കൈ ചുംബിക്കൽ تقبيل يد الصالح

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക*

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=0

📚🔎___________________🔍📚
കൈ ചുംബിക്കൽ




മഹാന്മാരുടെ കൈയും കാലും തലയും ചുംബിക്കൽ സുന്നത്താണ്. ഇമാം നവവി(റ) എഴുതുന്നു:

يستحب تقبيل يد الرجل الصالح والزاهد والعالم ونحوهم من
أهل الآخرة، وأما تقبيل يده لغناه ودنياه وشوكته ووجهه
عند أهل الدنيا بالدنيا ونحو ذلك مكروه شديد الكراهة وقال
المتوتي: لا يجو، فأشار إلى تحريمه، وتقبيل رأسه ورجله كيده
(شرح المهذب: ۹۳۹/4)

അർത്ഥം:
പണ്ഡിതൻ, പ്രപഞ്ചത്യാഗി, സ്വാലിഹ്, തുടങ്ങി ഉഖ്‌റവിയ്യായവരുടെ കൈചുംബിക്കൽ സുന്നത്താണ്. എന്നാൽ ഐഹികമായ സ്ഥാനം, അധികാരം, സമ്പത്ത്, ഐശ്വര്യം തുടങ്ങിയവ പരിഗണിച്ച് ഒരാളുടെ കൈചുംബിക്കുന്നത് ശക്തമായ കറാഹത്താണ്. ഇമാം മുതവല്ലി(റ) അത് അനുവദനീയമല്ലെന്ന് പറയുന്നതിലൂടെ അത് നിഷിദ്ധമാണെന്ന് സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരാളുടെ തലയും കാലും ചുംബിക്കുന്നത് കൈ ചുംബിക്കും പോലെ തന്നെയാണ്. (ശർഹുൽ മുഹദ്ദബ്: 4/636)

وإنما اختلفوا في تقبيل اليد فأنكره مالك وأنكر ما روى فيه، وأجازه آخرون واحتجوا بما روى عن عمر أنهم " لما رجعوا من الغزو حيث فروا قالوا نحن الفرارون، فقال: بل أنتم العكارون أنا فئة المؤمنين، قال فقبلنا يده " قال " وقبل أبو لبابة وكعب بن مالك وصاحباه يد النبي صلى الله عليه وسلم حين تاب الله عليهم " ذكره الأبهري، وقبل أبو عبيدة يد عمر حين قدم، وقبل زيد بن ثابت يد ابن عباس حين أخذ ابن عباس بركابه، قال الأبهري: وإنما كرهها مالك إذا كانت على وجه التكبر والتعظم، وأما إذا كانت على وجه القربة إلى الله لدينه أو لعلمه أو لشرفه فإن ذلك جائز.قال ابن بطال: وذكر الترمذي من حديث صفوان بن عسال " أن يهوديين أتيا النبي صلى الله عليه وسلم فسألاه عن تسع آيات " الحديث وفي آخره " فقبلا يده ورجله " قال الترمذي حسن صحيح قلت: حديث ابن عمر أخرجه البخاري في " الأدب المفرد " وأبو داود، وحديث أبي لبابة أخرجه البيهقي في " الدلائل " وابن المقري، وحديث كعب وصاحبيه أخرجه ابن المقري، وحديث أبي عبيدة أخرجه سفيان في جامعه، وحديث ابن عباس أخرجه الطبري وابن المقري، وحديث صفوان أخرجه أيضا النسائي وابن ماجه وصححه الحاكم.وقد جمع الحافظ أبو بكر بن المقري جزءا في تقبيل اليد سمعناه، أورد فيه أحاديث كثيرة وآثارا، فمن جيدها حديث الزارع العبدي وكان في وقد عبد القيس قال " فجعلنا نتبادر من رواحلنا فنقبل يد النبي صلى الله عليه وسلم ورجله " أخرجه أبو داود، ومن حديث مزيدة العصري مثله، ومن حديث أسامة بن شريك قال " قمنا إلى النبي صلى الله عليه وسلم فقبلنا يده " وسنده قوي ومن حديث جابر " أن عمر قام إلى النبي صلى الله عليه وسلم فقبل يده " ومن حديث بريدة في قصة الأعرابي والشجرة فقال " يا رسول الله ائذن لي أن أقبل رأسك ورجليك فأذن له " وأخرج البخاري في " الأدب المفرد " من رواية عبد الرحمن بن رزين قال " أخرج لنا سلمة بن الأكوع كفا له ضخمة كأنها كف بعير فقمنا إليها فقبلناها " وعن ثابت أنه قبل يد أنس، وأخرج أيضا أن عليا قبل يد العباس ورجله، وأخرجه ابن المقري؛ وأخرج من طريق أبي مالك الأشجعي قال: قلت لابن أبي أوفى ناولني يدك التي بايعت بها رسول الله صلى الله عليه وسلم فناولنيها فقبلتها.(فتح الباري: ١٨/١)

ആശയം:  
ഇബ്നുഹജറുൽ അസ്ഖലാനി(റ) ഫത്ഹുൽബാരിയിൽ എഴുതുന്നു:  കൈ ചുംബിക്കുന്ന വിഷയത്തിൽ പണ്ഡിതലോകത്ത് വീക്ഷണാന്തരമുണ്ട്. ഇമാം മാലിക്(റ) അതിനെ വെറുക്കുകയും അതിനെ ബന്ധപ്പെട്ടുവന്ന രിവായത്തുകൾ നിഷേധിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ മറ്റുള്ള പണ്ഡിതന്മാർ കൈചുംബിക്കൽ അനുവദനീയമാണെന്ന് പറയുന്നവരാണ്. ഉമർ(റ)ന്റെ തൊട്ട് ഉദ്ദരിക്കപ്പെടുന്ന ഹദീസ് അവർക്ക് രേഖയാണ്. അവർ ഒരു യുദ്ധത്തിൽനിന്ന് മടങ്ങിയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഓടുന്നവരാണെന്ന് പറഞ്ഞു അവർ ഓടിയപ്പോൾ ഉമർ(റ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങൾ യോദ്ദാക്കളാണ്. നിശ്ചയം നമ്മൾ സത്യവിശ്വാസികളാണ്. അപ്പോൾ ഉമർ(റ)ന്റെ വിന്റെ കൈ അവർ ചുംബിച്ചു. അബൂലുബാബ(റ)വും കഅ്ബുബ്നുമാലിക്കും(റ) തന്റെ രണ്ട് കൂട്ടുകാരും അല്ലാഹു അവരുടെ പശ്ചാത്താപം സ്വീകരിച്ചപ്പോൾ നബി(സ) യുടെ കൈ ചുംബിക്കുകയുണ്ടായി. ഇക്കാര്യം അബ്ഹരി(റ) പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഉമർ(റ) വന്നപ്പോൾ അബൂഉബയ്ദ(റ) അദ്ദേഹത്തിൻറെ കൈചുംബിക്കുകയുണ്ടായി. ഇബ്നു അബ്ബാസ്(റ) സൈദുബ്നുസാബിത്(റ) വിന്റെ കാലനയിൽ പിടിച്ചപ്പോൾ സൈദുബ്നുസാബിത്(റ) വിന്റെ കാലണയിൽ പിടിച്ചപ്പോൾ സൈദുബ്നുസാബിത്(റ) ഇബ്നുഅബ്ബാസ്(റ) യുടെ കൈചുംബിച്ചു.
    അബ്ഹരി(റ) പറയുന്നു: കൈചുംബിക്കുന്നത് കറാഹത്താണെന്ന്‌ ഇമാം മാലിക്(റ) പറയുന്നത് ഒരു അഹങ്കാരസ്വരത്തിൽ ആകുമ്പോൾ മാത്രമാണ്. എന്നാൽ വിജ്ഞാനം, ശ്രേഷ്ഠത, മതം, തുടങ്ങിയവ കണക്കിലെടുത്താകുമ്പോൾ അത് അനുവദനീയമാണ്.
       ഇബ്നുബത്ത്വാൽ പറയുന്നു: സ്വഫ്‌വാനുബ്നുഅസ്സാൽ(റ)വിനെ ഉദ്ദരിച്ച് ഇമാം തുര്മുദി(റ) നിവേദനം ചെയ്ത ഒരു ഹദീസിൽ ഇപ്രകാരം കാണാം: രണ്ട് ജൂതന്മാർ നബി(സ)യോട് ഒമ്പത് ദൃഷ്ട്ടാന്തങ്ങളെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുകയുണ്ടായി... അതിന്റെ അവസാന ഭാഗത്ത് ഇങ്ങനെ കാണാം; തുടർന്ന് ആ രണ്ട് ജൂതന്മാർ നബി(സ)യുടെ കൈയും തലയും ചുംബിച്ചു. ഈ ഹദീസ് ഹസനും സ്വഹീഹുമാണെന്ന് ഇമാം തുർമുദി(റ) പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുണ്ട്.
   ഇബനുഹജർ(റ) പറയുന്നു: ഇബ്നു ഉമർ(റ)യുടെ ഹദീസ് ഇമാം അബൂദാവൂദും(റ) ഇമാം ബുഖാരി(റ) അദബുൽ മുഫ്രദിലും നിവേദനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. കഅ്ബ്(റ) വിന്റേയും കൂട്ടുകാരുടെയും ഹദീസ് ഇബ്നുൽ മുഖ്‌രി(റ) ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അബൂഉബയ്ദ(റ) യുടെ ഹദീസ് സുഫ്‌യാൻ(റ)  ജാമിഇൽ എടുത്തുവെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇബ്നുഅബ്ബാസ്(റ)യുടെ ഹദീസ് ത്വബ്‌രി(റ)യും ഇബ്നുൽ മുഖ്‌രി(റ)യും പുറപ്പെടുവിച്ചിട്ടുണ്ട്. സ്വഫ്‌വാൻ(റ)വിന്റെ ഹദീസ് നസാഈ(റ)യും ഇബ്നുമാജ(റ)യും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഹാകിം(റ) അത് പ്രബലമാണെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
  കൈചുംബിക്കുന്ന വിശയവുമായി  ബന്ധപ്പെട്ട് ഹാഫിള് അബൂബക്കറുബ്നുൽ മുഖ്‌രി(റ) ഒരു ഗ്രൻഥം തന്നെ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. പ്രസ്തുത ഗ്രൻഥത്തിൽ തദ്വിഷയകമായി നിരവധി ഹദീസുകളും ആസാറുകളും അദ്ദേഹം എടുത്തുവെച്ചിട്ടുണ്ട്. അബുൽ ഖൈസിന്റെ നിവേദകസംഘത്തിലെ അംഗമായ സാരിഉൽ അബ്ദി(റ)യുടെ ഹദീസ് കൂട്ടത്തിൽ മെച്ചപ്പെട്ടതാണ്. അദ്ദേഹം പറയുന്നു. ഞങ്ങൾ വീടുകളിൽ നിന്ന് ഉളരി വന്ന്‌ നബി(സ)യുടെ കൈയും കാലും ചുംബിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഈ ഹദീസ് അബൂദാവൂദ് ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മസീദത്തുൽ അസ്വ് രി(റ)യുടെ ഹദീസിലും ഇതേ പരാമർശമുണ്ട്. ഉസാമത്തുബ്നുശരീക് (റ)വിന്റെ ഹദീസിൽ ഇപ്രകാരം കാണാം. നബി(സ)യുടെ കൈ ഞങ്ങൾ എണീറ്റ് അവിടത്തെ കൈ ചുംബിച്ചു. ഇതിന്റെ പരമ്പര സുശക്തമാണ്. ജാബിർ(റ)ന്റെ ഹദീസും അതിൽ കാണാം. ഉമർ(റ) എണീറ്റ് നബി(സ)യുടെ കൈ ചുംബിച്ചു. എനിക്ക് ഒരു ദൃഷ്ട്ടാന്തം കാണിച്ചു തരൂ എന്ന് നബി(സ)യോട് ആവശ്യപ്പെട്ട അഅ്റാബിയോട് ആ നിൽക്കുന്ന മരത്തോട് നിന്നെ അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂൽ വിളിക്കുന്നുവെന്ന് പറയാൻ നബി(സ) നിർദ്ദേശിക്കുകയും അപ്രകാരം അഅ്റാബി പറഞ്ഞപ്പോൾ മരം നബി(സ)യുടെ സമീപത്തേക്കു നടന്നു വരികയും ചെയ്ത സംഭവം വിവരിക്കുന്ന ബുറൈദ(റ)യുടെ ഹദീസിൽ ഇങ്ങനെ കാണാം. അഅ്റാബി നബി(സ)യോട്  പറഞ്ഞു: "അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലേ! അങ്ങയുടെ തലയും കാലും ചുംബിക്കാൻ എന്നെ അനുവദിച്ചാലും". അപ്പോൾ നബി(സ) അദ്ദേഹത്തിന് അതിന്നു അനുവാദം നൽകി.
         അബ്ദുറഹ്‌മാനുബ്നുറസീനി(റ) നെ ഉദ്ദരിച്ച് ഇമാം ബുഖാരി(റ) അദബുൽ മുഫ്‌റദിൽ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. സലമതുബ്നുൽ അക് വഅ്(റ) ഞങ്ങൾക്ക് താടിയുള്ള ഒരു കൈനീട്ടിത്തന്നു. അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ എണീറ്റ് അദ്ദേഹത്തിൻറെ കൈ ചുംബിച്ചു. അനസ്(റ) വിന്റെ കൈ സാബിത്(റ) ചുംബിച്ചതായി നിവേദനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.  അലി(റ) അബ്ബാസ്(റ)ന്റെ കൈയും കാലും ചുബിച്ചതായി ഇമാം ബുഖാരി(റ) അദബുൽമുഫ്‌റദിൽ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ സംഭവം ഇബ്നുൽ മുഖ്‌രി(റ)യും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അബൂമാലികിൽ അശ്ജഈ(റ) വില നിന്ന് ഇമാം ബുഖാരി(റ) ഉദ്ധരിക്കുന്നു. നബി(സ)യോട് ബൈഅത്ത് ചെയ്ത കൈ എന്നിലേക്ക്‌ നീട്ടിത്തരാൻ ഇബ്നുഅബീഔഫാ(റ) വിനോട് ഞാനാവശ്യപ്പെട്ടു. അപ്പോൾ എന്നിലേക്ക്‌ നീട്ടിത്തന്ന അദ്ദേഹത്തിൻറെ കൈ ഞാൻ ചുംബിച്ചു. (ഫത്ഹുൽബാരി. 1/18)


മദ്ഹബുകൾ പറയട്ടെ

ബറക്കത്തുദ്ദേശിച്ച് മഹാന്മാരുടെ കൈ ചുംബിക്കൽ സുന്നത്താണെന്നതിൽ വിശ്വവിഖ്യാതമായ നാല് മദ്ഹബും ഒറ്റക്കെട്ടാണ്. ശാഫിഈ മദ്ഹബിലെ പ്രഗത്ഭ പണ്ഡിതൻ ഇമാം നവവി(റ)യുടെ പ്രസ്താവന നേരത്തെ വായിച്ചുവല്ലോ.

