ഇമാം നവവി(റ)*

  *ഇമാം നവവി(റ)* 

 *പേർ: യഹ്‌യ* 

 *ജനനം: ഹിജ്‌റ 631* *മുഹര്‍റം* 

 *പിതാവ്: ശറഫ്ബ്‌നുല്‍ മുര്‍റി(റ)* 

 *വഫാത്ത്: ഹിജ്റ 676* *റജബ്24* 

 *വയസ്സ് :45* 

    *ബാല്യത്തിലെ അൽഭുതം* 

 *قال ابن العطار رحمه الله: وذكر لى بعض الصالحين الكبار... فلما بلغ سبع سنين - وكانت ليلة السابع والعشرين  من رمضان - قال والده: وكان نائما في جنبى، فانتبه نصف الليل وأيقظني، وقال : يا أبت ما هذا النور قد ملأ الدار!؟* *فاستيقظ أهله جميعا، ولم نر شيئا، فعرفت أنها ليلة القدر.(المنهج السوى في ترجمة الإمام الننوي للإمام السيوطي:٣٠)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *ഇമാം നവവി(റ)യുടെ പിതാവ് പറയുന്നതായി ഇബ്നുൽ അത്വാറ്(റ) പറയുന്നു:  മകന്* 

 *ഏഴു വയസ്സുള്ള സമയം റമളാനിലെ* *ഇരുപത്തിയേഴാം രാവ് - എന്റെയടുത്ത് രാത്രി ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു* *നവവി(റ). അര്‍ധ രാത്രിയായപ്പോള്‍ എന്നെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി കുട്ടി ചോദിച്ചു: ‘ഉപ്പാ, എന്താണീ വീട്ടിലാകെ ഒരു പ്രകാശം കാണുന്നത്?’ ശേഷം* *വീട്ടുകാരെയെല്ലാം യഹ്‌യ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി. പക്ഷേ അവരാരും തന്നെ പ്രകാശം കണ്ടില്ല.  പിതാവ് ശറഫ് അനുസ്മരിക്കുന്നു:* *‘ലൈലത്തുല്‍ ഖദ്‌റിന്റെ ഒളിവാണ് മകന്‍* *കണ്ടത്.’ (അൽമൻഹജുസ്സവി ഫീ തർജുമതിൽ ഇമാമിന്നവവി(റ) :30)*

 *ഗുരുവിന്റെ ദീർഘവീക്ഷണം* 

 *ﻭَﻗَﺎﻝَ ﺷَﻴْﺨﻪ ﻓِﻲ اﻟﻄَّﺮِﻳﻘَﺔ اﻟﺸَّﻴْﺦ ﻳﺎﺳﻴﻦ ﺑﻦ ﻳُﻮﺳُﻒ اﻟﺰَّﺭْﻛَﺸِﻲّ ﺭَﺃَﻳْﺖ اﻟﺸَّﻴْﺦ ﻣﺤﻴﻲ اﻟﺪّﻳﻦ ﻭَﻫُﻮَ اﺑْﻦ ﻋﺸﺮ ﺳِﻨِﻴﻦ ﺑﻨﻮﻯ ﻭَاﻟﺼﺒﻴﺎﻥ ﻳﻜﺮﻫﻮﻧﻪ ﻋﻠﻰ اﻟﻠّﻌﺐ ﻣَﻌَﻬﻢ ﻭَﻫُﻮَ ﻳﻬﺮﺏ ﻣِﻨْﻬُﻢ ﻭﻳﺒﻜﻲ ﻹﻛﺮاﻫﻬﻢ ﻭَﻳﻘْﺮَﺃ اﻟْﻘُﺮْﺁﻥ ﻓِﻲ ﺗِﻠْﻚَ اﻟْﺤَﺎﻝ ﻓَﻮَﻗﻊ ﻓِﻲ ﻗﻠﺒِﻲ ﺣﺒﻪ* *ﻭَﺟﻌﻠﻪ ﺃَﺑﻮﻩُ ﻓِﻲ ﺩﻛﺎﻥ ﻓَﺠﻌﻞ ﻻَ ﻳﺸْﺘَﻐﻞ ﺑِﺎﻟْﺒﻴﻊِ ﻭَاﻟﺸِّﺮَاء ﻋَﻦ اﻟْﻘُﺮْﺁﻥ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﺄﺗﻴﺖ اﻟَّﺬِﻱ ﻳﻘﺮﺋﻪ اﻟْﻘُﺮْﺁﻥ ﻓﻮﺻﻴﺘﻪ ﺑِﻪِ ﻭَﻗﻠﺖ ﻟَﻪُ ﻫَﺬَا اﻟﺼَّﺒِﻲ ﻳُﺮْﺟَﻰ ﺃَﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﺃﻋﻠﻢ ﺃﻫﻞ ﺯَﻣَﺎﻧﻪ ﻭﺃﺯﻫﺪﻫﻢ ﻭَﻳﻨْﺘَﻔﻊ اﻟﻨَّﺎﺱ ﺑِﻪِ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻟﻲ ﻣﻨﺠﻢ ﺃَﻧْﺖ ﻓَﻘﻠﺖ ﻻَ ﻭَﺇِﻧَّﻤَﺎ ﺃﻧﻄﻘﻨﻲ اﻟﻠﻪ ﺑﺬﻟﻚ ﻓَﺬﻛﺮ ﺫَﻟِﻚ ﻟﻮاﻟﺪﻩ ﻓﺤﺮﺹ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﺇِﻟَﻰ ﺃَﻥ ﺧﺘﻢ اﻟْﻘُﺮْﺁﻥ ﻭَﻗﺪ ﻧﺎﻫﺰ اﻻﺣﺘﻼﻡ.* 

 *(طبقات الشافعية الكبرى-٨/٣٩٦)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *ഇമാം നവവി(റ)വിന്റെ ആത്മിയ ഗുരുവായ* 

 *ശൈഖ് യാസീനു ബ്‌നു യൂസുഫില്‍ മാറാക്കിശി(റ) പറയുന്നു: ഞാൻ* *നവയില്‍ വെച്ച്  നവവി(റ) നെ കണ്ടു. അന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് പത്ത് വയസ്സാണ് പ്രായം. കൂട്ടുകാര്‍ കളിക്കാനായി അദ്ദേഹത്തെ* *നിര്‍ബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു പക്ഷേ അദ്ദേഹം അവിടെ നിന്ന് ഓടിപ്പോയി, അവർ നിർബന്ധിച്ചതിന്റെ പേരിൽ  കരഞ്ഞ്* *കൊണ്ടോടുമ്പോഴും അദ്ദേഹം ഖുര്‍ആന്‍ പാരായണം* *ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ‘എനിക്ക് ആ കുട്ടിയോട് വലിയ ഇഷ്ടം തോന്നി.* 

 *അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിതാവ് അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ കടയിൽ കച്ചവടത്തിനായി നിയമിച്ചു. പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്* *കച്ചവടത്തിൽ തീരെ താല്പര്യമില്ലായിരുന്നു. ആ സമയത്തും മഹാൻ  ഖുർആൻ* *പാരായണത്തിൽ വ്യാപൃതനായിരുന്നു.* 

 *ഞാൻ കുട്ടിയെ ഖുര്‍ആന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന ഉസ്താദിനെ സമീപിച്ച് ചില നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കി. ഞാന്‍* *ഗുരുനാഥനോടിങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ഈ കുട്ടി സമകാലത്തെ വലിയ പണ്ഡിതനും വലിയ* *പരിത്യാഗിയുമായിത്തീരുമെന്നും ഇവനെ കൊണ്ട് സമുദായത്തിന് വലിയ ഉപകാരം ലഭിക്കുമെന്നും എനിക്കു പ്രതീക്ഷയുണ്ട്.’* 

 *ഇതു കേട്ട് ഗുരു ചോദിച്ചു: നിങ്ങളെന്താ ജ്യോത്സ്യനാണോ?* 

 *ഞാന്‍: ‘അല്ല, പക്ഷേ അല്ലാഹു എന്നെക്കൊണ്ടിതു പറയിപ്പിച്ചതാണ്.’* 

 *തുടര്‍ന്ന്  ഇമാമവര്‍കളുടെ പിതാവിനോട് ഈ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു.  കുട്ടിയെ ഖുര്‍ആന്‍ പൂര്‍ണമായും ഹിഫ്ളാക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കാൻ നിര്‍ദേശിച്ചു. ഇതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഇമാം ചെറുപ്പത്തിലേ ഖുര്‍ആന്‍ ഹൃദിസ്ഥമാക്കി.* 

 *(ത്വബഖാത്തു ശ്ശാഫിയ്യത്തിൽ കുബ്റാ:8/396)*

 *ശാഫിഈ ഇമാമി(റ)നോട്  ആദരവ്* 

 *ولقد حكي عن الإمام النووي رحمه الله تعالى أنه لما أتى إلى مصر لزيارة قبر الشافعي رضي الله عنه وقف عند باب القرافة من بعيد ونزل الجمل وذلك بحيث يرى القبة الشريفة وسلم عليه فقيل له: ألا تتقدم؟ فقال: لو كان الشافعي حيا ما كان* *مقامي أن أتقرب منه إلا على هذا من المسافة أو كما قال...* 

 *(إتحاف السادة المتقين للإمام السيد مرتضى الزبيدي ج: ٤ ص: ٤٥٧)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *സയ്യിദ് മുർതളസ്സബീദി(റ) ഉദ്ധരിക്കുന്നു: ഇമാം നവവി(റ) ഒരിക്കൽ ഇമാം ശാഫിഈ(റ)വിന്റെ ഖബ്റ് സിയാറത്ത് ചെയ്യാൻ മിസ്റിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ  മഖാമിന്റെ കവാടത്തിൽ നിന്നും കുറച്ചു അകലെ വെച്ച്  ഒട്ടകപ്പുറത്ത് നിന്നും ഇറങ്ങുകയും ഖുബ്ബ കാണുന്ന വിധത്തിൽ* *അവിടെത്തന്നെ നിന്ന് സിയാറത്ത് ചെയ്യുകയും സലാം പറയുകയും ചെയ്തു. ഒരാൾ ചോദിച്ചു: അങ്ങെന്താണ് മുന്നോട്ട് പോകാത്തത്?* 

 *നവവി(റ): ശാഫിഈ ഇമാം(റ) ഇപ്പോൾ ജീവിച്ചിരുപ്പുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനിത്ര ദൂരത്തേ നിൽക്കുകയുള്ളു.* 

 *(ഇത്ഹാഫ്:4/357)*

 *വൃദ്ധന്റെ കോലത്തിൽ ഇബ്‌ലീസ്* 

 *قال : وكنت مريضة بالمدرسة الرواحية ، فبينما أنا في بعض الليالي في الصفة الشرقية منها ، ووالدي واخوتي وجماعة من أقاربي نائمون إلى جنبي ، إذ نشطني الله تعالی وعافاني من الحمى ، فاشتاقت نفسي إلى الذكر ، فجعلت أسبح ، فبينا أنا كذلك بين الجهر والاسرار ، إذا شیخ حسن الصورة جميل* *المنظر ، يتوضأ على حافة البركة وقت نصف الليل او قريب منه ، فلما فرغ من وضوئه أتاني وقال لي يا ولدي لا تذكر الله تعالی تشوش على والدك واخوتك وأهلك ومن في هذه المدرسة ، أنت ؟ فقال ، أنا ناصح لك، ودعني أكون من کنت ، فوقع في نفسي أنه إبليس ، فقلت : أعوذ بالله من الشيطان الرجيم ، ورفعت صوتي بالتسبيح ، فأعرض عني ومشى إلى ناحية باب المدرسة ، فانبهت والدي والجماعة على صوتي فقمت إلى باب المدرسة فوجدته مقفلا ، وفتشتها فلم أجد فيها أحدا غير من كان فيها ، فقال لي والدي : با يحيى ، ما خبرك ؟ فأخبرته الخبر ، فجعلوا يتعجبون ، وقعدنا كلنا نسبح ونذكر.* 

