ഇമാം_നവവിയുടെ_ഇഖ്തിയാറും_നസീർ_അസ്ഹരിയുടെ_കബളിപ്പിക്കലും

 #ഇമാം_നവവിയുടെ_ഇഖ്തിയാറും_നസീർ_അസ്ഹരിയുടെ_കബളിപ്പിക്കലും

പള്ളിയിലേക്ക് പുറപ്പെടുമ്പോൾ ചൊല്ലേണ്ട 

اللهم اجعل في قلبي نورا

എന്ന് തുടങ്ങുന്ന പ്രാർത്ഥന സുന്നത്താണെന്നതിൽ  നാല് മദ്ഹബിന്റെയും പണ്ഡിതൻമാർക്കിടയിൽ യാതൊരു തർക്കവുമില്ലെന്നും പ്രസ്തുത ഹദീസ് ഒരൊറ്റ ഹദീസ് പണ്ഡിതനും ചോദ്യം ചെയ്യുകയോ എന്തെങ്കിലും ന്യൂനത പറയുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ലെന്നും നാം തെളിവ് സഹിതം വ്യക്തമാക്കിയതാണ്. ഇമാം മുസ്ലിമിന്റെ സ്വഹീഹ്, മുസ്നദുൽ ഇമാം അഹ്മദ്, സ്വഹീഹുബ്നു ഹുസൈമ, സുനനു അബീദാവൂദ്, ഇമാം ബഗവിയുടെ ശറഹുസ്സുന്ന, മുസ്നദു അബീ അവാന തുടങ്ങിയ ഹദീസ് ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ മേൽ ഹദീസ് ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇമാം നവവി, ഇമാം അസ്ഖലാനി, ഇമാം ഗസ്സാലി, ഇബ്നു ഖുദാമ, ഇമാം സുർഖാനി, ശാഹ് വലിയ്യുല്ലാഹിദ്ദഹ്ലവി തുടങ്ങി നാല് മദ്ഹബിലെയും പണ്ഡിതന്മാരും ഇബ്നു അബ്ദിൽ വഹാബ്, ഇബ്നുൽ ഖയ്യിം, ശൗകാനി, നാസിറുദ്ധീൻ, അൽബാനി തുടങ്ങി സലഫീ പണ്ഡിതരും തങ്ങളുടെ ഗ്രന്ഥത്തിൽ പ്രസ്തുത ഹദീസ് കൊണ്ട് വന്നവരും മേൽ പ്രാർഥന സുന്നത്താണെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചവരുമാണ്.

എന്നാൽ അഭിനവമുജ്തഹിദ് അബ്ദുന്നസീർ അസ്ഹരി ഉന്നയിച്ച വാദങ്ങൾ  :

1) പള്ളിയിലേക്ക് പുറപ്പെടുമ്പോൾ ചൊല്ലേണ്ട 

 الله اجعل في قلبي نورا

എന്ന് തുടങ്ങുന്ന ദിക്ർ  തന്റെ അദ്കാറിൽ കൊണ്ടുവന്നതിൽ ഇമാം നവവിക്ക് അബദ്ധം സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് !

2) പ്രസ്തുത രിവായത്ത് ഇമാം മുസ്ലിമിന്റേത് മാത്രമാണ് !

3) ഇമാം മുസ്ലിം ഒരു ഹദീസ്, അദ്ധ്യായത്തിന്റെ അവസാനത്തേതായി ചേർക്കുന്നത്  ഹദീസിന്റെ തകരാറിലേക്കുള്ള സൂചനയാണ് !

4) മുസ്ലിമിന്റെ പ്രസ്തുതതഹദീസിൽ കൈക്രിയ ഉണ്ടെന്ന് ഇമാം അസലാനി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്!

5) പള്ളിയിലേക്ക് പുറപ്പെടുമ്പോൾ പ്രത്യേക ദുആ ഒന്നും സ്ഥിരപ്പെട്ടിട്ടില്ല.

ഇസ്ലാമികലോകത്ത് കേട്ടുകേൾവി പോലുമില്ലാത്ത ഇത്തരം വാദങ്ങൾക്ക്  അദ്ദേഹം എന്തെങ്കിലും തെളിവ് നിരത്തുകയോ നാം കൊണ്ടുവന്ന തെളിവുകളെ  ഖണ്ഡിക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല, അതൊട്ട് സാധ്യവുമല്ല. അബ്ദുൽ അസീസ് ത്വരീഫി എന്ന  ആധുനിക വഹാബിപണ്ഡിതന്റെ ഗ്രന്ഥത്തിൽ കണ്ട ഒരു കാര്യം തൻറെ സ്വന്തം ഗവേഷണമായി  അവതരിപ്പിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം ഇത്രയൊന്നും ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല. എന്നിട്ടദ്ധേഹം പരിതപിക്കുന്നത് നോക്കൂ..

"ഇപ്പോഴത്തെ ഈ ചർച്ചയിൽ ഞാനിതൊരു വിവാദമാക്കാനേ ഉദ്ദേശിച്ചതല്ല, ഇനിയും ഉദ്ദേശമില്ല. മാത്രമല്ല, ഈ വിഷയത്തിൽ മഹാനായ ഇമാം നവവി മാത്രമല്ല മഹാനായ ശൈഖ് അൽബാനി വരേ എന്റെ പ്രതിപക്ഷത്താണ്."

ഇമാം നവവിയും അൽബാനിയും മാത്രമല്ല സർവ ഹദീസ് പണ്ഡിതന്മാരും നിങ്ങളുടെ എറ്റവും വലിയ ആശയസ്രോതസ്  ഇബ്നു അബ്ദുൽ വഹാബും ഇബ്നുൽ ഖയ്യിമും അടക്കം സർവരും  നിങ്ങളുടെ എതിർപക്ഷത്താണ്. 

നിങ്ങളുടെ വാദങ്ങൾക്ക് അനുകൂലമായ നിലപാടുള്ള ഏതെങ്കിലും ഒരു പണ്ഡിതനെ  ഉദ്ധരിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കാവുമോ?  ഇതൊരു വെല്ലുവിളിയാണ് - ആണത്തം ഉണ്ടെങ്കിൽ ഏറ്റെടുക്കാം. തനിക്ക് പറ്റിയ അബദ്ധം ബോധ്യമായിട്ടും തിരുത്താതെ, വീണത് വിദ്യയാക്കാനുള്ള കുത്സിത ശ്രമമാണ് അദ്ദേഹം നടത്തുന്നത്.

ശാഫിഈ മദ്ഹബിന്റെ പരിശോധനയിൽ ഇമാം നവവിക്ക് അനിഷേധ്യമായ പരിഗണനയും സ്ഥാനവുമുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ ശേഷം അദ്ദേഹം എഴുതുന്നു:

"അതേ സമയം മദ്ഹബിന്റെ ഉളളിലുളളതല്ലാത്ത ഒരു ചർച്ചയിലോ (പളളിയിൽ പോവുമ്പോൾ വല്ല പ്രത്യേക ദുആയും സുന്നത്തുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന വിഷയം പോലെ) ഉളളിൽ തന്നെ പെട്ട ഒരു ചർച്ചയിൽ സ്വന്തമായി പറയുന്ന നിലപാടിലോ - അതിന് 'ഇഖ്തിയാർ' എന്ന് പറയും - നവവിയെ പിന്തുടരണം എന്ന തിട്ടൂരം മദ്ഹബീ പണ്ഡിതർ കല്പിച്ചിട്ടില്ല."

അല്ല മൗലവീ...ഇമാം നവവിയുടെ ഇഖ്തിയാർ സ്വീകരിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്നതായിരുന്നോ ഇവിടുത്തെ ചർച്ച? അല്ലെങ്കിലും ഇഖ്തിയാർ എന്താണെന്ന് ഇയാൾക്ക് മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടോ? മദ്ഹബിൽ പ്രബലമായ അഭിപ്രായത്തിനെതിരെ യോഗ്യരായ പണ്ഡിതന്മാർ പ്രമാണങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ ഗവേഷണം നടത്തി പറയുന്ന സ്വന്തം വീക്ഷണങ്ങൾക്കാണ്  ഇഖ്തിയാർ എന്ന് സാങ്കേതികമായി പറയുന്നത്. ഇമാം നവവി തന്റെ അദ്കാറിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ പ്രാർത്ഥന ശാഫിഈ മദ്ഹബിലെ അഭിപ്രായങ്ങൾക്ക് വിരുദ്ധമാണോ ?

ഹബീബ് ബിൻ അബീസാബിത്തിൽ നിന്നും ഉദ്ധരിക്കപ്പെട്ട ഇമാം മുസ്ലിമിൻറെ ഹദീസ് മറ്റ് റിപ്പോർട്ടുകൾക്ക് വിരുദ്ധമായത് കൊണ്ട് സ്വീകാര്യമല്ലെന്ന് ചിലർ നീട്ടി വലിച്ച് എഴുതിയത് കണ്ടു. യഥാർത്ഥത്തിൽ ദുആഇന്റെ സമയത്തെ പറ്റിയല്ല, മറിച്ച് 'മറ്റ് റിപ്പോർട്ടുകളോട് എതിരാവുന്നു ' എന്ന് ഇമാം നവവി പറഞ്ഞതിന്റെ താല്പര്യം റക്അതുകളുടെ എണ്ണത്തെക്കുറിച്ചും അവകൾക്കിടയിലുള്ള  ഉറക്കത്തെക്കുറിച്ചുമാണ്.  ഇക്കാര്യം കഴിഞ്ഞ കുറിപ്പിൽ നാം വിശദമാക്കിയതുമാണ്. ഇത് തന്നെയാണ് ഇബ്നു ഹജറുൽ അസ്ഖലാനിയും പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് :

فزاد على الرواة تكرار الوضوء وما معه ونقص عنهم ركعتين أو أربعا ولم يذكر ركعتي الفجر أيضا.

എന്നാൽ വ്യത്യസ്തമായ ഈ റിപ്പോർട്ടുകളെ എന്തുചെയ്യണമെന്നും ഇബ്നു ഹജർ (റ) ശേഷം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.

والحاصل أن قصة مبيت بن عباس يغلب على الظن عدم تعددها فلهذا ينبغي الاعتناء بالجمع بين مختلف الروايات فيها " ( فتح الباري- ٢/٤٨٤)

"ചുരുക്കത്തിൽ മൈമൂന ബീവിയുടെ വീട്ടിൽ ഇബ്നു അബ്ബാസ് തങ്ങൾ താമസിച്ചു എന്നത് ഒറ്റ സംഭവമാകാനാണ് കൂടുതൽസാധ്യത. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വ്യത്യസ്ത റിപ്പോർട്ടുകൾ സമന്വയിപ്പിക്കേണ്ടതാണ്."

ഇതിൽനിന്ന് ഹബീബ് ബിൻ സാബിത്തിന്റെ റിപ്പോർട്ട് തള്ളുകയല്ല അതിനെ യോജിപ്പിക്കുകയാണ് വേണ്ടത് എന്ന് വ്യകതമായി. ഇനി ഇമാം അസ്ഖലാനി ഇമാം മുസ്ലിമിൻറെ പ്രസ്തുത റിപ്പോർട്ട് സ്വഹീഹ് ആണെന്ന് വ്യക്തമായി പറയുന്നത് കാണുക:

هذا حديث صحيح اخرجه مسلم عن واصل بن عبد الاعلي  ( نتائج الافكار للعسقلاني )

അഭിനവ മുജ്തഹിദുകളേ...പിരിഞ്ഞ് പോവുക. ഹാഫിളുൽ അസ്വർ ഇമാം അസ്ഖലാനിയുടെ തീർപ്പിന് ശേഷം നിങ്ങളുടെ ഗവേഷണം ഇവിടെ അവശ്യമില്ല.

അല്ലാഹു എല്ലാവർക്കും ഹിദായത്ത് നൽകട്ടെ.

Muhyidheen Saqafi Kavanoor

മുഅ്ജിസത്തുകൾ പ്രവാചകത്വത്തിന്റെ തെളിവുകൾ

 

മുഅ്ജിസത്തുകൾ പ്രവാചകത്വത്തിന്റെ തെളിവുകൾ

അല്ലാഹുവിന്റെയും അവന്റെ അടിമകളുടെയും ഇടയിലുള്ള മധ്യവർത്തികളാണ് പ്രവാചകന്മാർ. ഇലാഹീ നിയമമായ ശരീഅത്ത് അടിമകൾക്ക് എത്തിച്ചുകൊടുക്കാനാണ് അല്ലാഹു അവരെ നിയോഗിക്കുന്നത്. സത്യസന്ധമായി പ്രവാചകത്വം അവകാശപ്പെട്ടവർക്ക് പുറമെ വ്യാജമായി അവകാശവാദം ഉന്നയിച്ചവരും ചരിത്രത്തിൽ കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ട്. പ്രവാചകത്വത്തിലുള്ള വ്യാജന്മാരുടെ സാധ്യതയും ആളുകൾക്ക് പ്രവാചകത്വം സത്യസന്ധമായി ബോധ്യപ്പെടലുമൊക്കെയാണ് സത്യപ്രവാചകന്മാർക്ക് തെളിവുകൾ ആവശ്യമാക്കിയത്. യഥാർഥ പ്രവാചകന്മാർ ഏക ഇലാഹിനാൽ നിയോഗിതരായതുകൊണ്ട് തന്നെ അവരുടെ സത്യസന്ധതക്കുള്ള തെളിവും അവനിൽ നിന്ന് തന്നെ ഉണ്ടാകുന്നു.