ഹനഫീ മദ്ഹബ്

ഹനഫീ മദ്ഹബുകാരനായ മഹാനായ അലാഉദ്ദീൻ മുഹമ്മദുബ്നുഅലി(റ) (മരണം ഹി: 1088) പറയുന്നു.ولا بأس بتقبيل يد) الرجل العالم، والمتورع على سبيل
التبرك (الدر المختار: ۲۵45)|

അർത്ഥം:  
തബറുഖ് ഉദ്ദേശിച്ച് സൂക്ഷ്മതയുള്ളവരുടെയും പണ്ഡിതന്റെയും കൈ ചുംബിക്കുന്നതിന് വിരോധമില്ല. (അദ്ദുറുൽമുഖ്താർ: 5/254)

ഉപറയാത്ത പരാമർശത്തെ അധികരിച്ച് അല്ലാമാ ഇബ്നു ആബിദീൻ(റ) എഴുതുന്നു:



അർത്ഥം:
പ്രസ്തുത ചുംബനം സുന്നത്താണെന്ന് അഭിപ്രായമുണ്ട്. ഹദീസുകളിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന പാഠം അത് സുന്നത്താണെന്നാണ് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നത്. അല്ലാമ ഐനി(റ) അതിലേക്ക് സൂചന നൽകിയിട്ടുണ്ട്. (ഹാശിയത്തു ഇബ്നുആബിദീൻ: 5/254)

ഹമ്പലീ മദ്ഹബ്

അലിയ്യുബ്നു ഉബൈദില്ലാഹി സ്സാഗുനി(റ) (ഹി: 455-527) പറയുന്നു:


അർത്ഥം:
വിജ്ഞാനം, പ്രപഞ്ചത്യാഗം, തുടങ്ങിയ മതപരമായ നന്മയും മറ്റും പരിഗണിച്ച് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നയാളുടെ കൈചുംബിക്കൽ സുന്നത്താണ്. ഐശ്വര്യം പരിഗണിച്ചും, അധികാര ശക്തി, ഭൗതികസ്ഥാനം, തുടങ്ങിയ ഭൗതിക കാര്യങ്ങൾ കണക്കിലെടുത്തും ഒരാളുടെ കൈ ചുംബിക്കൽ കറാഹത്താണ്. (അൽഇഖ്‌നാഅ്: 2/71)

മാലികീ മദ്ഹബ്

അബ്ഹരി(റ) പറയുന്നു: കൈചുംബിക്കുന്നത് കറാഹത്താണെന്ന് ഇമാം മാലിക്(റ) പറയുന്നത് അത് അഹങ്കാരസ്വരത്തിൽ ആകുമ്പോൾ മാത്രമാണ്. എന്നാൽ വിജ്ഞാനം, ശ്രേഷ്ടത, മതം തുടങ്ങിയവ കണക്കിലെടുത്താകുമ്പോൾ അത് അനുവദനീയമാണെന്ന് അല്ലാമ അബ്ഹരി(റ)യെ ഉദ്ദരിച്ച് ഇബ്നു ഹജറുൽ അസ്ഖലാനി(റ)വിവരിച്ചത് നേരത്തെ നാം വായിച്ചുവല്ലോ. മാലികീ മദ്ഹബിലെ കർമശാസ്ത്ര ഗ്രൻഥത്തിലും ആ ആശയം കാണാവുന്നതാണ്. മാലികീ മദ്ഹബുകാരനായ അഹ്മദുബ്നു ഗുനയിമ് (റ) (ഹി: മരണം, 1125) പറയുന്നു.


അർത്ഥം:
കൈചുംബിക്കൽ കറാഹത്താണെന്ന് ഇമാം മാലിക്(റ) പറയാൻ കാരണം അതിനെത്തുടർന്നുവരുന്ന അഹങ്കാരവും അഹന്തയും പരിഗണിച്ചാണ്. തന്നെയുമല്ല മുസ്ലിം മുസ്ലിമിന്റെ സഹോദരനാണ്. ഒരു പക്ഷെ ചുംബിക്കപ്പെടുന്നവനെക്കാൾ അല്ലാഹുവിന്റെയടുക്കൽ സ്ഥാനം ചുംബിക്കുന്നവനാകുമല്ലോ. എന്നാൽ ശ്രേഷ്ടതയുള്ളവരെ ചുംബിക്കുന്നതിനെ വിമര്ശിക്കേണ്ടതില്ല. കാരണം മുമ്പ് വിവരിച്ച ഹദീസുകളിൽ അത് വന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ. (അൽഫവാകിഹുദ്ദാനി: 8/301)

സ്വയം കൈ ചുംബിക്കൽ

മഹാന്മാരുമായി മുസ്വാഫഹത്തുചെയ്തശേഷം അവരെ ആദരിച്ച് സ്വന്തം കൈ ചുംബിക്കുന്നതിനും വിരോധമില്ല. അല്ലാമ ശർവാനി(റ) എഴുതുന്നു:


അർത്ഥം:
മുസ്വാഫഹത്തുചെയ്തശേഷം സ്വയം കൈ ചുംബിക്കുന്ന പതിവ് ജനങ്ങൾക്കുണ്ട്. അതിനും വിരോധമില്ല. ആദാരവ് എന്ന നിലയിലാണ് അത് പതിവാക്കിയതെങ്കിൽ വിശേഷിച്ചും. (ശർവാനി: 1/285)

                                                 
സിയാറത്ത് ചെയ്യുമ്പോൾ

ഖബ്ർ സിയാറത്ത് ചെയ്ത് പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോഴും കൈ ഉയർത്തൽ സുന്നത്താണ്. നബി(സ) ജന്നത്തുൽ ബഖീഅ് (മദീനയിലെ പൊതു മഖ്‌ബറ)-ൽ പോയി പ്രാർത്ഥിച്ചപ്പോൾ മൂന്നുപ്രാവശ്യം കൈഉയർത്തിയതായി ഇമാം മുസ്ലിം(ർ) നിവേദനം ചെയ്ത ഹദീസിലുണ്ട്. പ്രസ്തുത പരാമർശം ഇങ്ങനെയാണ്.





അർത്ഥം:
"അങ്ങനെ നബി(സ) ബഖീഇലെത്തി കുറെ സമയം അവിടെനിന്നു. പിന്നീട് മൂന്നു പ്രാവശ്യം അവിടുന്ന് കൈ ഉയർത്തി പിന്നെ പിരിഞ്ഞുപോയി" (മുസ്ലിം: 1619)

ജിബ്‌രീൽ(അ) നിർദ്ദേശിച്ചതനുസരിച്ച് മരണപ്പെട്ടവർക്കു മഗ്ഫിറത്തിനു വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കാനാണ് രാത്രി നബി(സ) അവിടെപോയതെന്ന് നബീസ(സ) തുടർന്നു വിശദീകരിക്കുന്ന ഭാഗം അതെ ഹദീസിൽ തന്നെയുണ്ട്.

പ്രസ്തുത ഹദീസ് വിവരിച്ച് ഇമാം നവവി(ർ) എഴുതുന്നു:


അർത്ഥം:
സുദീർഘമായ പ്രാർത്ഥിക്കലും പ്രാർത്ഥന ആവർത്തിക്കലും പ്രാർത്ഥനയിൽ കൈഉയർത്തലും സുന്നത്താണെന്ന് ഇത് പഠിപ്പിക്കുന്നു. അതുപോലെ ഖബ്ർ സിയാറത്ത് ചെയ്യുമ്പോൾ നിന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതാണ് ഇരുന്നു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതിനേക്കാൾ പൂർണ്ണമായതെന്നും ഹദീസ് പഠിപ്പിക്കുന്നു. (ശർഹ് മുസ്ലിം: 3/401)

കൈ ഉയർത്തുന്നത് പ്രാർത്ഥനയുടെ മര്യാദയാണെന്നും അല്ലാഹുവിലേക്കുയർത്തിയ കാര്യങ്ങൾ അല്ലാഹു വെറുതെ മടക്കില്ലെന്നും കാണിക്കുന്ന നിരവധി ഹദീസുകൾ വന്നിട്ടുണ്ട്.




അർത്ഥം:
സൽമാൻ(റ) വില നിന്ന് നിവേദനം: നബി (സ) പറഞ്ഞു: "നിശ്ചയം നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവ് ഔദാര്യവാനാണ്. അടിമ അവനിലേക്കുയർത്തിയ കാര്യങ്ങളെ വട്ടപൂജ്യമായി ഒരിക്കലും അവർ മടക്കുകയില്ല". (അബൂദാവൂദ്: 1273)


കൈകൊണ്ടു മുഖം തടവൽ


അർത്ഥം:
ഉമറുബ്നുൽ ഖത്വാബ്(റ) വില നിന്നു നിവേദനം: "നബി(സ) തങ്ങൾ പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ രണ്ടു കരങ്ങളുയർത്തിയാൽ അവകൊണ്ടു മുഖം തടവിയ ശേഷമല്ലാതെ അവ താഴ്ത്താറില്ല". (തുർമുദി: 3308)

മുഖം തടവുന്നതിലെ യുക്തി.
പ്രസ്തുത ഹദീസ് വിവരിച്ച് ഇബ്നുൽ മാലിക്(റ) എഴുതുന്നു:



അർത്ഥം:
ഇബ്നുൽമാലിക്(റ) പറയുന്നു: ദുആക്ക് ശേഷം കൈകൾ കൊണ്ട് മുഖം തടവുന്നത് ഒരു ശുഭലക്ഷണം എന്ന നിലക്കാണ്. ദുആ ചെയ്യുന്നവൻ അല്ലാഹുവിലേക്കുയർത്തിയ കൈകൾ ആകാശത്തു നിന്നുള്ള ബറകത്ത് കൾകൊണ്ടും ഇലാഹിയായ പ്രകാശങ്ങൾ കൊണ്ടും നിറക്കപ്പെട്ടതുപോലെയുണ്ട് അവകൊണ്ടു മുഖം തടവുന്നതിലൂടെ അവ മുഖത്തിനും ലഭിക്കുമല്ലോ.
              സുബുലസ്സലാമിൽ പറയുന്നു: ദുആ യിൽ നിന്ന്‌ വിരമിച്ച ശേഷം കൈകൾ കൊണ്ട് മുഖം തടവൽ സുന്നത്താണെന്നതിനു ഈ ഹദീസ് രേഖയാണ്. പ്രാർത്ഥനയും കൈകൊണ്ടു മുഖം തടവലും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഇനിപ്പറയുന്നതാണെന്നു അഭിപ്രായമുണ്ട്. പ്രാത്ഥിക്കുന്നവൻ അല്ലാഹുവിലേക്കുയർത്തിയ കൈകൾ വട്ടപൂജ്യമായി അവൻ മടക്കുകയില്ലല്ലോ. അതിനാൽ അല്ലാഹുവിന്റയെ അനുഗ്രഹം കൈകൾക്കുലഭിച്ചതുപോലെയായി. മനുഷ്യന്റെ അവയവങ്ങളിൽ വെച്ച ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആദർക്കപ്പെടേണ്ടതും അതി ശ്രേഷ്ട്ടവുമായ അവയവം മുഖമാണല്ലോ. അപ്പോൾ കൈകളിൽ ലഭിച്ച അല്ലാഹുവിന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങൾ മുഖത്തേക്ക് കൂടി ചൊരിയാനാണ് മുഖം തടവുന്നത്. (തുഹ്ഫത്തുൽ അഹ് വദി: 8/284)( സുബുലുസ്സലാം: 7/273)

കൈപിടിക്കേണ്ടത്?