 *(المنهج السوي في ترجمة الإمام النووي:٥٥)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *ഇമാം സുയുത്വി(റ) ഉദ്ധരിക്കുന്നു: ഇമാം നവവി(റ) പറയുന്നു: റവാഹിയ്യ* *മദ്‌റസയിലായിരിക്കെ ഞാൻ രോഗിയായി.*  *അന്നു രാത്രി  മദ്‌റസയുടെ കിഴക്ക് വശത്തായിരുന്നു ഞാന്‍. പിതാവും മറ്റ് സഹോദരങ്ങളും എന്റെ അടുത്തായി* *കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കെ എന്റെ പനി സുഖപ്പെടുകയും ഞാന്‍ ഉന്മേഷവാനാവുകയും ചെയ്തു. അപ്പോള്‍* *അല്‍പം ദിക്ര്‍ ചൊല്ലാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു. അങ്ങനെ അധികം ഉറക്കെയും എന്നാല്‍ തീരെ* *പതുക്കെയുമല്ലാത്ത വിധത്തില്‍ ഞാന്‍ തസ്ബീഹ് ചൊല്ലാനാരംഭിച്ചു. അര്‍ധ രാത്രിയായപ്പോള്‍ കാണാനഴകുള്ള ഒരു വൃദ്ധന്‍ ഹൗളില്‍ നിന്ന് വുളു ചെയ്യുന്നത് കണ്ടു. ശേഷം അയാള്‍ എന്റെയടുത്തുവന്നു പറഞ്ഞു: ‘മോനേ, നീ ദിക്ര്‍ ചൊല്ലണ്ട. നിന്റെ പിതാവിനും സഹോദരങ്ങള്‍ക്കും കുടുംബത്തിനും ഈ മദ്‌റസയിലുള്ളവര്‍ക്കും അതൊരു ശല്യമാകും.’ ഞാനപ്പോള്‍ ചോദിച്ചു: കാരണവരേ, നിങ്ങളാരാണ്?* 

 *‘അത് വിടുക. ഞാനാരെങ്കിലുമായിക്കോട്ടെ. നിന്റെയൊരു ഗുണകാംക്ഷിയാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോളൂ’ എന്നായിരുന്നു വൃദ്ധന്റെ മറുപടി.* 

 *ഇത് ഇബ്‌ലീസാണെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു. ഉടന്‍ ഞാന്‍* ‘ *അഊദുബില്ലാഹി….’ ചൊല്ലി. ഉറക്കെ തസ്ബീഹും ആരംഭിച്ചു. ഇത് കേട്ടതും വൃദ്ധന്‍* *വാതിലിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങി. ഞാന്‍ തസ്ബീഹ് തുടര്‍ന്നു.* *പിതാവിനെയടക്കം എല്ലാവരെയും* *ഉണര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ വാതിലിനു സമീപം ചെന്നു* *നോക്കിയപ്പോള്‍ അത് പൂട്ടിയ അവസ്ഥയില്‍* *തന്നെയായിരുന്നു. ആ വൃദ്ധനെ അവിടമാകെ തിരഞ്ഞെങ്കിലും* *നേരത്തെയുണ്ടായിരുന്നവരല്ലാതെ ആരെയും കണ്ടില്ല. ഞാനിങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് കണ്ട് പിതാവ് ചോദിച്ചു: ‘യഹ്‌യാ, എന്താണിത്?’ ഞാന്‍ സംഭവം വിവരിച്ചപ്പോള്‍ എല്ലാവരും അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ഉടന്‍ ഞങ്ങളെല്ലാം* *കൂട്ടമായി* *തസ്ബീഹും മറ്റു ദിക്‌റുകളും ആരംഭിച്ചു.’* 

 *(അൽമൻഹജുസ്സവി:55)*

 *ദിനേന 12 സബ്കുകൾ* 

 *തന്റെ പഠനത്തെക്കുറിച്ച് ഇമാം നവവി(റ)ന്റെ വിവരണം ശിഷ്യന്‍ ഉദ്ധരിക്കുന്നതിങ്ങനെ:* *‘ഞാന്‍ എല്ലാ ദിവസവും മഹാന്മാരായ ഗുരുവര്യന്മാരുടെ അടുത്തു നിന്ന് 12 പാഠങ്ങള്‍* *ഓതുമായിരുന്നു. വസ്വീത്വില്‍ (ഇമാം ഗസ്സാലി-റ-യുടെ ഫിഖ്ഹ് ഗ്രന്ഥം) നിന്ന് രണ്ടു പാഠവും അല്‍മുഹദ്ദബ് (ഇമാം ശീറാസി-റ-യുടെ കര്‍മശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥം),* *അല്‍ജംഉ ബൈനസ്സ്വഹീഹൈനി (ഹാഫിള് അബൂഅബ്ദില്ലാഹില്‍ ഉന്‍ദുലൂസി-റ-യുടെ ഹദീസ് കിതാബ്),* *സ്വഹീഹ് മുസ്‌ലിം, ഇബ്‌നു ജിന്നി(റ)യുടെ ലുമഅ്(വ്യാകരണ ഗ്രന്ഥം),* *ഇബ്‌നുസ്സക്കീത്ത്(റ)യുടെ ഇസ്വ്‌ലാഹുല്‍ മന്‍ത്വിഖ് (സാഹിത്യ കൃതി), ഇല്‍മുസ്സ്വര്‍ഫ്, ഉസ്വൂലുല്‍ ഫിഖ്ഹ്, അസ്മാഉര്‍രിജാല്‍ (ഹദീസ് നിവേദക ചരിത്രം), ഉസ്വൂലുദ്ദീന്‍ (വിശ്വാസ കാര്യം)* *എന്നിവകളില്‍ ഓരോ പാഠവുമായിരുന്നു നിത്യവും പഠിച്ചിരുന്നത്.’*

 *അറിവിനായുള്ള ജീവിതം* 

 *ഇബ്‌നുല്‍ അത്താര്‍ പറഞ്ഞു: മുഴുവന്‍ സമയവും അറിവു ശേഖരണത്തിനും സല്‍കര്‍മ നിര്‍വഹണത്തിനും വിനിയോഗിച്ചിരുന്ന ഇമാം ദിവസം ഒരു തവണ മാത്രമേ ഭക്ഷണം* *കഴിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. അത്താഴ സമയത്ത് ഒരു പ്രാവശ്യം വെള്ളവും കുടിക്കും.* *ഉറക്കം വരുമെന്ന് ഭയന്ന് ഒരിക്കലും തണുത്ത വെള്ളം കുടിച്ചിരുന്നില്ല. ഭക്ഷണത്തിന് വേണ്ടി കൂടുതല്‍ സമയം ചെലവഴിക്കുകയോ ഒരേ സമയം രണ്ട് തരം കറികള്‍* *ഉപയോഗിക്കുകയോ ചെയ്തിരുന്നില്ല. പിതാവ് എത്തിച്ചുകൊടുക്കുന്ന ഉണങ്ങിയ കാരക്ക, അത്തിപ്പഴം പോലുള്ള ലളിത ഭക്ഷണമായിരുന്നു കഴിച്ചിരുന്നത്.* *ഭൗതികമായ ആഡംബരങ്ങളില്‍ നിന്ന് പൂര്‍ണമായും വിട്ടുനിന്നു. ആരാധനാ കാര്യങ്ങളില്‍ വളരെ ശ്രദ്ധ പുലര്‍ത്തുകയും അതിനായി ഏറെ സമയം വിനിയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു* *(ശദറാത്തുദ്ദഹബ് 5/353).*

[26/02, 10:14 pm] Ustha: *സമയത്തിൽ ബറകത്തുള്ള മഹാൻ* 

 *ഇമാം യാഫിഈ(റ) പറയുന്നു: ആയുസ്സിലും സമയത്തിലും ബറകത്ത് നല്‍കപ്പെട്ട മഹാനാണ് ഇമാം നവവി(റ).* *അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രത്യേക പരിഗണന മഹാനു ലഭിച്ചിരുന്നു. ആ പരിഗണനയുടെ ബറകത്താണ് ജീവിതത്തിലും രചനയിലും പ്രകടിതമായത്.* *അതുകൊണ്ടാണ് സര്‍വ നാടുകളിലും സകല ജനങ്ങളും മഹാന്റെ കിതാബുകള്‍ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ക്കുന്നത് (മിര്‍ആതുല്‍ ജിനാന്‍, 4/185).*

[26/02, 10:14 pm] Ustha: *കണ്ട കണ്ണുകളോട് ആദരവ്* 

 *وقال الشيخ تاج الدين السبكي رحمه الله في الترشيح : واقف الوالد مرة وهو راكب على بغلته شيخا عاميا  ماشيا، فتحادثا، فوقع في كلام ذلك الشيخ أنه رأى النووى،  ففي الحال نزل عن بغلته وقبل يد ذلك الشيخ العامى وسأله الدعاء، وقال له  اركب خلفي، فلا اركب وعين رأت وجه النووي تمشي بين يدي.* 

 *(المنهج السوي في ترجمة الإمام النووي: ٦١)* 

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

 *താജുദ്ദീനുസ്സുബ്കി(റ) പറയുന്നു: എന്റെ പിതാവ് തഖിയുദ്ദീനുസ്സുബ്കി(റ) ഒരിക്കൽ തന്റെ കുതിരപ്പുറത്തു യാത്ര ചെയ്യവേ യാദൃശ്ചികമായി നടന്നു പോകുന്ന വൃദ്ധനായ ഒരു സാധാരണക്കാരനെ കാണാനിടയായി. അവർ പരസ്പരം കുറച്ചു സമയം സംസാരിച്ചു. സംസാര മധ്യേ ആ വൃദ്ധന്‍ താന്‍ ഇമാം നവവി(റ)വിനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. അതുകേട്ട* *ഉടനെ മഹാനവർകൾ തന്റെ കുതിരപ്പുറത്തു നിന്ന് താഴെയിറങ്ങി ആ വൃദ്ധന്റെ കൈ പിടിച്ചു ചുംബിച്ച് കൊണ്ട്* *പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്‍  വാഹനത്തിൽ എന്റെ പിന്നിൽ കയറണം. ഇമാം നവവി(റ)വിനെ കണ്ട നിങ്ങള്‍ നടക്കുമ്പോൾ ഞാന്‍ വാഹനപ്പുറത്ത് സഞ്ചരിക്കുകയില്ല.* 

 *(അൽമൻഹജുസ്സവി:61)*

ഇമാം നവവി رض

 [Repost with updation]

#തിരുത്തപ്പെടേണ്ട_ധാരണ...

ഇന്ന് ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه വിന്റെ വഫാത് ദിനം (ഹിജ്റഃ 676 റജബ് 24 ബുധനാഴ്ച രാവിൽ).

'45 അല്ലെങ്കിൽ 46 വർഷം കൊണ്ട് ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه തീർത്ത വിപ്ലവങ്ങൾ...' ചിലരെങ്കിലും ഇങ്ങിനെ ധരിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം. മഹാനവർകളുടെ ആകെ ആയുസ്സിനെക്കുറിച്ചാണിതെങ്കിൽ പന്തികേടൊന്നുമില്ല. നേരെമറിച്ച്, വൈജ്ഞാനിക രംഗത്ത് അവിടുന്ന് ചെലവിട്ട കാലയളവിനെക്കുറിച്ചാണെങ്കിൽ ആ ധാരണ  തിരുത്തപ്പെടേണ്ടതല്ലേ?. കാരണം, ഇമാം നവവി (റ) -ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ ഖ്വുർആൻ പഠനമാരംഭിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും- ഔദ്യോഗികമായി ഇൽമിയ്യായ മേഖലയിലേക്ക് കടന്നു വന്നത് പത്തൊമ്പതാം വയസ്സിൽ മാത്രമാണ്.  വിശ്രുതരായ നിരവധി പണ്ഡിതന്മാർ ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. 26 അല്ലെങ്കിൽ 27 വർഷം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് മഹാനവർകൾ ഈ വിപ്ലവങ്ങളെല്ലാം തീർത്തതെന്നർത്ഥം. ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه വിനെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോൾ കൂടുതലെഴുതുന്നില്ല. ചില വിവരങ്ങൾ മാത്രം താഴെ ചേർക്കുന്നു...