പ്രവാചകത്വ ലബ്ധിക്ക് ശേഷം അത് ജനമധ്യത്തിൽ വിളംബരം ചെയ്യുന്നതോടുകൂടിയാണ് മുഅ്ജിസത്തുകൾ ആവശ്യമാകുന്നത്. പ്രവാചകന്മാരല്ലാത്തവർക്ക് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത കാര്യങ്ങളാണ് സത്യപ്രവാചകത്വത്തിന്റെ തെളിവുകളാകുന്ന മുഅ്ജിസത്തുകൾ. മനുഷ്യന്റെ സ്രഷ്ടാവ് തന്നെയാണ് അവന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. ഇതര ജീവജാലങ്ങളെയും സൃഷ്ടിച്ച അല്ലാഹുതന്നെയാണ് അവയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളുടേയും സ്രഷ്ടാവ്. സാധാരണം, അസാധാരണം എന്ന വ്യത്യാസമില്ലാതെ അവ മുഴുവനും സൃഷ്ടിക്കുന്ന അല്ലാഹു തന്നെയാണ് പ്രവാചകന്മാരുടെ മുഅ്ജിസത്തുകളും സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. അഥവാ സത്യപ്രവാചകന്മാരെ പ്രവാചകത്വ പദവിക്ക് അനുകൂലമായ അമാനുഷിക സംഭവങ്ങൾ നൽകി അല്ലാഹു പിന്തുണക്കുന്നു. വ്യാജന്മാരെ അവരുടെ അവകാശവാദത്തിന് വിപരീത സംഭവങ്ങൾ പ്രകടമാക്കി ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നു.

മുഅ്ജിസത്തുകൾ പ്രവാചകത്വത്തിന്റെ തെളിവുകൾ എന്നതിനപ്പുറം ഏത് അമാനുഷിക സംഭവവും ദൈവികതക്ക് തെളിവായി തെറ്റിദ്ധരിച്ചവരുണ്ട്. ആത്മീയ വഴിയിൽ അത്ഭുതങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നവരെയൊക്കെ ദൈവമായി സങ്കൽപിക്കുമ്പോഴാണ് ആൾദൈവങ്ങൾ പിറവിയെടുക്കുന്നത്. മുഅ്ജിസത്തുകൾക്ക് പുറമെ കറാമത്ത്, മഊനത്ത്, ഇസ്തിദ്‌റാജ്, ഇഹാനത്ത് എന്നീ ഇനങ്ങളും സിഹ്ർ (മാരണം), ശഅ്‌വദത്ത് (മാജിക്) എന്നിവയും ചിലപ്പോൾ അത്ഭുത സംഭവങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ പെടുത്താവുന്നവയാണ്.

അനിതര സാധാരണമായി ആരാധനാ കർമങ്ങളിൽ മുഴുകിയത് നിമിത്തം അല്ലാഹു വിലായത്ത് പദവി നൽകിയവർക്ക് അവൻ തന്നെ നൽകുന്ന അസാധാരണ സംഭവങ്ങളാണ് കറാമത്ത്. വിലായത്ത് പദവി ലഭിച്ചില്ലെങ്കിലും അചഞ്ചലമായ വിശ്വാസമുള്ളവർക്ക് ചില നിമിത്തങ്ങളെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി അല്ലാഹു നൽകുന്ന അസാധാരണ സംഭവങ്ങളാണ് മഊനത്ത്. പരീക്ഷണാർഥം ദുർനടപ്പുകാരിൽ അല്ലാഹു പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അസാധാരണ സംഭവങ്ങൾ ഇസ്തിദ്‌റാജ് എന്നും കള്ളപ്രവാചകന്മാരുടെ അവകാശവാദത്തിന് വിപരീതമായി അല്ലാഹു പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അസാധാരണ സംഭവങ്ങൾ ഇഹാനത്ത് എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു. മാരണവും മാജിക്കും ബാഹ്യത്തിൽ സാധാരണമല്ലെങ്കിലും അവ രണ്ടും കാര്യകാരണബന്ധങ്ങൾക്ക് അധീനമായതിനാൽ സാമർഥ്യത്തിനനുസരിച്ച് ആർക്കും ആർജിച്ചെടുക്കാവുന്ന വിജ്ഞാനങ്ങളാണ്. മറ്റ് അഞ്ച് ഇനങ്ങളിൽ നിന്നും ഇവ രണ്ടും പല നിലക്കും വ്യത്യസ്തവുമാണ്. ഈ ഇനങ്ങൾ ഓരോന്നും കൃത്യമായും വ്യക്തമായും വേർതിരിച്ച് ഗ്രഹിക്കാതിരിക്കുമ്പോഴാണ് സത്യസന്ധരെയും വ്യാജന്മാരെയും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാതാവുക. ആൾദൈവങ്ങൾക്കും കള്ളപ്രവാചകന്മാർക്കും പുറമെ വ്യാജശൈഖുമാരും മഹത്ത്വവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നത് ഇതുകൊണ്ടാണ്.

പ്രവാചകത്വം വിളംബരപ്പെടുത്തിയതിനെ തുടർന്നാണ് മുഅ്ജിസത്തുകൾ ഉണ്ടാകുന്നതെങ്കിലും ഇത്തരത്തിലുള്ള ഓരോ അസാധാരണ സംഭവവും പ്രകടമാക്കാൻ അതിന് മുന്നോടിയായി പ്രവാചകത്വം വാദിക്കേണ്ടതില്ല. ഒരിക്കൽ പ്രവാചകത്വം വിളംബരപ്പെടുത്തിയാൽ പിന്നീട് സംഭവിക്കുന്ന അസാധാരണ സംഭവങ്ങളെല്ലാം മുഅ്ജിസത്തുകളാണ്. സത്യാന്വേഷികളോ എതിരാളികളോ ആവശ്യപ്പെടണമെന്ന നിബന്ധനയുമില്ല. തത്തുല്യമായത് ചെയ്യാൻ ശത്രുക്കളെ വെല്ലുവിളിക്കേണ്ടതുമില്ല. എന്നാൽ പലപ്പോഴും ഇവയൊക്കെ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. സത്യനബിമാരുടെ പ്രവാചകലബ്ധിക്ക് മുമ്പ് അവരിൽ നിന്ന് പ്രകടമാകുന്ന അസാധാരണ സംഭവങ്ങളെ ഇർഹാസ്വാത്ത് എന്ന പേരിൽ മറ്റൊരു ഇനമായിട്ടാണ് ഗണിച്ചുവരുന്നത്.

ചന്ദ്രൻ പിളർന്നു, സൂര്യൻ അസ്തമയത്തിന് ശേഷം മടങ്ങിവന്നു, കൈവിരലുകൾക്കിടയിലൂടെ ശുദ്ധജലം ഉറവപൊട്ടി, കുറഞ്ഞ ഭക്ഷണം അനേകർക്ക് കഴിക്കാൻ തക്ക വിധം വർധിച്ചു, വൃക്ഷവും കല്ലും സംസാരിച്ചു, വൃക്ഷവും കല്ലും മിണ്ടാപ്രാണികളായ ജീവികളും തിരുനബി(സ്വ)യുടെ പ്രവാചകത്വത്തിന് സാക്ഷി നിന്നു, കരസ്പർശംകൊണ്ടും ഉമിനീർ പുരട്ടിയും രോഗം ശമിപ്പിച്ചു, പ്രാർഥന ഫലവത്തായി, സ്പർശനം നിമിത്തം തകരാറുകൾ ഇല്ലാതെയായി, അദൃശ്യ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള വിവരണവും പ്രവചനവും ഇങ്ങനെ തിരുനബി(സ്വ)ക്കുണ്ടായ മുഅ്ജിസത്തുകൾ പത്ത് ഇനങ്ങളായി തിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ നോക്കാം.

വലീദുബ്‌നു മുഗീറ, അബൂജഹ്ൽ, ആസ്വുബ്‌നു വാഇൽ, ആസ്വുബ്‌നു ഹിശാം, അസദുബ്‌നു അബ്ദു യഗൂസ്, അസ്‌വദുബ്‌നുൽ മുത്വലിബ്, സംഅത്ത് ബ്‌നുൽ അസ്‌വദ്, നള്‌റുബ്‌നുൽ ഹാരിസ് തുടങ്ങിയ ശത്രുപക്ഷത്തുള്ള പ്രഗത്ഭർ നബി(സ്വ)യെ സമീപിച്ച്, താങ്കളുടെ പ്രവാചകത്വ വാദം സത്യമാണെങ്കിൽ ചന്ദ്രനെ രണ്ട് പിളർപ്പാക്കി ഒരു ഭാഗം അബൂഖുബൈസ് പർവതത്തിന്റെയും രണ്ടാം ഭാഗം ഖുഅയ്ഖിആൻ പർവതത്തിന്റെയും മുകളിലായി ഞങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചുതരണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ടു. പ്രസ്തുത ദൃഷ്ടാന്തം ദർശിച്ച് തിരുനബി(സ്വ)യുടെ പ്രവാചത്വം അംഗീകരിക്കുക എന്നതായിരുന്നില്ല അവരുടെ ലക്ഷ്യം. പ്രത്യുത, റസൂൽ(സ്വ)യെ പരാജയപ്പെടുത്തലായിരുന്നു. സത്യപ്രവാചകനാണെങ്കിൽ പോലും ചന്ദ്രനെ പിളർത്തി കാണിക്കാൻ കഴിയുകയില്ലെന്നായിരുന്നു അവരുടെ ധാരണ. പക്ഷേ സംഭവിച്ചത് മറിച്ചായിരുന്നു. സൂര്യ-ചന്ദ്രന്മാരടക്കമുള്ള വാനവസ്തുക്കളുടെയൊക്കെ സ്രഷ്ടാവും നിയന്ത്രകനുമായ അല്ലാഹുവിന് ചന്ദ്രനെ പിളർത്തി കാണിക്കുക എന്നത് ആശ്ചര്യകരമോ പ്രയാസകരമോ അല്ലല്ലോ. അല്ലാഹു ചന്ദ്രനെ പിളർത്തി. ഇരുപർവതങ്ങൾക്ക് മുകളിലായി കാണിച്ചുകൊടുത്തു. ശത്രുക്കൾ പരാജയപ്പെട്ടു. ഒരിക്കൽകൂടി സത്യസന്ധത തെളിയിച്ച തിരുനബി(സ്വ)ക്ക് മുമ്പിൽ അവർ ഇളിഭ്യരായി.

വിശുദ്ധ ഖുർആൻ ഈ സംഭവവും അതിനെ തുടർന്നുണ്ടായ ശത്രുക്കളുടെ നിലപാടും വിശദീകരിക്കുന്നു: ‘ചന്ദ്രൻ പിളർന്നു. അവർ ഏതൊരു ദൃഷ്ടാന്തം ദർശിച്ചാലും അതിനെ പാടെ അവഗണിക്കുകയും തുടർന്നും നിലനിൽക്കുന്ന മാരണമെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. അവർ വിശ്വസിക്കുകയില്ല. അവർ അവരുടെ ഇച്ഛകൾക്ക് കീഴടങ്ങുകയാണ് ചെയ്തത്’ (54: 1-3).

ചന്ദ്രനെ പിളർത്തിക്കാണിച്ചാൽ നിങ്ങൾ സത്യമതം സ്വീകരിക്കുമോ എന്ന് തന്നെ സമീപിച്ച ശത്രുക്കളോട് തിരുനബി(സ്വ) ചോദിച്ചിരുന്നു. സ്വീകരിക്കാമെന്ന് അവർ ഉറപ്പ് നൽകുകയും ചെയ്തു. ചന്ദ്രനെ പിളർത്തിയ ശേഷം തിരുനബി(സ്വ) തന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന മുസ്‌ലിംകളോടും മറ്റും സംഭവത്തിന്റെ സാക്ഷികളാകാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയുണ്ടായി. ചന്ദ്രൻ പൂർണമായി ഉദിക്കുന്ന പതിനാലാം രാവിലായിരുന്നു പ്രസ്തുത മുഅ്ജിസത്ത്. തന്നിമിത്തം ലോകം മുഴുവൻ അത് ദൃശ്യമായി.

മുഹമ്മദ് മാരണം ചെയ്തതാണെന്ന് പറഞ്ഞ് ശത്രുക്കൾ ജാള്യം മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ അവരിൽ നിന്ന് തന്നെ ഒരാൾ പറഞ്ഞു: ലോകത്താകമാനമുള്ള ജനങ്ങളെ മാരണത്തിലൂടെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തി ചന്ദ്രൻ പിളർന്നതായി തോന്നിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല. അതിനാൽ സത്യാവസ്ഥയറിയാൻ വിദൂര ദിക്കുകളിൽ നിന്നും വിദേശങ്ങളിൽ നിന്നും വരുന്നവരോട് ഇതിനെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാം. അങ്ങനെ അനേ്വഷിച്ചപ്പോൾ അവരുടെ നാടുകളിലെല്ലാം ചന്ദ്രൻ പിളർന്നത് ദൃശ്യമായിട്ടുണ്ടെന്നായിരുന്നു മറുപടി. അപ്പോൾ അബൂജഹ്ൽ പറഞ്ഞു: ‘എങ്കിൽ ഇത് തുടർന്നും നിലനിൽക്കുന്ന അപൂർവ ഇനം മാരണമാണ്.’ എന്നാൽ ഇതുകൊണ്ടൊന്നും സത്യപ്രവാചകനെയും പ്രസ്ഥാനത്തെയും പരാജയപ്പെടുത്താൻ ശത്രുക്കൾക്ക് സാധിച്ചില്ല.

