إخوانا وهيأ طعاما وأخلى مكانا وعمل إحسانا وصار سببا لقراءة مولد الرسول بعثه الله يوم القيامة مع الصديقين والشهداء والصالحين ويكون في جنات النعيم.

وقال السري السقطي: من قصد موضعا يقرأ فيه مولد النبي - صلى الله عليه وسلم - فقد قصد روضة من رياض الجنة لأنه ما قصد ذلك الموضع إلا لمحبة الرسول.

وقد قال عليه السلام: من أحبني كان معي في الجنة قال سلطان العارفين جلال الدين السيوطي في كتابه الوسائل في شرح الشمائل: ما من بيت أو مسجد أو محلة قرئ فيه مولد النبي - صلى الله عليه وسلم - هلا حفت الملائكة بأهل ذلك المكان وعمهم الله بالرحمة والمطوقون بالنور - يعني جبريل وميكائل وإسرافيل وقربائيل وعينائيل والصافون والحافون والكروبيون - فإنهم يصلون على ما كان سببا لقراءة مولد النبي - صلى الله عليه وسلم - قال: وما من مسلم قرئ في بيته مولد النبي - صلى الله عليه وسلم - إلا رفع الله تعالى القحط والوباء والحرق.

والآفات والبليات والنكبات والبغض والحسد وعين السوء واللصوص عن أهل ذلك البيت، فإذا مات هون الله تعالى عليه جواب منكر ونكير، وكان في مقعد صدق عند مليك مقتدر.

(وحكي) أنه كان في زمان أمير المؤمنين هارون الرشيد شاب في البصرة مسرف على نفسه وكان أهل البلد ينظرون إليه بعين التحقير لأجل أفعاله الخبيثة، غير أنه كان إذا قدم شهر ربيع الأول غسل ثيابه وتعطر وتجمل وعمل وليمة واستقرأ فيها مولد النبي - صلى الله عليه وسلم - ودام على هذا الحال زمانا طويلا، ثم لما مات سمع أهل البلد هاتفا يقول: احضروا يا أهل البصرة واشهدوا جنازة ولي من أولياء الله فإنه عزيز عندي، فحضر أهل البلد جنازته ودفنوه، فرأوه في المنام وهو يرفل في حلل سندس واستبرق، فقيل له بم نلت هذه الفضيلة؟ قال بتعظيم مولد النبي - صلى الله عليه وسلم -.

(وحكي) أنه كان في زمان الخليفة عبد الملك بن مروان شاب حسن الصورة في الشام، وكان يلهو بركوب الخيل فبينما هو ذات يوم على ظهر حصانه إذ أجفل الحصان وحمله في سكك الشام ولم يكن له قدرة على منعه فوقع طريقه على باب الخليفة فصادف ولده ولم يقدر الولد على رد الحصان فصدمه بالفرس وقتله، فوصل الخبر إلى الخليفة فأمر بإحضاره، فلما أن أشرف إليه خطر على باله أن قال إن خلصني الله تعالى من هذه الواقعة أعمل وليمة عظيمة وأستقرئ فيها مولد النبي - صلى الله عليه وسلم - فلما حضر قدامه ونظر إليه ضحك بعدما كان يخنقه الغضب، فقال: يا هذا أتحسن السحر؟ قال لا والله يا أمير المؤمنين.

فقال عفوت عنك، ولكن قل لي ماذا قلت؟ قال: قلت إن خلصني الله تعالى من هذه الواقعة الجسيمة أعمل له وليمة لأجل مولد النبي - صلى الله عليه وسلم -.

فقال الخليفة قد عفوت عنك، وهذه ألف دينار لأجل مولد النبي - صلى الله عليه وسلم -، وأنت في حل من دم ولدي.

فخرج الشاب وعفى عن القصاص وأخذ ألف دينار ببركة مولد النبي - صلى الله عليه وسلم -.

وإنما أطلت

الكلام في ذلك لأجل أن يعتني ويرغب جميع الإخوان، في قراءة مولد سيد ولد عدنان، لأن من لأجله خلقت الأرواح والأجسام، بحق أن يهدى له الروح والمال والطعام.

وفقنا الله وإياكم لقراءة مولد نبيه الكريم على الدوام، وإنفاق المال لأجله في سائر الأوقات والأيام آمين

اعانة الطالبين415/3

Aslam saquafi parappanangadi

നബിദിനം അൽമുർശിദ്