كعب أبن اشرف കഅബ് ബ്നു അശ്റഫിന്റെ വധം

 

كعب أبن اشرف

وفي سيرة ابن هشام

استنكاره خبر رسولي الرسول بقتل ناس من المشركين

جزء/صفحة:51

                      الجزء                                          1                                          2                                          

مقتل كعب بن الأشرف

[ استنكاره خبر رسولي الرسول بقتل ناس من المشركين ]

قال ابن إسحاق : وكان من حديث كعب بن الأشرف : أنه لما أصيب أصحاب بدر ، وقدم زيد بن حارثة إلى أهل السافلة ، وعبد الله بن رواحة إلى أهل العالية بشيرين ، بعثهما رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى من بالمدينة من المسلمين بفتح الله عز وجل عليه ، وقتل من قتل من المشركين .

كما حدثني عبد الله بن المغيث بن أبي بردة الظفري ، وعبد الله بن أبي بكر بن محمد بن عمرو بن حزم ، وعاصم بن عمر بن قتادة ، وصالح بن أبي أمامة بن سهل ، كل قد حدثني بعض حديثه ، قالوا : قال كعب بن الأشرف ، وكان رجلا من طيئ ، ثم أحد بني نبهان ، وكانت أمه من بني النضير ، حين بلغه الخبر : أحق هذا ؟ أترون محمدا قتل هؤلاء الذين يسمى هذان الرجلان - يعني زيدا وعبد الله بن رواحة - فهؤلاء أشراف العرب وملوك الناس ، والله لئن كان محمد أصاب هؤلاء القوم ، لبطن الأرض خير من ظهرها .

شعره في التحريض على الرسول ]

فلما تيقن عدو الله الخبر ، خرج حتى قدم مكة ، فنزل على المطلب بن أبي وداعة بن ضبيرة السهمي ، وعنده عاتكة بنت أبي العيص بن أمية بن عبد شمس بن عبد مناف ، فأنزلته وأكرمته ، وجعل يحرض على رسول الله [ ص: 52 ] صلى الله عليه وسلم ، وينشد الأشعار ، ويبكي أصحاب القليب من قريش ، الذين أصيبوا ببدر ، فقال :

طحنت رحى بدر لمهلك أهله ولمثل بدر تستهل وتدمع     قتلت سراة الناس حول حياضهم

لا تبعدوا إن الملوك تصرع     كم قد أصيب به من أبيض ماجد

ذي بهجة يأوي إليه الضيع     طلق اليدين إذا الكواكب أخلفت

حمال أثقال يسود ويربع     ويقول أقوام أسر بسخطهم

إن ابن الأشرف ظل كعبا يجزع     صدقوا فليت الأرض ساعة قتلوا

ظلت تسوخ بأهلها وتصدع     صار الذي أثر الحديث بطعنه

أو عاش أعمى مرعشا لا يسمع     نبئت أن بني المغيرة كلهم

خشعوا لقتل أبي الحكيم وجدعوا     وابنا ربيعة عنده ومنبه

ما نال مثل المهلكين وتبع     نبئت أن الحارث بن هشامهم

في الناس يبني الصالحات ويجمع     ليزور يثرب بالجموع وإنما

يحمى على الحسب الكريم الأروع

تشبيب كعب بنساء المسلمين والحيلة في قتله ]

ثم رجع كعب بن الأشرف إلى المدينة فشبب بنساء المسلمين حتى آذاهم . فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم ، كما حدثني عبد الله بن المغيث بن أبي بردة [ ص: 55 ] من لي بابن الأشرف ؟ فقال له محمد بن مسلمة ، أخو بني عبد الأشهل : أنا لك به يا رسول الله ، أنا أقتله ، قال : فافعل إن قدرت على ذلك . فرجع محمد بن مسلمة فمكث ثلاثا لا يأكل ولا يشرب إلا ما يعلق به نفسه ، فذكر ذلك لرسول الله صلى الله عليه وسلم ، فدعاه ، فقال له : لم تركت الطعام والشراب ؟ فقال : يا رسول الله ، قلت لك قولا لا أدري هل أفين لك به أم لا ؟ فقال : إنما عليك الجهد ؛ فقال : يا رسول الله ، إنه لا بد لنا من أن نقول : قال : قولوا ما بدا لكم ، فأنتم في حل من ذلك

فاجتمع في قتله محمد بن مسلمة ، وسلكان بن سلامة بن وقش ، وهو أبو نائلة ، أحد بني عبد الأشهل ، وكان أخا كعب بن الأشرف من الرضاعة ، وعباد بن بشر بن وقش ، أحد بني عبد الأشهل ، والحارث بن أوس بن معاذ ، أحد بني عبد الأشهل ، وأبو عبس بن جبر ، أحد بني حارثة ؛ ثم قدموا إلى عدو الله كعب بن الأشرف ، قبل أن يأتوه ، سلكان بن سلامة ، أبا نائلة ، فجاءه ، فتحدث معه ساعة ، وتناشدوا شعرا ، وكان أبو نائلة يقول الشعر ، ثم قال : ويحك يا ابن الأشرف إني قد جئتك لحاجة أريد ذكرها لك ، فاكتم عني ؛ قال : أفعل ؛ قال : كان قدوم هذا الرجل علينا بلاء من البلاء ، عادتنا به العرب ، ورمتنا عن قوس واحدة ، وقطعت عنا السبل حتى ضاع العيال ، وجهدت الأنفس ، وأصبحنا قد جهدنا وجهد عيالنا .

فقال كعب : أنا ابن الأشرف ، أما والله لقد كنت أخبرك يا ابن سلامة أن الأمر سيصير إلى ما أقول ؛ فقال له سلكان : إني قد أردت أن تبيعنا طعاما ونرهنك ونوثق لك ، ونحسن في ذلك ، فقال : أترهنونني أبناءكم ؟ قال : لقد أردت أن تفضحنا إن معي أصحابا لي على مثل رأيي ، وقد أردت أن آتيك بهم ، فتبيعهم وتحسن في ذلك ، ونرهنك من الحلقة ما فيه وفاء ، وأراد سلكان أن لا ينكر السلاح إذا جاءوا بها ؛ قال : إن في الحلقة لوفاء ؛ قال : فرجع سلكان إلى أصحابه فأخبرهم خبره ، وأمرهم أن يأخذوا السلاح ، ثم ينطلقوا فيجتمعوا إليه ، فاجتمعوا عند رسول الله صلى الله عليه وسلم .

قال ابن هشام : ويقال : أترهنونني نساءكم ؟ قال : كيف نرهنك نساءنا ، وأنت أشب أهل يثرب وأعطوهم ، قال : أترهنونني أبناءكم ؟

قال ابن إسحاق : فحدثني ثور بن زيد ، عن عكرمة ، عن ابن عباس . قال [ ص: 56 ] مشى معهم رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى بقيع الغرقد ، ثم وجههم ، فقال : انطلقوا على اسم الله ؛ اللهم أعنهم ثم رجع رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى بيته ، وهو في ليلة مقمرة ، وأقبلوا حتى انتهوا إلى حصنه ، فهتف به أبو نائلة ، وكان حديث عهد بعرس ، فوثب في ملحفته ، فأخذت امرأته بناحيتها ، وقالت : إنك امرؤ محارب ، وإن أصحاب الحرب لا ينزلون في هذه الساعة ؛ قال : إنه أبو نائلة ، لو وجدني نائما لما أيقظني ؛ فقالت : والله إني لأعرف في صوته الشر ؛ قال : يقول لها كعب : لو يدعى الفتى لطعنة لأجاب . فنزل فتحدث معهم ساعة ، وتحدثوا معه ، ثم قال : هل لك يا ابن الأشرف أن تتماشى إلى شعب العجوز ، فنتحدث به بقية ليلتنا هذه ؟ قال : إن شئتم . فخرجوا يتماشون ، فمشوا ساعة ، ثم إن أبا نائلة شام يده في فود رأسه ، ثم شم يده فقال : ما رأيت كالليلة طيبا أعطر قط ، ثم مشى ساعة ، ثم عاد لمثلها حتى اطمأن ، ثم مشى ساعة ، ثم عاد لمثلها ، فأخذ بفود رأسه ، ثم قال : اضربوا عدو الله ، فضربوه ، فاختلفت عليه أسيافهم ، فلم تغن شيئا .

