അല്ലാഹുവിന് വിരൽ എന്ന അവയവമില്ല*

 *അല്ലാഹുവിന് വിരൽ എന്ന അവയവമില്ല*

ﷺﷺﷺﷺﷺ

അഹ്ലുസ്സുന്നയുടെ ആദർശ പഠനത്തിന്  ഇസ്ലാമിക് ഗ്ലോബൽ വോയ്സ് ബ്ലോഗ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക

https://islamicglobalvoice.blogspot.in/?m=0

അസ് ലം കാമിൽ സഖാഫി

പരപ്പനങ്ങാടി

അല്ലാഹുവിന്റെ ഇസ്ബഉ

മായി ബന്ധപെട്ട ഹദീസ് വിവരിച്ചു .

ഇബ്ൻ ഹജറുൽ അസ്ഖലാനി റ സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരിയുടെ ശറഹ് ഫത്ഹുൽ ബാരിയിൽ വിവരിക്കുന്നു.

ഇമാം ഇബ്നു ബത്വാൽ റ പറഞ്ഞു.

ഇവിടെ ഇസ്വ് ബഈനെ വിരൽ എന്ന അവയവം എന്ന അർത്ഥമല്ല.മറിച്ചു അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്തിന്റെ സ്വിഫതിൽ ഒരു സ്വിഫതാണ്. അതിന് രൂപമോ അതിർത്തിയോ ഇല്ല . ഇത് ഇമാം അശ്അരി റ യിലേക്ക് ചേർത്തപ്പെട്ട അഭിപ്രായമാണ്.

" وقال ابن بطال لا يحمل ذكر الإصبع على الجارحة بل يحمل على أنه صفة من صفات الذات لا تكيف ولا تحدد " وهذا ينسب للأشعري ،

ഇബ്നു ഫൂറക്  റ യെ തൊട്ട് ഇങ്ങനെയുണ്ട്.

ഇസ്വ് ബഅ് എന്നാൽ അല്ലാഹുവിന്റെ ഖുദ്റത്ത് എന്ന അർത്ഥത്തിന് സാധ്യതയുണ്ട്.

 وعن ابن فورك يجوز أن يكون الإصبع خلقا يخلقه الله فيحمله الله ما يحمل الإصبع ، ويحتمل أن يراد به القدرة والسلطان ، كقول القائل ما فلان إلا بين إصبعي إذا أراد الإخبار عن قدرته عليه ،

 وأيد ابن التين الأول بأنه قال على إصبع ولم يقل على إصبعيه ، 

قال ابن بطال : وحاصل الخبر أنه ذكر المخلوقات وأخبر عن قدرة الله على جميعها فضحك النبي صلى الله عليه وسلم تصديقا له وتعجبا من كونه يستعظم ذلك في قدرة الله تعالى ، وأن ذلك ليس في جنب ما يقدر عليه بعظيم ، ولذلك قرأ قوله تعالى وما قدروا الله حق قدره الآية أي ليس قدره في القدرة على ما يخلق على الحد الذي ينتهي إليه الوهم ، ويحيط به الحصر ؛ لأنه تعالى يقدر على إمساك مخلوقاته على غير شيء كما هي اليوم ، قال تعالى إن الله يمسك السماوات والأرض أن تزولا وقال رفع السماوات بغير عمد ترونها

ഖത്വാബി റ പറയുന്നു.

യദ് എന്നാൽ അവയവ മാകുന്ന കൈ അല്ല എന്നത് സ്ഥിരപെട്ടതാണ്

അങ്ങനെയാണങ്കിലാണ് കൈ സ്ഥിരപെടുത്തുമ്പോൾ വിരൽ സ്ഥിരപ്പെടുമെന്ന തെറ്റിദ്ധാരണ വരികയുള്ളു,

മറിച്ച് അതിന്റെ അറിവ് അല്ലാഹുവിൽ നിക്ഷിപ്തമാണ്. അതിന്ന് രൂപമില്ല സാദൃശ്യവുമില്ല.

ഇനി ഇവിടെ അസ്വാബി ഇനെ പറഞ്ഞത് ജൂതന്മാരുടെ വിശ്വാസമനുസരിച്ചാവാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ജൂതന്മാർ അല്ലാഹുവിനെ സാദൃശ്യമാക്കുന്നവരാണ്. സാദൃശ്യമാക്കുന്ന പല പദങ്ങളും ഇന്നത്തെ തോറാത്തിൽ കടന്നിട്ടുണ്ട് അത് മുസ്‌ലിമീങ്ങളുടെ വിശ്വാസമല്ല.

