Monday, February 28, 2022

كعب أبن اشرف കഅബ് ബ്നു അശ്ററഫിന്റെ വധം

 


كعب أبن اشرف


وفي سيرة ابن هشام


استنكاره خبر رسولي الرسول بقتل ناس من المشركين



جزء/صفحة:51


                      الجزء                                          1                                          2                                          

مقتل كعب بن الأشرف


[ استنكاره خبر رسولي الرسول بقتل ناس من المشركين ]


قال ابن إسحاق : وكان من حديث كعب بن الأشرف : أنه لما أصيب أصحاب بدر ، وقدم زيد بن حارثة إلى أهل السافلة ، وعبد الله بن رواحة إلى أهل العالية بشيرين ، بعثهما رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى من بالمدينة من المسلمين بفتح الله عز وجل عليه ، وقتل من قتل من المشركين .


كما حدثني عبد الله بن المغيث بن أبي بردة الظفري ، وعبد الله بن أبي بكر بن محمد بن عمرو بن حزم ، وعاصم بن عمر بن قتادة ، وصالح بن أبي أمامة بن سهل ، كل قد حدثني بعض حديثه ، قالوا : قال كعب بن الأشرف ، وكان رجلا من طيئ ، ثم أحد بني نبهان ، وكانت أمه من بني النضير ، حين بلغه الخبر : أحق هذا ؟ أترون محمدا قتل هؤلاء الذين يسمى هذان الرجلان - يعني زيدا وعبد الله بن رواحة - فهؤلاء أشراف العرب وملوك الناس ، والله لئن كان محمد أصاب هؤلاء القوم ، لبطن الأرض خير من ظهرها .


شعره في التحريض على الرسول ]


فلما تيقن عدو الله الخبر ، خرج حتى قدم مكة ، فنزل على المطلب بن أبي وداعة بن ضبيرة السهمي ، وعنده عاتكة بنت أبي العيص بن أمية بن عبد شمس بن عبد مناف ، فأنزلته وأكرمته ، وجعل يحرض على رسول الله [ ص: 52 ] صلى الله عليه وسلم ، وينشد الأشعار ، ويبكي أصحاب القليب من قريش ، الذين أصيبوا ببدر ، فقال :



طحنت رحى بدر لمهلك أهله ولمثل بدر تستهل وتدمع     قتلت سراة الناس حول حياضهم

لا تبعدوا إن الملوك تصرع     كم قد أصيب به من أبيض ماجد

ذي بهجة يأوي إليه الضيع     طلق اليدين إذا الكواكب أخلفت

حمال أثقال يسود ويربع     ويقول أقوام أسر بسخطهم

إن ابن الأشرف ظل كعبا يجزع     صدقوا فليت الأرض ساعة قتلوا

ظلت تسوخ بأهلها وتصدع     صار الذي أثر الحديث بطعنه

أو عاش أعمى مرعشا لا يسمع     نبئت أن بني المغيرة كلهم

خشعوا لقتل أبي الحكيم وجدعوا     وابنا ربيعة عنده ومنبه

ما نال مثل المهلكين وتبع     نبئت أن الحارث بن هشامهم

في الناس يبني الصالحات ويجمع     ليزور يثرب بالجموع وإنما

يحمى على الحسب الكريم الأروع



تشبيب كعب بنساء المسلمين والحيلة في قتله ]


ثم رجع كعب بن الأشرف إلى المدينة فشبب بنساء المسلمين حتى آذاهم . فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم ، كما حدثني عبد الله بن المغيث بن أبي بردة [ ص: 55 ] من لي بابن الأشرف ؟ فقال له محمد بن مسلمة ، أخو بني عبد الأشهل : أنا لك به يا رسول الله ، أنا أقتله ، قال : فافعل إن قدرت على ذلك . فرجع محمد بن مسلمة فمكث ثلاثا لا يأكل ولا يشرب إلا ما يعلق به نفسه ، فذكر ذلك لرسول الله صلى الله عليه وسلم ، فدعاه ، فقال له : لم تركت الطعام والشراب ؟ فقال : يا رسول الله ، قلت لك قولا لا أدري هل أفين لك به أم لا ؟ فقال : إنما عليك الجهد ؛ فقال : يا رسول الله ، إنه لا بد لنا من أن نقول : قال : قولوا ما بدا لكم ، فأنتم في حل من ذلك


فاجتمع في قتله محمد بن مسلمة ، وسلكان بن سلامة بن وقش ، وهو أبو نائلة ، أحد بني عبد الأشهل ، وكان أخا كعب بن الأشرف من الرضاعة ، وعباد بن بشر بن وقش ، أحد بني عبد الأشهل ، والحارث بن أوس بن معاذ ، أحد بني عبد الأشهل ، وأبو عبس بن جبر ، أحد بني حارثة ؛ ثم قدموا إلى عدو الله كعب بن الأشرف ، قبل أن يأتوه ، سلكان بن سلامة ، أبا نائلة ، فجاءه ، فتحدث معه ساعة ، وتناشدوا شعرا ، وكان أبو نائلة يقول الشعر ، ثم قال : ويحك يا ابن الأشرف إني قد جئتك لحاجة أريد ذكرها لك ، فاكتم عني ؛ قال : أفعل ؛ قال : كان قدوم هذا الرجل علينا بلاء من البلاء ، عادتنا به العرب ، ورمتنا عن قوس واحدة ، وقطعت عنا السبل حتى ضاع العيال ، وجهدت الأنفس ، وأصبحنا قد جهدنا وجهد عيالنا .


فقال كعب : أنا ابن الأشرف ، أما والله لقد كنت أخبرك يا ابن سلامة أن الأمر سيصير إلى ما أقول ؛ فقال له سلكان : إني قد أردت أن تبيعنا طعاما ونرهنك ونوثق لك ، ونحسن في ذلك ، فقال : أترهنونني أبناءكم ؟ قال : لقد أردت أن تفضحنا إن معي أصحابا لي على مثل رأيي ، وقد أردت أن آتيك بهم ، فتبيعهم وتحسن في ذلك ، ونرهنك من الحلقة ما فيه وفاء ، وأراد سلكان أن لا ينكر السلاح إذا جاءوا بها ؛ قال : إن في الحلقة لوفاء ؛ قال : فرجع سلكان إلى أصحابه فأخبرهم خبره ، وأمرهم أن يأخذوا السلاح ، ثم ينطلقوا فيجتمعوا إليه ، فاجتمعوا عند رسول الله صلى الله عليه وسلم .


قال ابن هشام : ويقال : أترهنونني نساءكم ؟ قال : كيف نرهنك نساءنا ، وأنت أشب أهل يثرب وأعطوهم ، قال : أترهنونني أبناءكم ؟


قال ابن إسحاق : فحدثني ثور بن زيد ، عن عكرمة ، عن ابن عباس . قال [ ص: 56 ] مشى معهم رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى بقيع الغرقد ، ثم وجههم ، فقال : انطلقوا على اسم الله ؛ اللهم أعنهم ثم رجع رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى بيته ، وهو في ليلة مقمرة ، وأقبلوا حتى انتهوا إلى حصنه ، فهتف به أبو نائلة ، وكان حديث عهد بعرس ، فوثب في ملحفته ، فأخذت امرأته بناحيتها ، وقالت : إنك امرؤ محارب ، وإن أصحاب الحرب لا ينزلون في هذه الساعة ؛ قال : إنه أبو نائلة ، لو وجدني نائما لما أيقظني ؛ فقالت : والله إني لأعرف في صوته الشر ؛ قال : يقول لها كعب : لو يدعى الفتى لطعنة لأجاب . فنزل فتحدث معهم ساعة ، وتحدثوا معه ، ثم قال : هل لك يا ابن الأشرف أن تتماشى إلى شعب العجوز ، فنتحدث به بقية ليلتنا هذه ؟ قال : إن شئتم . فخرجوا يتماشون ، فمشوا ساعة ، ثم إن أبا نائلة شام يده في فود رأسه ، ثم شم يده فقال : ما رأيت كالليلة طيبا أعطر قط ، ثم مشى ساعة ، ثم عاد لمثلها حتى اطمأن ، ثم مشى ساعة ، ثم عاد لمثلها ، فأخذ بفود رأسه ، ثم قال : اضربوا عدو الله ، فضربوه ، فاختلفت عليه أسيافهم ، فلم تغن شيئا .


قال محمد بن مسلمة : فذكرت مغولا في سيفي ، حين رأيت أسيافنا لا تغني شيئا ، فأخذته ، وقد صاح عدو الله صيحة لم يبق حولنا حصن إلا وقد أوقدت عليه نار قال : فوضعته في ثنته ثم تحاملت عليه حتى بلغت عانته فوقع عدو الله ، وقد أصيب الحارث بن أوس بن معاذ ، فجرح في رأسه أو في رجله ، أصابه بعض أسيافنا . قال : فخرجنا حتى سلكنا على بني أمية بن زيد ، [ ص: 57 ] ثم على بني قريظة ، ثم على بعاث حتى أسندنا في حرة العريض ، وقد أبطأ علينا صاحبنا الحارث بن أوس ، ونزفه الدم ، فوقفنا له ساعة ، ثم أتانا يتبع آثارنا . قال : فاحتملناه فجئنا به رسول الله صلى الله عليه وسلم آخر الليل ، وهو قائم يصلي ، فسلمنا عليه ، فخرج إلينا . فأخبرناه بقتل عدو الله ، وتفل على جرح صاحبنا ، فرجع ورجعنا إلى أهلنا فأصبحنا وقد خافت يهود لوقعتنا بعدو الله ، فليس بها يهودي إلا وهو يخاف على نفسه .




وفي تاريخ الطبري



قال أبو جعفر) وفى هذه السنة سرى النبي صلى الله عليه وسلم سرية إلى كعب بن الأشرف فزعم الواقدي أن النبي وجه من وجه إليه في شهر ربيع الأول

(١٧٧)




 هذه السنة * وحدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن ابن إسحاق قال كان من حديث ابن الأشرف أنه لما أصيب أصحاب بدر وقدم زيد بن حارثة إلى أهل السافلة وعبد الله بن رواحة إلى أهل العالية بشيرين بعثهما رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى من بالمدينة من المسلمين بفتح الله عز وجل عليه قتل من قتل من المشركين كما حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق عن عبد الله ابن المغيث بن أبي بردة بن أسير الظفري وعبد الله بن أبي بكر بن محمد بن عمرو ابن حزم وعاصم بن عمر بن قتادة وصالح بن أبي أمامة بن سهل * قال كل قد حدثني بعض حديثه قال قال كعب بن الأشرف وكان رجلا من طيئ ثم أحد بنى نبهان وكانت أمه من بنى النضير فقال حين بلغه الخبر ويلكم أحق هذا أترون أن محمدا قتل هؤلاء الذين يسمى هذان الرجلان يعنى زيد بن حارثة وعبد الله بن رواحة وهؤلاء أشراف العرب وملوك الناس والله لئن كان محمد أصاب هؤلاء القوم لبطن الأرض خير لنا من ظهرها فلما تيقن عدو الله الخبر خرج حتى قدم مكة فنزل على المطلب بن أبي وداعة بن ضبيرة السهمي وعنده عاتكة بنت أسيد ابن أبي العيص بن أمية بن عبد شمس فأنزلته وأكرمته وجعل يحرض على رسول الله صلى الله عليه وسلم وينشد الاشعار ويبكى على أصحاب القليب الذين أصيبوا ببدر من قريش ثم رجع كعب بن الأشرف إلى المدينة فشبب بأم الفضل بنت الحارث فقال أراحل أنت أم تحلل بمنقبة * وتارك أنت أم الفضل بالحرم صفراء رادعة لو تعصر انعصرت * من ذي القوارير والحناء والكتم يرتج ما بين كعبيها ومرفقها * إذا تأتت قياما ثم لم تقم أشاه أم حكيم إذ تواصلنا * والحبل منها متين غير منجذم إحدى بنى عامر جن الفؤاد بها * ولو تشاء شفت كعبا من السقم فرع النساء وفرع القوم والدها * أهل المحلة والايفاء بالذمم لم أر شمسا بليل قبلها طلعت * حتى تجلت لنا في ليلة الظلم

(١٧٨)