قال محمد بن مسلمة : فذكرت مغولا في سيفي ، حين رأيت أسيافنا لا تغني شيئا ، فأخذته ، وقد صاح عدو الله صيحة لم يبق حولنا حصن إلا وقد أوقدت عليه نار قال : فوضعته في ثنته ثم تحاملت عليه حتى بلغت عانته فوقع عدو الله ، وقد أصيب الحارث بن أوس بن معاذ ، فجرح في رأسه أو في رجله ، أصابه بعض أسيافنا . قال : فخرجنا حتى سلكنا على بني أمية بن زيد ، [ ص: 57 ] ثم على بني قريظة ، ثم على بعاث حتى أسندنا في حرة العريض ، وقد أبطأ علينا صاحبنا الحارث بن أوس ، ونزفه الدم ، فوقفنا له ساعة ، ثم أتانا يتبع آثارنا . قال : فاحتملناه فجئنا به رسول الله صلى الله عليه وسلم آخر الليل ، وهو قائم يصلي ، فسلمنا عليه ، فخرج إلينا . فأخبرناه بقتل عدو الله ، وتفل على جرح صاحبنا ، فرجع ورجعنا إلى أهلنا فأصبحنا وقد خافت يهود لوقعتنا بعدو الله ، فليس بها يهودي إلا وهو يخاف على نفسه .

وفي تاريخ الطبري

قال أبو جعفر) وفى هذه السنة سرى النبي صلى الله عليه وسلم سرية إلى كعب بن الأشرف فزعم الواقدي أن النبي وجه من وجه إليه في شهر ربيع الأول

(١٧٧)

 هذه السنة * وحدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن ابن إسحاق قال كان من حديث ابن الأشرف أنه لما أصيب أصحاب بدر وقدم زيد بن حارثة إلى أهل السافلة وعبد الله بن رواحة إلى أهل العالية بشيرين بعثهما رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى من بالمدينة من المسلمين بفتح الله عز وجل عليه قتل من قتل من المشركين كما حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق عن عبد الله ابن المغيث بن أبي بردة بن أسير الظفري وعبد الله بن أبي بكر بن محمد بن عمرو ابن حزم وعاصم بن عمر بن قتادة وصالح بن أبي أمامة بن سهل * قال كل قد حدثني بعض حديثه قال قال كعب بن الأشرف وكان رجلا من طيئ ثم أحد بنى نبهان وكانت أمه من بنى النضير فقال حين بلغه الخبر ويلكم أحق هذا أترون أن محمدا قتل هؤلاء الذين يسمى هذان الرجلان يعنى زيد بن حارثة وعبد الله بن رواحة وهؤلاء أشراف العرب وملوك الناس والله لئن كان محمد أصاب هؤلاء القوم لبطن الأرض خير لنا من ظهرها فلما تيقن عدو الله الخبر خرج حتى قدم مكة فنزل على المطلب بن أبي وداعة بن ضبيرة السهمي وعنده عاتكة بنت أسيد ابن أبي العيص بن أمية بن عبد شمس فأنزلته وأكرمته وجعل يحرض على رسول الله صلى الله عليه وسلم وينشد الاشعار ويبكى على أصحاب القليب الذين أصيبوا ببدر من قريش ثم رجع كعب بن الأشرف إلى المدينة فشبب بأم الفضل بنت الحارث فقال أراحل أنت أم تحلل بمنقبة * وتارك أنت أم الفضل بالحرم صفراء رادعة لو تعصر انعصرت * من ذي القوارير والحناء والكتم يرتج ما بين كعبيها ومرفقها * إذا تأتت قياما ثم لم تقم أشاه أم حكيم إذ تواصلنا * والحبل منها متين غير منجذم إحدى بنى عامر جن الفؤاد بها * ولو تشاء شفت كعبا من السقم فرع النساء وفرع القوم والدها * أهل المحلة والايفاء بالذمم لم أر شمسا بليل قبلها طلعت * حتى تجلت لنا في ليلة الظلم

(١٧٨)

ثم شبب بنساء من نساء المسلمين حتى آذاهم فقال النبي صلى الله عليه وسلم كما حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق عن عبد الله بن المغيث بن أبي بردة من لي من ابن الأشرف * قال فقال محمد بن مسلمة أخو بنى عبد الأشهل أنا لك به يا رسول الله أنا أقتله قال فافعل إن قدرت على ذلك فرجع محمد بن مسلمة فمكث ثلاثا لا يأكل ولا يشرب إلا ما يعلق نفسه فذكر ذلك لرسول الله صلى الله عليه وسلم فقال له لم تركت الطعام والشراب قال يا رسول الله قلت قولا ألا أدرى في به أم لا قال إنما عليك الجهد قال يا رسول الله إنه لابد لنا من أن نقول قال قولوا ما بدا لكم فأنتم في حل من ذلك قال فاجتمع في قتله محمد بن مسلمة وسلكان بن سلامة بن وقش وهو أبو نائلة أحد بنى عبد الأشهل وكان أخا كعب من الرضاعة وعباد بن بشر بن وقش أحد بنى عبد الأشهل والحارث بن أوس بن معاذ أحد بنى عبد الأشهل وأبو عبس بن جبر وأخو بنى حارثة ثم قدموا إلى ابن الأشرف قبل أن يأتوه سلكان بن سلامة أبا نائلة فجاءه فتحدث معه ساعة وتناشدا شعرا وكان أبو نائلة يقول الشعر ثم قال ويحك يا ابن الأشرف إني قد جئتك لحاجة أريد ذكرها لك فاكتم علي قال افعل قال كان قدوم هذا الرجل بلاء عادتنا العرب ورمونا عن قوس واحدة وقطعت عنا السبل حتى ضاع العيال وجهدت الأنفس وأصبحنا قد جهدنا وجهد عيالنا فقال كعب أنا ابن الأشرف أما والله لقد كنت أخبرتك يا ابن سلامة إن الامر سيصير إلى ما كنت أقول فقال سلكان إني قد أردت أن تبيعنا طعاما ونرهنك ونوثق لك وتحسن في ذلك قال ترهنوني أبناءكم فقال لقد أردت أن تفضحنا إن معي أصحابا لي على مثل رأيي وقد أردت أن آتيك بهم فتبيعهم وتحسن في ذلك ونرهنك من الحلقة ما فيه لك وفاء وأراد سلكان أن لا ينكر السلاح إذا جاؤوا بها فقال إن في الحلقة لوفاء قال فرجع سلكان إلى أصحابه فأخبرهم خبره وأمرهم أن يأخذوا السلاح فينطلقوا فيجتمعوا إليه فاجتمعوا عند رسول الله صلى الله عليه وسلم * حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة عن محمد بن إسحاق