കേരളത്തിലെ ഇസ്‌ലാമിക വ്യാപനത്തിന് പിന്നിൽ ചന്ദ്രൻ പിളർന്ന മുഅ്ജിസത്തിന് വ്യക്തമായ സ്വാധീനമുണ്ടെന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ചേരമാൻ രാജകുടുംബ ചരിത്രമെഴുതിയ അമുസ്‌ലിം ചരിത്രകാരന്മാരും ഇത് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. മതിയായ ചരിത്രരേഖകൾ അവർക്ക് അവലംബമായിട്ടുണ്ട്.

എന്നാൽ ശാസ്ത്ര ഗവേഷകർ ചന്ദ്രൻ പിളർന്ന സംഭവം അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. അവരുടെ പഠനങ്ങളിൽ കണ്ടെത്തിയില്ല എന്നത് പക്ഷേ ഈ മുഅ്ജിസത്തിന്റെ വിശ്വാസ്യതക്ക് ഭംഗം വരുത്തുന്നില്ല. ഇതിന് കാരണങ്ങൾ പലതാണ്. ഖുർആൻ ഒഴികെ തിരുദൂതരിൽ നിന്ന് പ്രകടമായ എല്ലാ മുഅ്ജിസത്തുകളും അത് നടക്കുന്ന സമയത്ത് സന്നിഹിതരായവർക്ക് ദർശിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിലുള്ളതാണ്. പിൽക്കാലക്കാർക്ക് അതിന്റെ തെളിവുകൾ സ്പഷ്ടമായും കൃത്യമായും അല്ലാഹു നിലനിർത്തണമെന്നില്ല. ശാസ്ത്രമാത്ര വാദികൾ പൊതുവെ ഇസ്‌ലാമിനെ ഇകഴ്ത്താനും തള്ളിപ്പറയാനും ശ്രമിക്കുന്നവരാണ്. സത്യം ബോധ്യപ്പെട്ടാലും അത് മറച്ചുവെക്കുകയെന്ന ശത്രുക്കളുടെ ശൈലി അവരിൽ പലർക്കുമുണ്ട്. ഗവേഷണങ്ങൾ വഴി പുതിയ കണ്ടെത്തലുകൾ ശാസ്ത്രലോകത്ത് നടക്കുമ്പോൾ അതിന് മുമ്പ് അങ്ങനെയൊന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന് വിശ്വസിക്കുകയല്ല; ശാസ്ത്രം കണ്ടെത്തിയില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയേ നിർവാഹമുള്ളൂ, ശാസ്ത്രം കണ്ടെത്തിയേ പറ്റൂ എന്നില്ലെന്ന് സാരം.

ഖുർആൻ, തിരുനബി(സ്വ), നിവേദന പരമ്പരയിലെ വ്യക്തികൾ എന്നിവയുടെ സത്യസന്ധതയാണ് ചന്ദ്രൻ പിളർന്നതടക്കമുള്ള മുഅ്ജിസത്തുകളുടെ അവലംബവും അടിസ്ഥാനവും. കൃത്യമായ മാനദണ്ഡങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ തെളിയിക്കപ്പെട്ടതാണ് അവയുടെ സത്യസന്ധത. അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മുഅ്ജിസത്തുകളെയും സത്യമതത്തെയും അംഗീകരിക്കാൻ ആർക്കും സാധിക്കും.

ബൗദ്ധികമായി സംഭവ്യമായ കാര്യങ്ങൾ സത്യപ്രവാചകന്മാരിൽ നിന്ന് വിശ്വസ്തരായ നിവേദന പരമ്പരയിലൂടെ സ്ഥിരപ്പെടുക എന്നതാണ് സൂര്യനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടും മറ്റുമുള്ള മുഅ്ജിസത്ത് വിഷയത്തിലെ മാനദണ്ഡം. സൂര്യൻ ഏതാനും സമയം നിശ്ചലമാകുന്നത് ബുദ്ധിപരമായി സംഭവ്യമായ കാര്യമാണല്ലോ.

തിരുനബി(സ്വ)യുടെ അമാനുഷിക സംഭവങ്ങളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് വിരലുകൾക്കിടയിലൂടെയുള്ള ശുദ്ധജല പ്രവാഹം. തിരവധി തവണ ഈ മുഅ്ജിസത്ത് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ശത്രുക്കളുടെ വെല്ലുവിളി ഏറ്റെടുത്തുകൊണ്ടായിരുന്നല്ലോ ചന്ദ്രൻ പിളർന്നു മാറിയ സംഭവമുണ്ടായത്. ശത്രുക്കളോടുള്ള ഒരു പ്രവചനം കൃത്യസമയത്ത് തന്നെ പുലരുന്നതിന് വേണ്ടി സൂര്യാസ്തമയം വൈകുകയും ചെയ്തു. തിരുനബി(സ്വ)ക്കും സ്വഹാബത്തിനും കുടിക്കാനും വുളൂഅ് ചെയ്യാനും മറ്റാവശ്യങ്ങൾക്കും വെള്ളമില്ലാതെ വിഷമിച്ച സന്ദർഭങ്ങളിലായിരുന്നു പുണ്യവിരലുകൾക്കിടയിലൂടെ ശുദ്ധജലം പ്രവഹിച്ചത്. യാത്രാവേളകളിലായിരുന്നു ആ സംഭവങ്ങൾ. അവരുടെ പക്കൽ ലഭ്യമായ ഏതാനും തുള്ളികൾ മാത്രമോ കൈ മുങ്ങാൻ മാത്രമില്ലാത്തതോ ആയ വെള്ളത്തിൽ തിരുനബി(സ്വ)യുടെ തൃക്കരം വെക്കുമ്പോൾ വിരലുകൾക്കിടയിലൂടെ ജലപ്രവാഹമുണ്ടാവുകയായിരുന്നു. തൃക്കരങ്ങളുടെ ബറകത്ത് നിമിത്തം പാത്രത്തിലുള്ള കുറഞ്ഞവെള്ളം വർധിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. തൃക്കരങ്ങളുടെ ബറകത്തുകൊണ്ട് ജലം വർധിക്കുക എന്ന രീതിയാണ് നബി(സ്വ) സ്വീകരിച്ചത്. അൽപവും വെള്ളമില്ലാതെ ശൂന്യതയിൽ നിന്ന് ജലം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്താൻ പ്രവാചകന്മാർക്ക് മുഅ്ജിസത്തിന്റെ ഭാഗമായി സാധ്യമായിരുന്നിട്ടും തിരുദൂതർ അങ്ങനെ ചെയ്തില്ല. പൂർണമായ ഇല്ലായ്മയിൽ നിന്ന് ജലം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടാൽ നബി(സ്വ)യെ പ്രസ്തുത ജലത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവായി ആരെങ്കിലും തെറ്റിദ്ധരിക്കാനുള്ള സാധ്യത കണക്കിലെടുത്താണ് അങ്ങനെ ചെയ്യാതിരുന്നത്. തിരുനബി(സ്വ)യുടെ പ്രവർത്തനം സൃഷ്ടിപ്പായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെട്ടാൽ അതിന്റെ പേരിൽ അവിടത്തെ ആരാധ്യനാക്കാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ട്. ഇത് വലിയ അപകടമാണ്. അൽപവും വെള്ളമില്ലാതിരുന്ന ‘ജൈശുൽ ഉസ്‌റത്ത്’ സന്ദർഭത്തിൽ തിരുനബി(സ്വ) ദുആ ഇരന്ന് മഴ വർഷിപ്പിച്ചതിന്റെ രഹസ്യവും ഇതാണ്. അല്ലാഹുവിലും പ്രവാചകന്മാരിലും ദീനിലുമുള്ള വിശ്വാസം വർധിക്കുക പോലുള്ള കാര്യങ്ങൾക്കായി ശത്രുക്കൾക്കും സത്യാന്വേഷികൾക്കും വേണ്ടിയല്ലാതെയും അമാനുഷിക സംഭവങ്ങൾ പ്രകടമാകാറുണ്ട്.

ജാബിർ(റ) പറഞ്ഞു: ദൃഷ്ടാന്തങ്ങൾ അഥവാ മുഅ്ജിസത്തുകൾ അനുഗ്രഹമായിട്ടാണ് ഞങ്ങൾ കണ്ടിരുന്നത്. ഒരിക്കൽ ഞങ്ങൾ തിരുനബി(സ്വ)യോടൊന്നിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയായിരുന്നു. ആ സന്ദർഭത്തിൽ ഭക്ഷണം അല്ലാഹുവിന് തസ്ബീഹ് ചൊല്ലുന്നത് ഞങ്ങൾക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു. തിരുനബി(സ്വ) ആവശ്യപ്പട്ടതനുസരിച്ച് ഒരു ചെറിയ പാത്രത്തിൽ അൽപം വെള്ളം കൊണ്ടുവന്നു. പതിവുപോലെ തന്റെ തൃക്കരം വെള്ളത്തിൽ മുക്കി. കൈവിരലുകൾക്കിടയിലൂടെ ജലം പ്രവഹിച്ചു. വുളൂഅ് ചെയ്യാനുള്ള അനുഗൃഹീത ജലത്തിലേക്ക് വരൂ എന്ന് നബി(സ്വ) വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. അല്ലാഹുവിൽ നിന്നുള്ള അനുഗ്രഹമാണ് അതെന്ന് അവിടന്ന് ഉണർത്തുകയുണ്ടായി. അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ഞങ്ങളെല്ലാവരും ആ വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് വുളൂഅ് ചെയ്തു (സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി). ഇങ്ങനെ അനവധിയായ മുഅ്ജിസത്തുകൾ കൊണ്ട് സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെട്ടതാണ് തിരുനബി(സ്വ)യുടെ പ്രവാചകത്വം.

ഡോ. അബ്ദുൽ ഹകീം സഅദി

ദിക്റിലെ ആട്ടം ശാദുലി

 

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക.