ثم شبب بنساء من نساء المسلمين حتى آذاهم فقال النبي صلى الله عليه وسلم كما حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق عن عبد الله بن المغيث بن أبي بردة من لي من ابن الأشرف * قال فقال محمد بن مسلمة أخو بنى عبد الأشهل أنا لك به يا رسول الله أنا أقتله قال فافعل إن قدرت على ذلك فرجع محمد بن مسلمة فمكث ثلاثا لا يأكل ولا يشرب إلا ما يعلق نفسه فذكر ذلك لرسول الله صلى الله عليه وسلم فقال له لم تركت الطعام والشراب قال يا رسول الله قلت قولا ألا أدرى في به أم لا قال إنما عليك الجهد قال يا رسول الله إنه لابد لنا من أن نقول قال قولوا ما بدا لكم فأنتم في حل من ذلك قال فاجتمع في قتله محمد بن مسلمة وسلكان بن سلامة بن وقش وهو أبو نائلة أحد بنى عبد الأشهل وكان أخا كعب من الرضاعة وعباد بن بشر بن وقش أحد بنى عبد الأشهل والحارث بن أوس بن معاذ أحد بنى عبد الأشهل وأبو عبس بن جبر وأخو بنى حارثة ثم قدموا إلى ابن الأشرف قبل أن يأتوه سلكان بن سلامة أبا نائلة فجاءه فتحدث معه ساعة وتناشدا شعرا وكان أبو نائلة يقول الشعر ثم قال ويحك يا ابن الأشرف إني قد جئتك لحاجة أريد ذكرها لك فاكتم علي قال افعل قال كان قدوم هذا الرجل بلاء عادتنا العرب ورمونا عن قوس واحدة وقطعت عنا السبل حتى ضاع العيال وجهدت الأنفس وأصبحنا قد جهدنا وجهد عيالنا فقال كعب أنا ابن الأشرف أما والله لقد كنت أخبرتك يا ابن سلامة إن الامر سيصير إلى ما كنت أقول فقال سلكان إني قد أردت أن تبيعنا طعاما ونرهنك ونوثق لك وتحسن في ذلك قال ترهنوني أبناءكم فقال لقد أردت أن تفضحنا إن معي أصحابا لي على مثل رأيي وقد أردت أن آتيك بهم فتبيعهم وتحسن في ذلك ونرهنك من الحلقة ما فيه لك وفاء وأراد سلكان أن لا ينكر السلاح إذا جاؤوا بها فقال إن في الحلقة لوفاء قال فرجع سلكان إلى أصحابه فأخبرهم خبره وأمرهم أن يأخذوا السلاح فينطلقوا فيجتمعوا إليه فاجتمعوا عند رسول الله صلى الله عليه وسلم * حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق


(١٧٩)



قال فحدثني ثور بن زيد الديلي عن عكرمة مولى ابن عباس عن ابن عباس قال مشى معهم رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى بقيع الغرقد ثم وجههم وقال انطلقوا على اسم الله اللهم أعنهم ثم رجع رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى بيته في ليلة مقمرة فأقبلوا حتى انتهوا إلى حصنه فهتف به أبو نائلة وكان حديث عهد بعرس فوثب في ملحفته فأخذت امرأته بناحيتها وقالت إنك امرؤ محارب وان صاحب الحرب لا ينزل في مثل هذه الساعة قال إنه أبو نائلة لو وجدني نائما لما أيقظني قالت والله إني لأعرف في صوته الشر قال يقول لها كعب لو دعى الفتى لطعنة أجاب فنزل فتحدث معهم ساعة وتحدثوا معه ثم قالوا له هل لك يا ابن الأشرف أن نتماشى إلى شعب العجوز فنتحدث به بقية ليلتنا هذه قال إن شئتم فخرجوا يتماشون فمشوا ساعة ثم أن أبا نائلة شام يده في فود رأسه ثم شم يده فقال ما رأيت كالليلة طيب عطر قط ثم مشى ساعة ثم عاد لمثلها حتى أطمأن ثم مشى ساعة فعاد لمثلها فأخذ بفودى رأسه ثم قال اضربوا عدو الله فاختلفت عليه أسيافهم فلم تغن شيئا قال محمد بن مسلمة فذكرت مغولا في سيفي حين رأيت أسيافنا لا تغنى شيئا فأخذته وقد صاح عدو الله صيحة لم يبق حولنا حصن الا أوقدت عليه نار قال فوضعته في ثندؤته ثم تحاملت عليه حتى بلغت عانته ووقع عدو الله وقد أصيب الحارث بن أوس بن معاذ بجرح في رأسه أو رجله أصابه بعض أسيافنا قال فخرجنا حتى سلكنا على بنى أمية بن زيد ثم على بني قريظة ثم على بعاث حتى أسندنا في حرة العريض وقد أبطأ علينا صاحبنا الحارث بن أوس ونزفه الدم فوقفنا له ساعة ثم أتانا يتبع آثارنا قال فاحتملناه فجئنا به رسول الله صلى الله عليه وسلم آخر الليل وهو قائم يصلى فسلمنا عليه فخرج إلينا فأخبرناه بقتل عدو الله وتفل على جرح صاحبنا ورجعنا إلى أهلنا فأصبحنا وقد خافت يهود بوقعتنا بعدو الله فليس بها يهودي الا وهو يخاف على نفسه قال فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم من ظفرتم به من رجال يهود فاقتلوه فوثب محيصة ابن مسعود على ابن سنينة رجل من تجار يهود كان يلابسهم ويبايعهم فقتله وكان


(١٨٠)


حويصة بن مسعود إذ ذاك لم يسلم وكان أسن من محيصة فلما قتله جعل حويصة يضربه ويقول أي عدو الله قتلته أما والله لرب شحم في بطنك من ماله قال محيصة فقلت له والله لو أمرني بقتلك من أمرني بقتله لضربت عنقك قال فوالله إن كان لأول إسلام حويصة وقال لو أمرك محمد بقتلى لقتلتني قال نعم والله لو أمرني بقتلك لضربت عنقك قال والله إن دينا بلغ بك هذا لعجب فأسلم حويصة * حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة قال حدثني محمد بن إسحاق قال حدثني هذا الحديث مولى لبنى حارثة عن ابنة محيصة عن أبيها (قال أبو جعفر) وزعم الواقدي أنهم جاؤوا برأس ابن الأشرف إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم


تاريخ الكبير للطبري

മദീന കറാർ موادعة المدينة مع اليهود

 



وفي سيرة ابن هشام 503


كتابه صلى الله عليه وسلم بين المهاجرين والأنصار وموادعة يهود ]

     |/

قال ابن إسحاق : وكتب رسول الله صلى الله عليه وسلم كتابا بين المهاجرين والأنصار ، وادع فيه يهود وعاهدهم ، وأقرهم على دينهم وأموالهم ، وشرط لهم ، واشترط عليهم : بسم الله الرحمن الرحيم ، هذا كتاب من محمد النبي صلى الله عليه وسلم ، بين المؤمنين والمسلمين من قريش ويثرب ، ومن تبعهم ، فلحق بهم ، وجاهد معهم ، إنهم أمة واحدة من دون الناس ، المهاجرون من قريش على ربعتهم يتعاقلون [ ص: 502 ] بينهم ، وهم يفدون عانيهم بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو عوف على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، كل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو ساعدة على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ، وبنو الحارث على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو جشم على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو النجار على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ، وبنو عمرو بن عوف على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو النبيت على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ، وبنو الأوس على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وإن المؤمنين لا يتركون مفرحا بينهم أن يعطوه بالمعروف في فداء أو عقل




وأن لا يحالف مؤمن مولى مؤمن دونه ؛ وإن المؤمنين المتقين على من بغى منهم ، أو ابتغى دسيعة ظلم ، أو إثم ، أو عدوان ، أو فساد بين المؤمنين ؛ وإن أيديهم عليه جميعا ، ولو كان ولد أحدهم ، ولا يقتل مؤمن مؤمنا في كافر ، ولا ينصر كافرا على مؤمن ، وإن ذمة الله واحدة ، يجير عليهم أدناهم ، وإن المؤمنين بعضهم [ ص: 503 ] موالي بعض دون الناس ؛ وإنه من تبعنا من يهود فإن له النصر والأسوة ، غير مظلومين ولا متناصرين عليهم ؛ وإن سلم المؤمنين واحدة ، لا يسالم مؤمن دون مؤمن في قتال في سبيل الله ، إلا على سواء وعدل بينهم ، وإن كل غازية غزت معنا يعقب بعضها بعضا ، وإن المؤمنين يبئ بعضهم على بعض بما نال دماءهم في سبيل الله ؛ وإن المؤمنين المتقين على أحسن هدى وأقومه ؛ وإنه لا يجير مشرك مالا لقريش ولا نفسها ، ولا يحول دونه على مؤمن ؛ وإنه من اعتبط مؤمنا قتلا عن بينة فإنه قود به إلا أن يرضى ولي المقتول ، وإن المؤمنين عليه كافة ، ولا يحل لهم إلا قيام عليه ؛ وإنه لا يحل لمؤمن أقر بما في هذه الصحيفة ، وآمن بالله واليوم الآخر ، أن ينصر محدثا ولا يؤويه ؛ وأنه من نصره أو آواه ، فإن عليه لعنة الله وغضبه يوم القيامة .



ولا يؤخذ منه صرف ولا عدل




 ؛ وإنكم مهما اختلفتم فيه من شيء ، فإن مرده إلى الله عز وجل ، وإلى محمد صلى الله عليه وسلم ، وإن اليهود ينفقون مع المؤمنين ما داموا محاربين ؛ وإن يهود بني عوف أمة مع المؤمنين ، لليهود دينهم ، وللمسلمين دينهم ، مواليهم وأنفسهم ، إلا من ظلم وأثم ، فإنه لا يوتغ إلا نفسه ، وأهل بيته ، وإن ليهود بني النجار مثل ما ليهود بني عوف ، وإن ليهود بني الحارث مثل ما ليهود بني عوف ؛ وإن ليهود بني ساعدة ما ليهود بني عوف ؛ وإن ليهود بني جشم مثل ما ليهود بني عوف ؛ وإن ليهود بني الأوس مثل ما ليهود بني عوف ؛ وإن ليهود بني ثعلبة مثل ما ليهود بني عوف ، إلا من ظلم وأثم ، فإنه لا يوتغ إلا نفسه وأهل بيته ؛ وإن جفنة بطن من ثعلبة كأنفسهم ؛ وإن لبني الشطيبة مثل ما ليهود بني عوف ، وإن البر دون الإثم ، وإن موالي ثعلبة كأنفسهم ؛ وإن بطانة يهود كأنفسهم ؛ وإنه لا يخرج منهم أحد إلا بإذن محمد صلى الله عليه وسلم ؛ وإنه لا ينحجز على ثأر جرح ، وإنه من فتك فبنفسه فتك ، وأهل بيته ، إلا من ظلم ؛ وإن الله على أبر هذا ؛ وإن على اليهود نفقتهم [ ص: 504 ] وعلى المسلمين نفقتهم ؛ وإن بينهم النصر على من حارب أهل هذه الصحيفة ، وإن بينهم النصح والنصيحة ، والبر دون الإثم ؛ وإنه لم يأثم امرؤ بحليفه ؛ وإن النصر للمظلوم ، وإن اليهود ينفقون مع المؤمنين ما داموا محاربين ، وإن يثرب حرام جوفها لأهل هذه الصحيفة ؛ وإن الجار كالنفس غير مضار ولا آثم ، وإنه لا تجار حرمة إلا بإذن أهلها ، وإنه ما كان بين أهل هذه الصحيفة من حدث أو اشتجار يخاف فساده ، فإن مرده إلى الله عز وجل ، وإلى محمد رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وإن الله على أتقى ما في هذه الصحيفة وأبره ؛ وإنه لا تجار قريش ولا من نصرها .


وإن بينهم النصر على من دهم يثرب ، وإذا دعوا إلى صلح يصالحونه ويلبسونه ، فإنهم يصالحونه ويلبسونه ؛ وإنهم إذا دعوا إلى مثل ذلك فإنه لهم على المؤمنين ، إلا من حارب في الدين ، على كل أناس حصتهم من جانبهم الذي قبلهم ، وإن يهود الأوس ، مواليهم وأنفسهم ، على مثل ما لأهل هذه الصحيفة . مع البر المحض ؟ من أهل هذه الصحيفة .


قال ابن هشام : ويقال : مع البر المحسن من أهل هذه الصحيفة .