ഇമാം സുയൂത്വി رضي الله تعالى عنه ഉദ്ധരിക്കുന്നു:

ونوزع مرة في النقل عن الوسيط فقال: "أتنازعني وقد طالعته أربعمائة مرة؟".

__المنهاج السوي للإمام السيوطي ص: ٤٣

ഇമാം ഇബ്നുൽ അത്ത്വാർ رضي الله تعالى عنه പറയുന്നു:

وقال لي جماعة من أقاربه وأصحابه بنوى: إنهم سألوه يوما أن لا ينساهم في عرصات القيامة، فقال لهم: "إن كان ثم جاه، والله لا دخلت الجنة وأحد ممن أعرفه ورائي، ولا أدخلها إلا بعدهم".

__تحفة الطالبين للإمام ابن العطار ص: ١٥٤

ഇമാം അസ്സയിദ് മുർതളാ അസ്സബീദീ رضي الله تعالى عنه പറയുന്നു:

ولقد حكي عن الإمام النووي رحمه الله تعالى أنه لما أتى إلى مصر لزيارة قبر الشافعي رضي الله عنه وقف عند باب القرافة من بعيد ونزل الجمل وذلك بحيث يرى القبة الشريفة وسلم عليه فقيل له: ألا تتقدم؟ فقال: لو كان الشافعي حيا ما كان مقامي أن أتقرب منه إلا على هذا من المسافة أو كما قال...

__إتحاف السادة المتقين للإمام السيد مرتضى الزبيدي ج: ٤ ص: ٤٥٧، وكذا في المطلب التام السوي للعلامة مصطفى البكري ٣١

ഇമാം സഖാവി رضي الله تعالى عنه പറയുന്നു:

بل حكى (أي: الإمام تاج الدين السبكي رضي الله تعالى عنه) عن والده (وهو الإمام تقي الدين السبكي رضي الله تعالى عنه) أيضا أنه رافق في مسيره -وهو راكب بغلته- شيخا ماشيا فتحادثا فكان في كلام ذاك الشيخ: أنه رأى النواوي قال: ففي الحال نزل الوالد عن بغلته وقبل يد ذاك الشيخ وهو عامي جلف وسأله الدعاء ثم دعاه حتى أردفه معه وقال: لا أركب وعين رأت وجه النواوي تمشي بين يدي أبدا

__المنهل العذب الروي للإمام السخاوي ص: ٦٤

ഇമാം ഇബ്‌നു ഇമാമില്‍ കാമിലിയ്യ: رضي الله تعالى عنه പറയുന്നു:

وكان رحمه الله إذا ذكر الصالحين ذكرهم بتعظيم وتوقير واحترام، وسوَّدهم وذكر مناقبهم، وكراماتهم.

__بغيةالراوي للإمام ابن إمام الكاملية ص: ٣٧

ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه വിന്റെ ചരിത്രം പരാമർശിച്ച ഗ്രന്ഥങ്ങൾ നിരവധിയാണ്...

അവിടുത്തെക്കുറിച്ച് പറയുന്നതിനു മാത്രമായുള്ള പൗരാണികമായ അഞ്ച് രചനകൾ തന്നെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു.

١) تحفة الطالبين في ترجمة شيخنا الإمام النووي محيي الدين

ഇമാം നവവി رضي الله تعالى عنه യുടെ ശിഷ്യനും 'മുഖ്തസ്വറുന്നവവി' എന്ന പേരില്‍ വിശ്രുതനുമായ ഇമാം അലാഉദ്ദീൻ ഇബ്‌നുൽ അത്ത്വാര്‍ رضي الله تعالى عنه (വഫാത്: ഹി.724)  ആണിതിന്റെ രചയിതാവ്.

http://www.feqhweb.com/dan3/uploads/13581553681.pdf

٢) ترجمة الشيخ محيي الدين يحيى الحزامي النووي الدمشقي الشافعي

ഇമാം ഇബ്നു സ്സ്വൈറഫീ (റ) ആണ് (വഫാത്: ഹി.738) ഇതിന്റെ രചയിതാവ്.

٣) بغية الراوي في ترجمة الإمام النواوي

ഇമാം കമാലുദ്ദീൻ ഇബ്‌നു ഇമാമില്‍ കാമിലിയ്യഃ رضي الله تعالى عنه (വഫാത്: ഹി.874) ആണ് ഇതിന്റെ രചയിതാവ്.

http://ia600701.us.archive.org/31/items/LQa3alshr12/3shr146.pdf

٤) المنهل العذب الروي في ترجمة قطب الأولياء النووي

ഇമാം ശംസുദ്ദീൻ അസ്സഖാവീ رضي الله تعالى عنه (വഫാത്: ഹി. 902) ആണ് ഇതിന്റെ രചയിതാവ്.

http://archive.org/download/abu_yaala_tarjamanawawi_shakhawi/tarjamanawawi_shakhawi.pdf

٤) المنهاج السوي في ترجمة الإمام النووي

ഇമാം ജലാലുദ്ദീൻ അസ്സുയൂത്വി رضي الله تعالى عنه (വഫാത്: ഹി. 911) ആണിതിന്റെ രചയിതാവ്.

http://www.archive.org/download/nawawisayuti/nawawi_sayuti.pdf

ഇവകളിൽ ഇമാം കമാലുദ്ദീൻ ഇബ്‌നു ഇമാമില്‍ കാമിലിയ്യഃ (റ) യുടെയും ഇമാം സഖാവീ (റ) യുടെയും ഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഇമാം നവവീ (റ) യുടെ മഖ്ബറക്കരികിൽ ഓതപ്പെട്ടതായി ഇമാം സഖാവി (റ) അൽ ജവാഹിറു വദ്ദുററിൽ (3/ 1276) രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

ഇമാം നവവീ رضي الله تعالى عنه വിന്റെയും മറ്റു മഹാന്മാരുടെയും ബറകാത്ത് കൊണ്ട് അല്ലാഹു سبحانه وتعالى നമുക്ക് ഉപകാര പ്രദമായ വിജ്ഞാനം നൽകട്ടെ... ആമീൻ, ആമീൻ, ആമീൻ.

ദുആ വസ്വിയ്യതോടെ,

അഹ്മദ് കാമിൽ സഖാഫി മമ്പീതി

#മഅ്ദിൻ_സ്കൂൾ_ഓഫ്_എക്സലൻസ്_മലപ്പുറം

+917736366189

ഇസ്‌ലാം വിമർശനത്തിന്ഖിബ്ലയുടെ നേരെ തുപ്പരുത് അവന്റെയും ഖിബ് ലയുടേയും മറുപടി

 

Aslam Kamil saquafi parappanangadi

ചോദ്യം

ഖിബ്ലയുടെ നേരെ തുപ്പരുത് അവന്റെയും ഖിബ് ലയുടേയും ഇടയിൽ നിൻറെ രക്ഷിതാവ് ഉണ്ട് എന്ന് പ്രത്യ ക്ഷ്യം അറിയിക്കുന്ന ഹദീസിൻറെ ഉദ്ദേശമന്ത് ?

മറുപടി

അത് ആലങ്കാരിക പ്രയോഗമാണ്..

ആലങ്കാരിക

 പ്രയോഗത്തിന് നേർ അർത്ഥം ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നതല്ല എന്ന്  അതിനെപ്പറ്റി അറിയുന്നവർക്ക്  വിശദീകരിക്കേണ്ടതില്ല.

മറിച്ച് അതിനാൽ മറ്റൊരു അർത്ഥമായിരിക്കും ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുക .  അത് സാഹിത്യത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്.

ചോദ്യത്തിൽ പറയപ്പെട്ട ഹദീസ്  വിവിധ രീതിയിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

അവൻ  റബ്ബിനോട് സംഭാഷണം നടത്തുകയാണ് അതുകൊണ്ട് ഖിബിലക്ക് നേരെ തുപ്പരുത് എന്ന് ഒരു റിപ്പോർട്ടിൽ കാണാം ബുഖാരി 397

ചോദ്യത്തിൽ പറഞ്ഞ റിപ്പോർട്ടിലെ ഉദ്ദേശിച്ച അർത്ഥം നിസ്കരിക്കുന്നവൻറെയും കിബിലയുടെയും ഇടയിലുള്ള ഉള്ള സ്ഥലം അല്ലാഹുവിനെ ആദരിക്കുകയും ബഹുമാനിക്കുകയും അവന്റെ പ്രീതി കാംക്ഷിക്കുകയും  ചെയ്യുന്ന സ്ഥലമാണ് എന്നാണ്.

ഈ വിശദീകരണത്തിൽ നിന്നും അല്ലാഹു എല്ലാ സ്ഥലത്തും ഉള്ളവനാണ് എന്ന് ചിലരുടെ വാദം ശരിയല്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

ഇത് ഇമാം ഇബ്നുഹജർ അസ്ഖലാനി ഫത്ഹുൽ ബാരി സഹീഹുൽ ബുഖാരിയുടെ വിശദീകരണത്തിലും  الباري605/

ഇമാം ഇറക്കി ത്വർഹുതസ്രീബിലും380/2

 മറ്റുപണ്ഡിതന്മാരും  രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട് .

ആലങ്കാരിക പ്രയോഗങ്ങളെ പറ്റി ഒരു ചുക്കും അറിയാത്തവരാണ് വിമർശനങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുന്നത് എന്ന് ഈ വിശദീകരണത്തിൽ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാം.

പണ്ഡിതന്മാരുടെ വിശദീകരണം താഴെ നൽകുന്നു.

وفي صحيح البخاري

باب حك البزاق باليد من المسجد

397 حدثنا قتيبة قال حدثنا إسماعيل بن جعفر عن حميد عن أنس بن مالك أن النبي صلى الله عليه وسلم رأى نخامة في القبلة فشق ذلك عليه حتى رئي في وجهه فقام فحكه بيده فقال إن أحدكم إذا قام في صلاته فإنه يناجي ربه أو إن ربه بينه وبين القبلة فلا يبزقن أحدكم قبل قبلته ولكن عن يساره أو تحت قدميه ثم أخذ طرف ردائه فبصق فيه ثم رد بعضه على بعض فقال أو يفعل هكذا

وفي فتح الباري605/1

قوله : ( أو أن ربه ) كذا للأكثر بالشك كما سيأتي في الرواية الأخرى بعد خمسة أبواب . وللمستملي والحموي " وأن ربه " بواو العطف ، والمراد بالمناجاة من قبل العبد حقيقة النجوى ومن قبل الرب لازم ذلك فيكون مجازا ، والمعنى إقباله عليه بالرحمة والرضوان ، وأما قوله : ( أو إن ربه بينه وبين القبلة ) وكذا في الحديث الذي بعده " فإن الله قبل وجهه " فقال الخطابي : معناه أن توجهه إلى القبلة مفض بالقصد منه إلى [ ص: 606 ] ربه فصار في التقدير : فإن مقصوده بينه وبين قبلته . وقيل هو على حذف مضاف أي عظمة الله أو ثواب الله .

وقال ابن عبد البر : هو كلام خرج على التعظيم لشأن القبلة . وقد نزع به بعض المعتزلة القائلين بأن الله في كل مكان ، وهو جهل واضح ; لأن في الحديث أنه يبزق تحت قدمه ، وفيه نقض ما أصلوه ، وفيه الرد على من زعم أنه على العرش بذاته [1] تؤول به هذا جاز أن يتأول به ذاك والله أعلم .

وفي طرح التثريب 380/2

الحافظ أبو الفضل زين الدين عبد الرحيم بن الحسين بن عبد الرحمن بن أبي بكر بن إبراهيم، الكردي الرازناني الأصل، المهراني، المصري، الشافعي، (725-80هـ، 1325-1404م). يقال له: العراق

وعن همام عن أبي هريرة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا قام أحدكم للصلاة فلا يبصق أمامه

 فإنه مناج لله عز وجل ما دام في مصلاه ولا عن يمينه فإن عن يمينه ملكا ولكن ليبصق عن شماله أو تحت رجليه فيدفنه رواه البخاري .