നബി(സ) പറയുന്നു: "നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ മുൻകൈകളുടെ ഉൾഭാഗം കൊണ്ട് അല്ലാഹുവോട് ചോദിക്കുക. അവയുടെ പുറം ഭാഗം കൊണ്ട് ചോദിക്കരുത്". (അബൂദാവൂദ്: 1271)


നിങ്ങളുടെ വിലപ്പെട്ട ദുആകളിൽ എന്നെയും ഉൾപ്പെടുത്തണം.

തബ്ലീഗിസം ബിദ്അത്ത് പ്രചാരണത്തിന്റെ വളഞ്ഞവഴി تبليغ جماعة

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക*

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=0

📚🔎___________________🔍📚

*തബ്ലീഗിസം ബിദ്അത്ത് പ്രചാരണത്തിന്റെ വളഞ്ഞവഴി*                                                                                                                                                                                                                                                                                 =========================== ചരിത്രത്തിലിന്നോളം മുസ്‌ലിം സമൂഹം നിര്‍വഹിക്കുന്ന പുണ്യപ്രവൃത്തിയാണ് പ്രവാചകര്‍(സ്വ)യുടെ ജന്മദിനാഘോഷവും മൗലിദ് പാരായണങ്ങളും. പൂര്‍വിക മഹാന്മാര്‍ ഇവയുടെ ആധികാരികത അന്യത്ര വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ബിദ്അത്ത് ബാധിച്ചവരില്‍ കണ്ടുവരുന്ന ഒരു പൊതു രോഗമാണ് നബി(സ്വ)യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട, അവിടുത്തെ മഹത്ത്വങ്ങള്‍ പ്രചരിക്കാന്‍ സഹായകമായ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ വിമര്‍ശിക്കുക എന്നത്. തബ്ലീഗുകാരും ഈ മതവിരുദ്ധതയില്‍ കക്ഷിചേരുന്നതിന് നിരവധി തെളിവുകളുണ്ട്. അങ്ങനെ ഈ രംഗത്തു കൂടി അവര്‍ ബിദ്അത്തിന്റെ നേര്‍പതിപ്പാണെന്നു വ്യക്തമാവുന്നു.
മൗലിദില്‍ കെട്ടുകഥകളും മറ്റും ഉണ്ടായത് കൊണ്ടാണ് വിമര്‍ശിക്കുന്നതെന്ന് ചിലര്‍ വിശദീകരിക്കാറുണ്ട്. അംഗീകൃത മൗലിദുകളില്‍ കെട്ടുകഥകളുണ്ടെന്നതു തന്നെ പരമാബദ്ധമാണ്. എന്നാല്‍ ശരിയായാല്‍ പോലും പാരായണം പറ്റില്ലെന്ന് റശീദ് അഹ്മദ് ഗംഗോഹി വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലാത്ത സ്വഹീഹായ മൗലിദുകള്‍ തന്നെയും നിഷിദ്ധമാണത്രെ! ഇത് കാണുക: “ചോദ്യം: മൗലിദിന്നിടയില്‍ നില്‍ക്കാതെ സ്വഹീഹായ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ മാത്രം വായിച്ച്കൊണ്ടുള്ള മൗലിദില്‍ പങ്കെടുക്കാമോ? ഉത്തരം: ഏത് രൂപത്തിലായാലും മൗലിദ് സദസ്സുകള്‍ സംഘടിപ്പിക്കല്‍ വിരോധിക്കപ്പെട്ടതാണ്’’ (ഫതാവാ റശീദിയ്യ പേ.130)

തിരുനബി(സ)യോടുള്ള സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള മൗലിദുകളും മൗലിദ് സദസ്സുകളും ഇവര്‍ക്ക് പുച്ഛം. ഇതു തന്നെയാണ് ബിദ്അത്തുകാരുടെ പൊതുരീതി.
നബിദിനാഘോഷം ബിദ്അത്ത്
വിശുദ്ധറബീഇന്റെ പൊന്നമ്പിളി വാനില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമ്പോഴേക്കും വിശ്വാസി മാനസങ്ങളില്‍ സന്തോഷം ഉയരുകയായി. പക്ഷേ; പ്രവാചക സ്നേഹം ഹൃദയാന്തരങ്ങളില്‍ ഇല്ലാത്തവരുടെ പ്രഖ്യാപനം ശ്രദ്ധിക്കൂ: “റബീഉല്‍ അവ്വലില്‍ നബിദിനമാഘോഷിക്കുക, നബിദിനാഘോഷ സദസ്സില്‍ നബി(സ്വ)യുടെ ജന്മം പരാമര്‍ശിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ അവിടുത്തെ ആത്മാവ് സന്നിഹിതമായിട്ടുണ്ടെന്ന വിശ്വാസത്തോടെ എഴുന്നേറ്റ് നില്‍ക്കുക. റബീഉല്‍ ആഖിര്‍ പതിനൊന്ന് (ഗൗസുല്‍ അഅ്ളമിന്റെ ആണ്ട്) കൊണ്ടാടുക… ഈ കാര്യങ്ങളും ഇത് പോലുള്ള ആയിരക്കണക്കിന് കാര്യങ്ങളും ദീനീവിരുദ്ധമാണ്’ (തഖ്വിയതുല്‍ ഈമാന്‍ പേ.92).
ലോകപണ്ഡിതര്‍ മുഴുക്കെ സുന്നത്താണെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ച നബിദിനാഘോഷം ഇവര്‍ക്ക് ദീനീവിരുദ്ധം. മറ്റു ആയിരക്കണക്കിന് കാര്യങ്ങളും തനി നിഷിദ്ധം. ഈ കൊട്ടക്കണക്കില്‍ പെടുന്നത് സുന്നികളും ബിദ്അത്തുകാരും തമ്മില്‍ തര്‍ക്കത്തിലിരിക്കുന്നവയാണ്. എന്നിട്ടും തബ്ലീഗുകാരുടെ കുഴപ്പം മനസ്സിലായില്ലെന്ന് നടിക്കരുത്.
നബി(സ്വ)യെ ചിന്തിച്ച് പോകരുത്
തിരുനബി(സ്വ)യോടുള്ള തബ്ലീഗുകാരുടെ അമര്‍ശം അതി ശക്തമായിത്തന്നെ പ്രചരിപ്പിക്കുകയാണ് ഇസ്മാഈല്‍ ദഹ്ലവി. അദ്ദേഹം പറയുന്നത് നോക്കൂ: “ശൈഖിനെയോ മഹത്തുക്കളെയോ നിസ്കാരത്തില്‍ ഓര്‍ക്കുന്നത് വ്യഭിചരിക്കുന്നുവെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നതിലും മോശമാണ് നബി(സ്വ)യെയാണ് ചിന്തിക്കുന്നതെങ്കില്‍ പോലുംകഴുതയെയോ കാളയെയോ ഓര്‍ക്കുന്നത് ഇതിനേക്കാള്‍ ഉചിതമാണ്. കാരണം ബഹുമാനത്തോടെയുള്ള ഓര്‍ക്കല്‍ ശിര്‍ക്കിലേക്ക് നയിക്കും. കഴുതയെയും കാളയെയും സംബന്ധിച്ചുള്ള ചിന്ത അപ്രകാരമല്ല, നിന്ദ്യതയോട് കൂടിയായിരിക്കും’’ (സ്വിറാതുല്‍ മുസ്തഖീം പേ.97). അത്തഹിയ്യാത്തിലെ “അയ്യുഹന്നബിയ്യു’’വിനെയാണ് ഇയാള്‍ ഭര്‍ത്സിക്കുന്നത്.
മുത്ത് നബി(സ്വ) ഇവരുടെ ശിഷ്യനോ?
തിരുനബി(സ്വ) തബ്ലീഗ് മൗലാനമാരുടെ ശിഷ്യനാണെന്ന് അന്പേട്ടവി തന്റെ ബറാഹീനെ ഖാതിഅയില്‍ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു: “സദ്വൃത്തനായ ഒരാള്‍ നബി(സ്വ)യെ സ്വപ്നത്തില്‍ ദര്‍ശിച്ചു. നബി(സ്വ) ഉറുദുവില്‍ പലകാര്യങ്ങളും സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. അങ്ങ് ശരിയായ അറബിയായിരിക്കേ എങ്ങനെയാണ് ഈ ഭാഷ സംസാരിക്കുന്നത്? തിരു നബി(സ) പ്രതികരിച്ചു. ദയൂബന്ദ് മദ്റസയിലെ പണ്ഡിതരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ എനിക്ക് ഈ ഭാഷ വശമായി’’ (ബറാഹീനെ ഖാത്വിഅ പേ.30).
തിരുനബി(സ്വ)ക്ക് എല്ലാഭാഷയും പരിജ്ഞാനമുണ്ടെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ ആയതുദ്ധരിച്ച് ഇമാം ഇബ്നുഹജരില്‍ അസ്ഖലാനി(റ) തന്റെ ഫത്ഹുല്‍ ബാരിയില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഉറുദു പരിജ്ഞാനം പക്ഷേ, തബ്ലീഗ് മൗലാനമാരില്‍ നിന്ന് നേടിയെന്നാണ് ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ധിക്കാരം അല്ലാതെയെന്ത്.
മുസ്‌ലിംകള്‍ ബഹുദൈവ വിശ്വാസികള്‍
അല്ലാഹുവിന്റെ വലിയ്യെന്ന് തബ്ലീഗുകാര്‍ വിശേഷിപ്പിച്ച ഇസ്മാഈല്‍ ദഹ്ലവി പറയുന്നു: ഇന്ത്യയിലെ ബഹുദൈവാരാധകര്‍ അവരുടെ ദേവന്‍മാരോട് വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്ന വിശ്വാസം തന്നെയാണ് അമ്പിയാക്കള്‍, ഔലിയാക്കള്‍, ശുഹദാക്കള്‍… എന്നിവരോട് മുസ്‌ലിംകള്‍ സ്വീകരിച്ചത്. അവരെ ചാണോട് ചാണും മുഴത്തിന് മുഴവുമായി ഈ വിഭാഗം പൂര്‍ണ്ണമായും പിന്തുടര്‍ന്നു’(രിസാലത്തുത്തൗഹീദ് പേ.51).
ദേവിദേവന്‍മാര്‍ക്ക് പകരം അമ്പിയാക്കളെയും ഔലിയാക്കളെയും പ്രതിഷ്ഠിച്ചവരാണ് മുസ്‌ലിംകളത്രെ. നജ്ദിയന്‍ തൗഹീദിന്റെ പ്രചാരണത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള കപടവേഷധാരികളാണ് തബ്ലീഗുകാരെന്ന് ഈ വാചകവും തെളിയിക്കുന്നു.
അബൂജഹലിനുതുല്യം
ലോകമുസ്‌ലിംകളെ മതത്തിന് പുറത്ത് നിറുത്തുകയാണ് ഇസ്മാഈല്‍ ദഹ്ലവി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകള്‍: തിരുനബി(സ)യുടെ കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന കുഫ്ഫാറുകള്‍ അവരുടെ ആരാധ്യരും അല്ലാഹുവും സമന്‍മാരാണെന്ന് ഒരിക്കലും വാദിച്ചിരുന്നില്ല. മറിച്ച്, അവരെല്ലാം അവന്റെ സൃഷ്ടികളും അടിമകളും മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് അംഗീകരിക്കുന്നവരായിരുന്നു. അവരെ വിളിച്ചു, നേര്‍ച്ചകള്‍ നേര്‍ന്നു, ശിപാര്‍ശകരാക്കി ഇതെല്ലാമാണ് അവര്‍ ചെയ്തത്. ഇപ്രകാരം ആരുചെയ്താലും അവരും അബൂജഹലും ബഹുദൈവാരാധനയില്‍ തുല്യരാണ്’(രിസാലത്തുത്തൗഹീദ് പേ.54).
ഇസ്ലാമിക ചരിത്ര പാരമ്പര്യത്തെയും പ്രമാണങ്ങളെയും അവഗണിച്ച് വിശ്വാസികളെ ശിര്‍ക്കുകാരാക്കാനുള്ള ഹീനശ്രമം. ഈ അതിക്രമം സാധിപ്പിച്ചെടുക്കാന്‍ റസൂലിന്റെ കൊടിയ ശത്രു അബൂജഹ്ലിനെ വരെ ന്യായീകരിക്കുന്നു. മക്കാ മുശ്രിക്കുകളെ തൗഹീദുകാരും ലോക മുസ്‌ലിംകളെ ശിര്‍ക്കുകാരുമാക്കുന്ന മുജാഹിദ് രീതിയുടെ തനിയാവര്‍ത്തനം. നിസ്കരിപ്പിക്കലിന്റെ മേന്പൊടിയില്‍ ഇത്തരം കാപട്യങ്ങള്‍ ഒളിപ്പിച്ചു വെക്കാനാവില്ല തന്നെ.
ഇസ്തിഗാസക്കെതിരെ
ഇന്ത്യയില്‍ ബിദ്അത്ത് നട്ടുപിടിപ്പിച്ച ഇസ്മാഈല്‍ ദഹ്ലവി പറയുന്നു: “ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ യാ ശൈഖ് അബ്ദല്‍ഖാദിര്‍ ജീലാനീ ശൈഅന്‍ ലില്ലാഹ് (ശൈഖവര്‍കളേ, അല്ലാഹു മുഖേന ഞങ്ങളെ സഹായിക്കൂ) എന്ന വാചകം പ്രസിദ്ധമാണ്. ഇത് പരസ്യമായ ശിര്‍ക്കാണ്. ഇതില്‍ നിന്നും മുസ്‌ലിംകളെ അല്ലാഹു രക്ഷിക്കട്ടെ’(തഖ്വിയതുല്‍ ഈമാന്‍ പേ.68, രിസാലത്തുതൗഹീദ് പേ.161).
മുസ്‌ലിം സമൂദായത്തെ ഇവരുടെ ഫിത്നയിയില്‍ നിന്നും അല്ലാഹു രക്ഷിക്കട്ടെ എന്ന് നമുക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം.
വിളികേള്‍ക്കുമെന്ന് കരുതിയാല്‍
ഇസ്മാഇല്‍ ദഹ്ലവി തുടരുന്നു: “മഹാന്മാരെ ദൂരേ നിന്നും വിളിച്ച് തങ്ങളുടെ ആഗ്രഹ സഫലീകരണത്തിന് അങ്ങു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണമെന്ന് പറയുന്നത് ശിര്‍ക്കാണ്. ഇവിടെ ആവശ്യ പൂര്‍ത്തീകരണത്തിന് അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രമാണ് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചതെങ്കിലും മഹത്തുക്കളെ വിളിച്ചതിലൂടെ ശിര്‍ക്ക് സംഭവിച്ചു’’ (തഖ്വിയതുല്‍ ഈമാന്‍ പേ.32, രിസാലത്തുത്തൗഹീദ് പേ.105)
മഹത്തുക്കള്‍ക്ക് അല്ലാഹു നല്‍കുന്ന കേള്‍വിക്കും കാഴ്ചക്കും പരിധി നിശ്ചയിക്കാവതല്ല. മദീനയിലെ മിമ്പറില്‍ നിന്നും ഉമര്‍(റ) നല്‍കിയ “പര്‍വ്വതത്തിന്റെ പിന്നിലുള്ള ശത്രുക്കളെ സൂക്ഷിക്കുക’’ എന്ന നിര്‍ദേശം നഹാവന്ദിലെ സാരിയ(റ) കട്ടത് പ്രസിദ്ധമാണ്. അതിവിദൂരതയില്‍ നിന്നുള്ള ദൃശ്യം ഖലീഫ(റ) കണ്ടതും സാരിയ(റ) കേട്ടതും ഇതില്‍ നിന്നു വ്യക്തം. മറ്റനവധി രേഖകളും ഇതു തെളിയിക്കുന്നു. അവ വിശദീകരിക്കുക ഇവിടെ ലക്ഷ്യമല്ലാത്തതിനാല്‍ മറ്റൊരു കാര്യം സൂചിപ്പിക്കാം.
മഹാന്മാര്‍ക്ക് അല്ലാഹു നല്‍കുന്ന കഴിവുകൊണ്ട് അവര്‍ സഹായിക്കുമെന്ന വിശ്വാസവും അതനുസരിച്ചുള്ള സഹായാര്‍ത്ഥനയും ഇസ്ലാമിക ചരിത്രത്തില്‍ ഇന്നോളം നടന്നുവരുന്നതാണ്. ഇത് ശിര്‍ക്കാണെന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുകവഴി ഇസ്ലാമിക ജ്ഞാനശൃംഖലയുടെ ഓരോ കണ്ണിയെയും മതത്തില്‍ നിന്നു പുറന്തള്ളുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. എല്ലാ ബിദ്അത്തുകാരുടെയും പൊതു സ്വഭാവം തബ്ലീഗുകാരും പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതാണിത്. ഇതേപ്രകാരം തന്നെ അദൃശ്യജ്ഞാനം പോലുള്ളവയിലും ഇവര്‍ സമൂഹധാരയില്‍ നിന്നു പുറംതിരിഞ്ഞാണ് നില്‍ക്കുന്നത്.
അദൃശ്യജ്ഞാനം ഒരാള്‍ക്കുമില്ല
തബ്ലീഗ് നേതാവ് പറയുന്നത് നോക്കൂ. ‘നബി, വലിയ്യ്, ഇമാം, ശഹീദ് മുതലായവര്‍ അദൃശ്യകാര്യങ്ങള്‍ അറിയുമെന്ന വിശ്വാസം ശരിയല്ല. നബി(സ്വ) അറിയുമെന്ന വിശ്വാസം ഒട്ടും ശരിയല്ല’(രിസാലത്തുത്തൗഹീദ് പേ.108)
അല്ലാഹുവിനെ തിരുത്തുന്ന തബ്ലീഗുകാര്‍!
അദൃശ്യം അറിയിച്ചുകൊടുക്കുമെന്ന് ഖുര്‍ആനും പ്രമാണങ്ങളും പറയുമ്പോള്‍ അവയ്ക്ക് തിരുത്ത് നടത്തുകയാണ് തബ്ലീഗുകാര്‍. മതത്തിന്റെ അടിയാധാരങ്ങളെ മുഴുവന്‍ അപഹസിക്കുന്ന ഇവര്‍ക്ക് ആരാധനാ കാര്യങ്ങളില്‍ ഉപദേശിക്കുന്നതിനനര്‍ഹതയേയില്ല. വിശ്വാസമാണല്ലോ പ്രധാനം. അതിന്റെ അനുബന്ധം മാത്രമാണ് ഇബാദത്തുകള്‍.... -----------------------------------------------------