قال ابن إسحاق : وإن البر دون الإثم ، لا يكسب كاسب إلا على نفسه ، وإن الله على أصدق ما في هذه الصحيفة وأبره ، وإنه لا يحول هذا الكتاب دون ظالم وآثم ، وإنه من خرج آمن ، ومن قعد آمن بالمدينة ، إلا من ظلم أو أثم ؛ وإن الله جار لمن بر واتقى ، ومحمد رسول الله صلى الله عليه وسلم .


سيرة ابن هشام


മദീന കറാർ

 പ്രവാചകന്റെ (صلى الله عليه وسلم) കാലത്തെ സിറ്റി-സ്റ്റേറ്റ് ഓഫ് മദീനയുടെ ഭരണഘടനയുടെ ഒരു പരിഭാഷ


[വിവർത്തനം മനസ്സിലാക്കാൻ മാർജിനൽ കുറിപ്പുകളൊന്നും ആവശ്യമില്ലാതിരിക്കാൻ ഞാൻ വളരെ വ്യക്തമായി വിവരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എളുപ്പത്തിലുള്ള റഫറൻസ് സുഗമമാക്കുന്നതിന്, ഉപവാക്യങ്ങൾ അക്കമിട്ടു. ജർമ്മനി, ഹോളണ്ട്, ഇറ്റലി, തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിൽ ഈ നമ്പറിംഗ് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാൽ, എനിക്ക് വ്യത്യാസം തോന്നുമ്പോഴെല്ലാം, (എ), (ബി) എന്നിങ്ങനെ ക്ലോസ് വിഭജിച്ച് എന്റെ വ്യത്യാസം ഞാൻ സൂചിപ്പിച്ചു. അന്താരാഷ്ട്ര നമ്പറിംഗിൽ ഇടപെടാതിരിക്കാൻ.] [25]


പരമകാരുണികനും കരുണാമയനുമായ ദൈവത്തിന്റെ നാമത്തിൽ


(1) ഖുറൈഷികൾക്കും മദീനയിലെ ജനങ്ങൾക്കും അവരുടെ കീഴിലായിരിക്കാവുന്നവർക്കും ഇടയിൽ നിന്നുള്ള വിശ്വാസികൾക്കും ഇസ്‌ലാമിന്റെ അനുയായികൾക്കും ഇടയിൽ (പ്രവർത്തനം നടത്താൻ) പ്രവാചകനും ദൈവത്തിന്റെ ദൂതനുമായ മുഹമ്മദ് (صلى الله عليه وسلم) യുടെ കുറിപ്പാണിത്. , അവരോടൊപ്പം ചേരുകയും അവരുടെ കമ്പനിയിൽ യുദ്ധങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കുകയും ചെയ്യാം.







(2) അവർ (ലോകത്തിലെ) എല്ലാ ജനങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി ഒരു പ്രത്യേക രാഷ്ട്രീയ യൂണിറ്റ് (ഉമ്മത്ത്) രൂപീകരിക്കും.


(3) ഖുറൈശികളിൽ നിന്നുള്ള കുടിയേറ്റക്കാർ അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ (ഉത്തരവാദിത്തം) ആയിരിക്കും; പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും അവരുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരിൽ നിന്ന് മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള പരസ്പര ഇടപാടുകൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്ത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കണം.


(4) ബനൂ ഔഫ് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും വേണം, ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ തടവുകാരെ മോചിപ്പിക്കാൻ അവരിൽ നിന്ന് മോചനദ്രവ്യം നൽകി വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നടത്തണം. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായി.


(5) ബനൂ അൽ-ഹാരിത്-ഇബ്‌ൻ-ഖസ്‌രാജ് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും വേണം, കൂടാതെ ഓരോ ഗ്രൂപ്പും സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരിൽ നിന്ന് മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കും. വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കണം.


(6) ബനൂ സൈദ അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ മോചനദ്രവ്യം നൽകി അവരിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. വിശ്വാസികൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കണം.


(7) ബനൂ ജുഷാം അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരുടെ മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ അനുസരിച്ചായിരിക്കും. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾ.


(8) ബനൂ നജ്ജാർ അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും മോചനദ്രവ്യം നൽകി സ്വന്തം തടവുകാരെ മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ യോജിച്ചതായിരിക്കും. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കൊപ്പം.


(9) ബനൂ അംർ-ഇബ്‌നു-ഔഫ് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരുടെ മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അതുവഴി ഇടപാടുകൾ നടക്കും. വിശ്വാസികൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കണം.


(10) ബനൂ-അൽ-നബിത്ത് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരുടെ മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നടക്കും. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി.


(11) ബനു-അൽ-ഔസ് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും വേണം, ഓരോ ഗ്രൂപ്പും മോചനദ്രവ്യം നൽകി സ്വന്തം തടവുകാരെ മോചിപ്പിക്കും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നടക്കും. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായി.


(12) (എ) വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്ത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കുന്നതിന്, കടബാധ്യതയിൽ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന ആരെയും വിശ്വാസികൾ ഉപേക്ഷിക്കരുത്. (ബി) കൂടാതെ, മറ്റൊരു വിശ്വാസിയുമായി ഇതിനകം അത്തരമൊരു കരാറിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഒരാളുമായി ഒരു വിശ്വാസിയും ക്ലയന്റേജ് കരാറിൽ ഏർപ്പെടരുത്.


(13) കലാപത്തിൽ ഏർപ്പെടുകയോ ബലം പ്രയോഗിച്ച് എന്തെങ്കിലും സമ്പാദിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുകയോ അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും പാപം അല്ലെങ്കിൽ അമിതമായ അല്ലെങ്കിൽ വിശ്വാസികൾക്കിടയിൽ കുഴപ്പം പ്രചരിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുകയോ ചെയ്യുന്ന ഓരോ വ്യക്തിക്കെതിരെയും ഭക്തരായ വിശ്വാസികളുടെ കൈകൾ ഉയർത്തപ്പെടും. അവരിൽ ആർക്കെങ്കിലും പുത്രനാണെങ്കിൽപ്പോലും, അവരുടെ കൈകൾ അത്തരക്കാരന്റെ നേരെ ഒന്നിച്ച് ഉയരണം.


(14) ഒരു വിശ്വാസി അവിശ്വാസിക്ക് വേണ്ടി ഒരു വിശ്വാസിയെ [പ്രതികാരമായി] കൊല്ലുകയില്ല, ഒരു വിശ്വാസിക്കെതിരെ അവിശ്വാസിയെ സഹായിക്കുകയുമില്ല.


(15) അല്ലാഹുവിന്റെ സംരക്ഷണം ( ദിമ്മ ) ഒന്നാണ്, അവരിൽ ഏറ്റവും ചെറിയത് [അതായത്, വിശ്വാസികൾക്ക്] അവർക്കെല്ലാം നിർബന്ധമായ സംരക്ഷണം ( യുജിർ ) നൽകാൻ അർഹതയുണ്ട്. വിശ്വാസികൾ മറ്റുള്ളവരെ ഒഴിവാക്കി പരസ്പരം മിത്രങ്ങളാണ് ( മവാലി ).


(16) യഹൂദരിൽ ഞങ്ങളെ അനുസരിക്കുന്നവർക്ക് സഹായവും സമത്വവും ഉണ്ടായിരിക്കും. അവർ പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുകയോ അവർക്കെതിരെ ഒരു സഹായവും നൽകപ്പെടുകയോ ഇല്ല.


(17) സത്യവിശ്വാസികളുടെ സമാധാനം ഒന്നായിരിക്കും. അല്ലാഹുവിന്റെ മാർഗത്തിൽ എന്തെങ്കിലും യുദ്ധം ഉണ്ടായാൽ, അത് (ഈ സമാധാനം) എല്ലാവരോടും തുല്യവും തുല്യവുമായ ബന്ധത്തിലല്ലാതെ മറ്റ് വിശ്വാസികളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് ഒരു വിശ്വാസിയും (ശത്രുവുമായി) സമാധാനത്തിലായിരിക്കില്ല.


(18) നമ്മുടെ പക്ഷത്ത് പോരാടുന്ന എല്ലാ ഡിറ്റാച്ച്മെന്റുകളും മാറിമാറി ആശ്വാസം നൽകും.


(19) സത്യവിശ്വാസികൾ ശരീരമെന്ന നിലയിൽ അല്ലാഹുവിൻറെ മാർഗത്തിൽ രക്തം പ്രതികാരം ചെയ്യും.


(20) (എ) നിസ്സംശയമായും ഭക്തിയുള്ള വിശ്വാസികളാണ് ഏറ്റവും നല്ലതും ശരിയായ ഗതിയിലുള്ളതും. (ബി) ഒരു സഹകാരിയും (മുസ്‌ലിം ഇതര വിഷയം) ഒരു ഖുറൈശിയുടെ ജീവനും സ്വത്തിനും സംരക്ഷണം നൽകില്ല, ഈ വിഷയത്തിൽ അവൻ ഒരു വിശ്വാസിയുടെയും വഴിയിൽ വരരുത്.


(21) ആരെങ്കിലും ഒരു വിശ്വാസിയെ മനഃപൂർവം കൊലപ്പെടുത്തുകയും അത് തെളിയിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്താൽ, കൊലചെയ്യപ്പെട്ട വ്യക്തിയുടെ അവകാശി രക്തപ്പണം കൊണ്ട് തൃപ്തനാകാത്ത പക്ഷം പ്രതികാരമായി അയാൾ കൊല്ലപ്പെടും. എല്ലാ വിശ്വാസികളും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഈ ഓർഡിനൻസിനായി നിലകൊള്ളും, മറ്റൊന്നും അവർക്ക് ചെയ്യാൻ അനുയോജ്യമല്ല.


(22) ഈ കോഡിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന വ്യവസ്ഥകൾ നടപ്പിലാക്കാൻ സമ്മതിക്കുകയും ദൈവത്തിലും ന്യായവിധി ദിനത്തിലും വിശ്വാസം അർപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത ആർക്കും, ഏതെങ്കിലും കൊലപാതകിക്ക് സഹായമോ സംരക്ഷണമോ നൽകുന്നത് നിയമാനുസൃതമല്ല. അത്തരമൊരു വ്യക്തിക്ക് അവൻ എന്തെങ്കിലും സഹായമോ സംരക്ഷണമോ നൽകുന്നു, ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപിൻറെ നാളിൽ ദൈവത്തിന്റെ ശാപവും കോപവും അവന്റെ മേൽ ഉണ്ടാകും, അത്തരക്കാരിൽ നിന്ന് പണമോ നഷ്ടപരിഹാരമോ സ്വീകരിക്കില്ല.


(23) നിങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും കാര്യത്തിൽ ഭിന്നതയുണ്ടാകുമ്പോൾ അത് അല്ലാഹുവിലേക്കും മുഹമ്മദിലേക്കും റഫർ ചെയ്യുക.


(24) യഹൂദർ യുദ്ധച്ചെലവുകൾ സത്യവിശ്വാസികളുമായി പങ്കുവെക്കും.


(25) ബനൂ ഔഫിലെ യഹൂദർ വിശ്വാസികളോടൊപ്പം ഒരു സമുദായമായി (ഉമ്മത്) പരിഗണിക്കപ്പെടും - ജൂതന്മാർക്ക് അവരുടെ മതം, മുസ്ലീങ്ങൾക്ക് അവരുടെ ഒരു ഉപഭോക്താവോ രക്ഷാധികാരിയോ ആയിരിക്കും. എന്നാൽ ആരെങ്കിലും തെറ്റ് ചെയ്യുകയോ വഞ്ചന ചെയ്യുകയോ ചെയ്താൽ അവനും അവന്റെ കുടുംബത്തിനും മാത്രമേ ദോഷം വരുത്തൂ.


(26) ബനൂ-അൻ-നജ്ജാറിലെ ജൂതന്മാർക്കും ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.


(27) ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശം ബനൂൽ ഹാരിഥിലെ ജൂതന്മാർക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും.


(28) ബനൂ സൈദയിലെ ജൂതന്മാർക്കും ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്ക് തുല്യമായ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.


(29) ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശം ബനൂ ജുഷാമിലെ ജൂതന്മാർക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും.


(30) ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശം ബനൂൽ ഔസിലെ ജൂതന്മാർക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും.