. وعن نافع عن ابن عمر أن رسول الله صلى الله عليه وسلم رأى بصاقا في جدار القبلة فحكه ثم أقبل على الناس فقال إذا كان أحدكم يصلي فلا يبصق قبل وجهه فإن الله قبل وجهه إذا صلى وفي رواية للبخاري فتغيظ على أهل المسجد

والصواب ما قدمناه بدليل ما للقاضي إسماعيل بإسناد صحيح من حديث حذيفة أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال إذا قام الرجل في صلاته أقبل الله تعالى عليه بوجهه فلا يبزقن أحدكم في قبلته الحديث وقال صاحب المفهم إنه لما كان المصلي يتوجه بوجهه وقصده وكليته إلى هذه الجهة نزلها في حقه وجود منزلة الله تعالى فيكون هذا من باب الاستعارة كما قال الحجر الأسود يمين الله في الأرض أي بمنزلة يمين الله قلت .

وقد أول الإمام أحمد هذا الحديث قال القرطبي وقد يجوز أن يكون من باب حذف المضاف وإقامة المضاف إليه مقامه فكأنه قال مستقبل قبلة ربه أو رحمة ربه كما قال في الحديث الآخر فلا تبصق قبل القبلة فإن الرحمة تواجهه قلت ولا أحفظ هذا اللفظ في البصاق وإنما هو في مسح الحصا كما رواه أصحاب السنن الأربعة من حديث أبي ذر عن النبي صلى الله عليه وسلم قال إذا قام أحدكم إلى الصلاة فلا يمسح الحصا فإن الرحمة تواجهه .

Aslam Kamil saquafi parappanangadi

നേർച്ച :.ഉമർ(റ)വിൻറെ ജാഹിലിയ്യാ കാലത്തെ ഇഅതികാഫ് നേർച്ചയും വഹാബികളും

 .ഉമർ(റ)വിൻറെ ജാഹിലിയ്യാ കാലത്തെ ഇഅതികാഫ് നേർച്ചയും വഹാബികളും

         📖 🔶 🔷♦🔶🔷♦ 🔶🔷 

                                                

വഹാബികൾ മക്കാ മുശ് രിക്കുകൾ ഇസ്ലാം പഠിപ്പിച്ച എഥാർത്ത അല്ലാഹുവിൽ തന്നെയാണ് വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് എന്ന് സ്ഥാപിക്കാൻ പെടാ പാട് പെടാറുണ്ട് .ദുർവ്യാഖ്യാനങ്ങൾ ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി പൊളിയുമ്പോൾ അവസാനമായി

മാനത്ത് നിന്ന് പൊട്ടി വീണ തെളിവെന്ന പോലെ അവതരിപ്പിക്കാറുള്ള ഒന്നാണ് മഹാനായ ഉമർ(റ)ജാഹിലിയ്യ കാലത്ത് മസ്ജിദുൽ ഹറാമിൽ ഇഅത്തിക്കാഫ് ഇരിക്കാൻ നേർച്ചയാക്കിയ സംഭവം .

👇👇👇⬇

മഹാൻ ഇസ്ലാമിൽ വരുന്നതിൻറെ മുമ്പ് ഏകദേശം 15വർഷങ്ങൾക്ക് മുബ് ഒരു ദിനം മസ്ജിദുൽ ഹറാമിൽ ഇഅത്തിക്കാഫ് ഇരിക്കാൻ നേർച്ചയാക്കിയിരുന്നു അത് മഹാനവർകൾക്ക് ആ സമയത് നിർവഹിക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല അങ്ങിനെ ഇസ്ലാമിൽ വന്ന്15 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം മക്കംഫത്ഹിനോടനുബന്ധിച്ച് മസ്ജിദുൽ ഹറാമിനടുത്തുകൂടെ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ മഹാനവർകൾക്ക് ഈ സംഭവം ഓർമ്മ വരികയുംഇങ്ങനെ ഒരു നേർച്ച നേർന്ന കാര്യം നബി (സ്വ )തങ്ങളോട് ഉണർത്തുകയും ചെയ്തു ."അപ്പോൾ നബി (സ്വ )തങ്ങൾ ഒരു ദിവസം മസ്ജിദുൽ ഹറമിൽ പോയി ഇഅതികാഫ് ഇരിക്കാൻ നിർദേശിച്ചു."(ബുഖാരി )

👇👇👇⬇

ഈ സംഭവത്തിൻറെ ചുവട് പിടിച്ച് ഉമർ(റ)ബഹുദൈവ വിശ്വാസി ആയിരുന്നപ്പോൾ അല്ലാഹുവിനു  ചെയ്ത നേർച്ചയാണ്‌ ഇവിടെ വീട്ടാൻ പറഞ്ഞതെന്നും  .അന്ന് യഥാർത്ത അല്ലാഹുവിന്നു അല്ലായിരുന്നു ആ നേർച്ച എങ്കിൽ അത് വീട്ടാൻ നബി (സ്വ )തങ്ങൾ കൽപ്പിക്കുമായിരുന്നില്ല എന്നും ,അതിനാൽ മക്കാ മുശ് രിക്കുകൾ ഇസ്ലാം പഠിപ്പിച്ച അല്ലാഹുവിൽ തന്നെയാണ് വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് എന്നും അവർ സാധാരണകാരെ തെറ്റിദധരിപ്പിക്കാറുണ്ട് 

  .

⬇⬇⬇

എന്നാൽ ഈവിഷയത്തിലെ യാഥാർഥ്യം എനതാണ്?  ഈ ഒരു സംഭവത്തിൽ നിന്നും അങ്ങിനെ ഒന്നു  ലഭിക്കുമോ ❓❓❓

മുൻഗാമികളായ സലഫുകൾ ഈ വിഷയത്തിൽ എന്താണ് വെക്തമാക്കിയത് എന്ന്നമുക്കു  നോക്കാം .

⬇✅

നേർച്ച എന്ന് പറഞ്ഞാൽ : 

إلتزام قربة لم تتعين 

നിർബന്ധമല്ലാത്ത ഒരു പുണ്ണ്യ കാര്യം ചെയ്യും എന്ന് സ്വയം ഏൽക്കലാണ് .

അപ്പോൾ നേർച്ചയാക്കുന്ന കാര്യം ഇസ്ലാം പുണ്ണ്യമായി അംഗീകരിച്ചതായിരിക്കണം .

 ﻻ نذر في معصية 

കുറ്റകരമായ കാര്യത്തിൽ നേര്ച്ചയില്ല (ഹദീസ്)

എന്നാണ് ഹദീസിൽ വന്നിട്ടുള്ളത് .

ഒരാൾ ബഹുദൈവ വിശ്വാസി ആകുമ്പോൾ ചെയ്യുന്ന പുണ്ണ്യകർമ്മങ്ങളൊന്നും യഥാർത്ഥ 

 ഏകനായ അല്ലാഹുവിന്നാകുന്നില്ല. കാരണം കൂറുകാരാനുള്ള,പെണ്‍മക്കളുള്ള ഒരു ദൈവത്തിനാണലോ ആ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാംഅവർ  ചെയ്യുന്നത്?അതിനാൽ അത്  ഏക ഇലാഹിന്നാവുന്നില്ല .ഇക്കാര്യം ഇസ്ലാമിക പണ്ഡിതർ സവിസ്ഥരം വെക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട് .

ഇക്കാര്യം 

ബുഖാരി ,മുസ്ലിം വ്യാഖ്യാതാക്കളായ ഹാഫിളുബ്നു ഹജറിൽ അസ്ഖലാനി (റ),ഇമാം നവവി (റ) തുടങ്ങിയവരും,വഹാബികളുടെ ആചാര്യനായ ഇബ്നു തയ്മിയ്യ തൻറെ مجموع فتاوى യിലും ഇത്  രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

 فمعبودهم الذي عبدوه ليس هو الله وان سموه به

 ഇത്തരം അവിശ്വാസികൾ ആരാധിക്കുന്ന ആരാധ്യർ ഒന്നും തന്നെ അല്ലാഹു ആകുന്നില ആ ആരാധ്യർക്ക് അല്ലാഹു എന്ന് പേര് പറഞ്ഞാലും ശരി . (شرح مسلم وفتح الباري)

⬇↕

അപ്പോൾ മക്കത്തെ മുശ്രിക്കുകളായാലും ലോകത്തുളള ഏത് അമുസ്ലിമ ആയാലും അവൻ വിശ്വാസിക്കുന്ന ദൈവം ഒരിക്കലും അളളാഹു ആവുകയില്ല എന്ന് വെക്തം.  

👇👇👇

        

അപ്പോൾ മക്കയിലെ മുശ്രിക്കുകള്‍ ഇസ്ലാമിൽ വരുന്നതിന്നു മുമ്പ് അളളാഹുവിനെന്ന പേരിൽ ചെയ്തിരുന്ന ഒരു കാര്യവും അളളാഹുവിനാകുന്നില്ല കാരണം ആ ദൈവം അവരുടെ  വീക്ഷണത്തില്‍ മാത്രംനിലകൊള്ളുന്ന   യഥാർത്ഥത്തില്‍ ഇല്ലാത്ത ഒരു ദൈവത്തിനാണവർ അതൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്‌. ഇത് കൊണ്ടാണ് സൂറത്തുല്‍ കാഫിറൂനയില്‍  وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ  ഞാൻ ആരാധിക്കുന്ന ഏക ഇലാഹായ അളളാഹുവിനെ നിങ്ങള്‍ ആരാധിക്കുന്നില്ല എന്ന് മക്കാമുശ്രിക്കുകളോട് ഉറക്കെ പ്രഖ്യാപിക്കാന്‍ നബി (സ)യോട് അളളാഹു കല്‍പിച്ചത്.                                       അപ്പോൾ അളളാഹുവിനെന്ന പേരിൽ അവർ ചെയ്തിരുന്ന ഹജ്ജും,ഉംറയും, ഇഅ്തികാഫും,നോമ്പും ഒന്നും യഥാർത്ഥ അളളാഹുവിനല്ല എന്ന് വരുന്നു.   എങ്കിൽ നബി(സ) ഉമർ(റ) വിനോട് ജാഹിലിയ്യാ കാലത്ത് അളളാഹുവിനെന്ന പേരിൽ ഇഅതികാഫ് നേർചയാക്കിയതിനെ വീട്ടാൻ പറഞ്ഞത്  എന്തിന് എന്ന ചോദ്യത്തിന് 

  സച്ചരിതരായ സലഫു സ്വാലിഹുകൾ എന്ത് മറുപടി ആണോ നല്കിയത് ആ മറുപടി തന്നെയാണ് സുന്നികൾക്കും പറയാനുള്ളത് 

 .                                     

✅✳

ഉത്തമ നൂറ്റാണ്ടെന്ന് വിശേഷിക്ക‌പെട്ട മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജീവിച്ച അഹ്ലുസ്സുന്നത്തിന്റെ പണ്ഡിതന്റെ  أبو جعفر الطحاوي  പോലെയുളള മഹന്മാർ ഈ വിഷയം ചർച്ച ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.  മേൽപ്പറഞ്ഞ രീതിയിൽ ആഅ വിശ്വാസികളുടെ വിശ്വാസത്തിലുളള ദൈവം യഥാർത്ഥ  അളളഹു അല്ല എന്നും അതിനാൽ അവരുടെ അത്തരം ദെെവങ്ങള്‍കുളള ഒരു നേർച്ചയും വീട്ടേണ്ടതില്ല എന്നുമാണ്.                             ഉമർ(റ) നേർച്ചയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു സംസാരിച്ച ശേഷം ഇമാം ഥ്വഹാവി(റ) തന്റെ معاني الآثار) 256/6 ൽ പറയുന്നു.