ജമാഅത്ത്: ചിരിയിലൊതുങ്ങാത്ത കാപട്യം* تبليغ جماعة نفاق

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക*

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=0

📚🔎___________________🔍📚

*തബ്ലീഗ്ഗ് ജമാഅത്ത്: ചിരിയിലൊതുങ്ങാത്ത കാപട്യം*                                                                                                    ============================ ●ഇസ്ലാമിന്റെ പേരില്‍ എക്കാലത്തും പുത്തന്‍ പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ രംഗ പ്രവേശം നടത്തുകയും ജനങ്ങളെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. തബ്ലീഗ് ജമാഅത്ത് ഇത്പോലെ രംഗത്ത് വന്ന പ്രസ്ഥാനമാണ്. ഏതൊരു പ്രസ്ഥാനത്തേയും നാം വിശകലത്തിന് വിധേയമാക്കുന്നത് അവരുടെ നേതാക്കളേയും ഗ്രന്ഥങ്ങളെയും അവലംബിച്ചാണ്. അപ്പോള്‍ അത്തരം ഒരു അന്വേഷണം തബ്ലീഗുകാരെ പറ്റിയുമുണ്ടാവണമല്ലോ? ഈ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ സ്ഥാപകന്‍ ക്രി.1883ല്‍ ജനിച്ച് 1944ല്‍ മരണപ്പെട്ട മുഹമ്മദ് ഇല്യാസാണ്. അദ്ദേഹത്തെയും അദ്ദേഹം അംഗീകരിക്കുന്ന നേതാക്കളെയും അവരുടെ നിലപാടുകളെയും അറിയുന്നതോടു കൂടി ഏതൊരാള്‍ക്കും തബ്ലീഗ് ജമാഅത്തിന്റെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യ മെന്തെന്ന് ബോധ്യമാകും.
അവരുടെ നേതാക്കള്‍ ആരൊക്കെയാണ്. അത് പറയേണ്ടത് തബ്ലീഗുകാരാണ്. അവര്‍ പറയുന്നത് നോക്കൂ:
‘പിന്‍കാലങ്ങളിലും ഇത് പോലെ അനേകം മഹാന്മാര്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഹസ്രത് ഷാഹ് വലിയ്യുല്ലാഹി ദഹ്ലവി(റ), ഹസ്രത് ശൈഖ് അഹ്മ്മദ് സര്‍ഹിന്‍ദി(റ), ഹസ്രത് ശഹീദ് ബരേലവി(റ), ഹസ്രത് മുഹമ്മദ് ഖാസിം നാനൂതവി(റ), ഹസ്രത് മഹ്മൂദുല്‍ ഹസന്‍ ദയൂബന്തി(റ), ഹസ്രത് അഹമ്മദ് ഗംഗൂഹി(റ), ഹസ്രത് ഹുസൈന്‍ അഹ്മദ് മദനി(റ), മൗലാനാ മുഹമ്മദലി ജൗഹര്‍ മര്‍ഹൂം പോലെയുള്ള മഹാന്മാരായ ഉലമാക്കളും ത്യാഗികളും ഇന്ത്യയില്‍ ദീനിന്റെ നിലനില്‍പിനുവേണ്ടി ചെയ്തിട്ടുള്ള സേവനങ്ങളും ത്യാഗങ്ങളും അതുല്യങ്ങളാണ്. ഈ മഹാന്മാരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ തിളങ്ങുന്ന താരമാണ് ഹസ്രത് മൗലാനാ ഷാഹ് ഇല്യാസ് (റ)അവര്‍കള്‍’ (തബ്ലീഗ് പ്രവര്‍ത്തന സന്ദേശം/പേ.5,6).
മേല്‍ വരികളില്‍ ചില പണ്ഡിതരെ സ്വന്തക്കാരാക്കിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അവരുടെ നേതാക്കളെ ഇതിലൂടെ തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയുന്നു വെന്നതാണ് യാഥാര്‍ത്ഥ്യം. ഇങ്ങനെയുള്ള അവരുടെ നേതാക്കളേയും ഗ്രന്ഥങ്ങളെയും നമുക്ക് പരിചയപ്പെടാം. അവര്‍ വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്ന ആദര്‍ശം മനസ്സിലാക്കാന്‍ സഹായകമാണത്.
1) മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസ്
         തബ്ലീഗ് ജമാഅത്തിന്റെ സ്ഥാപകനാണിദ്ദേഹം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവ ചരിത്രത്തില്‍ നമുക്കിങ്ങനെ വായിക്കാം:
‘ഇസ്ലാമിക പ്രബോധന രംഗത്തു പ്രവര്‍ത്തിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സില്‍ രൂപപ്പെട്ടത് ആ അവസരത്തിലായിരുന്നു (രണ്ടാമത്തെ ഹജ്ജിന് പോയപ്പോള്‍). നീ മുഖേനെ നാം ഈ പ്രവര്‍ത്തനം നിര്‍വ്വഹിക്കും. മൗലാനയുടെ പ്രവര്‍ത്തനത്തിന് പ്രചോദനമായി ഭവിച്ചത് ഈ ഇല്‍ഹാമാണ്. പക്ഷേ, ദുര്‍ബലനും അശക്തനുമായ തനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യാനാവുമെന്ന ചിന്ത അദ്ദേഹത്തെ അസ്വസ്ഥനാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു പുണ്യ പുരുഷനെ സമീപിച്ച് മൗലാനാ തന്റെ വിഷമാവസ്ഥ ബോധ്യപ്പെടുത്തി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. നിന്നെകൊണ്ട് നാം പ്രവര്‍ത്തിപ്പിക്കും എന്നല്ലേ പറയപ്പെട്ടത്? അല്ലാഹു താങ്കള്‍ മുഖേന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നിര്‍വ്വഹിക്കും എന്നല്ലേ അതിനര്‍ത്ഥം. താങ്കള്‍ ഒരു നിലക്കും പരിഭ്രമിക്കേണ്ടതില്ല. ആ ജ്ഞാനിയുടെ വാക്കുകള്‍ മൗലാനയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അഞ്ചുമാസക്കാലം മക്കയിലും മദീനയിലും ചെലവഴിച്ചശേഷം അദ്ദേഹം ഹി.1345ല്‍ റബീഉല്‍ ആഖിര്‍ 13 ന് കാന്ധലയില്‍ തിരിച്ചെത്തി…. നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തിയ ഉടനെത്തന്നെ മൗലാനാ ഗശ്ത്ത് (ചുറ്റല്‍) ആരംഭിച്ചു… പ്രബോധനാവശ്യാര്‍ഥം സംഘം (ജമാഅത്ത്) ചേര്‍ന്ന് വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിലേക്കു പ്രയാണം നൂഹില്‍ വിളിച്ച് ചേര്‍ത്ത സമ്മേളനത്തില്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. സദസ്യര്‍ ഒരു മാസത്തെ സാവകാശം ആവശ്യപ്പെട്ടു. അതിനു ശേഷം അവര്‍ മുന്‍കൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് അവര്‍ പുറപ്പെടുകയും എട്ടു ദിവസങ്ങളോളം പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ നിരതരാവുകയും ചെയ്തു’ (മൗലാനാ മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസ് ജീവിതവും ദൗത്യവും/പേ.53,54).
അദ്ദേഹം ഗ്രന്ഥ രചന നടത്തിയതായി അറിയില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൊഴികള്‍ മല്‍ഫൂളാത് എന്ന പേരില്‍ മന്‍സൂര്‍ നുഅ്മാനിയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കത്തുകളുടെ സമാഹാരം മകാതീബ് എന്ന പേരില്‍ അബുല്‍ ഹസന്‍ അലി നദ്വിയും ക്രോഡീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
2) റശീദ് അഹ്മദ് ഗംഗോഹി
തബ്ലീഗ് സ്ഥാപകനായ മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിന്റെ ഗുരുനാഥനാണ് ഇദ്ദേഹം. ഗംഗോഹിയെ മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസ് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത് നോക്കൂ. ‘ഗംഗോഹി ഈ കാലഘട്ടത്തിലെ നേര്‍മാര്‍ഗത്തിന്റെ ഖുതുബും മുജദ്ദിദുമാണ്. അങ്ങിനെയായതു കൊണ്ട് എല്ലാ സല്‍കര്‍മങ്ങളും അദ്ദേഹത്തിലൂടെ തന്നെ ഉണ്ടാവണമെന്നില്ല. തന്റെ അനുയായികളിലൂടെ എന്തെല്ലാം പരിഷ്കാരങ്ങള്‍ ഉണ്ടായാലും അവയെല്ലാം അദ്ദേഹത്തിന്റെതാണ്. നബി(സ്വ) തങ്ങളുടെ ഖലീഫമാരുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെല്ലാം യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ നബി തങ്ങളുടേതായത് പോലെതന്നെ (മല്‍ഫൂളാത്,122).
ഇവര്‍ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിന്റെ ജീവ ചരിത്രത്തില്‍ ഇപ്രകാരം കാണാം:
‘മുഹമ്മദ് യഹ്യ, പിതാവായ മൗലാനാ മുഹമ്മദ് ഇസ്മാഈലിന്റെ അനുവാദത്തോടെ മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിനെ ഉപരിപഠനാര്‍ത്ഥം ഗംഗോഹിലേക്ക് കൊണ്ട്വന്നു. അന്നു മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസ് പതിനൊന്നുകാരനായ ബാലനായിരുന്നു. ഹി.1323ല്‍ മൗലാനാ റശീദ് അഹ്മദ് നിര്യാതനാകുന്നത് വരെ 10 വര്‍ഷത്തോളം മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസ് ഗംഗോഹില്‍ കഴിച്ച്കൂട്ടി. മൗലാനാ റശീദ് അഹ്മദ് ഗംഗോഹി(റ), മൗലാന മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ശക്തമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തി. അദ്ദേഹം വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ബൈഅത്ത് നല്‍കുമായിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍, മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിന്റെ സവിശേഷമായ വ്യക്തിത്വഗുണങ്ങള്‍ കാരണമായി വിദ്യാര്‍ത്ഥിയായിരിക്കേ തന്നെ ഗംഗോഹി ബൈഅത്ത് നല്‍കുകയുണ്ടായി. മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസ് സദാ മൗലാനാ ഗാംഗോഹിയുടെ സാന്നിധ്യം ആഗ്രഹിച്ചു. ഗുരുമുഖം കാണാതാവുമ്പോള്‍ ആ ശിഷ്യന്‍ അസ്വസ്ഥഭരിതനാവുമായിരുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ഉറക്കില്‍ നിന്ന് ഉണരുമായിരുന്നു. പിന്നീട് ഗുരുവിന്റെ മുഖം ഒരു നോക്കുകണ്ടേ അദ്ദേഹം വിരിപ്പിലേക്ക് മടങ്ങാറുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ’’(മൗലാന മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസ് ജീവിതവും ദൗത്യവും പേ 38).