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=0

: വിളക്കുമാടം
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
നബി(സ)യുടെ സ്വഹാബത്ത് ദിക്റ് ചൊല്ലുമ്പോള് വല്ലാതെ ആടിയിരുന്നു എന്ന് നമുക്ക് പഠിക്കാന് കഴിയും
ഒരു സംഭവം ഇങ്ങനെ വായിക്കാം
عن الإمام علي رضي عنه أنه وصف الصحابة يوما ً فقال كان أصحاب رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا ذكروا الله تعالى تمايلوا يمينا ً وشـمالا ً كما يتـمايل الشـجر في يوم الريح العاصف وجرت دموعهـم على ثـيـابهم :الحلية" (ج1/ص 76)
"നബി(സ)യുടെ സ്വഹാബത്ത് അല്ലാഹുവിന്ന് ദിക്റ് ചൊല്ലുമ്പോള് അടിച്ചുവീശുന്ന കാറ്റില് മരങ്ങള് അടും പ്രകാരം വലത് ഭാഗത്തേക്കും ഇടതുഭാഗത്തേക്കും ആടുമായിരുന്നു അവരുടെ കണ്ണുനീരുകള് വസ്ത്രത്തിലൂടെ ഒലിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു"
മറ്റൊരു സംഭവം ഇങ്ങനെയാണ്
فإذا أصبحوا فذكروا الله مادوا كما يميد الشجر يوم الريح : الخطيب اليغدادي في (( الموضح )) ( 2 / 330 )، وابن عساكر في (( تاريخ دمشق )) ( 42 / 491 )
ദീര്ഗമായ ഹദീസിന്റെ അവസാനത്തില് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു "പ്രഭാതമായാല് അവര്(സ്വഹാബത്ത്)അല്ലാഹുവിന്ന് ദിക്റ് ചൊല്ലും ദിക്റ് ചൊല്ലുമ്പോള് കാറ്റുള്ള ദിവസം മരം ആടും പ്രകാരം അവര് ആടിയിരുന്നു"
എന്തായാലും ഇന്നുനടക്കുന്ന ദിക്റ് ഹല്ഖയിലും റാത്തീബുകളിലും ശാദുലി റാത്തീബിലും കാറ്റില് മരം ആടുന്നത് പോലെ ആടുന്നത് കാണാന് കഴിയാറില്ല അത് ഈമാനിന്റെ ദൗര്ബല്ല്യമായിരിക്കും കാരണം സ്വഹാബത്തിന്റെ പവറിലേക്ക് എത്താന് ഇന്നുള്ള ആളുകള്ക്ക് കഴിയുകയില്ലല്ലോ അവര് അല്ലാഹുവിനേയും അല്ലാഹു അവരേയും ത്രപ്തിപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞല്ലോ
എന്നാല് ചില ശുദ്ധമനസ്കരായ ആളുകള് അവരുടെ അറിവില്ലായ്മ കൊണ്ടോ ടക്നോളജിയുടെ വികാസം കാരണം സോഷ്യല് മീഡിയകളില് കാണുന്ന ക്ലിപ്പുകള് അലോസരം ഉണ്ടാക്കുന്നത് കൊണ്ടോ അതിനെ നിഷേധിക്കുന്നത് കാണാന് കഴിയുന്നുണ്ട് അവര് പറയും ഇതൊരു ഭ്രാന്തമായ ഏര്പ്പാടാണ് എന്ന് സത്യത്തില് അതുതന്നെയാണ് കാര്യം അവരുടെ ദ്രഷ്ടിയില് തനിച്ച ഭ്രാന്ത് തന്നെയാണ്
കാരണം നബി(സ)പറഞ്ഞ ഹദീസിന്റെ പുലര്ച്ച അങ്ങനെ തന്നെയല്ലേ വരികയുള്ളു
നബി(സ)പറയുന്നു
اذكر الله حتى يقال مجنون:أخرجه أحمد ( 3 / 68 و 71 ) ، وعبد بن حميد ( 923 ) ، وأبويعلى ( 1376 ) ، وابن حبان ( 817 - إحسان ) ، والطبراني في " الدعاء " ( 1859 ) ، والحاكم ( 1 / 499 ) ، وابن السني ( 4 ) ، وابن شاهين في " الترغيب " ( 155 - بتحقيقي ) ، والبيهقي في " الشعب " ( 1 / 397 / 526 ) ، وفي " الدعوات الكبير " ( 21 ) ، والرافعي في " التدوين " ( 2 / 196 ، 197 ) ، والثعلبي ( 3 / 117 ، 118 ) ، والذهبي في " الميزان " ( 3 / 40 ) .
"ഭ്രാന്തന് എന്നുപറയപ്പെടുന്നത് വരെ നിങ്ങള് അല്ലാഹുവിന്ന് ദിക്റ് ചൊല്ലുക"
ഒരു കാര്യം ഹറാമാണന്ന് പറയണമെങ്കില് കണിഷമായ നിലക്കുള്ള വിലക്ക് ഖൂര്ആനിലോ ഹദീസിലോ വേണം അല്ലങ്കില് ഇജ്മാഓ ഖിയാസോ വേണം ഒരു കാര്യം കറാഹത്താവണമെങ്കിലും കണിഷമല്ലാത്ത വിലക്ക് ഖുര്ആനിലോ ഹദീസിലോ വേണം അല്ലങ്കില് ഇജ്മാഓ ഖിയാസോ ഉണ്ടാവണം അത് പറയേണ്ടവര് നമ്മളല്ല മഹാന്മാരായ ഇമാമുകളാണ് അവര് പറഞ്ഞുതന്നത് കേള്കാനും അനുസരിക്കാനും മാത്രമെ നമുക്ക് കഴിയുകയുള്ള ദീനിന്റെ വിഷയത്തില് വിധികല്പിക്കാന് നമ്മളാരാണ്
അത് കൊണ്ട് തന്നെ ദീന് ഹറാമാക്കാത്ത അല്ലെങ്കില് കറാഹത്താണന്ന് പറയാത്ത ഒരു കാര്യം ഹറാമാണന്നോ കറാഹത്താണന്നോ പറയല് ഹറാമാണ്
അല്ലാഹു പറയുന്നു
قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ ۚ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ :الأعراف 32
"നബിയെ പറയുക അല്ലാഹു അവന്റെ അടിമകള്ക്ക് തയ്യാര് ചെയ്ത അല്ലാഹുവിന്റെ ആഢമ്പരവും നല്ല ഭക്ഷണവും നിശിദ്ധ(ഹറാം)മാക്കുന്നവന് ആരാണ് പറയുക അത് ഈലോക ജീവിതത്തില് വിശ്വാസികള്ക്കുള്ളതും അന്ത്യദിന സംരക്ഷണത്തിന്നുള്ളതുമെത്രെ"
അത് കൊണ്ട്
" مَنْ رغب عن سنتي فليس مني".
"എന്റെ ചര്യവിട്ട് മറ്റൊന്നാഗ്രഹിക്കുന്നവര് നമ്മുടെ കൂടെയല്ല"എന്ന ഹദീസ് ഓര്ക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
പുറത്തൂര്
[27/06, 2:29 PM] سم: വിളക്കുമാടം
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ദിക്റിലെ ആട്ടം രണ്ടുരീതിയില് കാണാം ഒന്ന് ഇഖ്തിയാരി രണ്ട് ഇള്ത്വിറാരി
ഒന്നാമത്തേത് ഉണ്ടാക്കി ആടലാണ്  അത് പാടില്ലെന്ന് പറയുന്ന സ്വൂഫികളുണ്ട് ശെയ്ഖ് ജീലാനി സിറുല് അസ്റാറില് പറഞ്ഞതങ്ങനെയാണ് എന്നാല് ഫുഖഹാഅ് അതിന്ന് തടസ്സം പറയുന്നില്ല നിയ്യത്തിനനുസരിച്ചിരിക്കും അതിന്റെ സ്വീകാര്യത
എന്നാല് രണ്ടാമത്തെ ഇള്ത്വിറാരി(നിര്ബന്ധിതമായിവരുന്നത്) രണ്ടു
വിധം പറയാം ഒന്ന് ദിക്റിന്റെ ലഹരിയിലും രസത്തിലും പ്രവേശിച്ചവര്ക്കുണ്ടാകുന്നത് ഇത് ആത്മീശക്തികൊണ്ടുണ്ടാകുന്നതാണ് പനി ശക്തമാകുമ്പോള് ശബ്ദവും ഞരക്കവും നിയന്ത്രണാതീതമായി ഉണ്ടാകുന്നത് പോലെ രണ്ടാമത്തേത് ദിക്റിന്റെ രസത്താല് അല്ലങ്കിലും പ്രക്രതം ആടുന്ന പ്രക്രതമായതുകൊണ്ടുണ്ടാകുന്നത്
ഈ രണ്ടുവിഭാഗത്തോടും ഫിഖ്ഹീ നിയമം ബാധകമല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അതിന്ന് നിയമം പറയാന് കഴിയില്ല
എന്നാല് ആത്മീയശക്തിയിലൂടെ ഉണ്ടായിത്തീരുന്ന ആട്ടവും ചലനവും ചാട്ടവും അതാണ് യഥാര്ത്ഥം അത് പ്രണയനിയുടെ ശരീരത്തില് ഉണ്ടായിത്തീരുന്ന അവസ്ഥാന്തരമാണ് അത് അവരുടെ ഭക്ഷണവും ലക്ഷ്യപ്രാപ്തിക്കുള്ള ഊര്ജവുമാണ്
വജ്ദിന്റെ മറ്റൊലു വശമാണ് ഉച്ചത്തില് ദിക്റ് ചൊല്ലുക എന്നത്
ദാവൂദ്നബി(അ)ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത് അതാണ് ദാവൂദ് നബി അല്ലാഹുവിലുള്ള ദിക്റില് മുഴുകിയാല് പക്ഷികള് പോലും അവിടത്തെ ശബ്ദം ശ്രദ്ധിക്കാനും ശ്രവിക്കാനും അവരുടെ തലയില് വന്നിരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ചരിത്രത്തില് വായിക്കാം

ബഹു:ഇമാം അബുല്ഖാസിം അല്ഖുശെെരി(346-465)അവിടത്തെ രിസാലയില് പറയുന്നു ദാവൂദ് നബി(അ)യുടെ സബൂര് പാരായം എല്ലാജീവികളും കേള്ക്കാന് വരും അതു കേട്ട് പേടിച്ചു ഭയന്ന് 400 ല്പരം ജീവികള് മരണപ്പെടാറുണ്ടായിരുന്നു(രിസാലത്തുല് ഖുശെയ്രിയ്യ 263)
വജ്ദിനെ പത്തുഭാഗമായി തിരിക്കാം
1) ദിക്റ് ചൊല്ലുമ്പോള് ഉണ്ടാകുന്ന ബാഹ്യപ്രഘടനം
2) ദിക്റ് ചൊല്ലുമ്പോഴുള്ള നിശ്ചലാവസ്ഥ
3) കരച്ചില് 4) വേദന 5) ദുഖവും സങ്കടവും 6)ദിക്റിന്റെ നേരത്തുള്ള ബേജാറും വെപ്രാളവും 7) നല്ല ഈണത്തില് ഖുര്ആന് ഓതുക 8)ഏകാന്തത 9) ഉള്ളിലും പുറത്തുമുള്ള മാറ്റങ്ങള് 10) പ്രതീക്ഷ, പ്രേമം, ശരീരം ഹീറ്റാവുക
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
പുറത്തൂര്

حياتي خير لكഹയാത്തി െൈറും എന്ന ഹദീസ് സ്വഹീഹാണ് സ

 

Shared by convenient and free Image to PDF Converter: https://image2pdf.page.link/share

ഇമാം_അസ്ഖലാനി_ഇബ്നുതൈമിയ്യയുടെ_നിലപാടുകാരനോ

 #ഇമാം_അസ്ഖലാനി_ഇബ്നുതൈമിയ്യയുടെ_നിലപാടുകാരനോ?!!

ഇമാം ഇബ്നു ഹജറിൽ അസ്ഖലാനി ഇബ്നു തൈമിയ്യയുടെ നിലപാടുകാരനായിരുന്നുവെന്നാണ് ഒരു വലിയ 'ഗവേഷണ ഫുദ്ധിജീവി'യുടെ കണ്ടെത്തൽ .ചിലരങ്ങനെയാണ്...തങ്ങൾ ചെന്ന് ചാടിയ ചളിക്കുഴിയിൽ മറ്റുള്ളവരുമുണ്ടല്ലോ എന്ന് സമാധാനിക്കും..അതൊരു ആത്മരതിയാണ്.! മതയുക്തിവാദികളുടെ കൈയ്യടി നേടാനായി നഗ്നയാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ നിഷേധിച്ചും ചോദ്യം ചെയ്തും താൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ മാലോകരെ അറിയിക്കലുമാവാം.

അല്ലെങ്കിലും അഹ്ലുസുന്നയുടെ പണ്ഡിതന്മാരെ സംബന്ധിച്ച് അവർ തീമിയ്യ വിശ്വാസക്കാരായിരുന്നു എന്ന് പറയുന്നതിന്റെ ഔചിത്യമെന്താണ്?

ഇമാം അസ്ഖലാനിയുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൂടെ കണ്ണോടിക്കുന്ന ഏതൊരാൾക്കും ബഹുമാനപ്പെവരുടെ നിലപാടുകൾ തിമിയ്യ വിശ്വാസത്തിനെതിരായിരുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്.

ഇമാം ഇബ്നു ഹജറുൽ അസ്ഖലാനിയുടെ നിലപാടുകളെ ചോദ്യം ചെയ്ത തലമൂത്ത വഹാബികളായ ഇബ്നു ബാസും സ്വാലിഹ് ഫൗസാനും എഴുതിയത് ഈ കുട്ടിവഹാബി കാണാതെ പോയോ ?!

മുസ്ലിം ലോകത്തിന്റെ ഇജ്മാഇനെതിരായി ഇബ്നു തൈമിയ്യ ഉന്നയിച്ച വാദങ്ങളെ ഇമാം അസ്ഖലാനി അവിടുത്തെ ഫത്ഹുൽ ബാരിയിലും ലിസാനുൽ മീസാനിലും അദ്ദുററുൽ കാമിനയിലും ഖണ്ഡിച്ചതായി ധാരാളം കാണാം.

ഒന്ന് രണ്ട് ഉദാഹരണങ്ങൾ ഇവിടെ ചേർക്കാം :

ഫത്ഹുൽ ബാരിയിൽ ഇമാം അസ്ഖലാനി എഴുതുന്നു ,

والحاصل إنهم الزموا بن تيميه بتحريم شد الرحل إلى زيارة قبر سيدنا رسول الله صلى الله عليه وسلم وأنكرنا صورة ذلك وفي شرح ذلك من الطرفين طول وهي من ابشع المسائل المنقوله عن بن تيمية ومن جملة ما استدل به على دفع ما ادعاه غيره من الإجماع على مشروعية زيارة قبر النبي صلى الله عليه وسلم ما نقل عن مالك أنه كره أن يقول زرت قبر النبي صلى الله عليه وسلم وقد أجاب عنه المحققون من أصحابه بأنه كره اللفظ أدبا لا أصل الزيارة فإنها من أفضل الأعمال وأجل القربات الموصلة إلى ذي الجلال وأن مشروعيتها محل إجماع بلا نزاع والله الهادي إلى الصواب.   فتح الباري ٣/٦٦

"നബി സല്ലല്ലാഹു അലൈഹിവസല്ലം തങ്ങളെ സിയാറത് ചെയ്യുന്നതിന് വേണ്ടി യാത്ര ചെയ്യാൻ പാടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ ഇബ്നു തൈമിയക്ക് പണ്ഡിതന്മാർ വായടപ്പൻ മറുപടി നൽകിയിട്ടുണ്ട്. നബി തങ്ങളെ സിയാറത്ത് ചെയ്യാൻ പാടില്ല എന്നത് ഇബ്നു തൈമിയ്യയിൽ നിന്ന് ഉദ്ധരിക്കപ്പെട്ടവയിൽ ഏറ്റവും വൃത്തികെട്ട വാദമാണ്. തിരുനബിയുടെ ഖബർ സിയാറത്ത് ചെയ്യുന്നത് സുന്നത്താണെന്ന മുസ്ലിം ലോകത്തിന്റെ ഇജ്മാഇനെ എതിർക്കാൻ ഇബിനു തൈമിയ കൂട്ടുപിടിച്ചതാകട്ടെ, ബഹുമാനപ്പെട്ട ഇമാം മാലിക് (റ) 'തിരുപ്രവാചകരുടെ ഖബർ ഞാൻ സിയാറത്ത് ചെയ്തു' എന്ന് പറയുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമല്ല എന്ന് പറഞ്ഞതിനെയാണ്. എന്നാൽ സൂക്ഷ്മ ജ്ഞാനികളായ പണ്ഡിതന്മാർ  പറയുന്നത് ആ പദപ്രയോഗത്തെയാണ് ഇമാം മാലിക്  വിമർശിച്ചിട്ടുള്ളത്, സിയാറത്തിനെ അല്ല. കാരണം നബിയെ സിയാറത്ത് ചെയ്യൽ ഏറ്റവും വലിയ ആരാധനയും അല്ലാഹുവിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുന്ന സൽകർമ്മവുമാണ്.  സുന്നത്താണെന്നതിൽ പണ്ഡിതന്മാർക്ക് ഇജ്മാഉള്ളതും ഇസ്ലാമിക ലോകത്ത് തർക്കമില്ലാത്തതുമായ ക

കാര്യമാണിത്. സത്യം പറയാൻ ഹിദായത്ത് നൽകുന്നവൻ അല്ലാഹു മാത്രമാണ്."

