മഖ്ദൂമുമാർക്ക് മുമ്പ്* *കേരളത്തിൽ മുഹദ്ദിസുകൾമുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം 73

 https://www.facebook.com/100024345712315/posts/pfbid0MpgcudsxCvNDE2C1WutRePpqevLqE3DUmyNGjYFQUgU7L7fTHfufHzWULHGD4JEUl/?mibextid=9R9pXO

മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം 

ഒരു സമഗ്ര പഠനം 73/313

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✍️Aslam saquafi payyoli

*മഖ്ദൂമുമാർക്ക് മുമ്പ്*

*കേരളത്തിൽ മുഹദ്ദിസുകൾ*

മഖ്ദൂം കുടുംബം, മമ്പുറം തങ്ങൾ, ഉമര്‍ ഖാളി തുടങ്ങി ഒട്ടേറെ പണ്ഡിത കുലപതികൾ അവരുടെ വൈജ്ഞാനിക വിപ്ലവങ്ങൾക്ക് തിരി കൊളുത്തിയ മണ്ണാണ് കേരളം. ഇവരെല്ലാം 1921 നു മുമ്പ് നമ്മിൽ നിന്ന് വിടപറഞ്ഞു പോയവരാണ്. ഈ കാലഘട്ടത്തെക്കുറിച്ചാണ് ജാഹിലിയ്യാ കാലം എന്ന് മൗലവിമാർ വിശേഷിപ്പിച്ചത്. 

കേരളത്തിലെ ഇസ്‌ലാമിക വൈജ്ഞാനിക രംഗം ഈ പംക്തിയിൽ എഴുതി പൂർത്തീകരിക്കുക ഒരിക്കലും സാധ്യമല്ല. എന്നിരുന്നാലും വിസ്മരിക്കാൻ പറ്റാത്ത ചില ചരിത്ര സത്യങ്ങൾ കൂടി സൂചിപ്പിക്കുന്നു. 

മഖ്ദൂം കുടുംബം കേരളത്തിൽ വരുന്നതിനുമുമ്പ് തന്നെ മുഹദ്ദിസുകൾ  (ഹദീസ് പണ്ഡിതന്മാർ ) കേരളത്തിലുണ്ടായിരുന്നുവെന്നാണ് ചരിത്രം.

സി എൻ അഹ്മദ് മൗലവി

എഴുതുന്നു:

"കേരളീയ മുഹദ്ദിസുകൾ :

നബി തിരുമേനി(സ)യുടെ കാലത്ത് തന്നെ ഇസ്‌ലാം പ്രചരിച്ചിരുന്ന കേരളത്തിൽ മുഹദ്ദിസുകളുടെ (ഹദീസ് പണ്ഡിതന്മാർ ) സംഖ്യ ദുർലഭമാകാൻ  വഴിയില്ല. പക്ഷേ അവരെ സംബന്ധിച്ച പൂർണ്ണമായ ചരിത്ര രേഖകൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല. മുസ്‌ലിം ഭൂമിശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരിൽ പ്രഖ്യാതനായ ഇമാം യാക്കൂത്ത് ഹമവി തൻ്റെ വിഖ്യാത ഗ്രന്ഥം മുജ്മഉൽ ബുൽദാനിൽ പ്രാചീനകാലത്തെ ചരിത്രവും ഭൂമിശാസ്ത്രവും വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ വിവരങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു 'വിജ്ഞാന കോശമാണത്. മലബാറിലെ ഇഞ്ചി, കുരുമുളക് എന്നിവയെ സംബന്ധിച്ച വിശദീകരണങ്ങൾക്ക് ശേഷം അതിൽ ഇങ്ങനെ പ്രസ്താവിക്കുന്നു :

ഞാൻ താരീഖ് ദിമശ് ഖിൽ അബ്ദുല്ലാഹിബിന് അബ്ദുറഹ്മാനുൽ മലൈബാരി എന്നൊരാളുടെ ചരിത്രം എഴുതിക്കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹം ഡമസ്കസ് കടലോരത്തിന്നു സമീപത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന സൈദാ സംസ്ഥാനത്തിൽ അദ്നൂൻ എന്ന സ്ഥലത്ത് വെച്ച് അഹ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ വാഹിദ് ഖശ്ശാബ് ശീറാസിയുടെ സന്നിധാനത്തിൽ നിന്നും ഹദീസ് അഭ്യസിച്ചിരുന്നു. മലൈബാരിയിൽ നിന്ന് അബു അബ്ദുല്ലാഹിസ്സൂരി ഹദീസ് രിവായത്ത് ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട്. 

ശീറാസിലെ മുഹദ്ദിസായിരുന്ന അഹ്മദ് ബിനു അബ്ദുൽ വാഹിദ് ഖശ്ശാബ് (മരക്കച്ചവടക്കാരൻ)എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. അദ്ദേഹം കേരളത്തിൽ നിന്നും വിലപ്പെട്ട മരങ്ങൾ അറേബ്യായിലേക്കും മറ്റും കയറ്റുമതി ചെയ്തിരുന്നു. കോഴിക്കോട്ടെ കല്ലായി തുറമുഖം പുരാതന കാലം മുതൽ തന്നെ അറബികളുടെ വ്യാപാര കേന്ദ്രമായിരുന്നു. അറബിയിൽ തുറമുഖത്തിന് കല്ലാഅ എന്ന് പറയുന്നു. കാലാന്തരത്തിൽ അത് കല്ലായി ആയിപ്പരിണമിച്ചതാണ്. 

യാക്കൂത്ത് ഹമവി ഹിജ്റ 526 ലാണ് അന്തരിച്ചത്. ഇതിൽ നിന്നും മുഹദ്ദിസ് അബ്ദുല്ലാഹിൽ മലൈബാരി അതിന്ന് എത്രയോ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പാണ് ഹദീസ് പഠനത്തിനായി ഡമസ്കസിൽ താമസിച്ചിരുന്നതെന്ന് ഗ്രഹിക്കാം.

താരീഖ് ദിമശ്ഖിന്റെ കർത്താവ് ഇബ്നു അസാക്കിർ ഹിജ്റ 571 ലാണ് അന്തരിച്ചത്. അദ്ദേഹം സിറിയയിലെ വലിയ മുഹദ്ദിസായിരുന്നു. ഹദീസ് പഠിപ്പിക്കുവാനായി ലോകത്ത് ഒന്നാമതായി സ്ഥാപിച്ച വിദ്യാലയമാണ് ദാറുൽ ഹദീസ് നൂരിയ്യാ (ദീമിശ്ഖ്). അതിൻെറ സ്ഥാപകൻ, വിഖ്യാതനായ മഹമൂദ് സങ്കി നൂറുദ്ദീൻ ഇത് ഇബ്നു അസാകീറിന്ന് ഹദീസ് പഠിപ്പിക്കുന്നതിനായി നിർമ്മിച്ചു കൊടുത്തതാണ്. 

വളരെ കാലത്തോളം അതിലെ പ്രധാന അധ്യാപകൻ ഇമാം ഇബ്നു അസാകീറായിരുന്നു. (ത്വബഖാത്ത് ഇമാം സുബ്ക്കി) 

ഇബ്നു അസാകീറിന്റെ ചരിത്രം സുബ്ക്കിയും ഇബ്നുഖല്ലിഖാനും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇന്ത്യയിലെ ധാരാളം വിദ്യാർത്ഥികൾ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ സ്ഥാപനത്തിൽ പഠിച്ചിരുന്നു. 

തദ്കിറതുൽ മുഹദ്ദിസീൻ ദാറുൽ ഹദീസ് നൂരിയക്ക് ശേഷമാണ് ബൈത്തുൽ മുഖദ്ദസിലെ വിശ്രുതമായ ദാറുൽ ഹദീസ് കമാലിയ സ്ഥാപിച്ചത്. അവിടെയും ഇന്ത്യക്കാരായ വിദ്യാർത്ഥികൾ ഹദീസ് പഠിച്ചിരുന്നു. താരീഖ് ദിമശ്ഖ് ബൃഹത്തായൊരു ഗ്രന്ഥമാണ്. ഇബ്നു അനുസാകിർ ഹിജ്റ 571 മരണപ്പെട്ടുവെന്ന്റിയുമ്പോൾ കേരളീയനായ അബ്ദുല്ല അതിനും എത്രയോ മുമ്പാണ് അവിടെ പഠിച്ചിരുന്നതെന്ന് വരുന്നു. "

(മഹത്തായ മാപ്പിള 

സാഹിത്യ പാരമ്പര്യം - 137)

134 വർഷം മുമ്പ്* *തുഹ്ഫയുടെ വിവർത്തനം*മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം 72

 https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0hyzjANBnRQ41KGPpibyn5ru42EZNont8Z7MSPaBFNUXfjiT5gPfey4FtkYgPrKz6l&id=100024345712315&mibextid=9R9pXO

മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം

ഒരു സമഗ്ര പഠനം 72 / 313

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✍️ Aslam saquafi payyoli

*134 വർഷം മുമ്പ്*

*തുഹ്ഫയുടെ വിവർത്തനം*

കേരളത്തിലെ ഉലമാക്കൾ ഗ്രന്ഥരചനയിലോ ഭാഷാ പാണ്ഡിത്യത്തിലോ ഒട്ടും പുറകിലായിരുന്നില്ലെന്നാണ് ചരിത്രം തെളിയിക്കുന്നത്. 

1921 ന് തൊട്ട് മുമ്പ് വഫാതായ മികവുറ്റ നൂറുകണക്കിന് പണ്ഡിതന്മാരുടെ ചരിത്രങ്ങൾ രണ്ട് വർഷത്തെ അധ്വാനത്തിന്റെ ഫലമായി സി എൻ അഹമ്മദ് മൗലവി ക്രോഡീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിൽനിന്നും ചില സൂചനകൾ മാത്രം താഴെ ചേർക്കുകയാണ്.

താനൂർ അബ്ദുറഹ്മാൻ ശൈഖ് :  123 കൊല്ലം മുമ്പാണ് വഫാത്ത്. പ്രസിദ്ധമായ ആറു ഗ്രന്ഥങ്ങൾ അറബിയിലും അറബി മലയാളത്തിലുമായി രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. (പേജ്: 335)

താനൂർ മുഹിയുദ്ദീൻ മുല്ല :

121 വർഷം മുമ്പാണ് വഫാത്ത്.താനൂര് വലിയ ജുമാഅത്ത് പള്ളി ദർസിൽ നിന്ന് പഠിച്ചുവളർന്ന മുഹിയുദ്ദീൻ മുല്ല തമിഴ്, ഹിന്ദുസ്ഥാനി, സംസ്കൃതം, അറബി എന്നീ ഭാഷകളിൽ ഏകദേശം പരിജ്ഞാനം നേടിയിരുന്ന കവിയാണ്.

(പേജ്: 379)

ചാലിലകത്ത് അലി ഹസൻ മൗലവി : കേരളത്തിലെ പ്രാമാണിക പണ്ഡിതനും ഉന്നത സാഹിത്യകാരനും ആയിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. പ്രാഥമിക പഠനം തിരൂരങ്ങാടി നടുവിലപ്പള്ളി ദർസ്. ചാലിലകത്ത് കുഞ്ഞഹമ്മദ് ഹാജിയുടെ ഗുരു വര്യരാണ്. സയ്യിദ് അബ്ദുല്ല കോയ തങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന ഹിദായത്തുൽ ഇഖ്‌വാൻ അറബി മലയാള മാസികയുടെ പത്രാധിപൻ അലി ഹസൻ മൗലവിയായിരുന്നു. അതായത് കേരള മുസ്‌ലിംകളുടെ ഒന്നാമത്തെ മാസിക. അന്ന് ഇദ്ദേഹത്തെ കവച്ചുവെക്കുന്ന ഒരു സാഹിത്യകാരൻ കേരള മുസ്‌ലിംകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇബ്നു ഹജറുല്‍ ഹൈതമിയുടെ തുഹ്ഫ അറബി മലയാളത്തിൽ വിവർത്തന പരിഭാഷ ആരംഭിച്ചു. മൂന്ന് കനത്ത വാള്യങ്ങൾ എഴുതി തീർന്നു. 756 പേജ് വീതമുള്ള രണ്ട് ഭാഗങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അത്തൽ ഹതുൽ ബഹിയ്യ: ഫിൽ അഹ്കാമിൽ ഫിഖ്ഹിയ്യ: എന്നാണ് ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ പേര്. ഹിജ്റ: 1311 ൽ(134 വർഷം മുമ്പ് ) പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തി. (പേജ് 326)

കൊങ്ങണം വീട്ടിൽ ബാവ മുസ്‌ലിയാർ : 40 വയസ്സ് മാത്രമാണ് ജീവിതം. അഞ്ചു കനത്ത ഗ്രന്ഥങ്ങൾ അദ്ദേഹം അറബി ഭാഷയിൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. അറബി മലയാളത്തിൽ ധാരാളം ഉപകാരപ്രദങ്ങളായ ഗ്രന്ഥങ്ങളും രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. 131 വർഷം മുമ്പാണ് വഫാത്ത്. (പേജ്: 449)

ഈ ഭാഗം ചുരുക്കുകയാണ്. നിരവധി പണ്ഡിതന്മാരുടെ കൃതികൾ, സേവനങ്ങൾ 1921 നു മുമ്പുള്ളത് തന്നെ എഴുതാനുണ്ട്. (കൂടുതൽ വായനക്ക് സിഎന്നിന്റെ മഹത്തായ മാപ്പിള സാഹിത്യ പാരമ്പര്യം ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക.)

ആദ്യകാല ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ ബാഹുല്യം സി എൻ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ് : 

" അറബി മലയാളത്തിലെ ആദ്യകാല ഗദ്യ കൃതികൾ  ഏതെല്ലാമാണെന്ന് ഖണ്ഡിതമായി പറയുക സാധ്യമല്ല. കൈഫിയത്ത് സ്വലാത്ത്, വെള്ളാട്ടി മസ്അല , നൂറുൽ ഈമാൻ, നൂറുൽ ഇസ്‌ലാം മുതലായ ചെറിയ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ പ്രാചീന കൃതിയിൽപ്പെടുന്നു.  അവയിലൊന്നും തന്നെ രചനാ കാലവും കർത്താക്കളുടെ പേരും രേഖപ്പെടുത്തി കാണുന്നില്ല. പ്രസ്സ് വരുന്നതിനുമുമ്പ് കേരളത്തിലെ മതപണ്ഡിതന്മാരിൽ പലരും നിരവധി അറബി മലയാള കൃതികൾ സ്വതന്ത്രമായും പരിഭാഷയായും എഴുതിയിരുന്നു. അവയിൽ പലതും വിവിധ കാരണങ്ങളാൽ നശിച്ചുപോയി. ആദ്യഭാഗവും അവസാന പേജുകളും നഷ്ടപ്പെട്ട പല അറബി മലയാള കൃതികളും ഞങ്ങൾ വിവിധ മുസ്‌ലിം തറവാടുകളിൽ കണ്ടെത്തുകയുണ്ടായി."

(പേജ് : 269)

മതപണ്ഡിതർക്ക്* *ഭാഷ അറിയില്ലെന്നൊമുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം ഒരു സമഗ്ര പഠനം 71/313

 https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0t3PvfnLjvvzqnxhT1LrYpFZqSDMrdTsEQJGa7R1jYHkH6rGD6Wp9NHrxDqvo3Lfdl&id=100024345712315&mibextid=9R9pXO

മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം 

ഒരു സമഗ്ര പഠനം 71/313

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✍️ Aslam saquafi payyoli

*മതപണ്ഡിതർക്ക്*

*ഭാഷ അറിയില്ലെന്നൊ !*

മുസ്‌ലിം പണ്ഡിതന്മാരാൽ സമ്പന്നമായിരുന്നു നമ്മുടെ കൊച്ചു കേരളം. പണ്ഡിതന്മാരില്ലാത്ത കാലം കഴിഞ്ഞു പോയില്ലെന്നതാണ് ശരി. 

"കേരളത്തിൽ ഇസ്‌ലാം മതം പ്രചരിച്ച കാലം മുതൽ ഇവിടെ അസംഖ്യം പണ്ഡിതന്മാരും ഗ്രന്ഥകാരന്മാരും ജീവിച്ചിരുന്നു. പതിനാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഇന്ത്യ സന്ദർശിച്ചിരുന്ന ലോക സഞ്ചാരി കേരളത്തിൽ വന്നിരുന്ന കാലത്തെ ചില പണ്ഡിതന്മാരെയും നേതാക്കളെയും സംബന്ധിച്ച ലഘു വിവരണം തൻ്റെ സഞ്ചാരക്കുറുപ്പിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്നുണ്ട്. "

(മഹത്തായ മാപ്പിള

സാഹിത്യ പാരമ്പര്യം - 129)

ഇസ്‌ലാമിക വിശ്വാസങ്ങളും കർമ്മങ്ങളും കേരളീയർ കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കിയത് സ്വഹാബികളിൽ നിന്നും അവർക്ക് ശേഷം വന്ന പണ്ഡിതന്മാരിൽ നിന്നും തന്നെയാണ്. അതിനാൽ അനാചാരങ്ങളോ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളോ മുസ്‌ലിം സമൂഹത്തിൽ  കടന്നു വന്നിട്ടില്ല. വ്യാജ ത്വരീഖത്തുകളും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും പൊട്ടിമുളക്കുമ്പോൾ അതാത് കാലങ്ങളിലെ പണ്ഡിതന്മാർ അത്തരം വിശ്വാസങ്ങളെ ശക്തമായി എതിർക്കുകയും ജനങ്ങൾക്ക് ഉദ്ബോധനം നൽകുകയും ചെയ്തു വെന്നതാണ് ചരിത്രം. 

എന്നാൽ മുസ്‌ലിം പണ്ഡിതർക്ക് കീഴിൽ അവരുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് വളർന്നുവരുന്ന ഒരു സമൂഹത്തെ വഴിതെറ്റിക്കണമെങ്കിൽ പണ്ഡിത നേതൃത്വത്തിൽ നിന്നും അവരെ അടർത്തിയെടുക്കാതെ സാധ്യമല്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ പിഴച്ച ചിന്താഗതിക്കാർ പടച്ചുണ്ടാക്കിയതാണ് കേരള മുസ്‌ലിം പണ്ഡിതർക്ക് വിദ്യാഭ്യാസമില്ലെന്നതും അവർ അന്ധവിശ്വാസികളാണെന്നതും.