(31) ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശം ബനൂതഅലബയിലെ ജൂതന്മാർക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും. എന്നാൽ ആരെങ്കിലും തെറ്റ് ചെയ്യുകയോ വഞ്ചന ചെയ്യുകയോ ചെയ്താൽ അവനും അവന്റെ കുടുംബത്തിനും മാത്രമേ ദോഷം വരുത്തൂ.


(32) ത്വലാബ ഗോത്രത്തിലെ ഒരു ശാഖയായ ജഫ്‌നയ്ക്കും മാതൃ ഗോത്രങ്ങൾക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.


(33) ബനൂ ഔഫിലെ യഹൂദന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ബനൂ-അശ്-ശുതൈബയ്ക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും. അവർ ഉടമ്പടി ലംഘിക്കുന്നവരല്ല, വിശ്വസ്തരായിരിക്കും.


(34) തഅ്‌ലബയിലെ മൗലമാർക്ക് (ഉപഭോക്താക്കൾക്ക്) അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അംഗങ്ങൾക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.


(35) യഹൂദ ഗോത്രങ്ങളുടെ ഉപശാഖകൾക്കും മാതൃഗോത്രങ്ങൾക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.


(36) (എ) മുഹമ്മദിന്റെ (صلى الله عليه وسلم) അനുവാദമില്ലാതെ അവരാരും മുസ്ലീം സൈന്യത്തിന്റെ സൈനികനായി യുദ്ധം ചെയ്യാൻ പോകരുത്. (ബി) അടിക്കാനോ പരിക്കേൽപ്പിക്കാനോ ഒരാളുടെ പ്രതികാരത്തിന് യാതൊരു തടസ്സവും ഉണ്ടാക്കരുത്; ആരെങ്കിലും രക്തം ചൊരിയുന്നവൻ അത് തനിക്കും തന്റെ വീട്ടുകാർക്കും മേൽ വരുത്തുന്നു, അനീതിക്ക് വിധേയനായവനൊഴികെ.


(37) (എ) അവരുടെ ചെലവുകളുടെ ഭാരം ജൂതന്മാരും മുസ്ലീങ്ങൾ അവരുടെ ചെലവുകളും വഹിക്കും.


(ബി) ആരെങ്കിലും ഈ കോഡിന്റെ ആളുകൾക്കെതിരെ പോരാടുകയാണെങ്കിൽ, അവരുടെ (അതായത്, ജൂതന്മാരുടെയും മുസ്ലീങ്ങളുടെയും) പരസ്പര സഹായം പ്രവർത്തനക്ഷമമാകും, അവർക്കിടയിൽ സൗഹൃദപരമായ ഉപദേശവും ആത്മാർത്ഥമായ പെരുമാറ്റവും ഉണ്ടായിരിക്കും; വിശ്വസ്തതയും ഉടമ്പടി ലംഘനവുമില്ല.


(38) യഹൂദർ സത്യവിശ്വാസികളുമായി യുദ്ധം ചെയ്യുന്നിടത്തോളം കാലം അവരുടെ ചെലവുകൾ സ്വയം വഹിക്കും.


(39) യസ്‌രിബ് താഴ്‌വര (മദീന) ഈ നിയമത്തിലെ ജനങ്ങൾക്ക് ഒരു ഹറാം (വിശുദ്ധ സ്ഥലം) ആയിരിക്കും.


(40) ക്ലയന്റുകൾക്ക് (മൗല) യഥാർത്ഥ വ്യക്തികൾക്ക് (അതായത്, ക്ലയന്റേജ് സ്വീകരിക്കുന്ന വ്യക്തികൾക്ക്) അതേ പരിഗണന ഉണ്ടായിരിക്കും. അവൻ ഉപദ്രവിക്കപ്പെടുകയോ ഉടമ്പടി ലംഘിക്കുകയോ ചെയ്യില്ല.


(41) ആ സ്ഥലത്തെ ആളുകളുടെ അനുവാദമില്ലാതെ ആർക്കും അഭയം നൽകരുത് (അതായത്, അഭയാർത്ഥിക്ക് മറ്റുള്ളവർക്ക് അഭയം നൽകാൻ അവകാശമില്ല).


(42) ഈ നിയമത്തിന്റെ ആളുകൾക്കിടയിൽ എന്തെങ്കിലും കൊലപാതകമോ കലഹമോ സംഭവിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അതിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്‌നമുണ്ടാകുമെന്ന് ഭയപ്പെടാം, അത് ദൈവത്തിന്റെയും ദൈവത്തിന്റെ ദൂതനായ മുഹമ്മദ് (صلى الله عليه وسلم) ലേക്ക് റഫർ ചെയ്യപ്പെടും; ഈ കോഡിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ കൃത്യമായി പറയുകയും അത് ഏറ്റവും വിശ്വസ്തതയോടെ പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവന്റെ കൂടെ ദൈവം ഉണ്ടായിരിക്കും.


(43) ഖുറൈശികൾക്കും അവരെ സഹായിക്കുന്നവർക്കും യാതൊരു സംരക്ഷണവും നൽകപ്പെടുകയില്ല.


(44) ആരെങ്കിലും യസ്‌രിബിനെ ആക്രമിക്കുകയാണെങ്കിൽ അവർക്ക് (അതായത്, ജൂതന്മാർക്കും മുസ്‌ലിംകൾക്കും) പരസ്പരം സഹായം ഉണ്ടായിരിക്കും.


(45) (എ) അവരെ (അതായത്, യഹൂദർ) ഏതെങ്കിലും സമാധാനത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവരും സമാധാനം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയും അതിൽ പങ്കാളിയാകുകയും ചെയ്യും; അങ്ങനെയുള്ള ചില കാര്യങ്ങളിൽ അവർ വിശ്വാസികളെ ക്ഷണിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ആരെങ്കിലും മതയുദ്ധം നടത്തുന്നു എന്നതൊഴിച്ചാൽ ഇടപാടുകൾക്ക് തിരിച്ചടി നൽകേണ്ടത് അവരുടെ (മുസ്ലിംകളുടെ) കടമയാണ്. (ബി) നഗരത്തിന്റെ ഭാഗത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് ശത്രുവിനെ പിന്തിരിപ്പിക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം ഓരോ ഗ്രൂപ്പിലും നിക്ഷിപ്തമായിരിക്കും.


(46) അൽ-ഔസ് ഗോത്രത്തിലെ യഹൂദന്മാർക്കും ഇടപാടുകാർക്കും യഥാർത്ഥ അംഗങ്ങൾക്കും ഈ കോഡിന്റെ ആളുകൾക്ക് തുല്യമായ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും: ഉടമ്പടിയുടെ ലംഘനം നടത്താതെ, രണ്ടാമത്തേവരോട് ആത്മാർത്ഥമായും വിശ്വസ്തതയോടെയും പെരുമാറുകയും വേണം. ഒരുവൻ വിതെക്കുന്നതുപോലെ കൊയ്യും. ഈ കോഡിലെ വ്യവസ്ഥകൾ ഏറ്റവും ആത്മാർത്ഥമായും വിശ്വസ്തതയോടെയും നടപ്പിലാക്കുന്നവനോടൊപ്പമാണ് ദൈവം.


(47) ഈ കുറിപ്പടി ഏതെങ്കിലും പീഡകനോ ഉടമ്പടി ലംഘിക്കുന്നവനോ പ്രയോജനപ്പെടുകയില്ല. ഒരു പ്രചാരണത്തിന് പോയാലും മദീനയിൽ താമസിച്ചാലും ഒരാൾക്ക് സുരക്ഷിതത്വം ഉണ്ടായിരിക്കണം, അല്ലെങ്കിൽ അത് അടിച്ചമർത്തലും ഉടമ്പടി ലംഘനവുമായിരിക്കും. തന്റെ ദൂതൻ മുഹമ്മദ് (صلى الله عليه وسلم) എന്നതുപോലെ, വിശ്വസ്തതയോടെയും കരുതലോടെയും കടമകൾ നിർവഹിക്കുന്നവന്റെ സംരക്ഷകനാണ് ദൈവം. [26]


മദീനയുടെ ഭരണഘടനയുടെ ഒരു പരിഭാഷ

 പ്രവാചകന്റെ (صلى الله عليه وسلم) കാലത്തെ സിറ്റി-സ്റ്റേറ്റ് ഓഫ് മദീനയുടെ ഭരണഘടനയുടെ ഒരു പരിഭാഷ


പരമകാരുണികനും കരുണാമയനുമായ ദൈവത്തിന്റെ നാമത്തിൽ

وفي سيرة ابن هشام 503


كتابه صلى الله عليه وسلم بين المهاجرين والأنصار وموادعة يهود ]


قال ابن إسحاق : وكتب رسول الله صلى الله عليه وسلم كتابا بين المهاجرين والأنصار ، وادع فيه يهود وعاهدهم ، وأقرهم على دينهم وأموالهم ، وشرط لهم ، واشترط عليهم


ഇബ്നു ഇസ്ഹാഖ് പറയുന്നു.


അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂൽ മുഹാജിർക്കിടയിലും . അൻസാറുകൾക്കിടയിലും 

എഴുത്ത് എഴുതി .അതിൽ ജൂതന്മാരോട് കറാർ ചെയ്യുകയും അവരുടെ മതത്തിന്റെ മേലിലും സമ്പത്തിന്മേലിലും അംഗീകാരം നൽകുകയും ചില നിബന്ധനകൾ വെക്കുകയും ചെയ്തു 


 : بسم الله الرحمن الرحيم 


هذا كتاب من محمد النبي صلى الله عليه وسلم ، بين المؤمنين والمسلمين من قريش ويثرب ، ومن تبعهم ، فلحق بهم ، وجاهد معهم 



(1) ഖുറൈഷികളിൽ നിന്നും  യസ്രിബ്കാരിൽ നിന്നുമുള്ള സത്യവിശ്വാസികൾക്കിടയിലും അവരെ തുടരുകയും അവരോട് ചേരുകയും അവരോട് കൂടെ നിന്ന് പോരാടുകയും ചെയ്യുന്നവർക്കിടയിലുള്ള

പ്രവാചകനും ദൈവത്തിന്റെ ദൂതനുമായ മുഹമ്മദ് (صلى الله عليه وسلم) യുടെ കുറിപ്പാണിത്. ,

 കരാറാണിത്.

إنهم أمة واحدة من دون الناس ، 

  

(2) അവർ (ലോകത്തിലെ) എല്ലാ ജനങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി ഒരു പ്രത്യേക രാഷ്ട്രീയ യൂണിറ്റ് (ഉമ്മത്ത്) രൂപീകരിക്കും.


المهاجرون من قريش على ربعتهم يتعاقلون [ ص: 502 ] بينهم ، وهم يفدون عانيهم بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ 

(3) ഖുറൈശികളിൽ നിന്നുള്ള കുടിയേറ്റക്കാർ അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ (ഉത്തരവാദിത്തം) ആയിരിക്കും; പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും അവരുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരിൽ നിന്ന് മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള പരസ്പര ഇടപാടുകൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്ത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കണം.

وبنو عوف على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، كل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين


(4) ബനൂ ഔഫ് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും വേണം, ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ തടവുകാരെ മോചിപ്പിക്കാൻ അവരിൽ നിന്ന് മോചനദ്രവ്യം നൽകി വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നടത്തണം. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായി.


وبنو الحارث على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين


(5) ബനൂ അൽ-ഹാരിത്-ഇബ്‌ൻ-ഖസ്‌രാജ് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും വേണം, കൂടാതെ ഓരോ ഗ്രൂപ്പും സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരിൽ നിന്ന് മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കും. വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കണം.

وبنو ساعدة على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ،


(6) ബനൂ സൈദ അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ മോചനദ്രവ്യം നൽകി അവരിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. വിശ്വാസികൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കണം.

وبنو جشم على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛


(7) ബനൂ ജുഷാം അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരുടെ മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ അനുസരിച്ചായിരിക്കും. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾ.

وبنو النجار على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ،


(8) ബനൂ നജ്ജാർ അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും മോചനദ്രവ്യം നൽകി സ്വന്തം തടവുകാരെ മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ യോജിച്ചതായിരിക്കും. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കൊപ്പം.


وبنو عمرو بن عوف على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ 

(9) ബനൂ അംർ-ഇബ്‌നു-ഔഫ് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരുടെ മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അതുവഴി ഇടപാടുകൾ നടക്കും. വിശ്വാസികൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കണം.