 അർശ് എന്ന സൃഷ്ടി ഖദീമാണെന്ന   ഇബ്നു തൈമിയയുടെ വാദത്തെ   ഇമാം അസ്ഖലാനി ഖണ്ഡിക്കുന്നത് കാണുക:

 قوله كان الله ولم يكن شيء قبله تقدم في بدء الخلق بلفظ ولم يكن شيء غيره وفي رواية أبي معاوية كان الله قبل كل شيء وهو بمعنى كان الله ولا شيء معه وهي أصرح في الرد على من أثبت حوادث لا أول لها من رواية الباب وهي من مستشنع المسائل المنسوبة لابن تيمية ووقفت في كلام له على هذا الحديث يرجح الرواية التي في هذا الباب على غيرها مع أن قضية الجمع بين الروايتين تقتضي حمل هذه على التي في بدء الخلق لا العكس والجمع يقدم على الترجيح بالاتفاق 

فتح الباري ١٣/٤١٠

"നബി (സ്വ) തങ്ങൾ പറയുന്നു: അല്ലാഹു മുമ്പേ ഉണ്ട്, അവന് മുമ്പ് മറ്റൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ചില റിപ്പോർട്ടുകളിൽ അല്ലാഹു എല്ലാറ്റിനും മുമ്പ് ഉള്ളവനാണ് എന്ന് തന്നെയുണ്ട്. അതിനർത്ഥം അല്ലാഹുവിന്റെ കൂടെ മറ്റൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നാണ്. ഇത് തുടക്കമില്ലാത്ത സൃഷ്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതിനെ ശക്തമായി ഖണ്ഡിക്കുന്നുണ്ട്. ഇബ്നു തൈമിയയിലേക്ക് ചേർക്കപ്പെടുന്ന വാദങ്ങളിൽ ഏറ്റവും നികൃഷ്ടമായ വാദങ്ങളിൽ പെട്ടതാണിത്. അല്ലാഹുവിൻറെ മുമ്പ് ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന രിവായത്തിനെ ഇബിനു തൈമിയ്യ പ്രബലമാക്കിയത് ഞാൻ കണ്ടു.

എന്നാൽ രണ്ട് റിപ്പോർട്ടുകൾ തമ്മിൽ സംയോജിപ്പിക്കാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ അങ്ങനെ ചെയ്യുകയാണ് വേണ്ടത്. ഒന്നിനെ മറ്റൊന്നിനേക്കാൾ പ്രബലമാക്കുകയല്ല. പണ്ഡിതന്മാർക്കിടയിൽ അവിതർക്കിതമായ തത്വമാണിത്!"

മദ്ഹബിന്റെ പണ്ഡിതന്മാർ പറഞ്ഞ ഇത്തരം അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങൾ പരിഗണിക്കാതെ വഹാബി മൗലവിമാർ ഛർദ്ധിക്കുന്നതൊക്കെയും അതേപടി വാരി വിഴുങ്ങുന്നത് കൊണ്ടാണ് ഈ 'മഹാഫണ്ഡിതൻ' മത വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് മുമ്പിൽ പരിഹാസ്യനായിത്തീരുന്നത്.!

ഇമാം മുസ്ലിം ഒരു ഹദീസിൽ തകരാറുണ്ടെന്ന്  സൂചിപ്പിക്കാനാണത്രെ അദ്ധ്യായത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ അതിനെ കൊണ്ട് വരുന്നത് എന്നാണ് പുതിയ ഗവേഷണം! ബലേ ഭേഷ്!! ഉഷാറായിട്ടുണ്ട് !!! വിവരമില്ലായ്മയെ അലങ്കാരമാക്കിയവരിൽ നിന്ന് ഇതും ഇതിനപ്പുറവും പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്!!

മഹാൻമാരുെടെ മഖ്ബറ ദുആക്ക് ഇജാബത്തുണ്ട്

 قال العلامة الشوكاني في "تحفة الذاكرين" (1/ 71-72، ط. دار القلم): [فصل فِي أَمَاكِن الْإِجَابَة وَهِي الْمَوَاضِع المُبَارَكَة. (قوله: وهي المواضع المباركة) أقول: وجه ذلك أنه يكون في هذه المواضع المباركة مزيد اختصاص؛ فقد يكون ما لها من الشرف والبركة مقتضيًا لعود بركتها على الداعي فيها وفضل الله واسع وعطاؤه جمٌّ، وقد تقدم حديث: «هُمُ الْقَوْمُ لَا يَشْقَى بِهِمْ جَلِيسُهُمْ»؛ فجعل جليس أولئك القوم مثلهم مع أنه ليس منهم، وإنما عادت عليه بركتهم فصار كواحد منهم، فلا يبعد أن تكون المواضع المباركة هكذا فيصير الكائن فيها الداعي لربه عندها مشمولًا بالبركة التي جعلها الله فيها؛ فلا يشقى حينئذٍ بعدم قبول دعائه] اهـ.

وقال الحافظ ابن حجر في "تهذيب التهذيب" (7/ 388، ط. دائرة المعارف النظامية): [قال الحاكم في "تاريخ نيسابور": سمعت أبا بكر محمد بن المؤمل يقول: خرجنا مع إمام أهل الحديث أبي بكر بن خزيمة مع جماعة من مشايخنا، وهم إذ ذاك متوافرون إلى زيارة قبر علي بن موسى الرضا بطوس، قال: فرأيت من تعظيمه، يعني ابن خزيمة، لتلك البقعة وتواضعه لها وتضرعه عندها ما تحيرنا] اهـ.
وروى الخطيب البغدادي في "تاريخ بغداد" (1/ 445، ط. دار الغرب الإسلامي): [عن إبراهيم الحربي أحد أئمة الحديث أنه قال: قبر معروف -يعني الكرخي- الترياق المجرب. وروى أيضًا عن المحاملي أحد أئمة الحديث أنه قال: أعرف قبر معروف الكرخي منذ سبعين سنة ما قصده مهموم إلا فرج الله همه] اهـ.
قال الذهبي في "سير أعلام النبلاء" (9/ 343-344، ط. مؤسسة الرسالة): [وعن إبراهيم الحربي قال: قبر معروف الترياق المجرب، يريد إجابة دعاء المضطر عنده؛ لأن البقاع المباركة يستجاب عندها الدعاء] اهـ.
وقال ابن حبان في "الثقات" (8/ 457، ط. دائرة المعارف العثمانية) في ترجمة علي بن موسى الرضا: [وقبره بسنا باذ خارج النوقان مشهور يزار بجنب قبر الرشيد قد زرته مرارًا كثيرة، وما حلت بي شدة في وقت مقامي بطوس فزرت قبر علي بن موسى الرضا صلوات الله على جده وعليه ودعوت الله إزالتها عني إلا استجيب لي وزالت عني تلك الشدة، وهذا شيء جربته مرارًا فوجدته كذلك] اهـ.
وفي كتاب "الحكايات المنثورة" للحافظ الضياء المقدسي الحنبلي بخطه وهو مخطوط محفوظ بالمكتبة الظاهرية تحت رقم (98 مجاميع): أنه سمع الحافظ عبد الغني المقدسي الحنبلي يقول: [إنه خرج في عضده شيء يشبه الدُّمَّل، فأعيته مداواتُه، ثم مسح به قبر أحمد بن حنبل فبرئ ولم يعد إليه] اهـ.
وقال نور الدين ملا علي القاري في "مرقاة المفاتيح شرح مشكاة المصابيح" (1/ 19، ط. دار الفكر) ما نصه: [قال شيخ مشايخنا علامة العلماء المتبحرين شمس الدين بن الجزري في مقدمة شرحه "للمصابيح": إني زرت قبره بنيسابور (يعني الإمام مسلم بن الحجاج القشيري) وقرأت بعض "صحيحه" على سبيل التيمن والتبرك عند قبره، ورأيت آثار البركة ورجاء الإجابة في تربته] اهـ.

അബ്ദുല്ലാഹിയുടെ വിവാഹം തിരുനബി വിമർശകർക്ക് മറുപടി.വിവിധ ഹദീസുകൾ ഏകോപിപ്പിക്കൽ

 ഒന്നാം തവണ

പുരോഹിതനെ കണ്ട കഥ

വീട് കൂടുന്നില്ല.

രണ്ടാളും വിവാഹം നടക്കുന്നു.

ഒരേ സദസ്സിലാണന്ന വെക്തമല്ല. അങ്ങനെ ആവാം അല്ലാതിരിക്കാം

ഇബ്ന് കസീർ റ പിന്നെ അബ്ദുല്ലാഹിയുടെ വിവാഹം എന്ന് പറയുന്നു.

രണ്ട് പേരും ഇടപാട് നടക്കുന്നു.

1 -ത്വബഖാത് ഇബ്നു സഅദ് .

2:ദലാഇലുന്നുബുവ്വ  അബൂ നു ഐം

3:സീറത്തുന്നബവിയ്യ ഇബ്നു കസീർ

4 അൽ ബിദായ ഇബ്ൻ കസീർ 309

5:ദലാഇലുന്നുബുവ്വ ബൈഹഖി

1

وفي طبقات أبن سعد

* أخبرنا أبو الحسن: محمد بن الحسين بن داود العلوي، رحمه الله، قال: حدثنا أبو الأحرز: محمد بن عمر بن جميل الأزدي، قال: حدثنا محمد ابن يونس القرشي، قال: حدثنا يعقوب بن محمد الزهري [ (171) ] .

(ح) وحدثنا أبو عبد الله الحافظ، إملاء، قال: حدثنا أبو جعفر: محمد ابن محمد بن عبد الله البغدادي، قال: حدثنا هاشم بن مرثد الطبراني، قال:

حدثنا يعقوب بن محمد الزهري، قال: حدثنا عبد العزيز بن عمران، قال:

حدثنا عبد الله بن جعفر، عن ابن عون، عن المسور بن مخرمة، عن ابن عباس، عن أبيه، قال:

قال عبد المطلب: قدمت اليمن في رحلة الشتاء، فنزلت على حبر من اليهود، فقال لي رجل من أهل الزبور: يا عبد المطلب: أتأذن لي أن أنظر إلى بدنك؟ [فقلت: انظر] [ (172) ] ما لم يكن عورة. قال: ففتح إحدى منخري فنظر فيه، ثم نظر في الآخر، فقال: أشهد أن في إحدى يديك ملكا، وفي الأخرى نبوة، وأرى ذلك في بني زهرة، فكيف ذلك؟ فقلت: لا أدري.

قال: هل لك من شاعة [ (173) ] ؟ قال: قلت: وما الشاعة؟ قال: زوجة. قلت:

أما اليوم فلا. قال: إذا قدمت فتزوج فيهن، فرجع عبد المطلب إلى مكة، فتزوج هالة بنت وهب [ (174) ] بن عبد مناف، فولدت له: حمزة، وصفية، وتزوج عبد الله بن عبد المطلب، آمنة بنت وهب، فولدت رسول الله، صلى الله عليه وسلم، فقالت قريش حين تزوج عبد الله آمنة: فلج [ (175) ] عبد الله على أبيه [ (176) ] . 

ഇത് ഒന്നാം കെട്ട്

പുരോഹിതൻ

രണ്ടാളും ഇടപാട്

വീട് കൂടിയത് പറയുന്നില്ല

ഒന്നാം തവണ

പുരോഹിതനെ കണ്ട കഥ

വീട് കൂടുന്നില്ല.

രണ്ടാളും വിവാഹം പറയുന്നു.

وفي دلاءل النبوة للبيهقي

* أخبرنا أبو الحسن: محمد بن الحسين بن داود العلوي، رحمه الله، قال: حدثنا أبو الأحرز: محمد بن عمر بن جميل الأزدي، قال: حدثنا محمد ابن يونس القرشي، قال: حدثنا يعقوب بن محمد الزهري [ (171) ] .