" മതപണ്ഡിതന്മാർ ഭൗതിക വിദ്യാഭ്യാസമോ ശാസ്ത്ര ബോധമോ തീരെ ഇല്ലാത്തവരായിരുന്നു. ഭാഷയുടെ കാര്യം അതിലും ദയനീയമായിരുന്നു.  മലയാളത്തിന്റെ നാടൻ ഭാഷയായ മാപ്പിള ഭാഷ മാത്രമേ മുസ്‌ലിംകൾക്ക് സംസാരിക്കാൻ പാടുള്ളൂ എന്നാണ് അന്ന് മതപുരോഹിതന്മാർ പ്രചരിപ്പിച്ചത്. "

(ഇസ്‌ലാഹി പ്രസ്ഥാനം

കെ എൻ എം. പേജ് : 20)

കലർപ്പില്ലാത്ത നുണകളാണ് ചരിത്രം എന്ന പേരിൽ മൗലവിമാർ അണികൾക്ക് കൈമാറുന്നത്. 'നവോത്ഥാനം' സ്ഥാപിച്ചെടുക്കാൻ ഇതല്ലാതെ മറ്റു മാർഗങ്ങളൊന്നും അവർക്കു മുന്നിലില്ല.

വിവിധ ഭാഷകൾ കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്ന നിരവധി പണ്ഡിതന്മാർ 1921 നു മുമ്പ് കഴിഞ്ഞു പോയിട്ടുണ്ടെന്നതാണ് വസ്തുത. ഏതാനും പണ്ഡിതന്മാരെ നമുക്കിവിടെ പരിചയപ്പെടാം.

" മുഹമ്മദ് നൂഹ് മുസ്‌ലിയാർ : ഹിജ്റ 1321ൽ (124 വർഷം മുമ്പ് ) വഫാത്തായ പണ്ഡിതനാണ് മുഹമ്മദ് നൂഹ് മുസല്യാർ. തിരുവനന്തപുരം പുവാർ സ്വദേശിയാണ്. പിതാവ് അഹ്മദ് കണ്ണ് നല്ലൊരു പണ്ഡിതനും കവിയുമായിരുന്നു. കൊച്ചി പൊന്നാനി പ്രദേശങ്ങളിൽ ദർസ് പഠനം നടത്തി. മലയാളം, അറബി എന്നീ ഭാഷകൾക്ക് പുറമെ തമിഴ്, പാർസി ഭാഷകളും അദ്ദേഹത്തിന്നറിവുണ്ടായിരുന്നു. അറബി, തമിഴ്, മലയാളം എന്നീ ഭാഷകളിൽ നിരവധി കവിതകൾ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. അവയിൽ വലിയൊരു ഭാഗം മൻളൂമാതുൽ ഫുവാരി എന്ന പേരിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പ്രധാന ഗ്രന്ഥമാണിത്. ഇസ്‌ലാമിലെ വിശ്വാസാചാരങ്ങൾ, ഇടപാടുകൾ, ദിക്റുകൾ, ശരീഅത്ത് നിയമങ്ങൾ എന്നിവ സമഗ്രമായി വിവരിച്ച ഒരു ഗ്രന്ഥമാണ് ഫതഹു സ്സമദ്. ഒരുകാലത്ത് സാധാരണക്കാർ മതപഠനത്തിന് മുഖ്യമായും അവലംബിച്ചിരുന്ന കൃതികളിൽ ഒന്നാണിത്. "

(മഹത്തായ മാപ്പിള 

സാഹിത്യ പാരമ്പര്യം 286)

" ആലപ്പുഴ 

സുലൈമാൻ മൗലവി :

ഒരു കാലത്ത് കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ വ്യാപാര കേന്ദ്രമായിരുന്നു ആലപ്പുഴ. അവിടുത്തെ പ്രസിദ്ധ വ്യാപാരിയായിരുന്ന ആദം സേട്ടു സാഹിബിന്റെ പുത്രനായിരുന്നു സുലൈമാൻ മൗലവി. അറബി, ഉറുദു, തമിഴ്, മലയാളം എന്നീ ഭാഷകളിലെല്ലാം അദ്ദേഹം അഗാധ പാണ്ഡിത്യം നേടി. വ്യാപാരത്തെക്കാൾ എഴുത്തും അധ്യാപനവും വൈദ്യവുമാണ് അദ്ദേഹത്തിന് അഭികാമ്യമായിരുന്നത്. യുനാനി വൈദ്യത്തിലും ആയുർവേദത്തിലും അദ്ദേഹം വേണ്ടത്ര വിജ്ഞാനം ആർജിച്ചിരുന്നു. ചികിത്സയോടൊപ്പം തന്നെ അദ്ദേഹം ദർസും നടത്തിയിരുന്നു. ദക്ഷിണ കേരളത്തിലെ മുസ്‌ലിംകളെ പത്രലോകവുമായി പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതിൽ അദ്ദേഹം സുപ്രധാന പങ്കു വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഹിജ്റ:1312ൽ സുലൈമാൻ മൗലവി ആലപ്പുഴയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് ആമിറുൽ ഇസ്‌ലാം എന്ന പേരിൽ ഒരു പ്രസ്സ് സ്ഥാപിച്ചു. 1317 ൽ (128 കൊല്ലം മുമ്പ്) വിജ്ഞാനപരമായ ഒരു അറബി മലയാള വാരിക പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്താൻ തീരുമാനിച്ചു. മണിവിളക്ക് എന്നായിരുന്നു ആ പത്രത്തിന്റെ പേര്.  

അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ആദ്യകാല കൃതികളിൽ ഒന്നാണ് 'അഹ്കാമുൽ ഹയവാൻ ഫിൽ ഹലാലി വൽഹറാം." ഭക്ഷിക്കാവുന്നതും ഭക്ഷിക്കാൻ പാടില്ലാത്തതുമായ ജീവികളെ സംബന്ധിച്ച സമഗ്ര പഠനം. ആ കൃതി ഹിജ്റ: 1306 ൽ (139 കൊല്ലം മുമ്പ് ) പൊന്നാനിയിൽ അച്ചടിച്ചു.  ജീവികളുടെ അറബി, ഉറുദു, പേർഷ്യൻ നാമങ്ങൾ  നാലു മദ്ഹബുകളിലും ഇന്നെന്ന ജീവികൾ ഹലാൽ ഹറാം എന്നെല്ലാം പട്ടിക സഹിതം വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട് ആ കൃതിയിൽ.

(മഹത്തായ മാപ്പിള 

സാഹിത്യ പാരമ്പര്യം - 411)

കുണ്ടുതോട്* *സംവാദം നടന്നില്ല.* ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം ഒരു സമഗ്ര പഠനം

 https://www.facebook.com/share/LWWB4cVn5qyFEJeG/?mibextid=oFDknk

*വഹാബി ഭീരുത്വം;*

*കുണ്ടുതോട്*

*സംവാദം നടന്നില്ല.*

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം 

ഒരു സമഗ്ര പഠനം - 1️⃣1️⃣4️⃣

✍️ Aslamsaquafi suraiji payyoli

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ എടവണ്ണ പഞ്ചായത്തിലെ ഒരു ഗ്രാമപ്രദേശമാണ് കുണ്ടുതോട്. 

ഒതായി, എടവണ്ണ പ്രദേശങ്ങളിലെ വഹാബി വൽക്കരണം പരിസരങ്ങളിലേക്ക് പടരാതിരിക്കാൻ സുന്നികൾ ജാഗ്രത പാലിച്ചിരുന്നു. കുണ്ടുതോട് പ്രദേശത്ത് നിരന്തരം വഅള് പരിപാടി സംഘടിപ്പിക്കുകയും വിശ്വാസികളെ ഉൽബുദ്ധരാക്കുകയും ചെയ്തു. സുന്നികളുടെ പ്രഭാഷണങ്ങളിൽ ഉദ്ധരിക്കുന്ന പ്രമാണങ്ങൾ മൗലവിമാർക്കും പരിശോധിക്കാനുള്ള അവസരങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. നേരിട്ട് സംവദിക്കാനുള്ള അവസരങ്ങൾ നിരന്തരം നൽകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. തത്ഫലമായി സംവാദത്തിന് വേദിയൊരുങ്ങി. എല്ലാ വിഷയത്തിലും സംവാദം നടത്തണമെന്നായിരുന്നു തീരുമാനം. 10 ദിവസങ്ങളിലായി 58 വിഷയങ്ങളിൽ രണ്ടു കൂട്ടരും വാദങ്ങൾ എഴുതി. അതിൽ എട്ടു വിഷയങ്ങളിൽ വലിയ അഭിപ്രായ ഭിന്നത ഇല്ലാത്തതിനാൽ സംവാദം വേണ്ടതില്ലെന്ന് തീരുമാനമായി. 

സുന്നി പക്ഷത്ത് ശൈഖുനാ ഇ കെ ഹസ്സൻ മുസ്‌ലിയാർ, സുൽത്താനുൽ ഉലമ കാന്തപുരം ഉസ്താദ്, പി അബ്ദുറഹ്മാൻ മുസ്‌ലിയാർ, കെ എം മാത്തോട്ടം തുടങ്ങിയവരും മുജാഹിദ് പക്ഷത്തുനിന്ന് എ പി അബ്ദുൽ ഖാദർ മൗലവി, പികെ അലി അബ്ദുറസാഖ് മദനി, എം.കെ അലി അക്ബർ മൗലവി എന്നിവരുമായിരുന്നു വ്യവസ്ഥക്ക് നേതൃത്വം നൽകിയത്. 

1974 ജൂൺ 1, 9, 28, ജൂലൈ 26, സപ്തംബർ 8, ഒക്ടോബർ 25, 1975 ജനുവരി 17,31 ഫെബ്രുവരി 2, മാർച്ച് 4 തിയ്യതികളിലായിരുന്നു ഇരു വിഭാഗം പണ്ഡിതന്മാരും യോഗം ചേർന്ന് വാദപ്രതിവാദ വിഷയങ്ങളും നിബന്ധനകളും രീതികളും തീരുമാനിച്ചത്.

1975 ഏപ്രിൽ 10 മുതൽ 24 കൂടിയ തീയതികളിൽ 15 ദിവസവും മെയ് 10 മുതൽ 24 കൂടിയ ദിവസങ്ങളിൽ 15 ദിവസവുമായി 30 ദിവസമാണ് വാദപ്രതിവാദം നടത്താൻ നിശ്ചയിച്ചിരുന്നത്. പക്ഷേ, ഒരു വർഷത്തോളം എടുത്ത് വ്യവസ്ഥകളും തീരുമാനങ്ങളുമൊക്കെ എഴുതിയ ഈ സംവാദം നടക്കാതെ പോയി എന്നത് ഏറെ ഖേദകരമാണ്. 

നൂറുകണക്കിന് സംവാദ വ്യവസ്ഥകൾ കേരളത്തിൽ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും സംവാദം നിശ്ചയിച്ച രൂപത്തിൽ നടന്നത് വളരെ വിരളമാണ്. പലരുടെയും നിർബന്ധങ്ങൾക്ക് വഴങ്ങി സംവാദ വ്യവസ്ഥക്ക് വരുന്ന മൗലവിമാർ

എന്തെങ്കിലും ന്യായങ്ങൾ മുന്നിൽവെച്ച് പരിപാടിക്ക് തടസ്സം നിൽക്കുകയാണ് പതിവ്. കുണ്ടുതോട് വാദപ്രതിവാദത്തിനും തടസ്സം മൗലവിമാരുടെ ചില ദുർവാശികൾ മാത്രമായിരുന്നു.

നമ്മൾ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാരണങ്ങളാലാണത്രേ കുണ്ടുതോട് വാദപ്രതിവാദം നടക്കാതെ പോയത്. അതായത് ഒരാഴച മുമ്പേ സുന്നികൾക്ക് ഉദ്ധരിക്കാനുള്ള തെളിവുകൾ എഴുതി കൈമാറണമത്രെ. ഇതൊരുതരം ഭീരുത്വം തന്നെയാണെന്ന് ആർക്കും ബോധ്യപ്പെടും. സ്വന്തം ആദർശത്തിനെതിരായി ഒരു പ്രമാണം ഖുർആനിലോ ഹദീസിലോ ഇല്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ മൗലവിമാർക്ക് സാധ്യമല്ല എന്നതാണല്ലോ ഈ നിബന്ധനകളിൽ നിന്ന് ബോധ്യമാവുന്നത്. സുന്നികൾ ഉദ്ധരിക്കാൻ പോകുന്ന തെളിവുകൾ ആദ്യം ലഭിച്ചാൽ അതിനെ എങ്ങനെയൊക്കെ ദുർവ്യാഖ്യാനിക്കണമെന്ന് ആലോചിച്ച് മൗലവിമാർക്ക് സമാധാനിക്കാനാവും, മാത്രമല്ല എഴുതിത്തരുന്ന പ്രമാണങ്ങൾക്ക് അപ്പുറത്ത് എന്തു ഉദ്ധരിച്ചാലും അത് തള്ളിക്കളയാൻ മൗലവിമാർക്ക് നിഷ്പ്രയാസം സാധിക്കുകയും ചെയ്യും. 

സുന്നികൾക്കാവട്ടെ, സ്വന്തം ആദർശ ആശയങ്ങൾക്ക് വിരുദ്ധമായി ഒരു പ്രമാണവും ലോകത്തില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ സാധിക്കുന്നത് കൊണ്ട് മൗലവിമാർ എന്ത് തെളിവായി കൊണ്ടുവരും എന്ന ഒരു ആശങ്കയേ ഇല്ല. എന്തു കൊണ്ടു വന്നാലും അപ്പോൾ തന്നെ അതിനെ ഖണ്ഡിക്കാനുള്ള പാണ്ഡിത്യവും അവർക്കുണ്ട്. അത് വിശ്വാസവും കർമ്മവും പ്രമാണങ്ങളിൽ അധിഷ്ഠിതമായതുകൊണ്ട് മാത്രം ലഭിക്കുന്നതാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ തെളിവുകൾ ആദ്യം ഹാജരാക്കണം എന്ന ഒരു നിബന്ധന സുന്നികൾ വെച്ചിട്ടുമില്ല. 

തെളിവുകൾ ആദ്യം ഹാജരാക്കണമെന്നത് പ്രായോഗികമല്ലെന്ന് അവർക്കും അറിയാത്തതല്ല. ഇങ്ങനെ സംവാദങ്ങൾക്ക് സാധാരണ ചെയ്യാറുമില്ല. മുജാഹിദുകൾ പരസ്പരം നടക്കുന്ന സംവാദങ്ങളിൽ പോലും ഇങ്ങനെ ഒരു നിയമം നാം കണ്ടിട്ടുമില്ല. ഈ സംവാദം നടക്കരുതെന്ന ദുരുദ്ദേശത്തോടുകൂടി പാലിക്കാൻ പറ്റാത്ത നിയമങ്ങൾ മുന്നിലിടുക മാത്രമാണ് മൗലവിമാർ ചെയ്തിരുന്നത്.

സ്വഫിയ്യ(റ)യുടെ വിവാഹവും ചില യുക്തിവാദി സംശയങ്ങളും

 സ്വഫിയ്യ(റ)യുടെ വിവാഹവും ചില യുക്തിവാദി സംശയങ്ങളും

അന്ത്യപ്രവാചകന്‍ മുഹമ്മദ്‌(സ)യെ സ്ത്രീലംമ്പടനായും ക്രൂരനായും ചിത്രീകരിക്കാന്‍ ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ ശത്രുക്കള്‍ വിശിഷ്യാ യുക്തിവാദികള്‍ പലപ്പോഴും ദുര്‍വ്യാഖ്യാനിക്കാറുള്ള ചരിത്രമാണ് ഖൈബര്‍ യുദ്ധവും അതേതുടര്‍ന്നു നടന്ന സ്വഫിയ്യ ബിന്‍ത് ഹുയയ്യുമായുള്ള നബിതിരുമേനി(സ)യുടെ വിവാഹവും. ഇവ്വിഷയകമായി യുക്തിവാദികളില്‍ ചിലര്‍ സോഷ്യല്‍ മീഡിയയില്‍ ഉന്നയിച്ച ഏതാനും സംശയങ്ങളും അവയ്ക്ക് നല്‍കിയ മറുപടികളുമാണ് താഴെ ചേര്‍ക്കുന്നത്.

ചോദ്യം : മുഹമ്മദ്‌ നബി കോടിക്കണക്കിനു ജനങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട പ്രവാചകനാണ്. അദ്ദേഹത്തെ അവഹേളിച്ചു വല്ലതും പറഞ്ഞാൽ അനുയായികൾക്ക് മാനഹാനിക്കും അടങ്ങാത്ത രോഷത്തിനും ഇടയാവുക സ്വാഭാവികം മാത്രം. അതിനാൽ നമുക്ക് ശാന്തമായിരുന്ന് സംശയങ്ങൾ നിവാരണം ചെയ്യാം. എനിക്ക് തോന്നുന്ന (അഞ്ച്) സംശയങ്ങൾ താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

യഹൂദർ ഖൈബർ യുദ്ധത്തിൽ കീഴടങ്ങിയതിന് ശേഷം സ്വഫിയയെ കൈക്കലാക്കാൻ വേണ്ടി അവളുടെ അച്ഛനെയും ഭർത്താവിനെയും കൊന്നുകളഞ്ഞതാണ് എന്ന് പറയുന്നതിൽ വല്ല കഴമ്പും ഉണ്ടോ?