(١٧٩)

قال فحدثني ثور بن زيد الديلي عن عكرمة مولى ابن عباس عن ابن عباس قال مشى معهم رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى بقيع الغرقد ثم وجههم وقال انطلقوا على اسم الله اللهم أعنهم ثم رجع رسول الله صلى الله عليه وسلم إلى بيته في ليلة مقمرة فأقبلوا حتى انتهوا إلى حصنه فهتف به أبو نائلة وكان حديث عهد بعرس فوثب في ملحفته فأخذت امرأته بناحيتها وقالت إنك امرؤ محارب وان صاحب الحرب لا ينزل في مثل هذه الساعة قال إنه أبو نائلة لو وجدني نائما لما أيقظني قالت والله إني لأعرف في صوته الشر قال يقول لها كعب لو دعى الفتى لطعنة أجاب فنزل فتحدث معهم ساعة وتحدثوا معه ثم قالوا له هل لك يا ابن الأشرف أن نتماشى إلى شعب العجوز فنتحدث به بقية ليلتنا هذه قال إن شئتم فخرجوا يتماشون فمشوا ساعة ثم أن أبا نائلة شام يده في فود رأسه ثم شم يده فقال ما رأيت كالليلة طيب عطر قط ثم مشى ساعة ثم عاد لمثلها حتى أطمأن ثم مشى ساعة فعاد لمثلها فأخذ بفودى رأسه ثم قال اضربوا عدو الله فاختلفت عليه أسيافهم فلم تغن شيئا قال محمد بن مسلمة فذكرت مغولا في سيفي حين رأيت أسيافنا لا تغنى شيئا فأخذته وقد صاح عدو الله صيحة لم يبق حولنا حصن الا أوقدت عليه نار قال فوضعته في ثندؤته ثم تحاملت عليه حتى بلغت عانته ووقع عدو الله وقد أصيب الحارث بن أوس بن معاذ بجرح في رأسه أو رجله أصابه بعض أسيافنا قال فخرجنا حتى سلكنا على بنى أمية بن زيد ثم على بني قريظة ثم على بعاث حتى أسندنا في حرة العريض وقد أبطأ علينا صاحبنا الحارث بن أوس ونزفه الدم فوقفنا له ساعة ثم أتانا يتبع آثارنا قال فاحتملناه فجئنا به رسول الله صلى الله عليه وسلم آخر الليل وهو قائم يصلى فسلمنا عليه فخرج إلينا فأخبرناه بقتل عدو الله وتفل على جرح صاحبنا ورجعنا إلى أهلنا فأصبحنا وقد خافت يهود بوقعتنا بعدو الله فليس بها يهودي الا وهو يخاف على نفسه قال فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم من ظفرتم به من رجال يهود فاقتلوه فوثب محيصة ابن مسعود على ابن سنينة رجل من تجار يهود كان يلابسهم ويبايعهم فقتله وكان

(١٨٠)

حويصة بن مسعود إذ ذاك لم يسلم وكان أسن من محيصة فلما قتله جعل حويصة يضربه ويقول أي عدو الله قتلته أما والله لرب شحم في بطنك من ماله قال محيصة فقلت له والله لو أمرني بقتلك من أمرني بقتله لضربت عنقك قال فوالله إن كان لأول إسلام حويصة وقال لو أمرك محمد بقتلى لقتلتني قال نعم والله لو أمرني بقتلك لضربت عنقك قال والله إن دينا بلغ بك هذا لعجب فأسلم حويصة * حدثنا ابن حميد قال حدثنا سلمة قال حدثني محمد بن إسحاق قال حدثني هذا الحديث مولى لبنى حارثة عن ابنة محيصة عن أبيها (قال أبو جعفر) وزعم الواقدي أنهم جاؤوا برأس ابن الأشرف إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم

تاريخ الكبير للطبري

معاهدة المدينة وموادعة مع يعود المدينة മദീന കറാർ

 

وفي سيرة ابن هشام 503

كتابه صلى الله عليه وسلم بين المهاجرين والأنصار وموادعة يهود ]

قال ابن إسحاق : وكتب رسول الله صلى الله عليه وسلم كتابا بين المهاجرين والأنصار ، وادع فيه يهود وعاهدهم ، وأقرهم على دينهم وأموالهم ، وشرط لهم ، واشترط عليهم : بسم الله الرحمن الرحيم ، هذا كتاب من محمد النبي صلى الله عليه وسلم ، بين المؤمنين والمسلمين من قريش ويثرب ، ومن تبعهم ، فلحق بهم ، وجاهد معهم ، إنهم أمة واحدة من دون الناس ، المهاجرون من قريش على ربعتهم يتعاقلون [ ص: 502 ] بينهم ، وهم يفدون عانيهم بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو عوف على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، كل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو ساعدة على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ، وبنو الحارث على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو جشم على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو النجار على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ، وبنو عمرو بن عوف على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وبنو النبيت على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ، وبنو الأوس على ربعتهم يتعاقلون معاقلهم الأولى ، وكل طائفة منهم تفدي عانيها بالمعروف والقسط بين المؤمنين ؛ وإن المؤمنين لا يتركون مفرحا بينهم أن يعطوه بالمعروف في فداء أو عقل

وأن لا يحالف مؤمن مولى مؤمن دونه ؛ وإن المؤمنين المتقين على من بغى منهم ، أو ابتغى دسيعة ظلم ، أو إثم ، أو عدوان ، أو فساد بين المؤمنين ؛ وإن أيديهم عليه جميعا ، ولو كان ولد أحدهم ، ولا يقتل مؤمن مؤمنا في كافر ، ولا ينصر كافرا على مؤمن ، وإن ذمة الله واحدة ، يجير عليهم أدناهم ، وإن المؤمنين بعضهم [ ص: 503 ] موالي بعض دون الناس ؛ وإنه من تبعنا من يهود فإن له النصر والأسوة ، غير مظلومين ولا متناصرين عليهم ؛ وإن سلم المؤمنين واحدة ، لا يسالم مؤمن دون مؤمن في قتال في سبيل الله ، إلا على سواء وعدل بينهم ، وإن كل غازية غزت معنا يعقب بعضها بعضا ، وإن المؤمنين يبئ بعضهم على بعض بما نال دماءهم في سبيل الله ؛ وإن المؤمنين المتقين على أحسن هدى وأقومه ؛ وإنه لا يجير مشرك مالا لقريش ولا نفسها ، ولا يحول دونه على مؤمن ؛ وإنه من اعتبط مؤمنا قتلا عن بينة فإنه قود به إلا أن يرضى ولي المقتول ، وإن المؤمنين عليه كافة ، ولا يحل لهم إلا قيام عليه ؛ وإنه لا يحل لمؤمن أقر بما في هذه الصحيفة ، وآمن بالله واليوم الآخر ، أن ينصر محدثا ولا يؤويه ؛ وأنه من نصره أو آواه ، فإن عليه لعنة الله وغضبه يوم القيامة .