ഇത്രയധികം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തെ സ്വാധീനിച്ച മറ്റൊരു വ്യക്തിയും ഉണ്ടായിട്ടില്ലന്ന് പ്രസ്തുത പുസ്തകത്തില്‍ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാന്‍ സാധിക്കും. ഗംഗോഹിയുടെ പ്രധാന ഗ്രന്ഥമാണ് ഫതാവാ റശീദിയ്യ:
3) അശ്റഫലി ഥാനവി
തബ്ലീഗ് സ്ഥാപകന്റെ മറ്റൊരു ഗുരുവാണ് ഇദ്ദേഹം. അദ്ദേഹം തന്നെപറയട്ടെ: മൗലാന താനവി വളരെ വലിയ കാര്യമാണ് ചെയ്തിട്ടുള്ളത്. തബ്ലീഗിന്റെ മുഴുവന്‍ ആശയങ്ങളും താനവിയുടേതും അതിന്റെ പ്രചാരണ മാര്‍ഗം മാത്രം എന്റേതും ആകുന്നത് മാനസികമായി ഞാന്‍ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഇപ്രകാരമാവുമ്പോള്‍ താനവിയുടെ ആശയങ്ങള്‍ക്ക് ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പൊതുവെ പ്രചാരമുണ്ടാകുന്നതാണ്’ (മല്‍ഫൂളാത്/പേ. 58).
മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിന്റെ ജീവചരിത്രത്തില്‍ നിന്നും: ‘തന്റെ സമകാലികരായ പണ്ഡിതന്മാരും ഗുരുക്കന്മാരുമായ ഷാഹ് അബ്ദുറഹ്മാന്‍ റായ്പൂരി, മൗലാനാ മഹ്മൂദുല്‍ ഹസന്‍, മൗലാനാ അശ്റഫലി ഥാനവി, തുടങ്ങിയവരുമായി അദ്ദേഹം സൗഹൃദവും ചങ്ങാത്തവും സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു’’(പേ 39). ഹിഫ്ളുല്‍ ഈമാന്‍, ബസ്തുല്‍ ബനാന്‍ എന്നീ ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്.
4) ഖലീല്‍ അഹ്മദ് സഹാറമ്പൂരി
ഇദ്ദേഹവും മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിന്റെ ഗുരുനാഥനാണ്. ജീവചരിത്രത്തില്‍ നിന്ന് ഇവര്‍ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം വായിക്കാം: ‘രോഗശയ്യയിലായിരിക്കേ ഉണ്ടായ ഒരു സംഭവം അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ വിവരിക്കുന്നു. ഞാന്‍ രോഗഗ്രസ്ഥനായി കെട്ടിടത്തിന്റെ മുകളില്‍ കഴിയുകയായിരുന്നു. ക്ഷീണം കാരണം താഴേക്കിറങ്ങാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. ആയിടക്കാണ് ഖലീല്‍ അഹ്മദ് സഹാറമ്പൂരി ദല്‍ഹിയിലെത്തുന്ന വാര്‍ത്തയറിഞ്ഞത്. ഞാനുടനെ കാല്‍നടയായി ദല്‍ഹിയിലേക്കു പുറപ്പെട്ടു. താഴേക്കിറങ്ങാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയില്‍ ശയ്യാവലംബിയായി കഴിയുകയാണെന്ന ഓര്‍മപോലും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല’ (പേ 39). ബറാഹീനേ ഖാത്വിഅ, അല്‍മുഹന്നദ് അലല്‍ മുഫന്നദ് എന്നീ ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്.
5) ഖാസിം നാനൂതവി
മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിനെ വളരെയധികം ആകര്‍ഷിച്ച ഖലീല്‍ അഹ്മദ് സഹാറമ്പൂരി ഇദ്ദേഹത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്കാണുക: ‘ഹുജ്ജതുല്ലാഹി അലല്‍ആലമീന ഫില്‍ അര്‍ള് (ഭൂലോകത്തുള്ളവര്‍ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തം), മൗലാനാ സയ്യിദുല്‍ അദ്കിയാഇല്‍ മുദഖിഖീന്‍ (അഗ്രേസരരായ പണ്ഡിത കുലപതികളുടെ നേതാവ്) ഒക്കെയായിരുന്നു അദ്ദേഹം’ (അല്‍ മുഹന്നദ് അലല്‍ മുഫന്നദ്/പേ. 3,21).
നാനൂതവിക്ക് തബ്ലീഗുകാരുടെ അടുക്കലുള്ള സ്വീകാര്യതക്ക് ഇതിനപ്പുറം ഒരു തെളിവും ആവശ്യമില്ല. തഹ്ദീറുന്നാസ് എന്ന ഗ്രന്ഥം രചിച്ചിട്ടുണ്ട്
6) ഇസ്മാഈല്‍ ശഹീദ്
തബ്ലീഗ് സ്ഥാപകന്റെ പ്രഥമ ഗുരുവായ റശീദ് അഹ്മദ് ഗംഗോഹിയുടെ ഗുരുവാണ് ഇദ്ദേഹം. ഗംഗോഹി ഇദ്ദേഹത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത് ഇങ്ങനെ:
‘മൗലവി മുഹമ്മദ് ഇസ്മാഈല്‍(റ) മത പണ്ഡിതനും സൂഫിയുമാണ്. പുത്തന്‍വാദങ്ങളെ നശിപ്പിച്ച് സുന്നത്തിനെ സംസ്ഥാപിക്കുകയും ഖുര്‍ആനും ഹദീസുമനുസരിച്ച് പൂര്‍ണ്ണമായും പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ജനങ്ങള്‍ക്ക് സന്മാര്‍ഗം കാണിച്ച് കൊടുക്കുകയും ചെയ്ത വ്യക്തിയാണ് അദ്ദേഹം. ജീവിതാന്ത്യംവരെ ഇതേ അവസ്ഥയില്‍ തുടരുകയും അല്ലാഹുവിന്റെ മാര്‍ഗത്തില്‍ രക്തസാക്ഷിയാവുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരാള്‍ പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ വലിയ്യും ശഹീദുമാണ്’ (ഫതാവാ റശീദിയ്യ/പേ.79).
തഖ്വിയതുല്‍ ഈമാന്‍, സിറാതുല്‍ മുസ്തഖീം എന്നീ രചനകളുണ്ട്. മതവിരുദ്ധമായ നിരവധി വികലാശയങ്ങള്‍കൊണ്ട് നിറക്കപ്പെട്ട തഖ്വിയതുല്‍ ഈമാനിനെ ഗംഗോഹി പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത് കാണുക: ‘അദ്ദേഹത്തിന്റെ തഖ്വിയതുല്‍ ഈമാന്‍ എന്ന ഗ്രന്ഥം വളരെ ഉത്തമവും ശിര്‍ക്കും ബിദ്അത്തും തടയുന്നതില്‍ തുല്യതയില്ലാത്തതുമാണ്. ഖുര്‍ആനും ഹദീസുമാണ് അതിലെ പ്രമാണങ്ങള്‍. അത് കൈവശം വെക്കലും വായിക്കലും പഠിപ്പിക്കലും തന്നെയാണ് ഇസ്ലാം. അത് കൈവശം വെക്കുന്നത് തെറ്റാണെന്ന് പറയുന്നവന്‍ തെമ്മാടിയും പുത്തന്‍വാദിയുമാണ്. അതിന്റെ മഹത്ത്വം ഉള്‍കൊള്ളാന്‍ കഴിയാതെ പോയത് തന്റെ ബുദ്ധിക്കുറവ് കൊണ്ടാണ്. ഗ്രന്ഥത്തിനും ഗ്രന്ഥകാരനും എന്ത് കുഴപ്പമാണുള്ളത്? വലിയ വലിയ പണ്ഡിതര്‍ ഇതിനെ ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നു. ഇത് പിഴച്ചതാണെന്ന് പ്രചരിപ്പിക്കുന്നവന്‍ സ്വയം പിഴച്ചവനും മറ്റുള്ളവരെ പിഴപ്പിക്കുന്നവനുമാണ് (ഫതാവാ റശീദിയ്യ/പേ.78,79)(04)
7) മുഹമ്മദ് മന്‍സൂര്‍ നുഅ്മാനി
         മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസിന്റെ ശിഷ്യനാണ് ഇദ്ദേഹം. തബ്ലീഗ് നേതാക്കളോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബന്ധം ഈ വരികളില്‍ നിന്നും നമുക്ക് വായിക്കാം:
‘ഹിജ്റ 1358 ദുല്‍ഖഅ്ദില്‍ (1939 ഡിസംബര്‍) ഈ വിനീതന്‍ ഉള്‍പ്പടെ മൂന്ന്പേര്‍ സഹാറമ്പൂരില്‍ ഒരുമിച്ച് കൂടി. വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിലായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഇസ്ലാമിക കേന്ദ്രങ്ങള്‍ സന്ദര്‍ശിക്കാനും അവിടങ്ങളില്‍ നടന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കാനുമായി ഒരു പഠനയാത്രക്ക് ഞങ്ങള്‍ പദ്ധതിയിട്ടു. നിസാമുദ്ദീനിലെ തബ്ലീഗ് ആസ്ഥാനം ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനങ്ങളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു. ഈ പഠന സംഘത്തില്‍ മൗലാനാ മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസുമായി കൂടുതല്‍ അടുപ്പം എനിക്കായിരുന്നു…. ദയൂബന്ദില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയായിരിക്കേത്തന്നെ മൗലാനാ ഇല്‍യാസ് സാഹിബ് ഉള്‍പ്പടെ തബ്ലീഗ് ജമാഅത്തിന്റെ   നേതൃനിരയിലുള്ള വ്യക്തികളുമായി ഞാന്‍ സൗഹൃദം സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു’’(മൗലാന മുഹമ്മദ് ഇല്‍യാസ് ജീവിതവും ദൗത്യവും, മന്‍സൂര്‍ നുഅ്മാനിയുടെ അവതാരിക/പേ 23).
തബ്ലീഗുനേതാക്കളുമായി ഇഴപിരിയാത്ത ബന്ധമുള്ള വ്യക്തിത്വമാണ് നുഅ്മാനിയെന്ന് വ്യക്തമായല്ലോ. മല്‍ഫൂളാത്, ശൈഖ് മുഹമ്മദ് അബ്ദില്‍ വഹാബ് കീ ഖിലാഫ് പ്രോപഗണ്ട, ഔര്‍ ഹിന്ദുസ്ഥാന്‍ കേ ഉലമാ എ ഹഖ്പര്‍ ഉസ്കെ അസാറാത് എന്നീ ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്.
തബ്ലീഗിന്റെ പ്രധാന നേതാക്കളാണിവര്‍. കേരളത്തിലെ തബ്ലീഗുകാര്‍ അവര്‍ക്ക് നേതാക്കളില്ലെന്നും തബ്ലീഗ് ജമാഅത്തിന് സ്ഥാപകനില്ലെന്നും അവര്‍ക്കെതിരെ ഉന്നയിക്കുന്ന ഗ്രന്ഥങ്ങളുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലെന്നും പ്രചരിപ്പിക്കാറുണ്ട്. രക്ഷപ്പെടാനുള്ള കുതന്ത്രം മാത്രമാണത് എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്താനാണ് തബ്ലീഗിന്റെ നേതാക്കളും അവരുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങളും എപ്രകാരം ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നുവെന്ന് ലളിതമായി വിശദീകരിച്ചത്. ഇനി ഇവരുടെ നേതാക്കള്‍ എഴുതിവിട്ട ആശയവൈകല്യങ്ങള്‍ പരിശോധിക്കാം. ആത്മാര്‍ത്ഥതയുടെ ആള്‍രൂപങ്ങളായി, ഭക്തിയുടെ പ്രതിരൂപങ്ങളായി അഭിനയിക്കുന്ന തബ്ലീഗുകാരുടെ മതവിരുദ്ധ ദര്‍ശനങ്ങള്‍ വിലയിരുത്തുന്നത് അവരെക്കുറിച്ചറിയാന്‍ ഏറെ സഹായകമാണല്ലോ.....