മറുപടി: ഒരു കഴമ്പുമില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല ശുദ്ധ വ്യാജം കൂടിയാണ് ഈ വാദം! ഹിജ്‌റ അഞ്ചാം വര്‍ഷമാണ് മുസ്‌ലിം സേന ബനൂ ഖുറൈളക്കാരെ കീഴടക്കിയതും സ്വഫിയ്യ:(റ)യുടെ പിതാവായ ഹുയയ്യുബ്നു അഖ്തബിനെ കൊന്നതും. സ്വഫിയ്യ:(റ)യുടെ ഭര്‍ത്താവായ കിനാനത്ബ്നുര്‍റബീഇന്‍റെ വധം നടക്കുന്നത് ഹിജ്റ ഏഴാം വര്‍ഷത്തിലെ ഖൈബര്‍ യുദ്ധത്തെ തുടര്‍ന്നാണ്. സ്വഫിയ്യ:(റ) അടക്കമുള്ളവര്‍ ബന്ദികളായി ഇസ്‌ലാമിക സൈന്യത്തിന്റെ അധീനതയില്‍ വരുന്നത് ഈ യുദ്ധാനന്തരമാണ്. ആ സമയത്തോ, തുടര്‍ന്ന് ബന്ധികളെ മുസ്‌ലിം സൈനികര്‍ക്കിടയില്‍ വീതിക്കുന്ന സമയത്ത് പോലുമോ സ്വഫിയ്യ: ആരാണെന്ന് പോലും പ്രവാചകന് അറിയില്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ആദ്യ ഘട്ടത്തില്‍ സ്വഫിയ്യ:യെ ദിഹ്യതുല്‍ കല്‍ബി എന്ന സ്വഹാബിക്ക് നബിതിരുമേനി(സ) നല്‍കിയത്. ഒടുവില്‍, ‘പ്രവാചകരേ, ബനൂ നളീറുകാരുടെയും ബനൂ ഖുറൈളക്കാരുടെയും നേതാവായ ഹുയയ്യിന്റെ പുത്രി –ആ ഗ്രോത്രക്കാരുടെ വനിതാ നേതാവ്- സ്വഫിയ്യ:യെ അങ്ങ് ദഹ്‌യക്ക് ഏല്‍പിച്ചുകൊടുത്തിരിക്കുന്നു; അവരെ ഏറ്റെടുക്കാന്‍ അങ്ങല്ലാതെ മറ്റാരും അനുയോജ്യനല്ല’എന്ന് സ്വഹാബികളിലൊരാള്‍ വന്നു പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് പ്രവാചകന്‍(സ), സൈന്യം ഖൈബര്‍ വിടുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ ദഹ്‌യയെ വിളിച്ചുവരുത്തുന്നതും സ്വഫിയ്യ:യെ അദ്ദേഹത്തില്‍നിന്ന് ഏറ്റെടുക്കുന്നതും പകരം അദ്ദേഹത്തിന് മറ്റു അടിമകളെയും സമ്മാനവും നല്‍കുന്നതും. കഠിനശത്രുവും രാജ്യദ്രോഹിയുമായിട്ടും ഹുയയ്യിന്റെ, ഗോത്രത്തലവന്‍ എന്ന സ്ഥാനത്തെ പരിഗണിക്കാന്‍ സന്നദ്ധനാവുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകള്‍ എന്ന നിലയില്‍ സ്വഫിയ്യ:(റ)ക്ക് ദഹ്‌യയെപ്പോലുള്ള ഒരു സാധാരണ സൈനികന്റെ ഉത്തരവാദിത്തത്തില്‍ വരുന്നത് ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രയാസം മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യത്വത്തെയാണ് ശിഷ്യന്റെ വാക്കുകള്‍ അംഗീകരിച്ച് സ്വഫിയ്യ:(റ)യെ കൂടെക്കൂട്ടുന്ന നബി(സ)യില്‍ നാം കാണുന്നത്. ഇതാണ് വസ്തുത എന്നിരിക്കെ ‘സ്വഫിയയെ കൈക്കലാക്കാൻ വേണ്ടി അവളുടെ അച്ഛനെയും ഭർത്താവിനെയും കൊന്നുകളഞ്ഞു’ എന്നൊക്കെ ആരോപിക്കുന്നത് ശുദ്ധ അസംബന്ധവും കല്ലുവെച്ച നുണയുമല്ലെങ്കില്‍ മറ്റെന്ത്?!

മദീന അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ നടുങ്ങിപ്പോയ അഹ്‌സാബ് യുദ്ധനീക്കത്തിന്റെ സൂത്രധാരകരിലൊരാള്‍ ഹുയയ്യ് ആയിരുന്നു. മക്കയില്‍ പോയി, മദീനയെ ആക്രമിക്കാന്‍ ഖുറൈശികളെ പ്രചോദിപ്പിച്ചതും മാനസികമായി ധൈര്യപ്പെടുത്തിയതും പ്രവാചകനോട് ശത്രുതയുണ്ടായിരുന്ന ഗത്ഫാന്‍ ഗോത്രത്തെ നയതന്ത്ര സംഭാഷണങ്ങള്‍ വഴി യുദ്ധത്തില്‍ ഖുറൈശികളുടെ സഖ്യകക്ഷിയാകാന്‍ സജ്ജമാക്കിയതുമെല്ലാം ഹുയയ്യും സുഹൃത്തുക്കളുമായിരുന്നു. രാഷ്ട്രത്തലവനായ മുഹമ്മദ് നബി(സ)യെ ചതിയില്‍ കൊല്ലാന്‍ ശ്രമിച്ചതടക്കമുള്ള വെച്ചുപൊറുപ്പിക്കാനാവാത്ത രാജ്യദ്രോഹ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ പേരില്‍ മദീനയില്‍ നിന്ന് നാടുകടത്തപ്പെട്ട ബനൂ നദീര്‍ ഗോത്രത്തിന്റെ നേതാക്കളില്‍ പ്രമുഖനായിരുന്നു ഹുയയ്യ്. മദീന ആസ്ഥാനമായ ഇസ്‌ലാമിക രാഷ്ട്രത്തെ നാമാവശേഷമാക്കാനുള്ള നിഗൂഢ പദ്ധതികളുടെ ഭാഗമായിരുന്നിട്ടും വധശിക്ഷ നല്‍കാതെ നാടുവിട്ടുപോകാന്‍ അനുവദിക്കപ്പെട്ട കുറ്റവാളിയായിരുന്ന ഇയാള്‍ തുടര്‍ന്നും മദീനക്കെതിരായ നീക്കങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെടുകയായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ബനൂഖുറൈളാ യുദ്ധാനന്തരം അയാള്‍ വധിക്കപ്പെടുന്നത്.

മദീനയുടെ ഭദ്രതയെ തകര്‍ക്കാനുള്ള നീക്കങ്ങള്‍ നിരന്തരമായി നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന യഹൂദ കലാപകാരികളുടെ കേന്ദ്രമായിരുന്ന ഖൈബര്‍ ആഴ്ചകള്‍ നീണ്ട സൈനിക പരിശ്രമത്തിലൂടെയാണ് ഇസ്‌ലാമിക സൈന്യം നിയന്ത്രണത്തിലാക്കിയത്. ഖൈബറിലെ ശക്തമായ യഹൂദ കോട്ടകള്‍ ഓരോന്നായി കീഴ്‌പെടുത്തിയുള്ള മുന്നേറ്റത്തിനൊടുവിലാണ് സ്വഫിയ്യ(റ)യുടെ ഭര്‍ത്താവ് കിനാന: വധിക്കപ്പെടുന്നത്. ഹുയയ്യിനെപ്പോലെത്തന്നെ രാജ്യദ്രോഹപരമായ അച്ചടക്കലംഘനങ്ങള്‍ വഴി ഇസ്‌ലാമിക രാജ്യത്തിന്റെ വധശിക്ഷ അനിവാര്യമായിത്തീര്‍ന്ന മറ്റൊരു കുറ്റവാളിയായിരുന്നു കിനാന:. അയാള്‍ വധിക്കപ്പെട്ടത് രാജ്യസുരക്ഷാ നടപടിക്രമങ്ങളുടെ സ്വാഭാവികത മാത്രമായിരുന്നു. കലാപകാരികളായിരുന്ന ഖൈബറിലെ ബനൂ നളീറുകാരുടെ പ്രതിനിധികളായി മക്കയില്‍ ചെന്ന് ഖുറൈശികളെ അഹ്‌സാബ് യുദ്ധത്തിനു പ്രേരിപ്പിച്ച സംഘത്തില്‍ ഹുയയ്യിനോടൊപ്പം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജാമാതാവായ കിനാന:യും ഉണ്ടായിരുന്നു. അഹ്‌സാബ് യുദ്ധത്തില്‍ ഹുയയ്യ്-കിനാന: സംഘത്തിന്റെ പദ്ധതി പരാജയപ്പെടുകയും ഹുയയ്യ് ബനൂ ഖുറൈളക്കാരോടൊപ്പം പിടിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തതില്‍ പിന്നെ ഖൈബറില്‍ മദീനാ വിരുദ്ധ ചരടുവലികള്‍ക്ക് ചുക്കാന്‍ പിടിച്ചിരുന്നത് കിനാന:യായിരുന്നു. പ്രവാചകന്റെ സൈന്യത്തോടു പോരാടാന്‍ വേണ്ടി ഗത്ഫാന്‍ ഗോത്രക്കാരായ നാലായിരത്തോളം പേരെ കരാറടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഖൈബറില്‍ വിന്യസിച്ചത് അയാളായിരുന്നു. ഖൈബര്‍ യുദ്ധത്തില്‍ കീഴടങ്ങിയശേഷവും കരാര്‍ ലംഘനവും വഞ്ചനയും തുടര്‍ന്നത് പിടികൂടപ്പെട്ടപ്പോള്‍ മാത്രമായിരുന്നു അയാള്‍ വധിക്കപ്പെട്ടത്. അതും യുദ്ധാനന്തരമുണ്ടാക്കിയ കരാറിന്‍റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍. ഹുയയ്യിന്റെ വധത്തെപ്പോലെത്തന്നെ കിനാന:യുടെ വധത്തിനും സ്വഫിയ്യ(റ)യുടെ വിവാഹവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലായിരുന്നു, ഉണ്ടെന്നത് യുക്തിവാദികളെപ്പോലുള്ള ഇസ്‌ലാം വിമര്‍ശകരുടെ വ്യാജാരോപണം മാത്രമാണ് എന്ന് ഇതില്‍ നിന്ന്‍ വ്യക്തം.

ചോദ്യം : സ്വഫിയയെ നബി കല്യാണം കഴിച്ചതാണോ? എങ്കിൽ ആരാണ് കല്യാണം കഴിച്ചു കൊടുത്ത രക്ഷാധികാരി (വലിയ്യ്‌)?

മറുപടി: ഖൈബര്‍ യുദ്ധത്തില്‍ മുസ്‌ലിംകള്‍ മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയും ജൂതന്മാരുടെ ശക്തികേന്ദ്രമായിരുന്ന അല്‍ഖമൂസ് കോട്ട ഉപരോധിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ അവര്‍ സന്ധിസംഭാഷണത്തിന് തയ്യാറായി. ഇബ്നു അബീ ഹുഖൈഖ് നബി(സ)യുമായി സന്ധിവ്യവസ്ഥയുണ്ടാക്കി. പ്രസ്തുത സന്ധിയില്‍ നബി(സ) പ്രത്യേകം എടുത്തുപറഞ്ഞ വ്യവസ്ഥ ലംഘിച്ച് കടുത്ത വഞ്ചന നടത്തിയതിനെ തുടര്‍ന്നാണ്‌ കിനാന വധിക്കപ്പെടുന്നതും അവരുടെ പത്നിയായിരുന്ന സ്വഫിയ്യ(റ) ഉള്‍പ്പെടെ പലരും ബന്ധികളാക്കപ്പെടുന്നതും. ഇവ്വിധം ജൂതന്മാരുടെ ചതിയുടെയും വഞ്ചനയുടെയും കരാര്‍ ലംഘനത്തിന്‍റെയും അനന്തരഫലമായി മുസ്‌ലിം സൈന്യത്തിന്‍റെ അധീനതയില്‍ അടിമകളായി വന്ന സ്ത്രീകളെയും കുട്ടികളെയും വീതംവെച്ചപ്പോള്‍ നബി(സ)ക്ക് കിട്ടിയതാണ് സ്വഫിയ്യ(റ)യെ. അവരെ ഇസ്‌ലാമിലേക്ക് ക്ഷണിച്ച നബി(സ) അവരോട് പറഞ്ഞത്, ‘ഒന്നുകില്‍ ഇസ്‌ലാം സ്വീകരിച്ച് എന്റെ കൂടെ മദീനയിലേക്കു പോരാം, അല്ലെങ്കില്‍ നിന്റെ പൂര്‍വവിശ്വാസത്തില്‍ തന്നെ തുടര്‍ന്ന് യഹൂദ സമുദായത്തിലേക്ക് തന്നെ മടങ്ങിപ്പോകാം, അതിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം നിനക്ക് നല്‍കുന്നു’ എന്നാണ്. (ത്വബഖാതു ഇബ്നു സഅദ്). ഒരേ സമയം രാഷ്ട്രീയവും മതപരവുമായ തെരഞ്ഞെടുപ്പധികാരമാണ് റസൂല്‍(സ) സ്വഫിയ്യ:(റ)ക്ക് അനുവദിച്ചുനല്‍കുന്നത്. ലോകചരിത്രത്തില്‍ മറ്റേതു ജേതാവാണ്, ഇത്രയും വിനയാന്വിതനായി കീഴടക്കപ്പെട്ട നാടിനോട് പെരുമാറിയിട്ടുള്ളത്?! ഇസ്‌ലാം സ്വീകരിച്ച് പ്രവാചകന്റെ കീഴില്‍ തുടരാനാണ് സ്വഫിയ്യ:(റ) ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്. ‘എന്റെ മോചനത്തേക്കാളും എന്റെ സമൂഹത്തിലേക്കുള്ള മടക്കത്തേക്കാളും അല്ലാഹുവും അവന്റെ റസൂലുമാണ്‌ എനിക്ക് പ്രിയം’എന്നായിരുന്നു സ്വഫിയ്യ:(റ)യുടെ പ്രതികരണം. (സീറ: ഇബ്നു ഇസ്ഹാഖ്). അനന്തരം നബിതിരുമേനി(സ) സ്വഫിയ്യ:(റ)യെ മോചിപ്പിക്കുകയും വിവാഹം കഴിക്കുകയും ചെയ്തു. അടിമത്തത്തില്‍ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അവര്‍ക്കുള്ള മഹ്ര്‍. തന്റെ കീഴിലുള്ള അടിമയെ മോചിപ്പിച്ച് വിവാഹം കഴിക്കാന്‍ ഉടമയായ പ്രവാചകന് ‘വലിയ്യി’ന്‍റെ ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതാണ്‌ ഇസ്‌ലാമിക നിയമം.

ചോദ്യം : ചില ചരിത്രകാരന്മാർ ആരോപിക്കുംപോലെ കല്യാണമല്ല, ചുമ്മാ നബി തന്റെ കൂടാരത്തിൽ അവളെ കൊണ്ടുപോയി ശയിക്കുകയായിരുന്നോ?

മറുപടി: ഒരിക്കലുമല്ല, ഇതൊരു ചുമ്മാ ആരോപണം മാത്രമാണ്! യുക്തിവാദികളെപ്പോലെ, ബുദ്ധിപരവും വൈജ്ഞാനികവുമായ സത്യസന്ധതയില്ലാത്തവരാണ് ഇത്തരം ആരോപണങ്ങള്‍ ഉന്നയിക്കാറുള്ളത്. തങ്ങള്‍ ഏതായാലും അനിയന്ത്രിതവും കുത്തഴിഞ്ഞതുമായ ലൈംഗിക ജീവിതത്തിന്റെ അടിമകളായി. അതിനാല്‍ തങ്ങളെപ്പോലെ, ലക്കുംലഗാനുമില്ലാത്ത ലൈംഗിക ജീവിതമായിരുന്നു മുഹമ്മദ്‌ നബി(സ)യും നയിച്ചിരുന്നത് എന്ന് വരുത്തിവെക്കാനുള്ള നികൃഷ്ട താല്‍പര്യത്തിന്‍റെ ഭാഗമായിരിക്കണം ഇത്തരം ആരോപണങ്ങള്‍. കടുത്ത ഇസ്‌ലാം വിരോധികളല്ലാതെ, പ്രാമാണികനായ ഏത് ചരിത്രകാരനാണ് ഇങ്ങനെ ആരോപിച്ചിട്ടുള്ളത്‌ എന്ന് ചോദ്യകര്‍ത്താവ് വ്യക്തമാക്കിയാല്‍ നന്നായിരുന്നു. നബി(സ) സ്വഫിയ്യ:(റ)യെ അടിമത്തത്തില്‍ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ച് ഭാര്യയായി സ്വീകരിക്കുകയും അങ്ങനെ ഖൈബറില്‍ നിന്നും മദീനയിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്യവേ സദ്ദുസ്സ്വഹ്ബാഅ് എന്ന സ്ഥലത്തുവെച്ചാണ് നബിതിരുമേനി സ്വഫിയ്യ:(റ)യുമായി മധുവിധു ആഘോഷിക്കുന്നത്. വിവാഹസദ്യയായി ഈത്തപ്പഴവും ഹൈസും മറ്റും നല്‍കി. മൂന്ന് ദിവസം അവിടെ തങ്ങിയ ശേഷമാണ് യാത്ര തുടര്‍ന്നത്. (സ്വഹീഹുല്‍ ബുഖാരി)

ചോദ്യം : ശത്രുക്കളിൽ പെട്ട സ്ത്രീയെയും കൊണ്ട് അന്തിയുറങ്ങുന്നത് കണ്ടതിൽ അവൾ നബിയെ വല്ലതും ചെയ്യുമോ എന്ന് ആശങ്ക തോന്നിയ അബൂ അയ്യൂബിൽ അൻസാരി(റ) നേരം പുലരുന്നത് വരേ കൂടാരത്തിന് പുറത്ത് ഒരു വാൾ കയ്യിലേന്തി കാവൽ നിന്നു എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണോ?