ولا يؤخذ منه صرف ولا عدل ؛ وإنكم مهما اختلفتم فيه من شيء ، فإن مرده إلى الله عز وجل ، وإلى محمد صلى الله عليه وسلم ، وإن اليهود ينفقون مع المؤمنين ما داموا محاربين ؛ وإن يهود بني عوف أمة مع المؤمنين ، لليهود دينهم ، وللمسلمين دينهم ، مواليهم وأنفسهم ، إلا من ظلم وأثم ، فإنه لا يوتغ إلا نفسه ، وأهل بيته ، وإن ليهود بني النجار مثل ما ليهود بني عوف ، وإن ليهود بني الحارث مثل ما ليهود بني عوف ؛ وإن ليهود بني ساعدة ما ليهود بني عوف ؛ وإن ليهود بني جشم مثل ما ليهود بني عوف ؛ وإن ليهود بني الأوس مثل ما ليهود بني عوف ؛ وإن ليهود بني ثعلبة مثل ما ليهود بني عوف ، إلا من ظلم وأثم ، فإنه لا يوتغ إلا نفسه وأهل بيته ؛ وإن جفنة بطن من ثعلبة كأنفسهم ؛ وإن لبني الشطيبة مثل ما ليهود بني عوف ، وإن البر دون الإثم ، وإن موالي ثعلبة كأنفسهم ؛ وإن بطانة يهود كأنفسهم ؛ وإنه لا يخرج منهم أحد إلا بإذن محمد صلى الله عليه وسلم ؛ وإنه لا ينحجز على ثأر جرح ، وإنه من فتك فبنفسه فتك ، وأهل بيته ، إلا من ظلم ؛ وإن الله على أبر هذا ؛ وإن على اليهود نفقتهم [ ص: 504 ] وعلى المسلمين نفقتهم ؛ وإن بينهم النصر على من حارب أهل هذه الصحيفة ، وإن بينهم النصح والنصيحة ، والبر دون الإثم ؛ وإنه لم يأثم امرؤ بحليفه ؛ وإن النصر للمظلوم ، وإن اليهود ينفقون مع المؤمنين ما داموا محاربين ، وإن يثرب حرام جوفها لأهل هذه الصحيفة ؛ وإن الجار كالنفس غير مضار ولا آثم ، وإنه لا تجار حرمة إلا بإذن أهلها ، وإنه ما كان بين أهل هذه الصحيفة من حدث أو اشتجار يخاف فساده ، فإن مرده إلى الله عز وجل ، وإلى محمد رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وإن الله على أتقى ما في هذه الصحيفة وأبره ؛ وإنه لا تجار قريش ولا من نصرها .

وإن بينهم النصر على من دهم يثرب ، وإذا دعوا إلى صلح يصالحونه ويلبسونه ، فإنهم يصالحونه ويلبسونه ؛ وإنهم إذا دعوا إلى مثل ذلك فإنه لهم على المؤمنين ، إلا من حارب في الدين ، على كل أناس حصتهم من جانبهم الذي قبلهم ، وإن يهود الأوس ، مواليهم وأنفسهم ، على مثل ما لأهل هذه الصحيفة . مع البر المحض ؟ من أهل هذه الصحيفة .

قال ابن هشام : ويقال : مع البر المحسن من أهل هذه الصحيفة .

قال ابن إسحاق : وإن البر دون الإثم ، لا يكسب كاسب إلا على نفسه ، وإن الله على أصدق ما في هذه الصحيفة وأبره ، وإنه لا يحول هذا الكتاب دون ظالم وآثم ، وإنه من خرج آمن ، ومن قعد آمن بالمدينة ، إلا من ظلم أو أثم ؛ وإن الله جار لمن بر واتقى ، ومحمد رسول الله صلى الله عليه وسلم .

سيرة ابن هشام

مارية القبطية لما تحرم ما احل الله

 وفي تفسير القرطبي

لأولى : قوله تعالى : يا أيها النبي لم تحرم ما أحل الله لك ثبت في صحيح مسلم عن عائشة رضي الله عنها أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يمكث عند زينب بنت جحش فيشرب عندها عسلا ، قالت فتواطأت أنا وحفصة أن أيتنا ما دخل عليها رسول الله صلى الله عليه وسلم فلتقل : إني أجد منك ريح مغافير ! أكلت مغافير ؟ فدخل على إحداهما فقالت له ذلك . فقال : " بل شربت عسلا عند زينب بنت جحش ولن أعود له " . فنزل : لم تحرم ما أحل الله لك إلى قوله إن تتوبا : ( لعائشة وحفصة ) ، وإذ أسر النبي إلى بعض أزواجه حديثا لقوله : " بل شربت عسلا " .........

ففي هذه الرواية أن التي شرب عندها العسل حفصة . وفي الأولى زينب . وروى ابن أبي مليكة عن ابن عباس أنه شربه عند سودة . وقد قيل : إنما هي أم سلمة ، رواه أسباط عن السدي . وقاله عطاء بن أبي مسلم . ابن العربي : وهذا كله جهل أو تصور بغير علم . فقال باقي نسائه حسدا وغيرة لمن شرب ذلك عندها : إنا لنجد منك ريح المغافير .

فهذا قول . وقول آخر : أنه أراد بذلك المرأة التي وهبت نفسها للنبي صلى الله عليه وسلم فلم يقبلها لأجل أزواجه ، قاله ابن عباس وعكرمة . والمرأة أم شريك . وقول ثالث : إن التي حرم مارية القبطية ، وكان قد أهداها له المقوقس ملك الإسكندرية

أصح هذه الأقوال أولها . وأضعفها أوسطها . قال ابن العربي : أما ضعفه في السند فلعدم عدالة رواته ، وأما ضعفه في معناه فلأن رد النبي صلى الله عليه وسلم للموهوبة ليس تحريما لها ، لأن من رد ما وهب له لم يحرم عليه ، إنما حقيقة التحريم بعد التحليل . وأما من روى أنه حرم مارية القبطية فهو أمثل في السند وأقرب إلى المعنى ، لكنه لم يدون في الصحيح . وروي مرسلا .

وإنما الصحيح أنه كان في العسل وأنه شربه عند زينب ، وتظاهرت عليه عائشة وحفصة فيه ، فجرى ما جرى فحلف ألا يشربه وأسر ذلك . ونزلت الآية في الجميع

تفسير القرطبي560

وفي صحيح مسلم

1474 وحدثني محمد بن حاتم حدثنا حجاج بن محمد أخبرنا ابن جريج أخبرني عطاء أنه سمع عبيد بن عمير يخبر أنه سمع عائشة تخبر أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يمكث عند زينب بنت جحش فيشرب عندها عسلا قالت فتواطيت أنا وحفصة أن أيتنا ما دخل عليها النبي صلى الله عليه وسلم فلتقل إني أجد منك ريح مغافير أكلت مغافير فدخل على إحداهما فقالت ذلك له فقال بل شربت عسلا عند زينب بنت جحش ولن أعود له فنزل لم تحرم ما أحل الله لك إلى قوله إن تتوبا لعائشة وحفصة وإذ أسر النبي إلى بعض أزواجه حديثا لقوله بل شربت عسلا

وفي شرح مسلم

 

قولها ( : فقال : بل شربت عسلا عند زينب بنت جحش ولن أعود فنزل : لم تحرم ما أحل الله لك ) هذا ظاهر في أن الآية نزلت في سبب ترك العسل ، وفي كتب الفقه أنها نزلت في تحريم مارية ، قال القاضي : اختلف في سبب نزولها فقالت عائشة : في قصة العسل ، وعن زيد بن أسلم أنها نزلت في تحريم مارية جاريته وحلفه أن لا يطأها

. قال : ولا حجة فيه لمن أوجب بالتحريم كفارة محتجا بقوله تعالى : قد فرض الله لكم تحلة أيمانكم لما روي أنه صلى الله عليه وسلم قال : والله لا أطأها ثم قال : هي علي حرام ، وروي مثل ذلك من حلفه على شربه العسل وتحريمه ، ذكره ابن المنذر وفي رواية البخاري : لن أعود له وقد حلفت أن ألا تخبري بذلك أحدا . وقال الطحاوي قال النبي صلى الله عليه وسلم في شرب العسل : لن أعود إليه أبدا ولم يذكر يمينا ، لكن قوله تعالى : قد فرض الله لكم تحلة أيمانكم يوجب أن يكون قد كان هناك يمين ، قلت : ويحتمل أن يكون معنى الآية قد فرض الله عليكم في التحريم كفارة يمين ، وهكذا يقدره الشافعي وأصحابه وموافقوهم .