⬇⬇✅✳

قالوا: فلما كانت النذور إنما تجب إذا كانت مما يتقرب به إلى الله تعالى، ولا تجب إذا كانت معاصي الله، وكان الكافر إذا قال: لله عليَّ صيام. أو قال: لله عليَّ اعتكاف. فهو لو فعل ذلك لم يكن به متقربًا إلى الله، وهو في وقت ما أوجبه إنما قصد به إلى ربه الذي يعبده من دون الله وذلك معصية. فدخل ذلك في قول رسول الله صلى الله عليه وسلم: (لا نذر في معصية).

وقد يجوز أيضًا أن يكون قول رسول الله صلى الله عليه وسلم لعمر: (أوفِ بنذرك) ليس من طريق أن ذلك كان واجبًا عليه، ولكن أنه قد كان سمح في حال ما نذره أن يفعله فهو في معصية الله عز وجل، فأمره النبي صلى الله عليه وسلم أن يفعله الآن على أنه طاعة لله عز وجل، فكان ما أمره به خلاف ما إذا كان أوجبه هو على نفسه، وهذا قول أبي حنيفة وأبي يوسف ومحمد رحمهم الله تعالى".

(شرح معاني الآثار الطحاوي 3/133) ,

(معاني الآثار 256/6)

ഒരു അവിശ്വാസി  (كافر )  അവന്റെ വീക്ഷണത്തിലുളള അളളാഹുവിന് നോമ്പ് നോല്‍കാന്‍ നേർച്ചയാക്കി എന്നോ , ഇഅതികാഫ് ഇരിക്കൻ നേർച്ചയാക്കി എന്നോ ഒക്കെ പറഞ്ഞാല്‍ അവന്‍ നിർവഹിക്കുകയും ചെയ്താൽ അത് അളളാഹുവിനുളള പുണ്യകർമമാവുനില്ല കാരണം അവൻ ബഹുദെെവ വിശ്വാസി ആയിരിക്കെ അവന്‍ അളളാഹുവിനെന്ന പേരിൽ നേർച്ചയാക്കുമ്പോള്‍ ഉദ്ദേശികുക  ഏകഇലാഹല്ലാത്ത(അവന്റെ വീക്ഷണത്തില്‍ മാത്രമുളള) റബ്ബിനേയാണ്, അതിനാൽ ആനേർച്ച പുണ്യമാകുന്നതിന് പകരം കുറ്റകരമായി തീരുന്നു.   കുറ്റകരായ കര്യത്തില്‍ നേർച്ച ഇല്ല നബി(സ) പറഞ്ഞ പരിധിൽ  ഇത് പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

മഹാ‌ൻ തുടരുന്നു  എന്നാൽ,  ഉമർ(റ) വിനോട് ബഹുദെെവ വിശ്വാസി ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ ചെയ്ത‍ اعتكاف നേർച്ച വീട്ടാൻ പറഞ്ഞത് അന്ന് യഥാർത്ഥ അളളാഹു അല്ലാത്ത ദെെവത്തിന് നേർച്ചയാക്കുക വഴി ചെയ്ത കുറ്റതിന് പ്രായശ്ചിത്തം ആയി ശരിയായ രീതിയിൽ   അളളാഹുവിന് ആ കാര്യം  നിർവഹിച്ച് പുണ്യ കരസ്ഥമാക്കാന് നിർദേശികുകയാണ് ചെയ്ത ത്. ഇസ്ലാമിൽ വന്നതിന് ശേഷം ചെയ്ത  اعتكاف മുമ്പ് നേർച്ചയാക്കിയ  اعتكاف വീട്ടിയതല്ല ( معاني الآثار) 256/6)

മറ്റൊരു പണ്ഡിതനായ ഇമാം ഇബ്നുൽ അറബി (റ)പറഞ്ഞതായി ഫത്ഹുൽ ബാരിയിൽ അസ്ഖലാനി (റ)പറഞ്ഞത് . 

فتح الباري👇

الإشارة إليه، أجاب ابن العربي بأن عمر لما نذر في الجاهلية ثم أسلم أراد أن يكفر ذلك بمثله في الإسلام فلما أراده ونواه سأل النبي صلى الله عليه وسلم فأعلمه أنه لزمه.                                                 (فتح الباري لابن حجر العسقلاني رحمه الله)

ജാഹിലിയ്യ കാലത്ത് ശരീക്കുള്ള (പങ്കുകാരനുളള) അല്ലാഹുവിന്ന് ചെയ്യാൻ നേർച്ചയാക്കിയ ഒരു കാര്യത്തിന് കഫാറത്ത് (പ്രായശ്ചിത്തമായി)ട്ടാണ് മുസ്ലിമായത്തിനു ശേഷം ഇഅതികാഫ് നിർവഹിക്കാൻ കൽപ്പിച്ചത് (ഫത്ഹുൽ ബാരി ) 

👇👇😂😂😀

ചുരുക്കത്തിൽവഹാബികളുടെ വാദം ഒരു പണഢിതനും അന്ഗീകരിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല വെളുക്കാൻ തേച്ചത് പാണ്ടാവുകയും ചെയ്ത അനുഭവമാണ്‌ ഉളവാക്കിയത്                                         🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

അഷ്റഫ് ബാഖവി ചെറൂപ്പ

_*Rafeeqpmna*_

🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹

Share Max 👬🎁

ഖുനൂത്ത് ഒഹാബി തട്ടിപ്പിന് മറുപടിالقنوت في الصبح

 ഖുനൂത്ത് ഒഹാബി തട്ടിപ്പിന് മറുപടി

സഹാബികൾ അടക്കമുള്ള ഭൂരിപക്ഷ സലഫുകളും ഖുനൂത്ത് ഓതണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന് ഇമാം നവവി റ ശറഹുൽ മുഹദ്ധബ്

474/3വെക്തമാകുന്നു

قال المصنف رحمه الله تعالى ( والسنة في صلاة الصبح أن يقنت في الركعة الثانية لما روى أنس رضي الله تعالى عنه { أن النبي صلى الله عليه وسلم قنت شهرا يدعو عليهم ثم تركه ، فأما في الصبح فلم يزل يقنت حتى فارق الدنيا } ومحل القنوت بعد الرفع من الركوع لما روي أنه { سئل أنس هل قنت رسول الله صلى الله عليه وسلم في صلاة الصبح ؟ قال : نعم ، وقيل : قبل الركوع أو بعده ؟ قال بعد الركوع } والسنة أن يقول : اللهم اهدني فيمن هديت وعافني فيمن عافيت وتولني فيمن توليت وبارك لي فيما أعطيت وقني شر ما قضيت إنك تقضي ولا يقضى عليك إنه لا يذل من واليت تباركت وتعاليت

( فرع ) في مذاهب العلماء في إثبات القنوت في الصبح مذهبنا أنه يستحب القنوت فيها سواء نزلت نازلة أو لم تنزل وبهذا قال أكثر السلف ومن بعدهم أو كثير منهم وممن قال به أبو بكر الصديق وعمر بن الخطاب وعثمان وعلي وابن عباس والبراء بن عازب رضي الله عنهم رواه البيهقي بأسانيد صحيحة ، وقال به من التابعين فمن بعدهم خلائق وهو مذهب ابن أبي ليلى والحسن بن صالح ومالك وداود شرح المهذب

474/3

وقال عبد الله بن مسعود وأصحابه وأبو حنيفة وأصحابه وسفيان الثوري وأحمد : لا قنوت في الصبح قال أحمد إلا الإمام فيقنت إذا بعث الجيوش ، وقال إسحاق يقنت للنازلة خاصة .

واحتج لهم بحديث أنس رضي الله عنه { أن النبي صلى الله عليه وسلم [ ص: 484 ] قنت شهرا بعد الركوع يدعو على أحياء من العرب ثم تركه } رواه البخاري ومسلم وفي صحيحيهما عن أبي هريرة رضي الله عنه { أن النبي صلى الله عليه وسلم قنت بعد الركوع في صلاته شهرا يدعو لفلان وفلان ثم ترك الدعاء لهم } وعن سعد بن طارق قال : { قلت لأبي : يا أبي إنك قد صليت خلف رسول الله صلى الله عليه وسلم وأبي بكر وعمر وعثمان وعلي فكانوا يقنتون في الفجر ؟ فقال : أي بني فحدث } رواه النسائي والترمذي وقال : حديث حسن صحيح وعن ابن مسعود رضي الله عنه قال : { ما قنت رسول الله صلى الله عليه وسلم في شيء من صلاته } وعن أبي مخلد قال : " صليت مع ابن عمر رضي الله تعالى عنهما الصبح فلم يقنت فقلت له : ألا أراك تقنت ؟ فقال : ما أحفظه عن أحد من أصحابنا " وعن ابن عباس رضي الله عنهما : " القنوت في الصبح بدعة " وعن أم سلمة { عن النبي صلى الله عليه وسلم أنه نهى عن القنوت في الصبح } رواه البيهقي . واحتج أصحابنا بحديث أنس رضي الله عنه { أن النبي صلى الله عليه وسلم قنت شهرا يدعو عليهم ثم ترك فأما في الصبح فلم يزل يقنت حتى فارق الدنيا } حديث صحيح رواه جماعة من الحفاظ وصححوه ، وممن نص على صحته الحافظ أبو عبد الله محمد بن علي البلخي والحاكم أبو عبد الله في مواضع من كتبه والبيهقي ، ورواه الدارقطني من طرق بأسانيد صحيحة ، وعن العوام بن حمزة قال " سألت أبا عثمان عن القنوت في الصبح قال : بعد الركوع قلت : عمن ؟ قال : عن أبي بكر وعمر وعثمان رضي الله تعالى عنهم " رواه البيهقي وقال : هذا إسناد حسن ورواه البيهقي عن عمر أيضا من طرق وعن عبد الله بن معقل - بفتح الميم وإسكان العين المهملة وكسر القاف - التابعي قال " قنت علي رضي الله عنه في الفجر " رواه البيهقي وقال : هذا عن علي صحيح مشهور ، وعن البراء رضي الله تعالى عنه عنه { أن رسول الله صلى الله عليه وسلم كان يقنت في الصبح والمغرب } رواه مسلم ورواه أبو داود وليس في روايته ذكر المغرب ، ولا يضر ترك الناس القنوت في صلاة المغرب ; لأنه ليس بواجب أو دل الإجماع على نسخه فيها .

وأما الجواب عن حديث أنس وأبي هريرة رضي الله عنهما في قوله : ثم تركه فالمراد ترك الدعاء على أولئك الكفار ولعنتهم فقط ، لا ترك جميع [ ص: 485 ] القنوت أو ترك القنوت في غير الصبح ، وهذا التأويل متعين ; لأن حديث أنس في قوله " لم يزل يقنت في الصبح حتى فارق الدنيا " صحيح صريح فيجب الجمع بينهما ، وهذا الذي ذكرناه متعين للجمع ، وقد روى البيهقي بإسناده عن عبد الرحمن بن مهدي الإمام أنه قال " إنما ترك اللعن " ويوضح هذا التأويل رواية أبي هريرة السابقة ، وهي قوله " ثم ترك الدعاء لهم " . والجواب عن حديث سعد بن طارق أن رواية الذين أثبتوا القنوت معهما زيادة علم وهم أكثر فوجب تقديمهم ، وعن حديث ابن مسعود أنه ضعيف جدا ; لأنه من رواية محمد بن جابر السخمي وهو شديد الضعف متروك ولأنه نفي وحديث أنس إثبات فقدم لزيادة العلم ، وعن حديث ابن عمر أنه لم يحفظه أو نسيه وقد حفظه أنس والبراء بن عازب وغيرهما فقدم من حفظ ، وعن حديث ابن عباس أنه ضعيف جدا وقد رواه البيهقي من رواية أبي ليلى الكوفي وقال : هذا لا يصح وأبو ليلى متروك .