وبنو النبيت على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين


(10) ബനൂ-അൽ-നബിത്ത് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും ഓരോ ഗ്രൂപ്പും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം തടവുകാരെ അവരുടെ മോചനദ്രവ്യം നൽകി മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നടക്കും. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി.

وبنو الأوس على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين 

(11) ബനു-അൽ-ഔസ് അവരുടെ സ്വന്തം വാർഡിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം വഹിക്കുകയും പരസ്പര സഹകരണത്തോടെ അവരുടെ രക്തപ്പണം നൽകുകയും വേണം, ഓരോ ഗ്രൂപ്പും മോചനദ്രവ്യം നൽകി സ്വന്തം തടവുകാരെ മോചിപ്പിക്കും, അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നടക്കും. നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായി.


وإن المؤمنين لا يتركون مفرحا بينهم أن يعطوه بالمعروف في فداء أو عقل

وأن لا يحالف مؤمن مولى مؤمن دونه 


(12) (എ) വിശ്വാസികൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപാടുകൾ നന്മയുടെയും നീതിയുടെയും തത്ത്വങ്ങൾക്കനുസൃതമായിരിക്കുന്നതിന്, കടബാധ്യതയിൽ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന ആരെയും വിശ്വാസികൾ ഉപേക്ഷിക്കരുത്. (ബി) കൂടാതെ, മറ്റൊരു വിശ്വാസിയുമായി ഇതിനകം അത്തരമൊരു കരാറിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഒരാളുമായി ഒരു വിശ്വാസിയും ക്ലയന്റേജ് കരാറിൽ ഏർപ്പെടരുത്.


؛ وإن المؤمنين المتقين على من بغى منهم ، أو ابتغى دسيعة ظلم ، أو إثم ، أو عدوان ، أو فساد بين المؤمنين ؛ وإن أيديهم عليه جميعا ، ولو كان ولد أحدهم 

(13) കലാപത്തിൽ ഏർപ്പെടുകയോ ബലം പ്രയോഗിച്ച് എന്തെങ്കിലും സമ്പാദിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുകയോ അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും പാപം അല്ലെങ്കിൽ അമിതമായ അല്ലെങ്കിൽ വിശ്വാസികൾക്കിടയിൽ കുഴപ്പം പ്രചരിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുകയോ ചെയ്യുന്ന ഓരോ വ്യക്തിക്കെതിരെയും ഭക്തരായ വിശ്വാസികളുടെ കൈകൾ ഉയർത്തപ്പെടും. അവരിൽ ആർക്കെങ്കിലും പുത്രനാണെങ്കിൽപ്പോലും, അവരുടെ കൈകൾ അത്തരക്കാരന്റെ നേരെ ഒന്നിച്ച് ഉയരണം.


ولا يقتل مؤمن مؤمنا في كافر ، ولا ينصر كافرا على مؤمن ، 


(14) ഒരു വിശ്വാസി അവിശ്വാസിക്ക് വേണ്ടി ഒരു വിശ്വാസിയെ [പ്രതികാരമായി] കൊല്ലുകയില്ല, ഒരു വിശ്വാസിക്കെതിരെ അവിശ്വാസിയെ സഹായിക്കുകയുമില്ല.


وإن ذمة الله واحدة ، يجير عليهم أدناهم ،

وإن المؤمنين بعضهم [ ص: 503 ] موالي بعض دون الناس ؛ 

(15) അല്ലാഹുവിന്റെ സംരക്ഷണം ( ദിമ്മ ) ഒന്നാണ്, അവരിൽ ഏറ്റവും ചെറിയത് [അതായത്, വിശ്വാസികൾക്ക്] അവർക്കെല്ലാം നിർബന്ധമായ സംരക്ഷണം ( യുജിർ ) നൽകാൻ അർഹതയുണ്ട്. വിശ്വാസികൾ മറ്റുള്ളവരെ ഒഴിവാക്കി പരസ്പരം മിത്രങ്ങളാണ് ( മവാലി ).

وإنه من تبعنا من يهود فإن له النصر والأسوة ، غير مظلومين ولا متناصرين عليهم ؛ 

(16) യഹൂദരിൽ ഞങ്ങളെ അനുസരിക്കുന്നവർക്ക് സഹായവും സമത്വവും ഉണ്ടായിരിക്കും. അവർ പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുകയോ അവർക്കെതിരെ ഒരു സഹായവും നൽകപ്പെടുകയോ ഇല്ല.


وإن سلم المؤمنين واحدة ، لا يسالم مؤمن دون مؤمن في قتال في سبيل الله ، إلا على سواء وعدل بينهم 


(17) സത്യവിശ്വാസികളുടെ സമാധാനം ഒന്നായിരിക്കും. അല്ലാഹുവിന്റെ മാർഗത്തിൽ എന്തെങ്കിലും യുദ്ധം ഉണ്ടായാൽ, അത് (ഈ സമാധാനം) എല്ലാവരോടും തുല്യവും തുല്യവുമായ ബന്ധത്തിലല്ലാതെ മറ്റ് വിശ്വാസികളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് ഒരു വിശ്വാസിയും (ശത്രുവുമായി) സമാധാനത്തിലായിരിക്കില്ല.


وإن كل غازية غزت معنا يعقب بعضها بعضا ، 

(18) നമ്മുടെ പക്ഷത്ത് പോരാടുന്ന എല്ലാ ഡിറ്റാച്ച്മെന്റുകളും മാറിമാറി ആശ്വാസം നൽകും.


وإن المؤمنين يبئ بعضهم على بعض بما نال دماءهم في سبيل الله ؛


(19) സത്യവിശ്വാസികൾ ശരീരമെന്ന നിലയിൽ അല്ലാഹുവിൻറെ മാർഗത്തിൽ രക്തം പ്രതികാരം ചെയ്യും.


وإن المؤمنين المتقين على أحسن هدى وأقومه ؛ 

(20) (എ) നിസ്സംശയമായും ഭക്തിയുള്ള വിശ്വാസികളാണ് ഏറ്റവും നല്ലതും ശരിയായ ഗതിയിലുള്ളതും. 


وإنه لا يجير مشرك مالا لقريش ولا نفسها ، ولا يحول دونه على مؤمن 

(ബി)

 ഒരു സഹകാരിയും (മുസ്‌ലിം ഇതര വിഷയം) ഒരു ഖുറൈശിയുടെ ജീവനും സ്വത്തിനും സംരക്ഷണം നൽകില്ല, ഈ വിഷയത്തിൽ അവൻ ഒരു വിശ്വാസിയുടെയും വഴിയിൽ വരരുത്.


وإنه من اعتبط مؤمنا قتلا عن بينة فإنه قود به إلا أن يرضى ولي المقتول ،


وإن المؤمنين عليه كافة ، ولا يحل لهم إلا قيام عليه

(21) ആരെങ്കിലും ഒരു വിശ്വാസിയെ മനഃപൂർവം കൊലപ്പെടുത്തുകയും അത് തെളിയിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്താൽ, കൊലചെയ്യപ്പെട്ട വ്യക്തിയുടെ അവകാശി രക്തപ്പണം കൊണ്ട് തൃപ്തനാകാത്ത പക്ഷം പ്രതികാരമായി അയാൾ കൊല്ലപ്പെടും. എല്ലാ വിശ്വാസികളും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഈ ഓർഡിനൻസിനായി നിലകൊള്ളും, മറ്റൊന്നും അവർക്ക് ചെയ്യാൻ അനുയോജ്യമല്ല.


 ؛ وإنه لا يحل لمؤمن أقر بما في هذه الصحيفة ، وآمن بالله واليوم الآخر ، أن ينصر محدثا ولا يؤويه ؛ وأنه من نصره أو آواه ، فإن عليه لعنة الله وغضبه يوم القيامة .ولا يؤخذ منه صرف ولا عدل

(22) ഈ കോഡിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന വ്യവസ്ഥകൾ നടപ്പിലാക്കാൻ സമ്മതിക്കുകയും ദൈവത്തിലും ന്യായവിധി ദിനത്തിലും വിശ്വാസം അർപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത ആർക്കും, ഏതെങ്കിലും കൊലപാതകിക്ക് സഹായമോ സംരക്ഷണമോ നൽകുന്നത് നിയമാനുസൃതമല്ല. അത്തരമൊരു വ്യക്തിക്ക് അവൻ എന്തെങ്കിലും സഹായമോ സംരക്ഷണമോ നൽകുന്നു, ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപിൻറെ നാളിൽ ദൈവത്തിന്റെ ശാപവും കോപവും അവന്റെ മേൽ ഉണ്ടാകും, അത്തരക്കാരിൽ നിന്ന് പണമോ നഷ്ടപരിഹാരമോ സ്വീകരിക്കില്ല.


وإنكم مهما اختلفتم فيه من شيء ، فإن مرده إلى الله عز وجل ، وإلى محمد صلى الله عليه وسلم ،

(23) നിങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും കാര്യത്തിൽ ഭിന്നതയുണ്ടാകുമ്പോൾ അത് അല്ലാഹുവിലേക്കും മുഹമ്മദിലേക്കും റഫർ ചെയ്യുക.

وإن اليهود ينفقون مع المؤمنين ما داموا محاربين ؛

(24) യഹൂദർ യുദ്ധച്ചെലവുകൾ സത്യവിശ്വാസികളുമായി പങ്കുവെക്കും.


وإن يهود بني عوف أمة مع المؤمنين ، لليهود دينهم ، وللمسلمين دينهم ، مواليهم وأنفسهم ، إلا من ظلم وأثم ، فإنه لا يوتغ إلا نفسه ، وأهل بيته ،


(25) ബനൂ ഔഫിലെ യഹൂദർ വിശ്വാസികളോടൊപ്പം ഒരു സമുദായമായി (ഉമ്മത്) പരിഗണിക്കപ്പെടും - ജൂതന്മാർക്ക് അവരുടെ മതം, മുസ്ലീങ്ങൾക്ക് അവരുടെ മതം

ഒരു ഉപഭോക്താവോ രക്ഷാധികാരിയോ ആയിരിക്കും. എന്നാൽ ആരെങ്കിലും തെറ്റ് ചെയ്യുകയോ വഞ്ചന ചെയ്യുകയോ ചെയ്താൽ അവനും അവന്റെ കുടുംബത്തിനും മാത്രമേ ദോഷം വരുത്തൂ.

وإن ليهود بني النجار مثل ما ليهود بني عوف ،

(26) ബനൂ-അൻ-നജ്ജാറിലെ ജൂതന്മാർക്കും ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.


وإن ليهود بني الحارث مثل ما ليهود بني عوف

(27) ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശം ബനൂൽ ഹാരിഥിലെ ജൂതന്മാർക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും.


وإن ليهود بني ساعدة ما ليهود بني عوف

(28) ബനൂ സൈദയിലെ ജൂതന്മാർക്കും ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്ക് തുല്യമായ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.

وإن ليهود بني جشم مثل ما ليهود بني عوف

(29) ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശം ബനൂ ജുഷാമിലെ ജൂതന്മാർക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും.


وإن ليهود بني الأوس مثل ما ليهود بني عوف 

(30) ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശം ബനൂൽ ഔസിലെ ജൂതന്മാർക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും.

وإن ليهود بني ثعلبة مثل ما ليهود بني عوف ، إلا من ظلم وأثم ، فإنه لا يوتغ إلا نفسه وأهل بيته ؛

(31) ബനൂ ഔഫിലെ ജൂതന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശം ബനൂതഅലബയിലെ ജൂതന്മാർക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും. എന്നാൽ ആരെങ്കിലും തെറ്റ് ചെയ്യുകയോ വഞ്ചന ചെയ്യുകയോ ചെയ്താൽ അവനും അവന്റെ കുടുംബത്തിനും മാത്രമേ ദോഷം വരുത്തൂ.

وإن جفنة بطن من ثعلبة كأنفسهم ؛

 

(32) ത്വലാബ ഗോത്രത്തിലെ ഒരു ശാഖയായ ജഫ്‌നയ്ക്കും മാതൃ ഗോത്രങ്ങൾക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.

وإن لبني الشطيبة مثل ما ليهود بني عوف ، وإن البر دون الإثم ، 


(33) ബനൂ ഔഫിലെ യഹൂദന്മാർക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ബനൂ-അശ്-ശുതൈബയ്ക്കും ഉണ്ടായിരിക്കും. അവർ ഉടമ്പടി ലംഘിക്കുന്നവരല്ല, വിശ്വസ്തരായിരിക്കും.