قولها : ( فقال : بل شربت عسلا عند زينب بنت جحش ) وفي الرواية التي بعدها : ( أن شرب العسل كان عند حفصة ) قال القاضي : ذكر مسلم في حديث حجاج عن ابن جريج أن التي شرب عندها العسل زينب ، وأن المتظاهرتين عليه عائشة وحفصة ، وكذلك ثبت في حديث عمر بن الخطاب وابن عباس أن المتظاهرتين عائشة وحفصة ، وذكر مسلم أيضا من رواية أبي أسامة عن هشام أن حفصة هي التي شرب العسل عندها ، وأن عائشة وسودة وصفية من اللواتي تظاهرن عليه . قال : والأول أصح . قال النسائي : إسناد حديث حجاج صحيح جيد غاية . وقال الأصيلي : حديث حجاج أصح وهو أولى بظاهر كتاب الله تعالى وأكمل فائدة - يريد قوله تعالى : وإن تظاهرا عليه - فهما اثنتان لا ثلاث ، وأنهما عائشة وحفصة كما قال فيه ، وكما اعترف به عمر رضي الله عنه . وقد انقلبت الأسماء على الراوي في الرواية الأخرى . كما أن الصحيح في سبب نزول الآية أنها في قصة العسل لا في قصة مارية المروية في غير [ ص: 62 ] الصحيحين ولم تأت قصة مارية من طريق صحيح . قال النسائي : إسناد حديث عائشة في العسل جيد صحيح غاية . هذا آخر كلام القاضي .

ثم قال القاضي بعد هذا : الصواب أن شرب العسل كان عند زينب .

قوله تعالى : وإذ أسر النبي إلى بعض أزواجه حديثا لقوله : بل شربت عسلا ، هكذا ذكره مسلم . قال القاضي : فيه اختصار ، وتمامه : ولن أعود إليه وقد حلفت أن لا تخبري بذلك أحدا كما رواه البخاري . وهذا أحد الأقوال في معنى السر . وقيل : بل ذلك في قصة مارية وقيل غير ذلك .

شرح مسلم للنووي

തബ്ലീഗ് ജമാഅത്ത്

 തബ്ലീഗ് 2

ഒരുപാട് പിഴച്ച വാദങ്ങളുള്ള അഹ്ലുസ്സുന്നത്തിന്റെ അഖീദ ക്കെതിരായ വാദങ്ങളുള്ള പ്രസ്ഥാനമാണ് തബ്ലീഗ് ജമാഅത്ത് .

റസൂൽ (സ) യെ ദൂരെ നിന്ന് വിളിക്കുന്നത് അവിടുന്ന് ഹാജരുണ്ടാവും കാണും എന്ന് കരുതിയാണെങ്കിൽ ഒരിക്കലും പാടില്ലാത്തതും അപ്രകാരം കരുതിയില്ലെങ്കിൽ പോലും പിശാച് പിഴപ്പിക്കാനിടയാകുമെന്നും അതിനാൽ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് വർജ്ജിക്കണമെന്നും മകാതിബിന്റെ തൊണ്ണൂറാം പേജിൽ തബ്ലീഗ് സ്ഥാപകനായ  ഇല്യാസി പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത് നിസ്കാരത്തിലായാലും അല്ലെങ്കിലും ഒരു പോലെയാണെന്നാണ് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെയും ഗുരുവര്യരുടെയും വിശ്വാസം.

റസൂൽ (സ) യെ ദൂരെ നിന്നോ അടുത്ത് നിന്നോ ഏത് വിധേനയും ഇൽമുൽ ഗൈബ് വഴി അവിടുന്ന് വിശ്വസിച്ച് വിളിച്ചാൽ മുശ്രിക്കാണെന്നാണ് അവർ പ്രസ്താവിക്കുന്നത്.

അത് കൊണ്ട് നിസ്കാരത്തിലെ തശഹുദിൽ പോലും

 "അസ്സലാമു അലൈക" എന്ന സംബോധന ഒഴിവാക്കുന്നതിന് വിരോധമില്ലെന്ന് സമീപകാല ഒഹാബി നേതാവ് നാസിറുദ്ദീൻ അൽബാനിയുടെ വാദം തന്നെയാണ് ഇൽയാസിന്റെ നേതാക്കൾക്കുമുള്ളത്.

ഫതാവാ റശീദിയ്യ ബറാഹീനെ ഖാതിഅ: മുതലായ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഇതിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നുണ്ട്.

 വഹാബി - മൗദൂദികളെ പോലെ സമുദായം ഒന്നടങ്കം പിഴച്ചു പോയി എന്ന് വാദിച്ച് കൊണ്ടാണ് തബ്ലീഗ് പ്രസ്ഥാനം കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ അതിന്റെ വക്താക്കളും മുതിർന്നത്.

തബ്ലീഗി ദസ്തൂറുൽ അമൽ എന്ന പുസ്തകത്തിൽ നിന്ന് അക്കാര്യം വ്യക്തമാണ്.

വിശ്വാസ കാര്യങ്ങളോ ഫുറുഈ മസ്അലകളോ ചർച്ച ചെയ്യാൻ പാടില്ലെന്നും സാക്ഷാൽ തൗഹീദും ഇസ്ലാമിന്റെ അർകാനുകളും മാത്രമെ തബ്ലീഗ് ചെയ്യാവൂ എന്നും ദസ്‌തൂറുൽ അമൽ പ്രത്യേകം നിർദ്ദേശിച്ചതായി കാണാം.

ആകയാൽ സുന്നത്ത് ജമാഅത്തിന്റെ വിശ്വാസമോ മദ്ഹബുകൾ അനുസരിച്ച് ശാഖാപരമായ മസ്അലകളോ ചർച്ച ചെയ്യാൻ പാടില്ലത്രെ.

അതേസമയം വഹാബി സ്ഥാപകനായ മുഹമ്മദ് ബ്നു അബ്ദുൽ വഹാബ് നല്ല മനുഷ്യനാണെന്നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശ്വാസങ്ങൾ അതിശ്രേഷ്ഠമാണെന്നും അവർ ഫത് വ ഇറക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു.

ജനങ്ങളുമായി ഇടപഴകുമ്പോൾ റസൂൽ (സ) യുടെ ഹൃദയത്തിൽ കലർപ്പ് ഉണ്ടാകുന്നത് കൊണ്ടാണ് അവിടുന്ന് നൂറു പ്രാവശ്യം പാപമോചനം തേടിയിരുന്നതെന്ന് പ്രസ്താവിക്കുക വഴി റസൂൽ (സ) യുടെ പാപസുരക്ഷിതത്വത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ പോലും തബ്ലീഗ് സ്ഥാപകൻ ഇല്യാസ് ധൈര്യപ്പെട്ടു.