മജ് ദൂബ്مجدوب الاولياء

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക*

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=0

📚🔎___________________🔍📚

ബുദ്ധിയുള്ള ഭ്രാന്തന്മാര്‍!


ചോദ്യം: ഔലിയാകൾക്ക് ശരീഅത്ത് നിയമം ബാധകമല്ലേ...? നോമ്പിന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചും, സമയത്ത് നിസ്ക്കരിക്കാത്തവരും ഔലിയാക്കളായി പരിഗണിക്കുന്നുണ്ട്. CM വലിയുളളാഹി ഇങ്ങനെ ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു. ഇതിന്‍റെ മറുപടി ജദ്ബിന്‍റെ ഹാൽ എന്നാണ് പറയാറുള്ളത്. അപ്പോൾ കള്ള ഔലിയാക്കൾക്കും ഈ ന്യായം തന്നെ പറഞ്ഞ് കൂടെ...? അപ്പോൾ യഥാർത്ഥ ഔലിയാക്കളെ ഏങ്ങനെ തിരിച്ചറിയും...?
--- കെ.എൻ അബ്ദുൽ ലത്തീഫ് മുണ്ടേരി. കണ്ണൂർ


ഉത്തരം: അല്ലാഹുവിനെ അടുത്തറിയുന്നവനാണ് വലിയ്യ്. ആരാധനകള്‍ വഴി അവന്റെ സാമീപ്യം കരസ്ഥമാക്കുകയാണ് ഈ ഉന്നതി പ്രാപിക്കാനുള്ള മാര്‍ഗം. അതല്ലാതെ വിലായതിലേക്ക് കുറുക്കുവഴികളൊന്നുമില്ല. ശരീഅത്തിന്റെ നിയമങ്ങള്‍ പാലിക്കുന്നതില്‍ അതീവ ശ്രദ്ധാലുവായിരിക്കും വലിയ്യ്. ഈ നിയമങ്ങള്‍ എത്ര നിസ്സാരമാണെങ്കില്‍ പോലും അത് പരിഗണിക്കാത്തവന്‍ വിലായതിലെത്തുകയില്ല.

സഅ്ദുദ്ദീനുത്തഫ്താസാനി (റ) വലിയ്യിനെ ഇപ്രകാരം നിര്‍വചിക്കുന്നു: “അല്ലാഹുവിനെയും അവന്‍റെ ഗുണത്തെയും പരമാവധി അറിയുകയും ആരാധനകളില്‍ വ്യാപൃതരാവുകയും ദോഷങ്ങളില്‍ നിന്ന് പൂര്‍ണമായി ഒഴിഞ്ഞു നില്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാണ് വലിയ്യ്. ഭൌതികാനന്ദങ്ങള്‍ക്കും വികാരങ്ങള്‍ക്കും നേരെ പുറം തിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നവരാണവര്‍” (ശറഹുല്‍ അഖാഇദ് 139).

ഫിഖ്‌ഹ് ഇല്ലാത്ത തസ്വവ്വുഫില്ല -കാരണം ഫിഖ്ഹില്‍ നിന്നു മാത്രമേ അല്ലാഹുവിന്‍റെ സ്പഷ്ടമായ വിധിവിലക്കുകള്‍ മനസ്സിലാക്കാനാകൂ. അതുപോലെ തസ്വവ്വുഫില്ലാതെയുള്ള ഫിഖ്ഹും ഇല്ല-കാരണം സത്യസന്ധമായും ആത്മാര്‍ഥമായി റബ്ബിനെ അഭിമുഖീകരിച്ചുമുള്ള കര്‍മങ്ങള്‍ക്കേ ഫലമുണ്ടാകൂ. അതുപോലെത്തന്നെ സത്യവിശ്വാസം കൂടാതെയുള്ള ഫിഖ്ഹും തസ്വവ്വുഫും ഇല്ല. കാരണം ഒന്ന് ശരിയാകാതെ മറ്റേതിന് സാധുതയില്ല. അപ്പോള്‍ എല്ലാം പരസ്പരം അനിവാര്യതയിലാണ്. ആത്മാവും ശരീരവും എന്ന പോലെയാണവ. ഒരു ശരീരത്തിലേ ആത്മാവിന് നിലനില്‍പുണ്ടാകൂ; ശരീരത്തിന് ജീവനുണ്ടാകണമെങ്കില്‍ ആത്മാവു വേണംതാനും. ഇക്കാര്യം നന്നായി മനസ്സിലാക്കണം. ഇക്കാര്യം ഇമാം  ഗസ്സാലിയെ പ്പോലെയുള്ള മഹത്തുക്കള്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.


അല്ലാഹുവില്‍ സ്വയം സമര്‍പ്പിതരായി, ഭൌതിക പ്രലോഭനങ്ങളില്‍ നിന്ന് മോചിതരായി ജീവിക്കുന്നവരാണ് അല്ലാഹുവിന്‍റെ ഔലിയാക്കള്‍. എന്നാല്‍, അല്ലാഹുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തയില്‍ എല്ലാം മറന്ന് വിവേകബുദ്ധി നഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു വിഭാഗം ഔലിയാക്കളുടെ ഇടയിലുണ്ട്. അവര്‍ ശരീഅത് നിയമങ്ങള്‍ അനുസരിക്കണ മെന്ന നിര്‍ബന്ധത്തില്‍ നിന്ന് പുറത്തായതിനാല്‍ അവ പാലിക്കണമെന്നില്ല. സാധാരണക്കാരില്‍ ചിലര്‍ക്കു ഭൌതിക കാരണങ്ങളാല്‍ ഭ്രാന്ത് സംഭവിക്കുന്നതു പോലെ ആത്മീയകാരണങ്ങളാല്‍ ഭ്രാന്തു പിടിച്ചവരാണ് ഈ വിഭാഗം. സ്രഷ്ടാവിനെ സംബന്ധിച്ച ചിന്തയില്‍ എല്ലാം മറക്കുന്നവര്‍. പരലോക ജീവിതം സുഖകരമാക്കാനാണവര്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്.ഇവരെ സംബന്ധിച്ചു കൂടുതല്‍ പഠനത്തിന് ‘രിസാലതുല്‍ ഖുശൈരിയ്യഃ’, ഇബ്നു തൈമിയ്യഃയുടെ ‘മജ്മൂഉല്‍ ഫതാവ’ എന്നിവ നോക്കുക.


ഇത്തരം അവസ്ഥ പ്രാപിക്കു ന്നവര്‍ക്ക് ശരീഅതിന്‍റെ നിയമങ്ങള്‍ ബാധകമല്ലെന്ന് ഇബ്നുഹജറുല്‍ ഹൈതമിയുടെ ‘ഫതാവല്‍ ഹദീസിയ്യഃ’ പേജ് 224 ല്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.  “നിഷിദ്ധമല്ലാത്ത കാരണത്താല്‍ ബുദ്ധി നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് ശരീഅതിന്റെ വിധികള്‍ ബാ ധകമല്ല” എന്നു ഇബ്നുതൈമിയ്യഃയും തന്‍റെ ഫതാവയില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.


ഇവര്‍ക്ക് ശരീഅതിന്‍റെ നിയമങ്ങള്‍ നിര്‍ബന്ധമില്ലാത്തത് അവരുടെ സ്ഥാന വലിപ്പം കൊണ്ടല്ല. ബുദ്ധിക്ക് സ്ഥിരത നഷ്ടപ്പെട്ടത് കൊണ്ടാണ്. അല്ലാതെ ബുദ്ധിയുള്ള കാലത്തോളം ശരീഅതിന്‍റെ നിയമങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കാന്‍ ഒരാള്‍ക്കും അനുമതിയില്ല. ദിക്ര് ചൊല്ലിയാല്‍ മതിയെന്നു ചില വ്യാജ ത്വരീഖത്തുകാര്‍ പറയുന്നുണ്ട്. അത്തരക്കാര്‍ വഴിപിഴച്ചവരും മറ്റുള്ളവരെ വഴിപിഴപ്പിക്കുന്നവരുമാണ്.

വ്യാജോക്തികള്‍ക്കിടയില്‍ യഥാര്‍ഥ ആത്മീയത നിഷേധിക്കപ്പെടരുത്. വലിയ്യ്, കറാമത്ത്, വിലായത് എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ശരിയായി മനസ്സിലാക്കണം. വ്യാജന്മാരെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ശരിയായ വലിയ്യിനെ തള്ളിപ്പറയുന്ന പുത്തന്‍ ചിന്താഗതിക്കാരുടെ കാപട്യം തിരിച്ചറിയണം.


മുഹമ്മദ് സജീർ  ബുഖാരി…

ബു

ബുദ്ധിയുള്ള

നൂരിഷാ ത്വരീഖത്ത്: വാദവും വസ്തുതയും طريقة نورشا

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക*

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=0

📚🔎___________________🔍📚

നൂരിഷാ ത്വരീഖത്ത്: വാദവും വസ്തുതയും                                                                                                                                                """""""""""""''''''''''''''''''''''''''""'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' കേരളത്തിൽ ഇന്ന് കൂൺപോലെ മുളച്ചുപൊന്തുന്ന വ്യാജ ത്വരീഖത്തുകൾക്ക് മതപരമായ യാതൊരടിസ്ഥാനവുമില്ല. നിബന്ധനകൾ മേളിക്കാതിരിക്കുക മാത്രമല്ല, പല ത്വരീഖത്തുകളുടെയും ശൈഖുമാർക്ക് പോലും നിബന്ധനകളെ കുറിച്ച് നേരിയ അവബോധമില്ലെന്നാണ് അന്വേഷിക്കുമ്പോൾ മനസ്സിലാവുന്നത്.

എന്തുകൊണ്ട് നൂരിഷ മാറ്റിനിർത്തപ്പെടുന്നു?

കേരളത്തിൽ ഉടലെടുത്ത എല്ലാ വ്യാജ ത്വരീഖത്തുകളെക്കുറിച്ചും ആധികാരിക പണ്ഡിതസഭയായ സമസ്ത പഠിച്ചു തീരുമാനമെടുക്കുകയും സാധാരണ ജനങ്ങളെ ബോധവത്കരിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അത്തരത്തിൽ പണ്ഡിതസഭയുടെ നിർദേശ പ്രകാരം കേരളീയ മുസ്‌ലിം ജനത അകറ്റിനിർത്തിയ ഒന്നാണ് നൂരിഷാ ത്വരീഖത്ത്. മുരീദുമാർ ‘നൂറുൽ മശാഇഖ് അസ്സയ്യിദ് അഹ്മദ് മുഹ്‌യിദ്ദീൻ’ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന ഹൈദരാബാദുകാരനായ അഹ്മദ് മുഹ്‌യിദ്ദീൻ നൂരിഷാഹ് ആണ് ഈ ത്വരീഖത്തിന്റെ ശൈഖ്. ശൈഖ് മുഹ്‌യിദ്ദീൻ അബ്ദുൽ ഖാദിർ ജീലാനി(റ)ന്റെ 22-ാം പൗത്രനാണ് ഇദ്ദേഹമെന്ന് അവർ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.