وإن موالي ثعلبة كأنفسهم ؛


(34) തഅ്‌ലബയിലെ മൗലമാർക്ക് (ഉപഭോക്താക്കൾക്ക്) അതിന്റെ യഥാർത്ഥ അംഗങ്ങൾക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.

وإن بطانة يهود كأنفسهم


(35) യഹൂദ ഗോത്രങ്ങളുടെ ഉപശാഖകൾക്കും മാതൃഗോത്രങ്ങൾക്കുള്ള അതേ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും.

وإنه لا يخرج منهم أحد إلا بإذن محمد صلى الله عليه وسلم ؛


(36) (എ) മുഹമ്മദിന്റെ (صلى الله عليه وسلم) അനുവാദമില്ലാതെ അവരാരും മുസ്ലീം സൈന്യത്തിന്റെ സൈനികനായി യുദ്ധം ചെയ്യാൻ പോകരുത്. 


وإنه لا ينحجز على ثأر جرح ، وإنه من فتك فبنفسه فتك ، وأهل بيته ، إلا من ظلم ؛ 

(ബി) അടിക്കാനോ പരിക്കേൽപ്പിക്കാനോ ഒരാളുടെ പ്രതികാരത്തിന് യാതൊരു തടസ്സവും ഉണ്ടാക്കരുത്; ആരെങ്കിലും രക്തം ചൊരിയുന്നവൻ അത് തനിക്കും തന്റെ വീട്ടുകാർക്കും മേൽ വരുത്തുന്നു, അനീതിക്ക് വിധേയനായവനൊഴികെ.


وإن الله على أبر هذا ؛ وإن على اليهود نفقتهم [ ص: 504 ] وعلى المسلمين نفقتهم 


(37) (എ) അവരുടെ ചെലവുകളുടെ ഭാരം ജൂതന്മാരും മുസ്ലീങ്ങൾ അവരുടെ ചെലവുകളും വഹിക്കും.


وإن بينهم النصر على من حارب أهل هذه الصحيفة ، وإن بينهم النصح والنصيحة ، والبر دون الإثم ؛


وإنه لم يأثم امرؤ بحليفه ؛ وإن النصر للمظلوم ،

(ബി) ആരെങ്കിലും ഈ കോഡിന്റെ ആളുകൾക്കെതിരെ പോരാടുകയാണെങ്കിൽ, അവരുടെ (അതായത്, ജൂതന്മാരുടെയും മുസ്ലീങ്ങളുടെയും) പരസ്പര സഹായം പ്രവർത്തനക്ഷമമാകും, അവർക്കിടയിൽ സൗഹൃദപരമായ ഉപദേശവും ആത്മാർത്ഥമായ പെരുമാറ്റവും ഉണ്ടായിരിക്കും; വിശ്വസ്തതയും ഉടമ്പടി ലംഘനവുമില്ല.


وإن اليهود ينفقون مع المؤمنين ما داموا محاربين ، 

(38) യഹൂദർ സത്യവിശ്വാസികളുമായി യുദ്ധം ചെയ്യുന്നിടത്തോളം കാലം അവരുടെ ചെലവുകൾ സ്വയം വഹിക്കും.


وإن يثرب حرام جوفها لأهل هذه الصحيفة ؛

(39) യസ്‌രിബ് താഴ്‌വര (മദീന) ഈ നിയമത്തിലെ ജനങ്ങൾക്ക് ഒരു ഹറാം (വിശുദ്ധ സ്ഥലം) ആയിരിക്കും.


وإن الجار كالنفس غير مضار ولا آثم ، 

(40) ക്ലയന്റുകൾക്ക് (മൗല) യഥാർത്ഥ വ്യക്തികൾക്ക് (അതായത്, ക്ലയന്റേജ് സ്വീകരിക്കുന്ന വ്യക്തികൾക്ക്) അതേ പരിഗണന ഉണ്ടായിരിക്കും. അവൻ ഉപദ്രവിക്കപ്പെടുകയോ ഉടമ്പടി ലംഘിക്കുകയോ ചെയ്യില്ല.

وإنه لا تجار حرمة إلا بإذن أهلها ،

(41) ആ സ്ഥലത്തെ ആളുകളുടെ അനുവാദമില്ലാതെ ആർക്കും അഭയം നൽകരുത് (അതായത്, അഭയാർത്ഥിക്ക് മറ്റുള്ളവർക്ക് അഭയം നൽകാൻ അവകാശമില്ല).


وإنه ما كان بين أهل هذه الصحيفة من حدث أو اشتجار يخاف فساده ، فإن مرده إلى الله عز وجل ، وإلى محمد رسول الله صلى الله عليه وسلم ، 

وإن الله على أتقى ما في هذه الصحيفة وأبره ؛ 

(42) ഈ നിയമത്തിന്റെ ആളുകൾക്കിടയിൽ എന്തെങ്കിലും കൊലപാതകമോ കലഹമോ സംഭവിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അതിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്‌നമുണ്ടാകുമെന്ന് ഭയപ്പെടാം, അത് ദൈവത്തിന്റെയും ദൈവത്തിന്റെ ദൂതനായ മുഹമ്മദ് (صلى الله عليه وسلم) ലേക്ക് റഫർ ചെയ്യപ്പെടും; ഈ കോഡിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ കൃത്യമായി പറയുകയും അത് ഏറ്റവും വിശ്വസ്തതയോടെ പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവന്റെ കൂടെ ദൈവം ഉണ്ടായിരിക്കും.

وإنه لا تجار قريش ولا من نصرها .


(43) ഖുറൈശികൾക്കും അവരെ സഹായിക്കുന്നവർക്കും യാതൊരു സംരക്ഷണവും നൽകപ്പെടുകയില്ല.

وإن بينهم النصر على من دهم يثرب ، 


(44) ആരെങ്കിലും യസ്‌രിബിനെ ആക്രമിക്കുകയാണെങ്കിൽ അവർക്ക് (അതായത്, ജൂതന്മാർക്കും മുസ്‌ലിംകൾക്കും) പരസ്പരം സഹായം ഉണ്ടായിരിക്കും.


وإذا دعوا إلى صلح يصالحونه ويلبسونه ، فإنهم يصالحونه ويلبسونه ؛

وإنهم إذا دعوا إلى مثل ذلك فإنه لهم على المؤمنين ، إلا من حارب في الدين ،


(45) (എ) അവരെ (അതായത്, യഹൂദർ) ഏതെങ്കിലും സമാധാനത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവരും സമാധാനം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയും അതിൽ പങ്കാളിയാകുകയും ചെയ്യും; അങ്ങനെയുള്ള ചില കാര്യങ്ങളിൽ അവർ വിശ്വാസികളെ ക്ഷണിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ആരെങ്കിലും മതയുദ്ധം നടത്തുന്നു എന്നതൊഴിച്ചാൽ ഇടപാടുകൾക്ക് തിരിച്ചടി നൽകേണ്ടത് അവരുടെ (മുസ്ലിംകളുടെ) കടമയാണ്. 

على كل أناس حصتهم من جانبهم الذي قبلهم ، 

(ബി) നഗരത്തിന്റെ ഭാഗത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് ശത്രുവിനെ പിന്തിരിപ്പിക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം ഓരോ ഗ്രൂപ്പിലും നിക്ഷിപ്തമായിരിക്കും.


وإن يهود الأوس ، مواليهم وأنفسهم ، على مثل ما لأهل هذه الصحيفة . مع البر المحض ؟ من أهل هذه الصحيفة .


(46) അൽ-ഔസ് ഗോത്രത്തിലെ യഹൂദന്മാർക്കും ഇടപാടുകാർക്കും യഥാർത്ഥ അംഗങ്ങൾക്കും ഈ കോഡിന്റെ ആളുകൾക്ക് തുല്യമായ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കും: 


قال ابن هشام : ويقال : مع البر المحسن من أهل هذه الصحيفة .


قال ابن إسحاق : وإن البر دون الإثم ، لا يكسب كاسب إلا على نفسه ، وإن الله على أصدق ما في هذه الصحيفة وأبره ، 

ഉടമ്പടിയുടെ ലംഘനം നടത്താതെ, രണ്ടാമത്തേവരോട് ആത്മാർത്ഥമായും വിശ്വസ്തതയോടെയും പെരുമാറുകയും വേണം. ഒരുവൻ വിതെക്കുന്നതുപോലെ കൊയ്യും. ഈ കോഡിലെ വ്യവസ്ഥകൾ ഏറ്റവും ആത്മാർത്ഥമായും വിശ്വസ്തതയോടെയും നടപ്പിലാക്കുന്നവനോടൊപ്പമാണ് ദൈവം.

وإنه لا يحول هذا الكتاب دون ظالم وآثم ، 

وإنه من خرج آمن ، ومن قعد آمن بالمدينة ، إلا من ظلم أو أثم ؛ وإن الله جار لمن بر واتقى ، ومحمد رسول الله صلى الله عليه وسلم .


(47) ഈ കുറിപ്പടി ഏതെങ്കിലും പീഡകനോ ഉടമ്പടി ലംഘിക്കുന്നവനോ പ്രയോജനപ്പെടുകയില്ല. ഒരു പ്രചാരണത്തിന് പോയാലും മദീനയിൽ താമസിച്ചാലും ഒരാൾക്ക് സുരക്ഷിതത്വം ഉണ്ടായിരിക്കണം, അല്ലെങ്കിൽ അത് അടിച്ചമർത്തലും ഉടമ്പടി ലംഘനവുമായിരിക്കും. തന്റെ ദൂതൻ മുഹമ്മദ് (صلى الله عليه وسلم) എന്നതുപോലെ, വിശ്വസ്തതയോടെയും കരുതലോടെയും കടമകൾ നിർവഹിക്കുന്നവന്റെ സംരക്ഷകനാണ് ദൈവം. [26]


سيرة ابن هشام

സീറത്ത് ഇബ്നു ഹിഷാം503


Aslam Kamil saquafi

ഖുനൂത്ത് ഒഹാബി തട്ടിപ്പിന് മറുപടി قنوت

 ഖുനൂത്ത് ഒഹാബി തട്ടിപ്പിന് മറുപടി




സഹാബികൾ അടക്കമുള്ള ഭൂരിപക്ഷ സലഫുകളും ഖുനൂത്ത് ഓതണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന് ഇമാം നവവി റ ശറഹുൽ മുഹദ്ധബ്

474/3വെക്തമാകുന്നു



قال المصنف رحمه الله تعالى ( والسنة في صلاة الصبح أن يقنت في الركعة الثانية لما روى أنس رضي الله تعالى عنه { أن النبي صلى الله عليه وسلم قنت شهرا يدعو عليهم ثم تركه ، فأما في الصبح فلم يزل يقنت حتى فارق الدنيا } ومحل القنوت بعد الرفع من الركوع لما روي أنه { سئل أنس هل قنت رسول الله صلى الله عليه وسلم في صلاة الصبح ؟ قال : نعم ، وقيل : قبل الركوع أو بعده ؟ قال بعد الركوع } والسنة أن يقول : اللهم اهدني فيمن هديت وعافني فيمن عافيت وتولني فيمن توليت وبارك لي فيما أعطيت وقني شر ما قضيت إنك تقضي ولا يقضى عليك إنه لا يذل من واليت تباركت وتعاليت





( فرع ) في مذاهب العلماء في إثبات القنوت في الصبح مذهبنا أنه يستحب القنوت فيها سواء نزلت نازلة أو لم تنزل وبهذا قال أكثر السلف ومن بعدهم أو كثير منهم وممن قال به أبو بكر الصديق وعمر بن الخطاب وعثمان وعلي وابن عباس والبراء بن عازب رضي الله عنهم رواه البيهقي بأسانيد صحيحة ، وقال به من التابعين فمن بعدهم خلائق وهو مذهب ابن أبي ليلى والحسن بن صالح ومالك وداود شرح المهذب

474/3




وقال عبد الله بن مسعود وأصحابه وأبو حنيفة وأصحابه وسفيان الثوري وأحمد : لا قنوت في الصبح قال أحمد إلا الإمام فيقنت إذا بعث الجيوش ، وقال إسحاق يقنت للنازلة خاصة .