(ح) وحدثنا أبو عبد الله الحافظ، إملاء، قال: حدثنا أبو جعفر: محمد ابن محمد بن عبد الله البغدادي، قال: حدثنا هاشم بن مرثد الطبراني، قال:

حدثنا يعقوب بن محمد الزهري، قال: حدثنا عبد العزيز بن عمران، قال:

حدثنا عبد الله بن جعفر، عن ابن عون، عن المسور بن مخرمة، عن ابن عباس، عن أبيه، قال:

قال عبد المطلب: قدمت اليمن في رحلة الشتاء، فنزلت على حبر من اليهود، فقال لي رجل من أهل الزبور: يا عبد المطلب: أتأذن لي أن أنظر إلى بدنك؟ [فقلت: انظر] [ (172) ] ما لم يكن عورة. قال: ففتح إحدى منخري فنظر فيه، ثم نظر في الآخر، فقال: أشهد أن في إحدى يديك ملكا، وفي الأخرى نبوة، وأرى ذلك في بني زهرة، فكيف ذلك؟ فقلت: لا أدري.

قال: هل لك من شاعة [ (173) ] ؟ قال: قلت: وما الشاعة؟ قال: زوجة. قلت:

أما اليوم فلا. قال: إذا قدمت فتزوج فيهن، فرجع عبد المطلب إلى مكة، فتزوج هالة بنت وهب [ (174) ] بن عبد مناف، فولدت له: حمزة، وصفية، وتزوج عبد الله بن عبد المطلب، آمنة بنت وهب، فولدت رسول الله، صلى الله عليه وسلم، فقالت قريش حين تزوج عبد الله آمنة: فلج [ (175) ] عبد الله على أبيه [ (176) ] . 

............

وفي دلاءل النبوة لابي نعيم

الفصل الثامن في تزويج أمه آمنة بنت وهب

71 - حدثنا سليمان بن أحمد، قال: ثنا أحمد بن عمر الخلال المكي، قال: ثنا محمد بن منصور الجواز، قال: ثنا يعقوب بن محمد بن عيسى بن عبد الملك بن حميد بن عبد الرحمن الزهري، قال: ثنا عبد العزيز بن عمران بن عبد العزيز، قال: ثنا عبد الله بن جعفر المخرمي، عن أبي عون، مولى المسور بن مخرمة، عن المسور، عن ابن عباس، عن أبيه العباس بن عبد المطلب قال: قال عبد المطلب: " §قدمت اليمن في رحلة الشتاء، فنزلت على حبر من اليهود، فقال رجل من أهل الزبور، - يعني أهل الكتاب -: ممن الرجل؟ قلت: من قريش، قال: من أيهم؟ قلت: من بني هاشم، قال: يا عبد المطلب، أتأذن لي أن أنظر إلى بعضك؟ قال: نعم، ما لم يكن عورة، قال: ففتح أحد منخري، ثم فتح الآخر، فقال: أشهد أن في إحدى يديك ملكا، وفي الأخرى نبوة، وإنا نجد ذلك في بني زهرة، فكيف ذلك؟ قلت: لا أدري، قال: هل لك من شاعة؟ قلت: وما الشاعة؟ قال: الزوجة، قلت -[130]-: أما اليوم فلا، فقال: فإذا رجعت فتزوج فيهم، فرجع عبد المطلب إلى مكة، فتزوج هالة بنت وهيب بن عبد مناف بن زهرة، فولدت له حمزة، وصفية، وتزوج عبد الله بن عبد المطلب آمنة بنت وهب، فولدت له رسول الله صلى الله عليه وسلم، ووهب ووهيب أخوان، فقالت قريش حين تزوج عبد الله: فلج عبد الله على أبيه

وفي سيرة النبوية لابن كثير

روى الامام أَبُو نُعَيْمٍ الْحَافِظُ فِي كِتَابِ " دَلَائِلِ النُّبُوَّةِ " مِنْ طَرِيقِ يَعْقُوبَ بْنِ مُحَمَّدٍ الزُّهْرِيِّ، عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ بْنِ عِمْرَانَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ، عَنِ ابْنِ عَوْنٍ، عَنِ الْمِسْوَرِ بْنِ مَخْرَمَةَ، عَنِ ابْنِ عَبَّاس قَالَ: إِن عبد الملب قَدِمَ الْيَمَنَ فِي رِحْلَةِ الشِّتَاءِ، فَنَزَلَ عَلَى حَبْرٍ مِنَ الْيَهُودِ.

قَالَ: فَقَالَ لِي رَجُلٌ من أهل الديور - يَعْنِي أَهْلَ الْكِتَابِ -: يَا عَبْدَ الْمُطَّلِبِ أَتَأْذَنُ لِي أَنْ أَنْظُرَ إِلَى بَعْضِكَ؟ قَالَ: نَعَمْ إِذَا لَمْ يَكُنْ عَوْرَةً.

قَالَ: فَفَتَحَ إِحْدَى مَنْخَرَيَّ فَنَظَرَ فِيهِ ثُمَّ نَظَرَ فِي الْآخَرِ، فَقَالَ: أَشْهَدُ أَنَّ فِي إِحْدَى يَدَيْكَ مُلْكًا وَفِي الْأُخْرَى نُبُوَّةً، وَإِنَّا نَجِدُ ذَلِكَ فِي بَنِي زُهْرَةَ فَكَيْفَ ذَلِكَ؟ قُلْتُ: لَا أَدْرِي.

قَالَ:هَلْ لَكَ مِنْ شَاعَةٍ؟ قُلْتُ وَمَا الشَّاعَةُ؟ قَالَ: زَوْجَةٌ.

قُلْتُ: أَمَّا الْيَوْمُ فَلَا.

قَالَ: فَإِذَا رَجَعْتَ فَتَزَوَّجْ فِيهِمْ.

فَرَجَعَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ فَتزَوج هَالة بنت وهب بن عبد منَاف بن زهرَة، فَوَلَدَتْ حَمْزَةَ وَصْفِيَّةَ، ثُمَّ تَزَوَّجَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ آمِنَةَ بِنْتَ وَهْبٍ فَوَلَدَتْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَتْ قُرَيْشٌ حِينَ تَزَوَّجَ عَبْدُ اللَّهِ بِآمِنَةَ: فَلَجَ، أَيْ فَازَ وَغَلَبَ، عَبْدُ اللَّهِ عَلَى أَبِيهِ عبد الْمطلب

وفي البداية والنهاية 309

  وروى الإمام أبو نعيم الحافظ في كتاب دلائل النبوة من طريق يعقوب بن محمد الزهري عن عبد العزيز بن عمران عن عبد الله بن جعفر عن ابن عون عن المسور بن مخرمة عن ابن عباس قال إن عبد المطلب قدم اليمن في رحلة الشتاء فنزل على حبر من اليهود قال فقال لي رجل من أهل الديور - يعني أهل الكتاب يا عبد المطلب أتأذن لي أن أنظر إلى بعضك؟ قال نعم إذا لم يكن عورة. قال ففتح إحدى منخري فنظر فيه ثم نظر في الآخر فقال أشهد أن في إحدى يديك ملكا وفي الأخرى نبوة وإنا نجد ذلك في بني زهرة فكيف ذلك؟ قلت لا أدري قال هل لك من شاغة؟ قلت وما الشاغة؟ قال زوجة. قلت أما اليوم فلا قال فإذا رجعت فتزوج فيهم. فرجع عبد المطلب فتزوج هالة بنت وهب بن عبد مناف بن زهرة فولدت حمزة وصفية ثم تزوج عبد الله بن عبد المطلب آمنة بنت وهب فولدت رسول الله صلى الله عليه وسلم فقالت قريش حين تزوج عبد الله بآمنة فلج أي فاز وغلب عبد الله على أبيه عبد المطلب.

..................................

ഒന്നാം തവണ

ഇടപാട് രണ്ട് പേരും ഒപ്പം

ഇത് വാഖിദിയുടെ റിപ്പോർട്ട് അദ്ധേഹം ദുർബലനാണ് .

ഈ സംമ്പവം ഇബ്നുകസീർ റ അബൂ നുഎം റ മറ്റു പല പണ്ഡിതരും പറയുന്നില്ല.

ഒരോ സമയത്താണന്ന് വന്നാലും അത് ഇടപാട് ആണന്ന് മനസ്സിലാക്കാം കാരണം

വീട് കൂടിയത് പറയുന്നില്ല. 

വീട് കൂടിയത് അബ്ദുല്ലാഹിയുടെ മാത്രം തസ് വീ ജിലാണ് . അബ്ദുൽ മുത്വലിബിന്റെ വിവാഹം അതിൽ പറയുന്നില്ല.

ഇതിൽനിന്നും ആദ്യം രണ്ടുപേരുടെയും നികാഹ് ഇടപാട് നടന്നുയെന്നും .അബ്ദുൽ മുത്തലിബ് അതിൽ വീടു കൂടി ജനിച്ചു എന്നും .നാലുവർഷമോ കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം അബ്ദുള്ള ആമിനയിലേക്ക് കൂട്ടിച്ചേർത്തു കൊടുക്കുകയും വീട് കൂടുകയും ചെയ്തു അപ്പോഴാണ് തിരുനബി ജനിച്ചത് എന്നും മനസ്സിലാക്കാം

അബ്ദുല്ല വീട് കൂടിയ കാര്യം പറയുന്ന റിപ്പോർട്ടിൽ ഒന്നും തന്നെ അബ്ദുൽ മുത്തലിബിന്റെ വിവാഹത്തെ പരാമർശിക്കുന്നില്ല.

തിരുനബി ഗർഭത്തിൽ ആയിരിക്കെ അല്ലെങ്കിൽ തൊട്ടിലിലായിരിക്കെ അബ്ദുല്ല മരിച്ച ചരിത്രം എല്ലാ പണ്ഡിതന്മാരും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്

   

وفي طبقات أبن سعد 76

ذكر تزوج عبد الله بن عبد المطلب آمنة بنت وهب أم رسول الله صلى الله عليه وسلم 

1

قال حدثنا محمد بن عمر بن واقد الأسلمي قال حدثني عبد الله بن جعفر الزهري عن عمته أم بكر بنت المسور بن مخرمة عن أبيها قال وحدثني عمر بن محمد بن عمر بن علي بن أبي طالب عن يحيى بن شبل عن أبي جعفر محمد بن علي بن الحسين قالا كانت آمنة بنت وهب

بن عبد مناف بن زهرة بن كلاب في حجر عمها وهيب بن عبد مناف بن زهرة فمشى إليه عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف بن قصي بابنه عبد الله بن عبد المطلب أبي رسول الله صلى الله عليه وسلم فخطب عليه آمنة بنت وهب فزوجها عبد الله بن عبد المطلب وخطب إليه عبد المطلب بن هاشم في مجلسه ذلك ابنته هالة بنت وهيب على نفسه فزوجه إياها فكان تزوج عبد المطلب بن هاشم وتزوج عبد الله بن عبد المطلب في مجلس واحد فولدت هالة بنت وهيب لعبد المطلب حمزة بن عبد المطلب فكان حمزة عم رسول الله صلى الله عليه وسلم في النسب وأخاه من الرضاعة

ഒന്നാം തവണ

ഇടപാട് രണ്ട് പേരും ഒപ്പം. വീട് കൂടിയത് പറയുന്നില്ല.

وفي أسد الغابة لابن الاثير

خرج عبد المطلب بابنه عبد الله إلى وهب بن عبد مناف فزوجه ابنته آمنة وقيل كانت آمنة في حجر عمها وهيب بن عبد مناف فأتاه عبد المطلب فخطب إليه ابنته هالة بنت وهيب لنفسه وخطب على ابنه عبد الله ابنة أخيه آمنة بنت وهب فتزوجا في مجلس واحد فولدت هالة لعبد المطلب حمزة

 أخبرنا عبيد الله بن أحمد بن علي بن جعفر باسناده عن يونس بن بكير عن ابن إسحاق قال وكانت آمنة بنت وهب تحدث انها أتيت حين حملت برسول الله صلى الله عليه وسلم فقيل لها انك حملت بسيد هذه الأمة فسميه محمدا فلما وضعته أرسلت إلى جده عبد المطلب تقول قد ولد لك الليلة ولد فانظر إليه فلما جاءها أخبرته بالذي رأت وكان أبوه عبد الله قد توفى وأمه حامل به وقيل توفى وللنبي صلى الله عليه وسلم ثمانية وعشرون شهرا وقيل كان له سبعة أشهر والأول أثبت وكانت وفاته بالمدينة عند أخواله بني عدى بن النجار وكان أبوه عبد المطلب بعثه إلى المدينة يمتار تمرا فمات وقيل بل أرسله إلى الشأم في تجارة فعاد من غزة مريضا فتوفى بالمدينة وكان عمره خمسا وعشرين سنة ويقال كان عمره ثمانيا وعشرين سنة

ولدت أنا ورسول الله صلى الله عليه وسلم عام الفيل كنا لدتين قيل وكان مولد رسول الله صلى الله عليه وسلم يوم الاثنين لعشر ليال خلون من ربيع الأول ويقال لليلتين خلتا منه وقيل لثمان خلون منه عام الفيل وذلك لأربعين سنة مضت من ملك كسرى أنوشروان بن قباذ وكان ملك أنوشروان سبعا وأربعين سنة وثمانية أشهر ولما ولد ختنه جده عبد المطلب اليوم السابع وقيل ولد مختونا مسرورا

രണ്ടാം തവണ - വീട് കൂടൽ

ഇതിൽ അബ്ദുൽ മുത്വലിന്റെ വിവാഹം പറയുന്നില്ല

وفي تاريخ الطبري

ثم انصرف عبد المطلب آخذا بيد ابنه عبد الله، فمر- فيما يزعمون- على امراه من بني أسد بن عبد العزى بن قصي بن كلاب بن مرة بن كعب بن لؤي بن غالب بن فهر، يقال لها: أم قتال بنت نوفل بن أسد بن عبد العزى، وهي أخت ورقة بن نوفل بن أسد، وهي عند الكعبة، فقالت له حين نظرت إلى وجهه: أين تذهب يا عبد الله؟ قال: مع أبي، قالت:

لك عندي مثل الإبل التي نحرت عنك، وقع علي الآن، قال: إن معي أبي ولا أستطيع خلافه ولا فراقه فخرج به عبد المطلب حتى أتى به وهب بن عبد مناف بن زهرة- ووهب يومئذ سيد بني زهرة سنا وشرفا- فزوجه آمنة بنت وهب، وهي يومئذ أفضل امرأة في قريش نسبا وموضعا، وهي لبرة بنت عبد العزى بن عثمان بن عبد الدار بن قصي، وبرة لأم حبيب بنت اسد ابن عبد العزى بن قصي، وأم حبيب بنت أسد لبرة بنت عوف بن عبيد بن عويج بن عدي بن كعب بن لؤي فزعموا أنه دخل عليها حين ملكها مكانه فوقع عليها، فحملت بمحمد ص ثم خرج من عندها، حتى أتى المرأة التي عرضت عليه ما عرضت، فقال لها: مالك لا تعرضين علي اليوم ما كنت عرضت علي بالأمس؟ فقالت له: فارقك النور الذي كان معك بالأمس، فليس لي بك اليوم حاجة وقد كانت تسمع من أخيها ورقة

ابن نوفل، وكان قد تنصر واتبع الكتب، حتى أدرك، فكان فيما طلب من ذلك أنه كائن لهذه الأمة نبي من بني إسماعيل.