ആദ്യകാലത്ത് തബർറുകിന്റെ ശൈഖായി കേരളത്തിൽ വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിൽ ദിക്ർ ഹൽഖകൾ സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു. അന്ന് പണ്ഡിതർ വ്യാപകമായി സഹകരിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും ഇദ്ദേഹത്തെ എതിർത്തിരുന്നില്ല. ശരീഅത്ത് വിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പ്രകടമാകാത്തതിനാലാണ് അന്ന് ഇതിനെ എതിർക്കാതിരുന്നത്. വിമർശനങ്ങളില്ലാതിരുന്നതിനാൽ ഇത് കേരളത്തിന്റെ മണ്ണിൽ വേഗത്തിൽ വേരൂന്നി.  പിന്നീട് 1970-കളിൽ കേരളത്തിൽ നിന്ന് പ്രത്യേകം തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട നാൽപതു പേരെ ചില്ലക്കിരിക്കാൻ (പ്രത്യേക പരിശീലനത്തിന്) ബൈദരാബാദിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അവർ സ്ഥാനവസ്ത്രവും (ഖിർക്ക) ഖിലാഫത്തും വാങ്ങി ഇവിടെ തിരിച്ചുവന്നതിനു ശേഷമാണ് ഇന്ന് കാണുന്ന രൂപത്തിലേക്ക് ഈ ത്വരീഖത്തിന്റെ ഭാവം മാറിയത്.

തുടർന്ന് ഇവർ ‘മജ്‌ലിസെ ഖുലഫാ സിൽസില നൂരിയ്യ: നിയമങ്ങളും ചട്ടങ്ങളും’ എന്ന പേരിൽ ഒരു പുസ്തകം പുറത്തിറക്കുകയുണ്ടായി. നൂരിഷ കേവലം തബർറുകിന്റെ ശൈഖല്ലെന്നും പ്രത്യുത മുറബ്ബിയായ ശൈഖാണെന്നും അവർ അവകാശപ്പെട്ടു. ദിക്ർ ഹൽഖകളോടനുബന്ധിച്ച് നടത്തപ്പെടുന്ന തഅ്‌ലീമിൽ (പഠന ക്ലാസ്) അസംബന്ധങ്ങളായ മറ്റു പലതും ജനങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കാനും തുടങ്ങി. ഇതിനെ തുടർന്ന് കേരളത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് ഈ ത്വരീഖത്തിനെ സംബന്ധിച്ച് സമസ്തയിലേക്ക് ചോദ്യങ്ങൾ വന്നു. ഖാദിരിയ്യ വൽ ചിഷ്തിയ്യ എന്നായിരുന്നു ഈ ത്വരീഖത്തിനെ അവർ പരിചയപ്പെടുത്തിയിരുന്നതെങ്കിലും ഇവകളോട് ബന്ധമില്ലാത്ത വിശ്വാസ കർമങ്ങൾ അവരിൽ കണ്ടതാണ് ചോദ്യങ്ങൾക്ക് നിമിത്തമായത്.

ഇതിനെ തുടർന്ന് 25.05.1974-ന് സമസ്ത മുശാവറ ചേരുകയും നൂരിഷാ ത്വരീഖത്തിനെ പറ്റി അഹ്‌ലുസ്സുന്നയുടെ കിതാബടിസ്ഥാനത്തിൽ സംസാരിക്കാൻ സമസ്ത തയ്യാറാണെന്ന് നൂരിഷാ ശൈഖിനെ അറിയിക്കാൻ അഞ്ച് പണ്ഡിതന്മാരെ ചുമതലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് യാതൊരു മറുപടിയും ലഭിക്കാത്തതിനെ തുടർന്ന് 16.12.74-ന് കെകെ അബൂബക്കർ മുസ്‌ലിയാരുടെ അധ്യക്ഷതയിൽ ചേർന്ന മുശാവറയിൽ ഈ ത്വരീഖത്തിനെ പറ്റി സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിക്കുകയും അഹമ്മിയത്തേ ത്വരീഖത്ത്, മജ്‌ലിസേ ഖുലഫാ, സിൽസില നൂരിയ്യ: നിയമങ്ങളും ചട്ടങ്ങളും തുടങ്ങിയ അവരുടെ പുസ്തകങ്ങളിൽ ശറഇന് യോജിക്കാത്ത പല കാര്യങ്ങളുമുണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്തു. തദടിസ്ഥാനത്തിൽ ഈ ത്വരീഖത്തുമായി അകന്നുനിൽക്കാൻ സമസ്ത പൊതുജനങ്ങൾക്ക് നിർദേശം നൽകി.

പിന്നീട് ബഹു. താജുൽ ഉലമയും ഖമറുൽ ഉലമയും യഥാക്രമം പ്രസിഡന്റും സെക്രട്ടറിയുമായ കാലത്തും സമസ്ത ഈ ത്വരീഖത്ത് സംബന്ധിയായി ആഴത്തിൽ പഠിക്കുകയും 30.10.1996-ന് വിശദമായ പഠന റിപ്പോർട്ട് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.

അഹ്‌ലുസ്സുന്നത്തി വൽ ജമാഅത്തിന്റെ വിശ്വാസത്തോടും ഇസ്‌ലാമിക ശരീഅത്തിനോടും വിയോജിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ സ്പഷ്ടമാക്കിയാണ് നൂരിഷക്കാരെ മാറ്റിനിർത്താൻ സമസ്ത ആഹ്വാനം ചെയ്തത്. പ്രധാനമായും എട്ട് കാരണങ്ങളാണ് ഇതിന് പിന്നിലുള്ളത്.

ഒന്ന്: അഹ്‌ലുസ്സുന്നയുടെ കർമങ്ങളിലുള്ള ഫിസ്ഖ് (തെമ്മാടിത്തം) ആരോപണം.

നൂരിഷായുടെ സ്വന്തം കൃതിയായ അസ്‌റാറു ലാ ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹിയിൽ അദ്ദേഹം പറയുന്നു: ‘പഞ്ചവർണ കൊടി കെട്ടൽ, ഉറൂസുകൾ നടത്തൽ, ഉറൂസ് ദിനങ്ങളിൽ ദർഗകളിൽ നിന്ന് ആവശ്യ പൂർത്തീകരണം തേടൽ, ഖബ്‌റിന് സാഷ്ടാംഗം ചെയ്യൽ, അല്ലാഹു അല്ലാത്തവരോട് സഹായമർത്ഥിക്കൽ, വീടുകളിൽ ഗൗസുൽ അഅ്‌ളമിന്റെ ആസാറുകൾ വെക്കൽ, മാസം 11-ന് നേർച്ച നടത്തൽ, 40 കഴിക്കൽ, ജഅ്ഫർ സ്വാദിഖ്(റ)ന്റെ പേരിൽ ഫാതിഹ ഓതി പലഹാരമുണ്ടാക്കൽ, നബി(സ്വ)യുടെ സന്നിധിയിലേക്ക് സലാം അയക്കൽ തുടങ്ങിയവ ശിർക്കാണ്. ചുരുക്കത്തിൽ അനേകായിരം ശിർക്കുകൾ മുസ്‌ലിംകൾക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നു. എന്നാൽ നബി(സ്വ) സ്വഹാബത്തിന് പറഞ്ഞുകൊടുത്ത യഥാർത്ഥ ശിർക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നില്ല. മേൽപറഞ്ഞ പ്രവൃത്തികളാകട്ടെ യഥാർത്ഥ ശിർക്കല്ല. പ്രത്യുത ശിർക്കിനോട് ചേർന്ന തത്തുല്യ കാര്യങ്ങളാണ്. എന്നിരുന്നാലും ഇവ മുഴുവനും നിരോധിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്. ശരീഅത്ത് അവക്ക് അനുമതി നൽകിയിട്ടില്ല. അനുമതിയില്ലാത്തത് ചെയ്യുന്നവൻ മുശ്‌രിക്കാണെന്ന് പറയപ്പെടുകയില്ല. ഫാസിഖ് എന്നാണ് വിളിക്കുക. ചില പ്രവൃത്തികൾ ശിർക്കിനോട് സാമ്യതയുള്ളതിനാൽ കഠിന ശിക്ഷ ശരീഅത്ത് നൽകിയിട്ടുണ്ട്’ (പേജ് 41,42). പക്ഷേ, പിൽക്കാലത്ത് നൂരിഷക്കാർ ഇതിൽ വലിയൊരു അട്ടിമറി നടത്തി. തൽഫലമായി ഇത്രയും ഭാഗങ്ങൾ ഈ കൃതിയുടെ പുതിയ പതിപ്പിൽ കാണുന്നില്ല.

മുജാഹിദുകൾ ശിർക്കാണെന്ന് ആരോപിക്കുന്ന ഉപര്യുക്ത കാര്യങ്ങൾ ‘അവർ പറയും പോലെ ശിർക്കല്ലെങ്കിലും അവ ശിർക്കിനോട് സാമ്യതയുള്ളതുകൊണ്ട് ശരീഅത്ത് വിലക്കിയതാണെന്നും അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവ ചെയ്യുന്നവൻ മുശ്‌രിക്കല്ലെങ്കിലും ഫാസിഖ് ആണെന്നും’ നൂരിഷ പറയുന്നു. ഇത് ഇസ്‌ലാമിക വിശ്വാസത്തിന് വിരുദ്ധമാണെന്നതിൽ പക്ഷാന്തരമില്ല. ഇതിൽ ഖബ്‌റിന് സുജൂദ് ചെയ്യുന്നതാണ് വിമർശിക്കപ്പെടേണ്ടത്. നൂരിഷാ കാടടച്ചു വെടിവെക്കുകയായിരുന്നു.

രണ്ട്: നൂരിഷ കാമിലും മുകമ്മിലുമായ തർബിയത്തിന്റെ ശൈഖാണെന്ന വാദം.

സിൽസില നൂരിയ്യ കമ്മിറ്റി 1977-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതും ‘മുസ്‌ലിം പൊതുജനസമക്ഷം പരസ്യമായ രഹസ്യത്തെ തുറന്നു കാണിക്കുന്ന നോട്ടീസ്’ എന്ന ശീർഷകത്തിൽ എഴുതിയതുമായ ലഘുലേഖയുടെ വരികളിൽ ഇങ്ങനെ കാണാം: ‘യഥാർത്ഥ ഖുർആനിയ്യായ തൗഹീദിനെ മനസ്സിലാക്കിത്തരാൻ ഞങ്ങൾക്ക് കാമിലും മുറബ്ബിയുമായ ഒരു ശൈഖിനെ അല്ലാഹു തന്നിട്ടുണ്ട്’ (പേജ് 18).

ഈ വാദം യഥാർത്ഥ മശാഇഖുമാരും പണ്ഡിതന്മാരും പഠിപ്പിച്ചതിന് വിരുദ്ധമാണ്. കാരണം പൂർണമായ തർബിയത്ത് പദവി ഒമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടോടെ മുറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നാണ് ഒരഭിപ്രായം. രണ്ടാമത്തെ അഭിപ്രായം, അന്ത്യനാൾ വരെ അത് നിലനിൽക്കുമെങ്കിലും നാശങ്ങളും വ്യാജ ത്വരീഖത്തുകളും വർധിച്ചതിനാൽ ഒമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടോടെ പരസ്യമായ തർബിയത്തിൽ നിന്ന് അവർമാറി നിൽക്കുകയും അർഹർക്ക് മാത്രം, വളരെ രഹസ്യമായി തർബിയത്തിന്റെ ബൈഅത്ത് നടത്തിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുമെന്നതാണ്. ഈ രണ്ട് അഭിപ്രായമനുസരിച്ചും നൂരിഷ പൂർണ മുറബ്ബിയാകാൻ നിർവാഹമില്ല. എന്നല്ല, ഇദ്ദേഹത്തിന് അപൂർണമായ തർബിയത്തിന് പോലും അവകാശമില്ലെന്ന് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ തന്നെ ശൈഖായ ഗൗസിഷാഹ് എന്നയാൾ പറയുന്നുണ്ട്.

മൂന്ന്: ശരീഅത്തിന്റെ കർശന നിയമങ്ങൾ പോലും പാലിക്കാത്ത സാധാരണ ജനങ്ങളെ നിബന്ധനകൾക്കതീതമായി മുരീദുമാരായി സ്വീകരിക്കുന്നു. ഇത് യഥാർത്ഥ ത്വരീഖത്തിന് വിരുദ്ധമാണ്.

ശൈഖ് മുഹമ്മദ് ബ്‌നു ഇബ്‌റാഹിം(റ) പറയുന്നു: ‘ആവശ്യമായ ശറഇയ്യായ ജ്ഞാനങ്ങൾ കരസ്ഥമാക്കലാണ് മുരീദ് സൂക്ഷിക്കൽ നിർബന്ധമായ പ്രാഥമിക കാര്യങ്ങളിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും അനിവാര്യം’ (ശർഹുൽ ഹികം 1/66).

ഇമാം ശഅ്‌റാനി(റ) രേഖപ്പെടുത്തുന്നു: ‘ഇതു കൊണ്ടാണ് അവർ മുരീദിനോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞത്. ആദ്യമായി നീ നിന്റെ ദീനിൽ ഫഖീഹ് ആവുക. ശേഷം ത്വരീഖത്തിൽ പ്രവേശിക്കുക’ (അൽ അൻവാറുൽ ഖുദ്‌സിയ്യ 1/66).

ദീനീ പണ്ഡിതനാവുക പോയിട്ട് നിർബന്ധ കർമങ്ങൾ പോലും പാലിക്കാത്ത സാധാരണക്കാരെ മുരീദുമാരാക്കുന്നതാണ് നൂരിഷാ ത്വരീഖത്തിൽ കാണാനാവുന്നത്.