മറുപടി: ഇമാം ത്വബ്രിയുടെ റിപ്പോര്‍ട്ട് പ്രകാരം, അബൂ അയ്യൂബിൽ അൻസാരി(റ) നേരം പുലരുന്നത് വരേ പ്രവാചകന്‍റെ കൂടാരത്തിന് വാളുമായി കാവൽ നിന്നു എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണ്. അതുപക്ഷേ, -ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ ശത്രുക്കള്‍ പറഞ്ഞൊപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെ- വാളിന്‍റെ തണലിലുള്ള വീടുകൂടല്‍ ആയിരുന്നില്ല. അഥവാ, അബൂ അയ്യൂബിന്‍റെ സായുധ കാവല്‍ പ്രവാചകന്റെ അറിവോടെയോ നിര്‍ദ്ദേശപ്രകാരമോ ആയിരുന്നില്ല എന്നര്‍ത്ഥം. ബലപ്രയോഗത്തിന്റെ ഒരംശവും സ്വഫിയ്യ(റ)ക്കുനേരെ നടത്താന്‍ പ്രവാചകന്‍(സ) ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടേയില്ലെന്ന് നേരത്തെ വിവരിച്ച സംഭവങ്ങളില്‍ നിന്ന് തീര്‍ത്തും വ്യക്തമാണല്ലോ. വിവാഹത്തിന് ശേഷം ഒരുമിച്ച് രാപാര്‍ക്കാനുള്ള അവരുടെ തീരുമാനം ഉഭയകക്ഷി സമ്മതപ്രകാരമായിരുന്നു താനും. പുലര്‍ച്ചേ തന്റെ കൂടാരത്തിന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴാണ് അബൂഅയ്യൂബില്‍ അന്‍സ്വാരി(റ)യെ പ്രവാചകന്‍ കാണുന്നതും അദ്ദേഹം തന്റെ ടെന്റിന് കാവല്‍ നിന്ന വിവരം അറിയുന്നതും. യുദ്ധത്തില്‍ ബന്ധുക്കള്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടതിന് സ്വഫിയ്യ:(റ) പ്രവാചകനോട് പ്രതികാരം ചെയ്യുമോ എന്ന ഭയം കൊണ്ടാണ് താന്‍ അവിടെ നിന്നതെന്ന് അബൂ അയ്യൂബ്(റ) നബി(സ)ക്ക് അന്നേരം വിശദീകരിച്ചുകൊടുക്കുകയായിരുന്നു. പ്രവാചകനോടുള്ള കൂറ് മനസ്സിലാഴ്ന്നിറങ്ങിയിരുന്ന അബൂ അയ്യൂബ്(റ), സ്വഫിയ്യ:(റ)യുടെ കാര്യത്തില്‍ ഒരു മുന്‍കരുതല്‍ ആവശ്യമാണെന്നു സ്വയം തോന്നിയതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ കൂടാരത്തിനു പുറത്ത് സ്വന്തം നിലയ്ക്ക് വന്നുനിന്നുവെന്നാണ് ത്വബ്രിയുടെ നിവേദനത്തിലുള്ളതെന്നു ചുരുക്കം. സ്വഫിയ്യ:(റ)യുമായി സംസാരിക്കാനോ സമ്പർക്കം പുലർത്താനോ ഒന്നും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത അബൂ അയ്യൂബിന് അവരുടെ മനസ്സ് താന്‍ വിചാരിക്കുന്നതിന്റെ വിപരീതധ്രുവത്തിലാണ് നിലകൊണ്ടിരുന്നതെന്ന് തിരിച്ചറിയാന്‍ നിര്‍വാഹമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ! എന്നാല്‍, സംഭവിക്കുമോയെന്ന് അബൂ അയ്യൂബ്(റ) ശങ്കിച്ച ചതിയല്ല, ആത്മാര്‍ത്ഥമായ മനസ്സുപറിച്ചുകൊടുക്കലാണ് അന്നു രാത്രി ആ താല്‍ക്കാലിക കിടപ്പറക്കുള്ളില്‍ നടന്നത് എന്നതാണ് യാഥാര്‍ഥ്യം.

ഇവിടെ രസകരവും ചിന്തനീയവുമായ മറ്റൊരു കാര്യംകൂടിയുണ്ട്. ഖൈബറില്‍ നിന്ന് മടങ്ങുംവഴി തന്റെ കൂടെ അന്തിയുറങ്ങുന്നത് പ്രവാചകന് അപകടം വരുത്തിവെക്കുമോ എന്നു സ്വഫിയ്യ:(റ) ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നതാണത്! ഖൈബര്‍ വിട്ട് ഏതാണ്ട് ആറു മൈല്‍ ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ വിവാഹരാത്രിയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാനായിരുന്നു നബി(സ)യുടെ തീരുമാനം. എന്നാല്‍ സ്വഫിയ്യ:(റ) ആ നിര്‍ദേശം തിരസ്‌കരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. പിന്നീട് ഖൈബറില്‍നിന്ന് പന്ത്രണ്ടു മൈല്‍ ദൂരെയെത്തിയതിന് ശേഷം നബി(സ)യും സ്വഫിയ്യ:(റ)യും ആദ്യരാത്രി ഒന്നിച്ചുറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഈ തിരസ്‌കാരത്തെക്കുറിച്ച് പ്രവാചകന്‍(സ) സ്വഫിയ്യ:(റ)യോട് ചോദിച്ചു. അതിന്നവരുടെ മറുപടി, ”അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതരേ, അങ്ങ് യഹൂദരോട് അടുത്തുള്ള ഒരു സ്ഥലത്തുവെച്ച് അത് ചെയ്യുന്നത് ഞാന്‍ ഭയപ്പെട്ടു, ഇപ്പോള്‍ നാം സുരക്ഷിതമായ അകലത്തിലാണ്”എന്നായിരുന്നു! (കിതാബുല്‍ മഗാസി –വാഖിദി). അബൂഅയ്യൂബ്(റ) ഭയപ്പെട്ടതില്‍ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു സ്വഫിയ്യ:(റ)യുടെ മനസ്സ്, ദിവസങ്ങള്‍കൊണ്ട് അതില്‍ ഇസ്‌ലാമും പ്രവാചക സ്നേഹവും നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞിരുന്നു, അതിനാല്‍ തന്നെ തന്റെ പഴയ ബന്ധുക്കളായ യഹൂദര്‍ നബി(സ)യോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാനുള്ള സാധ്യതയും, അതില്‍നിന്ന് പ്രവാചകനെ സംരക്ഷിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയും, നബി(സ)യുമായുള്ള തന്റെ വിവാഹം അലങ്കോലമാകാതിരിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹവും കരുതലുമാണ് സ്വഫിയ്യ:(റ)യെ മഥിച്ചിരുന്നത് എന്ന് ഇതില്‍ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

ചോദ്യം : യുദ്ധം തീർന്ന ഉടനെയാണ് ഈ സഹശയനം നടന്നത് എന്നും, സ്വഫിയയുടെ ‘ഇദ്ദ’ കഴിയാൻ മൂന്നു മാസത്തോളം പിന്നെയും ബാക്കിയുണ്ടെന്നും പറയുന്നത് ശരിയാണോ? വായനക്കാർക്ക് തെറ്റിദ്ധാരണ നീങ്ങാൻ ഉതകുന്ന ഒരു വിശദീകരണം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

മറുപടി: പ്രവാചകനു(സ)മായി വീടുകൂടുമ്പോള്‍ സ്വഫിയ്യ:(റ)യുടെ ഇദ്ദാ കാലം കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു എന്ന ഈ ആരോപണം ഒട്ടും ശരിയല്ല. എന്നുമാത്രമല്ല, ഇസ്‌ലാമിക ശരീഅത്തിന്റെ നിദാനശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ച യാതൊരു ധാരണയും ഇല്ലാതെ ഉന്നയിക്കപ്പെടുന്ന വിമര്‍ശനം കൂടിയാണിത്; അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നും റസൂലില്‍ നിന്നും ഇസ്‌ലാം പഠിക്കുന്നതിന് പകരം അവരെ അങ്ങോട്ട്‌ ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള വാദവും! യുദ്ധങ്ങള്‍ വഴി ഇസ്‌ലാമിക രാജ്യത്ത് അടിമസ്ത്രീകളെത്തിയാല്‍ അവര്‍ക്കുള്ള ഇദ്ദയുടെ ചട്ടമെന്താണെന്ന് സ്ഥാപിക്കപ്പെടുക പ്രവാചകന്‍(സ) അവ്വിഷയകമായി എന്ത് നിലപാട് സ്വീകരിച്ചു എന്നതിന്റെ വെളിച്ചത്തിലാണ്. ഖൈബറില്‍ നിന്ന് മടങ്ങുംവഴി സ്വഫിയ്യ:(റ) ആര്‍ത്തവത്തില്‍ നിന്നു ശുദ്ധിയായതിനുശേഷമാണ് മുഹമ്മദ് നബി(സ)

സ്വഫിയ്യ:(റ)യുമായുള്ള വിവാഹം സാക്ഷാത്കരിച്ചത്. ഇക്കാര്യം, ആ യാത്രയില്‍ പ്രവാചകന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന അനസ്(റ) വ്യക്തമാക്കിയത് സ്വഹീഹുല്‍ ബുഖാരിയില്‍ കാണാം. ആര്‍ത്തവമുണ്ടായിരുന്ന സ്വഫിയ്യ:(റ)യുമായുള്ള വിവാഹം അവരുടെ ആര്‍ത്തവം കഴിയുന്നതുവരെ മുഹമ്മദ് നബി(സ) നീട്ടിവെച്ചാല്‍ അതിനര്‍ത്ഥം, യുദ്ധഭൂമിയില്‍ നിന്ന് അടിമസ്ത്രീകളായി എത്തുന്നവരുടെ ഇസ്‌ലാമിക ഇദ്ദ ഒരു ആര്‍ത്തവകാലമാണെന്നാണ്. നിയമബോധനമാണ്, നിയമലംഘനമല്ല മുഹമ്മദ് നബി(സ)യുടെ ഈ നടപടിയില്‍ ഉള്ളത്.

ഗര്‍ഭിണിയായ അടിമസ്ത്രീയുടെ ഇദ്ദ പ്രസവം വരെയും ഗര്‍ഭിണിയല്ലാത്തവരുടേത് ഒരു ആര്‍ത്തവത്തില്‍ നിന്ന് ശുദ്ധിയാകുന്നതുവരെയും ആണെന്നും അതിനുശേഷമേ അവരുമായി വിവാഹ/ലൈംഗിക ബന്ധം പാടുള്ളുവെന്നും മുഹമ്മദ് നബി(സ) തന്റെ ശിഷ്യന്‍മാര്‍ക്ക് വ്യക്തമായി പറഞ്ഞുകൊടുത്തിട്ടുള്ളതാണ്. ‘സുനനു അബൂദാവൂദി’ല്‍ ‘കിതാബുന്നികാഹി’ന് കീഴിലെ ‘ബാബു ഫീ വത്വ്ഇസ്സബായാ’യില്‍ വന്നിട്ടുള്ള ഹദീസുകളില്‍ നിന്ന് ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാണ്. ഔത്വാസ് യുദ്ധാനന്തരം മുസ്‌ലിം പടയാളികള്‍ അടിമസ്ത്രീകളെ ഏറ്റെടുത്തപ്പോള്‍ പ്രവാചകന്‍(സ) ഇങ്ങനെ പറയുകയുണ്ടായി: ”ഗര്‍ഭിണികള്‍ പ്രസവിക്കുന്നതുവരെ അവരുമായി ലൈംഗിക ബന്ധം പാടില്ല, ഗര്‍ഭിണികളല്ലാത്തവര്‍ ഒരു ആര്‍ത്തവം പൂര്‍ത്തിയാകുന്നതുവരെ അവരുമായും ലൈംഗികബന്ധം പാടില്ല.” ഹുനൈന്‍ യുദ്ധാനന്തരം അവിടുന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു: ”അല്ലാഹുവിലും അന്ത്യദിനത്തിലും വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിക്കും ഒരു ആര്‍ത്തവകാലത്തില്‍ നിന്ന് ശുദ്ധിയാകുന്നതുവരെ അടിമസ്ത്രീകളുമായി ലൈംഗികബന്ധം അനുവദനീയമല്ല.”

ഇതില്‍നിന്നും കാര്യം വളരെ വ്യക്തമാണ്. വാക്കിലൂടെയും പ്രവൃത്തിയിലൂടെയും മുഹമ്മദ് നബി(സ) പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത് യുദ്ധത്തടവുകാരികളായി എത്തുന്ന ഗര്‍ഭിണികളല്ലാത്തവരുടെ ഇദ്ദ ഒരു ആര്‍ത്തവം കഴിയുകയാണ് എന്നതത്രെ. അതാണ് ഇവ്വിഷയകമായ ഇസ്‌ലാമിന്റെ നിയമം. സ്വഫിയ്യ:(റ)യുടെ കാര്യത്തിലും ഇതിനുവിരുദ്ധമായി യാതൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ഭര്‍ത്താവ് മരിച്ച സ്ത്രീയുടെ ഇദ്ദ നാല് ചാന്ദ്രമാസവും പത്തു ദിവസവുമാണെന്ന് വിധിക്കുന്ന വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ വചനത്തില്‍നിന്ന്, ഇസ്‌ലാമില്‍ ഈയൊരു ഇദ്ദാ നിയമം മാത്രമേയുള്ളൂ എന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചുകൊണ്ടാണ് യുക്തിവാദികളെപ്പോലുള്ള ഇസ്‌ലാം വിമര്‍ശകരില്‍ പലരും സ്വഫിയ്യ:(റ)യുടെ കാര്യത്തില്‍ ഇദ്ദാ നിയമം മറികടക്കപ്പെട്ടു എന്നു വാദിക്കുന്നത്. ഇസ്‌ലാമിക ഫിഖ്ഹിനെ സംബന്ധിച്ച പരിമിത ജ്ഞാനവും, വിമര്‍ശിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണെങ്കില്‍ പോലും ഒരു വിഷയവും ആഴത്തില്‍ പഠിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കില്ല എന്നതുമാണ് ഇസ്‌ലാം വിമര്‍ശകരുടെ, വിശിഷ്യാ യുക്തിവാദികളുടെ പ്രശ്‌നം.

https://chat.whatsapp.com/Io6efs5AMs2E7RrBkKDAFW

മുഹമ്മദ് നബിയും ശവഭോഗവും !!

 https://chat.whatsapp.com/Io6efs5AMs2E7RrBkKDAFW

 

മുഹമ്മദ് നബിയും ശവഭോഗവും !!

ചോദ്യം:

മുഹമ്മദ് നബി (സ്വ) ഒരു സ്ത്രീയുടെ ശവത്തെ ഭോഗിച്ചുവെന്ന പ്രചാരണം ഉണ്ടല്ലോ?

ശുദ്ധ അസംബന്ധം. ഏതോ മാനസിക രോഗികളുടെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കൽ മാത്രം. മുഹമ്മദ് നബിയുടെ(സ്വ) ജീവിത വിശുദ്ധിയെ കുറിച്ച് അറിയുന്ന ഒരാളും ആരോപിക്കാത്ത നീച ആരോപണം. പ്രമാണങ്ങളിലെ പരാമർശങ്ങൾ ഹീനമായ താല്പര്യങ്ങൾക്ക് വളച്ചൊടിച്ചുകൊണ്ടുള്ള തരംതാണ പ്രോപഗണ്ട.

നീതിയും സത്യസന്ധതയും ഇല്ലാത്ത ഇസ്‌ലാം വിരോധികൾ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്ന പ്രസ്തുത സംഭവത്തിന്റെ യാഥാർഥ്യം ഇങ്ങനെയാണ്: ബാല്യത്തിൽ ഉമ്മ മരണപ്പെട്ട മുഹമ്മദ് നബിയുടെ(സ്വ) വളർത്തുമ്മയാണ് ഫാത്തിമ ബിൻത് അസദ്. സ്വന്തം അമ്മയേക്കാൾ ഏറെക്കാലം നബിയെ പരിചരിച്ച നബിയുടെ സ്നേഹവതിയായ മാതാവ്. നബിയുടെ(സ്വ) വത്സല പിതൃവ്യൻ അബൂ ത്വാലിബിന്റെ ഭാര്യ. നബിയുടെ(സ്വ) വളർത്തുമകനും സന്തത സഹചാരിയും പിന്നീട് മരുമകനുമായ അലിയുടെ ഉമ്മ. നബിയുടെ(സ്വ) ധീര അനുയായികളായിരുന്ന ജഅഫറിന്റെയും അഖീലിന്റെയും ജുമാന(1)യുടെയും ഉമ്മ. ഭർത്താവ് ഇസ്‌ലാമിലേക്ക് വരാൻ മടിച്ചപ്പോഴും, നബിയുടെ അനുയായി ആയി പ്രവർത്തിച്ച ധീര വനിത. ഭർത്താവിന്റെ വിയോഗത്തിന് ശേഷം മക്കളോടൊപ്പം ഇസ്‌ലാമിനെയും നബിയെയും പ്രതിരോധിക്കാൻ മുന്നണിയിൽ നിരന്ന ആദർശശാലിനി. ഒരു ഹാശിമിക്ക് പിറന്ന ചരിത്രത്തിലെ ആദ്യത്തെ ഹാശിമി വനിതയെന്ന കുടുംബ അന്തസ്സിന്റെ ഉടമയും, ഒരു ഖലീഫയുടെ മാതാവായ ആദ്യത്തെ ഹാശിമി വനിതയെന്ന വ്യക്തിഗത നേട്ടത്തിന്റെ ഉടമയുമായ മഹതിയെകുറിച്ച് പ്രമുഖ ചരിത്രകാരൻമാരായ ഇബ്‌നു സഅദ് ‘ത്വബഖാത്തുൽ കുബ്റാ’യിലും, ഇബ്‌നുൽ അസീർ ‘ഉസുദുൽ ഗ്വാബ’യിലും (7168), ഇബ്‌നു അബ്ദിൽ ബർറ് ‘അൽ ഇസ്തീആബി’ലും, ഹാഫിള് ഇബ്‌നു ഹജർ അൽ അസ്ഖലാനി ‘അൽ ഇസ്വാബ’യിലും പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു. പ്രമുഖരായ മൂന്നു മുഹദ്ദിസുകൾ മഹതിയിലൂടെ കടന്നുവന്ന ധാരാളം ഹദീസുകൾ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