وقد روينا عن ابن عباس أنه " قنت في الصبح " وعن حديث أم سلمة أنه ضعيف ; لأنه من رواية محمد بن يعلى عن عنبسة بن عبد الرحمن عن عبد الله بن نافع عن أبيه عن أم سلمة قال الدارقطني : هؤلاء الثلاثة ضعفاء ، ولا يصح لنافع سماع من أم سلمة والله أعلم .شرح المهذب

474/3

Aslam Kamil saquafi parappanangadi

ബനൂ ഖൈനുഖാഉകാരായ ജൂതന്മാരുമായി നടന്ന കറാറും കറാറ്ലങ്കനവും بنو قينقاع

 aslam Kamil saquafi parappanangadi

ബനൂ ഖൈനുഖാഉകാരായ ജൂതന്മാരുമായി നടന്ന കറാറും കറാറ്ലങ്കനവും

وقد زعم الواقدي أنها كانت في يوم السبت النصف من شوال، سنة ثنتين من الهجرة، فالله أعلم

بنو قينقاع

.......................

ഇമാം ത്വിബ്രി വിവരിക്കുന്നു.

തിരുനബി സ്വ മദീനയിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ  ജൂതന്മാരുമായി കരാർ ചെയ്തിരുന്നു.

തിരുനബിക്കെതിരെ ആരെയും സഹായിക്കാൻ പാടില്ല.

തിരുനബിക്കെതി

ബനൂ ഖൈനുഖാ കറാർ ലങ്കനം നടത്തിയപ്പോഴാണ് നബി സ്വ  ശത്രുക്കൾ അക്രമിക്കാൻ വന്നൽ ശത്രുവിനെതിരെ സഹായിക്കണം. എന്നായിരുന്നു കറാർ .

ബദർ യുദ്ധം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ 

ജൂതന്മാർ കറാർ ലങ്കനവും 

അക്രമവും പ്രകടിപ്പിച്ചു.

അവർ പറഞ്ഞു.

മുഹമ്മദ് യുദ്ധം അറിയുന്നവരെ കണ്ടിട്ടില്ല.

ഞങ്ങളുമായി ഏറ്റുമുട്ടിയാൽ

തുല്യതയില്ലാത്ത യോദ്ധാക്കളുമായായിരിക്കും  അവർ ഏറ്റുമുട്ടുക.

ഇങ്ങനെ അവർ കറാർ ലങ്കനം പ്രകടിപ്പിച്ചു.

.

തിരുനബി ഒരിക്കൽ ബനൂ ഖൈനുഖാഉക്കാരുമായി ഒരു പ്രഭാഷണം നടത്തി 

ഇബ്നു ഇസ്ഹാഖ് പറഞ്ഞു: “അല്ലാഹുവിൻറെ ദൂതൻ,

 യഹൂദരേ,  ഖുറൈഷികൾക്ക് വന്ന സിക്ഷ പോലെ യുള്ള ശിക്ഷ നിങ്ങൾക്ക് വരൽനെ തൊട്ട് നിങ്ങൾ അല്ലാഹുവിനെ സൂക്ഷിക്കുക.

നിങ്ങൾ ഇസ്ലാം ആശ്ലേഷിക്കുക, കാരണം ഞാൻ അയക്കപ്പെട്ട ഒരു പ്രവാചകനാണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാം, അത് നിങ്ങളുടെ പുസ്തകത്തിലും നിങ്ങളുമായുള്ള ദൈവത്തിന്റെ ഉടമ്പടിയിലും നിങ്ങൾ കാണുന്നു. ”അവർ പറഞ്ഞു, മുഹമ്മദ്, 

, യുദ്ധത്തെക്കുറിച്ച് അറിവില്ലാത്ത ഒരു ജനതയെ നിങ്ങൾ ഏറ്റുമുട്ടി, നിങ്ങൾ അവരിൽ വിജയിച്ചു എന്നതി നീ വഞ്ചിതരാകരുത്, ദൈവത്താൽ, നിങ്ങൾ ഞങ്ങളോട് യുദ്ധം ചെയ്താൽ, ഞങ്ങൾ ജനമാണെന്ന് (ആൺകുട്ടികളാണന്ന്) നിങ്ങൾക്കറിയും

ഇബ്നു ഇസ്ഹാഖ് പറയുന്നു

ആസ്വിം പറഞ്ഞു.

ബനൂ ഖൈനുഖാഉ ആദ്യമായി കറാർ ലങ്കനം നടത്തിയവരാണ്.

ബദർ യുദ്ധം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ യുദ്ധ പ്രഖ്യാപനം നടത്തുകയായിരുന്നു.

അപ്പോൾ പതിനഞ്ച് ദിവസം അവരെ തിരുനബി ഉപരോധിക്കുകയായിരുന്നു.

(താരീഖുത്വിബ്രി.173)

ഇതെ വിശയം 

2: സീറത്തു ഇബ്ന് ഹിശാം 47

 3 :അൽബിദായത്തു വന്നിഹായ ഇബ്ന് കസീർ

[ ص: 318 /5]

4 :ഇബ്നു സഅദ് തബഖാത്ത്

5 :തഫ്സീർ ഇബ്ൻ കസീർ      المائدة : 56 ] .

     6:തഫ്സീർ ത്വബ്രി المائدة : 56 ] .

സീറത്തു ഇബ്നു ഹിശാമിൽ

ഇങ്ങനെ കാണാം 

ബനൂ ഖൈനുഖാഉ ജൂതന്മാർ മുസ്ലിം സ്ത്രീയെ വസ്ത്രം ഉയർത്തി അഭമാനിക്കുകയുണ്ടായി. അത് പരസ്പരം കലഹത്തിന് കാരണമായി. സീറത്തു ഇബ്ന് ഹിശാം 47

ഈ സ്ത്രീയെ ഇങ്ങനെ അഭമാനിച്ചതും കറാർ ലങ്കനമായിരുന്നു.

قال ابن إسحاق : وحدثني أبي إسحاق بن يسار ، عن عبادة بن الوليد بن عبادة بن الصامت ، قال : لما حاربت بنو قينقاع رسول الله صلى الله عليه وسلم - سيرة أبن هشام-

ഇബ്നു ഇസ്ഹാഖ് പറയുന്നു ഉബാദത്ത് പറഞ്ഞു ബനൂ ഖൈനുഖാഉ അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂദരോട് യുദ്ധപ്രഖ്യാപനം നടത്തുകയായിരുന്നു (സീറത്തു ഇബ്നു ഹിശാം47

 ]

وفي تاريخ الكبير للطبري 

(١٧٣)

 (قال أبو جعفر) ثم أقام رسول الله صلى الله عليه وسلم بالمدينة منصرفه من بدر وكان قد وادع حين قدم المدينة يهودها على أن لا يعينوا عليه أحدا وأنه إن دهمه بها عدو نصروه فلما قتل رسول الله صلى الله عليه وسلم من قتل ببدر من مشركي قريش أظهروا له الحسد والبغي وقالوا لم يلق محمد من يحسن القتال ولو لقينا لاقي عندنا قتالا لا يشبهه قتال أحد وأظهروا نقض العهد 

غزوة بنى قينقاع 

* فحدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق قال كان من أمر بنى قينقاع أن رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم جمعهم بسوق بنى قينقاع ثم قال يا معشر اليهود احذروا من الله عز وجل مثل ما نزل بقريش من النقمة وأسلموا فإنكم قد عرفتم أنى نبي مرسل تجدون ذلك في كتابكم وفى عهد الله إليكم قالوا يا محمد إنك ترى أنا كقومك لا يغرنك أنك لقيت قوما لا علم لهم بالحرب فأصبت منهم فرصة إنا والله لئن حاربتنا لتعلمن أنا نحن الناس *

 حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق عن عاصم بن عمر بن قتادة أن بنى قينقاع كانوا أول يهود نقضوا ما بينهم وبين رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم وحاربوا فيما بين بدر وأحد *

 فحدثني الحارث قال حدثنا ابن سعد قال حدثنا محمد بن عمر عن محمد ابن عبد الله عن الزهري أن غزوة رسول الله صلى الله عليه وسلم بنى القينقاع

كانت في شوال من السنة الثانية من الهجرة قال الزهري عن عروة نزل جبريل على رسول الله صلى الله عليهما وسلم بهذه الآية (وإما تخافن من قوم خيانة فانبذ إليهم على سواء) فلما فرغ جبريل عليه السلام من هذه الآية قال رسول الله صلى الله عليه وسلم إني أخاف من بنى قينقاع قال عروة فسار إليهم رسول الله صلى الله عليه وسلم بهذه الآية قال الواقدي وحدثني محمد بن صالح عن عاصم بن عمر بن قتادة قال حاصرهم رسول الله صلى الله عليه وسلم خمس عشرة ليلة لا يطلع منهم أحد ثم نزلوا على حكم رسول الله صلى الله عليه وسلم فكتفوا وهو يريد قتلهم فكلمه فيهم عبد الله بن أبي (رجع الحديث إلى حديث ابن إسحاق عن عاصم بن عمر بن قتادة) قال فحاصرهم رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى نزلوا على حكمه فقام إليه عبد الله ابن أبي ابن سلول حين أمكنه الله منهم فقال يا محمد أحسن في موالى وكانوا حلفاء الخزرج فأبطأ عليه النبي صلى الله عليه وسلم فقال يا محمد أحسن في موالى فأعرض عنه النبي صلى الله عليه وسلم * قال فأدخل يده في جيب رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم أرسلني وغضب رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى رأوا في وجهه ظلالا يعنى تلونا ثم قال ويحك أرسلني قال لا والله لا أرسلك حتى تحسن إلى موالى أربعمائة حاسر وثلثمائة دارع قد منعوني من الأسود والأحمر تحصدهم في غداة واحدة وإني والله لا آمن وأخشى الدوائر فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم هم لك (قال أبو جعفر) وقال محمد بن عمر في حديثه عن محمد بن صالح عن عاصم بن عمر بن قتادة فقال النبي صلى الله عليه وسلم خلوهم لعنهم الله ولعنه معهم فأرسلوهم ثم أمر بإجلائهم وغنم الله عز وجل رسوله والمسلمين ما كان لهم من مال ولم تكن لهم أرضون إنما كانوا صاغة فأخذ رسول الله صلى الله عليه وسلم لهم سلاحا كثيرا وآلة صياغتهم وكان الذي ولى إخراجهم من المدينة بذراريهم عبادة بن الصامت فمضى بهم حتى بلغ بهم ذباب وهو يقول الشرف إلا بعد الأقصى فالأقصى وكان رسول الله صلى الله عليه وسلم استخلف على المدينة أبا لبابة بن عبد المنذر (قال أبو جعفر) 

وفيها كان أول خمس خمسه رسول الله

(١٧٣)

صلى الله عليه وسلم في الاسلام فأخذ رسول الله صلى الله عليه وسلم صفيه والخمس وسهمه وفض أربعة أخماس على أصحابه فكان أول خمس قبضه رسول الله صلى الله عليه وسلم وكان لواء رسول الله صلى الله عليه وسلم يوم بنى قينقاع لواء أبيض مع حمزة بن عبد المطلب ولم تكن يومئذ رايات ثم انصرف رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى المدينة وحضرت الأضحى فذكر أن رسول الله صلى الله عليه وسلم ضحى وأهل اليسر من أصحابه يوم العاشر من ذي الحجة وخرج بالناس إلى المصلى فصلى بهم فذلك أول صلاة صلى رسول الله صلى الله عليه وسلم بالناس بالمدينة بالمصلى في عيد وذبح فيه بالمصلى بيده شاتين وقيل ذبح شاة 

قال الواقدي حدثني محمد بن الفضل من ولد رافع بن خديج عن أبي مبشر قال سمعت جابر بن عبد الله يقول لما رجعنا من بنى قينقاع ضحينا في ذي الحجة صبيحة عشر وكان أول أضحى رآه المسلمون وذبحنا في بنى سلمة فعدت في بنى سلمة سبع عشرة أضحية

حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق عن محمد بن جعفر بن الزبير ويزيد بن رومان ومن لا أتهم عن عبيد الله بن كعب بن مالك وكان من أعلم الأنصار قال وكان أبو سفيان بن حرب حين رجع إلى مكة ورجع فل قريش إلى مكة من بدر نذر أن لا يمس رأسه ماء من جنابة حتى يغزو محمدا فخرج في مائتي راكب من قريش ليبر يمينه فسلك النجدية حتى نزل بصدور قناة إلى جبل يقال له تيت من المدينة على بريد أو نحوه ثم خرج من الليل حتى أتى بنى النضير تحت الليل فأتى حيى بن أخطب فضرب عليه بابه فأبى أن يفتح له وخافه فانصرف إلى سلام بن مشكم وكان سيد النضير في زمانه ذلك وصاحب كنزهم فاستأذن عليه

(١٧٥)

تاريخ الكبير للطبري

السيرة النبوية (ابن هشام) 

أمر بني قينقاع

جزء:                      الجزء                                         1                                         2                                         

صفحة: 47

أمر بني قينقاع

[ نصيحة الرسول لهم وردهم عليه ]

[ ص: 47 ] ( قال ) : وقد كان فيما بين ذلك ، من غزو رسول الله صلى الله عليه وسلم أمر بني قينقاع ، وكان من حديث بني قينقاع أن رسول الله صلى الله عليه وسلم جمعهم بسوق ( بني ) قينقاع ، ثم قال : يا معشر يهود ، احذروا من الله مثل ما نزل بقريش من النقمة وأسلموا ، فإنكم قد عرفتم أني نبي مرسل ، تجدون ذلك في كتابكم وعهد الله إليكم ، قالوا : يامحمد ، إنك ترى أنا قومك لا يغرنك أنك لقيت قوما لا علم لهم بالحرب ، فأصبت منهم فرصة ، إنا والله لئن حاربناك لتعلمن أنا نحن الناس

[ ما نزل فيهم ]

قال ابن إسحاق : فحدثني مولى لآل زيد بن ثابت عن سعيد بن جبير ، أو عن عكرمة عن ابن عباس ، قال : ما نزل هؤلاء الآيات إلا فيهم : قل للذين كفروا ستغلبون وتحشرون إلى جهنم وبئس المهاد قد كان لكم آية في فئتين التقتا أي أصحاب بدر من أصحاب رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وقريش فئة تقاتل في سبيل الله وأخرى كافرة يرونهم مثليهم رأي العين والله يؤيد بنصره من يشاء إن في ذلك لعبرة لأولي الأبصار

[ كانوا أول من نقض العهد ]

قال ابن إسحاق : وحدثني عاصم بن عمر بن قتادة : أن بني قينقاع كانوا أول يهود نقضوا ما بينهم وبين رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وحاربوا فيما بين بدر وأحد .

سبب الحرب بينهم وبين المسلمين ]

قال ابن هشام : وذكر عبد الله بن جعفر بن المسور بن مخرمة ، عن [ ص: 48 ] أبي عون ، قال : كان من أمر بني قينقاع أن امرأة من العرب قدمت بجلب لها ، فباعته بسوق بني قينقاع ، وجلست إلى صائغ بها ، فجعلوا يريدونها على كشف وجهها ، فأبت ، فعمد الصائغ إلى طرف ثوبها فعقده إلى ظهرها ، فلما قامت انكشفت سوأتها ، فضحكوا بها ، فصاحت . فوثب رجل من المسلمين على الصائغ فقتله ، وكان يهوديا ، وشدت اليهود على المسلم فقتلوه ، فاستصرخ أهل المسلم المسلمين على اليهود ، فغضب المسلمون ، فوقع الشر بينهم وبين بني قينقاع .

[ ما كان من ابن أبي مع الرسول ]

قال ابن إسحاق : وحدثني عاصم بن عمر بن قتادة ، قال : فحاصرهم رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى نزلوا على حكمه ، فقام إليه عبد الله بن أبي ابن سلول ، حين أمكنه الله منهم ، فقال : يا محمد ، أحسن في موالي ، وكانوا حلفاء الخزرج ، قال : فأبطأ عليه رسول الله صلى الله عليه وسلم ، فقال : يا محمد أحسن في موالي ، قال : فأعرض عنه . فأدخل يده في جيب درع رسول الله صلى الله عليه وسلم .

قال ابن هشام : وكان يقال لها : ذات الفضول .

قال ابن إسحاق : فقال له رسول الله صلى الله عليه وسلم : أرسلني ، وغضب رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى رأوا لوجهه ظللا ، ثم قال : ويحك أرسلني ، قال : لا والله لا أرسلك حتى تحسن في موالي ، أربع مئة حاسر وثلاث مئة دارع قد منعوني من الأحمر والأسود ، تحصدهم في غداة واحدة ، إني والله امرؤ أخشى الدوائر ؛ قال : فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم : هم لك .

[ مدة حصارهم ]

[ ص: 49 ] قال ابن هشام : واستعمل رسول الله صلى الله عليه وسلم على المدينة في محاصرته إياهم بشير بن عبد المنذر ، وكانت محاصرته إياهم خمس عشرة ليلة .

تبرؤ ابن الصامت من حلفهم وما نزل فيه وفي ابن أبي ]

قال ابن إسحاق : وحدثني أبي إسحاق بن يسار ، عن عبادة بن الوليد بن عبادة بن الصامت ، قال : لما حاربت بنو قينقاع رسول الله صلى الله عليه وسلم ، تشبث بأمرهم عبد الله بن أبي ابن سلول ، وقام دونهم قال : ومشى عبادة بن الصامت إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وكان أحد بني عوف ، لهم من حلفه مثل الذي لهم من عبد الله بن أبي ، فخلعهم إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وتبرأ إلى الله عز وجل ، وإلى رسوله صلى الله عليه وسلم من حلفهم ، وقال : يا رسول الله ، أتولى الله ورسوله صلى الله عليه وسلم والمؤمنين ، وأبرأ من حلف هؤلاء الكفار وولايتهم .

قال : ففيه وفي عبد الله بن أبي نزلت هذه القصة من المائدة يا أيها الذين آمنوا لا تتخذوا اليهود والنصارى أولياء بعضهم أولياء بعض ومن يتولهم منكم فإنه منهم إن الله لا يهدي القوم الظالمين فترى الذين في قلوبهم مرض أي لعبد الله بن أبي وقوله : إني أخشى الدوائر يسارعون فيهم يقولون نخشى أن تصيبنا دائرة فعسى الله أن يأتي بالفتح أو أمر من عنده فيصبحوا على ما أسروا في أنفسهم نادمين ويقول الذين آمنوا أهؤلاء الذين أقسموا بالله جهد أيمانهم ثم القصة إلى قوله تعالى : إنما وليكم الله ورسوله والذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة ويؤتون الزكاة وهم راكعون وذكر لتولي عبادة بن الصامت الله ورسوله والذين آمنوا ، وتبرئه من بني قينقاع [ ص: 50 ] وحلفهم وولايتهم : ومن يتول الله ورسوله والذين آمنوا فإن حزب الله هم الغالبون

سيرة ابن هشام

.....................................

.

وفي البداية والنهاية

خبر يهود بني قينقاع في المدينة

وقد زعم الواقدي أنها كانت في يوم السبت النصف من شوال، سنة ثنتين من الهجرة، فالله أعلم، وهم المرادون بقوله تعالى: { كَمَثَلِ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِيبا ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ } [الحشر: 11] .

قال ابن إسحاق: وقد كان فيما بين ذلك من غزو رسول الله ﷺ أمر بني قينقاع.

قال وكان من حديثهم: أن رسول الله ﷺ جمعهم في سوقهم ثم قال: يا معشر يهود احذروا من الله مثل ما نزل بقريش من النقمة، وأسلموا فإنكم قد عرفتم أني نبي مرسل، تجدون ذلك في كتابكم وعهد الله إليكم.

فقالوا: يا محمد إنك ترى أنا قومك، لا يغرنك أنك لقيت قوما لا علم لهم بالحرب فأصبت منهم فرصة، أما والله لئن حاربناك لتعلمن أنا نحن الناس.

قال ابن إسحاق: فحدثني مولى لزيد بن ثابت عن سعيد بن جبير، وعن عكرمة عن ابن عباس قال: ما نزلت هؤلاء الآيات إلا فيهم: { قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَى جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمِهَادُ * قَدْ كَانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا } [آل عمران: 12-13] يعني أصحاب بدر من أصحاب رسول الله ﷺ وقريش.

{ فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَأُخْرَى كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُمْ مِثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ وَاللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ يَشَاءُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ } [آل عمران: 13]

قال ابن إسحاق: وحدثني عاصم بن عمر بن قتادة أن بني قينقاع كانوا أول يهود نقضوا العهد، وحاربوا فيما بين بدر وأحد.

قال ابن هشام: فذكر عبد الله بن جعفر بن عبد الرحمن بن المسور بن مخرمة، عن أبي عون قال: كان أمر بني قينقاع أن امرأة من العرب قدمت بجلب لها فباعته بسوق بني قينقاع، وجلست إلى صائغ هناك منهم، فجعلوا يريدونها على كشف وجهها فأبت، فعمد الصائغ إلى طرف ثوبها فعقده إلى ظهرها.

فلما قامت انكشفت سوأتها فضحكوا بها، فصاحت، فوثب رجل من المسلمين على الصائغ فقتله، وكان يهوديا، فشدت اليهود على المسلم فقتلوه، فاستصرخ أهل المسلم المسلمين على اليهود، فأغضب المسلمون فوقع الشر بينهم وبين بني قينقاع.

قال ابن إسحاق: فحدثني عاصم بن عمر بن قتادة قال: فحاصرهم رسول الله ﷺ حتى نزلوا على حكمه، فقام إليه عبد الله بن أبي بن سلول حين أمكنه الله منهم فقال: يا محمد أحسن في موالي وكانوا حلفاء الخزرج، قال: فأبطأ عليه رسول الله ﷺ فقال: يا محمد أحسن في موالي فأعرض عنه.

قال: فأدخل يده في جيب درع النبي ﷺ.

قال ابن هشام: وكان يقال لها ذات الفضول، فقال له رسول الله ﷺ: «أرسلني» وغضب رسول الله ﷺ حتى رأوا لوجهه ظللا، ثم قال: «ويحك أرسلني».

قال: لا والله لا أرسلك حتى تحسن في موالي أربعمائة حاسر، وثلثمائة دراع قد منعوني من الأحمر والأسود، تحصدهم في غداة واحدة، إني والله أمرؤ أخشى الدوائر.

قال: فقال له رسول الله ﷺ: «هم لك».

قال ابن هشام: واستعمل رسول الله ﷺ في محاصرته إياهم أبا لبابة - بشير بن عبد المنذر - وكانت محاصرته إياهم خمس عشرة ليلة.

قال ابن إسحاق: وحدثني أبي، عن عبادة بن الوليد، عن عبادة بن الصامت قال: لما حاربت بنو قينقاع رسول الله ﷺ تشبث بأمرهم عبد الله بن أبي وقام دونهم.

ومشى عبادة بن الصامت إلى رسول الله ﷺ، وكان من بني عوف له من حلفهم مثل الذي لهم من عبد الله بن أبي، فخلعهم إلى رسول الله ﷺ، وتبرأ إلى الله وإلى رسوله من حلفهم، وقال: يا رسول الله أتولى الله ورسوله والمؤمنين وأبرأ من حلف هؤلاء الكفار وولايتهم.

قال: وفيه وفي عبد الله بن أبي نزلت الآيات من المائدة: { يا أيها الذين آمنوا لا تتخذوا اليهود والنصارى أولياء بعضهم أولياء بعض.. } الآيات حتى قوله: { فترى الذين في قلوبهم مرض يسارعون فيهم يقولون نخشى أن تصيبنا دائرة } يعني: عبد الله ابن أبي، إلى قوله: { ومن يتول الله ورسوله والذين آمنوا فإن حزب الله هم الغالبون } يعني: عبادة بن الصامت، وقد تكلمنا على ذلك في التفسير.

البداية والنهاية

.......................

وفي سيرة النبوية لابن كثير

قال ابن إسحاق: وقد كان فيما بين ذلك من غزو رسول الله صلى الله عليه وسلم أمر بني قينقاع.