واحتج لهم بحديث أنس رضي الله عنه { أن النبي صلى الله عليه وسلم [ ص: 484 ] قنت شهرا بعد الركوع يدعو على أحياء من العرب ثم تركه } رواه البخاري ومسلم وفي صحيحيهما عن أبي هريرة رضي الله عنه { أن النبي صلى الله عليه وسلم قنت بعد الركوع في صلاته شهرا يدعو لفلان وفلان ثم ترك الدعاء لهم } وعن سعد بن طارق قال : { قلت لأبي : يا أبي إنك قد صليت خلف رسول الله صلى الله عليه وسلم وأبي بكر وعمر وعثمان وعلي فكانوا يقنتون في الفجر ؟ فقال : أي بني فحدث } رواه النسائي والترمذي وقال : حديث حسن صحيح وعن ابن مسعود رضي الله عنه قال : { ما قنت رسول الله صلى الله عليه وسلم في شيء من صلاته } وعن أبي مخلد قال : " صليت مع ابن عمر رضي الله تعالى عنهما الصبح فلم يقنت فقلت له : ألا أراك تقنت ؟ فقال : ما أحفظه عن أحد من أصحابنا " وعن ابن عباس رضي الله عنهما : " القنوت في الصبح بدعة " وعن أم سلمة { عن النبي صلى الله عليه وسلم أنه نهى عن القنوت في الصبح } رواه البيهقي . واحتج أصحابنا بحديث أنس رضي الله عنه { أن النبي صلى الله عليه وسلم قنت شهرا يدعو عليهم ثم ترك فأما في الصبح فلم يزل يقنت حتى فارق الدنيا } حديث صحيح رواه جماعة من الحفاظ وصححوه ، وممن نص على صحته الحافظ أبو عبد الله محمد بن علي البلخي والحاكم أبو عبد الله في مواضع من كتبه والبيهقي ، ورواه الدارقطني من طرق بأسانيد صحيحة ، وعن العوام بن حمزة قال " سألت أبا عثمان عن القنوت في الصبح قال : بعد الركوع قلت : عمن ؟ قال : عن أبي بكر وعمر وعثمان رضي الله تعالى عنهم " رواه البيهقي وقال : هذا إسناد حسن ورواه البيهقي عن عمر أيضا من طرق وعن عبد الله بن معقل - بفتح الميم وإسكان العين المهملة وكسر القاف - التابعي قال " قنت علي رضي الله عنه في الفجر " رواه البيهقي وقال : هذا عن علي صحيح مشهور ، وعن البراء رضي الله تعالى عنه عنه { أن رسول الله صلى الله عليه وسلم كان يقنت في الصبح والمغرب } رواه مسلم ورواه أبو داود وليس في روايته ذكر المغرب ، ولا يضر ترك الناس القنوت في صلاة المغرب ; لأنه ليس بواجب أو دل الإجماع على نسخه فيها .


وأما الجواب عن حديث أنس وأبي هريرة رضي الله عنهما في قوله : ثم تركه فالمراد ترك الدعاء على أولئك الكفار ولعنتهم فقط ، لا ترك جميع [ ص: 485 ] القنوت أو ترك القنوت في غير الصبح ، وهذا التأويل متعين ; لأن حديث أنس في قوله " لم يزل يقنت في الصبح حتى فارق الدنيا " صحيح صريح فيجب الجمع بينهما ، وهذا الذي ذكرناه متعين للجمع ، وقد روى البيهقي بإسناده عن عبد الرحمن بن مهدي الإمام أنه قال " إنما ترك اللعن " ويوضح هذا التأويل رواية أبي هريرة السابقة ، وهي قوله " ثم ترك الدعاء لهم " . والجواب عن حديث سعد بن طارق أن رواية الذين أثبتوا القنوت معهما زيادة علم وهم أكثر فوجب تقديمهم ، وعن حديث ابن مسعود أنه ضعيف جدا ; لأنه من رواية محمد بن جابر السخمي وهو شديد الضعف متروك ولأنه نفي وحديث أنس إثبات فقدم لزيادة العلم ، وعن حديث ابن عمر أنه لم يحفظه أو نسيه وقد حفظه أنس والبراء بن عازب وغيرهما فقدم من حفظ ، وعن حديث ابن عباس أنه ضعيف جدا وقد رواه البيهقي من رواية أبي ليلى الكوفي وقال : هذا لا يصح وأبو ليلى متروك .


وقد روينا عن ابن عباس أنه " قنت في الصبح " وعن حديث أم سلمة أنه ضعيف ; لأنه من رواية محمد بن يعلى عن عنبسة بن عبد الرحمن عن عبد الله بن نافع عن أبيه عن أم سلمة قال الدارقطني : هؤلاء الثلاثة ضعفاء ، ولا يصح لنافع سماع من أم سلمة والله أعلم .شرح المهذب

474/3


Aslam Kamil saquafi parappanangadi

മിഅറാജ് .റജബ് നോമ്പ്-മുറി മൗലവിമാരെ പിൻപറ്റുന്ന വഹാബികളും ഇമാമുമാരെ പിൻപറ്റുന്ന മുസ്ലിംകളും

 *റജബ് നോമ്പ്-മുറി മൗലവിമാരെ പിൻപറ്റുന്ന വഹാബികളും ഇമാമുമാരെ പിൻപറ്റുന്ന മുസ്ലിംകളും...❗*

👇👇👇👁️👁️👁️

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1082979288943274&id=100016936382946

✍️ മിഅ്റാജ് ദിനത്തിലെ നോമ്പിന്ന് വളരെയേറെ മഹത്വമുണ്ട്. 

ശൈഖ് ജീലാനി (റ) തൻ്റെ പ്രസിദ്ധ ഗ്രന്ഥമായ ഗുന്യയിൽ ഇത് പറയാൻ ഒരു അധ്യായം തന്നെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്. 

◉ فصل: في فضل صيام يوم السابع والعشرين من رجب[عبد القادر الجيلاني، الغنية لطالبي طريق الحق، ٣٣٢/١] 

റജബ് 27 ന് അനുഷ്ഠിക്കുന്ന നോമ്പിൻ്റെ മഹത്വത്തെ കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്ന അധ്യായം - (അൽ ഗുന്യ - 1/361) 


ഹിജ്റ അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലെ പരിഷ്കര്‍ത്താവും സൂഫിലോകത്തെ അതികായനുമായ ഹുജ്ജത്തുൽ ഇസ്ലാം ഇമാം അബൂ ഹാമിദുൽ ഗസ്സാലി(റ) ഉദ്ധരിക്കുന്നു. – അബൂമൂസാ(റ) ല്‍ നിന്ന് നിവേദനം, – റജബ് ഇരുപത്തി ഏഴിനുള്ള നോമ്പ് അറുപത് മാസത്തെ നോമ്പിന് തുല്യമാകുന്നു. (ഇഹ്‍യാഅ് 1/361).


അനസ് (റ) വില്‍ നിന്ന് നിവേദനം – നബി(സ) പറഞ്ഞു – റജബ് ഇരുപത്തേഴിന് നോമ്പനുഷ്ടിക്കുകയും നോമ്പ് തുറക്കുന്ന സമയം പ്രാര്‍ത്ഥനാ നിരതനാവുകയും ചെയ്താല്‍ ഇരുപത് കൊല്ലത്തെ പാപങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കപ്പെടുന്നതാണ്.

അബൂഹുറൈറ(റ) വില്‍ നിന്ന് നിവേദനം – റജബ് ഇരുപത്തിഏഴിന്‍റെ പകലില്‍ നോമ്പ് നോറ്റും രാത്രി നിസ്കരിച്ചും ധന്യരാകുന്നത് നൂറ് കൊല്ലത്തെ ഇബാദത്തുകള്‍ക്ക് തുല്യമാകുന്നു (ഗുന്‍യത്ത്)


ഇമാം ഇബ്നു ഹജറുൽ ഹൈതമി(റ) പറയുന്നു: റജബ് 27 ലെ നോമ്പ് ബിദ്അതാണ് എന്ന് പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അത്‌ ശരിയല്ല. മറിച് വളരെ സ്രേഷ്ഠമായ സുന്നതാണ്. ഇത്‌ വിശാലമായി ഞാൻ ഫത്താവയിൽ പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്. (ഫതഹുൽ മുബീൻ -1/226)

 - قيل: ومن البدع: صوم رجب، وليس كذلك، بل هو سنةٌ فاضلةٌ، كما بينتُه في «الفتاوى» وبسطت الكلام فيه. ( فتح المبين بشرح الأربعين - ١/٢٢٦) 

റജബ് 27 ൻ്റ നോമ്പിനെ എതിർക്കുന്നവർ വിഡ്ഡിയാണ്. ( ഫതാവൽ കുബ്രാ - 2/52)


കൂടാതെ, എല്ലാ അറബി മാസങ്ങളിലും 27,28,29 തിയ്യതികളില്‍ നോമ്പ് സുന്നതാണെന്നു എല്ലാ ഫുഖഹാക്കളും പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ നിലയിൽ റജബ് ഇരുപത്തി ഏഴാം ദിനം നോമ്പ് സുന്നത്താണെന്ന് വ്യക്തം. അതിനു പുറമേ മി’അ് റാജ് ദിനത്തില്‍ നോമ്പ് സുന്നത്താണെന്ന് കര്‍മശാസ്ത്ര ഇമാമുകള്‍ വ്യകതമാക്കിയിട്ടുണ്ട്, ( ബാജൂരി:1/544 )

             മഹത്തുക്കളായ ഇമാമുമാരെ തള്ളിക്കളഞ്ഞ് ,വഹാബീ മുറി മൗലവിമാരെ പിൻപറ്റാൻ ഞാനില്ല.എൻ്റെ ഈമാൻ വഹാബീ ലാബിൽ തട്ടിക്കളിക്കാനുള്ളതല്ല... 

✍️ *ഖുദ്സി*

28-02-2022

---------------------------------------------------

കൂടുതൽ രേഖകൾക്ക് :


◉روى أبو هريرة أن رسول الله ﷺ قال من صام يوم سبع وعشرين من رجب كتب الله له صيام ستين شهرًا (٣) وهو اليوم الذي أهبط الله فيه جبرائيل عليه السلام على محمد ﷺ بالرسالة.[أبو حامد الغزالي ,إحياء علوم الدين ,1/361]

◉ وليلة النصف منه وليلة سبع وعشرين منه وهي ليلة المعراج [أبو حامد الغزالي ,إحياء علوم الدين ,1/361]

◉ من صام يوم السابع والعشرين من رجب كتب له ثواب صيام ستين شهرًا، وهو أول يوم نزل فيه جبريل على النبي -صلى الله عليه وسلم- بالرسالة". [عبد القادر الجيلاني ,الغنية لطالبي طريق الحق ,1/332]

◉ قيل: ومن البدع صوم رجب، وليس كذلك بل هو سنة فاضلة، كما بينته في الفتاوي وبسطت الكلام عليه. [البكري الدمياطي ,إعانة الطالبين على حل ألفاظ فتح المعين ,1/313]

◉والذي يَنْهى عَنْ صَوْمِهِ جاهِلٌ مَعْرُوفٌ بِالجَهْلِ ولا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أنْ يُقَلِّدَهُ (فتاوي الكبرى الفقهية -٢/٥٤)

◉ ويستحب صوم يوم المعراج [حاشيةالجمل٣/٤٦٨]

ഇസ്ലാം : വിമർശകർക്ക് മറുപടി : സൈനബ ബീവിയുടെ വിവാഹം


زينب رد على الشبهات


 تفسير ابن كثير

وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا (37)



وكان رسول الله صلى الله عليه وسلم قد زوجه بابنة عمته زينب بنت جحش الأسدية - وأمها أميمة بنت عبد المطلب - وأصدقها عشرة دنانير ، وستين درهما ، وخمارا ، وملحفة ، ودرعا ، وخمسين مدا من طعام ، وعشرة أمداد من تمر قاله مقاتل بن حيان ، فمكثت عنده قريبا من سنة أو فوقها ، ثم وقع بينهما ، فجاء زيد يشكوها إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم فجعل رسول الله يقول له : " أمسك عليك زوجك ، واتق الله " قال الله تعالى : ( وتخفي في نفسك ما الله مبديه وتخشى الناس والله أحق أن تخشاه )

----------------------

ذكر ابن جرير ، وابن أبي حاتم هاهنا آثارا عن بعض السلف ، رضي الله عنهم ، أحببنا أن نضرب عنها صفحا لعدم صحتها فلا نوردها

----------------------------


وقد روى الإمام أحمد هاهنا أيضا حديثا ، من رواية حماد بن زيد ، عن ثابت ، عن أنس فيه غرابة تركنا سياقه أيضا