തന്റെ മകൻ അലിയെ(റ) വീട്ടിലാക്കി നബി (സ്വ) മദീനയിലേക്ക് പലായനം ചെയ്തപ്പോൾ, മറ്റു വിശ്വാസികളോടൊപ്പം മദീനയിലേക്ക് ഹിജ്‌റ ചെയ്ത മുഹാജിറ. അലി വൈകാതെ മദീനയിലെത്തി. ജഅഫർ മറ്റു വിശ്വാസികളോടൊപ്പം ആഫ്രിക്കയിലെ എത്യോപ്പ്യയിലേക്ക് ഹിജ്‌റ പോയതാണ്). മദീനയിൽ കുറച്ചുകാലം ജീവിച്ച മഹതിയുടെ വിയോഗം മദീനയിൽ തന്നെയായിരുന്നുവെന്ന് ഇബ്‌നുൽ അസീർ, ഇബ്‌നു അബ്ദിൽ ബർറ്, ഇബ്‌നു അസാകിർ (താരീഖ് ദിമിശ്ഖ്), ദഹബി (താരീഖുൽ ഇസ്‌ലാം) മുതലായ എല്ലാ ജീവചരിത്രകാരന്മാരും രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. ഹിജ്‌റ രണ്ടാം വർഷം ബദ്ർ പോരാട്ടത്തിന് ശേഷം, മകൻ അലി നബിയുടെ പുത്രി ഫാഥ്വിമയെ വിവാഹം ചെയ്ത ശേഷക്കാലവും മഹതി ജീവിച്ചിരുന്നിട്ടുണ്ട്. ഫാഥ്വിമയുടെ വീട്ടുജോലിഭാരങ്ങൾ സംബന്ധമായി അലി ഉമ്മയോട് സങ്കടപ്പെടുന്ന രംഗം ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അലിയുടെയും ഫാഥ്വിമയുടെയും കൂടെ അവരുടെ വീട്ടിൽ മഹതിയും ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നാണ് വിവിധ പരാമർശങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കുന്നത്. ഹിജ്‌റ മൂന്നാം വർഷം ശവ്വാലിൽ നടന്ന ഉഹ്ദ് പോരാട്ടത്തിലായിരുന്നുവല്ലോ, നബിയുടെ പിതൃവ്യൻ ഹംസ വധിക്കപ്പെട്ടത്. ഹംസയുടെ മകൾ ഫാഥ്വിമയുടെ രക്ഷാധികാരം നബിയിലെത്തി. നബി (സ്വ) അവളെ സലമത്ത് ബ്‌നു അബീ സലമത്തിന് പിന്നീട് വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുത്തു. നബിയ്ക്ക്(സ്വ) ഈയ്യിടെ കുറച്ചു കസവുപട്ടുതുണി സമ്മാനമായി ലഭിച്ചിരുന്നു. അത് ‘ഫാഥ്വിമമാർക്ക് മുഖമക്കനയാക്കി നൽകു’വാൻ നബി (സ്വ) നിർദ്ദേശിച്ചു. അതുപ്രകാരം, ആ തുണി ഉപയോഗിച്ച് നബിയുടെ പുത്രി ഫാഥ്വിമ, ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന അലിയുടെ ഉമ്മ ഫാഥ്വിമ, ഹംസയുടെ മകൾ ഫാഥ്വിമ, അലിയുടെ സഹോദരൻ അഖീലിന്റെ പത്നി ഫാഥ്വിമ എന്നിവർക്ക് മക്കനയുണ്ടാക്കി നൽകി. ഇക്കാര്യം പ്രമുഖ ഹദീസ് സമാഹാരമായ ഇബ്‌നു മാജയിൽ (ഹദീസ് നമ്പർ 3596) രേഖപ്പെടുത്തിയതിനു പുറമെ, ഹാഫിള് അസ്ഖലാനിയെ പോലുള്ള ചരിത്രകാരന്മാരും സ്ഥിരീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഹിജ്‌റ മൂന്നാം വർഷാവസാനം വരെയെങ്കിലും ഫാഥ്വിമ ബിൻത് അസദ് മദീനയിൽ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ടുണ്ടെന്ന്‌ ഈ സംഭവം തെളിയിക്കുന്നു. പ്രവാചകൻ (സ്വ) മഹതിയുടെ ഭവനം സന്ദർശിക്കാറുണ്ടായിരുന്നുവെന്നും അവിടെ ‘ഉച്ചയുറക്കം’ (ഖൈലൂലത്ത്) നടത്താറുണ്ടായിരുന്നുവെന്നും ഇബ്‌നു സഅദ് രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. وَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ – صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ – يزورها ويقيل في بيتها.

നബിയ്ക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട മാതാവായിരുന്നു ഫാഥ്വിമ ബിൻത് അസദ്. അബൂ ത്വാലിബിന് ശേഷം മഹതിയെക്കാൾ തന്നോട് രക്തബന്ധപരിഗണന കാണിച്ച മറ്റാരേയും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല’ (لم نلق بعد أبي طالب أبرّ بي منها) എന്ന് നബി (സ്വ) പറയുകയുണ്ടായി. മഹതി മരണപ്പെട്ടപ്പോൾ, വീട്ടിലെത്തി, മഹതിയുടെ തലയുടെ ഭാഗത്തിരുന്ന് ഇങ്ങനെ അനുശോചിച്ചു: “എന്റെ പ്രിയ മാതാവേ, അങ്ങയെ അല്ലാഹു അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ. എന്റെ പെറ്റുമ്മയുടെ വിയോഗാനന്തരം അങ്ങായിരുന്നു എന്റെ ഉമ്മ. വിശപ്പ് സഹിച്ചും ഉള്ളതെടുത്ത് അങ്ങ് എന്റെ വയറു നിറയെ തീറ്റി. ഉടുക്കാൻ ആവശ്യമുണ്ടായിട്ടും കിട്ടുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ അങ്ങെന്നെ അണിയിച്ചു. സ്വന്തം ഇഷ്ടങ്ങൾ വെടിഞ്ഞും അങ്ങെന്നെ രുചിയുള്ളത് ഭക്ഷിപ്പിച്ചു. അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രീതിയും പരലോക മോക്ഷവും മാത്രമായിരുന്നു, ഇതുകൊണ്ടെല്ലാം അങ്ങ് ലക്ഷ്യം വെച്ചത്”. رَحِمَكِ اللَّهُ يَا أُمِّي، كُنْتِ أُمِّي بَعْدَ أُمِّي، تَجُوعِينَ وَتُشْبِعِينِي، وَتَعْرَيْنَ وَتَكْسِينِي، وَتَمْنَعِينَ نَفْسَكِ طَيِّبًا وَتُطْعِمِينِي، تُرِيدِينَ بِذَلِكَ وَجْهَ اللَّهِ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ “. പിന്നെ, മഹതിയെ മൂന്നുവട്ടം ദേഹമാസകലം വെള്ളമൊഴിച്ചു കുളിപ്പിക്കാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. കർപ്പൂരം ഒഴിച്ചിട്ടുള്ള വെള്ളം മൃത ശരീരത്തിൽ ഒഴിക്കാൻ സമയമായപ്പോൾ, നബി (സ്വ) തന്നെ അതുവാങ്ങി, മഹതിയുടെ ശരീരത്തിൽ ഒഴിച്ചു. കുളിപ്പിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, നബി അണിഞ്ഞിരുന്ന നീളക്കുപ്പായം (ഖമീസ്) അഴിച്ചു മഹതിയെ ഉടുപ്പിച്ചു. അതിനുമുകളിൽ രോമത്തിന്റെ കറുത്ത തുണികൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു. ശേഷം, ഉസാമത്ത് ബ്‌നു സൈദ്, അബൂ അയ്യൂബിൽ അൻസ്വാരി, ഉമർ ബ്‌നുൽ ഖത്വാബ്, ഒരു കറുത്ത സേവകൻ എന്നിവരെ വിളിച്ചു ഖബർ കുഴിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അവർ കുഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. കുഴിയായപ്പോൾ, നബി (സ്വ) തന്നെ കുഴിയിലിറങ്ങി, തന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് കുഴിയുടെ ഒരുവശത്തുനിന്നും(2) മണ്ണ് മാന്തിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങി. ആവശ്യത്തിന് മണ്ണെടുത്ത ശേഷം, നബി (സ്വ) അതിൽ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു (മയ്യിത്ത് വെക്കാറുള്ള പോലെ). എന്നിട്ടിങ്ങനെ പ്രാർത്ഥിച്ചു: “ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവനും മരിക്കാത്തവനുമായ അല്ലാഹുവേ, എന്റെ പ്രിയമാതാവ് ഫാഥ്വിമ ബിൻത് അസദിന് നീ പൊറുത്തുകൊടുക്കണേ, അവർക്ക് (ഖബറിലെ ചോദ്യസമയത്ത്) സത്യപ്രമാണം നൽകി അനുഗ്രഹിക്കണേ. നിന്റെ ഈ പ്രവാചകന്റെയും എനിക്കുമുമ്പുള്ള പ്രവാചകന്മാരുടെയും മഹത്വത്തെ പരിഗണിച്ച് അവരുടെ ഖബർ നീ വിശാലമാക്കണേ, നിശ്ചയം നീ മഹാ കാരുണ്യവാനല്ലോ’. اللَّهُ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ، وَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ، اغْفِرْ لِأُمِّي فَاطِمَةَ بِنْتِ أَسَدٍ، وَلَقِّنْهَا حُجَّتَهَا، وَوَسِّعْ عَلَيْهَا مُدْخَلَهَا بِحَقِّ نَبِيِّكَ وَالْأَنْبِيَاءِ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِي ; فَإِنَّكَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ” ശേഷം, നാല് തക്ബീറുകൾ ചൊല്ലി മയ്യിത്ത് നിസ്കരിച്ചു. നബിയും അബൂബക്കർ സ്വിദ്ധീഖും നബിയുടെ മൂത്ത പിതൃവ്യൻ അബ്ബാസും ചേർന്ന് മഹതിയെ ലഹ്‌ദിലേക്ക് ചെരിച്ചുകടത്തിവെച്ചു. ഹദീസ് സമാഹർത്താക്കളായ ത്വബ്റാനി തന്റെ കബീറിലും ഔസത്തിലും ഈ സംഭവം ഇതുപോലെ ഉദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്നു(3). പതിവില്ലാത്ത ഒരു പ്രവൃത്തി നബിയിൽ നിന്നും കാണാനിടയായ അനുയായികൾ, മഹതിയെ അടക്കം ചെയ്ത ശേഷം നബിയോട് അന്വേഷിച്ചു: “അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതരേ, മറ്റാരുടെയും ഖബറടക്ക സമയത്ത് ചെയ്യാത്ത ചില കാര്യങ്ങൾ അങ്ങ് ഇവിടെ ചെയ്തല്ലോ?!”. അപ്പോൾ നബി പ്രതിവചിച്ചു: “എന്റെ ഖമീസ് ഞാൻ അവർക്ക് അണിഞ്ഞുകൊടുത്തത്, അവർക്ക് സ്വർഗ്ഗത്തിലെ പുടവകൾ അണിയക്കപ്പെടുവാനായിട്ടാകുന്നു. അവർ കിടക്കുന്ന ഖബ്‌റിൽ ഞാൻ കയറിക്കിടന്നത് അവർക്ക് ഖബറിന്റെ ഇടുക്കം ലഘൂകരിക്കപ്പെടാൻ വേണ്ടിയാകുന്നു. കാരണം, അബൂ ത്വാലിബ് മരണപ്പെട്ട ശേഷം ഏറ്റവും മെച്ചപ്പെട്ട രീതിയിൽ എന്നെ സംരക്ഷിച്ച സ്ത്രീയാണവർ.” (ത്വബ്റാനി)

أَلْبَسْتُهَا قَمِيصِي ; لِتَلْبَسَ مِنْ ثِيَابِ الْجَنَّةِ، وَاضْطَّجَعْتُ مَعَهَا فِي قَبْرِهَا ; خُفِّفَ عَنْهَا مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ؛ إِنَّهَا كَانَتْ مِنْ أَحْسَنِ خَلْقِ اللَّهِ إِلَيَّ صَنِيعًا بَعْدَ أَبِي طَالِبٍ. അനേകം ചരിത്രകാരന്മാരും ഈ സംഭവം ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. തന്റെ വളർത്തുമ്മയായ അമ്മായിയോട് നബി (സ്വ) കാണിച്ച മാതൃകാപരമായ സ്നേഹകടപ്പാടുകൾ എത്ര മഹോന്നതമായിരുന്നു എന്ന് ഈ സംഭവം കാണിക്കുന്നു.

എന്നാൽ, ഇസ്‌ലാമിനെയും നബിയെയും എങ്ങനെയെങ്കിലും അവഹേളിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന മലിനമനസ്‌കർ ഈ സംഭവത്തെ ശവഭോഗത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവിട്ടത് കാണുമ്പോൾ, വിരോധം മനുഷ്യരെ എത്ര അധമരാക്കിത്തീർക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാകും. ഒരു സംഭവം ഹദീസുകളിൽ രണ്ടുവിധത്തിൽ ഉദ്ധരിക്കാറുണ്ട്. സാമാന്യം വിശദമായും, വളരെ ചുരുക്കിയും. രണ്ടും രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങളിൽ പ്രസക്തവുമാണ്. എന്നാൽ, ചുരുക്ക വിവരണത്തിൽ പറയുന്ന കാര്യങ്ങളെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചു, യഥാർത്ഥ വശം മറച്ചുവെക്കുകയായിരുന്നു ആരോപകർ. ഈ സംഭവത്തെ നരാധമർ അവതരിപ്പിച്ച രീതി ഇങ്ങനെയായിരുന്നു: മദീനയിൽ ഒരു സ്ത്രീ മരണപ്പെടുന്നു. അവരുടെ കുഴിമാടത്തിൽ പ്രവാചകൻ ഇറങ്ങുന്നു. തന്റെ വസ്ത്രം അഴിച്ചു ആ ശവത്തോടൊപ്പം കിടക്കുന്നു?! നോക്കൂ, ആ സ്ത്രീ നബിയുടെ അമ്മായിയും മാതാവുമാണെന്ന കാര്യം മറച്ചുവെച്ചു. മയ്യിത്തിനെ പുടവ അണിയിക്കുന്ന സമയത്ത് അവിടെവെച്ചാണ് തന്റെ ഖമീസ് അഴിച്ചു അതിൽ ഉമ്മയെ പൊതിഞ്ഞതെന്ന കാര്യം ഒളിച്ചുവെച്ചു. മദീനയിൽ തന്റെ അനുയായികൾ ചേർന്ന് ഖബർ കുഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ, അവർക്ക് മുന്നിൽ വെച്ചായിരുന്നു നബി, മയ്യിത്ത് കിടത്തേണ്ട മടയിൽ ചെരിഞ്ഞുകിടന്നതെന്നും അതിനു ശേഷമായിരുന്നു മയ്യിത്ത് മറ്റുള്ളവരുടെ സഹായത്തോടെ അതേസ്ഥാനത്തേക്ക് കടത്തിവെക്കുന്നതെന്നുമുള്ള സംഗതി പുറത്തുപറഞ്ഞില്ല. മയ്യിത്ത് കിടത്തുന്ന ഇത്തരം ഖബറിലെ മടയിൽ രണ്ടാമതൊരാൾക്ക് കിടക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന നാട്ടനുഭവം പൂഴ്ത്തിവെച്ചു. എന്തിനാണിതെല്ലാം?! മുഹമ്മദ് ശവത്തെ ഭോഗിച്ചുവെന്നു വരുത്താൻ!! അസൂയയും വിദ്വേഷവും മനുഷ്യരെ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്ന അനാവസ്ഥ എത്ര ഭീകരമാണ്!!

സംഭവം വളച്ചൊടിക്കാൻ ദുഷ്ടമനസ്കർ നിവേദനത്തിൽ വന്ന وَاضْطَّجَعْتُ مَعَهَا فِي قَبْرِهَا എന്ന പദത്തിന്, സംഭവത്തിന്റെ സന്ദർഭവും സാഹചര്യവും മറച്ചുവെച്ചുകൊണ്ട്, തെറ്റായി അർത്ഥം കല്പിക്കുകയായിരുന്നു. ‘ഇള്തജഅ’ =’ഭോഗിച്ചു’ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവർ ചാടിപ്പിടിക്കുകയായിരുന്നു. പദപ്രയോഗത്തെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, താന്തോന്നികൾക്ക് ശവഭോഗത്തെ അനുക്കൂലമാക്കിയെടുക്കാനും സംസ്കാരസമ്പന്നർക്ക് മുന്നിൽ പ്രവാചകനെ അവഹേളിക്കാനും നടത്തുന്ന സാഹസം പക്ഷേ, പഠിതാക്കൾക്ക് നബിയിലെ മനുഷ്യനെ മനസ്സിലാക്കാൻ കൂടുതൽ അവസരമുണ്ടാക്കി എന്നതാണ് ഗുണഫലം.

കുറിപ്പുകൾ

(1) ഹിജ്‌റ ഏഴാം വർഷം മുഹറമിലെ ഖൈബർ പോരാട്ട ശേഷം, മഹതിയുടെ മകൾ ജുമാനയ്ക്ക് നബി (സ്വ) മുപ്പത് വസ്ഖ് (ഏതാണ്ട് നൂറ്റി അമ്പത് കിലോ ഭാരം വരുന്ന ഒട്ടകച്ചുമടാണ്‌ വസ്ഖ് (30 * 150 = 4500 kg) വസ്തുക്കൾ സമ്മാനമായി കൊടുത്തയച്ച സംഭവം ചരിത്രത്തിലുണ്ട്. (അർറൗളത്തുൽ ഫൈഹാ/ യാസീനിൽ ഉമരി/മ. ഹി. 1232 )

(2)രണ്ടുതരം ഖബ്ർ ഉണ്ട്. നേരെ താഴേക്ക് കുഴിക്കുന്ന സാധാരണ രൂപം. താഴേക്ക് കുഴിച്ച ശേഷം, ഒരാളെ ചെരിച്ച് കിടത്താവുന്നവിധം ഖിബ്‌ലയുടെ ഭാഗത്തുനിന്നും മണ്ണെടുക്കുന്ന രണ്ടാം രൂപം. മുകളിൽ നിന്നും നോക്കിയാൽ മയ്യിത്ത് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ കാണില്ല. മുകൾ ഭാഗം അടയ്ക്കുമ്പോൾ മയ്യിത്തിനു മേൽ മണ്ണോ മറ്റോ വീഴാതെ സംരക്ഷിക്കുകയാണ് ഒരു ലക്ഷ്യം. ഉറച്ച മണ്ണുള്ളിടത്താണ് ഇത് പ്രായോഗികമാവുക. ലഹ്ദ് എന്നാണിതിന് പേര്.