നാല്: ലാഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹ് എന്ന കലിമത്തുത്തൗഹീദിന് ഖാളിൽ ഹാജത് (ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റിത്തരുന്നവൻ) എന്ന അർത്ഥം കൽപ്പിക്കുക. ഇത് ലോക മുസ്‌ലിംകൾ ഏകോപിച്ച് പറഞ്ഞതിനെതിരാണ്. മഅ്ബൂദുൻ ബിഹഖ് (യഥാർത്ഥത്തിൽ ആരാധനക്കർഹതപ്പെട്ടവൻ) അല്ലാഹു അല്ലാതെ ഇല്ലെന്നാണ് ലോക മുസ്‌ലിംകൾ ഐകകണ്‌ഠ്യേന പറഞ്ഞ അർത്ഥം.

‘കരീമും സിറാജുദ്ദീൻ മൗലവിയും’ എന്ന പുസ്തകത്തിന്റെ 38-ാം പേജിൽ ‘ഇലാഹ്’ എന്ന പദത്തിന് ‘ഖാളിൽ ഹാജത്ത്’ എന്ന അർത്ഥമാണുള്ളത് എന്നതിന് തഫ്‌സീറുറാസി(11/133)യിൽ തെളിവുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത് ശുദ്ധ കളവാണ്. ഇലാഹ് എന്ന പദത്തിന് മഅ്ബൂദുൻ ബിഹഖ് എന്ന അർത്ഥം കൊടുക്കാതെ മഅ്ബൂദെന്ന് മാത്രം അർത്ഥ കൽപന നടത്തുന്നതിനെ രണ്ടു വിധേന ഖണ്ഡിക്കുക മാത്രമാണ് ഇമാം റാസി ചെയ്യുന്നത്. ഇതൊരിക്കലും നൂരിഷാക്കളുടെ അർത്ഥ കൽപനക്ക് തെളിവാകില്ല...                                                                     ✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

ഖുതുബിയ്യത് الاستغاثة القطبية

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക*

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=0

📚🔎___________________🔍📚

ഖുതുബിയ്യത് ഫതാവയിൽ നിന്നും
ഖുത്വുബിയ്യത്തിൽ 1000 വട്ടം ഗൗസുൽ അഅ്ളമിനെ വിളിക്കൽ                                                                                                                 ===================== ചോദ്യം: മലബാറിലെ പല പള്ളികളിലും വച്ച്‌ മാസം തോറും നടത്തി വരാറുള്ള ഖുത്വുബിയ്യത്ത്‌ ഇബാദത്താണോ?
സ്വദഖത്തുല്ലാഹിൽ ഖാഹിരിയാൽ രചിക്കപ്പെട്ട ഗൗസുൽ അഅ്ളമിന്റെ മദ്‌ഹാകുന്ന പ്രസ്‌തുത ബൈത്ത്‌ ചൊല്ലുകയും ഇടയിൽ വിളക്ക്‌ കെടുത്തിയോ മാറ്റിവച്ചോ ചെയ്‌ത്‌ കൊണ്ട്‌ ഗൗസുൽ അഅ്ളമിനെ ആയിരം വട്ടം എല്ലാവരും ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചും പോരുന്നു. ഈ ബൈത്ത്‌ ചൊല്ലുന്നതും മേൽ പ്രകാരമുള്ള വിളിയും ഒരു ഇബാദത്താണോ? അതിൽ പരലോക പ്രതിഫലം ആശിക്കപ്പെടാമോ? ആണെങ്കിൽ തെളിവെന്ത്‌? മേൽപ്രകാരമുള്ള വിളി, ജാഇസും നല്ലതുമാണെന്ന് നാം വിശ്വസിക്കുന്ന തവസ്സുൽ-ഇസ്‌തിഗാസയാണോ?
എന്റെ നാമം ആയിരം വട്ടം വിളിച്ചാൽ ഞാൻ ഉത്തരം ചെയ്യുമെന്ന് അർത്ഥം വരുന്ന ബൈത്തിൽ പറഞ്ഞ പ്രകാരം വിളിച്ചിട്ട്‌ യാതൊരു മറുപടിയും കിട്ടാത്തതെന്ത്‌ കൊണ്ട്‌? നമ്മുടെ മദ്‌ഹബിന്റെ ഇമാമുകളോ അഖീദഃയിലെ ഇമാമുകളോ ഇങ്ങനെ വല്ല ഇസ്‌തിഗാസയും ചെയ്‌തിട്ടുണ്ടോ? ഇവരെക്കാളും ശ്രേഷ്‌ടരല്ലേ ഖുലഫാഉൽ അർബഅഃ. അവരുടെ പേരുകൾ മേൽപ്രകാരം വിളിച്ച്‌ കാണാത്തതെന്ത്‌ കൊണ്ടായിരിക്കും?

ഉത്തരം: സാധാരണ നടത്തപ്പെടാറുള്ള ഖുതുബിയത്ത്‌ ഇബാദത്താണ്‌. അഥവാ ത്വാഅത്താണ്‌. ഖുത്വുബിയ്യത്തിലുള്ളത്‌ പണ്ഡിത ഗ്രേസരനും ഖുത്വുബുമായ മുഹ്‌യിദ്ദീൻ ശൈഖിനെ സംബന്ധിച്ചുള്ള മദ്‌'ഹുകളും കീർത്തനങ്ങളുമാണ്‌. സ്വാലിഹീങ്ങളെ പ്രകീർത്തനം ചെയ്യൽ ദോഷങ്ങളെ പൊറുപ്പിക്കുന്നതാണ്‌ എന്ന് ജാമിഉസ്സഗീറിന്റെ വ്യാഖ്യാനമായ 'മുഗ്‌നി': 2-299 ൽ പ്രസ്‌താവിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. തൗബയും ഇബാദത്തുമാണ്‌ ദോഷം പൊറുപ്പിക്കുന്നത്‌. സ്വാലിഹീങ്ങളെ പ്രകീർത്തനം ചെയ്യൽ തൗബയല്ലാത്തതിനാൽ അത്‌ ഇബാദത്താണെന്ന് തീർച്ച. ആലിം പോലോത്തവരുടെ ഗുണങ്ങൾ പറയൽ താഅത്തിനോട്‌ അശ്ബഹ്‌ ആണെന്ന് തുഹ്ഫ 3-183ൽ പ്രസ്‌താവിച്ചത്‌ സ്‌മരണീയമാണ്‌.

ഖുത്വുബിയ്യത്തിനിടയിൽ ആയിരം വട്ടം വിളിക്കൽ 'തന്നെ വിളിക്കുന്നവർക്കുന്നവർക്കുത്തരം നൽകും' എന്ന് ഗൗസുൽ അഅ്'ളം (റ) പറഞ്ഞതനുസരിച്ചായത്‌ കൊണ്ട്‌ ഇസ്‌തിഗാസ (സഹായാഭ്യർത്ഥന) യാണത്‌. ഇസ്‌തിഗാസ തവസ്സുലിന്റെ അർത്ഥത്തിൽ പെട്ടതാണെന്ന് ഇമാം ഇബ്‌നുഹജർ(റ) ഹാശിയത്തുൽ ഈളാഹിൽ പ്രസ്‌താവിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. (പേജ്‌: 218) സുന്നത്തായ തവസ്സുലിന്റെ അർത്ഥത്തിൽ പെട്ട ഇസ്‌തിഗാസയും സുന്നത്തും ഇബാദത്തുമാണ്‌. അതിനാൽ മേൽപ്രകാരം ഖുത്വുബിയ്യത്ത്‌ ചൊല്ലുന്നതിനും വിളിക്കുന്നതിനും പരലോക പ്രതിഫലം ലഭിക്കുമെന്ന് ആശിക്കാവുന്നതാണ്‌.

ബൈത്തിൽ പറയുന്നത്‌ പ്രകാരം വിളിച്ചിട്ട്‌ യാതൊരു മറുപടിയും കിട്ടുന്നില്ല എന്ന് പറയുന്നത്‌ ശരിയല്ല. മറുപടി ലഭിച്ച പല സംഭവങ്ങളുമുണ്ട്‌. ഇനി ചിലപ്പോൾ കിട്ടാതിരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അതിന്റെ കാരണം ആ വിളി ബൈത്തിൽ പറഞ്ഞ ക്രമത്തിലാവാത്തത്‌ കൊണ്ടും നിബന്ധനകളൊക്കാത്തത്‌ കൊണ്ടുമാണ്‌. ഉത്തരം ലഭിക്കുമെന്ന ദൃഢവിശ്വാസത്തോട്‌ കൂടിയും മറ്റും വിളിക്കണമെന്നാണ്‌ ബൈത്തിൽ പറഞ്ഞത്‌. മരണമടഞ്ഞ മഹാത്മാക്കളോട്‌ സഹായമർത്ഥിക്കുന്നതിന്റെ മര്യാദയെ സംബന്ധിച്ച്‌ ഇമാം ഗസാലി (റ) പറഞ്ഞതിപ്രകാരമാണ്‌. 'അമ്പിയാക്കൾ, ഇമാമീങ്ങൾ മുതലായവരുടെ പരിശുദ്ധാത്മാക്കളിൽ നിന്ന് ആവശ്യ നിർവ്വഹണം സാധിക്കുന്നത്‌ രണ്ട്‌ മാർഗ്ഗങ്ങൾ ഒത്തു കൂടുമ്പോഴാണ്‌. ആവശ്യക്കാരന്റെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന് സഹായമർത്ഥനയും മറുഭാഗത്ത്‌ നിന്ന് സഹായിക്കലുമാണ്‌ ആ മാർഗ്ഗങ്ങൾ. സഹായമർത്ഥിക്കൽ ആവശ്യക്കാരന്റെ ഹൃദയം ആവശ്യം നിർവഹിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ശുപാർശകനെ ഓർക്കുന്നതിൽ അടങ്ങി ഒതുങ്ങുകയും ആ സ്‌മരണയിൽ വ്യാപൃതമാവുകയും ചെയ്യൽ കൊണ്ടാണ്‌. ആവശ്യക്കാരന്റെ ഈ നിലപാട്‌ ആ ശുപാർശകന്റെ ആത്മാവിനെ ഉണത്തുവാൻ സഹായകമാവുന്നതും അപ്പോൾ ആ പരിശുദ്ധാത്മാവ്‌ അവനെ സഹായിക്കുന്നതുമാണ്‌. അൽ മസ്‌നൂനുൽ കബീർ പേജ്‌: 86.

ആവശ്യക്കാരന്റെ ഹൃദയം മുഹ്‌യിദ്ദീൻ ശൈഖിനെ ഓർക്കുന്നതിൽ വ്യാപൃതമാകുവാൻ ആയിരം വട്ടം വിളിക്കുന്നതിനും അത്‌ ഇരുട്ടത്ത്‌ വച്ചാവുന്നതിനും പ്രത്യേക സ്ഥാനമുണ്ട്‌. ദിക്‌റിന്റെ അവസരത്തിൽ വിളക്ക്‌ കെടുക്കണമെന്ന് സലാലിമുൽ ഫുസലാ (പേജ്‌: 108) മുതലായ കിതാബുകളിൽ പ്രസ്‌താവിച്ചത്‌ സ്‌മരണീയമാണ്‌. ആകയാൽ എന്നോട്‌ പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ ഞാൻ ഉത്തരം നൽകുമെന്ന് അല്ലാഹു പരിശുദ്ധ ഖുർആനിൽ പ്രസ്‌താവിച്ചിരിക്കെ അല്ലാഹുവിനോട്‌ പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ട്‌ പ്രാർത്ഥനയുടെ നിബന്ധന ശരിപ്പെടാത്തത്‌ കൊണ്ട്‌ പല അവസരത്തിലും മറുപടി ലഭിക്കാറില്ല. അത്‌ പോലെ ഇമാം ഗസാലി (റ) പറഞ്ഞ പ്രകാരമുള്ള സഹായമർത്ഥനയാവാത്തത്‌ കൊണ്ടാണ്‌ ചിലപ്പോൾ ആവശ്യം നിറവേറാത്തതെന്ന് സുവ്യക്തം.

ഇത്തരം ഇസ്‌തിഗാസ അനുവദനീയമോ സുന്നത്തോ ആകുന്ന കാര്യത്തിൽ മദ്‌ഹബിന്റെ ഇമാമീങ്ങളോ അഖീദന്റെ ഇമാമീങ്ങളോ അങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നതിനും പ്രവർത്തിക്കാതിരിക്കുന്നതിനും സ്ഥാനമില്ല. അതിനാൽ ഇത്‌ സംബന്ധിച്ച്‌ ചോദ്യം അസ്ഥാനത്താണ്‌. മുഹ്‌യിദ്ദീൻ ശൈഖി (റ) നേക്കാൾ ശ്രേഷ്‌ടമായ ഖുലഫാഉൽ അർബഅഃ മുതലായവർ തങ്ങളെ ആയിരം വട്ടം വിളിച്ചാൽ ഉത്തരം നൽകുമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. അത്‌ കൊണ്ടാണ്‌ അവരെ അങ്ങനെ വിളിച്ചു കാണാത്തത്‌.

(താജുൽ ഉലമാ ശൈഖുനൽ മർഹൂം: കെ. കെ. സദഖത്തുല്ല മൗലവി (റ) യുടെ സമ്പൂർണ്ണ ഫതാവാ. പേജ്‌: 102, 103)