وقد روى البخاري أيضا بعضه مختصرا فقال : حدثنا محمد بن عبد الرحيم ، حدثنا معلى بن منصور ، عن حماد بن زيد ، حدثنا ثابت ، عن أنس بن مالك قال : إن هذه الآية : ( وتخفي في نفسك ما الله مبديه ) نزلت في شأن زينب بنت جحش ، وزيد بن حارثة ، رضي الله عنهما


وقال ابن أبي حاتم : حدثنا أبي ، حدثنا علي بن هاشم بن مرزوق ، حدثنا ابن عيينة ، عن علي بن زيد بن جدعان قال : سألني علي بن الحسين ما يقول الحسن في قوله : ( وتخفي في نفسك ما الله مبديه ) [ وتخشى الناس والله أحق أن تخشاه ] ) ؟ فذكرت له فقال : لا ولكن الله أعلم نبيه أنها ستكون من أزواجه قبل أن يتزوجها ، فلما أتاه زيد ليشكوها إليه قال : اتق الله ، وأمسك عليك زوجك فقال : قد أخبرتك أني مزوجكها ، وتخفي في نفسك ما الله مبديه


وهكذا روي عن السدي أنه قال نحو ذلك


وقال ابن جرير : حدثني إسحاق بن شاهين ، حدثني خالد ، عن داود عن عامر ، عن عائشة ، رضي الله عنها ، أنها قالت : لو كتم محمد صلى الله عليه وسلم شيئا مما أوحي إليه من كتاب الله ، لكتم : ( وتخفي في نفسك ما الله مبديه وتخشى الناس والله أحق أن تخشاه )


وقوله : ( فلما قضى زيد منها وطرا زوجناكها ) : الوطر : هو الحاجة والأرب ، أي : لما فرغ منها ، وفارقها زوجناكها ، وكان الذي ولي تزويجها منه هو الله ، عز وجل ، بمعنى : أنه أوحى إليه أن يدخل عليها بلا ولي ولا مهر ولا عقد ولا شهود من البشر



وفي تفسير القرطبي



وقيل والله أحق أن تستحي منه ، ولا تأمر زيدا بإمساك زوجته بعد أن أعلمك الله أنها ستكون زوجتك ، فعاتبه الله على جميع هذا 


. وروي عن علي بن الحسين : أن النبي صلى الله عليه وسلم كان قد أوحى الله تعالى إليه أن زيدا يطلق زينب ، وأنه يتزوجها بتزويج الله إياها ، فلما تشكى زيد للنبي صلى الله عليه وسلم خلق زينب ، وأنها لا تطيعه ، وأعلمه أنه يريد طلاقها ، قال له رسول الله صلى الله عليه وسلم على جهة الأدب والوصية : اتق الله في قولك وأمسك عليك زوجك وهو يعلم أنه سيفارقها ويتزوجها ، وهذا هو الذي أخفى في نفسه ، ولم يرد أن يأمره بالطلاق لما علم أنه سيتزوجها ، وخشي رسول الله صلى الله عليه وسلم أن يلحقه قول من الناس في أن يتزوج زينب بعد زيد ، وهو مولاه ، وقد أمره بطلاقها ، فعاتبه الله تعالى على هذا القدر من أن خشي الناس في شيء قد أباحه الله له ، بأن قال : أمسك مع علمه بأنه يطلق . وأعلمه أن الله أحق بالخشية ، أي في كل حال . 


-----------++++++++--

قال علماؤنا رحمة الله عليهم : وهذا القول أحسن ما قيل في تأويل هذه الآية ، وهو الذي عليه أهل التحقيق من المفسرين والعلماء الراسخين ، كالزهري والقاضي بكر بن العلاء القشيري ، والقاضي أبي بكر ابن العربي وغيرهم .


-------------++------+


 والمراد بقوله تعالى : وتخشى الناس إنما هو إرجاف المنافقين بأنه نهى عن تزويج نساء الأبناء وتزوج بزوجة ابنه . فأما ما روي أن النبي صلى الله عليه وسلم هوي زينب امرأة زيد - وربما أطلق بعض المجان لفظ عشق - فهذا إنما يصدر عن جاهل بعصمة النبي صلى الله عليه وسلم عن مثل هذا ، أو مستخف بحرمته . قال الترمذي الحكيم في نوادر الأصول ، وأسند إلى علي بن الحسين قوله : فعلي بن الحسين جاء بهذا من خزانة العلم جوهرا من الجواهر ، ودرا من الدرر ، أنه إنما عتب الله عليه في أنه قد أعلمه أن ستكون هذه من أزواجك ، فكيف قال بعد ذلك لزيد : أمسك عليك زوجك وأخذتك خشية الناس أن يقولوا : تزوج امرأة ابنه ، والله أحق أن تخشاه . وقال النحاس : قال بعض العلماء : ليس هذا من النبي صلى الله عليه وسلم خطيئة ، ألا ترى أنه لم يؤمر بالتوبة ولا بالاستغفار منه . وقد يكون الشيء ليس بخطيئة إلا أن غيره أحسن منه ، وأخفى ذلك في نفسه خشية أن يفتتن الناس .

الثانية : قال ابن العربي : فإن قيل لأي معنى قال له : أمسك عليك زوجك وقد أخبره الله أنها زوجه . قلنا : أراد أن يختبر منه ما لم يعلمه الله من رغبته فيها أو رغبته عنها ، فأبدى له زيد من النفرة عنها والكراهة فيها ما لم يكن علمه منه في أمرها . فإن قيل : كيف يأمره بالتمسك بها وقد علم أن الفراق لا بد منه ؟ وهذا تناقض . قلنا : بل هو صحيح للمقاصد الصحيحة ، لإقامة الحجة ومعرفة العاقبة ، ألا ترى أن الله تعالى يأمر العبد بالإيمان وقد علم أنه لا يؤمن ، فليس في مخالفة متعلق الأمر لمتعلق العلم ما يمنع من الأمر به عقلا وحكما . وهذا من نفيس العلم فتيقنوه وتقبلوه




وفي تفسير البيضاوي6/354


وروى سفيان بن عيينة عن علي بن زيد بن جدعان قال : سألني علي بن الحسين زين العابدين ما يقول الحسن في قوله : ( وتخفي في نفسك ما الله مبديه وتخشى الناس والله أحق أن تخشاه ) ؟ قلت : يقول لما جاء زيد إلى النبي - صلى الله عليه وسلم - فقال : يا نبي الله إني أريد أن أطلق زينب فأعجبه ذلك ، فقال : أمسك عليك زوجك واتق الله ، فقال علي بن الحسين : ليس كذلك ، كان الله تعالى قد أعلمه أنها ستكون من أزواجه وأن زيدا سيطلقها ، فلما جاء زيد وقال : إني أريد أن أطلقها قال له : أمسك عليك زوجك ، فعاتبه الله وقال : لم قلت : أمسك عليك زوجك ، وقد أعلمتك أنها ستكون من أزواجك ؟ [ ص: 356 ] وهذا هو الأولى والأليق بحال الأنبياء وهو مطابق للتلاوة لأن الله علم أنه يبدي ويظهر ما أخفاه ولم يظهر غير تزويجها منه فقال : " زوجناكها " فلو كان الذي أضمره رسول الله - صلى الله عليه وسلم - محبتها أو إرادة طلاقها لكان يظهر ذلك لأنه لا يجوز أن يخبر أنه يظهره ثم يكتمه فلا يظهره ، فدل على أنه إنما عوتب على إخفاء ما أعلمه الله أنها ستكون زوجة له ، وإنما أخفاه استحياء أن يقول لزيد : التي تحتك وفي نكاحك ستكون امرأتي ، وهذا قول حسن مرض ، وإن كان القول الآخر وهو أنه أخفى محبتها أو نكاحها لو طلقها لا يقدح في حال الأنبياء ، لأن العبد غير ملوم على ما يقع في قلبه في مثل هذه الأشياء ما لم يقصد فيه المآثم ، لأن الود وميل النفس من طبع البشر


....................


وفي تفسير الطبري



.وذلك أن زينب بنت جحش فيما ذكر رآها رسول الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّم فأعجبته،

..........................


وفي تفسير احكام القرءان لابن عربي


وهذه الروايات كلها ساقطة الأسانيد؛ إنما الصحيح منها ما روي عن عائشة أنها قالت: لو كان رسول الله - صلى الله عليه وسلم - كاتما من الوحي شيئا لكتم هذه الآية: {وإذ تقول للذي أنعم الله عليه} [الأحزاب: 37] يعني بالإسلام، {وأنعمت عليه} [الأحزاب: 37] يعني بالعتق، فأعتقته: {أمسك عليك زوجك واتق الله وتخفي في نفسك ما الله مبديه وتخشى الناس والله أحق أن تخشاه} [الأحزاب: 37] إلى قوله: {وكان أمر الله مفعولا} [الأحزاب: 37] وإن رسول الله - صلى الله عليه وسلم - لما تزوجها قالوا: تزوج حليلة ابنه، فأنزل الله تعالى: {ما كان محمد أبا أحد من رجالكم ولكن رسول الله وخاتم النبيين} [الأحزاب: 40].


وكان رسول الله - صلى الله عليه وسلم - تبناه وهو صغير، فلبث حتى صار رجلا، يقال له زيد بن محمد، فأنزل الله تعالى: {ادعوهم لآبائهم هو أقسط عند الله فإن لم تعلموا آباءهم فإخوانكم في الدين ومواليكم} [الأحزاب: 5



وقد قال الله له: {ولا تمدن عينيك إلى ما متعنا به أزواجا منهم زهرة الحياة الدنيا لنفتنهم فيه} [طه: 131]. والنساء أفتن الزهرات وأنشر الرياحين، فيخالف هذا في المطلقات، فكيف في المنكوحات المحبوسات، وإنما كان الحديث أنها لما استقرت عند زيد جاءه جبريل: إن زينب زوجك، ولم يكن بأسرع أن جاءه زيد يتبرأ منها، فقال له: اتق الله، وأمسك عليك زوجك، فأبى زيد إلا الفراق، وطلقها وانقضت عدتها، وخطبها رسول الله - صلى الله عليه وسلم - على يدي مولاه زوجها، وأنزل الله القرآن المذكور فيه خبرهما، هذه الآيات التي تلوناها وفسرناها، فقال: واذكر يا محمد إذ تقول للذي أنعم الله عليه وأنعمت عليه: أمسك عليك زوجك، واتق الله في فراقها، وتخفي في نفسك ما الله مبديه يعني من نكاحك لها، وهو الذي أبداه لا سواه.


وقد علم النبي - صلى الله عليه وسلم - أن الله تعالى إذ أوحى إليه أنها زوجته لا بد من وجود هذا الخبر وظهوره؛ لأن الذي يخبر الله عنه أنه كائن لا بد أن يكون لوجوب صدقه في خبره، هذا يدلك على براءته من كل ما ذكره متسور من المفسرين، مقصور على علوم الدين.


فإن قيل: فلأي معنى قال له النبي - صلى الله عليه وسلم -: أمسك عليك زوجك، وقد أخبره الله أنها زوجته لا زوج زيد؟ قلنا: هذا لا يلزم؛ ولكن لطيب نفوسكم نفسر ما خطر من الإشكال فيه: إنه أراد أن يختبر منه ما لم يعلمه الله به من رغبته فيها أو رغبته عنها، فأبدى له زيد من النفرة عنها والكراهية فيها ما لم يكن علمه منه في أمرها.


فإن قيل: فكيف يأمره بالتمسك بها، وقد علم أن الفراق لا بد منه، وهذا تناقض؟ قلنا: بل هو صحيح للمقاصد الصحيحة لإقامة الحجة، ومعرفة العاقبة؛ ألا ترى أن الله يأمر العبد بالإيمان، وقد علم أنه لا يؤمن، فليس في مخالفة متعلق الأمر لمتعلق العلم ما يمنع من الأمر به عقلا وحكما، وهذا من نفيس العلم؛ فتيقنوه وتقبلوه.


ആർത്തവം (ഹയ്ള്)الحيض

  സ്ത്രീയും പ്രായപൂർത്തിയും Part 1 ഏതൊരു വ്യക്തിയും ഇസ്‌ലാമിക നിയമങ്ങൾക്ക് അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ വിധേയനാകുന്നത് പ്രായപൂർത്തിയോടെയാണ് മൂന്നിലൊരു ലക...