حدثنا ابن حميد، قال: حدثنا سلمة، قال: حدثني محمد بن إسحاق، عن أبيه إسحاق بن يسار، أنه حدث أن عبد الله إنما دخل على امرأة كانت له مع آمنة بنت وهب بن عبد مناف بن زهرة، وقد عمل في طين له، وبه آثار من الطين، فدعاها إلى نفسه، فأبطأت عليه لما رأت به من آثار الطين، فخرج من عندها، فتوضأ وغسل عنه ما كان به من ذلك، وعمد إلى آمنة فدخل عليها فأصابها، فحملت بمحمد ص

، ثم مر بامرأته تلك، فقال: هل لك؟ فقالت: لا، مررت بي وبين عينيك غرة، فدعوتني فأبيت، ودخلت على آمنة فذهبت بها فزعموا أن امرأته تلك كانت تحدث أنه مر بها وبين عينيه مثل غرة الفرس، قالت: فدعوته رجاء أن يكون بي، فأبى علي، ودخل على آمنة بنت وهب فأصابها، فحملت برسول الله ص.

حدثني علي بن حرب الموصلي، قال: حدثنا محمد بن عمارة القرشي، قال: حدثنا الزنجي بن خالد، عن ابن جريج، عن عطاء، عن ابن عباس، قال: لما خرج عبد المطلب بعبد الله ليزوجه، مر به على كاهنة من خثعم، يقال لها فاطمة بنت مر، متهودة من أهل تبالة، قد قرأت الكتب، فرأت في وجهه نورا، فقالت له: يا فتى، هل لك أن تقع علي الآن وأعطيك مائة من الإبل؟ فقال:

أما الحرام فالممات دونه ... والحل لا حل فأستبينه

فكيف بالأمر الذي تبغينه

ثم قال: أنا مع أبي ولا أقدر أن أفارقه، فمضى به، فزوجه آمنة بنت وهب بن عبد مناف بن زهرة، فأقام عندها ثلاثا ثم انصرف فمر بالخثعمية فدعته نفسه إلى ما دعته إليه، فقال لها: هل لك فيما كنت أردت؟ فقالت:

يا فتى، إني والله ما أنا بصاحبة ريبة، ولكني رأيت في وجهك نورا فأردت أن يكون في، وأبى الله إلا أن يجعله حيث أراد، فما صنعت بعدي؟ قال:

زوجني أبي آمنة بنت وهب، فأقمت عندها ثلاثا، فأنشأت فاطمة بنت مر تقول:

إني رأيت مخيله لمعت ... فتلألأت بحناتم القطر

فلمأتها نورا يضيء له ... ما حوله كإضاءة البدر

فرجوتها فخرا أبوء به ... ما كل قادح زنده يوري

لله ما زهرية سلبت ... ثوبيك ما استلبت وما تدري!

وقالت أيضا:

بني هاشم قد غادرت من أخيكم ... امينه إذ للباه تعتركان

كما غادر المصباح عند خموده ... فتائل قد ميثت له بدهان

وما كل ما يحوي الفتى من تلاده ... لعزم ولا ما فاته لتوان

فأجمل إذا طالبت أمرا فإنه ... سيكفيكه جدان يعتلجان

سيكفيكه إما يد مقفعلة ... وإما يد مبسوطة ببنان

ولما حوت منه أمينة ما حوت ... حوت منه فخرا ما لذلك ثان

حدثني الحارث بن محمد، قال: حدثنا محمد بن سعد، قال: حدثنا محمد بن عمر قال: حدثنا معمر وغيره، عن الزهري، أن عبد الله بن عبد المطلب كان أجمل رجال قريش، فذكر لآمنة بنت وهب جماله وهيئته، وقيل لها:

هل لك أن تزوجيه! فتزوجته آمنة بنت وهب، فدخل بها، وعلقت برسول الله ص، وبعثه أبوه إلى المدينة في ميرة يحمل لهم تمرا، فمات بالمدينة، فبعث عبد المطلب ابنه الحارث في طلبه حين أبطأ، فوجده قد مات.

قال الواقدي: هذا غلط، والمجتمع عليه عندنا في نكاح عبد الله بن عبد المطلب ما حدثنا به عبد الله بن جعفر الزهري، عن أم بكر بنت المسور، أن عبد المطلب جاء بابنه عبد الله، فخطب على نفسه وعلى ابنه، فتزوجا في مجلس واحد، فتزوج عبد المطلب هالة بنت أهيب بن عبد مناف بن زهرة، وتزوج عبد الله ابن عبد المطلب آمنة بنت وهب بن عبد مناف بن زهرة.

قال الحارث: قال ابن سعد: قال الواقدي: والثبت عندنا، ليس بين أصحابنا فيه اختلاف، أن عبد الله بن عبد المطلب أقبل من الشام في عير لقريش، فنزل بالمدينة وهو مريض، فأقام بها حتى توفي، ودفن في دار النابغة- وقيل التابعة- في الدار الصغرى إذا دخلت الدار عن يسارك، ليس بين أصحابنا في هذا اختلاف.

....

രണ്ടാം തവണ

വീട് കൂടി .. അബ്ദുൽ മുത്വലിന്റെ ന്റെ വിവാഹം പറയുന്നില്ല.

وفي دلاءل النبوة للبيهقي

باب تزوج عبد الله بن عبد المطلب: أبي [ (154) ] النبي صلى الله عليه وسلم بآمنة بنت وهب، وحملها برسول الله، صلى الله عليه وسلم، ووضعها إياه

* أخبرنا أبو عبد الله الحافظ، قال: حدثنا أبو العباس: محمد بن يعقوب، قال: حدثنا أحمد بن عبد الجبار، قال: حدثنا يونس بن بكير، عن محمد بن إسحاق، قال:

ثم انصرف عبد المطلب آخذا بيد عبد الله، فمر به- فيما يزعمون- على امرأة من بني أسد بن عبد العزى بن قصي، وهي [ (155) ] عند الكعبة، فقالت له حين نظرت إلى وجهه: أين تذهب يا عبد الله؟ فقال: مع أبي. قالت: لك عندي من الإبل مثل التي [ (156) ] نحرت عنك، وقع علي الآن. فقال لها: إن معي أبي الآن، لا أستطيع خلافه ولا فراقه، ولا أريد أن أعصيه شيئا. فخرج به عبد المطلب حتى أتى به وهب بن عبد مناف بن زهرة- ووهب يومئذ سيد بني زهرة نسبا وشرفا- فزوجه آمنة بنت وهب بن عبد مناف بن زهرة، وهي يومئذ أفضل امرأة في [ (157) ] قريش نسبا وموضعا.

قال: وذكروا أنه دخل عليها حين ملكها مكانه، فوقع عليها عبد الله، فحملت برسول الله، صلى الله عليه وسلم. قال: ثم خرج من عندها حتى أتى المرأة التي قالت له ما قالت- وهي أخت ورقة بن نوفل بن أسد بن عبد العزى- وهي في مجلسها، فجلس إليها، وقال [ (159) ] لها: مالك لا تعرضين علي اليوم مثل الذي عرضت أمس؟ فقالت [ (160) ] قد فارقك النور الذي كان فيك، فليس لي بك اليوم حاجة. وكانت فيما زعموا تسمع من أخيها ورقة بن نوفل، وكان قد تنصر واتبع الكتب، يقول: إنه لكائن في هذه الأمة نبي من بني إسماعيل [ (161) ] . فقالت في ذلك شعرا، واسمها: أم قتال بنت نوفل بن أسد:

آلآن وقد ضيعت ما كنت قادرا ... عليه وفارقك الذي كان جاءكا ::::::

وأخبرنا أبو عبد الله الحافظ، قال: حدثنا أبو العباس: أحمد بن عبد الجبار، قال: حدثنا يونس بن بكير، عن محمد بن إسحاق، قال: حدثني والدي: إسحاق بن يسار، قال:

حدثت أنه كان لعبد الله بن عبد المطلب امرأة مع آمنة بنت وهب بن عبد مناف، فمر بامرأته تلك وقد أصابه أثر من طين عمل به، فدعا [ها] [ (168) ] إلى نفسه، فأبطأت عليه لما رأت من أثر الطين، فدخل، فغسل عنه أثر الطين، ثم دخل عامدا إلى آمنة، ثم دعته صاحبته التي كان أراد إلى نفسها، فأبى للذي صنعت به أول مرة، فدخل على آمنة، فأصابها، ثم خرج، فدعاها إلى نفسه، فقالت: لا حاجة لي بك، مررت بي وبين عينيك غرة، فرجوت أن أصيبها

منك، فلما دخلت على آمنة ذهبت بها منك.

قال ابن إسحاق: فحدثت أن امرأته تلك كانت تقول: لمر [ (169) ] بي وإن بين عينيه لنورا مثل الغرة، ودعوته [ (170) ] له رجاء أن يكون لي، فدخل على آمنة، فأصابها، فحملت برسول الله، صلى الله عليه وسلم.

.......

രണ്ടാം തവണ. ഇതിൽ അബ്ദുൽ മുത്വലിന്റെ വിവാഹമില്ല.

وفي البداية والنهاية

ذكر تزويج عبد المطلب ابنه عبد الله من آمنة بنت وهب الزهرية

قال ابن إسحاق: ثم انصرف عبد المطلب آخذا بيد ابنه عبد الله فمر به- فيما يزعمون- على امرأة من بني أسد بن عبد العزى بن قصي وهي أم قتال أخت ورقة بن نوفل بن أسد بن عبد العزى بن قصي وهي عند الكعبة فنظرت إلى وجهه فقالت أين تذهب يا عبد الله؟ قال مع أبي قالت لك مثل الإبل التي نحرت عنك وقع علي الآن. قال أنا مع أبي ولا أستطيع خلافه ولا فراقه. فخرج به عبد المطلب حتى أتى وهب بن عبد مناف بن زهرة بن كلاب بن مرة بن كعب بن لؤي بن غالب بن فهر وهو يومئذ سيد بني زهرة سنا وشرفا فزوجه ابنته آمنة بنت وهب وهي يومئذ سيدة نساء قومها فزعموا أنه دخل عليها حين أملكها مكانه فوقع عليها فحملت منه برسول الله صلى الله عليه وسلم ثم خرج من عندها فأتى المرأة التي عرضت عليه ما عرضت فقال لها مالك لا تعرضين علي اليوم ما كنت عرضت بالأمس؟ قالت له فارقك النور الذي كان معك بالأمس فليس لي بك حاجة. وكانت تسمع من أخيها ورقة بن نوفل- وكان قد تنصر واتبع الكتب- أنه كائن في هذه الأمة نبي فطمعت أن يكون منها فجعله الله تعالى في أشرف عنصر وأكرم محتد وأطيب أصل كما قال تعالى الله أعلم حيث يجعل رسالته 6: 124 وسنذكر المولد مفصلا ومما قالت أم قتال بنت نوفل من الشعر تتأسف على ما فاتها من الأمر الذي رامته وذلك فيما رواه

البيهقي من طريق يونس بن بكير عن محمد بن إسحاق رحمه الله:

عليك بآل زهرة حيث كانوا ... وآمنة التي حملت غلاما

ترى المهدي حين نزا عليها ... ونورا قد تقدمه أماما

[إلى أن قالت] :

فكل الخلق يرجوه جميعا ... يسود الناس مهتديا إماما

براه الله من نور صفاه ... فأذهب نوره عنا الظلاما

وذلك صنع ربك إذ حباه ... إذا ما سار يوما أو أقاما

فيهدي أهل مكة بعد كفر ... ويفرض بعد ذلكم الصياما

وقال أبو بكر محمد بن جعفر بن سهل الخرائطي: حدثنا علي بن حرب حدثنا محمد بن عمارة القرشي حدثنا مسلم بن خالد الزنجي حدثنا ابن جريج عن عطاء بن أبي رباح عن ابن عباس قال: لما انطلق عبد المطلب بابنه عبد الله ليزوجه مر به على كاهنة من أهل تبالة متهودة قد قرأت الكتب، يقال لها فاطمة بنت مر الخثعمية فرأت نور النبوة في وجه عبد الله فقالت يا فتى هل لك أن تقع علي الآن وأعطيك مائة من الإبل؟ فقال عبد الله:

أما الحرام فالممات دونه ... والحل لا حل فأستبينه

فكيف بالأسر الذي تبغينه ... يحمي الكريم عرضه ودينه

[1] ثم مضى مع أبيه فزوجه آمنة بنت وهب بن عبد مناف بن زهرة فأقام عندها ثلاثا. ثم إن نفسه دعته إلى ما دعته إليه الكاهنة فأتاها فقالت: ما صنعت بعدي؟ فأخبرها. فقالت والله ما أنا بصاحبة ريبة ولكني رأيت في وجهك نورا فأردت أن يكون في. وأبى الله إلا أن يجعله حيث أراد. ثم أنشأت فاطمة تقول:

إني رأيت مخيلة لمعت ... فتلألأت بحناتم [2] القطر

فلمأتها نورا يضيء له ... ما حوله كإضاءة البدر

ورجوتها فخرا أبوء به ... ما كل قادح زنده يوري

لله ما زهرية سلبت ... ثوبيك ما استلبت وما تدر

രണ്ടാം തവണ വീട് കൂടുന്നു.