قال: وكان من حديثهم أن رسول الله صلى الله عليه وسلم جمعهم في سوقهم ثم قال: يا معشر يهود احذروا من الله مثل ما نزل بقريش من النقمة وأسلموا، فإنكم قد عرفتم أنى نبي مرسل تجدون ذلك في كتابكم وعهد الله إليكم.

فقالوا: يا محمد إنك ترى أنا قومك؟! لا يغرنك أنك لقيت قوما لا علم لهم بالحرب فأصبت منهم فرصة، أما والله لئن حاربناك لتعلمن أنا نحن الناس.

قال ابن إسحاق: فحدثني مولى لزيد بن ثابت، عن سعيد بن جبير، وعن عكرمة، عن ابن عباس قال: ما نزلت هؤلاء الآيات إلا فيها: " قل للذين كفروا ستغلبون وتحشرون إلى جهنم وبئس المهاد. قد كان لكم آية في فئتين التقتا " يعنى أصحاب بدر

من أصحاب رسول الله صلى الله عليه وسلم وقريش: " فئة تقاتل في سبيل الله وأخرى كافرة يرونهم مثليهم رأى العين والله يؤيد بنصره من يشاء، إن في ذلك لعبرة لأولي الابصار (1) ".

قال ابن إسحاق: وحدثني عاصم بن عمر بن قتادة أن بني قينقاع كانوا أول يهود نقضوا العهد وحاربوا فيما بين بدر وأحد.

قال ابن هشام: فذكر عبد الله بن جعفر بن المسور بن مخرمة عن أبي عون ، قال: كان [من (2)] أمر بني قينقاع أن امرأة من العرب قدمت بجلب لها فباعته بسوق بني قينقاع، وجلست إلى صائغ هناك منهم فجعلوا يريدونها على كشف وجهها فأبت، فعمد الصائغ إلى طرف ثوبها فعقده إلى ظهرها، فلما قامت انكشفت سوأتها فضحكوا بها، فصاحت فوثب رجل من المسلمين على الصائغ فقتله وكان يهوديا، فشدت اليهود على المسلم فقتلوه، فاستصرخ أهل المسلم المسلمين على اليهود فأغضب (2) المسلمون، فوقع الشر بينهم وبين بني قينقاع.

* * * قال ابن إسحاق: فحدثني عاصم بن عمر بن قتادة قال: فحاصرهم رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى نزلوا على حكمه.

فقام إليه عبد الله بن أبي بن سلول حين أمكنه الله منهم فقال: يا محمد أحسن في موالي. وكانوا حلفاء الخزرج. قال: فأبطأ عليه رسول الله صلى الله عليه وسلم، فقال: يا محمد أحسن في موالي فأعرض عنه. قال: فأدخل يده في جيب درع النبي صلى الله عليه وسلم. قال ابن هشام: وكان يقال لها ذات الفضول. فقال له رسول الله صلى الله

عليه وسلم: أرسلني. وغضب رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى رأوا لوجهه ظللا ثم قال: ويحك أرسلني.

قال: لا والله لا أرسلك حتى تحسن في موالي، أربعمائة حاسر وثلاثمائة دارع قد منعوني من الأحمر والأسود، تحصدهم في غداة واحدة! إني والله امرؤ أخشى الدوائر.

قال: فقال له رسول الله صلى الله عليه وسلم: هم لك.

قال ابن هشام: واستعمل رسول الله صلى الله عليه وسلم في محاصرته إياهم أبا لبابة بشير بن عبد المنذر، وكانت محاصرته إياهم خمس عشرة ليلة.

قال ابن إسحاق: وحدثني أبي، عن عبادة بن الوليد، عن عبادة بن الصامت قال: لما حاربت بنو قينقاع رسول الله صلى الله عليه وسلم تشبث بأمرهم عبد الله بن أبي وقام دونهم، ومشى عبادة بن الصامت إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم وكان من بني عوف له من حلفهم مثل الذي لهم من عبد الله بن أبي، فخلعهم إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم وتبرأ إلى الله وإلى رسوله من حلفهم، وقال: يا رسول الله أتولى الله ورسوله والمؤمنين وأبرأ من حلف هؤلاء الكفار وولايتهم.

قال: وفيه وفى عبد الله بن أبي نزلت الآيات من المائدة: " يا أيها الذين آمنوا لا تتخذوا اليهود والنصارى أولياء بعضهم أولياء بعض " الآيات حتى قوله: " فترى الذين في قلوبهم مرض يسارعون فيهم، يقولون نخشى أن تصيبنا دائرة " يعنى عبد الله ابن أبي إلى قوله " ومن يتول الله ورسوله والذين آمنوا فإن حزب الله هم الغالبون " يعنى عبادة بن الصامت. وقد تكلمنا على ذلك في التفسير.

وفي تفسير ابن كثير تحت لا تتخذوا اليهود الماءدة

ثم قال ابن جرير : حدثنا هناد حدثنا يونس بن بكير حدثنا عثمان بن عبد الرحمن عن الزهري قال : لما انهزم أهل بدر قال المسلمون لأوليائهم من يهود : آمنوا قبل أن يصيبكم الله بيوم مثل يوم بدر ! فقال مالك بن الصيف : أغركم أن أصبتم رهطا من قريش لا علم لهم بالقتال!! أما لو أمررنا العزيمة أن نستجمع عليكم ، لم يكن لكم يد بقتالنا فقال عبادة : يا رسول الله ، إن أوليائي من اليهود كانت شديدة أنفسهم ، كثيرا سلاحهم ، شديدة شوكتهم ، وإني أبرأ إلى الله [ تعالى ] وإلى رسوله من ولاية يهود ولا مولى لي إلا الله ورسوله . فقال عبد الله بن أبي : لكني لا أبرأ من ولاء يهود أنا رجل لا بد لي منهم . فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم : " يا أبا الحباب أرأيت الذي نفست به من ولاء يهود على عبادة بن الصامت فهو لك دونه؟ " فقال : إذا أقبل! قال : فأنزل الله : ( ياأيها الذين آمنوا لا تتخذوا اليهود والنصارى أولياء بعضهم أولياء بعض ) إلى قوله : ( والله يعصمك من الناس ) [ المائدة : 67 ] .

وقال محمد بن إسحاق : فكانت أول قبيلة من اليهود نقضت ما بينها وبين رسول الله صلى الله عليه وسلم بنو قينقاع . فحدثني عاصم بن عمر بن قتادة قال : فحاصرهم رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى نزلوا على حكمه ، فقام إليه عبد الله بن أبي ابن سلول حين أمكنه الله منهم ، فقال : يا محمد أحسن في موالي . وكانوا حلفاء الخزرج قال : فأبطأ عليه رسول الله صلى الله عليه وسلم ، فقال : يا محمد أحسن في موالي . قال : فأعرض عنه . فأدخل يده في جيب درع رسول الله صلى الله عليه وسلم . فقال له رسول الله صلى الله عليه وسلم . " أرسلني " . وغضب رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى رئي لوجهه ظللا ثم قال : " ويحك أرسلني " . قال : لا والله لا أرسلك حتى تحسن في موالي ، أربعمائة حاسر ، وثلاثمائة دارع ، قد منعوني من الأحمر والأسود ، تحصدهم في غداة واحدة؟! إني امرؤ أخشى الدوائر ، قال : فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم : " هم لك "

قال محمد بن إسحاق : فحدثني أبو إسحاق بن يسار عن عبادة بن الوليد بن عبادة بن الصامت قال : لما حاربت بنو قينقاع رسول الله صلى الله عليه وسلم تشبث بأمرهم عبد الله بن أبي وقام دونهم ، ومشى عبادة بن الصامت إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وكان أحد بني عوف بن الخزرج له من حلفهم مثل الذي لعبد الله بن أبي فجعلهم إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم وتبرأ إلى الله ورسوله صلى الله عليه وسلم من حلفهم ، وقال : يا رسول الله ، أتبرأ إلى الله وإلى رسوله من حلفهم ، وأتولى الله ورسوله والمؤمنين ، وأبرأ من حلف الكفار وولايتهم . ففيه وفي عبد الله بن أبي نزلت الآيات في المائدة : ( يا أيها الذين آمنوا لا تتخذوا اليهود والنصارى أولياء بعضهم أولياء بعض ) إلى قوله : ( ومن يتول الله ورسوله والذين آمنوا فإن حزب الله هم الغالبون ) [ المائدة : 56 ] .

تفسير ابن كثير وكذلك تفسير الطبري

Aslam Kamil saquafi parappanangadi

ആത്മമീ യ ചികിൽസ് കളങ്ങൾ വരക്കാമോ

 https://www.facebook.com/100001786044033/posts/4882065675196252/

കളം വരച്ച് നമ്പർ എഴുതി ചികിഝിക്കുന്ന സമ്പ്രദായം  ഇസ്ലാമിക വീക്ഷണം 

ഇബ്നുൽ ഹജറുൽ ഹൈതമി (റ)യോട് 

   കളം വരച്ചുള്ള

ചികിത്സയുടെ വിധി ചോദിച്ചപ്പോൾ അതിനുളള മറുപടി  വളരെ വിഷദമായി ഫതാവൽ  ഹദീസിയ്യയിൽ പറയുന്നു . 

وسُئل فسح الله فِي مدَّته: مَا حكم علم الأوفاق؟ فَأجَاب نفع الله بِعُلُومِهِ: بِأَن علم الأوفاق يرجع إِلَى مناسبات الْأَعْدَاد وَجعلهَا على شكل مَخْصُوص، وَهَذَا كَأَن يكون بشكل من تسع بيُوت مبلغ الْعدَد من كل جِهَة خَمْسَة عشر، وَهُوَ ينفع للحوائج وَإِخْرَاج المسجون وَوضع الْجَنِين وكل مَا هُوَ من هَذَا الْمَعْنى وضابطه بطد زهج واح، وَكَانَ الْغَزالِيّ رَحمَه الله يعتني بِهِ كثيرا حَتَّى نسب إِلَيْهِ وَلَا مَحْذُور فِيهِ إِن اسْتعْمل لمباح بِخِلَاف مَا إِذا استعين بِهِ على حرَام، وَعَلِيهِ يحمل جعل الْقَرَافِيّ الأوفاق من السحر. 

കളങ്ങളുടെ ശാസ്ത്രത്തിൽ വിധിയെന്ത് ? മഹാനവർകളുടെ മറുപടി ഈ ശാസ്ത്രം പ്രത്യേക രൂപത്തിൽ യോജിച്ച സംഖ്യയിൽ ചെന്നെത്തുന്നു. കളം എങ്ങനെ കൂട്ടിയാലും 15 എന്നതിലേക്ക് ചെന്നെത്തുന്നു. അതിന്റെ സഞ്ചാരപാത بطدزهجواح എന്നതാണ്. അതായത്

ഈ രൂപത്തിലുള്ള ചികിത്സ ഉപകാരപ്രദമാണ്. സർവ്വ ആവശ്യങ്ങൾക്കും, ജയിൽവാസിയെ മോചിതനാക്കാൻ , ചാപ്പിള്ള പുറത്ത് വരാനും ഈ ആവശ്യത്തിലുള്ള ഏത് ആവശ്യങ്ങൾക്കും ഉപകാരപ്രദമാണ്. 

ഇമാം ഗസ്സാലി റ ചികി  ത്സ പ്രത്യേകം പരിഗണിക്കാറുണ്ട്. 

مثلث الغزالي 

എന്ന് പോലും ചേർത്തി വിളിക്കാറുണ്ട്. ചുരുക്കത്തിൽ ഇതിൽ യാതൊരു പന്തികേടുമില്ല, അനുവദനീയമായ കാര്യത്തിൽ ഉപയോഗിക്കണം എന്ന് മാത്രം 

 ഈ വിഷയത്തെ ഇമാം ഖറാഫി ഹറാം എന്ന് പറഞ്ഞത് ഹറാമായ രൂപത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുമ്പോഴാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കണം