 وقال الخطابي لم يقع ذكر الإصبع في القرآن ولا في حديث مقطوع به ، وقد تقرر أن اليد ليست بجارحة حتى يتوهم من ثبوتها ثبوت [ ص: 410 ] الأصابع بل هو توقيف أطلقه الشارع فلا يكيف ولا يشبه ، ولعل ذكر الأصابع من تخليط اليهودي ، فإن اليهود مشبهة وفيما يدعونه من التوراة ألفاظ تدخل في باب التشبيه ولا تدخل في مذاهب المسلمين ، وأما ضحكه صلى الله عليه وسلم من قول الحبر فيحتمل الرضا والإنكار ، وأما قول الراوي " تصديقا " له فظن منه وحسبان ، وقد جاء الحديث من عدة طرق ليس فيها هذه الزيادة ، وعلى تقدير صحتها فقد يستدل بحمرة الوجه على الخجل ، وبصفرته على الوجل ، ويكون الأمر بخلاف ذلك ، فقد تكون الحمرة لأمر حدث في البدن كثوران الدم ، والصفرة لثوران خلط من مرار وغيره ، وعلى تقدير أن يكون ذلك محفوظا فهو محمول على تأويل قوله تعالى والسماوات مطويات بيمينه أي قدرته على طيها ، وسهولة الأمر عليه في جمعها بمنزلة من جمع شيئا في كفه واستقل بحمله من غير أن يجمع كفه عليه بل يقله ببعض أصابعه ، وقد جرى في أمثالهم فلان يقل - كذا - بإصبعه ويعمله بخنصره انتهى . ملخصا ، وقد تعقب بعضهم إنكار ورود الأصابع لوروده في عدة أحاديث كالحديث الذي أخرجه مسلم إن قلب ابن آدم بين إصبعين من أصابع الرحمن ولا يرد عليه ؛ لأنه إنما نفى القطع ، 

ഇമാം ഖുർത്വുബി റ പറയുന്നു. മേൽ ഹദീസിൽ ജൂതന്മാരുടെ അഭിപ്രയമാണ് അവർ അല്ലാഹു ജിസ്മുള്ള അവയവമുള്ള ഒരു വെക്തി യാണന്നാണ് വാദം . ഈ ഉമ്മത്തിലെ മുശബ്ബിഹ ത്തിനും അതെ വാദമുണ്ട്.

قال القرطبي في المفهم قوله " إن الله يمسك " إلى آخر الحديث ، هذا كله قول اليهودي وهم يعتقدون التجسيم وأن الله شخص ذو جوارح كما يعتقده غلاة المشبهة من هذه الأمة ، وضحك النبي صلى الله عليه وسلم إنما هو للتعجب من جهل اليهودي ، ولهذا قرأ عند ذلك وما قدروا الله حق قدره أي ما عرفوه حق معرفته ولا عظموه حق تعظيمه فهذه الرواية هي الصحيحة المحققة ، وأما من زاد " وتصديقا له " فليست بشيء فإنها من قول الراوي وهي باطلة ؛ لأن النبي صلى الله عليه وسلم لا يصدق المحال

അല്ലാഹുവിന് അവയവമുണ്ടന്ന വാദം അസംഭവ്യമാണ്.കാരണം അവൻ കൈ വിരലുകൾ അവയവങ്ങൾ എന്നിവ ഉള്ളവനാണെങ്കിൽ നമ്മിൽ ഒരുത്തനെ പോലെയാവും അപ്പോൾ അവൻ മറ്റൊരാളിലേക്ക് ആവശ്യമുള്ളതും പുതുതായവനും ന്യൂനതയുള്ളവനും അശക്തനും ആയി മാറും  നമുക്ക് ഇത്തരം വിശേഷങ്ങൾ ഉള്ളതുപോലെ .

ഇങ്ങനെയായാൽ അവൻ ഇലാഹാവുകയില്ല ഇത്തരം വിശേഷങ്ങൾഉള്ളവൻ ഇലാഹവുകയാണ്ദജ്ജാലും ഇലാഹ ആണെന്ന് പറയേണ്ടിവരും അത് ഒരിക്കലും അല്ലല്ലോ.അപ്പോൾ ഇത്തരം കളവുകളിലേക്ക് ചേർക്കുന്നത് കള്ളത്തരമാണ് അതുകൊണ്ട് ജൂതവാദം കളവും അസംഭവ്യവും ആണ് .അതുകൊണ്ടാണ് അള്ളാഹു ജൂതന്മാരെ പറ്റി പറഞ്ഞത് അല്ലാഹുവിനെ അവർ അറിയേണ്ട ക്രമത്തിൽ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.