അബ്ദുൽ മുത്വലിബിന്റെ വിവാഹമില്ല.

ചില സ്ത്രീകൾ അബ്ദുല്ലാഹി യോട് വിവാഹത്തിന്  ആവശ്യപെടുന്നു.അദ്ദേഹം അതു നിരസിച്ചു ആമിനയുമായി വീട് കൂടി പോയതായും പറയുന്നു. ഇവിടെ ഒരിക്കലും അബ്ദുൽ മുത്വലിബിന്റെ   വിവാഹം പറയുന്നില്ല .

 അപ്പോൾ രണ്ടാളും ഒപ്പം വിവാഹം നടന്നു എന്ന് പറയുന്ന സംഭവം അബ്ദുള്ളയുടേത് നിക്കാഹ് മാത്രമാണ് എന്നും പിന്നീട് രണ്ടു വർഷമോ നാലുവർഷമോ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആമിനയുമായി വീട് കൂടി എന്നും മനസ്സിലാക്കാം. അബ്ദുൽ മുത്വലിബ് ആദ്യ തവണ അതിൽ ഹംസ ജനിക്കുകയും ചെയ്തു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

തിരുനബിയേക്കാൾ രണ്ടോ നാലോ വയസ്സ് കൂടുതലുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അധിക ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും കാണുന്നുണ്ട്.

ഇത്കൊണ്ടുതന്നെ ശത്രുക്കളുടെ വിമർശനം പൊളിയുന്നതാണ്.

وفي دلاءل النبوة لابي نعيم

72 - حدثنا عمر بن محمد بن جعفر، قال: ثنا إبراهيم بن السندي، ثنا النضر بن مسلمة، قال: ثنا أحمد بن محمد بن عبد العزيز، عن أبيه، قال: حدثني ابن شهاب، عن أبي بكر بن عبد الرحمن، عن أم سلمة، وعامر بن سعد، عن أبيه سعد قال: §" أقبل عبد الله بن عبد المطلب أبو رسول الله صلى الله عليه وسلم، وكان في بناء له، وعليه أثر الطين والغبار، فمر بامرأة من خثعم، فقال عامر بن سعد، عن أبيه في حديثه: فمر بليلى العدوية، فلما رأته، ورأت ما بين عينيه دعته إلى نفسها، وقالت له: إن وقعت بي فلك مائة من الإبل، فقال لها عبد الله بن عبد المطلب: حتى أغسل عني هذا الطين الذي علي، وأرجع إليك، فدخل عبد الله بن عبد المطلب على آمنة بنت وهب، فوقع بها، فحملت برسول الله صلى الله عليه وسلم الطيب المبارك، ثم رجع إلى الخثعمية، وقال عامر: إلى ليلى العدوية، فقال: هل لك فيما قلت؟ قالت: لا يا عبد الله، قال: ولم؟ قالت: لأنك مررت بي، وبين عينيك نور، ثم رجعت إلي، وقد انتزعته آمنة بنت وهب منك، فحملت آمنة برسول الله صلى الله عليه وسلم رواه عبد الله بن بشير، عن أحمد بن محمد بن عبد العزيز، ولم يذكر عامر بن سعيد

74 - حدثنا سليمان بن أحمد، ثنا أحمد بن محمد بن صدقة، قال: ثنا علي بن حرب، قال: ثنا محمد بن عمارة القرشي، قال: ثنا مسلم بن خالد الزنجي، عن ابن جريج، عن عطاء، عن ابن عباس، قال: " §لما خرج عبد المطلب بابنه ليزوجه، مر به على كاهنة من أهل تبالة متهودة، قد قرأت الكتب يقال لها فاطمة بنت مر الخثعمية، فرأت -[132]- نور النبوة في وجه عبد الله، فقالت: يا فتى، هل لك أن تقع علي الآن، وأعطيك مائة من الإبل؟ فقال عبد الله:

[البحر الرجز]

أما الحرام فالممات دونه ... والحل لا حل فأستبينه

فكيف لي الأمر الذي تبغينه

ثم مضى مع أبيه، فزوجه آمنة بنت وهب بن عبد مناف بن زهرة، فأقام عندها ثلاثا، ثم إن نفسه دعته إلى ما دعته إليه الخثعمية، فأتاها، فقالت: يا فتى، ما صنعت بعدي؟ قال: زوجني أبي آمنة بنت وهب، وأقمت عندها ثلاثا، قالت: إني والله ما أنا بصاحبة ريبة، ولكن رأيت في وجهك نورا، فأردت أن يكون في، وأبى الله إلا أن يصيره حيث أحب، ثم قالت فاطمة الخثعمية:

[البحر الكامل]

وفي السيرة النبوية لابن كثير

രണ്ടാം കെട്ട്

ذِكْرُ تَزْوِيجِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ ابْنَهُ عَبْدَ اللَّهِ

مِنْ آمِنَةَ بِنْتِ وَهْبٍ الزُّهْرِيَّةِ قَالَ ابْنُ إِسْحَاقَ: ثُمَّ انْصَرَفَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ آخِذًا بِيَدِ ابْنِهِ عَبْدِ اللَّهِ، فَمَرَّ بِهِ، فِيمَا يَزْعُمُونَ، عَلَى امْرَأَةٍ مِنْ بَنِي أَسَدِ بْنِ عَبْدِ الْعُزَّى بْنِ قُصَيٍّ، وهى أم قتال أُخْتُ وَرَقَةَ بْنِ نَوْفَلِ بْنِ أَسَدِ بْنِ عَبْدِ الْعُزَّى بْنِ قُصَيٍّ وَهِيَ عِنْدَ الْكَعْبَةِ، فَنَظَرَتْ إِلَى وَجْهِهِ فَقَالَتْ: أَيْنَ تَذْهَبُ

يَا عَبْدَ اللَّهِ؟ قَالَ: مَعَ أَبِي.

قَالَتْ: لَكَ مِثْلُ الْإِبِلِ الَّتِي نُحِرَتْ عَنْكَ وَقَعْ عَلَيَّ الْآنَ.

قَالَ: أَنَا مَعَ أَبِي وَلَا أَسْتَطِيعُ خِلَافَهُ وَلَا فِرَاقَهُ.

فَخَرَجَ بِهِ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ حَتَّى أَتَى وَهْبَ بْنَ عَبْدِ مَنَافِ بْنِ زُهْرَةَ بْنِ كِلَابِ بْنِ مُرَّةَ بْنِ كَعْبِ بْنِ لُؤَيِّ بْنِ غَالب بن فهر، وَهُوَ يَوْمَئِذٍ سَيِّدُ بَنِي زُهْرَةَ سِنًّا وَشَرَفًا، فَزَوَّجَهُ ابْنَتَهُ آمِنَةَ بِنْتَ وَهْبٍ، وَهِيَ يَوْمَئِذٍ سَيِّدَةُ نِسَاءِ قَوْمِهَا.

فَزَعَمُوا أَنَّهُ دَخَلَ عَلَيْهَا حِينَ أُمْلِكَهَا مَكَانَهُ، فَوَقَعَ عَلَيْهَا، فَحَمَلَتْ مِنْهُ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ خَرَجَ مِنْ عِنْدِهَا فَأَتَى الْمَرْأَةَ الَّتِي عَرَضَتْ عَلَيْهِ مَا عرضت، فَقَالَ لَهَا: مَالك لَا تَعْرِضِينَ عَلَيَّ الْيَوْمَ مَا كُنْتِ عَرَضْتِ بِالْأَمْسِ؟ قَالَتْ لَهُ: فَارَقَكَ النُّورُ الَّذِي كَانَ مَعَك بالامس فَلَيْسَ لى بك حَاجَة (١) وَكَانَت تَسْمَعُ مِنْ أَخِيهَا وَرَقَةَ بْنِ نَوْفَلٍ، وَكَانَ قَدْ تَنَصَّرَ وَاتَّبَعَ الْكُتُبَ، أَنَّهُ كَائِنٌ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ نَبِيٌّ، فَطَمِعَتْ أَنْ يَكُونَ مِنْهَا، فَجَعَلَهُ اللَّهُ تَعَالَى فِي أَشْرَفِ عُنْصُرٍ وَأَكْرَمِ مَحْتَدٍ وَأَطْيَبِ أَصْلٍ، كَمَا قَالَ تَعَالَى " اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رسَالَته " وَسَنذكر المولد مفصلا.

وَمِمَّا قَالَت أم قتال بِنْتُ نَوْفَلٍ مِنَ الشِّعْرِ، تَتَأَسَّفُ عَلَى مَا فَاتَهَا مِنَ الْأَمْرِ الَّذِي رَامَتْهُ، وَذَلِكَ فِيمَا رَوَاهُ الْبَيْهَقِيُّ مِنْ طَرِيقِ يُونُسُ بْنُ بُكَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ رَحِمَهُ اللَّهُ: عَلَيْكَ بَآلِ زُهْرَةَ حَيْثُ كَانُوا * وَآمِنَةَ الَّتِي حَمَلَتْ غُلَامَا تَرَى الْمَهْدِيَّ حِينَ نَزَا عَلَيْهَا * وَنُورًا قد تقدمه أماما

........

وَقَالَ أَبُو بَكْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرِ بْنِ سَهْلٍ الْخَرَائِطِيُّ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ حَرْبٍ، حَدَّثَنَا مُحَمَّد ابْن عُمَارَةَ الْقُرَشِيُّ، حَدَّثَنَا مُسْلِمُ بْنُ خَالِدٍ الزَّنْجِيُّ، حَدَّثَنَا ابْنِ جُرَيْجٍ، عَنْ عَطَاءِ بْنِ أَبِي رَبَاحٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: لَمَّا انْطَلَقَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ بِابْنِهِ عَبْدِ اللَّهِ لِيُزَوِّجَهُ مَرَّ بِهِ عَلَى كَاهِنَةٍ مِنْ أَهْلِ تَبَالَةَ مُتَهَوِّدَةٍ قَدْ قَرَأَتِ الْكُتُبَ، يُقَالَ لَهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُرٍّ الْخَثْعَمِيَّةُ، فَرَأَتْ نُورَ النُّبُوَّةِ فِي وَجْهِ عَبْدِ اللَّهِ فَقَالَتْ يَا فَتَى هَلْ لَكَ أَنْ تَقَعَ عَلَيَّ الْآنَ وَأُعْطِيكَ مِائَةً مِنَ الْإِبِلِ؟ فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ: أَمَّا الْحَرَامُ فَالْمَمَاتُ دُونَهْ * وَالْحِلُّ لَا حِلٌّ فَأَسْتَبِينَهْ فَكَيْفَ بِالْأَمْرِ الذى تبغينه ثُمَّ مَضَى مَعَ أَبِيهِ فَزَوَّجَهُ آمِنَةَ بَنْتَ وَهْبِ بْنِ عَبْدِ مَنَافِ بْنِ زُهْرَةَ، فَأَقَامَ عِنْدَهَا ثَلَاثًا.

ثُمَّ إِنَّ نَفْسَهُ دَعَتْهُ إِلَى مَا دَعَتْهُ إِلَيْهِ الْكَاهِنَةُ فَأَتَاهَا فَقَالَتْ: مَا صَنَعْتَ بَعْدِي؟ فَأَخْبَرَهَا.

فَقَالَتْ: وَاللَّهِ مَا أَنَا بِصَاحِبَةِ رِيبَةٍ، وَلَكِنِّي رَأَيْتُ فِي وَجْهِكَ نُورًا فَأَرَدْتُ أَنْ يَكُونَ فِيَّ، وَأَبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يَجْعَلَهُ حَيْثُ أَرَادَ.

ثُمَّ أَنْشَأَتْ فَاطِمَةُ تَقُولُ: إِنِّي رَأَيْتُ مُخِيلَةً لَمَعَتْ * فَتَلَأْلَأَتْ بِحَنَاتِمِ (٢) الْقطر

Muhammad Aslam Kamil saquafi parappanangadi malibari