(3) ഹദീസ് നിവേദകരിൽ റൗഹ്ബ്നു സ്വലാഹ് എന്ന വ്യക്തി ദുർബ്ബലനാണെന്ന അഭിപ്രായം നൂറുദ്ധീൻ അൽഹൈസമി (ഹി 807) പ്രകടിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിലും, ആദ്യകാല നിരൂപകനായ ഇബ്നു ഹിബ്ബാൻ, ഹാകിം എന്നിവർ അദ്ദേഹം വിശ്വസ്തനാണെന്ന് സമ്മതിച്ചകാര്യം ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഒരു മതവിധി പറയാനുള്ള ബലം ഇല്ലെന്നു വന്നാലും, ഒരു സംഭവം സ്ഥിരീകരിക്കാൻ ഈ നിവേദനം ധാരാളം മതി.

https://chat.whatsapp.com/Io6efs5AMs2E7RrBkKDAFW

 

മുഹമ്മദ് നബി ﷺ ഉത്തമ മാതൃക

 https://chat.whatsapp.com/Io6efs5AMs2E7RrBkKDAFW

 

മുഹമ്മദ് നബി ﷺ ഉത്തമ മാതൃക

‏ لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِى رَسُولِ ٱللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُوا۟ ٱللَّهَ وَٱلْيَوْمَ ٱلْـَٔاخِرَ وَذَكَرَ ٱللَّهَ كَثِيرًا

തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവിന്‍റെ ദൂതനില്‍ ഉത്തമമായ മാതൃകയുണ്ട്‌. അതായത് അല്ലാഹുവെയും അന്ത്യദിനത്തെയും പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയും, അല്ലാഹുവെ ധാരാളമായി ഓര്‍മിക്കുകയും ചെയ്തു വരുന്നവര്‍ക്ക്‌. (ഖു൪ആന്‍:33/21)

ഇമാം ഇബ്നു കഥീർ رحمه الله പറഞ്ഞു :

هذه الآية الكريمة أصل كبير في التأسي برسول الله صلى الله عليه وسلم في أقواله وأفعاله وأحواله

ഈ മഹത്തായ ആയത്ത് തന്റെ വാക്കിലും പ്രവൃത്തിയിലും അവസ്ഥാന്തരങ്ങളിലും അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലിനെ മാതൃകയാക്കണമെന്നതിലുള്ള വലിയ അടിസ്ഥാനമാണ്.

മുഹമ്മദ് നബി(ﷺ)യുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഏത് മേഖലയെടുത്ത് പരിശോധിച്ചാലും അത്യുത്തമമായ മഹനീയ മാതൃക കാണാവുന്നതാണ്. അവയില്‍ ചില രംഗങ്ങള്‍ താഴെ ചേ൪ക്കുന്നു.

عَنْ أَنَسٌ ـ رضى الله عنه ـ قَالَ خَدَمْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم عَشْرَ سِنِينَ، فَمَا قَالَ لِي أُفٍّ‏.‏ وَلاَ لِمَ صَنَعْتَ وَلاَ أَلاَّ صَنَعْتَ

അനസില്‍(റ) നിന്ന് നിവേദനം: അദ്ധേഹം പറഞ്ഞു: ഞാൻ നബി(ﷺ)ക്ക് പത്ത് വർഷം സേവനം ചെയ്തു. അതിനിടക്ക് ഒരിക്കൽ പോലും അദ്ധേഹം എന്നോട് ‘ഛെ!’ എന്നോ, നീ എന്തിന് ഇങ്ങനെ ചെയ്തു, നിനക്ക് ഇങ്ങനെ ചെയ്യാമായിരുന്നില്ലേ എന്നോ പറഞ്ഞിട്ടില്ല. (ബുഖാരി: 6038)

عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ مَا ضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلى الله عليه وسلم ـ خَادِمًا لَهُ وَلاَ امْرَأَةً وَلاَ ضَرَبَ بِيَدِهِ شَيْئًا ‏.‏

ആയിശയിൽ(റ) നിന്ന് നിവേദനം: അവർ പറഞ്ഞു: നബി(ﷺ) തന്റെ ഭൃത്യരെയോ ഭാര്യമാരെയോ ഒരിക്കലും അടിച്ചിരുന്നില്ല, തന്റെ കൈ കൊണ്ട് അവിടുന്ന് ആരെയും അടിച്ചിരുന്നില്ല. (ഇബ്നുമാജ:1984)

عَنْ جَابِرٍ ـ رضى الله عنه ـ قَالَ مَا سُئِلَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم عَنْ شَىْءٍ قَطُّ فَقَالَ لاَ‏.‏

ജാബിറില്‍(റ) നിന്ന് നിവേദനം: നബി(ﷺ)യോട്‌ എന്തെങ്കിലും സാധനം ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ട് “ഇല്ല” എന്ന് അവിടുന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. (ബുഖാരി: 78)

عَنِ الأَسْوَدِ، قَالَ سَأَلْتُ عَائِشَةَ مَا كَانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم يَصْنَعُ فِي بَيْتِهِ قَالَتْ كَانَ يَكُونُ فِي مِهْنَةِ أَهْلِهِ ـ تَعْنِي خِدْمَةَ أَهْلِهِ ـ فَإِذَا حَضَرَتِ الصَّلاَةُ خَرَجَ إِلَى الصَّلاَةِ‏

അസ്’വദില്‍(റ) നിന്ന് നിവേദനം: ഞാൻ ആയിശയോട്(റ) ചോദിച്ചു: നബി(ﷺ) തന്റെ വീട്ടിൽ എന്തെല്ലാമാണ് പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നത്? ആയിശ(റ) പറഞ്ഞു: നബി(ﷺ) തന്റെ പത്നിമാരുടെ ജോലികളിൽ സഹായിക്കുമായിരുന്നു. നമസ്കാരത്തിന്റെ സമയമായാൽ നമസ്കാരത്തിന് പുറപ്പെടും. (ബുഖാരി: 676)

عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّهَا قَالَتْ ، إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لَمْ يَكُنْ يَسْرُدُ الْحَدِيثَ كَسَرْدِكُمْ‏

ആയിശ (റ) പറയുന്നു: നബി ﷺ പറഞ്ഞു: നിങ്ങളെപ്പോലെ നിർത്താതെ തുരുതുരാ സംസാരിക്കുന്ന സ്വഭാവക്കാരനായിരുന്നില്ല നബി ﷺ (ബുഖാരി: 3568)

عَنْ عَائِشَةَ، رَحِمَهَا اللَّهُ قَالَتْ كَانَ كَلاَمُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَلاَمًا فَصْلاً يَفْهَمُهُ كُلُّ مَنْ سَمِعَهُ ‏.‏

ആയിശ(റ) ൽ നിന്ന് നിവേദനം: നബി ﷺ യുടെ സംസാരം, ശ്രോതാക്കൾക്ക് മുഴുവൻ ഗ്രാഹ്യമാകുംവിധം സ്ഫുടവും വ്യക്തവുമായ വചനങ്ങളായിരുന്നു. (അബൂദാവൂദ്: 4839)

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ مَا عَابَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم طَعَامًا قَطُّ، إِنِ اشْتَهَاهُ أَكَلَهُ، وَإِنْ كَرِهَهُ تَرَكَهُ‏.

അബൂഹുറൈറയില്‍(റ) നിന്ന് നിവേദനം: നബി(ﷺ) ഒരു ആഹാരത്തേയും ആക്ഷേപിക്കാറില്ല. ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കില്‍ അവിടുന്ന്‌ അതു ഭക്ഷിക്കും. ആഗ്രഹമില്ലെങ്കില്‍ ഉപേക്ഷിക്കും. (ബുഖാരി:5409)

عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ ـ رضى الله عنهما ـ قَالَ مَرَّ بِنَا جَنَازَةٌ فَقَامَ لَهَا النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم وَقُمْنَا بِهِ‏.‏ فَقُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّهَا جَنَازَةُ يَهُودِيٍّ‏.‏ قَالَ : إِذَا رَأَيْتُمُ الْجَنَازَةَ فَقُومُوا

ജാബിറുബ്നുഅബ്ദില്ല(റ) പറയുന്നു: ഞങ്ങൾക്കരികിലൂടെ ഒരു ജനാസ കൊണ്ടുപോയി. അതിനോടുള്ള ആദരസൂചകമായി നബി(ﷺ) എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.അത് കണ്ട് ഞങ്ങളുമെഴുന്നേറ്റു. അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവിൻറെ റസൂലേ, ഇതൊരു യഹൂദിയുടെ ജനാസയാണല്ലോ? നബി(ﷺ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങൾ ജനാസ കണ്ടാൽ എഴുന്നേറ്റുനിൽക്കുക. (ബുഖാരി: 1311)

عَنْ أَبِي قَتَادَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏: إِنِّي لأَقُومُ فِي الصَّلاَةِ أُرِيدُ أَنْ أُطَوِّلَ فِيهَا، فَأَسْمَعُ بُكَاءَ الصَّبِيِّ، فَأَتَجَوَّزُ فِي صَلاَتِي كَرَاهِيَةَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمِّهِ ‏

അബൂഖത്താദയില്‍(റ) നിന്ന് നിവേദനം: നബി(ﷺ) പറഞ്ഞു: നമസ്‌കാരം ദീർഘിപ്പിക്കണമെന്നു കരുതി ഞാൻ നമസ്‌കരിക്കാൻ നിൽക്കും. അപ്പോൾ കുട്ടിയുടെ കരച്ചിൽ ഞാൻ കേൾക്കും. അപ്പോൾ ആ കുട്ടിയുടെ ഉമ്മയ്ക്ക് പ്രയാസമുണ്ടാകുന്നത് ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതിനാൽ നമസ്‌കാരം ഞാൻ ലഘൂകരിക്കും. (ബുഖാരി: 707)

സൽസ്വഭാവിയായ പ്രവാചകൻ

നബി ﷺ യുടെ സ്വഭാവഗുണം അങ്ങേയറ്റം ഉല്‍കൃഷ്ടവും മാതൃകാപരവുമായിരുന്നുവെന്ന് അല്ലാഹു തന്നെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ

തീര്‍ച്ചയായും നീ മഹത്തായ സ്വഭാവത്തിലാകുന്നു. (ഖു൪ആന്‍:68/4)

عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَحْسَنَ النَّاسِ خُلُقًا

അനസില്‍(റ) നിന്ന് നിവേദനം: നബി ﷺ യുടെ ജനങ്ങളിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ഉത്തമമായ സ്വഭാവത്തിന്റെ ഉടമയായിരുന്നു. (ബുഖാരി: 6203- മുസ്‌ലിം: 2150)

قَالَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم: بُعِثْتُ لأُتَمِّمَ حُسْنَ الأَخْلاَقِ‏

നബി ﷺ പറഞ്ഞു: എല്ലാ നല്ല സ്വഭാവങ്ങളുടെയും പൂ൪ത്തീകരണത്തിനു വേണ്ടിയാണ് ഞാന്‍ നിയോഗിതനായിട്ടുള്ളത്. (അഹ്മദ് – അല്‍ബാനി സ്വഹീഹെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു)

عن عائشة أم المؤمنين – رضي الله عنها- أن سَعدَ بن هِشامٍ سألها فقال : يَا أُمَّ المُؤمِنين : أنبئيني عن خُلقِ رسولِ اللهِ ﷺ ، قالت: أليس تقرَأُ القرآنَ؟ قال: بلى، قالت:  فإن خُلُقَ نبيِّ اللهِ ﷺ كان القرآنَ

ആയിശ  رضي الله عنها യിൽ നിന്ന് നിവേദനം: സഅദ് ബ്നു ഹിഷാം അവരോട് ചോദിച്ചു : അല്ലയോ ഉമ്മുൽ മുഅമിനീൻ. നബി ﷺ യുടെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് അറിയിച്ചുതന്നാലും. അവർ പറഞ്ഞു : നീ ഖുർആൻ പാരായണം ചെയ്യാറില്ലേ? അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു : ഉണ്ട്. അവർ പറഞ്ഞു: നിശ്ചയം നബി ﷺ യുടെ സ്വഭാവം ഖുർആനാകുന്നു. (മുസ്ലിം:746)

അഭിമാനത്തിന് വിലകല്‍പിച്ച പ്രവാചകന്‍

عَنِ ابْنِ عُمَرَ ـ رضى الله عنهما ـ قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم بِمِنًى ‏”‏ أَتَدْرُونَ أَىُّ يَوْمٍ هَذَا ‏”‏‏.‏ قَالُوا اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ‏.‏ فَقَالَ ‏”‏ فَإِنَّ هَذَا يَوْمٌ حَرَامٌ، أَفَتَدْرُونَ أَىُّ بَلَدٍ هَذَا ‏”‏‏.‏ قَالُوا اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ‏.‏ قَالَ ‏”‏ بَلَدٌ حَرَامٌ، أَفَتَدْرُونَ أَىُّ شَهْرٍ هَذَا ‏”‏‏.‏ قَالُوا اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ‏.‏ قَالَ ‏”‏ شَهْرٌ حَرَامٌ ـ قَالَ ـ فَإِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ عَلَيْكُمْ دِمَاءَكُمْ وَأَمْوَالَكُمْ وَأَعْرَاضَكُمْ، كَحُرْمَةِ يَوْمِكُمْ هَذَا، فِي شَهْرِكُمْ هَذَا، فِي بَلَدِكُمْ هَذَا ‏”‏‏.‏

ഇബ്‌നു ഉമര്‍(റ) പറയുന്നു: നബി ﷺ മിനായില്‍വെച്ച് ചോദിച്ചു: ”ഇത് ഏതു ദിവസമാണെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമോ?”’അവര്‍ പറഞ്ഞു: ”അല്ലാഹുവിനും അവന്റെ ദൂതനും അറിയാം.” അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: ”ഇത് ഒരു പരിശുദ്ധ ദിനമാണ്. ഇത് ഏതു സ്ഥലമാണെന്നറിയാമോ?” അവര്‍ പറഞ്ഞു: ”അല്ലാഹുവിനും അവന്റെ ദൂതനും അറിയാം.” അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: ”പരിശുദ്ധമായ സ്ഥലം. ഇത് ഏതു മാസമാണെന്നറിയാമോ?” അവര്‍ പറഞ്ഞു: ”അല്ലാഹുവിനും അവന്റെ ദൂതനും അറിയാം.” അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: ”പരിശുദ്ധമായ മാസം.” പിന്നീട് അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: ”നിങ്ങളുടെ ഈ സ്ഥലം, നിങ്ങളുടെ ഈ മാസം, നിങ്ങളുടെ ഈ ദിവസം പരിശുദ്ധമായിരിക്കുന്നതുപോലെ നിശ്ചയമായും അല്ലാഹു നിങ്ങളുടെ രക്തവും നിങ്ങളുടെ സ്വത്തും നിങ്ങളുടെ അഭിമാനവും നിങ്ങള്‍ക്ക് പരിശുദ്ധമാക്കിയിരിക്കുന്നു”. (ബുഖാരി:1742)

സഹിഷ്ണുവായ പ്രവാചകന്‍

خُذِ ٱلْعَفْوَ وَأْمُرْ بِٱلْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ ٱلْجَٰهِلِينَ

നീ വിട്ടുവീഴ്ച സ്വീകരിക്കുകയും സദാചാരം കല്‍പിക്കുകയും, അവിവേകികളെ വിട്ട് തിരിഞ്ഞുകളയുകയും ചെയ്യുക. (ഖു൪ആന്‍ : 7/199)

وَلْيَعْفُوا۟ وَلْيَصْفَحُوٓا۟ ۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ ٱللَّهُ لَكُمْ ۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

അവര്‍ മാപ്പുനല്‍കുകയും വിട്ടുവീഴ്ച കാണിക്കുകയും ചെയ്യട്ടെ. അല്ലാഹു നിങ്ങള്‍ക്ക് പൊറുത്തുതരാന്‍ നിങ്ങള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലേ ? അല്ലാഹു ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമത്രെ. (ഖു൪ആന്‍ : 7/199)

عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ كُنْتُ أَمْشِي مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَعَلَيْهِ بُرْدٌ نَجْرَانِيٌّ غَلِيظُ الْحَاشِيَةِ، فَأَدْرَكَهُ أَعْرَابِيٌّ فَجَبَذَ بِرِدَائِهِ جَبْذَةً شَدِيدَةً ـ قَالَ أَنَسٌ فَنَظَرْتُ إِلَى صَفْحَةِ عَاتِقِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم وَقَدْ أَثَّرَتْ بِهَا حَاشِيَةُ الرِّدَاءِ مِنْ شِدَّةِ جَبْذَتِهِ ـ ثُمَّ قَالَ يَا مُحَمَّدُ مُرْ لِي مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِي عِنْدَكَ‏.‏ فَالْتَفَتَ إِلَيْهِ فَضَحِكَ، ثُمَّ أَمَرَ لَهُ بِعَطَاءٍ

അനസില്‍(റ) നിന്ന് നിവേദനം: അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഞാൻ ഒരിക്കൽ നബി(ﷺ)യോടപ്പം നടക്കുകയായിരുന്നു. നജ്‌റാനിൽ നെയ്തുണ്ടാക്കിയ പരുപരുത്ത വക്ക് കട്ടിയുള്ള ഒരു തട്ടം നബി(ﷺ)യുടെ കഴുത്തിലുണ്ട്. അപ്പോൾ ഒരു ഗ്രാമീണൻ നബി(ﷺ)യെ കണ്ടു. അങ്ങനെ അയാൾ നബിയുടെ തട്ടം പിടിച്ചു വലിച്ചു.ഞാൻ നബി(ﷺ)യുടെ കഴുത്തിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ വലിയുടെ ശക്തിയിൽ ആ തട്ടത്തിന്റെ പരുപരുത്ത ഭാഗം നബി(ﷺ)യുടെ കഴുത്തിൽ അടയാളമുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. പിന്നീട് അയാൾ പറഞ്ഞു: നിന്റെ കൈവശമുള്ള അല്ലാഹുവിന്റെ ധനത്തിൽ നിന്നും എനിക്ക് അല്പം തരാൻ കല്പിക്കുക. അപ്പോൾ നബി (ﷺ)അയാളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുകയും ശേഷം അയാൾക്ക് വല്ലതും ദാനം നൽകാൻ കല്പിക്കുകയും ചെയ്തു. (ബുഖാരി: 6088)

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ قَامَ أَعْرَابِيٌّ فَبَالَ فِي الْمَسْجِدِ فَتَنَاوَلَهُ النَّاسُ، فَقَالَ لَهُمُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ‏ “‏ دَعُوهُ وَهَرِيقُوا عَلَى بَوْلِهِ سَجْلاً مِنْ مَاءٍ، أَوْ ذَنُوبًا مِنْ مَاءٍ، فَإِنَّمَا بُعِثْتُمْ مُيَسِّرِينَ، وَلَمْ تُبْعَثُوا مُعَسِّرِينَ ‏”‏‏.‏

അബൂഹുറൈറ(റ) പറയുന്നു:’ഒരിക്കല്‍ ഒരു ഗ്രാമീണന്‍ പള്ളിയില്‍ മൂത്രമൊഴിച്ചു. അപ്പോള്‍ ആളുകള്‍ അദ്ദേഹത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഉടനെ നബി ﷺ പറഞ്ഞു: ‘നിങ്ങള്‍ അയാളെ വിട്ടേക്കുക. അയാളുടെ മൂത്രത്തില്‍ ഒരു തൊട്ടി വെള്ളമൊഴിക്കുക. നിശ്ചയം എല്ലാം അനായാസകരമാക്കാനാണ് നിങ്ങള്‍ നിയോഗിതരായത്. പ്രയാസപൂര്‍ണമാക്കുന്നതിനല്ല”. (ബുഖാരി:220).

عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ مَا ضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم شَيْئًا قَطُّ بِيَدِهِ وَلاَ امْرَأَةً وَلاَ خَادِمًا إِلاَّ أَنْ يُجَاهِدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا نِيلَ مِنْهُ شَىْءٌ قَطُّ فَيَنْتَقِمَ مِنْ صَاحِبِهِ إِلاَّ أَنْ يُنْتَهَكَ شَىْءٌ مِنْ مَحَارِمِ اللَّهِ فَيَنْتَقِمَ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ ‏.‏

ആയിശ(റ) വിൽ നിന്ന് നിവേദനം: അല്ലാഹുവിന്റെ മാർഗത്തിൽ യുദ്ധംചെയ്യുന്ന സന്ദർഭത്തിലല്ലാതെ നബി ﷺ ഒരു സ്ത്രീയേയോ ഒരു മൃത്യനേയോ മറ്റോ തന്റെ വിശുദ്ധ കരംകൊണ്ട് പ്രഹരിച്ചിട്ടില്ല. നബി ﷺ യെ ആരെങ്കിലും ഉപദ്രവിച്ചാൽ, ഒരിക്കലും അയാൾക്ക് നേരെ പ്രതികാരം ചെയ്തിരുന്നില്ല. പ്രത്യുത, അല്ലാഹു പവിത്രത കൽപ്പിച്ചവ അനാദരിക്കപ്പെട്ടാൽ, അല്ലാഹുവിന് വേണ്ടി പ്രതികാര നടപടി സ്വീകരിച്ചിരുന്നു. (മുസ്‌ലിം: 2328)

വിനയവും വിവേകവുമുള്ള പ്രവാചകന്‍

ജൂത പണ്ഡിതനായ സെയ്ദ് ഇബ്‌നു സഅ്‌ന, മുഹമ്മദ് നബി ﷺ യില്‍ പ്രവാചകത്വത്തിന്റെ ലക്ഷണങ്ങള്‍ നിരീക്ഷിച്ചറിയാന്‍ വേണ്ടി പരിശ്രമിക്കുന്ന സമയം. ഒരുദിനം അദ്ദേഹം നബി ﷺ യോടൊത്ത് നില്‍ക്കവെ ഒരാള്‍ തന്റെ വാഹനപ്പുറത്ത് ആഗതനായി. ഒരു ഗ്രാമത്തിലെ മുസ്‌ലിംകള്‍ കാലക്കെടുതികളിലും കഷ്ടപ്പാടുകളിലുമാണെന്ന വിവരം അദ്ദേഹം നബി ﷺ യോട് പറഞ്ഞു. അവരെ സഹായിക്കാനുള്ള സമ്പത്ത് നബി ﷺ യുടെ കയ്യിലില്ലായിരുന്നു. അദ്ദേഹം തന്റെ കൂടെയുള്ള അലി(റ)യെ നോക്കി. അലി(റ) പറഞ്ഞു: ‘സമ്പാദ്യമായി ഒന്നും അവശേഷിക്കുന്നില്ല.’ ആ സമയം സെയ്ദ് ഇബ്‌നു സഅ്‌ന നബി ﷺ യുടെ അടുത്തുചെന്ന് പറഞ്ഞു: ‘ഇതാ എണ്‍പത് സ്വര്‍ണനാണയങ്ങള്‍. നിര്‍ണിത തീയതിയായാല്‍ പകരം ഈ സംഖ്യക്കൊത്ത കാരക്ക തന്ന് കടം വീട്ടിയാല്‍ മതി.’ നബി ﷺ അത് സ്വീകരിക്കുകയും വാഹനപ്പുറത്തെത്തിയ വ്യക്തിയെ ഏല്‍പിക്കുകയും ചെയ്തു. നബി ﷺ അയാളോട് പറഞ്ഞു: ‘ആ ഗ്രാമവാസികളിലേക്ക് മടങ്ങിച്ചെന്ന് അവരെ സഹായിക്കൂ.’

സെയ്ദ് ഇബ്‌നു സഅ്‌ന പറയുന്നു: ‘വ്യവസ്ഥ പ്രകാരം ബാധ്യത തീര്‍ക്കുവാന്‍ രണ്ടുമൂന്ന് നാളുകള്‍ ശേഷിക്കുന്നുണ്ട്. നബി ﷺ ഒരു ജനാസയെ അനുഗമിച്ച് ബക്വീഅ് ക്വബ്ര്‍സ്ഥാനിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടതായിരുന്നു. അനുചരന്മാരില്‍ അബൂബക്കര്‍(റ), ഉമര്‍(റ), ഉഥ്മാന്‍(റ) എന്നിവരും മറ്റും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പമുണ്ട്. ജനാസ നമസ്‌കരിച്ച നബി ﷺ ചാരിയിരിക്കുവാന്‍ ഒരു ചുമരിനരികിലേക്ക് അടുത്തപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അടുത്ത് ചെന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുപ്പായ മാറും ശിരോവസത്രവും കൂട്ടി അദ്ദേഹത്തെ കടന്നുപിടിച്ചു. പരുഷമായ മുഖഭാവത്തോടെ അദ്ദേഹത്തെ രൂക്ഷമായി നോക്കി. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: ‘മുഹമ്മദ്! എന്നോടുള്ള ബാധ്യത വീട്ടുന്നില്ലേ? നിങ്ങള്‍ അബ്ദുല്‍ മുത്വലിബിന്റെ മക്കള്‍ ബാധ്യത തീര്‍ക്കുന്നതില്‍ അമാന്തിക്കുന്നവരാണ്. നിങ്ങളോടുള്ള ഇടപഴകലില്‍ എനിക്ക് നിങ്ങളെയെല്ലാം നന്നായി അറിയാം. ഞാന്‍ ഉമര്‍(റ)വിനെ നോക്കി. കോപാകുലനായ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇരുകണ്ണുകളും ഗോളങ്ങള്‍ക്ക് സമാനമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് കറങ്ങുന്നു! എന്നെ നോക്കി ഉമര്‍(റ) പറഞ്ഞു: ‘ശത്രൂ, അല്ലാഹുവിന്റെ തിരുദൂതരോടാണോ നീ ഇതെല്ലാം പറയുന്നതും ചെയ്യുന്നതും? അല്ലാഹുവാണെ, ഞാന്‍ ചില കാര്യങ്ങള്‍ ഭയക്കുന്നില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍ എന്റെ ഈ വാളുകൊണ്ട് നിന്റെ തല ഞാന്‍ കൊയ്യുമായിരുന്നു.’ എന്നാല്‍ നബി ﷺ യാകട്ടെ തീര്‍ത്തും ശാന്തനായി, തികഞ്ഞ അടക്കത്തോടെ എന്നെ നോക്കുന്നു.  അവിടുന്ന ഉമര്‍(റ)വിനെ വിളിച്ചു ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു:

إنَّا كنَّا أحوجَ إلى غيرِ هذا منك يا عمرُ أنْ تأمُرَني بحُسنِ الأداءِ وتأمُرَه بحُسنِ التِّباعةِ اذهَبْ به يا عمرُ فاقضِه حقَّه وزِدْه عشرينَ صاعًا مِن غير مكانَ ما رُعْتَه

‘ഉമര്‍! ഞാനും സെയ്ദ് ഇബ്‌നു സഅ്‌നയും നിങ്ങളുടെ കോപം മൂത്ത പെരുമാറ്റം ആവശ്യമുള്ളവരല്ല. പ്രത്യുത, നല്ല നിലയ്ക്ക് ബാധ്യത തീര്‍ക്കുവാന്‍ എന്നോടും നല്ല രീതിയില്‍ അത് സ്വീകരിക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹത്തോടും ആവശ്യപ്പെടുകയായിരുന്നു നിങ്ങള്‍ ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നത്. ഉമര്‍! നിങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെകൂടെ പോയി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബാധ്യത തീര്‍ക്കുക. നിങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തെ ഭയപ്പെടുത്തിയതിന് പകരമായി ഇരുപത് സ്വാഅ് ഈന്തപ്പഴം കൂടുതല്‍ നല്‍കുകയും ചെയ്യുക.’

قال زيدٌ: فذهَب بي عمرُ فقضاني حقِّي وزادني عشرينَ صاعًا مِن تمرٍ

സെയ്ദ് ഇബ്‌നു സഅ്‌ന പറയുകയാണ്: ‘ഉമര്‍(റ) എന്നെയുംകൂട്ടി നടന്നു. ശേഷം എന്റെ കടം വീട്ടി. ഇരുപത് സ്വാഅ് ഈന്തപ്പഴം കൂടുതല്‍ നല്‍കുകയും ചയ്തു.’ (സ്വഹീഹ് ഇബ്നു ഹിബ്ബാൻ)

നീതിയുടെ പ്രവാചകന്‍

 يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ كُونُوا۟ قَوَّٰمِينَ بِٱلْقِسْطِ شُهَدَآءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَىٰٓ أَنفُسِكُمْ أَوِ ٱلْوَٰلِدَيْنِ وَٱلْأَقْرَبِينَ ۚ إِن يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَٱللَّهُ أَوْلَىٰ بِهِمَا ۖ فَلَا تَتَّبِعُوا۟ ٱلْهَوَىٰٓ أَن تَعْدِلُوا۟ ۚ وَإِن تَلْوُۥٓا۟ أَوْ تُعْرِضُوا۟ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا

സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിന് വേണ്ടി സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നവരെന്ന നിലയില്‍ കണിശമായി നീതി നിലനിര്‍ത്തുന്നവരായിരിക്കണം. അത് നിങ്ങള്‍ക്ക് തന്നെയോ, നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കള്‍, അടുത്ത ബന്ധുക്കള്‍ എന്നിവര്‍ക്കോ പ്രതികൂലമായിത്തീര്‍ന്നാലും ശരി. (കക്ഷി) ധനികനോ, ദരിദ്രനോ ആകട്ടെ, ആ രണ്ട് വിഭാഗത്തോടും കൂടുതല്‍ ബന്ധപ്പെട്ടവന്‍ അല്ലാഹുവാകുന്നു. അതിനാല്‍ നിങ്ങള്‍ നീതി പാലിക്കാതെ തന്നിഷ്ടങ്ങളെ പിന്‍പറ്റരുത്‌. നിങ്ങള്‍ വളച്ചൊടിക്കുകയോ ഒഴിഞ്ഞ് മാറുകയോ ചെയ്യുന്ന പക്ഷം തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയെല്ലാം സൂക്ഷ്മമായി അറിയുന്നവനാകുന്നു അല്ലാഹു. (ഖു൪ആന്‍ :4/135)

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ كُونُوا۟ قَوَّٰمِينَ لِلَّهِ شُهَدَآءَ بِٱلْقِسْطِ ۖ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَـَٔانُ قَوْمٍ عَلَىٰٓ أَلَّا تَعْدِلُوا۟ ۚ ٱعْدِلُوا۟ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعْمَلُونَ ‎

സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിന്ന് വേണ്ടി നിലകൊള്ളുന്നവരും, നീതിക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നവരുമായിരിക്കുക. ഒരു ജനതയോടുള്ള അമര്‍ഷം നീതി പാലിക്കാതിരിക്കാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് പ്രേരകമാകരുത്‌. നിങ്ങള്‍ നീതി പാലിക്കുക. അതാണ് ധര്‍മ്മനിഷ്ഠയോട് ഏറ്റവും അടുത്തത്‌. നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെ സൂക്ഷിക്കുക. തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചെല്ലാം അല്ലാഹു സൂക്ഷ്മമായി അറിയുന്നവനാകുന്നു. (ഖു൪ആന്‍ :5/8)

وَإِنْ حَكَمْتَ فَٱحْكُم بَيْنَهُم بِٱلْقِسْطِ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلْمُقْسِطِينَ

എന്നാല്‍ നീ തീര്‍പ്പുകല്‍പിക്കുകയാണെങ്കില്‍ അവര്‍ക്കിടയില്‍ നീതിപൂര്‍വ്വം തീര്‍പ്പുകല്‍പിക്കുക. നീതിപാലിക്കുന്നവരെ തീര്‍ച്ചയായും അല്ലാഹു സ്നേഹിക്കുന്നു. (ഖു൪ആന്‍ :4/135)

عَنَ عَائِشَةَ، أَنَّ قُرَيْشًا، أَهَمَّهُمْ شَأْنُ الْمَرْأَةِ الْمَخْزُومِيَّةِ الَّتِي سَرَقَتْ فَقَالُوا مَنْ يُكَلِّمُ فِيهَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالُوا وَمَنْ يَجْتَرِئُ عَلَيْهِ إِلاَّ أُسَامَةُ حِبُّ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏.‏ فَكَلَّمَهُ أُسَامَةُ ‏.‏ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏”‏ أَتَشْفَعُ فِي حَدٍّ مِنْ حُدُودِ اللَّهِ ‏”‏ ‏.‏ ثُمَّ قَامَ فَاخْتَطَبَ فَقَالَ ‏”‏ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ قَبْلَكُمْ أَنَّهُمْ كَانُوا إِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الشَّرِيفُ تَرَكُوهُ وَإِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الضَّعِيفُ أَقَامُوا عَلَيْهِ الْحَدَّ وَايْمُ اللَّهِ لَوْ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ سَرَقَتْ لَقَطَعْتُ يَدَهَا ‏”‏ ‏.‏

ആഇശ(റ) പറയുന്നു: ഒരു മഖ്‌സൂം ഗോത്രക്കാരിയുടെ മോഷണക്കേസ് ക്വുറൈശികള്‍ക്ക് വിഷമപ്രശ്‌നമായി. ”അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതനോട് അവളുടെ പ്രശ്‌നം സംബന്ധിച്ച് ആരാണ് സംസാരിക്കുക?” അവര്‍ തമ്മില്‍ തമ്മില്‍ അന്വേഷിച്ചു. ”തിരുമേനിയുടെ ഇഷ്ടനായ ഉസാമതുബ്‌നു സൈദിനല്ലാതെ മറ്റാര്‍ക്കാണ് അതിന് ധൈര്യം വരിക?”- ഇതായിരുന്നു അവരുടെയെല്ലാം അഭിപ്രായം. അങ്ങനെ ഉസാമ(റ) നബി ﷺ യോട് സംസാരിച്ചു. അപ്പോള്‍ തിരുമേനി ﷺ ചോദിച്ചു: ”അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷാവിധിയില്‍ നീ ശുപാര്‍ശയുമായി വരികയോ?” തുടര്‍ന്ന് അവിടുന്ന് ചെയ്ത ഒരു പ്രസംഗത്തില്‍ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: ”ഉന്നതര്‍ മോഷ്ടിച്ചാല്‍ വെറുതെ വിടുകയും ദുര്‍ബലര്‍ മോഷ്ടിച്ചാല്‍ ശിക്ഷ നടപ്പാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പതിവ് നിങ്ങളുടെ മുന്‍ഗാമികള്‍ക്കിടയില്‍ നിലനിന്നത് അവരുടെ നാശത്തിന് ഹേതുവായിട്ടുണ്ട്. അല്ലാഹുവിനെക്കൊണ്ട് സത്യം. മുഹമ്മദിന്റെ മകള്‍ ഫാത്വിമയാണ് മോഷ്ടിക്കുന്നതെങ്കില്‍ ഞാന്‍ അവളുടെ കൈ മുറിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും!” (മുസ്‌ലിം:1688)

عن أنس بن مالك: كان مع رسولِ اللهِ ﷺ رجلٌ فجاءَ ابنٌ لهُ فقَبَّلَهُ وأجلسهُ على فَخِذِهِ ثم جاءتْ بنتٌ لهُ فأَجْلَسَها إلى جنبِه, قال فهلَّا عَدَلْتَ بينَهُمَا