റസൂൽ (സ) ക്ക് ഗൈബ് അറിയുമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നത് ശിർക്കാണെന്നാണിവരുടെ മതം .

മരിച്ചവരെ വിളിച്ച് ഇസ്തിഗാസ ചെയ്യുന്നതും ഇങ്ങനെ തന്നെ .

മരണാനന്തരം കേൾക്കുമെന്ന കാര്യവും ഇവർ നിഷേധിക്കുന്നു.

സിയാറത്തിന് യാത്രചെയ്യൽ കുറ്റകരമായിട്ടാണ് ഇവർ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

മൗലിദുകൾ ഉറൂസ് മുതലായവയും ശിർക്കിന്റെ ഗണത്തിൽ എണ്ണിയിരിക്കുന്നു.

മഹാന്മാരുടെ മഖ്ബറകളിൽ വിളക്ക് കത്തിക്കുക, സിയാറത്തിനെത്തുന്നവർക്ക് ദാഹജലം, വുളുവിനുള്ള വെള്ളം മുതലായവകൾ നല്കി സേവനം ചെയ്താലും അവരുടെ വീക്ഷണത്തിൽ ശിർക്ക് പ്രവർത്തിച്ചവനായി .

തുടരും

( താഴെയുള്ള കത്ത് പരേതനായ വടുതല മൂസ മൗലവി തബ്ലീഗ് ജമാഅത്ത് അടിയുറച്ച സുന്നി പ്രസ്ഥാനമാണെന്നും അവർ പിഴച്ചവരാണെന്ന് പറയുന്നത് തെറ്റാണെന്നും രേഖപ്പെടുത്തി നല്കിയ മറുപടിക്കത്ത് )

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=4427564997344632&id=100002735273937

ശിർക്ക് :സുന്നികളായമുസ്ലിംകളെ ഒഹാബി പുരോഹിതർ മുശ്രിക്കാക്കുന്നത് കാണുക.*

  

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=

*മുജാഹിദിനെന്താ കുഴപ്പം ?*

* സുന്നികളായമുസ്ലിംകളെ ഒഹാബി പുരോഹിതർ  മുശ്രിക്കാക്കുന്നത് കാണുക.*

• കാന്തപുരം അബൂബക്കർ മുസ്ലിയാർ , ഇ.കെ. അബൂ ബക്കർ മുസ്ലിയാർ , കൂറ്റനാട് മുസ്ലിയാർ ഇവരും ഇവരെ അംഗീകരിക്കുന്നവരും മുരിക്കുകളാണെന്ന് അല്ലാഹു ഖുർആനിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു . ( സൽസ ബീൽ ലക്കം 13 ? 1985 ഡിസംബർ ) 

ഹജ്ജിന് വരുന്ന അഞ്ച് ലക്ഷമൊഴികെ ബാക്കി മുപ്പത് ലക്ഷവും മുരിക്കുകളാണ് . ( മുജാഹിദ് ബാലുശ്ശേരി  )

 സമസ്തയിലെ പണ്ഡിതരും മക്കാ മുശ്രിക്കുകളും തമ്മിൽ അമ്പതോളം കാര്യത്തിൽ സാമ്യമുണ്ടെന്നും മറ്റു ചില കാര്യത്തിൽ മക്കാമുശ്രിക്കുകളെക്കാൾ കടുത്തവരാണ് സുന്നികൾ . ( സൽസബീൽ 1985 ആഗസ്റ്റ് , പേജ് : 16 ) . 

സുന്നികളും മുജാഹിദുകളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മുസ്ലിംകളും കാഫിറുകളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസമാ ണ് . ( സൽസബീൽ 1984 ജൂൺ )

 • ഖബറുകൾക്ക് നേർച്ച നേരുന്നതിൽ ഫലമുണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവർ വഴിപിഴച്ചവനും മുരിക്കുകളും അവിശ്വാസിയുമാണ് . അവനെ കൊല്ലൽ നിർബന്ധമാ ണ് , ( അൽമനാർ ഒക്ടോബർ 1981 പേജ് 7 ) 

സുന്നിപണ്ഡിതരെ തൊട്ടും ശൈതമാരെതൊട്ടും കാവൽ ചോദിക്കണം . ( സൽസബിൽ 1977 ഓഗസ്റ്റ് )

 മുഹ്യുദ്ദീൻ ശൈഖേ രക്ഷിക്കണേ എന്ന് ഒരുവട്ടം പറ ഞ്ഞാൽ ആയിരം വട്ടം കാഫിറാണ് . ( ഉമർ മൗലവി )

  സുന്നികൾ അബൂജഹലിനെക്കാൾ കടുത്ത മുശ്രിക്കു കളാണ് . ( അൽമനാർ 1987 ജനുവരി , സൽസബീൽ 1947 ആഗസ്റ്റ് )

 * ഇ.കെ.ഹസൻ മുസ്ലിയാർ കാഫിറാണ് . ( ഓർമകളുടെ തീരത്ത് ഉമർ മൗലവി പേജ് 33 ) * 

ബാലേട്ടനാണ് യഥാർത്ഥ മുസ്ലിം , സുന്നികൾ കാഫിർ . ( മുജാഹിദ് ബാലുശ്ശേരി  )

 സുന്നികളെ മുഴുവനും മുരിക്കും കാഫിറുമാക്കുകയും അവരെ കൊല്ലൽ നിർബന്ധമാണെന്ന് പറയുകയും ചെയ്യു ന്നവർ മുഹിയുദ്ദീൻ ശൈഖിനെ ആയിരം വട്ടം വിളിച്ച് ഖുത്തുബിയ്യത്ത് നടത്തുന്ന ( മൊല്ലാക്ക അടക്കമുള്ള സുന്നികൾ അറുത്ത പോത്തിന്റെയും കോഴിയുടെയും മാംസം വിവാഹസദ്യയിലും മറ്റും ഭക്ഷിച്ച് ഏമ്പക്കമിടു കയും ഉളുഹിയ്യത്തിന്റെ മൃഗത്തിനെ അറുക്കാൻ ഈ മൊല്ലാക്കയെ വിളിക്കുകയും ഇവർ മുരിക്കുകളാണെന്ന് വാദിക്കുന്ന സുന്നികൾക്ക് സലാം ചൊല്ലുകയും മടക്കു കയും അവരുമായി വിവാഹബന്ധം നടത്തുകയും അവരെ തുടർന്ന് നിസ്കരിക്കുകയും അവരുടെ മയ്യിത്ത് നിസ്കരി ക്കുന്നതും അവരുടെ അനന്തരസ്വത്ത് അവകാശമായി വാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നത് ഏതടിസ്ഥാനത്തിലാണ് മുരി ക്കുകളുമായി ഇത്തരം ബന്ധങ്ങൾ വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിരോധിച്ചതല്ലേ ? അമുസ്ലിംകളായ രാമനോ ചേട്ടനോ അയ്യപ്പനോ അറുത്തത് ഇവർ ഭക്ഷിക്കുമോ ? അവരുമായി വിവാഹബന്ധം നടത്തുമോ ? സലാം ചൊല്ലുമോ ? ഇത്പോ ലെയുള്ള മറ്റു ബന്ധങ്ങൾ അനുവദനീയമാവുമോ ? ബികൾ തലയുണ്ടെങ്കിൽ മറുപടി പറയട്ടെ . 25

 മുജാഹിദിനെന്താ കുഴപ്പം ?