 وهذه الأوصاف في حق الله محال ؛ إذ لو كان ذا يد وأصابع وجوارح كان كواحد منا فكان يجب له من الافتقار والحدوث والنقص والعجز ما يجب لنا ، ولو كان كذلك لاستحال أن يكون إلها إذ لو جازت الإلهية لمن هذه صفته لصحت للدجال وهو محال ، فالمفضي إليه كذب فقول اليهودي كذب ومحال ، ولذلك أنزل الله في الرد عليه وما قدروا الله حق قدره وإنما تعجب النبي صلى الله عليه وسلم من جهله فظن الراوي أن ذلك التعجب تصديق وليس كذلك ،

മനുഷ്യരുടെ ഹൃദയങ്ങൾ റഹ്മാനായ അല്ലാഹുവിൻറെ ഇസ്വബഅയ്നിന്റെ ഇടയിലാണന്ന് ബാഹ്യർത്ഥം വരുന്ന ഹദീസ് സ്വഹീഹല്ലെ എന്ന് നീ ചോദിച്ചാൽ

ഇത്തരം വചനങ്ങൾ സത്യ സംസാരങ്ങളിൽ വന്നാൽ  നാം അതിനെ വ്യാഖ്യാനിക്കുകയോ അതിൻറെ ന്യായം അറിയുന്നത് വരെ മൗനം പാലിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതാണ്.അതിൻറെ പ്രത്യക്ഷ അർഥം അല്ലാഹുവിനെ അസംഭവ്യമാണ് എന്ന് നാം ഉറപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.മുഅജിസത്ത് കൊണ്ട് സത്യസന്ധത സ്ഥിരപ്പെട്ടവരുടെ വാക്കിൽ അത് വന്നിട്ടുണ്ട് എന്നത് അനിഷേധ്യമായതാണ് കാരണം .

കളവ് പറയാൻ സാധ്യതയുള്ളവരിൽ നിന്നും ഇത്തരം വാക്കുകൾ ഉണ്ടായാൽ അയാളെ നാം കളവാക്കുന്നതാണ്.

ഫത്ഹുൽ ബാരി 13/410

 فإن قيل قد صح حديث إن قلوب بني آدم بين إصبعين من أصابع الرحمن فالجواب أنه إذا جاءنا مثل هذا في الكلام الصادق تأولناه أو توقفنا فيه إلى أن يتبين وجهه مع القطع باستحالة ظاهره لضرورة صدق من دلت المعجزة على صدقه ، وأما إذا جاء على لسان من يجوز عليه الكذب بل على لسان من أخبر الصادق عن نوعه بالكذب والتحريف كذبناه وقبحناه ، ثم لو سلمنا أن النبي صلى الله عليه وسلم صرح بتصديقه لم يكن ذلك تصديقا له في المعنى بل في اللفظ الذي نقله من كتابه عن نبيه ، ونقطع بأن ظاهره غير مراد انتهى .

 ملخصا . وهذا الذي نحا إليه أخيرا أولى مما ابتدأ به لما فيه من الطعن على ثقات الرواة ورد الأخبار الثابتة ، ولو كان الأمر على خلاف ما فهمه الراوي بالظن للزم منه تقرير النبي صلى الله عليه وسلم على الباطل وسكوته عن الإنكار وحاشا لله من ذلك ، وقد اشتد إنكار ابن خزيمة على من ادعى أن الضحك المذكور كان على سبيل الإنكار ، فقال بعد أن أورد هذا الحديث في " كتاب التوحيد " من صحيحه بطريقه قد أجل الله تعالى نبيه صلى الله عليه وسلم عن أن يوصف ربه بحضرته بما ليس هو من صفاته فيجعل بدل الإنكار والغضب على الواصف ضحكا ، بل لا يوصف النبي صلى الله عليه وسلم بهذا الوصف من يؤمن بنبوته ، وقد وقع الحديث الماضي في الرقاق عن أبي سعيد - رفعه تكون الأرض يوم القيامة خبزة واحدة يتكفؤها الجبار بيده كما يتكفؤ أحدكم خبزته الحديث ، وفيه أن يهوديا دخل فأخبر بمثل ذلك فنظر النبي صلى الله عليه وسلم إلى أصحابه ثم ضحك .

فتح الباري13/410

 

അസ് ലം കാമിൽ സഖാഫി

പരപ്പനങ്ങാടി

https://chat.whatsapp.com/25iXC28SbjWFoTZeUBXBoh

https://t.me/ahlussnnavaljama