അനസ് ബ്നു മാലിക് (റ) വിൽ നിന്ന് നിവേദനം: നബി ﷺ യുടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഒരാളുടെ അടുത്തേക്ക് ആയാളുടെ ആണ്കുട്ടി വന്നപ്പോൾ അയാളവനെ ചുംബിക്കുകയും തന്റെ മടിയിൽ ഇരുത്തുകയും ചെയ്തു. പിന്നീട് അയാളുടെ പെണ്കുട്ടിവന്നപ്പോൾ അവളെ തന്റെ ഒരു സൈഡിലേക്ക് ഇരുത്തി.(അപ്പോൾ നബി ﷺ ) പറഞ്ഞു: നിനക്ക് അവർക്ക് രണ്ടുപേർക്കുമിടയിൽ നീതി കാണിച്ചുകൂടെ? (സിൽസിലത്തുസ്വഹീഹ)

കാരുണ്യത്തിന്റെ പ്രവാചകന്‍

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِي سَفَرٍ فَانْطَلَقَ لِحَاجَتِهِ فَرَأَيْنَا حُمَّرَةً مَعَهَا فَرْخَانِ فَأَخَذْنَا فَرْخَيْهَا فَجَاءَتِ الْحُمَّرَةُ فَجَعَلَتْ تَفْرُشُ فَجَاءَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ ‌‏ مَنْ فَجَعَ هَذِهِ بِوَلَدِهَا رُدُّوا وَلَدَهَا إِلَيْهَا ‏”‏

ഇബ്‌നു മസ്ഊദ്‌ (റ)വിൽ നിന്ന് നിവേദനം: അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഒരിക്കൽ ഞങ്ങൾ പ്രവാചകൻ(ﷺ)യുടെ കൂടെ ആയിരിക്കുമ്പോൾ അവിടുന്ന് (ﷺ) വിസർജ്ജനാവശ്യാർത്ഥം പോയപ്പോൾ രണ്ട് കുഞ്ഞുങ്ങളുള്ള ഒരു പക്ഷിയെ കാണുകയുണ്ടായി. ഞങ്ങൾ അതിന്റെ കുഞ്ഞിനെ എടുക്കുമ്പോഴേക്കും ആ തള്ളപ്പക്ഷി ഞങ്ങൾക്ക്‌ മുകളിലൂടെ വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പ്രവാചകൻ (ﷺ) തിരിച്ചുവന്നപ്പോൾ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കാരണത്താൽ ആരാണ് തള്ളയെ ശല്യപ്പെടുത്തിയത് എന്ന് ചോദിക്കുകയുണ്ടായി. ശേഷം അവിടുന്ന് (ﷺ) പറഞ്ഞു. ആ കുഞ്ഞുങ്ങളെ അതിന് തിരിച്ചു കൊടുക്കുക. (അബൂദാവൂദ്: 2675)

عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، قَالَ حَدَّثَنِي عُرْوَةُ، أَنَّ عَائِشَةَ ـ رضى الله عنها ـ زَوْجَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم حَدَّثَتْهُ أَنَّهَا قَالَتْ لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم هَلْ أَتَى عَلَيْكَ يَوْمٌ كَانَ أَشَدَّ مِنْ يَوْمِ أُحُدٍ قَالَ ‏ “‏ لَقَدْ لَقِيتُ مِنْ قَوْمِكِ مَا لَقِيتُ، وَكَانَ أَشَدُّ مَا لَقِيتُ مِنْهُمْ يَوْمَ الْعَقَبَةِ، إِذْ عَرَضْتُ نَفْسِي عَلَى ابْنِ عَبْدِ يَالِيلَ بْنِ عَبْدِ كُلاَلٍ، فَلَمْ يُجِبْنِي إِلَى مَا أَرَدْتُ، فَانْطَلَقْتُ وَأَنَا مَهْمُومٌ عَلَى وَجْهِي، فَلَمْ أَسْتَفِقْ إِلاَّ وَأَنَا بِقَرْنِ الثَّعَالِبِ، فَرَفَعْتُ رَأْسِي، فَإِذَا أَنَا بِسَحَابَةٍ قَدْ أَظَلَّتْنِي، فَنَظَرْتُ فَإِذَا فِيهَا جِبْرِيلُ فَنَادَانِي فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ قَدْ سَمِعَ قَوْلَ قَوْمِكَ لَكَ وَمَا رَدُّوا عَلَيْكَ، وَقَدْ بَعَثَ إِلَيْكَ مَلَكَ الْجِبَالِ لِتَأْمُرَهُ بِمَا شِئْتَ فِيهِمْ، فَنَادَانِي مَلَكُ الْجِبَالِ، فَسَلَّمَ عَلَىَّ ثُمَّ قَالَ يَا مُحَمَّدُ، فَقَالَ ذَلِكَ فِيمَا شِئْتَ، إِنْ شِئْتَ أَنْ أُطْبِقَ عَلَيْهِمِ الأَخْشَبَيْنِ، فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم بَلْ أَرْجُو أَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ مِنْ أَصْلاَبِهِمْ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ وَحْدَهُ لاَ يُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا ‏”‏‏.‏

ഉര്‍വ(റ)യില്‍ നിന്ന് നിവേദനം: നബി ﷺ യുടെ പത്‌നി ആഇശ(റ) അദ്ദേഹത്തോട് (ഉര്‍വ(റ)യോട്) പറഞ്ഞു: ”ഉഹ്ദ് ദിനത്തെക്കാള്‍ കഠിനമായ ഒരു ദിവസം അങ്ങേക്ക് വന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നബി ﷺ യോട് അവര്‍ ചോദിച്ചു: നബി ﷺ പറഞ്ഞു: ‘തീര്‍ച്ചയായും, നിന്റെ ജനതയില്‍നിന്ന് (മക്കക്കാരില്‍നിന്ന്) എനിക്ക് ധാരാളം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഞാന്‍ എന്റെ ശരീരം ഇബ്‌നു അബ്ദിയാലീല്‍ ഇബ്‌നും അബ്ദുകുലാലിന് പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ച സന്ദര്‍ഭം; ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചതിലേക്ക് എനിക്ക് അയാള്‍ മറുപടി നല്‍കിയില്ല.അങ്ങനെ ഞാന്‍ വിഷമിതനായി പോന്നു. ഞാന്‍ ക്വര്‍നുസ്സആലിബില്‍ (എത്തിയപ്പോള്‍) അല്ലാതെ എനിക്ക് ബോധംവന്നിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ ഞാന്‍ എന്റെ തലയുയര്‍ത്തി. അപ്പോഴതാ, ഞാന്‍ ഒരു മേഘത്തിന്റെ തണലില്‍! അങ്ങനെ ഞാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ അതില്‍ ജിബ്‌രീല്‍ (ഉണ്ടായിരുന്നു). അദ്ദേഹം എന്നെ വിളിച്ചു. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു: തീര്‍ച്ചയായും അങ്ങയോടുള്ള അങ്ങയുടെ ജനതയുടെ വാക്കുകളും അവര്‍ അങ്ങേക്ക് മറുപടി തരാത്തതും അല്ലാഹു കേട്ടിരിക്കുന്നു. (അതിനാല്‍) അങ്ങയിലേക്ക് പര്‍വതത്തിന്റെ മലക്കിനെ അല്ലാഹു അയച്ചിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തോട് അവരില്‍ അങ്ങ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് (സംഭവിക്കാനായി) കല്‍പിക്കുന്നതിനായി (മലക്കിനെ അയച്ചിരിക്കുന്നു).’ അങ്ങനെ മലക്കുല്‍ ജിബാല്‍ എന്നെ വിളിക്കുകയും എന്നിട്ട് എന്റെമേല്‍ സലാം പറയുകയും ചെയ്തു. പിന്നീട് (മലക്ക്) പറഞ്ഞു: ‘ഓ, മുഹമ്മദ്!’ എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു: ‘നിങ്ങള്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതില്‍ അത് (സംഭവിക്കുന്നതാണ്). നിങ്ങള്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ രണ്ട് ഭാഗങ്ങളായി കിടക്കുന്ന (മലകള്‍) അവരുടെമേല്‍ ഞാന്‍ മറിച്ചിടുന്നതാണ്.’ അപ്പോള്‍ നബി ﷺ പറഞ്ഞു: ‘വേണ്ട, അവരുടെ മുതുകുകളില്‍നിന്ന് അല്ലാഹുവിനെ മാത്രം ആരാധിക്കുന്ന, അവനില്‍ യാതൊന്നിനെയും പങ്കുചേര്‍ക്കാത്തവരെ അല്ലാഹു പുറത്തെടുക്കുന്നതിനെയാണ് ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്” (ബുഖാരി:3231)

ഹൃദയവിശാലതയുള്ള പ്രവാചകൻ

കപടവിശ്വാസിയായ അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു ഉബയ്യ് നബി ﷺ യെ പലനിലയ്ക്കും ദ്രോഹിച്ചിട്ടും  അയാളുടെ അന്ത്യസമയത്ത് അയാളോട് നബി ﷺ പെരുമാറിയത് എങ്ങനെയെന്ന് കാണുക.

عَنِ ابْنِ عُمَرَ ـ رضى الله عنهما ـ أَنَّهُ قَالَ لَمَّا تُوُفِّيَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أُبَىٍّ جَاءَ ابْنُهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَأَعْطَاهُ قَمِيصَهُ وَأَمَرَهُ أَنْ يُكَفِّنَهُ فِيهِ ثُمَّ قَامَ يُصَلِّي عَلَيْهِ، فَأَخَذَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ بِثَوْبِهِ فَقَالَ تُصَلِّي عَلَيْهِ وَهْوَ مُنَافِقٌ وَقَدْ نَهَاكَ اللَّهُ أَنْ تَسْتَغْفِرَ لَهُمْ‏.‏ قَالَ ‏”‏ إِنَّمَا خَيَّرَنِي اللَّهُ أَوْ أَخْبَرَنِي فَقَالَ ‏{‏اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاَ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ‏}‏ فَقَالَ سَأَزِيدُهُ عَلَى سَبْعِينَ ‏”‏‏.‏ قَالَ فَصَلَّى عَلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَصَلَّيْنَا مَعَهُ ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْهِ ‏{‏وَلاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلاَ تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ‏}‏

ഇബ്‌നു ഉമര്‍(റ) പറയുന്നു: ‘‘(കപടവിശ്വാസിയായ)അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു ഉബയ്യ് മരണപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രന്‍ അബ്ദുല്ലാഹ് അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലി ﷺ നെ സമീപിച്ചു. എന്നിട്ട് തന്റെ പിതാവിനെ കഫന്‍ ചെയ്യുന്നതിനായി നബി ﷺ യുടെ കുപ്പായം നല്‍കാനായി ചോദിച്ചു. അപ്പോള്‍ നബി ﷺ അത് നല്‍കി. പിന്നീട് അദ്ദേഹത്തിനായി നമസ്‌കരിക്കാന്‍ നബി ﷺ യോട് അവന്‍ ചോദിച്ചു. അപ്പോള്‍ അയാള്‍ക്കുവേണ്ടി നമസ്‌കരിക്കാന്‍ നബി ﷺ എഴുന്നേറ്റു. അപ്പോള്‍ ഉമര്‍(റ) എഴുന്നേല്‍ക്കുകയും അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലി ﷺ ന്റെ വസ്ത്രത്തില്‍ പിടിക്കുകയും എന്നിട്ട് (ഇപ്രകാരം) ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു: ‘അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതരേ, അങ്ങയുടെ രക്ഷിതാവ് അയാള്‍ക്കുവേണ്ടി നമസ്‌കരിക്കുന്നത് അങ്ങയെ വിലക്കിയിട്ടില്ലയോ?’ അപ്പോള്‍ നബി ﷺ പറഞ്ഞു: ‘അല്ലാഹു എനിക്ക് തെരഞ്ഞടുക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം നല്‍കിയിട്ടുണ്ടല്ലോ.’ എന്നിട്ട് അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: {നീ അവര്‍ക്കുവേണ്ടി പാപമോചനം തേടിക്കൊള്ളുക. അല്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ക്കുവേണ്ടി പാപമോചനം തേടാതിരിക്കുക. നീ അവര്‍ക്കുവേണ്ടി എഴുപത് പ്രാവശ്യം പാപമോചനം തേടിയാലും … (9:80)’ (എന്ന് അല്ലാഹു പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ?). ഞാന്‍ എഴൂപതില്‍ അധികരിപ്പിക്കുന്നതാണ്.’ അങ്ങനെ നബി ﷺ നമസ്‌കരിച്ചു. അപ്പോള്‍ അല്ലാഹു {അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍നിന്ന് മരണപ്പെട്ട യാതൊരാളുടെ പേരിലും നീ ഒരിക്കലും നമസ്‌കരിക്കരുത്. അവന്റെ ക്വബ്‌റിന്നരികില്‍ നില്‍ക്കുകയും ചെയ്യരുത്…’(9:84)} എന്ന സൂക്തം ഇറക്കുകയും ചെയ്തു’’ (ബുഖാരി:4672)

عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ ـ رضى الله عنهم ـ أَنَّهُ قَالَ لَمَّا مَاتَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أُبَىٍّ ابْنُ سَلُولَ دُعِيَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لِيُصَلِّيَ عَلَيْهِ، فَلَمَّا قَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَثَبْتُ إِلَيْهِ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَتُصَلِّي عَلَى ابْنِ أُبَىٍّ وَقَدْ قَالَ يَوْمَ كَذَا وَكَذَا كَذَا وَكَذَا ـ أُعَدِّدُ عَلَيْهِ قَوْلَهُ ـ فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَقَالَ ‏”‏ أَخِّرْ عَنِّي يَا عُمَرُ ‏”‏‏.‏ فَلَمَّا أَكْثَرْتُ عَلَيْهِ قَالَ ‏”‏ إِنِّي خُيِّرْتُ فَاخْتَرْتُ، لَوْ أَعْلَمُ أَنِّي إِنْ زِدْتُ عَلَى السَّبْعِينَ فَغُفِرَ لَهُ لَزِدْتُ عَلَيْهَا ‏”‏‏.‏ قَالَ فَصَلَّى عَلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ثُمَّ انْصَرَفَ، فَلَمْ يَمْكُثْ إِلاَّ يَسِيرًا حَتَّى نَزَلَتِ الآيَتَانِ مِنْ ‏{‏بَرَاءَةٌ‏}‏ ‏{‏وَلاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا‏}‏ إِلَى ‏{‏وَهُمْ فَاسِقُونَ‏}‏ قَالَ فَعَجِبْتُ بَعْدُ مِنْ جُرْأَتِي عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَوْمَئِذٍ، وَاللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ‏.‏

ഉമര്‍(റ) പറഞ്ഞു: ‘‘അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു ഉബയ്യിബ്‌നു സലൂല്‍ മരണപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അയാള്‍ക്ക് വേണ്ടി, അയാളുടെമേല്‍ (ജനാസ) നമസ്‌കരിക്കുന്നതിനായി അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂല്‍ ﷺ ക്ഷണിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി. അങ്ങനെ അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂല്‍ ﷺ നമസ്‌കാരത്തിന് നിന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ നബിയിലേക്ക് ചാടി എഴുന്നേറ്റു നിന്നു. എന്നിട്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു: ‘അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതരേ, അങ്ങ് ഇബ്‌നു ഉബയ്യിന്റെ മേല്‍ നമസ്‌കരിക്കുകയാണോ? അയാള്‍ (ഇന്ന) ദിവസം ഇങ്ങനെയും ഇങ്ങനെയുമെല്ലാം പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ?’ ഞാന്‍ അവിടുത്തോട് അയാളുടെ വാക്കുകള്‍ എണ്ണിപ്പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. അപ്പോള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂല്‍ ﷺ പുഞ്ചിരിക്കുകയും (ഇപ്രകാരം) പറയുകയും ചെയ്തു: ‘ഉമറേ, എന്നില്‍നിന്നും താങ്കള്‍ വിട്ടു നില്‍ക്കൂ.’ അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവിടുത്തോട് ധാരാളം (അതിനെ സംബന്ധിച്ചു) പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. നബി ﷺ പറഞ്ഞു: ‘തീര്‍ച്ചയായും തെരഞ്ഞടുക്കാനുള്ള അനുവാദം നല്‍കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ (അദ്ദേഹത്തിനുവേണ്ടി നമസ്‌കരിക്കാന്‍) തെരഞ്ഞടുത്തു. എഴുപതിന് മുകളില്‍ ഞാന്‍ അധികരിപ്പിച്ചാല്‍ അദ്ദേഹത്തോട് പൊറുക്കപ്പെടുമെന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ അതിനെക്കാള്‍ അധികരിപ്പിക്കുമായിരുന്നു.’ അദ്ദേഹം (ഉമര്‍) പറഞ്ഞു: ‘അങ്ങനെ അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂല്‍ ﷺ അദ്ദേഹത്തിനുവേണ്ടി നമസ്‌കരിക്കുകയും അതില്‍നിന്ന് പിരിയുകയും ചെയ്തു. അല്‍പസമയം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും സൂറതുല്‍ ബറാഅയില്‍നിന്നുള്ള രണ്ട് സൂക്തങ്ങള്‍ ഇറങ്ങി: {അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍നിന്ന് മരണപ്പെട്ട യാതൊരാളുടെ പേരിലും നീ ഒരിക്കലും നമസ്‌കരിക്കരുത്. അവന്റെ ക്വബ്‌റിന്നരികില്‍ നില്‍ക്കുകയും ചെയ്യരുത്. തീര്‍ച്ചയായും അവര്‍ അല്ലാഹുവിലും അവന്റെ ദൂതനിലും അവിശ്വസിക്കുകയും ധിക്കാരികളായിക്കൊണ്ട് മരിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു (തൗബ 84)} (ഉമര്‍(റ) പറഞ്ഞു: ‘അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലി ﷺ നോട് അന്നേദിവസം (സംസാരിച്ചതില്‍) എന്റെ ധൈര്യത്തെ സംബന്ധിച്ച് ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടിരുന്നു.’’ (ബുഖാരി:1366)

 https://chat.whatsapp.com/Io6efs5AMs2E7RrBkKDAFW