എന്ന എന്റെ പുസ്തകത്തിൽ നിന്ന് .

അസ് ലം കാമിൽ സഖാഫി

പരപ്പനങ്ങാടി .

തബ്ലീഗ് ജമാഅത്ത്: പൊള്ള വാദങ്ങൾ

 *ദേവ്ബന്ദികളുടെ*

*ദീനീ സേവനം*

   💢💢💢💢💢

(1)

ഹൈന്ദവോത്സവങ്ങളിലെ പഴവും, പൂരിയും വാങ്ങലും ഭുജിക്കലും അനുവദനീയം

(2)

മുഹറം പത്തിൽ ഹുസൈൻ(റ)ന്റെ പേരിലുള്ള മധുര പാനീയം നൽകൽ ഹറാം.

(3)

പതിനൊന്നാം രാവിലെ മുഹ് യിദ്ധീൻ, ശൈഖ്(റ)ന്റെ പേരിലുള്ള മധുര പലഹാരം കുഴിച്ചുമൂടുക.

തബ്ലീഗീ ജമാഅത്തുകാരുടെ പരമോന്നത നേതാവും ,ദേവ്ബന്ദീ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ശില്പികളിൽ ഒരാളുമായ റശീദ് അഹ്മദ് *ഗങ്കോഹിയുടെ*

ഫത് വകളിൽ നിന്ന് ചിലത് താഴെ വായിക്കാം.

" ഹൈന്ദവോത്സവങ്ങളിൽ പഴങ്ങളും ,പൂരിയും മറ്റും നൽകിയാൽ സ്വീകരിക്കലും ഭക്ഷിക്കലും അനുവദനീയമാകുന്നു.

{ഫതാവാ_റശീദിയ്യ: 

പേ:575}

പലിശപ്പണം കൊണ്ട് ഹൈന്ദവർ സംവിധാനിച്ച വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് കുടിക്കുന്നതിന്ന് കുഴപ്പമില്ല.

{ഫതാവാ റശീദിയ്യ:

പേ:576}

മുഹറം പത്തിനോ 

മറ്റോ

സ്വഹീഹായ രിവായത്തിലൂടെ ഹുസൈൻ അലൈഹിസ്സലാമിനെ അനുസ്മരിക്കലും, 

മധുര പാനീയം നൽകലും ,അതിന്ന് വേണ്ടി പണം നൽകലും റവാഫിളുകളോട് സാദൃശ്യമുള്ളതിനാൽ എല്ലാം ഹറാമും പാടില്ലാത്തതുമാകുന്നു.

{ഫതാവാ റശീദിയ്യ:

പേ:139}

ഒരു ഉറൂസും ഒരു മൗലിദും ശരിയല്ല.

ഒരു ഉറൂസിലും ,

ഒരു മൗലിദിലും പങ്കെടുക്കുന്നത് ശരിയല്ല.

{ഫതാവാ റശീദിയ്യ:

പേ:134}

തബ്ലീഗീജമാഅത്തുകാരുടെ ഹകീമുൽ ഉമ്മ:യും, ദേവ്ബന്ദീ പണ്ഡിതനുമായ

അശ്റഫലി *ഥാനവി* പറയുന്നു.

" പതിനൊന്നാം രാവിന്റെ (ശൈഖ് മുഹ് യിദ്ധീ ൻ(റ)ന്റെ പേരിൽ ) മധുര പലഹാരം നൽകപ്പെട്ടാൽ അതു വാങ്ങി എവിടെയെങ്കിലും *കുഴിച്ചുമൂടുക.*

{കമാലാത്തെ അശ്റഫിയ്യ:പേ:210}

പ്രിയ വായനക്കാരെ!

സുന്നീ വിശ്വാസവും ,വഹാബി വിശ്വാസവും ഒന്നാണെന്ന് നുണ ഫത് വ നൽകിയ *ഗങ്കോഹിയുടേയും,* വിശ്വാസ രംഗത്ത് വഹാബികൾ നല്ല വരാണെന്ന് പറഞ്ഞ *ഥാനവിയുടേയും* അഭിപ്രായങ്ങളാണ് 

നാം വായിച്ചതെങ്കിൽ ഉത്തരേന്ത്യയിലെ ഹനഫികളും ഉന്നതരുമായ  മുസ് ലിം പണ്ഡിതരുടെ നിലപാടുകളും പാരമ്പര്യവും നമുക്ക് വായിക്കാം.

ശാഹ് അബ്ദുൽ അസീസ് ദഹ്ലവി(റ) മുറാദാബാദ് റഈസായിരുന്ന അലി മുഹമ്മദ് ഖാൻ എന്നവർക്ക് അയച്ച ഒരു കത്തിലെ സംഗ്രഹം ഇങ്ങനെ വായിക്കാം.

"മുഹറ മാസം പത്തിനോ, അതിനോടനുബന്ധ ദിവസങ്ങളിലോ ആയി സയ്യിദുനാ ഹുസൈൻ(റ)ന്റെ അനുസ്മരണ മജ്ലിസും, റബീഉൽ അവ്വൽ പന്ത്രണ്ടിന്ന് മൗലിദ് ശരീഫിന്റെ മജ്ലിസും ഇങ്ങനെ എന്റെ വീട്ടിൽ എല്ലാ വർഷവും രണ്ട് മജ്ലിസുകൾ സംഘടിപ്പിക്കാറുണ്ട്.

രണ്ട് മജ്ലിസുകളിലും

അന്നദാനമോ, അല്ലെങ്കിൽ ശീരിനിയോ സന്നിഹിതരായവർക്ക് വിതരണം ചെയ്യാറുമുണ്ട്."

ആശയസംഗ്രഹം

{അൻവാറേ സാത്വിഅ: പേ:328}

ശാഹ് അബ്ദുൽ അസീസ്(റ) 

"മാ ഉഹില്ല ലിഗൈരില്ലാ'' എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിൽ എഴുതി.

" അന്നദാനവും, ശീരിനി വിതരണവും പണ്ഡിതരുടെ ഇജ്മാഅ' പ്രകാരം പുണ്യകർമ്മമാകുന്നു.''

{അൻവാറേ സാത്വിഅ: ദർബയാൻ മൗലൂദോഫാതിഹ:

പേ:370}

انوار ساطعہ دربيان

             مولود و فاتحہ 

മുഹറമാസത്തിൽ സ്വഹീഹായ രിവായത്തുകളിലൂടെ സയ്യിദുനാ ഹുസൈൻ(റ)നെ അനുസ്മരിക്കൽ ശാഹ് വലിയ്യുല്ലാഹി ദഹ്ലവി(റ) മുതൽ ശാഹ് ഇസ്ഹാഖ് ദഹ്ലവി (റ) വരെ  പതിവുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ദേവ്ബന്ദീ വിരോധിയും ലോക പ്രശസ്ത പണ്ഡിതനുമായ ശൈഖ് റഹ്മത്തുല്ല *കീറാനവി(റ)*

തഖ്ദീസുൽ വകീൽ അൻ തൗഹീനി റശീദി വൽ ഖലീൽ 

تقديس الوكيل عن توهين الرشيد والخليل

എന്ന ചരിത്ര പ്രസിദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ തഖ് രീളിൽ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്.

(പേജ്: 449)

അൻവാറേ സാഥിഅ: എന്ന കനപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥത്തിനും മഹാനവർകൾ തഖ് രീള് എഴുതിയിട്ടുണ്ട്.

*ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങളെല്ലാം* *എഴുതപ്പെടുന്നത് ഇമാം അഹ്മദ് റസാഖാൻ (റ)* *രംഗത്ത് വരുന്നതിന്റെ എത്രയേ വർഷങ്ങൾക്ക്* *മുമ്പാണെന്നത് പ്രത്യേകം പ്രസ്താവ്യമത്രെ.*

........................................

മുഹമ്മദ് ഇസ്മാഈൽ അംജദി

മഹാരാഷ്ട്ര

9819631620

ഖബറിന്ന് മുകളിൽ നിർമാണവും മറ്റും ശിർക്കാണന്ന് ഇബ്നു ഹജർ റ സവാജി റിൽ

 

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=

*ഖബറിന്ന് മുകളിൽ നിർമാണവും മറ്റും ശിർക്കാണന്ന് ഇബ്നു ഹജർ റ സവാജി റിൽ പറഞ്ഞു എന്ന് പറഞ്ഞു വഹാബി പുരോഹിതന്മാർ മാർ ഊര് ചുറ്റുന്നതായി കാണുന്നു അത് ശരിയാണോ ?*

ഇബ്നു ഹജർ റ യുടെ

പേരിൽ വഹാബികൾ ഉദ്ധരിക്കുന്ന" ഉദ്ധരണി ഇബ്ന് ഹജർ ഹൈതമി റ യുടെ അഭിപ്രായമല്ല.

മറിച്ച്

ഹമ്പലിക്കാരിൽ പെട്ട ഒരാൾ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞതിന്ന് ശേഷമാണ് മേൽ വാചകം ഇബ്ന് ഹജർ കൊണ്ട് വരുന്നത്. 

അല്ലാതെ ഇബ്ന് ഹജർ റ യുടെ അഭിപ്രായമായല്ല.

ഹമ്പലിക്കാരിൽ പെട്ട ഒരാൾ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന വാചകം കട്ടു വെച്ച് ഇബ്ന് ഹജർ പറഞ്ഞതായി തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയാണ്. ഒഹാബി പുരോഹിതന്മാർ

ഈ ഹമ്പലി ക്കാരൻ ഒഹാബീ അപ്പോസ്തലൻ ഇബ്നു തൈമിയ്യയാണ് എന്നത് വെക്തമാണ്. കാരണം

ഇതേ ഉദ്ധരണി ഇബ്ന് തൈമിയ്യയുടെ ഇഖ്തിളാഉ സ്വിറാതുൽ മുസ്തഖീമിൽ കാണുന്നുണ്ട്

അത് ഇങ്ങനെയാണ്

الصلاة في المساجد المبنية على القبور محادة لله ولرسوله فأما إذا قصد الرجل الصلاة عند بعض قبور الأنبياء ، أو بعض الصالحين متبركاً بالصلاة في تلك البقعة : فهذا عين المحادة لله ورسوله ، والمخالفة لدينه ، وابتداع دين لم يأذن الله به . فإن المسلمين قد أجمعوا على ما علموه بالاضطرار من دين رسول الله ﷺ من أن الصلاة عند القبر - أي قبر كان - لا فضل فيها لذلك . ولا للصلاة في تلك البقعة مزية خير أصلا ، بل مزية شر ..... اقتضاء الصراط المستقيم لابن تيمية2/134

ഇബ്ൻ ഹജർ റ ഇതെ വാചകമാണ് ഹമ്പലിക്കാരൻ പറഞ്ഞു എന്ന് പറഞ്ഞു സവാജിറിൽ ഉദ്ധരിക്കുന്നത് .അത് കാണുക

، نعم قال بعض الحنابلة : قصد الرجل الصلاة عند القبر متبركا بها عين المحادة الله ورسوله ، وإبداع دين لم يأذن به الله للنهي عنها ثم إجماعا ، فإن أعظم المحرمات وأسباب الشرك الصلاة عندها واتخاذها مساجد أو بناؤها عليها . والقول بالكراهة محمول على غير ذلك إذ لا يظن بالعلماء تجويز فعل تواتر عن النبي ﷺ لعن فاعله ، وتجب المبادرة لهدمها وهدم القباب التي على القبور إذ هي أضر من مسجد الضرار لأنها أسست على معصية رسول الله ﷺ لأنه نهى عن ذلك وأمر ﷺ بهدم القبور المشرفة ، وتجب إزالة كل قنديل أو سراج على قبر ولا يصح وقفه ونذره انتهى الزواجر 

ഇതിൽ നിന്ന്

 ഹംബലികാരൻ എന്നതിനാൽ ഇബ്നുതൈമിയ്യ ആണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്നത് വ്യക്തമാണ്. കാരണം  ഇബ്ന് ഹജർ ഉദ്ധരിച്ച അതെ വാചകം ഇബ്ൻ തൈമിയ്യയുടെ ഇഖ്തിളാ ഇൽ കാണുന്നു. ഇബ്നു തൈമിയയെ  ഹമ്പലി മദ്ഹബിലേക്ക് ചേർത്ത് പറയാറുണ്ട് എന്ന് പ്രശസ്തമാണല്ലോ .

 അപ്പോൾ" തീമിയുടെ വാദത്തെ പക്ഷെ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഉദ്ധരിക്കുക  മാത്രമാണ് ഇബ്ന് ഹജർ ചെയ്തത്. എന്നിട്ട് അതിനെ

ഇബ്ന് ഹജർ സ്വന്തം നിലക്ക് പറഞ്ഞതാണന്ന്

  വരുത്താൻ വേണ്ടി ഹമ്പലിക്കാരൻ  പറഞ്ഞു എന്ന് ആ വാചകം കട്ട് വെക്കുകയാണ് വഹാബി പുരോഹിതന്മാർ ചെയ്തിട്ടുള്ളത്.

മഹാൻമാരുടെ ഖബറിൽ മേൽ ഖുബ്ബ നിർമിക്കൽ അനുവദനീയമാണന്നും എല്ലാ പണ്ഡിതന്മാരും പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്

എന്നല്ല അത് പുണ്ണ്യമാണെന്ന് തുഹ്ഫയിൽ ഇബ്‌നു ഹജർ(റ) തന്നെ പറയുന്നു

 وشمل عدم المعصية القربة كبناء مسجد ولو من كافر ونحو قبة على قبر نحو عالم في غير مسبلة وتسوية قبره ولو بها: تحفة المحتاج

 പണ്ഡിതന്മാർപോലെയുള്ളവടെ ഖബറിനു മുകളിൽ ഖുബ്ബനിർമിക്കൽ എന്നിവ  പുണ്യമാണ് ( തുഹ്ഫ )

ഫത്‌ഹുൽ മുഈന് പറയുന്നു

 പൊതുസ്മ ശാനം (അനതിക്രതമല്ലങ്കിൽ ) പള്ളിയും ഖുബ്ബയും പണ്ഡിതന്മാർ പോലോത്തവരുടെ ( മഹാൻമാരുടെ )ഖബറിന്ന് മുകളിൽ ഖുബ്ബ പോലെയുള്ളതും നിർമിക്കൽ അനുവദനീയമാണന്ന് (ഫത്ഹുൽ മുഈൻ)

وتصح وصية مكلف حر لجهة حل كعمارة مسجد

 وكعمارة نحو قبة على قبر نحو عالم في غير مسبلة . فتح المعين

അസ് ലം കാമിൽ സഖാഫി